-----------------
အပိုင်း (၇)
သိုက်နန်းရှင်တွေ နတ်စိမ်းတွေအကြောင်း ရေးမယ်ဆိုရင်တော့ရေးစရာတွေ အများကြီး ကျန်ပါသေးတယ် ဒီလောက်ဆိုရင် သူတို့နဲ့ပါတ်သတ်တဲ့ သဘောတရားတွေ အခြေခံသိလောက်ရောပေါ့။
မကိုးကွယ်ပါနဲ့ ဒါနပြုပေးပါ အမျှပေးပါ ဝေသာလီကပ်ဘေးဖြစ်ပြီးတော့ မြတ်ဗုဒ္ဓဟာ ဘီလူးတွေကိုမြို့စောင့်ထားခဲ့တယ် ပြီးတော့ ပြည်သူတွေကို ဒါနပြုပေးဖို့ ပသ ဖို့တော့ လမ်းညွန်ခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီသဘောပါပဲ သူတို့ကို မရှိခိုးနဲ့ လက်အုပ်မချီနဲ့ ဒါနပြုပေး အမျှဝေပေးပါ ဘဝဟောင်းက ဆွေမျိုးများအားလည်း အမျှပေးပါ၏ ဆိုပြီး အမျှပေးပါ သူတို့နိုင်သမျှကူညီတတ်ပါတယ် အမျှဝေတဲ့အခါ ကိုယ်စောင့်နတ်ကစပြီး အိမ်စောင့်နတ် မြို့စောင့်နတ် တိုင်းပြည်စောင့်နတ် သာသနာစောင့်နတ် ဝိဇ္ဇာဇော်ဂျီတပသီအပေါင်း သိကြားမင်း ယမမင်းအပေါင်း နတ်ပြည်ခြောက်ထပ်မှ နတ်များ ဗြဟ္မာပြည်နှစ်ဆယ်မှ နတ်ဗြဟ္မာများ ဆိုပြီး စုံလင်အောင်အမျှပေးဝေပါ။
နတ်စိမ်းတွေကတော့ အတွေ့စားတဲ့နတ်တွေရှိသလို အငွေ့စားတဲ့နတ်များလည်းရှိပါတယ် ဒါ့ကြောင့် သူတို့ကိုလည်းအမျှပေးဝေပါ သူတို့ကိုတော့ မိဆိုင် ဖဆိုင်ရိုးရာ နတ်များ ဆိုပြီး အမျှပေးပါ အဲဒီလောက်ဆိုရင် လုံလောက်ပါပြီ သေသူတွေအတွက်အမျှပေးရင်တော့ နာမည်တပ်ခေါ်ပြီး အမျှပေးကြပါ။
ဒီကနေ့ မြန်မာပြည်မှာ အလွဲကြီးလွဲနေကြတာကတော့ ဝိဇ္ဇာတွေဆိုလည်း ကိုးကွယ်မှူ့ပုံစံနဲ့ ကန်တော့ကြတယ် သိုက်နန်းရှင်တွေဆိုလည်း အရူးအမူး လက်အုပ်တွေချီကန်တော့ကြ ဆုတောင်း ကြတယ် နတ်စိမ်းတွေလည်း ပွဲတွေပေးပြီး ကယ်တင်ရှင်ပုံစံ နဲ့ ကန်တော့ကြတယ် ။
ဒါတွေဟာ သရဏဂုံ ဆုံးရှုံးစေတတ်တဲ့ ညှိုးနွမ်းစေတတ်တဲ့ အပ်ဝင်ပုဆိန် ထွက်သဘောမျိုးတွေပါပဲ။
သရဏဂုံဆိုတာ ကုသိုလ်မပြတ်စီးဝင်တဲ့ဘသဘောတရားရှိတယ်လို့ ပါချုပ်ဆရာတော်ဘုရားကြီးဟောထားတာ အားလုံးကြားဘူးကြမှာပါ အဲဒီကုသိုလ်ကို မဆုံးရှုံးကြစေချင်ပါဘူး။
အဲဒီလိုတွေ မိရိုးဖလာ ယုံကြည်မှူ့ ကိုးကွယ်မှူ့ပုံစံတွေကို ပြင်ပေးချင်လို့ သူတို့နဲ့ ပါတ်သတ်ဆက်နွယ်လာအောင်ကြိုးစားခဲ့ရတာပါပဲ။
