------------
စိတ်ပူတယ်ဆိုတာ
တကယ်တော့ စိတ်က ပူတာ မဟုတ်ဘူး။
စိတ်ထဲမှာ ဖြစ်တဲ့ ကိလေသာတွေကြောင့် ပူတာ။
လူတွေဟာ စိတ်ပူတတ်ကြတယ်။
အဲဒီစိတ်ပူတာတွေဟာ ကိလေသာတွေ မပယ်နိုင်သေးလို့ စိတ်ပူတာပဲဖြစ်တယ်။
တဏှာကို ဖယ်ရှားလိုက်မယ်၊ သံသယကို ဖယ်ရှားလိုက်မယ်။
ကျန်တဲ့ ကိလေသာတွေကို ဖယ်ရှား လိုက်မယ်ဆိုရင်
ဘယ်အတွက်မှ စိတ်ပူစရာမရှိဘူး။
စိတ်နှလုံးဟာ အေးချမ်းသွားမှာပဲ ဖြစ်တယ် ဘယ်အတွက်မှ ဘေးရန်အန္တရာယ်တွေ ဖြစ်နေတာ မရှိတော့ဘူး။
ဘေးရန်ကင်းကွာ,အန္တရာယ်ဆိုတာမရှိတော့ဘူး။
အန္တရာယ်ဆိုတဲ့အထဲမယ် အတွင်းအန္တရာယ်၊ အပြင်အန္တရာယ်လို့ ဒီလို ၂-ခုမှတ်သားရမယ်။
အဲဒီအန္တရာယ် ၂-ခုထဲမှာ အတွင်းအန္တရာယ်က
ပိုကြောက်စရာကောင်းတယ်။
ဆိုလိုတာက လူတွေဟာ အတွင်း အန္တရာယ်ကို
သိပ် မကြောက်ဘူး။
အပြင်အန္တရာယ်ကိုပဲ ကြောက်နေတယ်။ဘေးရန်ဆိုလို့ရှိရင်လည်း အပြင်ကလာတဲ့ဘေးရန်ကိုပဲ ကြောက်တယ်။
အတွင်းမှာရှိတဲ့ရန်က ပိုကြောက်ရမှာဖြစ်တယ်။
ဘာလဲဆိုရင် ကိုယ့်စိတ်မှာ မပယ်နိုင်သေးတဲ့ လောဘတွေ၊ဒေါသတွေ၊ မောဟတွေ။
အဲဒီ ကိလေသာတွေဟာ တကယ့် အန္တရာယ်ပြုမယ့်
ဘေးရန်တွေပဲ ဖြစ်တယ်ပေါ့။
အပြင်ကလာတဲ့ဘေးရန်အန္တရာယ်ဆိုတာ ကိုယ့်ကို အပါယ် ဆွဲမချနိုင်ဘူး။လုံခြုံအောင် နေလို့ရတယ်။
ရှောင်တိမ်းလို့ရတယ်။
အတွင်းရန်ဆိုတာ ရှောင်တိမ်းလို့မရဘူး။
ကိလေသာတွေ ဖယ်ရှားနိုင်အောင် ကြိုးစားမှအတွင်း ရန်ဆိုတာ အေးမယ်။
အဲဒီ အတွင်းရန်အေးမှ ငြိမ်းချမ်းတဲ့အဆင့်ကို
ရောက်နိုင်တယ်။
ကျေးဇူးတော်ရှင် ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်
ဒေါက်တာ နန္ဒမာလာဘိဝံသ
crd
ဦးမြင့်ခိုင်