❲ روان سلامت ❳

✨ شما شایسته‌ی عشق و امنیت هستید… هم از سوی دیگران و هم از سوی خودتان. ✨

چرا کودک درونتان از روابط می‌ترسد؟

کودک درون، بخش آسیب‌پذیر، احساسی و تجربه‌گر ماست که در دوران کودکی شکل گرفته و هنوز درون ما حضور دارد. اگر این کودک در گذشته آسیب دیده باشد، ممکن است در بزرگسالی همچنان ترس‌هایی را تجربه کند، به‌ویژه در روابط عاطفی. در اینجا بررسی می‌کنیم که چرا کودک درون شما از روابط می‌ترسد و چگونه می‌توانید با او ارتباط برقرار کرده و به او کمک کنید.

۱. روابط گذشته باعث شده‌اند که کودک درون شما احساس طردشدگی و «ناکافی بودن» کند.

چرا این اتفاق می‌افتد؟

اگر در کودکی احساس کرده‌اید که تنها زمانی پذیرفته می‌شوید که «خوب» باشید، ممکن است کودک درون شما باور داشته باشد که همیشه باید برای جلب عشق و توجه دیگران تلاش کند. این ترس از طرد شدن در بزرگسالی می‌تواند باعث شود که احساس کنید برای دریافت عشق «به اندازه کافی خوب نیستید».

چگونه با آن کنار بیایید؟

با کودک درون خود ارتباط برقرار کنید؛ تصور کنید که او را در آغوش گرفته‌اید و به او می‌گویید:
«تو ارزشمند هستی، حتی اگر اشتباه کنی.»
به خود یادآوری کنید که امروز یک بزرگسال هستید و می‌توانید از خودتان مراقبت کنید.

۲. کودک درون شما به عشق بی‌قید و شرط نیاز دارد، اما آن را تجربه نکرده است.

چرا این اتفاق می‌افتد؟

بسیاری از ما در کودکی عشق مشروط را تجربه کرده‌ایم، یعنی تنها زمانی محبت دیده‌ایم که انتظارات دیگران را برآورده کرده‌ایم. کودک درون ممکن است هنوز احساس کند که اگر خودش را همان‌طور که هست نشان دهد، دیگران او را دوست نخواهند داشت.

چگونه با آن کنار بیایید؟

هر روز تمرین کنید که خودتان را بدون قید و شرط دوست داشته باشید، حتی زمانی که کامل نیستید.
نوشتن جمله‌هایی مانند:
«من لایق عشق هستم، صرف‌نظر از اشتباهاتم.»
می‌تواند به کودک درون شما احساس امنیت بدهد.

۳. کودک درون شما احساس امنیت نکرده است، پس بیش از حد روی دیگران تمرکز می‌کند.

چرا این اتفاق می‌افتد؟

وقتی کودک احساس امنیت نکند، ممکن است یاد بگیرد که همیشه اطرافیانش را زیر نظر داشته باشد تا از واکنش‌های آن‌ها مطلع شود و از خطر طرد شدن یا تنبیه شدن جلوگیری کند. این باعث می‌شود که در بزرگسالی بیش از حد نگران افکار و احساسات شریک عاطفی خود باشید.

چگونه با آن کنار بیایید؟

به کودک درون خود اطمینان دهید که امروز در امنیت است و نیازی نیست همیشه مراقب دیگران باشد.
با انجام تمرینات ذهن‌آگاهی، تمرکز خود را از «کنترل دیگران» به «آرام کردن خود» تغییر دهید.

۴. آسیب‌پذیر بودن برای کودک درون شما ترسناک است، چون یاد گرفته که احساساتش مهم نیستند.

چرا این اتفاق می‌افتد؟

اگر در کودکی احساسات شما نادیده گرفته شده یا سرکوب شده‌اند، ممکن است کودک درون شما باور داشته باشد که نشان دادن احساسات باعث آسیب دیدن او می‌شود. به همین دلیل، در روابط عاطفی ممکن است احساس کنید که نباید آسیب‌پذیر باشید یا احساسات خود را بروز دهید.

