سراب اخباری‌گری

بعد از ادعای خالقیت و رازقیت و علم و قدرت نامحدود برای اهل‌بیت علیهم‌السلام این‌بار نوبت این شاهکار جدید است.

البته که خب وقتی قرار است خالق ما علی(ع) باشد طبیعتاً باید بازگشت ما هم به سوی ایشان باشد.

سوال بامزه‌ای که ممکن است به ذهن خطور کند این است که وقتی گفته می‌شود بازگشت همه به سوی علی(ع) است، یعنی بازگشت خود علی(ع) هم به سوی خودش است؟

من حقیقتاً در معنای این موضوع درمانده‌ام که چگونه ممکن است انسان به سوی خودش بازگشت داشته باشد.

🔻یحتمل دوستان غالی با کتاب بازگشت به خویشتن علی شریعتی زیادی مأنوس بوده‌اند.



#سراب‌اخباری‌گری

من شخصاً شهادت می‌دهم که غلاه و نواخباریان و حشوی مسلکان، هیچ مومنی را تکفیر نمی‌کنند، بلکه اساساً ایشان کسی را مومن نمی‌دانند که بخواهند او را تکفیر کنند یا تکفیر نکنند.

از منظر ایشان همه مردم، کافر و ناصبی و حرامزاده هستند مگر اینکه خلافش ثابت شود که معمولاً هم خلافش ثابت نمی‌شود. البته طبیعتاً خودشان از این قاعده مستثنی هستند.

🔻بنابراین این قبیل روایات خیلی به کارشان نمی‌آید. چرا که این روایات درباره تکفیر مومنین است. حال آنکه کسانی که به دست ایشان تکفیر می‌شوند از قبل کافر بوده‌اند و تکفیر دوباره ایشان صرفاً برای محکم کاری است.



#سراب‌اخباری‌گری

نمی‌دونم چرا نمی‌تونم علت ذوق زدگی اللهیاری بابت بیشتر شدن تولید نفت و گاز آمریکا رو درک کنم.

البته شاید خمسش به اللهیاری و شبکه مقدسه اهل‌بیت می‌رسد که خب اگر اینجور باشه، شادی ایشان بابت این موضوع، وجه عقلایی پیدا خواهد کرد.



#سراب‌اخباری‌گری

🎙رابطه غلو و بیگانگی با قرآن


🔻متاسفانه باید اعتراف کرد که جامعه امروز شیعه، رابطه مستحکمی با قرآن ندارد و کتاب خدا، در میان عوام و خواص شیعه جایگاه واقعی خود را از دست داده است.

🔻امکان ندارد کسی با آیات قرآن مأنوس باشد و آلوده به افکار غلوآمیز بشود.

🔻آیات قرآن از معصومین علیهم‌السلام، چهره‌ای انسانی ارائه می‌کند و نه تصویری خداگونه.

🔻در آیات قرآن، پیامبران الهی، انسان‌هایی محدود در همه ابعاد توصیف شده‌اند که نه علمشان همه چیز را در برمی‌گیرد و نه قدرت انجام هر کاری را دارند.

🔻از طرف دیگر اگر به قاعده عرضه احادیث بر قرآن، به صورت واقعی و نه تشریفاتی توجه می‌شد، روایاتی با مفاهیم غالیانه هرگز فرصت تأثیر گذاری بر جامعه شیعه را نمی‌یافت. چرا که در همان قدم اول به دلیل تعارض با آیات الهی کنار گذاشته می‌شد.



#سراب‌اخباری‌گری

🎙رابطه میان غلو و رویکرد اخباری‌ نسبت به روایات


🔻در رویکرد اخباری‌ به حوزه روایات، توجه خاصی به منبع، ماخد، سند و راویان احادیث نمی‌شود و به صورت غیر علمی و بی ضابطه‌ای به احادیثی استناد می‌گردد که انتساب آنها به معصومین ثابت نیست.

🔻این نگاه باعث شده است که روایات غالیان به راحتی وارد فضای فکری جامعه شیعه بشود. لذا به نظر می‌رسد که ریشه بسیاری از افکار غلوآمیز را باید در همین تسامح نسبت به پذیرش روایات دانست.


#سراب‌اخباری‌گری

تمثال مبارک یکی از محدثین و راویان احادیث اهل‌بیت، در سفری معنوی به قصد سماع حدیث، از راویان بلده طیبه مالدیو.

در کتب ارباب تراجم مذکور است که ماحصل این سفر مبارک اثر، روایاتی بود بی مانند و بی مثل که اثری از آثار آن در مولفات علمای سلف و خلف رویت نشده است.

گفتنی است که در بعضی از تذکره اینگونه نقل شده است که حضرت شایان الدین در این سفر، در وصف چشمان شهلای یکی از راویان احادیث اهل‌بیت، چکامه‌ای مرقوم‌ فرمودند به غایت دلکش و سترگ، که موجبات تحقیر اشعار حافظ و سعدی و امثالهم را فراهم آورد.

یکی از ابیات آن چنین است:

دیکتاتورها چقدر بی رحمند
چشم‌های تو را نمی فهمند



#سراب‌اخباری‌گری

بیاضی عاملی و نفی علم غیب در پاسخ به اتهامات مخالفان شیعه

بیاضی عاملی (د. ۸۷۷ ق) در پاسخ به اتهامات مخالفان شیعه، تصریح می‌کند که ما برای ائمه ع علم غیب قائل نیستیم و تصریح می‌کند آیه «إلا من ارتضی من رسول» علم غیب مصطلح را ثابت نمی‌کند:

«قالوا من ضحكاتكم تدخرون له سيوفا و تجعلون له من أموالكم أقساطا و تدعون لأئمتكم الإحاطة بالغيب علما ...

قلنا ... و قولكم ندعي لهم علم الغيب فليس بصحيح بل ما اطلع الله عليه نبيه منه بقوله "إِلاّٰ مَنِ ارْتَضىٰ مِنْ رَسُولٍ‌" أوصله إليهم.»

📚 الصراط المستقيم إلی مستحقی التقديم، ج۲، ص۲۲۵

#علم_غیب
@Gholow2

پاسخ نجم الدین حبلرودی (د. ٨٥٠ ق) به تهمت مخالفان شیعه درباره علم غیب

متکلم و فقیه امامی، حبلرودی بارها در پاسخ اتهامات برخی سنیان تصریح می‌کند که هیچ گاه شیعه قائل به علم غیب برای ائمه ع نبوده و اِخبار از برخی امور پنهان به تعلیم الهی، علم غیب نیست.

«و أمّا الثاني ، فلأنّ اللّه تعالى عالم بجميع الأشياء، و قادر على إعلام أنبيائه و أوليائه بما شاء منها، و لا مانع في العقل عنها، و نحن نسلّم أنّ عليّا عليه السّلام لا يعلم علم الغيب و لا النبيّ صلّى اللّه عليه و آله، لاختصاصه به تعالى، إلاّ انّ هذا ليس من ذاك، فلا تنفيه قوله تعالى قُلْ لاٰ يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمٰاوٰاتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلاَّ اللّٰهُ‌ (التوضیح الأنور بالحجج الواردة لدفع شبه الأعور، ص۲۱۵).


«و الجواب عن الثالث: أنّهم لم يدّعوا لأئمّتهم علم الغيب، كما زعمه أعور أهل الريب، و إن أثبتوا لهم و للنبيّ عليه و عليهم أفضل الصلوات الإخبار بالمغيبات، لما تواتر في باب المعجزات. و كيف لا؟ و قد قال أمير المؤمنين موميا إلى وصف الأتراك ... فقال له بعض أصحابه: لقد اعطيت يا أمير المؤمنين علم الغيب. فضحك عليه السّلام فقال للرجل و كان كلبيّا: يا أخا كلب ليس هو بعلم غيب، و إنّما هو تعلّم من ذي علم ...» (التوضیح الأنور بالحجج الواردة لدفع شبه الأعور، ص۵۲۰)


«و الجواب عن السابع عشر: أنّ الأمر ليس على ما زعمه لعمى قلبه الأعور، فانّهم كما مرّ غير مرّة لم يدّعوا لعلي و سائر الأئمّة عليهم السّلام علم الغيب و إحاطتهم بما هو مختصّ بالملك العلاّم، و إن أثبتوا لهم الإخبار ببعض المغيبات، كالنبيّ عليه و عليهم أفضل الصلوات و أكمل التحيّات، بتعليم العليم الوهّاب و القدير الحكيم ملهم الصواب. و ذلك ليس بكفر بل عين الإيمان و الاهتداء إلى الحقّ و تصديق الهداة الأركان، كيف لا؟ و قد قال عزّ و علا: فَلاٰ يُظْهِرُ عَلىٰ غَيْبِهِ أَحَداً إِلاّٰ مَنِ ارْتَضىٰ مِنْ رَسُولٍ‌ و عنه أخذ أوصياء الرسول، و تواتر عنهم الإخبار بالمغيبات عند المؤالف و المخالف.» (التوضیح الأنور بالحجج الواردة لدفع شبه الأعور، ص۶۲۳)

#علم_غیب

@Gholow2

شیخ طوسی و تبیین معنای علم غیب و نفی آن از ائمه (ع)

«و إذا قيل: علم الغيب معناه علم من غير تعلم، و هو جميع الغيب، و على هذا لا يعلم الغيب إلا اللّٰه تعالى.» (التبيان في تفسير القرآن، ج۵، ص۴۷۶)

#علم_غیب
@Gholow2

پاسخ ابن قبه رازی به زیدیه درباره علم غیب

ابن قبه‌ رازی (پیش از 317ق)، متکلم شهیر امامی، در پاسخ به اتهامات زیدیه به شیعه درباره علم غیب می‌نویسد:

«و من ينحل للأئمة علم الغيب فهذا كفر بالله و خروج عن الإسلام عندنا.» (كمال الدين و تمام النعمة ، ج‏۱، ص۱۰۶)

