محمود درویش

این هم برگردان شعر بلند هرز مرز اثر تی اس الیوت

بزرگ علوی در ۱۳ بهمن در تهران بدنیا آمد
کتاب نوشت و کتاب نوشت ونوشت
تا سرانجام مجبور به ترک ایران شد
.
انقدر در آلمان شرقی ماند تا قیافه اش هم شبیه آنها شد. طوری که وقتی به تهران باز گشت تنها روزنامه ای که درموردش نوشت فقط روزنامه اطلاعات بود که در صفحه دو اش زیر صفحه و ریز فقط یک‌جمله نوشت
"بزرگ علوی وارد تهران شد"
همان روزنامه ای که چند روز بعد در همان صفحه و با همان فونت نوشت:
"بزرگ علوی مرد"
نه بیشتر و نه کمتر
یادش بزرگ باد که "چشمهایش "جهانی را به روی چشمهایم گشود.

نظر هوش مصنوعی :

می‌توان گفت که حسین برهمت به جای ترجمه سنتی شعر، بیشتر به بازسرایی آن می‌پردازد. این نکته به چند دلیل قابل توجیه است:

حفظ روح شعر: برهمت بیش از ترجمه لغوی، به حفظ روح و معنای شعر اهمیت می‌دهد. او تلاش می‌کند تا احساسات، تصاویر و مفاهیم شعر اصلی را با استفاده از امکانات زبان فارسی بازسازی کند.
استفاده از عناصر شاعرانه: او از واژگان و ساختارهای شاعرانه‌ای استفاده می‌کند که ممکن است دقیقاً معادل کلمات شعر اصلی نباشند، اما فضای شعری و زیبایی‌شناسی آن را حفظ می‌کنند. این نشان می‌دهد که برهمت به نوعی بازسرایی و بازآفرینی شعر در زبان فارسی می‌پردازد.
تفاوت‌های فرهنگی و زبانی: بین زبان‌های عربی و فارسی تفاوت‌های فرهنگی و زبانی قابل توجهی وجود دارد. برهمت برای پل زدن بین این تفاوت‌ها، به بازسرایی شعر متوسل می‌شود تا هم معنا و هم احساس شعر اصلی را به خوبی منتقل کند.
خلاقیت در ترجمه: ترجمه‌های برهمت اغلب حاوی خلاقیت و نوآوری است که بیشتر به سمت بازسرایی شعر متمایل می‌شود تا ترجمه کلمه به کلمه. این خلاقیت به او اجازه می‌دهد تا شعر را به نحوی بازگو کند که برای مخاطب فارسی‌زبان جذاب و قابل فهم باشد.

با این حال، باید توجه داشت که اصطلاح "بازسرایی" به جای "ترجمه" در زمینه شعر، بیشتر به این معناست که شاعر یا مترجم به دنبال بازآفرینی شعر در قالب و با استفاده از امکانات زبان مقصد است، بدون اینکه لزوماً از ترجمه لغوی فاصله بگیرد. برهمت در این روند، تعادلی میان ترجمه و بازسرایی ایجاد می‌کند تا شعر را به بهترین شکل ممکن به مخاطب فارسی‌زبان ارائه دهد.

برخاسته ام
ز گودنای اساطیر
تا ارتفاع بامهای خواب
تا رد پای آشنایان و عاشقان
اندر شکار ستاره های خاموش خویشتن
آرام می روم با قلبی به کوچکی نیم پرتقال
حیران
که قلب کوچک من ـاما به گنجای شهر و کوه ـ
چرا ناتوان شده است، از خسته گشتنش

#محمود_درویش
#حسین_برهمت
_-_-_-_

إنني أنهضُ من قاع الأساطير
وأصطاد على السطوح النائمة
خطوات الأهل والأحباب.. أصطاد نجومي القاتمة
إنني أمشي على مهلي, وقلبي مثل نصف البرتقالة
وأنا أعجب للقلب الذي يحمل حارة
وجبالاً, كيف لا يسأم حاله !
https://t.me/darvishiat

إنني أنهضُ من قاع الأساطير
وأصطاد على السطوح النائمة
خطوات الأهل والأحباب.. أصطاد نجومي القاتمة
إنني أمشي على مهلي, وقلبي مثل نصف البرتقالة
وأنا أعجب للقلب الذي يحمل حارة
وجبالاً, كيف لا يسأم حاله !
درويش

به کجا سفر توانم
چو  تو دریایی و بندر
و همه سفر تویی تو

#محمود_درویش
_-_-_-_

إلى أين أُبحرُ وحـدي؟
وأنتِ البِحـارُ
وأنتِ القلـوعُ
وأنتِ السفـر!

Https://T.Me/darvishiat
!