چگونه با آن کنار بیایید؟

به کودک درون خود اجازه دهید که احساساتش را ابراز کند.
این کار را می‌توانید از طریق نوشتن یا صحبت کردن با یک فرد قابل اعتماد انجام دهید.
تمرین کنید که در روابط نزدیک خود درباره احساساتتان صحبت کنید، حتی اگر در ابتدا سخت باشد.

۵. کودک درون شما بلد نیست چگونه احساسات خود را بیان کند، چون کسی به او یاد نداده است.

چرا این اتفاق می‌افتد؟

اگر در دوران کودکی در خانواده‌ای بزرگ شده‌اید که احساسات بیان نمی‌شدند یا مورد قضاوت قرار می‌گرفتند، کودک درون شما ممکن است یاد نگرفته باشد که چگونه احساسات خود را به‌صورت سالم بیان کند.

چگونه با آن کنار بیایید؟

از جملاتی مانند:
«من احساس ناراحتی می‌کنم، چون…»
استفاده کنید تا کودک درون شما یاد بگیرد که احساساتش مهم هستند.
تمرین کنید که احساسات خود را ابتدا در خلوت خود بپذیرید، سپس به‌تدریج آن‌ها را در روابط بیان کنید.

۶. کودک درون شما ترس از ترک شدن دارد، پس ممکن است از صمیمیت دوری کند.

چرا این اتفاق می‌افتد؟

اگر کودک در گذشته رها شده باشد، ممکن است یاد گرفته باشد که وابسته شدن به دیگران خطرناک است. این می‌تواند باعث شود که در بزرگسالی از صمیمیت فرار کنید یا حتی قبل از این‌که کسی شما را ترک کند، خودتان رابطه را خراب کنید.

چگونه با آن کنار بیایید؟

به کودک درون خود اطمینان دهید که ترک شدن همیشه به معنای این نیست که او دوست‌داشتنی نیست.
اگر متوجه شدید که در حال تخریب یک رابطه خوب هستید، لحظه‌ای مکث کنید و با کودک درون خود صحبت کنید.
از او بپرسید:
«از چه چیزی می‌ترسی؟»

نتیجه‌گیری

ترس‌های کودک درون شما در روابط، کاملاً طبیعی هستند، اما نباید اجازه دهید که زندگی شما را کنترل کنند.
با برقراری ارتباط آگاهانه با کودک درون، می‌توانید به او احساس امنیت بدهید و روابطی سالم‌تر و عمیق‌تر تجربه کنید.

📎مرزها سوال نیستن!

وقتی می‌گی:
• “خب، می‌دونی که ما روی مبل نمی‌پریم، درسته؟”
• “چرا خواهرت رو زدی؟”
• “چی شده؟ چرا این کار رو کردی؟”

این‌ها سوال هستن، نه تعیین مرز. انگار از بچه‌ت اجازه می‌گیری که آیا مرزت رو قبول داره یا نه!

خیلی‌ها فکر می‌کنن اگه از بچه‌ها سوال بپرسیم، داریم باهاشون مهربون‌تر و محترمانه‌تر رفتار می‌کنیم. اما وقتی از بچه می‌پرسی که آیا موافقه یا نه، داری این حس رو بهش می‌دی که انگار تصمیم‌گیری‌ها به عهده‌ی خودشه. این اسمش احترام نیست، اسمش زیاده‌روی و سردرگمیه.

بچه‌ها توی چارچوب‌های مشخص و قابل پیش‌بینی که توسط یه والد قابل اعتماد گذاشته می‌شه، احساس امنیت و آرامش می‌کنن. این یعنی احترام واقعی بهشون.