«فيقال لصاحب الكتاب قد أكثرت في ذكر علم الغيب‏ و الغيب‏ لا يعلمه إلا الله و ما ادعاه لبشر إلا مشرك كافر.» (كمال الدين و تمام النعمة ، ج‏۱، ص۱۰۶)

#علم_غیب

@Gholow2

حديث گرایی غير "اصولی"

با وجود اينکه در سال های اخير پژوهش های حديث شناسی و اعتبارسنجی متون توجه بسياری را به خود جلب کرد و ماهيت و طبيعت تعدادی از کتاب های حديثی روشنتر شد اما متأسفانه همچنان شاهد اين هستيم که عده ای بدون هرگونه احتياط و توجه به مبانی صحت اعتبار حديث و منابع حديثی هر پاره نوشته عربی را به توهم اينکه حديثی مأثور است بر مردم و شنوندگان بر می خوانند؛ سهل است از آن نتايج و استنباطاتی خارج از اصول "اهل تحصيل و تحقیق" و مبانی پژوهش های سنت شناسی هم ارائه می دهند. مصيبت بار تر اینکه اين نوع خوانش ها گاهی با انواعی از قرائت های صوفيانه و محی الدينی و برخی ذوق های صدرایی و بل شيخی گری آميخته می شود و تحت عنوان "حقائق و اسرار" به خورد خلق الله داده می شود. اين زمانی نتايج سهمگين تری برای دينداری مردم دارد که اين چنين استنباطات غير "اصولی" و محتویات آن چنان منابع غير معتبر در تريبون هایی ارائه شود که ديگر همچون عصر قاجار و صفويه مخاطبانش چند ده نفر و چند صد نفر نيستند بلکه اینک به مدد اينترنت و شبکه های مجازی قدرت آن را دارند که در خلال ساعاتی ميليون ها مخاطب را متوجه این نوع سخن ها و افاضات کنند.

سخن ما بر سر منابع اصيل و معتبر حديثی نيست. سخن بر سر تعدادی از کتاب های حديثی است که ريشه تاريخی آنها روشن نيست و حتی بر سر انتساب آنها به مؤلفين ادعایی سخن ها هست و هيچ مستند روشنی بر اصالت آنها وجود ندارد. در طی سال های گذشته کم نبوده اند پژوهش هایی که ماهيت اين قبيل آثار را نشان داده اند و ارتباط اين نوع متون را با جريان های غاليانه و غلوگرای شيعی و يا با طيفی از محدثانی که در نقل حديث خاصه آنجا که به تبليغات مذهبی مربوط بود تساهل به خرج می دادند معاينه نشان داده اند. چرا بايد درباره نقل اين گونه منابع اصول "اهل تحقيق" را در نظر نگرفت و تازه با درآميختن محتوای چنين احاديثی غير معتبر با آموزه های غير معتبرتر بينش دينی را در معرض تفسيرهایی قرار داد که حداقل تعبيری که می توان در مورد آنها به کار برد اين است که نسبتی با آنچه ما از قرآن و منابع اصيل و کهن درباره آموزه های شيعی می دانيم ندارد؟؛ سهل است اين بی پروایی در نقل و اين تساهل و ولنگاری در نقل و درآميختن همه چيز با هم گاه تا بدانجا می کشد که هر عقل سليم و هر مخاطبی با بينشی عرفی را نسبت به خود دلزده می کند و اسباب استعجاب و استبعاد و بل مزاح و تمسخر را برای عده ای فراهم می کند.

تأسف بار تر اينکه در برابر پژوهش های اهل تحقيق و تحصيل در طی قرون پیشین و در طی چند دهه گذشته عده ای در مقابل گویی حیفشان می آيد که شماری از احاديث و يا منابع و کتاب هایی حدیثی را از درجه اعتبار و نقل خارج بدانند؛ حکماً با تمسک به انواعی از شيوه های غیر معتبر سعی دارند اين کتاب ها و منابع حديثی و روايات را معتبر قلم ببرند. در اين ميان نشر ده ها متن نصيری در طی سال های گذشته؛ آثاری از حسين بن حمدان خصيبي و نصيريان قديم بغداد و حلب و لاذقيه؛ موجب شده متأسفانه برخی حتی در نقل از این نوع کتاب ها که آشکارا به جريانی از غلات تعلق دارند با گشاده دستی برخورد کنند و اين نوع منابع را در مقام تأييد کتاب هایی غير معتبر و يا رواياتی غير اصيل که از پيشتر می شناختند به کار گيرند؛ غافل از اينکه انتشار اين کتاب ها و محتوای آنها بيش از پيش نشان داد و می دهد که کتاب هایی مانند هدايه خصيبی و عيون المعجزات منسوب به حسين بن عبد الوهاب و يا بخش هایی از آثاری مانند دلائل الامامة و اثبات الوصية و آثاری از اين دست تحت تأثير عقايد غلات نصيريه و دیگر جريان های وابسته به غلو عصر بغداد نوشته و يا بازسازی شده اند.

شیخ کلینی و نفی علم غیب از امام

محمد بن یعقوب کلینی (د. ۳۲۹ ق) در کافی چندین باب را به تبیین علم امام اختصاص داده است. از این ابواب تنها در عنوان یک باب، اصطلاح «غیب» دیده می‌شود:

«باب نادر فيه ذكر الغيب» (الکافی، ج۱، ص۲۵۶).

این باب دارای ۴ حدیث است که هر ۴ حدیث، ضمن اثبات گستردگی علم امام، به نفی علم غیب می‌پردازد.

حدیث ۱: سَأَلَ أَبَا الْحَسَنِ (علیه السلام) رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ فَارِسَ فَقَالَ لَهُ أَ تَعْلَمُونَ الْغَیْبَ فَقَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (علیه السلام) یُبْسَطُ لَنَا الْعِلْمُ فَنَعْلَمُ وَ یُقْبَضُ عَنَّا فَلَا نَعْلَمُ ...

حدیث ۲: ... فَقَالَ لَهُ حُمْرَانُ أَ رَأَیْتَ قَوْلَهُ جَلَّ ذِکْرُهُ عالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلی غَیْبِهِ أَحَداً فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِلَّا مَنِ ارْتَضی مِنْ رَسُولٍ وَ کَانَ وَ اللَّهِ مُحَمَّدٌ مِمَّنِ ارْتَضَاهُ وَ أَمَّا قَوْلُهُ عالِمُ الْغَیْبِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَالِمٌ بِمَا غَابَ عَنْ خَلْقِهِ فِیمَا یَقْدِرُ مِنْ شَیْ ءٍ وَ یَقْضِیهِ فِی عِلْمِهِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَهُ وَ قَبْلَ أَنْ یُفْضِیَهُ إِلَی الْمَلَائِکَةِ فَذَلِکَ یَا حُمْرَانُ عِلْمٌ مَوْقُوفٌ عِنْدَهُ إِلَیْهِ فِیهِ الْمَشِیئَةُ فَیَقْضِیهِ إِذَا أَرَادَ وَ یَبْدُو لَهُ فِیهِ فَلَا یُمْضِیهِ فَأَمَّا الْعِلْمُ الَّذِی یُقَدِّرُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَیَقْضِیهِ وَ یُمْضِیهِ فَهُوَ الْعِلْمُ الَّذِی انْتَهَی إِلَی رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله ثُمَّ إِلَیْنَا.

حدیث ۳:  ... یَا عَجَباً لِأَقْوَامٍ یَزْعُمُونَ أَنَّا نَعْلَمُ الْغَیْبَ مَا یَعْلَمُ الْغَیْبَ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَقَدْ هَمَمْتُ بِضَرْبِ جَارِیَتِی فُلَانَةَ فَهَرَبَتْ مِنِّی فَمَا عَلِمْتُ فِی أَیِّ بُیُوتِ الدَّارِ هِیَ ... فَأَوْمَأَ بِیَدِهِ إِلَی صَدْرِهِ وَ قَالَ عِلْمُ الْکِتَابِ وَ اللَّهِ کُلُّهُ عِنْدَنَا عِلْمُ الْکِتَابِ وَ اللَّهِ کُلُّهُ عِنْدَنَا.

حدیث ۴: ... سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنِ الْإِمَامِ یَعْلَمُ الْغَیْبَ فَقَالَ لَا وَ لَکِنْ إِذَا أَرَادَ أَنْ یَعْلَمَ الشَّیْ ءَ أَعْلَمَهُ اللَّهُ ذَلِکَ.

بحث سندی و متنی درباره این ۴ روایت در جای خود لازم است؛ اما آن چه در این جا مورد توجه است، این است که هر ۴ روایتی که کلینی در خصوص اصطلاح «علم غیب» آورده در جهت نفی آن از امام و اختصاص آن به خداوند است. حدیث ۱، ۳ و ۴ که دلالتش روشن و صریح است. حدیث ۲ نیز تأکید دارد که خداوند عالم الغیب است و علم قبل از تقدیر و قضا و امضا مخصوص خداوند است؛ از پیامبر ص و‌ ائمه ع غایب است و به آن‌ها داده نشده است.

بنابراین از باب‌بندی شیخ کلینی، می‌توان دریافت که او نیز مانند همه علمای شیعه، علم غیب را به امامان نسبت نداده است.

اگر چه در گستره علم امام از قدیم اختلافاتی بوده است، اما علمای شیعه بر نفی علم غیب از امام، اتفاق داشته‌اند.

