Helicopter Parents
اصطلاح "والدین هلیکوپتری" برای توصیف والدینی استفاده میشود که بیش از حد در تمام جنبههای زندگی کودک مداخله میکنند، به کودک اجازه نمیدهند که مشکلات را حل کند، تجربه کسب کند یا شکست بخورد. این والدین بیش از حد درگیر زندگی فرزندانشان هستند و برای جلوگیری از شکستهای آنها مداخله میکنند.
در واقع، این سبک فرزندپروری به دلیل کنترلگری شبیه سبک فرزندپروری خودکامه است با این تفاوت که مبنای آن خیرخواهانه است.
فرزندان والدین هلیکوپتری:
- دارای استرس بالا،
- احساس خودمختاری پایین،
- رشد هیجانی و رفتاری ضعیف و
- پیشرفت تحصیلی پایین تری هستند.
همچنین، پژوهش ها عوامل میانجی بین فرزندپروری هلیکوپتری و پیامدهای منفی را شناسایی کردهاند. به عنوان مثال، "پری و همکاران" (۲۰۱۸) دریافتند که فرزندپروری کنترلگر در سن ۵ سالگی پیشبینیکننده خودتنظیمی هیجانی ضعیف در سن ۱۰ سالگی است، که به نوبه خود عملکرد اجتماعی-هیجانی ضعیفتری را به دنبال دارد.
افزون بر این، مطالعات مختلف تأثیر فرزندپروری هلیکوپتری بر تنظیم و سازگاری افراد در حال رشد را مورد بررسی قرار داده اند. برای مثال، "کوک" (۲۰۲۰) گزارش می کند که دانشجویانی که با فرزندپروری هلیکوپتری بزرگ شده اند داری نشانه های افسردگی بیشتر، کاهش احساس شایستگی در دوستیها و روابط عاشقانه بیشتری بودند.
همچنین، "لوب و همکاران" (2016) ارتباطی بین والدگری هلیکوپتری و مشکلات مصرف مواد و کاهش شایستگی را در روابط گزارش کردند. بر اساس پژوهش ها، فرزندپروری هلیکوپتری در نوجوانی و جوانی با ضعف در کارکرد هیجانی، تصمیم گیری، و کارکرد درسی رابطه دارد.
✍️ دکتر حميد علیزاده
استاد روان شناسی
دانشگاه علامه طباطبایی
@AdlerPsychology