سراب اخباری‌گری

فلانی معصوم است
فلانی از خطا معصوم است!

برخی اخباری‌ها با ارسال تصویر برخی نسخ خطی ادعا کرده‌اند: در بعضی نسخه‌ها عبارت استرآبادی چنین بوده:
کسی که ملتزم آن طریق مقدس است، از خطا معصوم است

ولی در کتاب چاپی بدون توجه به این نسخه‌ بدل‌ها، مطلب استرآبادی تقطیع شده و چنین آمده است:
کسی که ملتزم آن طریق مقدس است آن معصوم است

و سپس اخباری بدون بیان هیچ گونه توضیحی ادعا می‌کند که پس: استرآبادی ادعای عصمت نکرده است و به نسخه‌های خطی دیگر توجه نشده است!

ملاحظه می‌کنید که هر دو متن یکسان است، و اتفاقا متن نسخه بدل صراحت بیشتری در فساد کلام استرآبادی دارد
و اخباری نمیفهمد که هیچ فرقی ندارد که بگوییم فلانی معصوم است، یا اینکه بگوییم فلانی از خطا معصوم است!
و اگر دومی غلظت بیشتری نداشته باشد، کمتر ندارد.
ولی چون طریق اخباری‌گران، طریقه جهالت است گمان می‌کند استرآبادی را از این ادعای باطل نجات داده است!

https://t.me/nosakh_shii/2792

‍ از سه حال خارج نیست:


حالت اول: آقای شایان مصلح، استرآبادی را یکی از معصومین می‌داند و به کلام او، به عنوان یک روایت استناد کرده است. در این حالت ما با شخصی مواجه هستیم که خارج از دایره اسلام و تشیع تعریف می‌شود و گفتگو با او درباره جزئیات دین و مذهب، محض اتلاف وقت است.

حالت دوم: آقای شایان مصلح، استرآبادی را به عنوان مرجع تقلید خود برگزیده است و تعبداً به اجتهاد او ملتزم گردیده است. در این حالت نیز ما با یک فرد عامی مواجه هستیم که نمی‌توان با او درباره مسائل علمی گفتگو کرد.

حالت سوم: آقای شایان مصلح، نه استرآبادی را امام و پیغمبر می‌داند و نه مرجع تقلید خود. بلکه او را یک انسان معمولی و متفرقه می‌داند که کلامش برای هیچ کس حجیت ندارد. در این حالت نیز ذکر کلام فردی که نه معصوم است و نه کلامش برای دیگران حجت، دردی از آقای شایان مصلح را دوا نمی‌کند. آقای شایان مصلح اگر می‌خواهد باطل بودن علم اصول فقه را ثابت کند باید خود دست به کار گردد. البته که من واقعاً بعید می‌دانم که ایشان تا به حال، کتب اصولی و استدلالی علما را از نزدیک رویت کرده باشند و اگر هم ببینند، بتوانند حتی یک جمله از آن را تلقی کنند. البته لازم به ذکر است که این کتب متاسفانه جملگی به زبان عربی هم تألیف شده‌اند. و خب آقای مصلح باید منتظر بمانند که اول این کتب ترجمه گردند تا بعد ایشان به نقد آنها ورود کنند. البته در نهایت نیز اگر بر فرض محال، آقای مصلح بتوانند این کتب را مورد نقد قرار دهند، باز کلام ایشان یک پول سیاه هم ارزش نخواهد داشت، نه برای دیگران و نه حتی برای خودشان. چرا که ابطال یک گزاره اصولی به مانند اثبات آن، مستلزم نوعی از اجتهاد است. و خب همه ما می‌دانیم که از منظر نواخباریان، اجتهاد هیچ کس نمی‌تواند برای هیچ‌کس(حتی خودش) حجیت داشته باشد.



#سراب‌اخباری‌گری

🔸 درآمدی بر مطالعه اختلافات عالمان متقدم امامی در مورد راویان متهم به غلو

برخی از راویانی که رجالیان متقدم امامی تضعیفشان کرده‌اند، در اسناد برخی محدثان حضور پررنگی دارند. با این حال، نمی‌توان هر گونه تضعیف راویان پرتکرار در اسناد را شاهدی بر اختلاف نظر محدثان و رجالیان گرفت، چه پیش‌تر گفتيم از طرفی بسیاری از محدثان در برخی آثار در پی اکتفا به اخبار مورد قبولشان نبوده، و حتی گاهی متفردات روات مورد تضعیفشان را نیز نقل کرده‌اند (نمونه‌ها). از سوی دیگر لزوماً کل میراث راویان تضعیف شده، مورد تردید یا انکار تضعیف کنندگان نبوده است، و به عنوان نمونه، ابن غضائری در مواضع بسیاری میان اخبار مختلف راوی ضعیف فرق نهاده است (نمونه: اکبری، رساله اختلافات مبانی در تضعیفات رجال، ش2-2-3-5).