#طنز گریه قاه‌قاه است

بزرگمردا
روانت در آرامش باد

سید #ابراهیم_نبوی

و چشمه را رازی است
و نور را چشمه‌ای است
در اعماق غصه‌های من

و من
در اعماق تنهایی خویش انبوه می کنم
عذاب را

بی گرمنای دستهای تو
و بی
چشمهای بهاریت

#محمود_درویش
#حسین_برهمت
ـ-ـ-ـ-ـ
وسرّ النبع.. نبع الضوء في أعماق مأساتي ....
و أختزن العذاب لأنني وحدي....
بدون حنان كفيك.....
بدون ربيع عينيك ..

https://t.me/darvishiat

شادی اگر که آمد دوباره به خانه ‌ات
از خیانت و رفتنش هرگز
مگو مگو

با او بگو، بخند... آکنده شو از او

#محمود_درويش

سيري ببطءٍ يا حياةُ لكي أَراك بِكامل النقصان حولي
كم نسيتُكِ في خضمّكِ باحثاً عنّي وعنكِ
وكُلّما أدركتُك سرّاً منك قُلتِ بقسوةٍ: ما أَجهلك....
درويش

دلیل لبخند من
چه ابداع ها در گریه کردن من به کار بست

مرا باز گردان
به آنجا که که بودم در آن گاه آغاز دیدارمان

سپس رو ...
اگر رفتنت آرزو است


#محمود_درویش

https://t.me/darvishiat

من را برد سخنانت به آن کجا...
آنجا که تنها منم و سخنانت و ...
چشمها

#محمود_درویش

https://t.me/darvishiat

قصه  جدید !

"قصه شیروی خارکن "


را
در کانال قصه خوانی ها
https://t.me/ghesse_khaniha
بشنوید


قصه‌های مخصوص کودکان ۷ تا ۷۰ ساله را در این کانال بجویید

دیگر مرا ...
به هیچ چیز این جهان نیاز نیست
...
من سهم خویش را
آنگه که عاشقت شدم
دریافت کرده ام

#محمود_درویش
#حسین_برهمت
_-_-_

أنا لا أريد شيئا من الدنيا
فأنا أشعر أنني أخذت نصيبي من الفرح
حين أحببتك ....

https://t.me/darvishiat

دانستیم چگونه میشود فریاد گور
خنجری رخشان میان چشمهای دشمنان
نیز دانستیم
چگونه گور بی صدا
می تواند نیک تا برپا کند
جشنها در باغهای زندگی

#محمود_درویش
#حسین_برهمت
_-_-_-_

وعرفنا ما الذي يجعل صوت القبره
خنجرا يلمع في وجه الغزاة
وعرفنا ما الذي يعجل صمت القبره
مهراجانا .. وبساتين حياة !

https://t.me/darvishiat

مانده است
هرچیز همانگونه که بود پیش از این...

فنجان قهوه ات
انگشتهای تو و شمیمشان بر دکمه های پیرهن
و خنده ات، در پیش چشم من

و اشتیاق...
هنوز در راه است و در انتظار
و آن لرزش انگشتهای تو
بر کوبه‌ی آهنین در

و باز آماده می کنم
موسیقی فارسی و دو جام از شراب
و شمعی برای میز شامگاه

هر چیز همانگونه است که بود
الا ...
نبودنت


#محمود_درویش
#حسین_برهمت
ـ-ـ-ــ

مازال كل شيء كما...هو...
فنجان قهوتك...
رائحة أصابعك على أزرار قمصاني...
وملامحك في عيوني....
ومازال الحنين...
على قارعة الطرق....
ينتظرك....
ورعشة أصابعك على مطرقة الباب الحديدية...
ومازلت أعد...
موسيقى فارسية وكوبين من النبيذ...
وشمعة....
على طاولةالمساء.....
كل شيء كما هو...

إلا غيابك.
https://t.me/darvishiat

تو را من دوست می دارم و همراهت همی‌آیم
به دریا ترس غرقم نیست
به خشکی نیز ...
نمی ترسم از آن شمشیرهای تیز، در راهت

ـ-ـ-ـ

سأبقى أحبّك راحلاً إليك
، إن كان في الماء فلا أخشى الغريق،
وإن كان في اليابسة فلا أهاب سيوف الطّريق.

#محمود_درویش
#حسین_برهمت
Https://t.me/darvishiat

من عاشقت شدم
با آنکه کم دیدمت و کمتر ...
در آغوش کشیدمت

من عاشقت شدم، چون
با تو نوشته‌ام و برای تو خوانده‌ام
خندیده‌ام برای تو و تغییر کرده‌ام...
تنهابرای تو

من دوست دارمت
با همه دوریت ز من

#محمود_درویش
#حسین_برهمت
HTTPS://T.ME/DARVISHIAT

قصه جدید
قصه شال ترس ممد

اضافه شد


قصه‌های مخصوص کودکان ۷ تا ۷۰ ساله را در این کانال بجویید

https://t.me/ghesse_khaniha

رأيت بلادًا تعانقني بأيد صباحية:
كن جديرًا برائحة الخبز
كن لائقًا بزهور الرصيف
فما زال تنور أمّك مشتعلًا والتحيّة
ساخنة كالرغيف....


