АҲЛИ ГУРӮҲИ МАДРАСАИ МУВАҲҲИДА
АЛЛОҲ ҲАМАГИ МОВУ ШУМОРО ФАҲМИ САҲЕҲРО НАСИБ ГАРДОНАД АМИН.
ВА ИН ИСБОТИ ЭЪТИҚОДИ ШАҲОБИДДИНИ СОЛЕҲ АСТ ДАР МАВРИДИ ШИКАНАНДАИ ИСЛОМ !!!
КИ ДАР БАЁНИ НАВҲОИ ШИРК ЭТИҚОДИ ҶАҲМИГИИ ХУДРО ОШКОР КАРДА АСТ ,КИ ИН ДАЛЕЛИ САРЕҲ АСТ !!!
ПАС ХУД ҚАЗОВАТ КУНЕД !!!
ИН ИНСОН ДАР КИТОБИ БО НОМИ "НУРИ ЯҚИН ДАР УСУЛИ ДИН "ЧУНИН МЕГӮЯД!!!
Дар сафҳаи 66.
1).ДАР БАЁНИ ШИРКИ АКБАР
ЭТИҚОДИ ҶАҲМИГИИ ХУДРО ОШКОР БАЁН ДОРАД !!!
ПАС ЭЙ БО НОМ МУВАҲҲИДАЕ, КИ ДАЪВО АЗ ҲАҚ ДОРИ !!!ХУД НАЗАР БИКУН БАКИТОБЕ, КИ БАРОИ ОМӮХТАН ВА ОМӮЗОНДАНАШ ИНТИХОБ КАРДАӢ!!!
ТАВАҚҚУФ БИКУН !!!
ВА БА ФИРЕФТАИ ҲАВОВУ
ҲАВАСИ НАФСАТ МАРАВ БОЗГАРД ҲОЛО ҲАМ ДЕР НАШУДА АСТ !!!
3✅Имом Аҳмад гуфт:
مَا أَحَدٌ أَضَرَّ عَلَى أَهْلِ الْإِسْلَامِ مِنَ الْجَهْمِيَّةِ، مَا يُرِيدُونَ إِلَّا إِبْطَالَ الْقُرْآنِ وَأَحَادِيثِ رَسُولِ اللَّهِ ﷺ
"Ҳеҷ кас барои Пайравони Ислом аз Ҷаҳмиҳо дида хатарноктар нест!!!.
Фақат мехоҳанд Қуръон ва ҳадисҳои Паёмбари АЛЛОҲ ﷺ- ро бекор кунанд "
Қабул кунед. азбас,ки онҳо хислатҳои ҳақиқии АЛЛОҲ-ро инкор мекунанд
📚алӣ Ал-Ҳаллал дар "Ас-Сунна" 1775
14🔴Зарурати тавбаи ошкор барои касоне, ки ба бидъат даъват мекунанд.
🌻Имом Абу Ҳотим Ар-Розӣ фармуданд:
📝Ба Имом Аҳмад ибни Ҳанбал (رحمه الله)гуфта шуд, ки яке аз аҳли илм, ки иштибоҳ карда буд, ӯ тавба кард ва Имом Аҳмад гуфт: “
АЛЛОҲ онро қабул намекунад,
То тавбаъашро ошкор накунад ва суханони худро вопас нагирад. Ва ҳатман бояд дигаронро огоҳ созад, ки ӯ фалон сухан гуфта аст ва аз онҳо назди АЛЛОҲ тавба мекунад ва бармегардад. Ва агар чунин тавба аз ӯ нозил шавад, пазируфта мешавад”. Пас Имом Аҳмад каломи АЛЛОҲ-ро хонданд:
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَبَيَّنُوا فَأُولَٰئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ ۚ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
Сураи Бақара ояти 160 .
📝Магар касоне, ки тавба карданд ва накӯкориро пеша сохтанд ва ҳукми Китоби АЛЛОҲ-ро барои мардум баён карданд. Пас, тавбаи ин гурӯҳро бо меҳрубонӣ қабул мекунем, ва Ман бисёр тавбаро хуб қабулкунандаву меҳрубон ҳастам.
Бо тадаббур аз ояти мазкур, ин ша'а Аллоҳ, чунин бармеояд, ки магар шахсоне ба лаънати АЛЛОҲ ва ба лаънати лаънаткунандагон дохил намешаванд, ки онҳо ҳаргиз ҳақро напӯшидаанд ё пӯшидаанду бар, кардаҳои худ пушаймон шуда ва он чиро, ки ба сабаби китмон (ҳақро пӯшидан) фосид карда буданд.
Ислоҳ кунанду байни мардум ҳақиқати он чиро, ки аз назди АЛЛОҲ Таъоло нозил шудааст, гӯянду фаҳмонанд ва худ тавбаи насух кунанд, ба гуноҳи худ иқрор шаванд, дар чунин сурат ваъдаи АЛЛОҲ ҳақ аст, ки тавбаи чунин гурӯҳро қабул менамояд. Зеро АЛЛОҲ Таъала дар охири оят фармуда аст, ки Ман бисёр тавбапазиру меҳрубону меҳрубонтарин бар бандагони худ ҳастам ва раҳмати Ман бисёр васеъ аст. Албатта, меҳрубонии АЛЛОҲ Таъала барои уммати Муҳаммад ﷺ канор надорад, ки баъди тавбаи насуҳ тавбаашонро пазиранда аст . Вагарна умматони гузашта агар, ҳақро аз мардум мепӯшиданд ва дигар тавба ҳам мекарданд, тавбаашон қабул набуд. Шояд аз ҳамин ҷиҳат бошад, ки Муҳаммад, ﷺ -ро Набии раҳмат номидаанд. Аммо шахсоне ҳастанд, ки гуноҳро то дами марг тарк намекунанд, куфрро бо дастони худ маҳкам медоранд ва бо ҳамин ҳол умри худро ба охир мерасонанд, аҳволи чунин шахсонро ояти зер, иншоаллоҳ, хабар медиҳад:
🌻Ал🌻Бақара🌻оят🌻160🌻
📚Зейил табақат ал ҳанабил», 1/53