▪️СУННАТҲОИ НАМОЗИ ШАБ
❶- Беҳтарин теъдоди шаб ин аст, ки 11 ракъат ё 13 ракъат бошад, ҳамроҳ бо тулони намудани қиём, ба далели аҳодисе ки саҳеҳ Бухорӣ ривоят шуда аст.
2 - Суннат аст ҳангоме, ки аз хоб барои намози шаб бармехезед мисвок бизанед ва ояти охири Сураи Оли имронро то охири сура бихонед Яъне аз:
: ﴿إِنَّ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱخۡتِلَٰفِ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ﴾ [آل‌عمران: ١٩٠]. تا آخر سوره بخواند.
❸- суннат аст дуое, ки аз паёмбарﷺ собитшуда аст бихонкд Яъне дуои зерро:
«اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ قَيِّمُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَنْ فِيْهِنَّ، وَلَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ نُوْرُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَنْ فِيْهِنَّ، وَلَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ مُلِكُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ، وَلَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ الْحَقُّ وَوَعْدُكَ الْحَقُّ، وَقَوْلُكَ الْحَقُّ وَلِقَاؤُكَ الْحَقُّ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنَّارُ حَقٌّ، وَالنَّبِيُّوْنَ حَقٌّ، وَمُحَمَّدٌ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ حَقٌّ، اللَّهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ، وَبِكَ آمَنْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَإِلَيْكَ أَنَبْتَُ، وَبِكَ خَاصَمْتُ، وَإِلَيْكَ حَاكَمْتُ، فَاغْفِرْ لِيْ مَا قَدَّمْتُ، وَمَا أَخَّرْتُ، وَمَا أَسْرَرْتُ، وَمَا أَعْلَنْتُ، أَنْتَ الْمُقَدِّمُ، وَأَنْتَ الْمُؤَخِّرُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ. [أوْ لاَ إِلَهَ غَيْرُكَ]».
📔(رواه البخاری ومسلم واللفظ للبخاری).
Яъне: «Бор иллоҳо, ситоиш барои ту аст аст ва тадбиркунандаи осмонҳо ва замин ва ҳар онки дар он аст ҳастӣ, ва ситоиш аз они ту аст, ту нури осмонҳо ва замин ва ҳар он ки он аст ҳастӣ, ва аз он ту аст ситоиш, ту подшоҳи осмонҳо ва замин ҳастӣ, ва аз они ту аст ситоиш, ту ҳақи ва ваъдаи ту рост аст ва дидори ту, ва каломи ту, ва биҳишт ва дӯзах ҳақиқат аст, ва паёмбарон ва Муҳаммад ﷺ бар ҳақанд ва қиёмат ҳақиқат аст, Парвардигоро, худро ба ту таслим намудам ва ба ту имон овардам, ва бар ту таваккул кардам, ва ба сӯйи ту бозгаштам, ва барои ту ҷангидам, ва ба дастури ту ҳукм кардам, пас биомурз гуноҳони гузашта ва оянда ва пинҳон ва ошкори маро, ту пешдиҳанда ва ақибандозандаи, нест Маъбуде ба ҳақ магар ту».
❹- Оғози намудани намози шаб бо ду ракъат кӯтоҳ ва мухтасар, барои баъд аз он омода шавад.
Ҳамон тавр ки Паёмбар салаллоҳу алайҳи ва саллам мефармояд: «Ҳар гоҳ яке аз гумо барои намози шаб бархост пас намозашро бо ду ракъат кӯтоҳ оғоз намояд».
📔(رواه مسلم)
❶- Беҳтарин теъдоди шаб ин аст, ки 11 ракъат ё 13 ракъат бошад, ҳамроҳ бо тулони намудани қиём, ба далели аҳодисе ки саҳеҳ Бухорӣ ривоят шуда аст.
2 - Суннат аст ҳангоме, ки аз хоб барои намози шаб бармехезед мисвок бизанед ва ояти охири Сураи Оли имронро то охири сура бихонед Яъне аз:
: ﴿إِنَّ فِي خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَٱخۡتِلَٰفِ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ لَأٓيَٰتٖ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ﴾ [آل‌عمران: ١٩٠]. تا آخر سوره بخواند.
❸- суннат аст дуое, ки аз паёмбарﷺ собитшуда аст бихонкд Яъне дуои зерро:
«اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ قَيِّمُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَنْ فِيْهِنَّ، وَلَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ نُوْرُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَنْ فِيْهِنَّ، وَلَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ مُلِكُ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ، وَلَكَ الْحَمْدُ أَنْتَ الْحَقُّ وَوَعْدُكَ الْحَقُّ، وَقَوْلُكَ الْحَقُّ وَلِقَاؤُكَ الْحَقُّ، وَالْجَنَّةُ حَقٌّ، وَالنَّارُ حَقٌّ، وَالنَّبِيُّوْنَ حَقٌّ، وَمُحَمَّدٌ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ حَقٌّ، اللَّهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ، وَبِكَ آمَنْتُ، وَعَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَإِلَيْكَ أَنَبْتَُ، وَبِكَ خَاصَمْتُ، وَإِلَيْكَ حَاكَمْتُ، فَاغْفِرْ لِيْ مَا قَدَّمْتُ، وَمَا أَخَّرْتُ، وَمَا أَسْرَرْتُ، وَمَا أَعْلَنْتُ، أَنْتَ الْمُقَدِّمُ، وَأَنْتَ الْمُؤَخِّرُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ. [أوْ لاَ إِلَهَ غَيْرُكَ]».
📔(رواه البخاری ومسلم واللفظ للبخاری).
Яъне: «Бор иллоҳо, ситоиш барои ту аст аст ва тадбиркунандаи осмонҳо ва замин ва ҳар онки дар он аст ҳастӣ, ва ситоиш аз они ту аст, ту нури осмонҳо ва замин ва ҳар он ки он аст ҳастӣ, ва аз он ту аст ситоиш, ту подшоҳи осмонҳо ва замин ҳастӣ, ва аз они ту аст ситоиш, ту ҳақи ва ваъдаи ту рост аст ва дидори ту, ва каломи ту, ва биҳишт ва дӯзах ҳақиқат аст, ва паёмбарон ва Муҳаммад ﷺ бар ҳақанд ва қиёмат ҳақиқат аст, Парвардигоро, худро ба ту таслим намудам ва ба ту имон овардам, ва бар ту таваккул кардам, ва ба сӯйи ту бозгаштам, ва барои ту ҷангидам, ва ба дастури ту ҳукм кардам, пас биомурз гуноҳони гузашта ва оянда ва пинҳон ва ошкори маро, ту пешдиҳанда ва ақибандозандаи, нест Маъбуде ба ҳақ магар ту».
❹- Оғози намудани намози шаб бо ду ракъат кӯтоҳ ва мухтасар, барои баъд аз он омода шавад.
Ҳамон тавр ки Паёмбар салаллоҳу алайҳи ва саллам мефармояд: «Ҳар гоҳ яке аз гумо барои намози шаб бархост пас намозашро бо ду ракъат кӯтоҳ оғоз намояд».
📔(رواه مسلم)