قبلا نمونه‌ تصریحات آن‌ها در کانال گذاشته شد:

شیخ مفید
https://t.me/gholow2/2228

شیخ کراجکی
https://t.me/gholow2/2431

امین الاسلام طبرسی
https://t.me/gholow2/2248

قطب راوندی
https://t.me/gholow2/2226

قاضی نور الله شوشتری
https://t.me/gholow2/2380

علامه مجلسی
https://t.me/gholow2/2239

شیخ حر عاملی
https://t.me/gholow2/2222

شیخ محمدتقی شوشتری
https://t.me/gholow2/2221

آیت الله خوئی
https://t.me/gholow2/2803

آیت الله شبیری
https://t.me/gholow2/2385

شیخ حسن فوزی فواز
https://t.me/gholow2/2790

#علم_غیب

@Gholow2

آیه الله العظمی خوئی و نفی علم غیب برای معصوم


سوال ۱۳۳۵) آیا معصوم علم غیب می‌داند؟


پاسخ: نمی‌داند مگر آنچه را خدا مقدر بفرماید برای او چنانچه خداوند عزوجل در شأن نفس خود فرموده: «عالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا إِلَّا مَنِ ارْتَضَى»

📕استفتائات، ص۴۱۹



#سراب‌اخباری‌گری

برخی از هیئت‌ های ما دیگه رسماً از دست رفته



#سراب‌اخباری‌گری

دموکراسی خوب یا بد، مثبت یا منفی، خطرناک یا ثبات بخش، هیچ ارتباطی به این توهمات مالیخولیایی ندارد.


🔻اساساً جوهره و ماهیت دموکراسی بر این مبنا بنا شده است که انسان‌ها خود سرنوشت خود را انتخاب کنند، چه این انتخاب باعث ترقی و تکامل ایشان شود چه باعث سقوط و انحطاط ایشان.


🔻بنابراین از این منظر دموکراسی نمی‌تواند برای کسانی که آن را انتخاب کرده‌اند خطرناک و نامطلوب تلقی شود. چرا که ایشان از عواقب انتخاب این ساختار آگاه هستند و این پیش فرض را دارند که نابودی کلیت جامعه به وسیله دموکراسی هم نمی‌تواند مشروعیت دموکراسی را زیر سوال ببرد. چون این نیز خروجی انتخاب جمعی خود ایشان بوده است و دموکراسی چیزی جز این نیست.



#سراب‌اخباری‌گری

در اینکه معصومین نژادپرست نبوده‌اند سخنی نیست، اما این دیگر چه استدلال مضحکی است که معصومین نژادپرست نبوده‌اند چون گاهی با مردم اقوام دیگر با زبان خودشان صحبت می‌کردند.

اساساً چه ارتباطی وجود دارد میان گرایشات قومی و نژادی داشتن و عدم صحبت کردن به زبان‌های دیگر.

جمال عبدالناصر از بنیانگذاران ایدئولوژی ناسیونالیسم عربی معاصر بود، ولی در عین حال زمانی که با رسانه‌های خارجی و یا مقامات برخی کشورها مواجه می‌شد به زبان انگلیسی صحبت می‌کرد. پس با این قاعده باید بگوییم که جمال عبدالناصر نیز از هر گونه گرایشات نژادپرستانه به دور بوده است.



#سراب‌اخباری‌گری

در اینکه مقتلی که امروز تحت عنوان مقتل ابومخنف منتشر شده است، ساختگی و جعلی می‌باشد تردیدی وجود ندارد و جمیع محققین و کتابشناسان و نسخه پژوهان نیز بر این معنا اتفاق نظر دارند.

حال این بنده ساده خدا که دست راست و چپ خود را هم از یکدیگر تمییز نمی‌دهد، نسبت این کتاب به ابومخنف را قطعی وهم کرده و در ادعایی مضحک و غیر علمی مدعی شده است که این مقتل، معتبرترین و قدیمی‌ترین گزارش از واقعه عاشورا است.

این نکته نیز خالی از لطف نخواهد بود که در سال‌های اخیر برخی از محققین سعی کرده‌اند تا با گردآوری برخی از منقولات ابومخنف در دیگر منابع مانند تاریخ طبری، بخش‌هایی از کتاب ابومخنف را بازسازی کنند. البته که این منقولات هم کوچکترین ارتباطی به مقتل غیر معتبر و مجعولی که به ابومخنف نسبت داده شده است ندارد.



#سراب‌اخباری‌گری

دقیقاً نص کدام روایات؟


گویا آقای مصلح به احادیثی دسترسی دارند که از چشم همه شیعیان تاریخ مخفی مانده است.

علی ای حال بنده از همین تریبون اعلام می‌کنم که اگر آقای شایان مصلح بتواند یک روایت و یا سند تاریخی مبنی بر مسمومیت و شهادت حضرت زینب سلام‌الله‌علیها ارائه کند، من یک عدد توپ فوتبال درجه یک به عنوان جایزه به ایشان اهدا خواهم کرد.

عجله‌ای هم نیست، من به ایشان یک میلیون سال فرصت می‌دهم.



#سراب‌اخباری‌گری

این داستان واهی در هیچ یک از منابع و مصادر شیعه و غیر شیعه نقل نشده است.

کتابی که این مطلب فاقد ارزش در آن نقل شده است، کتاب "بشارة الباکین و انیس الذاکرین" می‌باشد.

نویسنده این کتاب فردی به نام "حسین بن عبدالرزاق تبریزی" است که در قرن سیزدهم هجری زندگی می‌کرده و این کتاب را در اواخر همین قرن به رشته تحریر درآورده است.

مولف این کتاب نیز نقل خود را به هیچ یک از منابع و مصادر، مستند نساخته است. بنابراین نمی‌توان به این گزارش مرسل او کوچکترین اعتنایی کرد. به خصوص اینکه میان نگاشتن این کتاب و وفات حضرت زینب، حدوداً ۱۲۰۰ سال فاصله وجود دارد.

اساساً اطلاعات ما از حضرت زینب بعد از واقعه عاشورا و بحث اسارت، بسیار ناچیز و نزدیک به صفر است.

حتی تاریخ وفات و محل دفن حضرت زینب سلام‌الله‌علیها نیز به روشنی مشخص نیست و در منابع کهن از آن یادی نشده است.



#سراب‌اخباری‌گری

لعن کردن همراه با تاس ریختن!!!


🔻ایده جذاب و جدید شیعیان حشوی مذهب مقیم لاس وگاس.



#سراب‌اخباری‌گری

‍ 🖊چه می‌شود گفت درباره کسی که حتی یک متن دو خطی را هم نمی‌تواند بدون چندین غلط املائی و انشائی بنگارد ولی در عین حال درباره کائنات، مهملات فضائی به هم می‌بافد.


🔻لطفاً یک جوانمردی به این غالی نابخرد و بی‌سواد برساند که عبارت ولادتی امامی به لحاظ ادبیات فارسی نادرست و مهمل است. درستش این است: ولادت امامی.


🔻نکته دوم: خلق عالم به دست امیرالمومنین(ع) اعتقادی به غایت فاسد و غالیانه است که هیچ دلیلی از آن پشتیبانی نمی‌کند، بلکه مخالف بدیهیات دین اسلام و مذهب شیعه است.


🔻و اما نکته سوم: اینکه فقهای شیعه به این معنا قائل هستند که ولایت امیرالمومنین و دیگر امامان از ضروریات دین اسلام نیست، دقیقاً به دلیل سیره مستمره خود اهل‌بیت در مقابل مخالفین بوده است.


هر کس کوچکترین آشنایی با احادیث و تاریخ زندگانی معصومین(ع) و نحوه تعامل ایشان با مخالفین و غیر شیعیان داشته باشد این معنا را می‌داند که حضرات اهل‌بیت، با مسلمانانی که به ولایت ایشان اعتقاد و التزامی نداشته‌اند معامله مسلمان می‌کرده‌اند.


🔻حضرات معصومین و اصحاب ایشان به صورت آشکارا با مسلمانان غیر شیعه نکاح می‌کرده‌اند، از ذبایح ایشان استفاده می‌کرده‌اند، از رطوبت ایشان اجتناب نمی‌کرده‌اند و خلاصه ایشان به مدت سه قرن، عملاً مسلمانان غیر شیعه را داخل در اسلام ظاهری تعریف کرده‌اند.


🔻در حالی که اگر ما قائل به این باشیم که اعتقاد به ولایت ائمه معصومین، از جمله ضروریات دین اسلام است، لاجرم باید مسلمانان غیر شیعه را از دایره اسلام و احکام آن خارج بدانیم. و این یعنی اینکه اهل‌بیت(ع) به مدت سه قرن با کسانی به عنوان مسلمان برخورد کرده‌اند که ملحق به کفار بوده‌اند.


🔻و این یعنی دانش اهل‌بیت به اندازه غلاه اخباری هم نبوده است و نمی‌دانسته‌اند که مسلمانان غیر شیعه، به لحاظ‌ فقهی و حکمی هم کافر هستند و نباید با ایشان به عنوان یک مسلمان ظاهری تعامل کرد.


🔻پی‌نوشت: همان علمای شیعه که ولایت امیرالمومنین علیه‌السلام را از جمله ضروریات دین اسلام ندانسته‌اند، فرموده‌اند که ولایت ایشان، از ضروریات ایمان است که بدون آن، ایمان بنده کامل نمی‌گردد و از اعمالش در آخرت منتفع نمی‌شود و به رستگاری ابدی نائل نمی‌‌گردد. البته که طبیعتاً مستضعفین، از این قاعده مستثنی هستند.



#سراب‌اخباری‌گری

🖊ادعای عجیب استرآبادی درباره شیخ طوسی


استرآبادی در کتاب خود سعی کرده است تا جریان اخباری‌گری را به بعضی از قدمای شیعه نسبت دهد تا از این طریق بتواند برای جریانی که خود بنیانگذار آن بوده است هویتی تاریخی تعریف کند.

در همین راستا استرآبادی نسبت اخباری‌گری را به برخی از علما و محدثین قدیمی شیعه می‌دهد که البته هیچ کدام از این نسبت ها ثابت نیست(بلکه خلافش ثابت است) و استرآبادی هم دلیل روشنی برای ادعاهای خود ارائه نمی‌کند.

