خط‌خطی

با تو «آرامش است عاقبت اضطراب‌ها».

«حيثما وجدت سكينة روحك أقم، فذاك موطنك.»

هر جا آرامش جانت را یافتی بمان، آنجا وطن توست.

🖤

آنچه در آغوشِ تو یافتم آغازِ زندگی بود🤍

و کاش عزیز من، همه‌ی چشم‌هایی که تو را می‌بینند، چشم‌های من بودند.

«تجي نشرب شاي مُر
وصوتك يحلي استكاني
وخاف ما اقولك احبك
عيني تحكيها بمكاني.»

میای چای تلخ بنوشیم؟
و صدات استکانم رو شیرین کنه
و شاید بترسم بهت بگم دوستت دارم
ولی چشمم به جای من میگه.

«سلاما علی الذین یعانقون بعضهم البعض
کلّ لیلة في السرایر المتباعدة.»

سلام بر آنها که هر شب در بسترهای دور از هم،
یکدیگر را در آغوش میگیرند.

دوستت دارم
برای آنچه که هستم، هنگامی که با توام
برای آنچه که از من می‌سازی
برای بخشی از وجودم که تو شکوفایش می‌کنی
و نور می‌تابانی بر گنجینه‌های پنهانی
که تاکنون در ژرفا مانده بودند
دوستت دارم
چون یاریم می‌کنی که از تخته پاره‌های زندگی،
معبدی درخور بنا نهم
کمک می‌کنی که کار روزانه‌ام، ترنم ترانه‌ای باشد
‌بیش از هر کیش و آیینی به رویش من یاری رسانده‌ای
فراتر از هر سرنوشتی، شادی را به من ارزانی داشتی
این همه را هدیه داده‌ای
بی‌هیچ تماسی، کلامی و یا اشارتی

«چون دوستت دارم، راهی پیدا خواهم کرد تا نور زندگی تو باشم، حتی اگر در تاریک‌ترین و دلگیرترین حال خود باشم.»

«اخسر ما شئت لكن إياك أن تخسر قلبًا حاول أن يفعل الكثير ليسعدك، فهناك قلوب لا تعوض أبدًا.»

هرآنچه می‌خواهی از دست بده، مگر قلبی که برای خوشحال و خوشبخت کردنت، هرچه توانسته کرده. چرا که قلب‌هایی هست که با هیچ‌چیز جایگزین نمی‌شود.

قرارمان همین پاییز، همانجا که موسیقی خش‌خش برگ‌های خشک به زیر پای عابران را میشود شنید. قرارمان پیاده‌روی خیابان شانزده آذر، پای چهارمین درخت چنار. قرارمان پشت پلک‌های خیالت، درون مردمک‌هایی که از خنده لبریزند. قرارمان بی‌قراری من، برای دیدن تو.

هنگامی‌که کسی را دوست میداری او را از این محبت آگاه کن، زیرا این کار دوستی بین شما را محکمتر میکند.

امام صادق علیه‌السلام
کافی.ج۲.ص۶۴۴

آنکه نسبت به دوست خود محبتی داشته باشد ولی او را باخبر نکند، به او خیانت کرده است.

پیامبر رحمت صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
کنزالعمال.ج۹.ص۲۵

یادم افتاد تکیه دادی بهم، محکمتر وایسادم.

«إنّ الله إذا أراد أن يجمع بين قلبين سيجمع بينهما
ولو كان بينهما مداد السماوات والأرض.»

اگه خدا بخواد دو قلب رو نصیب همدیگه کنه،
این‌ کار رو می‌کنه؛ حتی اگه به‌ اندازه‌ی مسافت
زمین تا آسمون بینشون فاصله باشه.

سر می‌گذارد روی خاک صحن گوهرشاد
هــر کس برای گریه کردن شـانه کم دارد

«قیل له علیه‌السلام: فما الکرم؟
قال علیه‌السلام: الابتداء بالعطیة قبل المسئلة.»
از امام حسن علیه‌السلام معنای کرامت و بزرگ‌منشی را پرسیدند، ایشان فرمودند: بخشش پیش از درخواست.
تحف‌العقول، ص۲۲۷

‏«أن حضورك يخلق مني شخصاً آخر،
شخص لا يتذكر أنه حزين.»

بودنت از من آدم دیگه‌ای می‌سازه،
آدمی که یادش نمیاد غمگینه.

«بغل کن مرا، چنان تنگ که هیچکس نفهمد زخم روی تن من بود، یا تو!»

«أنا احبُّ عَیناه،
حینَ تُحدِّثُنی عَن یَومِه.»

چشم‌هایش را دوست دارم،
وقتی از روزش برایم تعریف می‌کند.