شاهنامه یک حماسه ملی است و شما اگر ادبیات جهان را بررسی کنید، میبینید هراثری که بهعنوان حماسه ملی آن ملت شناخته میشود، طبیعتاً روایت کشمکش مردمان آن کشور با دشمنان خود است و این مسأله در شاهنامه هم هست. اما نکته عجیب اینکه ما در شاهنامه اعراب، ایرانیان و ترکان را میبینیم که باهم روابط دوستانهای دارند، ازدواج میکنند، داد وستد میکنند و ستیز و درگیری هم دارند و عجیبتر آنکه فردوسی همواره ویژگی مثبت دشمنان را هم در ستیزهها بیان کرده همچنان که ویژگی منفی ایرانیان را هم آورده است. منتقدان بسیار محترمی که میفرمایند شاهنامه یک اثر نژادپرستانه است، بفرمایند آیا یک اثر نژادپرستانه و افراطی این گونه علیه ملت خودش حرف میزند و بنا بر موقعیتهای داستانی از دشمنان تعریف میکند؟ / روزنامه ایران
@shahnamehbarayehame