پس به جای اینکه مرزها رو به شکل سوال بگی، قاطع و روشن اعلامشون کن:
• “روی مبل نمی‌پریم.”
• “پریدن خیلی هم عالیه! کجا؟ بله، بیرون! اما نه روی مبل.”
• “خواهرت رو نمی‌زنی. حتی وقتی عصبانی می‌شی. عصبانی شدن طبیعیه، اما باید یه روش دیگه پیدا کنی که بهش نشون بدی ناراحتی، نه با زدن.”

این یعنی تعیین مرز! ساده، شفاف، و محکم.

#استوری🌱

🧠وقتی کل روزت رو بدون استراحت به صفحه‌ نمایش خیره می‌شی، چه بلایی سر مغزت میاد؟

خب، بذار برات توضیح بدم…
سلول‌های مغز یا همون نورون‌ها مثل بچه‌های گرسنه‌ان؛ برای کار کردن نیاز به کلی اکسیژن و گلوکز دارن. شاید فکر کنی هر چی بیشتر از مغزت کار بکشی، به همون اندازه هم بیشتر انرژی مصرف می‌کنه، ولی در واقع اینطور نیست. حتی در روزهای خیلی سخت و پر از کار فکری، مغزت به میزان ثابتی از انرژی نیاز داره.

چرا؟ چون مغز این قابلیت رو داره که منابع انرژی رو بین بخش‌های مختلفش جابه‌جا کنه. یعنی هر جایی که بیشتر درگیر باشه، سهم بیشتری از اکسیژن و گلوکز می‌گیره. این ویژگی به‌خاطر تکامله، چون تو دوران اجدادمون اگه مغز هر بار که ازش کار می‌کشیدن، به انرژی بیشتری نیاز داشت، احتمالاً توی شکار یه ماموت به مشکل می‌خوردن!

اما مشکل ما چیه؟ تو گذشته، کارهای روزمره آدم‌ها خیلی متنوع بود. یه روز شکار، یه روز جمع‌آوری غذا، یه روز ساختن ابزار. همین تنوع باعث می‌شد مغز بخش‌های مختلفش رو فعال کنه و فرصت استراحت به قسمت‌های دیگه بده.

ولی حالا چی؟ ما ساعت‌ها به یه صفحه خیره می‌شیم، با همون مدل فعالیت ذهنی. حتی وقت استراحت هم دوباره میریم سراغ گوشی یا لپ‌تاپ! این باعث می‌شه یه سری از نورون‌ها مدام کار کنن و مواد زایدی که تولید می‌کنن، سریع‌تر از اون چیزی که سیستم پاک‌سازی مغز بتونه جمعش کنه، انباشته بشه.

نتیجه؟ احساس خستگی ذهنی، گیجی، یا حتی یه جور حس پوچی و دل‌زدگی. اگه این روند مدت طولانی ادامه پیدا کنه، حتی می‌تونه به نورون‌های مغز آسیب بزنه.

راه‌حلش چیه؟ خیلی ساده‌اس. هر یک ساعت یه بار یه استراحت کوتاه کن. حتی ۵ تا ۱۵ دقیقه هم کافیه. ولی یادت باشه این استراحت رو با نگاه کردن به یه صفحه دیگه خراب نکنی! یه کم قدم بزن، به بیرون نگاه کن، یا یه کار متفاوت انجام بده تا مغزت فرصت نفس کشیدن پیدا کنه.

چرا تغییر ذهن کسی که درگیر اطلاعات آنلاین غلط شده این‌قدر سخته؟

تغییر دادن ذهن کسی بعد از اینکه در معرض اطلاعات غلط آنلاین قرار گرفته، خیلی سخته چون احساسات و الگوریتم‌ها عمیقاً به هم گره خوردن. اینم توضیحش به زبان ساده:

1. احساسات، توجه رو هدایت می‌کنن:
ترس، خشم، شرم و تنهایی احساساتی هستن که بیشترین توجه ما رو جلب می‌کنن. اینا مکانیسم‌های بقا هستن که تو مغزمون برنامه‌ریزی شدن. قدیما وقتی این احساسات رو داشتیم، یعنی خطری مثل یه ببر دندون‌خنجری نزدیک بود، پس مغزمون یاد گرفته این احساسات رو خیلی جدی بگیره.

