نزار قبانی

ای کاش سفر کنیم
به شهری که چنگ حاکمش بود
شهری که عشق بی حصار
و سخن
آرزو
بی حصارتر

ــ-ــ-ــ-ــ

كم أتمنى لو سافرنا
نحو بلادٍ يحكمها الغيتار
حيث الحب بلا أسوار
والكلمات بلا أسوار
والأحلام بلا أسوار

#نزار_قبانی
#حسین_برهمت

https://t.me/nizar_qabbani2

۲۶ آبان سالروز درگذشت استاد ابراهیم پورداوود است

ایران شناسی که از او بسیار آموختم
اول بار یشتها را به ترجمه او خواندم
روانش شاد باد

چون عطر ریخته
گذشت و رفت
انگار قصه‌های فراق افسانه‌های دور
آخر چرا رفتی و گذاشتیم
من را که وطنت بوده‌ام در زیر بال ابر

ــ-ــ-ــ-ــ

تركتني كالعطرِ المراقِ
على المفارقِ والحكايا القديمةِ
كيف تركتني وأنا التي
كنتُ وطنًا تحت جناحِ الغيمةِ

#نزار_قبانی
#حسین_برهمت

https://t.me/nizar_qabbani2

٢٤ ابان سالروز درگذشت رهي معيري
سـاقــی بده پیمانه ای ز آن می کـــه بی خویشم کنـــد
بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند
زان مــی کـــه در شبهـــای غـــم بـارد فــروغ صبحـــــدم
غافل کنـد از بیش و کم فارغ ز تشویشم کنـد
نــور سحــرگـــاهی دهــد فیضی کـــه می خواهی دهد
با مسکنت شاهی دهد سلطان درویشم کند
ســـــوزد مــــــرا ســـــازد مــــــرا در آتـــش انــدازد مــــرا
وز من رهــا سازد مــــرا بیگانه از خویشم کند
بستانــد ای ســـرو سهـــی! سودای هستــی از رهی
یغما کنـد اندیشـه را دور از بـــد اندیشــم کند
رهی معیری

آموخت مرا عشقت
غم دیدن و غم بودن
محتاج به این بودم
از روز ازل چون من
از روز ازل خواهم
در سینه خود یک زن
یک زن که مرا سازد
غمگینترِ از هر غم
یک زن که چو گنجشکی
گیرد به بغل من را
یک زن که به هم ارد
اجزای پر از دردم
من جام شکسته ام
کو چسب تن آن زن

#نزار_قبانی
#حسین_برهمت
ـ-ـ-ـ-ـ

علّمني حُبُّكِ أن أحزن ..
وأنا مُحتَاجٌ منذُ عصور
لامرأةٍ .. تَجعَلَني أحزن
لامرأةٍ .. أبكي بينَ ذراعيها ..
مثلَ العُصفُور ..
لامرأةٍ .. تَجمعُ أجزائي
كشظايا البلورِ المكسور .!

https://t.me/nizar_qabbani2

گر گفتگو میان من و تو تمام شد
گر راه های به هم رسیدن دگر نبود
گر ما جدا ز هم
چو غریبه ها شدیم باز

بازآ و...
دوباره عاشقم بشو!!



#نزار_قبانی
#حسین_برهمت
https://t.me/nizar_qabbani2

نزار و بلقیس

با نور نوشتم ز چشمان مست دوست!
آیا کسی به نور نوشته چنان که اوست!؟

ــ-ــ-ــ-ــ

كتبتُ بالضوء عن عينيكِ. هل أحدٌ
سوايَ بالضوء عن عينيكِ قد كتبا؟

#نزار_قبانی
#حسین_برهمت

https://t.me/nizar_qabbani2

بانوی من...
در خاطرم نمی گذرد
جز صدا و
جز عطر گیسویت

تکرار ناشدنی است بودنت!

