فیلم "ویل هانتینگ نابغه" از فیلمهایی است که باید زودتر میدیدم؛ داستان نابغهای از محلهای فقیرنشین که مایل نیست از استعدادش بهرهای جدی ببرد و در زندگی روزمره، ارتباط با معشوقه و اساساً سازگاری با جامعه، مشکلاتی اساسی دارد. ترسها و آسیبهای عاطفی ناشی از دوران کودکی، ریشۀ اصلی مشکلات ویل هستند و از همینجاست که به دیگر کاراکتر مهم فیلم میرسیم: روانشناسی مهربان و کاربلد که به شیوهای کمتر متعارف، در پی درمان ویل است و او را با گذشته، حال و آینده، مواجه میکند؛ خودشناسی، پذیرش و عبور، در اینجا تبدیل میشوند به راهحل - رابین ویلیامز فقید از معدود درمانگرهای واقعاً دوستداشتنی سینمایی است؛ صد افسوس که سینما او را زودتر از آنچه که باید، از دست داد.
مت دیمون و بن افلک هم بازیهایی بالاتر از خوب از خود به جای گذاشتهاند که دستکم از سویی، مربوط میشود به همکاری و شاید حتی بتوان گفت شیمی بین این دو در قالب رفقایی کلهخر اما وفادار؛ آنقدر وفادار که طرف حاضر است خوشی بر خودش حرام شود اما نهایتاً رفیقش، نجات یابد و رشد کند.
#گاس_ون_سنت
#پیشنهاد_فیلم
@Caligula_Mas / کانال کالیگولا