به ویژه گرچه جمعی از متأخران ادعا کرده‌اند «عمده‌‌ی تضعیفات، بر اساس کجیِ باورهای رجالیان به ویژه در حوزه امام شناسی است، و بدین خاطر راویان فضائل را غالی می‌پنداشتند.» اما در برابر برخی از محققان تذکر داده‌اند که حجم عظیمی از میراث امامتی و دیگر روایات راویان متهم به غلو در منابع امامی با راویان توثیق شده توسط رجالیان یکی است، و ابداً روایاتی چون فضای عمومی کتاب الحجة کافی و بصائر الدرجات موجب جرح راوی نمی‌شد، بلکه فراتر از آن مثلاً احمد اشعری که کسانی چون سهل بن زیاد را تضعیف کرده، خود راوی حجم عظیمی از روایات فضائل است، و یا ابن الولید یا ابن بابویه راوی متونی چون زیارت جامعه اند (برای نمونه: شوشتری، قاموس الرجال، ج‏1، ص66-67؛ قربانی زرین، «دیدگاه‌های غضائری و ابن غضائری درباره مقامات امامان ع»، سرتاسر؛ جعفری، جستاری در بصائر، ص279-288). در برابر اخباری در زمینه‌هایی چون اباحه، بابیت، تناسخ و... منسوب به برخی متهمان نیز برجامانده که مشابهش را از موثقان هم‌طبقه‌شان نمی‌یابیم.
بنا بر برخی پژوهش‌ها، روش حدیثی رجالیانی چون ابن الولید، کشی، ابن غضائری و نجاشی محدث و یا بیشتر متأثر از طیف محدثان بوده‌اند، و شاهدی از اثرپذیری ایشان از متکلمانی چون سید مرتضی در دست نیست، یعنی متکلمانی که منتقد حجیت خبر واحد بوده، و لذا نه رجالی بوده‌اند، و نه موثر بر رجالیان. (اکبری، اختلافات مبانی در تضعیفات رجالی، بخش4-3؛ نیز نک‍: غلامعلی، مبانی و معیارهای جرح و تضعیف در نزد قدمای شیعه).

بر این اساس نسبت سنجی آرای رجالی و رویکرد حدیثی عالمانی که از خود ایشان هر دونوع از داده برجامانده، اهمیت ویژه‌ای دارد. به طور خاص عالمانی چون عیاشی، شیخ صدوق و شیخ طوسی.

به نظر می‌آید ریشه‌ بسیاری از اتهامات به غلو را باید بیشتر در مباحث جریان‌شناسی و اخبار متفرد و مهجور راوی نزد ثقات امامی جست. اما از جمله مواضعی هم که به روشنی اختلاف نظر رجالیان بغداد و برخی محدثان را پیش رو می‌نهد، در جایی است که محدثی در کتابی که خود اخبارش را تأیید کرده، از منبعی نقل کند که رجالیان صریحاً نقدش کرده‌اند. البته محدثان فقیه امامی معمولاً آثار خاص غالیان با مضامین صریح غلو را منبع قرار نمی‌دهند. با این حال، گاهی از آثاری باطنی نقل می‌کنند که عقاید اصلی غلو را دست کم کاملاََ صریح بیان نکرده است.
نمونه‌ای از چنین آثاری چند کتاب تفسیر باطنی مانند تفسیر عبدالرحمن بن کثیر، علی بن حسان و ابن حریش و نیز رساله میاحیه است.

قابل توجه است که این راویان متهم به غلو چندان به وساطت در روایت دفاتر اصحاب پیشین شناخته نمی‌شوند، بلکه روایات متفرد دفتر خودشان مستقیماً یا با واسطه امثال سهل بن زیاد و ابوسمینه در منابعی مانند کتاب الحجة کافی مورد توجه قرار گرفته است. ظاهراً انتقادات رجالیان نیز به فضای عمومی همین دفاتر این راویان بوده است.

در این موارد باید به تحلیل روشنی در مورد غرائب چند پهلوی متهمان و یا تأویلات باطنی متفرد این آثار برسیم تا بتوانیم میان قضاوت‌های رجالیان و روش محدثانی چون کلینی یکی را انتخاب کنیم. این‌جا جای جمع و یا ترجیح یک طرف با کلی‌گویی نیست، و به پژوهش و فحص میدانی در منابع امامیه، غالیان و... نیاز داریم.
@gholow2

هر کس بهره‌ای ولو اندک، از عقل و خرد برده باشد می‌داند که مشکل اشخاص ابنه‌ای، کوچکترین ربطی به خارش مقعد ایشان ندارد. بلکه این موضوع مربوط به نوعی از شهوت جنسی است.