اما کار از جایی عجیب می‌شود که استرآبادی حتی شیخ طوسی را هم به نوعی داخل در جرگه اخباریان می‌کند.

این در حالی است که با هر متر و معیاری، شیخ طوسی در نقطه مقابل اخباری‌گری تعریف می‌شود.

شیخ طوسی شخصی است که تقلید(آن هم به همان شکل مصطلح و امروزی آن) را جزو مسلماتی می داند که همه شیعیان بر مشروعیت آن اتفاق نظر دارند.*

شیخ طوسی خود از بنیانگذاران برخی از روش‌های اجتهادی است و کتب او از اجتهادات او در مسائل مختلف لبریز است.

شیخ طوسی همچنین صاحب چندین کتاب و رساله در علم اصول فقه است و از کتاب «العده فی اصول الفقه» او به عنوان یکی از قدیمی‌ترین کتب اصولی یاد می‌شود.

شیخ طوسی صاحب چندین و چند اثر رجالی است و بر خلاف اخباریان، به صحت جمیع روایات کتب اربعه و بقیه کتب متقدمین باور ندارد.

تفسیر قرآن شیخ طوسی یعنی «التبیان فی تفسیر القرآن» او نیز یک تفسیر کاملا اجتهادی و کلامی است و به ندرت در آن روایتی مشاهده می‌شود.

شیخ طوسی همچنین در کتب اعتقادی خود نیز هرگز روش اخباری ندارد، بلکه تکیه او در مسائل کلامی و اعتقادی، استدلال‌ها و براهین عقلی است.

📕العده فی اصول الفقه، ج۲، ص۷۳۰.*




#سراب‌اخباری‌گری

طرف به خیال خودش گروه زده، ولی همان اول کار قمه را کشیده و اعضای گروه را تهدید کرده است که هر کس، مطلبی بر خلاف شهوات و آرزوهای ما ارسال کند، ما او را ابتدا اخراج می‌کنیم، سپس او را ریپورت می‌کنیم (و لابد سرآخر هم او را نفی بلد می‌کنند و می‌کشند و می‌خورند).

آخه برادر نواخباری من، تو که تا این حد از مخالفین خود در هول و هراس هستی، چرا به خودت زحمت ایجاد گروه را دادی، که بعد بخواهی با هزار جور تهدید و ارعاب و چاقوکشی و عربده جویی، مردمان را مجاب کنی که مطلبی بر خلاف میل جنابتان ارسال نکنند.



#سراب‌اخباری‌گری

لعنیه خواجه نصیرالدین طوسی که در سال‌های اخیر به صورت گسترده در کانال‌ها و گروه‌های زرد اینترنتی منتشر می‌گردد، کوچک‌ترین ارتباطی به مرحوم خواجه ندارد.

🔻این لعنیه در هیچ یک از کتب خواجه نصیرالدین نقل نشده است و هیچ کس نمی‌داند که این لعنیه، چگونه و بر اساس کدامین مدرک و سند، به ناگاه به خواجه نصیرالدین طوسی نسبت داده شده است.

🔻مسلم این است که این لعنیه، از جعلیات برخی از متاخرین است و به این دلیل به شخصی مثل خواجه نصیرالدین طوسی نسبت داده شده است که از جایگاه خواجه برای اعتبار بخشیدن به آن استفاده شود.



#سراب‌اخباری‌گری

معاشقه حسن اللهیاری با خودش


@sarabe_akhbarigari

🖊حدیث لولاک همچنان در حال بسط و گسترش


علی اکبر مهدی پور از قول برخی اشخاص اینگونه نقل می‌کند:
علامه امینی فرمودند: من در استانبول یادداشت‌های فراوانی در مورد امام حسن و امام حسین علیهماالسلام برداشته‌ام که دو جلد بزرگ شده است اگر آنها چاپ شود، به همان مقدار که الغدیر مفید بود، آن ها نیز مفید خواهد شد.

آنگاه علامه امینی شماری از یافته‌های خود را برای مرحوم حافظیان شرح داد، از جمله فرمود:
من در این سفر تتمه حدیث لولاك را پیدا کردم و متن کامل آن چنین است:
یا احمد! لولاك لما خلقت الأفلاك،
ولولا علیّ لما خلقتک،
ولولا فاطمه لما خلقتکما،
ولولا الحسنان لما خلقتکم،
ای احمد! اگر تو نبودی، این افلاك را نمی آفریدم؛
اگر علی نبود، تو را نمی آفریدم؛
اگر فاطمه نبود، شما دو نفر را نمی آفریدم؛
اگر حسن و حسین نبودند، شما سه نفر را نمی آفریدم.*


🔻واقعاً مشخص نیست که این حدیث مجعول و خیالی که در هیچ یک از منابع و مصادر شیعه و غیر شیعه نقل نشده است تا چه زمانی قابلیت آپدیت شدن را دارد.

🔻هر از چند گاهی یکی از معاصرین، قطعه‌ای دیگر از این حدیث موهوم را کشف می‌کند و همچنان مشخص نیست که خود این حدیث مرموز در کجا درج گردیده است.

🔻ظاهراً این حدیث از جمله اسرار خفیه‌ای است که تنها در سینه اهل دل جای دارد و به صورت شفاهی نیز منتقل می‌گردد.

پی‌نوشت: بدیهی که انتساب سخنی که در متن فوق الذکر به علامه امینی نسبت داده شده است ثابت نمی‌باشد.

📕جرعه‌ای از کرامات امام حسین، ص۱۶.*



#سراب‌اخباری‌گری

این حدیث موهوم و خیال بافانه در هیچ یک از منابع و مصادر شیعه و غیر شیعه حتی با اسناد ضعیف نیز نقل نشده است و مجعول بودن آن از بدیهیات می‌باشد.

کانال زرد و فاسد مذکور که در نقل احادیث تخیلی و دروغین، ید طولائی دارد، این روایت باطل را از کتاب اطیب البیان نقل کرده است.

کتاب اطیب البیان نگاشته "سید عبدالحسین طیب" است که از جمله مولفین و نویسندگان معاصر به حساب می‌آید.

دقیقاً مشخص نیست که آقای طیب این روایت را از کجا نقل کرده است. خود ایشان که به منبع خاصی اشاره نکرده است.

در هر صورت بسیار واضح است که نمی‌توان به روایتی که از عمر آن پنجاه سال هم نمی‌گذرد کوچکترین اعتنایی داشت و به آن برای اثبات چیزی استناد کرد.

نکته بامزه و جالب اما این است که غلاه و نواخباریان از همین روایت خیالی، کلی مفاهیم عجیب و غریب و غالیانه استنباط فرموده‌اند.



#سراب‌اخباری‌گری

این داستان خیال انگیز و شاعرانه دقیقاً در کدام یک از مصادر و منابع تاریخی و حدیثی نقل شده است؟

🔻اساساً اطلاعات ما از حضرت زینب بعد از واقعه عاشورا و بحث اسارت، بسیار ناچیز و نزدیک به صفر است.

🔻حتی تاریخ وفات و محل دفن حضرت زینب سلام‌الله‌علیها نیز به روشنی مشخص نیست و در منابع کهن از آن یادی نشده است.

🔻بهتر این است که دوستان برای زیر سوال بردن یک موضوع سست و ضعیف، دست به دامان مطالب غیر معتبر دیگر نشوند.



#سراب‌اخباری‌گری

این است یک برهان قاطع:


گزاره اول: ما می‌دانیم که بنی امیه آدم‌های بدی بوده‌اند و مخالفان خود را می‌کشتند.

گزاره دوم: ما می‌دانیم که حضرت ام‌البنین در حال افشای چهره بنی امیه بود.(البته دقیقاً نمی‌دانم که ما این موضوع را از کجا می‌دانیم)


نتیجه‌گیری: پس حضرت ام‌البنین قطعاً به شهادت رسیده است و ما برای اثبات این موضوع، هیچ احتیاجی به سند و مدرک تاریخی نداریم.


پی‌نوشت: واقعاً تصور نمی‌کنم که شخصی در عالم یافت بشود که بتواند کوچکترین خدشه‌ای بر این استدلال حیرت انگیز وارد سازد.



#سراب‌اخباری‌گری

وقتی انسان فرق منابع و مصادر را با مشتی ورق پاره تشخیص نمی‌دهد نتیجه بهتر از این نخواهد شد.

این بنده خدا هم به مانند بقیه نواخباریان و اهل حدیث، تصور کرده است که وقتی مطلبی در کتابی یا کانالی درج شد، کار تمام است و می‌توان از آن، به عنوان یک سند متقن و معتبر یاد کرد.

اما باید گفت که احد الناسی در هیچ یک از منابع و مصادر شیعه و غیر شیعه، کوچکترین اشاره‌ای به شهادت حضرت ام‌البنین نکرده است. بلکه حتی تاریخ وفات ایشان نیز در منابع بیان نگردیده است.

کتابی که صاحب این کانال بدان برای اثبات شهادت حضرت ام‌البنین استناد کرده است، از تالیفات بعضی از معاصرین می‌باشد و طبیعتاً نمی‌توان به آن، به عنوان یک منبع و مصدر قابل استناد نگریست.

گویا صاحب کانال مذکور، کتاب «اَلدَّرَجاتُ الرَّفیعةُ فی طَبقاتِ الشّیعةِ» سید علی خان مدنی(۱۱۲۰ق) را با کتاب «الدرجات الرفیعة فی وقایع الشیعة» نویسنده معاصر نیز اشتباه گرفته است.



#سراب‌اخباری‌گری

در هیچ یک از منابع و مصادر کهن شیعه و غیر شیعه، سخنی از چاقو خوردن حضرت زهرا(س) نشده است.

این داستان توسط برخی از کسانی که با علم و دانش بیگانه هستند، به علامه مجلسی نسبت داده شده است. این در حالی است که علامه مجلسی در کتب خود، بدین داستان کوچکترین اشاره‌ای نکرده است.

