Ин ша Аллаҳ хоҳаронам тасмим гирифтем, ки ба тавфиқи Аллоҳи ﷻ барои шумо дарсеро аз Қуръон ва Суннат дар мавриди аҳамияти тазкияи нафс яъне пок кардани қалб аз тамоми бадиҳо яъне гуноҳу маъсият нашр кунем, зеро ба наздики моҳи мубораки рамазон аст, пеш аз ин ки вориди ин моҳи пур баракат шавем қалбҳои худро пок бигардонем, то аз аҷри ин моҳи пурбаракат бе насиб нагардем, Аллоҳи ﷻ барои мо тавфиқи адои китобро насиб бигардонад ва моро амалкунанда бигардонад бо ончи меомӯзем.
📝Чигунае Паёмбар ﷺ фармудаанд: дар бадани инсон порчаи гуште аст, ки агар он фасод шавад тамоми бадани у фосид хоҳад шуд аммо агар он ислоҳ шавад тамоми бадани у ислоҳ мешавад.
Мо ҳар чиқадар ибодат кунем ва фароизи Аллоҳи ﷻ ро анҷом диҳем, аммо қалби мариз дошта бошем ки пур аз гуноҳу маъсият бошад, он амали мо арзише нахоҳад дошт зеро амалҳо замоне Шарофат ва маконат пайдо мекунанд, ки дар он амал ихлос бошад холи бошад аз ҳама нопокиҳо, ва ихлосро мо замоне ба даст меоварем ки қалби поке дошта бошем ва аъмоламонро холис барои Аллоҳи ﷻ анҷом диҳем.
Ва биллаҳи тавфиқ ✍