ثانیاً بر خلاف نظر بچگانه صاحب کانال، دین اسلام، شخص ابنه‌ای را بیمار نمی‌داند. چرا که عقاب شخص بیمار، هیچ توجیهی ندارد.‌ بلکه این میل را ناشی از یک هوا و هوس شیطانی می‌داند که باید با آن مبارزه کرد.

روایت مذکور نیز که به مضحک‌ترین شکل ممکن، شرح داده شده است، از اساس ضعیف می‌باشد.

اولاً که روایت فوق الذکر اصطلاحاً مرفوع است و ثانیاً شخصی در سند آن وجود دارد به نام هیثم بن ابی مسروق که توثیقی ندارد.



#سراب‌اخباری‌گری

خواهران و برادران ایمانی، لطفاً بیش از این با آبروی تشیع بازی نکنید، دنیا دارد به ما می‌خندد.

در ضمن این اسمش برائت نیست بلکه بلاهت است.


#سراب‌اخباری‌گری

🖊خلاصه ای از یادداشت استاد حسن انصاری پیرامون کتاب مؤتمر علماء


کتاب مؤتمر علماء بغداد سالهاست که به چاپ می‌رسد و تاکنون چند ترجمه فارسی از آن به دست داده شده است و شايد به زبانهای ديگر هم ترجمه شده باشد. اصل کتاب به عربی است و البته عربی نوين و از جای جای آن پيداست که به قلم يک نويسنده معاصر غير عرب اما مسلط به زبان عربی نوشته شده است. اطلاعات تاريخی نويسنده، هر که بوده تا اندازه ای خوب است (گرچه مرتکب اشتباهات و بی دقتی‌هايی هم شده است) و معلوم است که با ادبيات مناظره‌ای و جدلی شيعه و سنی آشناست. کتاب در هدف خود برای ارائه ادله کلامی و تاريخی اثبات تشيع البته موفق است، و معلوم است که نويسنده در جعل داستان مناظره که البته ريشه تاريخی ندارد، تنها قصد ارائه ادله اعتقادی بر زبان دانشمندی شيعی را داشته است. شايد به همين دليل با وجود اينکه در انتساب اين اثر به داماد خواجه نظام الملک که البته شهرتی هم ندارد، ذوق و هوشمندی به خرج داده است، اما خوب به هر حال با به کارگيری الفاظ و مصطلحات و تعابيری جديد و نيز بيان اغراق آميز در شيعه کردن خواجه و ملکشاه، دست خود را در ساختن و جعل اين اثر به کلی رو کرده است، به طوری که مطالعه اين متن و مقايسه مطالب آن و به خصوص مقايسه مسائل تاريخی آن با تاريخ دوره ملکشاه و خواجه، اندک ترديدی در ساختگی بودن اين اثر و مهمتر از آن جعل آن به قلمی معاصر ايجاد نمی‌کند. عنوان مؤتمر هم در متن کتاب آمده که از آن معلوم می‌شود که اين کلمه که اصطلاحی است جديد تنها از سوی ناشر به کار نرفته، بلکه نويسنده واقعی متن آنرا به کار برده است.

....از کتاب نظرات في الکتب الخالدة حامد حفني داود(ص۸۳-۸۴)، روشن می شود که نسخه خطی کهن(؟) اين کتاب به قلم مقاتل در "کتابخانه امير راجه محمود آباد در هند" وسيله يکی از نويسندگان و محققان معاصر و آشنا در آن کتابخانه ظاهراً برای اولين بار، چنانکه از تصريح اين نويسنده بر می‌آيد پيدا شده و بعد در کراچی و بيروت به نام مؤتمر علماء بغداد منتشر شده است. البته کتاب کما اينکه گفتيم، پس از آن بارها و چندباره منتشر شده است. اما در دنباله مطلب، حامد حفنی داود اضافه می‌کند که تاريخ دستيابی به اين نسخه سال ۱۲۰۰ق بوده است که آشکارا با مطلب اول در تناقض است، چرا که نويسنده‌ای که وی از آن به عنوان کسی نام می‌برد که اين کتاب را در آن کتابخانه پيدا کرده، نسبتی با سال ۱۲۰۰ق ندارد. به هر حال اين متن همانند شماری از متون تبليغی و مناظره‌ای است که در تاريخ کتاب در تمدن اسلامی سراغ داريم که بيش از آنکه ناظر به واقعيتی تاريخی باشند، ناظر به هدفی هستند که از لحاظ مذهبی دنبال می کنند.



#سراب‌اخباری‌گری

این بنده ساده خدا هم آمده و ده‌ها پست را به کتاب "موتمر علماء بغداد" اختصاص داده و تقریبا همه این کتاب را در کانال زرد و کودکانه خود بازتاب داده است. غافل از اینکه اساساً این کتاب، هیچگونه اعتبار و اصالتی ندارد و مجعول بودن آن از واضحات و بدیهیات می‌باشد.