کتاب تذکره الائمه که به علامه مجلسی نسبت داده شده است و داستان مذکور نیز از آن نقل گردیده است، هیچ ارتباطی به علامه مجلسی ندارد و تألیف شخص دیگری است. هیچ یک از کسانی هم که به توصیف آثار علامه مجلسی پرداخته‌اند، به این کتاب اشاره‌ای نکرده‌اند.

در مقابل اما بزرگترین محققین و دانشمندان حوزه کتابشناسی مانند ثقه الاسلام تبریزی (مرآه الکتب،ج۴،ص۳۳۶)، سید حسن صدر (تکمله امل الآمل،ج۵،ص۲۵۱) و سید محسن امین (اعیان الشیعه،ج۹،ص۱۸۵) تصریح کرده‌اند که این کتاب هیچ ارتباطی با علامه مجلسی ندارد و تألیف شخص دیگری است.

بیشتر دانشمندان حوزه کتابشناسی از جمله آقابزرگ تهرانی، کتاب تذکره الائمه را تألیف محمدباقر بن محمدتقی لاهیجی دانسته‌اند. (الذریعه،ج۴،ص۲۶)

محمدباقر لاهیجی نیز شخصی ناشناخته است که اطلاعات دقیق و روشنی درباره او وجود ندارد.



#سراب‌اخباری‌گری

فلانی معصوم است
فلانی از خطا معصوم است!

برخی اخباری‌ها با ارسال تصویر برخی نسخ خطی ادعا کرده‌اند: در بعضی نسخه‌ها عبارت استرآبادی چنین بوده:
کسی که ملتزم آن طریق مقدس است، از خطا معصوم است

ولی در کتاب چاپی بدون توجه به این نسخه‌ بدل‌ها، مطلب استرآبادی تقطیع شده و چنین آمده است:
کسی که ملتزم آن طریق مقدس است آن معصوم است

و سپس اخباری بدون بیان هیچ گونه توضیحی ادعا می‌کند که پس: استرآبادی ادعای عصمت نکرده است و به نسخه‌های خطی دیگر توجه نشده است!

ملاحظه می‌کنید که هر دو متن یکسان است، و اتفاقا متن نسخه بدل صراحت بیشتری در فساد کلام استرآبادی دارد
و اخباری نمیفهمد که هیچ فرقی ندارد که بگوییم فلانی معصوم است، یا اینکه بگوییم فلانی از خطا معصوم است!
و اگر دومی غلظت بیشتری نداشته باشد، کمتر ندارد.
ولی چون طریق اخباری‌گران، طریقه جهالت است گمان می‌کند استرآبادی را از این ادعای باطل نجات داده است!

https://t.me/nosakh_shii/2792

‍ از سه حال خارج نیست:


حالت اول: آقای شایان مصلح، استرآبادی را یکی از معصومین می‌داند و به کلام او، به عنوان یک روایت استناد کرده است. در این حالت ما با شخصی مواجه هستیم که خارج از دایره اسلام و تشیع تعریف می‌شود و گفتگو با او درباره جزئیات دین و مذهب، محض اتلاف وقت است.

حالت دوم: آقای شایان مصلح، استرآبادی را به عنوان مرجع تقلید خود برگزیده است و تعبداً به اجتهاد او ملتزم گردیده است. در این حالت نیز ما با یک فرد عامی مواجه هستیم که نمی‌توان با او درباره مسائل علمی گفتگو کرد.

حالت سوم: آقای شایان مصلح، نه استرآبادی را امام و پیغمبر می‌داند و نه مرجع تقلید خود. بلکه او را یک انسان معمولی و متفرقه می‌داند که کلامش برای هیچ کس حجیت ندارد. در این حالت نیز ذکر کلام فردی که نه معصوم است و نه کلامش برای دیگران حجت، دردی از آقای شایان مصلح را دوا نمی‌کند. آقای شایان مصلح اگر می‌خواهد باطل بودن علم اصول فقه را ثابت کند باید خود دست به کار گردد. البته که من واقعاً بعید می‌دانم که ایشان تا به حال، کتب اصولی و استدلالی علما را از نزدیک رویت کرده باشند و اگر هم ببینند، بتوانند حتی یک جمله از آن را تلقی کنند. البته لازم به ذکر است که این کتب متاسفانه جملگی به زبان عربی هم تألیف شده‌اند. و خب آقای مصلح باید منتظر بمانند که اول این کتب ترجمه گردند تا بعد ایشان به نقد آنها ورود کنند. البته در نهایت نیز اگر بر فرض محال، آقای مصلح بتوانند این کتب را مورد نقد قرار دهند، باز کلام ایشان یک پول سیاه هم ارزش نخواهد داشت، نه برای دیگران و نه حتی برای خودشان. چرا که ابطال یک گزاره اصولی به مانند اثبات آن، مستلزم نوعی از اجتهاد است. و خب همه ما می‌دانیم که از منظر نواخباریان، اجتهاد هیچ کس نمی‌تواند برای هیچ‌کس(حتی خودش) حجیت داشته باشد.



#سراب‌اخباری‌گری

🔸 درآمدی بر مطالعه اختلافات عالمان متقدم امامی در مورد راویان متهم به غلو

برخی از راویانی که رجالیان متقدم امامی تضعیفشان کرده‌اند، در اسناد برخی محدثان حضور پررنگی دارند. با این حال، نمی‌توان هر گونه تضعیف راویان پرتکرار در اسناد را شاهدی بر اختلاف نظر محدثان و رجالیان گرفت، چه پیش‌تر گفتيم از طرفی بسیاری از محدثان در برخی آثار در پی اکتفا به اخبار مورد قبولشان نبوده، و حتی گاهی متفردات روات مورد تضعیفشان را نیز نقل کرده‌اند (نمونه‌ها). از سوی دیگر لزوماً کل میراث راویان تضعیف شده، مورد تردید یا انکار تضعیف کنندگان نبوده است، و به عنوان نمونه، ابن غضائری در مواضع بسیاری میان اخبار مختلف راوی ضعیف فرق نهاده است (نمونه: اکبری، رساله اختلافات مبانی در تضعیفات رجال، ش2-2-3-5).

به ویژه گرچه جمعی از متأخران ادعا کرده‌اند «عمده‌‌ی تضعیفات، بر اساس کجیِ باورهای رجالیان به ویژه در حوزه امام شناسی است، و بدین خاطر راویان فضائل را غالی می‌پنداشتند.» اما در برابر برخی از محققان تذکر داده‌اند که حجم عظیمی از میراث امامتی و دیگر روایات راویان متهم به غلو در منابع امامی با راویان توثیق شده توسط رجالیان یکی است، و ابداً روایاتی چون فضای عمومی کتاب الحجة کافی و بصائر الدرجات موجب جرح راوی نمی‌شد، بلکه فراتر از آن مثلاً احمد اشعری که کسانی چون سهل بن زیاد را تضعیف کرده، خود راوی حجم عظیمی از روایات فضائل است، و یا ابن الولید یا ابن بابویه راوی متونی چون زیارت جامعه اند (برای نمونه: شوشتری، قاموس الرجال، ج‏1، ص66-67؛ قربانی زرین، «دیدگاه‌های غضائری و ابن غضائری درباره مقامات امامان ع»، سرتاسر؛ جعفری، جستاری در بصائر، ص279-288). در برابر اخباری در زمینه‌هایی چون اباحه، بابیت، تناسخ و... منسوب به برخی متهمان نیز برجامانده که مشابهش را از موثقان هم‌طبقه‌شان نمی‌یابیم.
بنا بر برخی پژوهش‌ها، روش حدیثی رجالیانی چون ابن الولید، کشی، ابن غضائری و نجاشی محدث و یا بیشتر متأثر از طیف محدثان بوده‌اند، و شاهدی از اثرپذیری ایشان از متکلمانی چون سید مرتضی در دست نیست، یعنی متکلمانی که منتقد حجیت خبر واحد بوده، و لذا نه رجالی بوده‌اند، و نه موثر بر رجالیان. (اکبری، اختلافات مبانی در تضعیفات رجالی، بخش4-3؛ نیز نک‍: غلامعلی، مبانی و معیارهای جرح و تضعیف در نزد قدمای شیعه).

بر این اساس نسبت سنجی آرای رجالی و رویکرد حدیثی عالمانی که از خود ایشان هر دونوع از داده برجامانده، اهمیت ویژه‌ای دارد. به طور خاص عالمانی چون عیاشی، شیخ صدوق و شیخ طوسی.

به نظر می‌آید ریشه‌ بسیاری از اتهامات به غلو را باید بیشتر در مباحث جریان‌شناسی و اخبار متفرد و مهجور راوی نزد ثقات امامی جست. اما از جمله مواضعی هم که به روشنی اختلاف نظر رجالیان بغداد و برخی محدثان را پیش رو می‌نهد، در جایی است که محدثی در کتابی که خود اخبارش را تأیید کرده، از منبعی نقل کند که رجالیان صریحاً نقدش کرده‌اند. البته محدثان فقیه امامی معمولاً آثار خاص غالیان با مضامین صریح غلو را منبع قرار نمی‌دهند. با این حال، گاهی از آثاری باطنی نقل می‌کنند که عقاید اصلی غلو را دست کم کاملاََ صریح بیان نکرده است.
نمونه‌ای از چنین آثاری چند کتاب تفسیر باطنی مانند تفسیر عبدالرحمن بن کثیر، علی بن حسان و ابن حریش و نیز رساله میاحیه است.

قابل توجه است که این راویان متهم به غلو چندان به وساطت در روایت دفاتر اصحاب پیشین شناخته نمی‌شوند، بلکه روایات متفرد دفتر خودشان مستقیماً یا با واسطه امثال سهل بن زیاد و ابوسمینه در منابعی مانند کتاب الحجة کافی مورد توجه قرار گرفته است. ظاهراً انتقادات رجالیان نیز به فضای عمومی همین دفاتر این راویان بوده است.