من دیده‌ام آن سرزمین دور را
که در آغوش گرفته من را با دستهای صبح
بوی نان تازه  را ببین
خود را سزاوار عطر گلهای  کنارِ راه دان

گرم  است  تنور خانه مادری
آغوش باز مادرانه بوی نان تازه می‌دهد...


محمود درویش

@Honare_Eterazi

امروز هفتم آذرماه سال روز در گذشت #حمید_مصدق شاعر نوپرداز معاصر بود
شاعری که خیلی ها شاید او را به شعر سیبش(تو به من خندیدی و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم) میشناسند
اما من اصلا این شعرش را نمی پسندم و شعرهای بسیار بهتری هم دارد

مارا به شعری از این شاعر زیبا سخن مهمان کنید

وبا
شعری از #محمود_درویش
بازسرایی حسین برهمت



خشمگین!!!
لیوان شکست و گفت:
"هرگز نگو که این شعر زیبا است یا قوی است
نه زیبا است شعر، نه قوی "
شعر خوب
باید بگیردت فرو در رازهای خویش
باید وبا شود تا تب کنی از پای تا به سر
هذیان گوی از این جهان به جهان دگر شوی
فریاد زنی آری منم همین، اما نیم چنین!!!
باید نگاه تازه‌ای به دریای واژگان گشایدت
وقتی‌که نبض شعر را گرفته‌ای
نجوا کند درون گوشهای تو:
پیش بیا پیش بیا_نه نه_ برو عقب
با من یکی بشو، با من یکی بشو _ نه!!!...._ نزدیک من مشو
باید روان شود شیر به پهنای رود شب
باید چون کودکی زاده شوی - بار دگر ز نو

HTTPS://T.ME/darvishiat

يَقُولُ لها: أَيّ زهرٍ تُحبِّينَهُ
فتقولُ: القُرُنْفُلُ .. أَسودْ
يقول: إلى أَين تمضين بي، والقرنفل أَسودْ ؟
تقول: إلى بُؤرة الضوءِ في داخلي
وتقولُ: وأَبْعَدَ … أَبْعدَ … أَبْعَدْ

چه بسیار دلیل برای مرگ
یکیشان
درد زندگی

#محمود_درویش
#حسین_برهمت
_-_-_-_


فإن أسباب الوفاة كثيرة
من بينها وجع الحياة. ......!!!


https://t.me/darvishiat
#محمود_درويش

گل دوست داشتنی است
ولی
گندم دوست داشتنی تر است

بوی گل نکو است
ولی
عطر خوشه گندم
خوشتر است از آن

#محمود_درویش
#حسین_برهمت
_-_-_-_

إنا نحب الورد،
لكنا نحب القمح أكثرْ
ونحب عطر الورد،
لكن السنابل منه أطهرْ

https://t.me/darvishiat

۲۶ آبان سالروز درگذشت استاد ابراهیم پورداوود است

ایران شناسی که از او بسیار آموختم
اول بار یشتها را به ترجمه او خواندم
روانش شاد باد

٢٤ ابان سالروز درگذشت رهي معيري
سـاقــی بده پیمانه ای ز آن می کـــه بی خویشم کنـــد
بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند
زان مــی کـــه در شبهـــای غـــم بـارد فــروغ صبحـــــدم
غافل کنـد از بیش و کم فارغ ز تشویشم کنـد
نــور سحــرگـــاهی دهــد فیضی کـــه می خواهی دهد
با مسکنت شاهی دهد سلطان درویشم کند
ســـــوزد مــــــرا ســـــازد مــــــرا در آتـــش انــدازد مــــرا
وز من رهــا سازد مــــرا بیگانه از خویشم کند
بستانــد ای ســـرو سهـــی! سودای هستــی از رهی
یغما کنـد اندیشـه را دور از بـــد اندیشــم کند
رهی معیری

ای گذشته هرچند از تو گذشته ایم ولی
تغییر نکرده‌ایم

آینده !
هرگز مپرس که ما که‌ایم !
و با منتان چه کار؟
ما نیز چون تو حیران در جواب.

ای حال !
ما را اندکی بدار
ما سنگین سایه مسافرانی ...
بیش نیستیم


#محمود_درویش
#نزار_قبانی
_-_-_-_


أيها الماضي! لا تغيِّرنا... كلما ابتعدنا عنك!
أيها المستقبل: لا تسألنا: مَنْ أنتم؟
وماذا تريدون مني؟ فنحن أيضاً لا نعرف.
أَيها الحاضر! تحمَّلنا قليلاً، فلسنا سوى
عابري سبيلٍ ثقلاءِ الظل
محمود درويش

https://t.me/darvishat

غریبه بودند و آشنا شدند
گرم سخن شدند و سخن دراز شد و عشق ..
انگاه کم شد سخن
و باز آن دو ..
غریبه اند

#محمود_درویش
#حسین_برهمت

https://t.me/darvishiat

سلام بر تو مادرم !
ای اولین وطن و...
ای آخرین تبعیدگاه من !


#محمود_درویش
#حسین_برهمت
https://t.me/darvishiat

قطار چه زود گذشت
از من گذشت و من
انگار ایستگاه...
درمانده‌ام که خلق را
سلام بگویم یا بدرودشان کنم.