این کتاب که با نام‌های مختلفی به چاپ رسیده، اثری است که به مقاتل بن عطیه (درگذشته حدود ۵۰۵ق) نسبت داده شده است.


🔻نکته اصلی اما این است که هیچ نسخه خطی شناخته شده و اصیلی برای این کتاب گزارش نشده است. هیچ شخصی از شیعه و غیر شیعه در طول تاریخ، از این کتاب یاد نکرده و مطلبی را از آن نقل ننموده است. هیچ کدام از کتابشناسان نیز به وجود چنین کتابی، کوچکترین اشاره‌ای نکرده‌اند.

نویسنده این کتاب آشکارا از متاخرین و بلکه معاصرین است و کتاب او نیز از واژگان و اصطلاحات جدید و متاخر لبریز است. اشتباهات تاریخی نیز در این کتاب موج می‌زند و نشان از آن دارد که نویسنده این کتاب، درک روشنی از اوضاع تاریخی و کلامی ازمنه‌ای که داستان در آن می‌گذرد، نداشته است.



#سراب‌اخباری‌گری

باز هم حدیث لولاک و باز هم شرح و تفصیلی عجیب، بی معنا، باطنی و به غایت متکلفانه نسبت به حدیثی که وجود خارجی ندارد.

به راستی چه بر سر جامعه شیعه آمده است که در آن، موهومات جای قطعیات و متشابهات جای محکمات را گرفته است.

ضمناً اگر کسی فهمید که این بزرگوار درباره چه چیزی صحبت می‌کند، بسیار ممنون خواهم شد که بنده را نیز در جریان قرار دهد.


#سراب‌اخباری‌گری

واقعاً چه اصراری وجود دارد که ما بخواهیم با هزار جور توجیهات متکلفانه و تاویل‌های باطنی گرایانه و ذوقیات عارفانه، روایاتی موهوم مانند حدیث لولاک را که در هیچ مصدری حتی با اسناد ضعیف نیز نقل نشده است را معتبر جلوه دهیم.

ممکن است برخی‌ها اینگونه تصور کنند که مدافعین روایاتی چون حدیث لولاک، شیعیان خالصی هستند که به حضرات معصومین بسیار علاقه دارند و به روایات ایشان بسیار اهتمام می‌ورزند.

اما واقعیت چیز دیگری است. واقعیت این است که ما هزاران حدیث و روایت معتبر در کتب دست اول و کهن خود در اختیار داریم که در حال خاک خوردن هستند و به ندرت در منابر و فضای مجازی مطرح می‌شوند و همین افرادی که برای امثال حدیث لولاک، تعصب می‌ورزند و یقه چاک می‌کنند نسبت به آن روایات بی‌توجه یا کم توجه هستند.

لذا به نظر می‌رسد باید دلیل توجه فراوان و غیر عادی به احادیث و روایات موهوم و خیالی و همزمان بی اعتنایی محض نسبت به روایات معتبر را در جای دیگری جستجو کرد.



#سراب‌اخباری‌گری

زمانی که انقلابی‌گری مد روز بود، نصیری آن چنان در این وادی، راه افراط را می‌پیمود که انقلابیون دیگر او را دعوت به آرامش و اعتدال می‌کردند.

زمانی دیگر اما اخباری‌گری و بازی با احادیث، مد روز شد. نصیری در این دوره نیز قشری‌گری را تا مرز نفی کلیت تکنولوژی و صنایع مدرن پیش برد. وی تمدن مطلوب و مورد تایید اسلام را تمدنی عاری از هر نوع تکنولوژی و ابزار جدید معرفی نمود. نصیری همچنین در این دوره، کلیه علوم جدید را بدعتی فاسد نامید که بشر را از اهداف خود دور می‌سازد. صرفاً به این دلیل که این علوم و اختراعات جدید، در عصر معصومین وجود نداشته است.

حال نیز که پلورالیسم دینی و اباحی‌گری و اپوزیسیون بازی مد روز شده است، نصیری سخنانی را به زبان جاری می‌کند که مصاحبه کننده آتئیست را نیز دچار حیرت می‌سازد.

🔻مهدی نصیری را می‌توان آئینه تمام نمای مردمانی دانست که افکار و اعتقاداشان به مانند لباس تنشان مرتب تغییر می‌کند و به حال و هوای زمانه، بستگی کامل دارد.



#سراب‌اخباری‌گری

وقتی یکی از مشهورترین لیدرهای جریان هیئتی در جلوی دیدگان انبوهی از جمعیت، با اعتماد به نفس کامل، ضروریات اعتقادی اسلام و مسلمین را به زیر شخم می‌برد، باید فهمید که اوضاع خیلی خراب است.

آقای احمدی اصفهانی ائمه معصومین(ع) را از جنس خدا می‌داند. اعتقادی که بر خلاف ضروریات دین اسلام است و بطلان آن ظاهر می‌باشد.