در این موارد باید به تحلیل روشنی در مورد غرائب چند پهلوی متهمان و یا تأویلات باطنی متفرد این آثار برسیم تا بتوانیم میان قضاوت‌های رجالیان و روش محدثانی چون کلینی یکی را انتخاب کنیم. این‌جا جای جمع و یا ترجیح یک طرف با کلی‌گویی نیست، و به پژوهش و فحص میدانی در منابع امامیه، غالیان و... نیاز داریم.
@gholow2

هر کس بهره‌ای ولو اندک، از عقل و خرد برده باشد می‌داند که مشکل اشخاص ابنه‌ای، کوچکترین ربطی به خارش مقعد ایشان ندارد. بلکه این موضوع مربوط به نوعی از شهوت جنسی است.

ثانیاً بر خلاف نظر بچگانه صاحب کانال، دین اسلام، شخص ابنه‌ای را بیمار نمی‌داند. چرا که عقاب شخص بیمار، هیچ توجیهی ندارد.‌ بلکه این میل را ناشی از یک هوا و هوس شیطانی می‌داند که باید با آن مبارزه کرد.

روایت مذکور نیز که به مضحک‌ترین شکل ممکن، شرح داده شده است، از اساس ضعیف می‌باشد.

اولاً که روایت فوق الذکر اصطلاحاً مرفوع است و ثانیاً شخصی در سند آن وجود دارد به نام هیثم بن ابی مسروق که توثیقی ندارد.



#سراب‌اخباری‌گری

خواهران و برادران ایمانی، لطفاً بیش از این با آبروی تشیع بازی نکنید، دنیا دارد به ما می‌خندد.

در ضمن این اسمش برائت نیست بلکه بلاهت است.


#سراب‌اخباری‌گری

🖊خلاصه ای از یادداشت استاد حسن انصاری پیرامون کتاب مؤتمر علماء


کتاب مؤتمر علماء بغداد سالهاست که به چاپ می‌رسد و تاکنون چند ترجمه فارسی از آن به دست داده شده است و شايد به زبانهای ديگر هم ترجمه شده باشد. اصل کتاب به عربی است و البته عربی نوين و از جای جای آن پيداست که به قلم يک نويسنده معاصر غير عرب اما مسلط به زبان عربی نوشته شده است. اطلاعات تاريخی نويسنده، هر که بوده تا اندازه ای خوب است (گرچه مرتکب اشتباهات و بی دقتی‌هايی هم شده است) و معلوم است که با ادبيات مناظره‌ای و جدلی شيعه و سنی آشناست. کتاب در هدف خود برای ارائه ادله کلامی و تاريخی اثبات تشيع البته موفق است، و معلوم است که نويسنده در جعل داستان مناظره که البته ريشه تاريخی ندارد، تنها قصد ارائه ادله اعتقادی بر زبان دانشمندی شيعی را داشته است. شايد به همين دليل با وجود اينکه در انتساب اين اثر به داماد خواجه نظام الملک که البته شهرتی هم ندارد، ذوق و هوشمندی به خرج داده است، اما خوب به هر حال با به کارگيری الفاظ و مصطلحات و تعابيری جديد و نيز بيان اغراق آميز در شيعه کردن خواجه و ملکشاه، دست خود را در ساختن و جعل اين اثر به کلی رو کرده است، به طوری که مطالعه اين متن و مقايسه مطالب آن و به خصوص مقايسه مسائل تاريخی آن با تاريخ دوره ملکشاه و خواجه، اندک ترديدی در ساختگی بودن اين اثر و مهمتر از آن جعل آن به قلمی معاصر ايجاد نمی‌کند. عنوان مؤتمر هم در متن کتاب آمده که از آن معلوم می‌شود که اين کلمه که اصطلاحی است جديد تنها از سوی ناشر به کار نرفته، بلکه نويسنده واقعی متن آنرا به کار برده است.

....از کتاب نظرات في الکتب الخالدة حامد حفني داود(ص۸۳-۸۴)، روشن می شود که نسخه خطی کهن(؟) اين کتاب به قلم مقاتل در "کتابخانه امير راجه محمود آباد در هند" وسيله يکی از نويسندگان و محققان معاصر و آشنا در آن کتابخانه ظاهراً برای اولين بار، چنانکه از تصريح اين نويسنده بر می‌آيد پيدا شده و بعد در کراچی و بيروت به نام مؤتمر علماء بغداد منتشر شده است. البته کتاب کما اينکه گفتيم، پس از آن بارها و چندباره منتشر شده است. اما در دنباله مطلب، حامد حفنی داود اضافه می‌کند که تاريخ دستيابی به اين نسخه سال ۱۲۰۰ق بوده است که آشکارا با مطلب اول در تناقض است، چرا که نويسنده‌ای که وی از آن به عنوان کسی نام می‌برد که اين کتاب را در آن کتابخانه پيدا کرده، نسبتی با سال ۱۲۰۰ق ندارد. به هر حال اين متن همانند شماری از متون تبليغی و مناظره‌ای است که در تاريخ کتاب در تمدن اسلامی سراغ داريم که بيش از آنکه ناظر به واقعيتی تاريخی باشند، ناظر به هدفی هستند که از لحاظ مذهبی دنبال می کنند.



#سراب‌اخباری‌گری

این بنده ساده خدا هم آمده و ده‌ها پست را به کتاب "موتمر علماء بغداد" اختصاص داده و تقریبا همه این کتاب را در کانال زرد و کودکانه خود بازتاب داده است. غافل از اینکه اساساً این کتاب، هیچگونه اعتبار و اصالتی ندارد و مجعول بودن آن از واضحات و بدیهیات می‌باشد.

این کتاب که با نام‌های مختلفی به چاپ رسیده، اثری است که به مقاتل بن عطیه (درگذشته حدود ۵۰۵ق) نسبت داده شده است.


🔻نکته اصلی اما این است که هیچ نسخه خطی شناخته شده و اصیلی برای این کتاب گزارش نشده است. هیچ شخصی از شیعه و غیر شیعه در طول تاریخ، از این کتاب یاد نکرده و مطلبی را از آن نقل ننموده است. هیچ کدام از کتابشناسان نیز به وجود چنین کتابی، کوچکترین اشاره‌ای نکرده‌اند.

نویسنده این کتاب آشکارا از متاخرین و بلکه معاصرین است و کتاب او نیز از واژگان و اصطلاحات جدید و متاخر لبریز است. اشتباهات تاریخی نیز در این کتاب موج می‌زند و نشان از آن دارد که نویسنده این کتاب، درک روشنی از اوضاع تاریخی و کلامی ازمنه‌ای که داستان در آن می‌گذرد، نداشته است.



#سراب‌اخباری‌گری

باز هم حدیث لولاک و باز هم شرح و تفصیلی عجیب، بی معنا، باطنی و به غایت متکلفانه نسبت به حدیثی که وجود خارجی ندارد.

به راستی چه بر سر جامعه شیعه آمده است که در آن، موهومات جای قطعیات و متشابهات جای محکمات را گرفته است.

ضمناً اگر کسی فهمید که این بزرگوار درباره چه چیزی صحبت می‌کند، بسیار ممنون خواهم شد که بنده را نیز در جریان قرار دهد.


#سراب‌اخباری‌گری

واقعاً چه اصراری وجود دارد که ما بخواهیم با هزار جور توجیهات متکلفانه و تاویل‌های باطنی گرایانه و ذوقیات عارفانه، روایاتی موهوم مانند حدیث لولاک را که در هیچ مصدری حتی با اسناد ضعیف نیز نقل نشده است را معتبر جلوه دهیم.

ممکن است برخی‌ها اینگونه تصور کنند که مدافعین روایاتی چون حدیث لولاک، شیعیان خالصی هستند که به حضرات معصومین بسیار علاقه دارند و به روایات ایشان بسیار اهتمام می‌ورزند.

اما واقعیت چیز دیگری است. واقعیت این است که ما هزاران حدیث و روایت معتبر در کتب دست اول و کهن خود در اختیار داریم که در حال خاک خوردن هستند و به ندرت در منابر و فضای مجازی مطرح می‌شوند و همین افرادی که برای امثال حدیث لولاک، تعصب می‌ورزند و یقه چاک می‌کنند نسبت به آن روایات بی‌توجه یا کم توجه هستند.

لذا به نظر می‌رسد باید دلیل توجه فراوان و غیر عادی به احادیث و روایات موهوم و خیالی و همزمان بی اعتنایی محض نسبت به روایات معتبر را در جای دیگری جستجو کرد.



#سراب‌اخباری‌گری

زمانی که انقلابی‌گری مد روز بود، نصیری آن چنان در این وادی، راه افراط را می‌پیمود که انقلابیون دیگر او را دعوت به آرامش و اعتدال می‌کردند.

زمانی دیگر اما اخباری‌گری و بازی با احادیث، مد روز شد. نصیری در این دوره نیز قشری‌گری را تا مرز نفی کلیت تکنولوژی و صنایع مدرن پیش برد. وی تمدن مطلوب و مورد تایید اسلام را تمدنی عاری از هر نوع تکنولوژی و ابزار جدید معرفی نمود. نصیری همچنین در این دوره، کلیه علوم جدید را بدعتی فاسد نامید که بشر را از اهداف خود دور می‌سازد. صرفاً به این دلیل که این علوم و اختراعات جدید، در عصر معصومین وجود نداشته است.

حال نیز که پلورالیسم دینی و اباحی‌گری و اپوزیسیون بازی مد روز شده است، نصیری سخنانی را به زبان جاری می‌کند که مصاحبه کننده آتئیست را نیز دچار حیرت می‌سازد.