2. الگوریتم‌ها از این موضوع سوءاستفاده می‌کنن:
الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی طوری طراحی شدن که شما رو بیشتر درگیر نگه دارن. خیلی سریع یاد می‌گیرن که محتواهایی که احساسات قوی—به‌خصوص منفی—رو تحریک می‌کنن، باعث می‌شن بیشتر اسکرول کنید. هر چی بیشتر درگیر بشید، محتواهای مشابه بیشتری بهتون نشون می‌دن و اینطوری توی یه «اتاق پژواک» گیر می‌افتید.

3. چرخه‌های احساسی:
هر چی بیشتر محتوای احساسی مصرف کنید، حالتون بدتر می‌شه. جالب اینجاست که همین حال بد باعث می‌شه باز هم بیشتر اسکرول کنید، شاید دلتون بخواد تسکین پیدا کنید یا تأییدی برای احساساتتون پیدا کنید. این چرخه مدام احساسات منفی رو تقویت می‌کنه و باعث می‌شه واقعی‌تر و منطقی‌تر به نظر برسن.

4. مغز به یه داستان نیاز داره:
مغز ما دوست نداره بدون دلیل احساسات شدید داشته باشه. پس شروع می‌کنه به ساختن داستان‌هایی که این احساسات رو توجیه کنه. این داستان‌ها معمولاً به شکل باورهایی درمیاد که با اون احساسات هماهنگ هستن.

5. پای هویت وسط میاد:
با گذشت زمان، این داستان‌ها تبدیل به بخشی از هویت ما می‌شن. تغییر دادن ذهن کسی دیگه فقط عوض کردن یه سری اطلاعات نیست؛ انگار داری بهش می‌گی اون کی هست یا چی باور داره. این کار از نظر روان‌شناختی خیلی چالش‌برانگیزه.

6. باقی موندن اثرات احساسی:
حتی اگه موفق بشید باورهای غلط کسی رو از نظر منطقی اصلاح کنید، اون اثرات احساسی همچنان باقی می‌مونن. این احساسات هنوز روی رفتار فرد تأثیر می‌ذارن—مثل اینکه به کی اعتماد کنه، چی باور داشته باشه، یا حتی به کی رأی بده.

خلاصه اینکه: اطلاعات غلط فقط مشکلش این نیست که واقعی نیست؛ مشکل اصلی اینه که عمیقاً به احساسات و الگوهای روان‌شناختی ما نفوذ می‌کنه و همین باعث می‌شه تغییرش خیلی سخت باشه.

✉️نامه‌‌ای از یونگ درباره افسردگی

یکی از درمان‌هایی که من برای افسردگی توصیه می‌کنم این است که خود را در زیبایی غرق کنید.
افسردگی به معنای دقیق کلمه یعنی پایین رانده شدن؛ هل داده شدن به سوی جهان زیرین، جایی که دیگر چیزی حس نمی‌کنید، حتی خشم را.

یکی از روش‌های درمان افسردگی این است که خود را در زیبایی غرق کنید:
• لازم نیست چیزهای خیلی خاص یا متری باشد.
• تمام اطراف خود را از رنگ، صدا و تصویر زیبا انباشته کنید.
• خوب بخورید و خوب بپوشید.

این در واقع یک متد خروج از تاریکی است.

اما روش دشوار دیگری هم وجود دارد:
• تاختن به سوی تاریکی و رفتن به درون.
• این روشی برای آموختن از افسردگی است، به‌جای اینکه بخواهید سریع از آن خلاص شوید.

در این شرایط:
• من با فرشته تاریکی تا آخرین حد توانم کشتی خواهم گرفت، زیرا معتقدم:
• آدمی نه با تصور نور، بلکه با خودآگاهی به تاریکی‌اش رشد خواهد کرد.

