[Муддассир сураси: 30]
Унинг устида ўн тўққиз (фаришта қўриқчилик-эгалик қилур).
Мана бу оят нозил бўлганда, Абу Жаҳл айтган; Ибн Абу Кабшадан эшитяпманки; жаҳаннам қўриқчилари ўн тўққизта экан, сизлар эса катта жамоатсизлар, сизлардан ўн киши жаҳаннам поспонларидан бирини ушлаб туришга кучи етмайдими.
Шунда Росулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи васаллам)га ваҳий қилиндики Абу Жаҳлни Макканинг саҳросига олиб чиқинг ва унга айтинг;
{ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ }
[Қиёмат сураси: 34]
(Эй кўрнамак инсон), ўлим бўлсин сенга, ўлим!
{ ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ }
[Қиёмат сураси: 35]
Сўнгра яна ўлим бўлсин сенга, ўлим!
Росулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи васаллам) Абу Жаҳлга шундай қилганидан кейин, Абу Жаҳл; сенам, Ҳудойинг ҳам ҳеч нима қила олмайсизлар:- деди, лекин Аллоҳ уни Бадр жангида шарманда қилди.
Ҳулоса: Кимки Аллоҳга қарши чиқса мағлуб бўлади,
Ким Аллоҳга қаршилик, саркашлик қилса Аллоҳ уни азоблайди,
Ҳақиқий баҳтлилар; Аллоҳдан ва уни макридан қўрққан инсондир.