آقای احمدی اصفهانی، بشر بودن معصومین را از بیخ و بن انکار کرده و با این عمل با نص صریح آیه قرآن (قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَر مِثْلُکُمْ) به مخالفت می‌پردازد.

در نهایت آقای احمدی اصفهانی برای ائمه معصومین، جایگاهی را میان خدا و بشر تعریف می‌کند. جایگاهی که هیچ کس چیزی از آن نمی‌داند و مخالف قطعیات و بدیهیات مذهب امامیه و دین مبین اسلام است.

گویا از منظر ایشان، ائمه معصومین، موجوداتی نیمه خدا و نیمه انسان هستند و خصوصیات ایشان بی‌شباهت به خدایان و الهه‌های یونان باستان نیست.



#سراب‌اخباری‌گری

این بیچاره آمده تا ابرو را درست کند، ولی در نهایت چشم را از کاسه در می‌آورد.

آخر یک آدم عاقل در میان مخاطبین او وجود ندارد تا به او این نکته را متذکر گردد که تو با انکار اعجاز قرآن، عملاً امیرالمومنین(ع) را تا حد یک انسان معمولی که در دل تاریخ زندگی می‌کرده است تنزل دادی.

بدیهی است وقتی وحیانی بودن قرآن ثابت نباشد، نبوت و رسالت پیامبر(ص) نیز ثابت نمی‌گردد. بعد از آن نیز نوبت به زیر سوال رفتن اصل و اساس امامت و ولایت امیرالمومنین و دیگر ائمه معصومین است.

این تنها یک نمونه است از تلاش بخشی از جریان هیئتی در تحقیر قرآن. معمولاً در چنین فضایی، هر چقدر منبری، اهل‌بیت را بالا ببرد و در مقابل، قرآن را حقیر و کوچک بشمارد، صحیح العقیده‌تر پنداشته می‌شود.



#سراب‌اخباری‌گری

🎙حجیت قرآن


#قسمت‌دوم: حدیث ثقلین


🔻نواخباریان و اهل حدیث ادعا می‌کنند که فهم قرآن در هیچ سطحی برای غیر معصوم امکان پذیر نیست.

🔻ایشان همچنین مدعی هستند که هر گونه تلاش برای فهم آیات قرآن، مستقل از روایات ذیل آن، در حکم تفسیر به رای است.

🔻حال سوال این است که با این اوصاف چرا پیامبر(ص) در حدیث ثقلین ما را به کتابی ارجاع داد که باب فهم آن تا ابد بر روی ما بسته است؟



#سراب‌اخباری‌گری

🎙حجیت قرآن


#قسمت‌اول: مقدمه


🔻آیا مخاطب قرآن، تنها معصومین هستند؟

🔻آیا ما هیچ دریافت مستقلی از قرآن نمی‌توانیم داشته باشیم؟

🔻آیا فهم قرآن در هر سطحی، متوقف بر بیان معصوم است؟



#سراب‌اخباری‌گری

🎙آیا حدیث لولاک، فارغ از مباحث سندی، دلالت و مفهوم صحیح و قابل دفاعی دارد؟


#سراب‌اخباری‌گری

این نواخباری ساده دل هم با سخیف‌ترین ادبیات ممکنه می‌گوید که من به دینی که برای علاج سرماخوردگی‌ام نسخه‌ای نداشته باشد کافر هستم.

خب یک نفر هم می‌تواند از این طرف بگوید که من برای آن علم پزشکی یا ریاضی یا فیزیکی که برای مسئله غدیر و یا موضوع مهدویت ایده‌ای نداشته باشد، پشیزی ارزش قائل نیستم.

حقیقتاً نمی‌توانم درک کنم که چه ارتباطی می‌تواند میان حقانیت یک دین و درمان سرماخوردگی پیروان آن وجود داشته باشد؟

و واقعاً نمی‌دانم که این فکر مالیخولیایی چگونه وارد پیکره جامعه شیعه شد که دین و مذهب بسان مکتبی جدید در علم پزشکی است که هدف غایی‌اش درمان بیماری‌هایی مانند سرماخوردگی و یبوست و بواسیر مردمان است و نه مسیری برای رسیدن به قرب الهی و دست یافتن به سعادت ابدی.



#سراب‌اخباری‌گری

بعضی از دوستان مدعی شده‌اند که روایت خیالی «يا أحمد! لو لاك لما خلقت الأفلاك‌، و لو لا عليّ‌ لما خلقتك، و لو لا فاطمة لما خلقتكما» در کتاب عوالم العلوم بحرانی اصفهانی نقل شده است.

متاسفانه این بزرگواران به دلیل عدم آشنایی با اولیات علم کتابشناسی، مرتکب اشتباهی ترسناک شده‌اند و کتاب عوالم العلوم را با مستدرک آن اشتباه گرفته‌اند.