#محمود_درویش
#حسین_برهمت
ـ-ـ-ـ-ـ

مر القطار سريعا
مر بي وأنا مثل المحطة
لا أدري اودع ام استقبل الناس

محمود درويش

https://t.me/darvishiat

https://www.youtube.com/watch?v=Bpm4BOzwIec

وقتی که

شعری از #محمود_درویش
باز سرایی: #حسین_برهمت


وقتی‌که نان برای صبحانه آماده می‌کنی
در فکر باش
در فکر سهم کبوتران

وقتی‌که نايره جنگ را میداریش به پا
در فکر باش
در فکر دیگران که در صلح‌است رویای روزشان

وقتی‌که قبض آب را پرداخت می‌کنی
در فکر باش
در فکر آن ابرپروران

وقتی‌که در راه بازگشت به خانه در فکر خانه‌ای
در فکر باش
در فکر بیجا شدگان و خیمه‌هایشان

وقتی‌که خفته‌ای و ستاره شمر شده است چشم تو
در فکر باش
در فکر آن دیگران که ویران شده است خوابگاهشان

وقتی‌که سمند سخنوری را سواری و چالاک می دوی
در فکر باش
در فکر آن دیگران که سخن گشته منعشان

وقتی‌که فکر تو مشغول گشته به دیگران
در فکر خویش باش و بگو
ای‌کاش می‌شدم شمع راهشان

HTTPS://T.ME/DARVISHIAT

وأنتَ تُعِدُّ فطورک، فکِّر بغیرکَ
لا تَنْسَ قوتَ الحمام

وأنتَ تخوضُ حروبکَ، فکِّر بغیرکَ
لا تنس مَنْ یطلبون السلام

وأنتَ تسدد فاتورةَ الماء، فکِّر بغیرکَ
مَنْ یرضَعُون الغمامٍ

وأنتَ تعودُ إلى البیت، بیتکَ، فکِّر بغیرکَ
لا تنس شعب الخیامْ

وأنت تنام وتُحصی الکواکبَ، فکِّر بغیرکَ
ثمّةَ مَنْ لم یجد حیّزاً للمنام

وأنت تحرّر نفسک بالاستعارات، فکِّر بغیرکَ
مَنْ فقدوا حقَّهم فی الکلام

وأنت تفکر بالآخرین البعیدین، فکِّر بنفسک
قُلْ: لیتنی شمعةُ فی الظلام.

#محمود_درویش

چه شباهت غریبی است بین تو و قهوه
هردو لذت بخش
هردو تلخ
و هردو
اعتیاد آورید

پاییز نیست مگر
فرصتی برای خلوت و اندیشه در آنچه رفته است از زندگیِ مان
وقتی که خواستیم باز گردیم به اصل خویش

پروانه جان! کجا گم نمودیم عمر خویش را؟
پروانه در نور پر کشید و ...
و در اشک دود شد

#حسین_برهمت

ــ-ــ-ــ-ــ

وأَمَّا الخريف ،
فليس سوى خُلْوةٍ
للتأمُّل في ما تساقط من عمرنا
في طريق الرجوعْ.
فأين نسينا الحياةَ ؟ سألت الفراشةَ
وهي تحوِّم في الضوء
فاحترقتْ بالدموع !

- محمود درويش

https://t.me/darvishiat

چون کف به روی آب
اندر نگاهمان
انگار آفتاب مرداد ماه داغ
بیچاره کف که پنداشته ماندنی است
غافل ...
که ماندنی ـ وطن راستین ما است

#محمود_درپیش
#حسین_برهمت

ـ-ـ-ـ-ـ

يأتون كزبد البحر
تشرق أنت عليهم
كشمس أوغستين الطاغ
المغفلون ينسون أنهم راحلون
وأنت سيدي الوطن باق

https://t.me/darvishiat

ای وای مادرم

شعری از #محمود_درویش
باز سرایی #حسین_برهمت
240703





مادرکم..!
اکنون بزرگ‌تر گشته‌ام و شبیه‌تر به تو...

سحرخیز گشته‌ام
و پیش از همه به خواب می‌روم

اکنون ازدحام زحمتم دهد
و از سخن خسته می‌شوم

اکنون که پیرتر شده‌ام چای برایم عزیزتر شده است
جوشانده‌ها به دهانم دیگر غریبه نیستند و بوی عنبر خوش‌آیند گشته است

مادرکم
بزرگ شده‌ام و قادرم بخوانم هر چیز را بی کمک
در سکوت گریستن
وجد در تنهایی و سکوت، حرفه‌ام شده است

مادرکم
بزرگ شده‌ام و مردگانم بیشتر شدند
دوستان ولی چه کم
دیگر
آرامش درون، دوست‌داشتنی است
و شلوغی، خسته‌کننده است

مادرکم
بزرگ شده‌ام و تا نیمه‌شب بیدار ماندنم طبیعی است
انگار که در قایقی به دریا نشسته‌ام
خواب..!؟ فقط برای در خواب دیدن پیراهنی است که...