ــ-ــ-ــ-ــ

يا سيدتي: لا أتذكَر إلا صوتك.. لا أتذكر إلا عطرك.. أنت امرأة لا تتكرر..

#نزار_قبانی
#حسین_برهمت

https://t.me/nizar_qabbani2

بگذار در میان همه واژگان زبان جستجو کنم
شاید یکی حجم اشتیاق مرا نشان دهد !

ــ-ــ-ــ-ــ

دعيني أفتش عن مفرداتٍ
تكون بحجم حَنيني إليك.

#نزار_قبانی
#حسین_برهمت

https://t.me/nizar_qabbani2

با عشق تو
شب‌های شهر و هوای شهر، تغییر می‌کند،
کوچه های بارانی شهر - جوی‌های نور
میدان‌های شهر - برکه‌های سحر
...
من مانده‌ام چگونه است که آمدنت
همیشه
با باران
همراه می‌شود.

instagram.com/nizarfarsi

#نزار_قباني #نزار_قبانی
#حسين_برهمت
#nizarqabbani

روزت پر از عسل

-ـ-ـ-ـ-

صباحك سكر.

ای سجده‌گاه نماز تو میدان‌های مین
از خلق عرب مجو هیچ جز گفته عبث
جز نامه‌های فدایت شوم نیست هیچشان
بر پشت سر هرگز مکن نگه
در پشت سر نبود هیچ جز، گمراهی و گناه
در پشت سر نیست جز ظلمتی سیاه
در پشت سر فقط کوتوله‌ها شهرها
جایی که دارا به خوردن نادار شهره است
آنجا که بزرگ کوچک خورد فقط
جایی که نظم فقط برای درهم شکستن است

ای هم‌سفر قدیمی من در
تندراه زخم و درد
ای چون ستاره درخشان و رخشان چو تیغ تیز
بی تو هنوز
بت بود و ما هنوز پرستندگان بت
بی تو هنوز آرزو، چون مخدری در شیشه‌های دلاله های شهر
بگذار بوسه زنم بر تیغ دست تو
بگذار بزدایم ز پات خاک

بی تو
ای پیشرو
پیشرو ما یهود بود
و ما
چارپایی سربریدنی

تاریخ یاد آور روستای کوچکی است که در جنوب، جنگ داشت و سینه سپر تیر جنگ را
آن روستا که شرافت زمین را پاس داشته بود
آنجا که کران در کران در محاصره ترسوان تکه تکه بود

صیدا است که سؤال می‌کند ز ما
صیدا جای برآمدن هر شب بزرگان قوم ما است
سر برآوردنی چون سر بر آوردن درختان پرتقال
صیدا است که زادگاه خنجر و گل سرخ است و قهرمان
ای تیغ تیز رخشان در میان نیزار و دود زار
ای اصیل اسب شیهه کش در دشت خون و خشم

مباد به کتاب‌های قوم عرب نظر کنی
انها که جنگشان بادورزی است و تیغ‌هایشان نه تیزتر ز چوب
انها که عشقشان خیانت است و وعده‌شان دروغ

مباد سخنان این قوم بشنوی
گفتارشان فقط سخنوری است و سخنان منقوش رنگ‌رنگ
گفتارشان...
خواب‌وخیال و تکرار نوش خوارشان

ای رهبری که رهبر آزادگان شدی
از پس آن دوره دمار ،به‌جز تو نمانده کس
از دوره‌ای که انقلاب‌ها همه عقب‌گرد کرده‌اند
از دوره‌ای که سخن گشته خریدنی

دیگر به‌جز تو کسی در راه شغاد نهاد نیست
برادرانت خفته‌اند در گهواره‌های نرم دشمنی
و در وقت کارزار در فرار

آقای من
در شهرهای نمک، فقط طاعون مانده و خاکستر و غبار
در شهرهای مرگ
که ابر هم در گذر بر آنان هراسناک
دیگر به‌جز تو نمانده کس
مردی که غرس کند درختان بارور به باغ
مردی که آسمان را ستاره آورد
دیگر نمانده کس که گشاید دروازه فردا به روی ما
دروازه‌های روز جز به دست تو
ناگشودنی است

وفي مثل هذا اليوم من عام ١٩٩٨ توفي الشاعر الكبير نزار قباني، ونُذّكَرُ بقصيدته هذه:

“من نـــــــزار قباني الى الســـيد حـــــــسن نصر الله ...”