ကျွန်တော့ရဲ့ ပင်ကိုယ်အသိစိတ်ကတော့ ခန္ဓာဉာဏ်ရောက် ဝိပဿနာက လွဲပြီး ဘာကိုမှ စိတ်မဝင်စားခဲ့ပါဘူး။
ပဋ္ဌာန်းတွေပူဇော်ပြီးနောက်ပိုင်းမှာ လူတွေရဲ့ ဥပတိကိုကြည့်တာနဲ့ ဘယ်လိုစိတ်ဓါတ်ပိုင်ရှင်ရှိတယ်ဆိုတာ သိလာတယ်။ လူတယောက်ဒုက္ခရောက်လို့ အကူအညီတောင်းရင် ဘယ်လိုလုပ်ပေးရင် အဆင်ပြေမယ်ဆိုတဲ့အဖြေဟာ ချက်ချင်းပေါ်လာတယ် နိုင်ငံ့အရေးတွေ ဘာဖြစ်မယ် ဆိုတာ ကြိုသိလာတယ်၊ သဘဝဘေးတွေလာတော့မယ် ဆိုရင် ကြိုပြော ကြိုသတိပေးတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေ အများကြီးလာပြီးသတိပေးတာတွေ ကြုံတွေ့လာရတယ်၊ ဒါတွေဟာ ထူးပေမဲ့ မဆန်းပါဘူး ပဋ္ဌာန်းပူဇော်မှူ့ရဲ့ အကျိုးဆက်လေးတခုပါပဲ၊
အခုတော့ ဝိပဿနာရှူ့မှတ်လို့ ပညတ်ကွာပြီး ပရမတ်မြင်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ လောကထဲက အကြောင်းအရာတွေ သုံးဆယ့်တဘုံအတွင်းက အကြောင်းအရာတွေဟာ ဘာမှမဟုတ်တော့ပါဘူး၊ ဘာပဲကြိုသိကြိုသိ စိတ်ထဲမှာ ထူးဆန်းမနေတော့ဘူး
လူတွေနဲ့ပါတ်သတ်တဲ့အခါမှာ ချစ်ခြင်းမုန်းခြင်းတွေကင်းလာတယ် ချစ်ရမဲ့သူမရှိသလို မုန်းရမဲ့သူလည်း မရှိတော့ဘူး အောင်မြင်မှူ့တွေကျရှုံးမှူ့တွေဟာ ရင်ခုံစရာမဟုတ်တော့ဘူး။
အကောင်းလောကဓံတွေဟာ ရန်သူတွေဖြစ်ပြီး အဆိုးလောကဓံတွေဟာ မိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်လာတယ်၊
ကောင်းခြင်း ဆိုးခြင်းကို ဥပေက္ခာဆိုတဲ့ တူညီတဲ့စိတ်ခံစားမှု့နဲ့ပဲ ကျော်ဖြတ်လာနိုင်တယ်၊
လူဆိုတာမရှိသလို ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါဆိုတာလည်း မတွေ့တော့ပါဘူး ဘယ်သူဘယ်ဝါဆိုတာလည်း မတွေ့တော့ဘူး
အရာအားလုံးဟာ အကြောင်းအကျိုး ဖြစ်ပျက် သဘောတရား စတဲ့ ဓမ္မ သဘောလေးတခုတည်းပဲ ခံစားမိပါတော့တယ်၊
အခုတော့ လောကအတွင်းက အကြောင်းအရာမှန်သမျှဟာ စက်ဆုပ် ဖွယ်သာဖြစ်တယ်ဆိုတာ ဉာဏ်နဲ့ မြင်လာပြီမို့ လောကကို လွန်မြောက်စေတဲ့ တရားသဘောကိုသာ မျှော်လင့်ရင်း နေ့စဉ်ဝိပဿနာဉာဏ်တွေ ရင့်သန်အောင် ကြိုးစားအားထုတ်နေမိပါတော့တယ်၊
ဦးမြင့်ခိုင်