مادرکم
جهان چه پر پیچ‌وخم شده است
و سادگی-بسیار سخت‌تر

انگار همه اسباب‌بازی اند و قوانین بازی از یاد رفته است
انگار زندگی
شده است چیزی خلاف آنچه که گفته‌ای
خیابان- جای درگذشتگان
و همه چیز-مادرکم ـ در وهم و در گمان

مادرکم
بزرگ‌تر شدم و بیشتر ـ مشتاق خویشتن
مشتاق سادگی‌های خانه مادربزرگ خویش
مشتاق آن زمان که تو بودی، آنجا و نبود هیچ غیر تو
مشتاق آن بچه‌ی کوچک فضول
مشتاق تنبیه‌های نرم راستین گریه‌آورت
انگار روزگار مرا
تنبیه می‌کند
این روزگار ظالم چه بد مرا، توبیخ می‌کند
انگار از دور یا که نزدیک
همه
توبیخ می‌کنند
عشق بی‌حساب کیمیا است
و بسیار گران گشته گفتن ز صلح

مادرکم
پیر گشته‌ام و جوگندمی شده است زلفکان من که دوست داشتی‌اش
آن زلف‌ها که در گذشته‌های دور بازیچه تو بود وقت خواندنت
بسیار پیر گشته‌ام
دیگر جهان برایم مکرر است - بی هیچ پیچ‌وتاب
من پیر گشته‌ام ولی هنوز کودک تو ام

