Ҳеч тушиниб бўлмайди феъл-атворингга,
Гоҳ тошқин сой, гоҳ сокин кўлдирсан, дунё.
Яраб-ярамаса ҳам бирор корингга,
Яхши-ю ёмон ўтар йўлдирсан, дунё!
Яна мезонларинг бор, ойли, йиллисан,
Ҳам меҳр ҳам қаҳрли – икки диллисан,
Бири бол, бири заҳар, икки тиллисан,
Икки юзли, найранги мўлдирсан, дунё!
Бир юзингда кулгу бор, бирисида муз,
Бир тарафинг баҳор-у, бир томонинг куз,
Баъзан шакар тутасан ва баъзида туз,
Ҳам илиқ кафт, ҳам муштли қўлдирсан, дунё!
Битта ўғлинг олимдир, золим бир ўғлинг,
Яхшиси ўнта бўлса, ёмони минг-минг,
Ҳаммасини кўриб ҳам деёлмайсан “ғинг”
Не қилишни билмаган гўлдирсан, дунё!
Қучоғинг шод этар гоҳ ғашга тегадир,
Булбуллар зор гулларга, зоғлар эгадир.
Ишларинг ҳам тескари нуқул негадир,
Сўлларга ўнг, ўнгларга сўлдирсан, дунё!
Меҳрибонми, қаҳратон сени не атай,
Бағринг турфа безакли нурсиз хонадай.
Фарзандлари кўп, бироқ, жулдур онадай –
Ярми гулзор ва ярми чўлдирсан, дунё!
✍Ботиржон ЭРГАШЕВ
@Botirjon_Ergashev