🔻مهدی نصیری را می‌توان آئینه تمام نمای مردمانی دانست که افکار و اعتقاداشان به مانند لباس تنشان مرتب تغییر می‌کند و به حال و هوای زمانه، بستگی کامل دارد.



#سراب‌اخباری‌گری

وقتی یکی از مشهورترین لیدرهای جریان هیئتی در جلوی دیدگان انبوهی از جمعیت، با اعتماد به نفس کامل، ضروریات اعتقادی اسلام و مسلمین را به زیر شخم می‌برد، باید فهمید که اوضاع خیلی خراب است.

آقای احمدی اصفهانی ائمه معصومین(ع) را از جنس خدا می‌داند. اعتقادی که بر خلاف ضروریات دین اسلام است و بطلان آن ظاهر می‌باشد.

آقای احمدی اصفهانی، بشر بودن معصومین را از بیخ و بن انکار کرده و با این عمل با نص صریح آیه قرآن (قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَر مِثْلُکُمْ) به مخالفت می‌پردازد.

در نهایت آقای احمدی اصفهانی برای ائمه معصومین، جایگاهی را میان خدا و بشر تعریف می‌کند. جایگاهی که هیچ کس چیزی از آن نمی‌داند و مخالف قطعیات و بدیهیات مذهب امامیه و دین مبین اسلام است.

گویا از منظر ایشان، ائمه معصومین، موجوداتی نیمه خدا و نیمه انسان هستند و خصوصیات ایشان بی‌شباهت به خدایان و الهه‌های یونان باستان نیست.



#سراب‌اخباری‌گری

این بیچاره آمده تا ابرو را درست کند، ولی در نهایت چشم را از کاسه در می‌آورد.

آخر یک آدم عاقل در میان مخاطبین او وجود ندارد تا به او این نکته را متذکر گردد که تو با انکار اعجاز قرآن، عملاً امیرالمومنین(ع) را تا حد یک انسان معمولی که در دل تاریخ زندگی می‌کرده است تنزل دادی.

بدیهی است وقتی وحیانی بودن قرآن ثابت نباشد، نبوت و رسالت پیامبر(ص) نیز ثابت نمی‌گردد. بعد از آن نیز نوبت به زیر سوال رفتن اصل و اساس امامت و ولایت امیرالمومنین و دیگر ائمه معصومین است.

این تنها یک نمونه است از تلاش بخشی از جریان هیئتی در تحقیر قرآن. معمولاً در چنین فضایی، هر چقدر منبری، اهل‌بیت را بالا ببرد و در مقابل، قرآن را حقیر و کوچک بشمارد، صحیح العقیده‌تر پنداشته می‌شود.



#سراب‌اخباری‌گری

🎙حجیت قرآن


#قسمت‌دوم: حدیث ثقلین


🔻نواخباریان و اهل حدیث ادعا می‌کنند که فهم قرآن در هیچ سطحی برای غیر معصوم امکان پذیر نیست.

🔻ایشان همچنین مدعی هستند که هر گونه تلاش برای فهم آیات قرآن، مستقل از روایات ذیل آن، در حکم تفسیر به رای است.

🔻حال سوال این است که با این اوصاف چرا پیامبر(ص) در حدیث ثقلین ما را به کتابی ارجاع داد که باب فهم آن تا ابد بر روی ما بسته است؟



#سراب‌اخباری‌گری

🎙حجیت قرآن


#قسمت‌اول: مقدمه


🔻آیا مخاطب قرآن، تنها معصومین هستند؟

🔻آیا ما هیچ دریافت مستقلی از قرآن نمی‌توانیم داشته باشیم؟

🔻آیا فهم قرآن در هر سطحی، متوقف بر بیان معصوم است؟



#سراب‌اخباری‌گری

🎙آیا حدیث لولاک، فارغ از مباحث سندی، دلالت و مفهوم صحیح و قابل دفاعی دارد؟


#سراب‌اخباری‌گری

این نواخباری ساده دل هم با سخیف‌ترین ادبیات ممکنه می‌گوید که من به دینی که برای علاج سرماخوردگی‌ام نسخه‌ای نداشته باشد کافر هستم.

خب یک نفر هم می‌تواند از این طرف بگوید که من برای آن علم پزشکی یا ریاضی یا فیزیکی که برای مسئله غدیر و یا موضوع مهدویت ایده‌ای نداشته باشد، پشیزی ارزش قائل نیستم.

حقیقتاً نمی‌توانم درک کنم که چه ارتباطی می‌تواند میان حقانیت یک دین و درمان سرماخوردگی پیروان آن وجود داشته باشد؟

و واقعاً نمی‌دانم که این فکر مالیخولیایی چگونه وارد پیکره جامعه شیعه شد که دین و مذهب بسان مکتبی جدید در علم پزشکی است که هدف غایی‌اش درمان بیماری‌هایی مانند سرماخوردگی و یبوست و بواسیر مردمان است و نه مسیری برای رسیدن به قرب الهی و دست یافتن به سعادت ابدی.



#سراب‌اخباری‌گری

بعضی از دوستان مدعی شده‌اند که روایت خیالی «يا أحمد! لو لاك لما خلقت الأفلاك‌، و لو لا عليّ‌ لما خلقتك، و لو لا فاطمة لما خلقتكما» در کتاب عوالم العلوم بحرانی اصفهانی نقل شده است.

متاسفانه این بزرگواران به دلیل عدم آشنایی با اولیات علم کتابشناسی، مرتکب اشتباهی ترسناک شده‌اند و کتاب عوالم العلوم را با مستدرک آن اشتباه گرفته‌اند.

کتاب عوالم العلوم، نگاشته بحرانی اصفهانی، عالم قرن دوازدهمی است.

اما مستدرک این کتاب، نگاشته آقای ابطحی اصفهانی از نویسندگان معاصر است.

نکته بامزه این است که خود آقای ابطحی اصفهانی در کتابش، یعنی مستدرک عوالم، به صراحت بیان می‌کند که این حدیث را از کتاب "جنه العاصمه" میرجهانی نقل کرده است. ولی ظاهراً دوستان زحمت این را به خود نداده‌اند تا به ابتدای حدیث در صفحه قبلی نظری بیافکنند تا متوجه مصدر اصلی حدیث شوند.



#سراب‌اخباری‌گری

روایتی که آقای احمدی اصفهانی در این کلیپ بدان استناد می‌کنند و در کمال شگفتی آن را صحیحه می‌نامند، حتی با ضعیف‌ترین اسناد نیز در مصادر حدیثی شیعه و غیر شیعه نقل نشده است.

این درست مانند این است که بگوییم فلان شخص، انسان بسیار خوب و ارزشمندی است، ولی متاسفانه هنوز به دنیا نیامده است.

گویا آقای احمدی اصفهانی، مبانی جدیدی در موضوع اعتبارسنجی احادیث از خود ابداع کرده‌اند که با آن، روایتی خیالی و تخیلی که اثری از آثار آن در هیچ یک از منابع شیعه و غیر شیعه وجود ندارد، صحیحه دانسته می‌شود.

کتابی هم که آقای احمدی اصفهانی در دست گرفته‌اند و با جوش و خروش فراوان بدان استناد می‌کنند و روایت ادعایی مورد بحث را از آن نقل می‌کنند، کتابی است که توسط یکی از معاصرین نگاشته شده است.

حال اینکه چگونه ممکن است روایتی موهوم که در حدود هزار و چهارصد سال از دید همگان پنهان مانده و به یکباره در کتاب یکی از معاصرین سر درآورده، صحیحه قلمداد شود، مطلبی است که خود آقای اصفهانی باید بدان پاسخ گویند.



#سراب‌اخباری‌گری

🖊بدترین بندگان خدا در روی زمین کسانی هستند که از علما تبعیت نمی‌کنند.


محمّد بن يعقوب عن الحسين بن محمّد، عن علىّ بن محمّد بن سعد، رفعه عن أبى حمزة عن علىّ بن الحسين (عليهما‌السلام) قال‌: إنّ اللّه تبارك و تعالى أوحى إلى دانيال أنّ أمقت عبيدى الىّ الجاهل المستخف بحقّ أهل العلم التارك للاقتداء بهم.

امام سجاد(ع) فرمود: خداوند تبارک و تعالی به دانیال وحی فرمود: منفورترین بندگانم نزد من نادانی است که حق علماء را سبک شمارد و از ایشان تبعیت و پیروی نکند.



کافی، ج۱، ص۳۵
منیه المرید، ص۱۱۱
وصول الاخیار، ص۳۴
معالم الدین، ج۱، ص۷۱
التعليقة على أصول الكافي(میرداماد)، ج۱، ص۷۴
شرح کافی ملاصدرا، ج۲، ص۹۳
مفاتیح الغیب، ص۱۲۲
روضه المتقین، ج۱۲، ص۱۶۲
الکشف الوافی، ص۱۳۳
حاشیه نائینی بر کافی، ص۱۰۹
شرح کافی مازندرانی، ج۲، ص۵۷
الشافی، ج۱، ص۸۸
الوافی، ج۱، ص۱۵۸
المحجه البیضاء، ج۱، ص۲۶
روضه الانوار، ص۵۰۰
ذخیره المعاد، ج۲، ص۳۹۱
الهدايا لشيعة ائمّة الهدي، ج۱، ص۳۵۱
صافی، ج۱، ص۳۰۲
الدر المنظوم، ص۲۴۷
الجواهر السنیه، ص۹۶
مرآه العقول، ج۱، ص۱۱۷
بحارالانوار، ج۱، ص۱۸۵
مرآه الرشاد، ص۲۲۵
منهاج البراعه، ج۴، ص۵۳
تحفه العالم، ج۲، ص۱۸۵
جامع احادیث الشیعه، ج۱، ص۹۳



#سراب‌اخباری‌گری

🖊افسانه های مقتل پژوهی


#این‌قسمت: مقتل علامه حلی


کانال مقتل پژوهی طبق معمول داستانی را از مقتلی متاخر و غیر معتبر نقل کرده است. استثنائاً این بار نویسنده مقتل مذکور، سعی کرده تا نقل خود را به خیال خود به کتب قدیمی‌تر مستند کند. کاری که در چنین مقاتل بی‌نام و نشانی به ندرت اتفاق می‌افتد. اما کار از جای دیگری بیرون می‌زند. مشکل این است که کتابی که بدان ارجاع داده شده است، اساساً وجود خارجی ندارد.