کتاب عوالم العلوم، نگاشته بحرانی اصفهانی، عالم قرن دوازدهمی است.

اما مستدرک این کتاب، نگاشته آقای ابطحی اصفهانی از نویسندگان معاصر است.

نکته بامزه این است که خود آقای ابطحی اصفهانی در کتابش، یعنی مستدرک عوالم، به صراحت بیان می‌کند که این حدیث را از کتاب "جنه العاصمه" میرجهانی نقل کرده است. ولی ظاهراً دوستان زحمت این را به خود نداده‌اند تا به ابتدای حدیث در صفحه قبلی نظری بیافکنند تا متوجه مصدر اصلی حدیث شوند.



#سراب‌اخباری‌گری

روایتی که آقای احمدی اصفهانی در این کلیپ بدان استناد می‌کنند و در کمال شگفتی آن را صحیحه می‌نامند، حتی با ضعیف‌ترین اسناد نیز در مصادر حدیثی شیعه و غیر شیعه نقل نشده است.

این درست مانند این است که بگوییم فلان شخص، انسان بسیار خوب و ارزشمندی است، ولی متاسفانه هنوز به دنیا نیامده است.

گویا آقای احمدی اصفهانی، مبانی جدیدی در موضوع اعتبارسنجی احادیث از خود ابداع کرده‌اند که با آن، روایتی خیالی و تخیلی که اثری از آثار آن در هیچ یک از منابع شیعه و غیر شیعه وجود ندارد، صحیحه دانسته می‌شود.

کتابی هم که آقای احمدی اصفهانی در دست گرفته‌اند و با جوش و خروش فراوان بدان استناد می‌کنند و روایت ادعایی مورد بحث را از آن نقل می‌کنند، کتابی است که توسط یکی از معاصرین نگاشته شده است.

حال اینکه چگونه ممکن است روایتی موهوم که در حدود هزار و چهارصد سال از دید همگان پنهان مانده و به یکباره در کتاب یکی از معاصرین سر درآورده، صحیحه قلمداد شود، مطلبی است که خود آقای اصفهانی باید بدان پاسخ گویند.



#سراب‌اخباری‌گری

🖊بدترین بندگان خدا در روی زمین کسانی هستند که از علما تبعیت نمی‌کنند.


محمّد بن يعقوب عن الحسين بن محمّد، عن علىّ بن محمّد بن سعد، رفعه عن أبى حمزة عن علىّ بن الحسين (عليهما‌السلام) قال‌: إنّ اللّه تبارك و تعالى أوحى إلى دانيال أنّ أمقت عبيدى الىّ الجاهل المستخف بحقّ أهل العلم التارك للاقتداء بهم.

امام سجاد(ع) فرمود: خداوند تبارک و تعالی به دانیال وحی فرمود: منفورترین بندگانم نزد من نادانی است که حق علماء را سبک شمارد و از ایشان تبعیت و پیروی نکند.



کافی، ج۱، ص۳۵
منیه المرید، ص۱۱۱
وصول الاخیار، ص۳۴
معالم الدین، ج۱، ص۷۱
التعليقة على أصول الكافي(میرداماد)، ج۱، ص۷۴
شرح کافی ملاصدرا، ج۲، ص۹۳
مفاتیح الغیب، ص۱۲۲
روضه المتقین، ج۱۲، ص۱۶۲
الکشف الوافی، ص۱۳۳
حاشیه نائینی بر کافی، ص۱۰۹
شرح کافی مازندرانی، ج۲، ص۵۷
الشافی، ج۱، ص۸۸
الوافی، ج۱، ص۱۵۸
المحجه البیضاء، ج۱، ص۲۶
روضه الانوار، ص۵۰۰
ذخیره المعاد، ج۲، ص۳۹۱
الهدايا لشيعة ائمّة الهدي، ج۱، ص۳۵۱
صافی، ج۱، ص۳۰۲
الدر المنظوم، ص۲۴۷
الجواهر السنیه، ص۹۶
مرآه العقول، ج۱، ص۱۱۷
بحارالانوار، ج۱، ص۱۸۵
مرآه الرشاد، ص۲۲۵
منهاج البراعه، ج۴، ص۵۳
تحفه العالم، ج۲، ص۱۸۵
جامع احادیث الشیعه، ج۱، ص۹۳



#سراب‌اخباری‌گری

🖊افسانه های مقتل پژوهی


#این‌قسمت: مقتل علامه حلی


کانال مقتل پژوهی طبق معمول داستانی را از مقتلی متاخر و غیر معتبر نقل کرده است. استثنائاً این بار نویسنده مقتل مذکور، سعی کرده تا نقل خود را به خیال خود به کتب قدیمی‌تر مستند کند. کاری که در چنین مقاتل بی‌نام و نشانی به ندرت اتفاق می‌افتد. اما کار از جای دیگری بیرون می‌زند. مشکل این است که کتابی که بدان ارجاع داده شده است، اساساً وجود خارجی ندارد.