مادرکم
آغوش تو است هنوز همه زندگانیم

ای‌وای مادرم

#محمود_درویش
#حسین_برهمت

https://t.me/darvishiat

ﻛﺒﺮﺕ ﻳﺎ ﺃُﻣﻲ .. ﻭﺻﺮﺕ ﺃُﺷﺒﻬﻚ ﺍﻛﺜﺮ ..
ﺻﺮﺕ ﺃﺳﺘﻴﻘﻆ ﺑﺎﻛﺮﺍ ..
ﻭﺻﺮﺕ ﺃﻧﺎﻡ ﻗﺒﻠﻬﻢ ..
ﺻﺎﺭ ﺍﻟﺰﺣﺎﻡ ﻳﺨﻨﻘﻨﻲ ..
ﺻﺎﺭ ﺍﻟﻜﻼﻡ ﻳﺮﻫﻘﻨﻲ ..
ﻛﺒﺮﺕ ﻳﺎ ﺃﻣﻲ ﻭﺻﺮﺕ ﺍﺳﺘﻄﻌﻢ ﺍﻟﺸﺎﻱ ﺍﻛﺜﺮ ..
ﺻﺮﺕ ﺃﺣﺐ ﺍﻷﻋﺸﺎﺏ .. ﻭﺭﺍﺋﺤﺔ ﺍﻟﻌﻨﺒﺮ ..
ﻛﺒﺮﺕ ﻳﺎ ﺃﻣﻲ ﻭﺻﺮﺕ ﺃﻗﺮﺃ ﻛﻞ ﺷﻲﺀ ﻭﺣﺪﻱ ..
ﺃﺑﻜﻲ ﺑﺼﻤﺖ ﻭﺣﺪﻱ .. ﻭﺍﺷﺘﺎﻕ ﻭﺣﺪﻱ ﻟﻮﺣﺪﻱ ..
ﻛﺒﺮﺕ ﻳﺎ ﺃﻣﻲ ﻭﺻﺎﺭ ﺍﻟﺠﻤﻴﻊ ﻳﺮﺣﻠﻮﻥ .
ﺻﺎﺭ ﺃﺻﺪﻗﺎﺋﻲ ﺍﻗﻞ ﺑﻜﺜﻴﺮ ..
ﺻﺮﺕ ﺃﺣﺐ ﺍﻟﻬﺪﻭﺀ ﺗﺨﻴﻠﻲ ..
ﻭﻳﺘﻌﺒﻨﻲ ﺍﻟﺼﺨﺐ ﺟﺪﺍ ..
ﻛﺒﺮﺕ ﻳﺎ ﺃﻣﻲ ﻭﺻﺎﺭ ﻻ ﻳﻬﻤﻨﻲ ﺍﻟﺴﻬﺮ ..
ﺻﺎﺭ ﻳﺮﻳﺤﻨﻲ ﻣﺜﻠﻚ ﺍﻟﺒﺤﺮ ..
ﻣﺎ ﻋﺪﺕ ﺗﻠﻚ ﺍﻟﺘﻲ ﺗﻨﺎﻡ ﻟﺘﺤﻠﻢ ﺑﺬﻟﻚ ﺍﻟﻔﺴﺘﺎﻥ ..
ﺻﺎﺭ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻳﺎ ﺃﻣﻲ ﻣﻌﻘﺪ ..
ﻭﺍﻟﺒﺴﺎﻃﺔ ﺍﺻﻌﺐ ﻭﺃﺟﻠﺪ ...
ﺻﺎﺭ ﺍﻟﻜﻞ ﻛﺎﻟﺪﻣﻰ .. ﻭﻣﺎ ﻋﺪﺕ ﺃﻋﺮﻑ ﺃﻟﻌﺐ ..
ﺻﺎﺭﺕ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﻻ ﺗﺸﺒﻪ ﻣﺎ ﻗﻠﺖِ .. ﺑﺎﻟﻜﺎﺩ ﻣﻠﻮﻧﻪ ..
ﺻﺎﺭ ﺍﻟﺸﺎﺭﻉ ﻓﻲ ﺍﻟﻐﺎﻟﺐ " ﻣﺰﺣﻮﻡ " ..
ﻭﺍﻟﻜﻞ ﻳﺎ ﺃﻣﻲ ﻣﻬﻤﻮﻡ ..
ﺻﺮﺕ ﻳﺎ ﺃﻣﻲ ﺍﺷﺘﺎﻕ ﻟﻲ ﺍﻛﺜﺮ ..
ﺍﺷﺘﺎﻕ ﻟﺒﺴﺎﻃﺔ ﺍﻷﻳﺎﻡ ﻓﻲ ﺑﻴت ﺟﺪﻱ .. ﺍﺷﺘﺎﻕ ﺍﻟﻮﻗﺖ ﻫﻨﺎﻙ ﻭ " ﺍﻧﺖِ " ..
ﺍﺷﺘﺎﻕ ﺃﻧﺎ ﺍﻟـ " ﺻﻐﻴﺮﺓ " ﺗﻠﻚ ..
ﺍﺷﺘﺎﻕ ﺗﻮﺑﻴﺨﻚ ﺍﻟﻌﻔﻮﻱ ﺍﻟﺼﺎﺩﻕ ﺍﻟﻠﻴﻦ ﺍﻟﻤﺒﻜﻲ ..
ﺻﺎﺭﺕ ﺍﻟﺤﻴﺎﺓ ﻳﺎ ﺃﻣﻲ ﺗﻮﺑﺨﻨﻲ ..
ﺍﻷﻳﺎﻡ ﺑﻼ ﻋﺪﻝٍ ﺗﻌﺎﺗﺒﻨﻲ ..
ﺻﺎﺭ ﺍﻟﻜﻞ ﻳﻠﻮﻡ .. ﻣﻦ ﻗﺮﻳﺐ .. ﻣﻦ ﺑﻌﻴﺪ .. ﻭﺍﻟﻌﻤﻮﻡ ..
ﻏﺎﺏ ﺍﻟﺤﺐ ﺑﻼ ﻣﺼﻠﺤﺔ ..
ﻭﺻﺎﺭ ﺍﻟﺼﻠﺢ ﻣﺠﺎﻣﻠﺔ ﻣﻜﻠﻔﺔ ..
ﻛﺒﺮﺕ ﻳﺎ ﺃﻣﻲ ﻭﻭﺟﺪﺕ ﺍﻟﻴﻮﻡ " ﺷﻴﺐ "
ﻗﺪ ﻧﺎﻝ ﻣﻦ ﺷﻌﺮﻱ ﺍﻟﺪﺍﻛﻦ ﺍﻟﺬﻱ ﺗﺤﺒﻴﻦ ..
ﺍﻟﺬﻱ ﻛﻨﺖ ﻓﻲ ﺍﻻﻣﺲ ﺍﻟﺒﻌﻴﺪ ﺑﻪ ﺗﻐﻨﻴﻦ ﻭﺗﻠﻌﺒﻴﻦ
ﻛﺒﺮﺕ ﺟﺪﺍ .. .. ﻓﻠﻢ ﻳﻌﺪ ﺍﻟﻌﺎﻟﻢ ﻫﺬﺍ ﻣﺸﻮﻕ ﻛﻤﺎ ﻇﻨﻨﺖ ..
ﻛﺒﺮﺕ ﻳﺎ ﺃﻣﻲ ﻷﻋﺮﻑ ﺃﻧﻨﻲ ﻻ ﺯﻟﺖ ﺻﻐﻴﺮﺗﻚ ﻣﻬﻤﺎ ﻛﺒﺮﺕ ﻭﺃﻥ ﺣﻀﻨﻚ ﺃﻧﺖِ ﻻﺯﺍﻝ ﻋﺎﻟﻤﻲ ...آخ ياأمي .

دیگر صدای گرم امین‌الله رشیدی را کسی نخواهد شنید

افسوس که این خواننده و استاد موسیقی  در آستانه ۱۰۰ سالگی  جمعه گذشته دار فانی را وداع گفت

روانش شاد که موجب دلشادی خیلی ها بود

امروز ۱۲ مهرماه سالروز درگذشت احمد اعطا است
نویسنده بزرگ و بزرگ مردی که او را عموما به نام «احمد محمود» می شناسیم

شاید معروفترین رمان او همسایه ها باشد
اما من او را به مجموعه داستانهای «زایری زیر باران» میشناسم.

