▪(Бу – ақл билан фикр юритиш эди).
(Нуҳ) айтди: «Бугун Аллоҳнинг (кофирларни ҳалок қилиш ҳақидаги) амридан сақлагувчи йўқдир, магар Ўзи раҳм қилган кишиларнигина сақлар».
▪(Бу – ваҳий эди).
(Шу пайт) ўрталарини тўлқин тўсиб қўйди-да, (ўғил) ғарқ қилинувчилардан бўлиб қолди.
▪(Бу – натижа эди).
Шундай экан, ким ўз ақлини Қуръон ва саҳиҳ ҳадислардан устун қўйса, ўзини-ўзи нафслар ва бидъатларга тўла бўлган зулматли денгизларга ташлайди. Ким шариатни ақли билан қарама-қарши қўйишга одатланса, унинг қалбида иймон барқарор бўлмайди."
Манба: (1/187 :ابن تيمية – درء تعارض العقل والنقل)
✍️ Абу Юсро