.........

يا من يصلّي الفجر في حقل ٍ من الألغام..

لا تنتظر من عرب اليوم سوى الكلام...

لا تنتظر منهم سوى رسائل الغرام..

لا تلتفت إلى الوراء يا سيدنا الإمام ..
فليس في الوراء غير الجهل والظلام ..

وليس في الوراء غير الطين والسخام..

وليس في الوراء إلا مدن الطروح والقزام..

حيث الغنيّ يأكل الفقير ..

حيث الكبير يأكل الصغير..

حيث النظام يأكل النظام..

ياأيها المسافر القديم فوق الشوك والآلام ..

ياأيها المضيء كالنجمة والسّاطع كالحسام..

لولاك مازلنا على عبادة الأصنام..

لولاك كنا نتعاطى علناً حشيشة الأحلام..

اسمح لنا أن نبوس السيف في يديك..

اسمح لنا أن نجمع الغبار عن نعليك..

لو لم تجيء يا سيدنا الإمام كنا أمام القائد العبري ..
مذبوحين كالأغنام ..

سيذكر التاريخ يوماً قرية صغيرةً.. بين قرى الجنوب تدعى معركة. قد دافعت بصدرها ..

عن شرف الأرض وعن كرامة العروبة..

وحولها قبائل جبانة وأمة مفككة..

من بحر صيدا يبدأ السؤال..

من بحرها يخرج آل البيت كل ليلة كأنهم أشجار برتقال..

من بحر صور يطلع الخنجر والوردة والموال.. ويطلع الأبطال..

يا أيها السيف الذي يلمع بين التبغ والقصب..

يا أيها المهر الذي يصهل في برية الغضب..

إياك أن تقرأ حرفاً من كتابات العرب..

فحربهم إشاعة وسيفهم خشب..

وعشقهم خيانة .. ووعدهم كذب..

إياك أن تسمع حرفاً من خطابات العرب..

فكلها نحوٌ وصرفٌ وأدب..

وكلها أضغاث أحلام ووصلات طرب..

يا سيدي يا سيد الأحرار..
لم يبقَ إلا أنت في زمن السقوط والدمار ..

في زمن التراجع الثوري ..
والتراجع الفكري ..
والتراجع القومي ..

واللصوص والتجار ..
في زمن الفرار..

الكلمات أصبحت للبيع والإيجار..

لم يبقَ إلا انت تسير فوق الشوك والزجاج..

والإخوة الكرام نائمون فوق البيض كالدجاج ..

وفي زمان الحرب يهربون كالنعاج..

يا سيدي في مدن الملح التي يسكنها الطاعون والغبار..

في مدن الموت التي تخاف أن تزورها الأمطار ..

لم يبقَ إلا أنت تزرع في حياتنا النخيل والأعناب والأقمار..

لم يبقَ إلا أنت . إلا أنت. إلا انت فافتح لنا بوابة النهار..

من را چه گشته است که بینمت تورا
در هر چهره ای که هست!؟...