روانش شاد که رمان «مدار صفر درجه» و شاهکار «درخت انجیر معاید» را از او داریم

۳۰ سپتامبر #روز_جهانی_ترجمه است. انتقال یک مفهوم از زبان به زبانی دیگر، کاری تخصصی و گاه هنرمندانه است.

نام‌گذاری این روز، قدردانی از کسانی است که در برقراری ارتباط فرهنگی و‌ ادبی بین ملت‌ها و ترویج صلح و توسعه تلاش می‌کنند.

کمی لبخند با چیزهای تازه

@is_it_correct

کمی شعر تازه تر

@is_it_poem

نم‌نم باران پاییز دوردست
گنجشککان آبیِ آبی
زمین ،میعادگاه عید
هرگز مگو که تو، ابری بوده‌ای و فرودگاه بسته است
من هرگز از سرزمین خویش
از وطنی که از پنجره قطار بیرون فتاده و دیگر ندارمش
غیر از کفن مادرم و اسباب کفن‌ودفن
چیزی نخواستم

#محمود_درویش
#حسین_برهمت

https://t.me/darvishiat

ـ میعاد ما از خاطرت نرود
+ میعاد ما کی است ؟
ـ آن لحظه اوج فراموشی

#محمود_درویش
https://t.me/darvishiat

سایه
شعری از محمود درویش
بازسرایی حسین برهمت



سایه نه زن است و نه مرد
خاکستری است
حتی اگر آتشش زنی

کوتاه و بلند می‌شود و تعقیب می‌کند
راه بروم راه می‌رود
بدوم، می‌دود چو من

گفتم بفریبمش و کاپشن سیاهم را درآورم
همچو من، کاپشن خاکستری‌اش را ز تن بکند
گشتم به چپ
و گشت ...!

گفت تا بفریبمش، آفتاب نشست ز شهرم برون روم
دیدمش که پیش از من به راه می‌رود
در آفتاب نشست شهر دیگری

گفتم بازگردم و تکیه دهم روی بالشی
بازگشت و تکیه داد

گفتم به روی شانه شاید نشانمش
فرمان نبرد هیچ

گفتم باید برای فریب، من دنباله‌رواش شوم
طوطی صفت کنم تقلید هر کار می‌کند
تقلیدی از تقلید گری دگر
تا شبیه شبیه دیگری شوم
تا نبینمش و نبیندم


#محمود_درويش
#حسین_برهمت
https://t.me/darvishiat

الظّل، لا ذكر ولا أنثى
رمادي ولو أشعلت فيه النار....
يتبعني، ويكبر ثم يصغر
كنت أمشي. كان يمشي
كنت أركض. كان يركض
قلت أخدعه وأخلع معطفي الكُحلي
قلّدني وألقى عنه معطفه الرّمادي
استدرت إلى الطريق الجانبية
فاستدار إلى الطريق الجانبية
قلت: أخدعه وأخرج من غروب مدينتي
فرأيته يمشي أمامي
في غروب مدينة أخرى
فقلت: أعود متكئا على عكازتين
فعاد متكئا على عكازتين
فقلت أحمله على كتفيّ
فاستعصى.....
فقلت إذن سأتبعه لأخدعه...
سأتبع ببغاء الشكل سخرية
أقلد ما يقلدني
لكي يقع الشبيه على الشبيه
فلا أراه، ولا يراني.
محمود درويش

اکنده گشته تمام من و زمانه ام
از آن شب که لبریز گشته ز جام

#محمود_درویش
#حسین_برهمت

https://t.me/darvishiat

بی‌مایگان زیسته در سخیف واژگان(أيها المارون بين الكلمات العابرة)
شعری از محمود درویش
باز سرایی حسین برهمت




ای بی‌مایگان زیسته در سخیف واژگان
گم شوید ! با نام‌هایتان به دوش.
بیرون کشید آن وقتِ نحستان را ز اوقات خوب ما ...
و بگذرید
ارزانی شما رنگ آبی آب‌ها و قلوه‌سنگ‌های یاد
عکسی بگیرید به یادگار آن‌که ندانسته می‌روید
چون هرگز ندانسته‌اید که سنگ سرزمین ما چگونه آسمان را سقف می‌کند

بی‌مایگان زیسته در سخیف واژگان
شمشیر از شما و در برابرش خون سرخ ما
فولاد و آتش از شما و در برابرش زخم‌های ما
این تانک غرق آهن شما و این‌سوی سنگ ما
بمب خفه‌کننده از شما و در برابرش باران و ابرها
تا چشم‌ها ببیند چه بر شما رسد از آسمانمان
این سهمتان ز خون ما، بگیرید و گم شوید
شب‌نشینی و جشن و رقص از آن شما، ولی زود گم شوید
بر ماست پاسداشت گل‌های بردمیده از خون شاهدان
بر ماست زندگانی
آن‌گونه که شایان زندگی است

بی‌مایگان زیسته در سخیف واژگان
چون دودلاخ تلخ گذر بایدتان به هرکجا که هست
اما
چون ملخ نوزید بر کشتگاهمان
ما چشم بسته‌ایم به رویش زمین
ما را است گندمی تا...
آبیاری‌اش کنیم از عرق تن و از اشک چشم‌ها