در پایان، یونگ می‌افزاید:
• چه راه اول را در پیش بگیرید و چه راه دوم را، باید با تمام قلب و روح درگیر شوید.
• نصفه و نیمه نمی‌شود تجربه‌ای ارزشمند کسب کرد.

#استوری🤍

#کتاب
#پی_دی_اف
@ravane_salamt

کتاب‌هایی که پیشنهاد می‌کنم حتما بخونین🌱🫀

اینکه ساعتها دیگری را نصیحت کنیم، سرزنش کنیم و بگوییم چطور باید باشد آسان است.
اما اینکه درک کنیم او هم مثل ما، بعضی رنج‌ها را نمی‌تواند تغییر دهد، سخت است.

اینکه باورهای خود را درباره‌ی دیگران کاملاً درست بدانیم، آسان است.
اما سخت است از چارچوب ذهن خود بیرون بیاییم، به دیگری واقعاً گوش دهیم و او را همان‌طور که هست ببینیم.

آسان است که “بایدها” و “نبایدهای” خود را قانون بدانیم و آن را به دیگران تحمیل کنیم.
اما سخت است بپذیریم که هرکس مسیر، منطق و دنیای خودش را دارد.

سخت است که آدم‌ها را همان‌طور که هستند ببینیم، بشنویم، بپذیریم و در کنارشان بمانیم،
بدون اینکه بخواهیم آنها را شبیه خود کنیم یا به تصویر ایده‌آلمان نزدیک سازیم.

اما روابط و ارتباطات آسان می‌شوند وقتی:
• به دیگری فضا می‌دهیم تا کم بیاورد، اشتباه کند، شک کند و گریه کند.
• نیازی نیست نقش والد، ناجی یا معلم اخلاق را بازی کنیم.
• کافی است در فاصله‌ای درست به آدم‌ها عشق بورزیم و اجازه دهیم که در کنار ما، بدون نقاب، خودشان باشند.

#پریسا_زمانیان

بیایید درباره افرادی صحبت کنیم که ناظرهای عمیقی هستن. این افراد چیزهایی رو می‌بینن که بیشتر مردم ازشون غافل می‌شن، به‌ویژه توی جمع‌ها. اونا می‌فهمن که چطور دینامیک‌های گروهی شکل می‌گیرن. می‌بینن کی داره نادیده گرفته می‌شه، کی تعریف‌هاش الکیه، و کی لبخندهاش واقعی نیست.

اونا یاد گرفتن که میکروتعبیرها رو بخونن، زبان بدن رو تفسیر کنن و تغییرات احساسی رو حس کنن. این توانایی می‌تونه هم یه موهبت باشه، هم یه بار سنگین. این افراد معمولاً بیشتر از چیزی که دیگران مایل به اشتراک گذاشتن هستن، می‌فهمن.

این نوع آگاهی اغلب از روی ضرورت به وجود میاد. خیلی از ناظرهای عمیق این مهارت رو وقتی بچه بودن به دست آوردن، چون مجبور بودن حال و رفتار دیگران رو دقیق بفهمن تا احساس امنیت کنن. این آگاهی به توانایی شناسایی الگوهای رفتاری تبدیل شد. اونا یاد گرفتن نشونه‌های ظریف رو تشخیص بدن و پیش‌بینی کنن که موقعیت‌ها چطور پیش می‌رن، معمولاً با دقتی شگفت‌انگیز.

با نگاه عمیق‌تر، این افراد به ما یادآوری می‌کنن که می‌تونیم خیلی بیشتر از چیزی که فکر می‌کنیم ببینیم.🤍🌱

#استوری💖

🕰️اختلال تو ریتم شبانه‌روزی و تاثیرش روی حال و روانمون

تقریباً هر مشکلی که تو سلامت روان داریم، یه جورایی با به‌هم‌ریختن ریتم شبانه‌روزی‌مون ربط داره.