نویسنده مقتل مذکور و پژوهشگران برجسته کانال مقتل پژوهی به قدری با علم کتابشناسی بیگانه بوده‌اند که ظاهراً نمی‌دانسته‌اند که علامه حلی اصلاً کتابی در مقتل ندارد.

هیچ یک از رجالیون، کتابشناسان و تراجم نگاران، مقتلی را برای علامه حلی گزارش نکرده‌اند.

گویا خود علامه حلی هم از نگاشتن این کتاب توسط خودش بی‌اطلاع بوده است. چرا که وی نیز در کتاب رجال خود و در ضمن بیان مصنفات پرشمارش، کوچکترین اشاره‌ای بدین کتاب نکرده است.



#سراب‌اخباری‌گری

آقای اوجی شیرازی از چهره‌های متمایل به جریان اخباری‌ در ادعایی عجیب و غیر علمی مدعی شده‌ است که ام فروه، مادر امام صادق(ع)، از نسل ابوبکر بن ابی قحافه نیست. این ادعا در حالی مطرح می‌گردد که علما، محدثین، نسب شناسان، رجالیون و تاریخ نگاران شیعه و غیر شیعه بر اینکه ام‌‌فروه از نسل ابوبکر است، اتفاق نظر دارند.(برای اطلاع از مستندات این موضوع به پست بعدی مراجعه فرمایید)

آقای اوجی اما برای ادعای خود به حدیثی استناد می‌کند که کوچکترین ارتباطی به مدعای او ندارد.
وی با استناد به عبارت «الاصلاب الشامخة و الارحام المطهره» که در برخی نقل‌ها بدان اشاره شده است، سعی دارد ایمان و طهارت جمیع اجداد مادری و پدری معصومین تا حضرت آدم را ثابت کند.

در جواب این ادعای فاقد پشتوانه باید گفت منتهای چیزی که از عبارت «الاصلاب الشامخة و الارحام المطهره» به دست می‌آید این است که مادران معصومین (بحث ما فعلا درباره پدران ایشان نیست) دارای ارحام پاکیزه‌ای بوده‌اند و طبیعتاً از فواحش و گناهانی مانند زنا مصون بوده‌اند. اما بدیهی است که این موضوع کوچک‌ترین ارتباطی به این معنا ندارد که ما اجداد این مادران (چه از طرف پدر و چه از طرف مادر) تا حضرت آدم را انسان‌های مومن و پاکیزه‌ای بدانیم.

به عبارت دیگر لازمه عبارت «الاصلاب الشامخة و الارحام المطهره» این است که ما امّ فروه را به عنوان مادر امام صادق(ع) فردی پاکیزه با رحمی پاک و عاری از آلودگی‌های گناهان جنسی بدانیم. اما این موضوع ربطی به این ندارد که ما به مومن بودن و پاکیزه بودن همه اجداد امّ فروه تا حضرت آدم نیز قائل باشیم.

از همه این‌ها گذشته، ادعای مومن بودن همه اجداد مادری و پدری معصومین، به غیر از امام صادق(ع) درباره دیگر معصومین نیز مصداق ندارد.

به عنوان مثال در برخی از احادیث و گزارشات تاریخی بر این معنا تاکید شده است که شهربانو، مادر امام سجاد(ع) دختر یزدگرد ساسانی بود.*

یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی است و مومن و مهذب دانستن او امری است که قطعاً ثابت نمی‌باشد و بلکه خلاف آن ثابت است.

📕کافی، ج۱، ص۴۶۷.*



#سراب‌اخباری‌گری

🖊پاسخی کوتاه به اشکال برخی از فضلا پیرامون محتوای اصولی کتاب الالفاظ هشام بن حکم


هشام بن حکم(۱۹۹ق) دانشمند و متکلم برجسته شیعه کتابی دارد به نام کتاب الالفاظ که به اعتقاد بسیاری از علما و کتابشناسان اولین کتاب مستقل با محتوای اصولی در جهان اسلام است.

اگر این فرض پذیرفته شود، شیعه در زمینه نگاشتن تالیف مستقل در دانش اصول فقه بر اهل‌ سنت تقدم زمانی خواهد داشت. چرا که هشام بن حکم به لحاظ زمانی بر اولین مولفان کتب اصولی عامه مقدم است.

اما برخی از اهل علم بر این معنا خرده گرفته‌اند و مدعی شده‌اند که یک تالیف اصولی از شخصی مانند هشام بن حکم که به متکلم بودن شهره بوده است و در وادی فقه، فعالیت چندانی نداشته، معقول به نظر نمی‌رسد.

به دلایلی چند، به نظر می‌رسد که اشکال این عزیزان وارد نباشد.