چشمم گرفته ای
یا
جهان با تو یکی شده است !؟؟؟

ــ-ــ-ــ-ــ

مَالِي أرَاكَ فِي كلّ الوُجُوه!
أَغزَوتَ عَيني أم غَزتك الأمَاكِن؟

#نزار_قبانی
#حسین_برهمت

https://t.me/nizar_qabbani2

جنوب
شعری از #نزار_قبانی
بازسرایی #حسین_برهمت


نامت جنوب است
ای برتنت سزا قبای حسین و آفتاب کربلا
ای تک درخت پرگل، ای استاد فداییان
ای انقلاب زمین و آسمان
ای خاک پاک
که از تو روییده است
گندم
و روییده پیامبران


***
نامت جنوب است
ای ماه غم که شب بر آمدی از چشم فاطمه
ای کشتی صیادی استاد در مقاومت
ای کتاب شعرِ مقاومت
ای غوک توی جوی
که سر داده‌ای در تمام شب آوای مقاومت
***
نامت جنوب است
ای شمع بر افروخته در کنیسه‌ها
ای حنای کف دست نو عروسکان
ای شعر حماسی ماندگار بر زبان کودکان
نامت کتاب سرخ
همنام گلوله‌های نبطیه - و کوچه‌هاش


تو برانگیختگی و قیامتی
گرمای تابستانه‌ی پنهان در پرهای پرندگان
***
نامت جنوب است
تو چکاوکی
تو کودکی که در باغ می‌چمد
تو مردان تفنگدارِ شب زنده‌دارِ کنار آتشی
تو چکامه‌ای کبود
تو آذرخشی و آتش فکنده‌ای
تو آن تفنگ کوچک پنهان در گیسوان زنانه‌ای
تو همچو مردگان برخواسته و بازگشته پس از خاک کردنی
آنان که پس از مرگ برای شام به خانه بازگشته‌اند و روی مبل به کودکان خویش نگاه می‌کنند
و بامداد
دو باره رهسپار می‌شوند سوی آسمان


تاریخ یک روز خواهد نوشت که
" معرکه " آن روستای در جنوب
با سینه‌اش نگاهبان شرافت این آب و خاک بود

و آن بزدلان و ترس زدگان، پنهان به گوشه‌ای
***
نامت جنوب است
تو بانگ ناقوسهایی در شادی و سرور
لبخند آفتاب بر گاهواره‌ها
قدیسی و شاعر و شهید
در بند آهنین

ای تیر نشسته به پیشانی خفتگان کهف
پیغمبر قیام و خشم
ما را تو از بند وا رهانده‌ای
بند ترس را، تو بازکرده‌ای
***
تنها تویی که میان خارها و شیشه شکسته‌ها
قدم زنان به پیش می‌روی
آنجا که بزرگان قوم روی تخمهایشان چو مرغ نشسته‌اند
و وقت جنگ چو مرغ فرار می‌کنند

آقای من جنوب!
در شهر نمک که خانه طاعون و غبارها است
در شهر مرگ که باران نمی چکد ز ترس
جز تو کسی
در باغ زندگی
نخل و انگور و ماه را نکاشته

جز تو نیست کس!
پس باز کن دروازه صبح را به روی ما!



https://t.me/nizar_qabbani2

در ترنم باران، عشق من
چون قو شود
رقصان ،زیر نور ماه

ــ-ــ-ــ-ــ

حبي لكِ على صوت المطرْ
يأخذ شكلاً آخر ويصير بجعة ً
تسبح في ضوء القمرْ ..

#نزار_قبانی
#حسین_برهمت

https://t.me/nizar_qabbani2

دانسته بوده‌ام که رفتنی است او

در چشمهای او
رفتن نهفته بود
ــ-ــ-ــ-ــ

كنتُ دائماً أُحِسُّ أنَّها ذاهبَةْ ..
وكان في عينَيْها دائماً
قلوعٌ تستعدُّ للرحيلْ ..


#نزار_قبانی
#حسین_برهمت

https://t.me/nizar_qabbani2

اری به چشمهای تو قسم که چشمهای تو
هم بادبان و هم کشتی و هم..
همرهان منند در سفر

ــ-ــ-ــ-ــ

عَيْنَاكِ وَحْدَهُما هُمَا شَرْعيَّتي
و مراكبي، وصديقَتَا أسْفَاري


#نزار_قبانی
#حسین_برهمت

https://t.me/nizar_qabbani2