ریتم شبانه‌روزی چیه؟

ریتم شبانه‌روزی همون ساعت بدنمونه که تو مغز، یه بخشی به اسم هسته فوق کیاسمایی(suprachiasmatic nucleus)تنظیمش می‌کنه. این ساعت کار همه سلول‌ها، بافت‌ها و اعضای بدن رو هماهنگ می‌کنه و بهشون می‌گه که کی باید چه کاری انجام بدن.

چجوری کار می‌کنه؟

این ساعت بدن به نور و تاریکی حساسه. نور، مهم‌ترین علامته که به بدن می‌گه الان وقت بیداریه یا خواب. به همین خاطر، اگه تو زمان اشتباه بیدار یا خواب باشی، این ساعت قاطی می‌کنه.

اگه این ریتم بهم بخوره، چی می‌شه؟

وقتی بدنمون توقع داره که بیدار باشیم، ولی ما می‌خوابیم، یا برعکس، یه عالمه استرس تو سیستم بدنمون ایجاد می‌شه. اگه یکی دو بار اینجوری شه، مشکلی نیست. ولی اگه این وضعیت دائمی بشه، می‌تونه سلامتی‌مون رو کلی به هم بریزه.

🔴چرا مهمه؟

خیلی از آدم‌ها، مخصوصاً با سبک زندگی امروز، دچار اختلال تو ریتم شبانه‌روزی‌شون هستن. و اگه به این موضوع فکر کنی، می‌فهمی چقدر می‌تونه روی روان و حال جسمی‌مون تاثیر منفی بذاره. این قضیه خیلی جدیه!

هیچ شکی ندارم که پدر و مادرها بچه‌هاشون رو دوست دارن یا حداقل یه تمایل ذاتی برای این کار دارن،

اما عشقی که والدین حس می‌کنن لزوماً همون عشقی نیست که بچه‌ها دریافت می‌کنن.

چیزی که بچه‌ها حس می‌کنن، کیفیت حضور پدر و مادره. آیا اونا آرومن؟ آیا با بچه هماهنگن؟ آیا از لحاظ عاطفی حاضرن؟ یا مشغولن، استرس دارن، افسرده‌ان، تروما دیده‌ان، یا بیش‌ازحد خسته‌ان؟

هر کدوم از این شرایط باعث می‌شه بچه عشق رو به شکل کامل تجربه نکنه.

پس حتی اگه مطمئن باشی مادرت دوستت داشت، که منم مطمئنم اون به روش خودش دوستت داشت و تمام تلاشش رو کرد،

اما شاید نتونسته اون کیفیت‌هایی که تو واقعاً به عنوان عشق حس می‌کنی رو بهت بده. 🫂🌱

چیزی که ما بهش می‌گیم بیماری، در واقع یه واکنش به زندگیه. مثلاً افسردگی، این چیزی که به‌عنوان یه بیماری بیولوژیکی مغز شناخته می‌شه. معنی “فرو نشاندن” (depress) چیه؟ یعنی چیزی رو پایین نگه داری، سرکوبش کنی. توی افسردگی چی سرکوب می‌شه؟ احساسات طبیعی آدم. همه چیز بی‌روح و بی‌اهمیت می‌شه. انگار هیچی معنایی نداره.

این سرکوب از کجا شروع می‌شه؟ از دوران کودکی، وقتی که آدما مجبور می‌شن احساساتشون رو سرکوب کنن. چرا؟ چون باید با انتظارات دیگران خودشون رو تطبیق بدن. چیزی که بهش می‌گیم بیماری، در واقع یه واکنش به شرایط زندگیه.❤️‍🩹

#گابور_مته (روانپزشک)

قهر کردن یک نوع بدرفتاری است که می‌گوید:
• “برای تنبیه کردن تو، وجودت را نادیده می‌گیرم.”
• “من تصمیم می‌گیرم چه زمانی با تو صحبت کنم.”