🔻کسانی که درباره تاریخ تطور علم اصول فقه مطالعاتی داشته‌اند این موضوع را می‌دانند که علم اصول فقه در سده‌های نخستین و در ابتدای راه خود، آمیخته به کلام بوده است و هنوز بسیاری از مباحث آن، هویت مستقلی نداشته است. بنابراین از این منظر نمی‌توان تألیفی اصولی از شخصیتی کلامی را در آن عصر، بعید دانست. بلکه این موضوع با درک فضای علمی آن دوره تاریخی کاملا سازگار است.

🔻بله می‌توان گفت که اصولی بودن محتوای کتاب الالفاظ هشام بن حکم با توجه به اینکه این کتاب به دست ما نرسیده، امری محتوم و قطعی نیست. اما اولاً نمی‌توان احتمال اصولی بودن محتوای این کتاب را نادیده گرفت و ثانیاً نمی‌توان به دلیل سابقه کلامی هشام بن حکم، نگاشتن کتابی اصولی توسط وی را امری بعید و نامعقول شمرد.



#سراب‌اخباری‌گری

🎙نقد آقای اوجی شیرازی


#قسمت‌چهارم


نگاه عوامانه و غیر علمی آقای اوجی شیرازی و جریان نواخباری، به رویکرد ایدئولوژیک ایشان به مقولات دینی بازگشت می‌کند. نگاه این جریان به حادثه عاشورا نیز از همین رهگذر قابل تعریف است. از منظر ایشان حادثه عاشورا یک حادثه تاریخی که در عالم خارج اتفاق افتاده است، نیست. بلکه از منظر ایشان حادثه عاشورا اساسأ یک موضوع اعتقادی و درون مذهبی است که برای هدف دیگری مورد استفاده قرار می‌گیرد. نگاه کارکردگرایانه این جریان به حادثه عاشورا باعث شده است که ایشان نسبت به صحت یا عدم صحت گزارشات تاریخی مربوط به این واقعه بی تفاوت باشند. در نگاه این جماعت، آن چیزی که اهمیت دارد کارکرد امروزی حادثه عاشورا است و نه لزوماً خود این واقعه. این جریان در موضوع کربلا تنها به دنبال برپایی هر چه گرم تر مراسمات عاشورایی و اشک ریختن و اشک گرفتن از مخاطب است و در این میان هر چیزی که ایشان را نسبت به این هدف نزدیک سازد، فارغ از صحت یا عدم صحت آن، مثبت و مبارک تلقی می‌شود.



#سراب‌اخباری‌گری

🎙نقد آقای اوجی شیرازی


#قسمت‌سوم


🔻آقای اوجی شیرازی برای اثبات اعتبار یک مقتل، به سخنان دو نفر از فقها استناد می‌کند و معتقد است که تایید این فقهای بزرگ، راه هر گونه انتقادی را نسبت به این مقتل و امثال آن مسدود می‌سازد. این در حالی است که این کلام به غایت عوامانه و عوام فریبانه است.


🔻اولاً نظر یک فقیه در رشته غیر تخصصی خود، مصداق استناد به قول متخصص نیست. لازم نیست و بلکه ممکن نیست که یک فقیه در رشته تاریخ و مقتل و مابقی علوم اسلامی نیز صاحب نظر باشد.


🔻از همه این‌ها گذشته، استناد به کلام علما و بزرگان، نمی‌تواند جای خالی دلیل و برهان را پر کند.



#سراب‌اخباری‌گری

🎙نقد آقای اوجی شیرازی


#قسمت‌دوم


آقای اوجی شیرازی: کسانی که مدعی هستند، روضه‌های بی‌ سند و مقاتل فاقد منبع، غیر معتبر هستند باید برای ادعای خود دلیل اقامه کنند و نه آن کسانی که چنین منقولات غیر مستندی را نقل می‌کنند.


🔻آقای اوجی شیرازی برخلاف همه عقلای عالم معتقد است که مدعی لازم نیست برای ادعای خود دلیل اقامه کند، بلکه دیگران باید برای بطلان ادعای او دلیل اقامه کنند.


🔻نقد دیدگاه فوق‌الذکر و اقامه دلیل بر بطلان منقولات غیر مستند برخی از معاصرین و متاخرین



#سراب‌اخباری‌گری

🎙نقد آقای اوجی شیرازی


#قسمت‌اول


آقای اوجی شیرازی: منتقدین روضه‌های بی سند و مقاتل غیر معتبر، چهارپا هستند.


🔻آقای اوجی شیرازی مدعی است که اقوال تاریخی نیاز به سند و مدرک ندارند و عدم تعارض این اقوال با اعتقادات ما، بر اعتبار این اقوال کفایت می‌کند.


🔻نقد دیدگاه آقای اوجی شیرازی در معتبر دانستن مطالب فاقد سند و منبع



#سراب‌اخباری‌گری