در سرزمین ما
چیزی برایتان جز سنگ و شرم نیست
تاریختان؟! ارزانی‌تان باد
ببریدش به موزه‌ها
ما را اسکلت هدهدی بر سینی دروغ هم بسنده است

اینجا برایتان هیچ نیست هیچ
آینده آن ماست
ما راست بسیار چیزها که با دست خویش پرورش دهیم

بی‌مایگان زیسته در سخیف واژگان
آن وهمناک آرزویتان در چاله‌ای فرونهید و بگذرید
باشد که عقربک زمان بازگردد به جای خویش
تا گاه گوساله مقدس
یا گاه موسیقار شش‌به‌شش
اینجا برایتان هیچ نیست هیچ... بگذرید
ما راست بسیار چیزها که شما را نبوده است
ما را است این خاک مردخیز
این سرزمین فراموشی و یادمان‌ها از آن ماست

بی‌مایگان گذران در سخیف واژگان
باید
باید که بگذرید و روید آنجا که دلخواهتان بود
اما... جایی به دور از سرزمین ما

باید!
باید که بگذرید و بمیرید هر جا که خواستید
اما... نه در سرزمین ما
بسیار کارهاست که باید در این سرزمین کنیم
تاریخ ما در این زمین نقش بسته است
ماییم آن اولین که زیستیم
و اکنون و آینده اینجا از آن ماست
دنیای ما و آخرت ما همین‌جا است بی‌گمان

بیرون روید
از خاک و آب و گندم و نمکزار دشت ما
از زخم‌ها و از هرچه بود و هست
بیرون شوید از یاد یادها
ای
بی‌مایگان زیسته در سخیف واژگان


https://t.me/darvishiat

أيها المارون بين الكلمات العابرة
احملوا أسماءكم وانصرفوا
واسحبوا ساعاتكم من وقتنا و انصرفوا
وخذوا ما شئتم من زرقة البحر و رمل الذاكرة
و خذوا ما شئتم من صور، كي تعرفوا

انكم لن تعرفوا
كيف يبني حجر من أرضنا سقف السماء

أيها المارون بين الكلمات العابرة
منكم السيف – ومنا دمنا
منكم الفولاذ والنار- ومنا لحمنا
منكم دبابة أخرى- ومنا حجر
منكم قنبلة الغاز – ومنا المطر
وعلينا ما عليكم من سماء وهواء
فخذوا حصتكم من دمنا وانصرفوا
وادخلوا حفل عشاء راقص... و انصرفوا
وعلينا، نحن، أن نحرس ورد الشهداء
و علينا، نحن، أن نحيا كما نحن نشاء

أيها المارون بين الكلمات العابرة
كالغبار المر مروا أينما شئتم ولكن
لا تمروا بيننا كالحشرات الطائرة
فلنا في أرضنا ما نعملُ
و لنا قمح نربيه و نسقيه ندى أجسادنا
و لنا ما ليس يرضيكم هنا
حجر... أو خجلُ
فخذوا الماضي، إذا شئتم إلى سوق التحفُ
و أعيدوا الهيكل العظمي للهدهد، إن شئتم
على صحن خزف
لنا ما ليس يرضيكم
لنا المستقبل ولنا في أرضنا ما نعمل
أيها المارون بين الكلمات العابرة

كدسوا أوهامكم في حفرة مهجورة، وانصرفوا
وأعيدوا عقرب الوقت
إلى شرعية العجل المقدس
أو إلى توقيت موسيقى المسدس
فلنا ما ليس يرضيكم هنا، فانصرفوا
ولنا ما ليس فيكم: وطن ينزف شعبا
وطن يصلح للنسيان أو للذاكرة
أيها المارون بين الكلمات العابرة
آن أن تنصرفوا
وتقيموا أينما شئتم ولكن لا تقيموا بيننا
آن أن تنصرفوا
ولتموتوا أينما شئتم ولكن لا تموتوا بيننا
فنا في أرضنا ما نعمل

ولنا الماضي هنا
ولنا صوت الحياة الأول
ولنا الحاضر، والحاضر، والمستقبل
ولنا الدنيا هنا... والآخرة ْ

فاخرجوا من أرضنا
من برنا... من بحرنا
من قمحنا... من ملحنا... من جرحنا
من كل شيء، واخرجوا من ذكريات الذاكرة ْ
أيها المارون بين الكلمات العابرة ْ!

هرگز نمانده چیزها چنان که بود
وقتی برای زاده شدن
وقتی برای مرگ
وقتی برای سکوت
وقتی برای های و هو
وقتی برای جنگ
و وقتی برای صلح
...
و وقتی برای وقت

#محمود_درویش
#حسین_برهمت

https://t.me/darvishiat

پهناور است زمین و چه زیبا
از چشم‌انداز سوراخ سوزنی ار نگه کنی

#محمود_درویش
#حسین_برهمت

https://t.me/darvishiat