نویسنده مقتل مذکور و پژوهشگران برجسته کانال مقتل پژوهی به قدری با علم کتابشناسی بیگانه بوده‌اند که ظاهراً نمی‌دانسته‌اند که علامه حلی اصلاً کتابی در مقتل ندارد.

هیچ یک از رجالیون، کتابشناسان و تراجم نگاران، مقتلی را برای علامه حلی گزارش نکرده‌اند.

گویا خود علامه حلی هم از نگاشتن این کتاب توسط خودش بی‌اطلاع بوده است. چرا که وی نیز در کتاب رجال خود و در ضمن بیان مصنفات پرشمارش، کوچکترین اشاره‌ای بدین کتاب نکرده است.



#سراب‌اخباری‌گری

آقای اوجی شیرازی از چهره‌های متمایل به جریان اخباری‌ در ادعایی عجیب و غیر علمی مدعی شده‌ است که ام فروه، مادر امام صادق(ع)، از نسل ابوبکر بن ابی قحافه نیست. این ادعا در حالی مطرح می‌گردد که علما، محدثین، نسب شناسان، رجالیون و تاریخ نگاران شیعه و غیر شیعه بر اینکه ام‌‌فروه از نسل ابوبکر است، اتفاق نظر دارند.(برای اطلاع از مستندات این موضوع به پست بعدی مراجعه فرمایید)

آقای اوجی اما برای ادعای خود به حدیثی استناد می‌کند که کوچکترین ارتباطی به مدعای او ندارد.
وی با استناد به عبارت «الاصلاب الشامخة و الارحام المطهره» که در برخی نقل‌ها بدان اشاره شده است، سعی دارد ایمان و طهارت جمیع اجداد مادری و پدری معصومین تا حضرت آدم را ثابت کند.

در جواب این ادعای فاقد پشتوانه باید گفت منتهای چیزی که از عبارت «الاصلاب الشامخة و الارحام المطهره» به دست می‌آید این است که مادران معصومین (بحث ما فعلا درباره پدران ایشان نیست) دارای ارحام پاکیزه‌ای بوده‌اند و طبیعتاً از فواحش و گناهانی مانند زنا مصون بوده‌اند. اما بدیهی است که این موضوع کوچک‌ترین ارتباطی به این معنا ندارد که ما اجداد این مادران (چه از طرف پدر و چه از طرف مادر) تا حضرت آدم را انسان‌های مومن و پاکیزه‌ای بدانیم.

به عبارت دیگر لازمه عبارت «الاصلاب الشامخة و الارحام المطهره» این است که ما امّ فروه را به عنوان مادر امام صادق(ع) فردی پاکیزه با رحمی پاک و عاری از آلودگی‌های گناهان جنسی بدانیم. اما این موضوع ربطی به این ندارد که ما به مومن بودن و پاکیزه بودن همه اجداد امّ فروه تا حضرت آدم نیز قائل باشیم.

از همه این‌ها گذشته، ادعای مومن بودن همه اجداد مادری و پدری معصومین، به غیر از امام صادق(ع) درباره دیگر معصومین نیز مصداق ندارد.

به عنوان مثال در برخی از احادیث و گزارشات تاریخی بر این معنا تاکید شده است که شهربانو، مادر امام سجاد(ع) دختر یزدگرد ساسانی بود.*

یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی است و مومن و مهذب دانستن او امری است که قطعاً ثابت نمی‌باشد و بلکه خلاف آن ثابت است.

📕کافی، ج۱، ص۴۶۷.*



#سراب‌اخباری‌گری

🖊پاسخی کوتاه به اشکال برخی از فضلا پیرامون محتوای اصولی کتاب الالفاظ هشام بن حکم


هشام بن حکم(۱۹۹ق) دانشمند و متکلم برجسته شیعه کتابی دارد به نام کتاب الالفاظ که به اعتقاد بسیاری از علما و کتابشناسان اولین کتاب مستقل با محتوای اصولی در جهان اسلام است.

اگر این فرض پذیرفته شود، شیعه در زمینه نگاشتن تالیف مستقل در دانش اصول فقه بر اهل‌ سنت تقدم زمانی خواهد داشت. چرا که هشام بن حکم به لحاظ زمانی بر اولین مولفان کتب اصولی عامه مقدم است.

اما برخی از اهل علم بر این معنا خرده گرفته‌اند و مدعی شده‌اند که یک تالیف اصولی از شخصی مانند هشام بن حکم که به متکلم بودن شهره بوده است و در وادی فقه، فعالیت چندانی نداشته، معقول به نظر نمی‌رسد.

به دلایلی چند، به نظر می‌رسد که اشکال این عزیزان وارد نباشد.

🔻کسانی که درباره تاریخ تطور علم اصول فقه مطالعاتی داشته‌اند این موضوع را می‌دانند که علم اصول فقه در سده‌های نخستین و در ابتدای راه خود، آمیخته به کلام بوده است و هنوز بسیاری از مباحث آن، هویت مستقلی نداشته است. بنابراین از این منظر نمی‌توان تألیفی اصولی از شخصیتی کلامی را در آن عصر، بعید دانست. بلکه این موضوع با درک فضای علمی آن دوره تاریخی کاملا سازگار است.

🔻بله می‌توان گفت که اصولی بودن محتوای کتاب الالفاظ هشام بن حکم با توجه به اینکه این کتاب به دست ما نرسیده، امری محتوم و قطعی نیست. اما اولاً نمی‌توان احتمال اصولی بودن محتوای این کتاب را نادیده گرفت و ثانیاً نمی‌توان به دلیل سابقه کلامی هشام بن حکم، نگاشتن کتابی اصولی توسط وی را امری بعید و نامعقول شمرد.



#سراب‌اخباری‌گری

🎙نقد آقای اوجی شیرازی


#قسمت‌چهارم


نگاه عوامانه و غیر علمی آقای اوجی شیرازی و جریان نواخباری، به رویکرد ایدئولوژیک ایشان به مقولات دینی بازگشت می‌کند. نگاه این جریان به حادثه عاشورا نیز از همین رهگذر قابل تعریف است. از منظر ایشان حادثه عاشورا یک حادثه تاریخی که در عالم خارج اتفاق افتاده است، نیست. بلکه از منظر ایشان حادثه عاشورا اساسأ یک موضوع اعتقادی و درون مذهبی است که برای هدف دیگری مورد استفاده قرار می‌گیرد. نگاه کارکردگرایانه این جریان به حادثه عاشورا باعث شده است که ایشان نسبت به صحت یا عدم صحت گزارشات تاریخی مربوط به این واقعه بی تفاوت باشند. در نگاه این جماعت، آن چیزی که اهمیت دارد کارکرد امروزی حادثه عاشورا است و نه لزوماً خود این واقعه. این جریان در موضوع کربلا تنها به دنبال برپایی هر چه گرم تر مراسمات عاشورایی و اشک ریختن و اشک گرفتن از مخاطب است و در این میان هر چیزی که ایشان را نسبت به این هدف نزدیک سازد، فارغ از صحت یا عدم صحت آن، مثبت و مبارک تلقی می‌شود.



#سراب‌اخباری‌گری

🎙نقد آقای اوجی شیرازی


#قسمت‌سوم


🔻آقای اوجی شیرازی برای اثبات اعتبار یک مقتل، به سخنان دو نفر از فقها استناد می‌کند و معتقد است که تایید این فقهای بزرگ، راه هر گونه انتقادی را نسبت به این مقتل و امثال آن مسدود می‌سازد. این در حالی است که این کلام به غایت عوامانه و عوام فریبانه است.


🔻اولاً نظر یک فقیه در رشته غیر تخصصی خود، مصداق استناد به قول متخصص نیست. لازم نیست و بلکه ممکن نیست که یک فقیه در رشته تاریخ و مقتل و مابقی علوم اسلامی نیز صاحب نظر باشد.


🔻از همه این‌ها گذشته، استناد به کلام علما و بزرگان، نمی‌تواند جای خالی دلیل و برهان را پر کند.



#سراب‌اخباری‌گری

🎙نقد آقای اوجی شیرازی


#قسمت‌دوم


آقای اوجی شیرازی: کسانی که مدعی هستند، روضه‌های بی‌ سند و مقاتل فاقد منبع، غیر معتبر هستند باید برای ادعای خود دلیل اقامه کنند و نه آن کسانی که چنین منقولات غیر مستندی را نقل می‌کنند.


🔻آقای اوجی شیرازی برخلاف همه عقلای عالم معتقد است که مدعی لازم نیست برای ادعای خود دلیل اقامه کند، بلکه دیگران باید برای بطلان ادعای او دلیل اقامه کنند.


🔻نقد دیدگاه فوق‌الذکر و اقامه دلیل بر بطلان منقولات غیر مستند برخی از معاصرین و متاخرین



#سراب‌اخباری‌گری

🎙نقد آقای اوجی شیرازی


#قسمت‌اول


آقای اوجی شیرازی: منتقدین روضه‌های بی سند و مقاتل غیر معتبر، چهارپا هستند.


🔻آقای اوجی شیرازی مدعی است که اقوال تاریخی نیاز به سند و مدرک ندارند و عدم تعارض این اقوال با اعتقادات ما، بر اعتبار این اقوال کفایت می‌کند.


🔻نقد دیدگاه آقای اوجی شیرازی در معتبر دانستن مطالب فاقد سند و منبع



#سراب‌اخباری‌گری