تفاوت قهر کردن با نیاز به فضا:
• نیاز به فضا یا صحبت نکردن، برای مرزبندی یا پاسخ به یک رفتار نادرست است.
• اما قهر کردن برای تنبیه کردن طرف مقابل استفاده می‌شود.

ریشه‌های قهر کردن:
• برخی افراد این رفتار را به طور غیرارادی انجام می‌دهند.
• این الگو از نسل‌های قبلی به ما منتقل شده است.
مثال: پدری که قهر می‌کند چون در کودکی پدرش با او چنین کرده است.

تاثیر قهر بر سیستم عصبی:
• قهر کردن باعث تحریک سیستم عصبی ما می‌شود و ما را در حالت “جنگ یا گریز” قرار می‌دهد.
• نادیده گرفتن یا قطع ارتباط، یکی از ترس‌های عمیق انسانی (طرد شدن از قبیله) را فعال می‌کند.

چطور با قهر کردن برخورد کنیم؟
1. رفتار را به خودتان ربط ندهید:
• این رفتار نشان‌دهنده مشکل در مدیریت تعارضات طرف مقابل است، نه ارزشمندی شما.
2. حدس نزنید، واضح صحبت کنید:
• به طرف مقابل بگویید:
“مدتیه باهام صحبت نمی‌کنی، فکر می‌کنم شاید ناراحتی یا فقط به کمی فضا نیاز داری. درسته؟”
این جمله به او فرصت توضیح می‌دهد. اگر همچنان پاسخ نداد، نشان‌دهنده نادیده گرفتن شما است.
3. وارد بازی او نشوید:
• به جای تلاش برای راضی کردن یا به حرف آوردن او، آرام باشید و روی خودتان تمرکز کنید.
4. مرزگذاری کنید:
• زمانی که او دوباره رفتار عادی را از سر می‌گیرد، بگویید:
“اینکه باهام صحبت نکردی، واقعاً اذیتم کرد. من نیاز دارم که در این مواقع با هم صحبت کنیم. وگرنه این رابطه سالم نیست.”
5. یادگیری ابراز احساسات:
• به جای قهر کردن، باید یاد بگیریم چگونه:
• احساسات خود را ابراز کنیم.
• در تعارض‌ها درست عمل کنیم.
• اگر نیاز به فضا داریم، به طرف مقابل اطلاع دهیم.

پیامدهای قهر کردن:
• قهر کردن باعث دوری افراد از یکدیگر، انزوا و آسیب به عزت نفس می‌شود.

🔵بهترین توصیه‌های ارتباطی برای نوجوان‌ها:

۱. وقتی کسی حرفی می‌زنه که می‌خواد آزارت بده، بفهم این مشکل اون شخصه!
حرف‌های آزاردهنده معمولاً نشون‌دهنده اینه که طرف مقابل توجهی که می‌خواد رو از جای دیگه (مثل خانواده) نمی‌گیره.
به‌جای اینکه با یه حرف آزاردهنده جواب بدی، سوال‌هایی بپرس که فشار رو روی خودش بذاره. مثلاً:
• «چه جوابی می‌خوای بگیری؟»
• «حالت خوبه؟»
• «چیزی شده؟»
• «توجه می‌خوای؟»

شاید بگه نه (احتمالش زیاده!)، ولی دفعه بعد دوبار فکر می‌کنه قبل اینکه دوباره چیزی بگه. 🧠

۲. اگه شروع کردن به غیبت کردن و خواستن تو رو هم قاطی کنن، چی کار کنی؟
خیلی راحت جواب بده:
• «چرا نمیری از خودش بپرسی؟»
• «ازش پرسیدی؟»

این‌جوری بهشون نشون میدی که طرف مورد غیبت رو توی ماجرا نیاوردن.
یا اگه نمی‌خوای قضاوت کنی، یه جواب خنثی بده، مثل:
• «نمی‌دونم»، یا «مطمئن نیستم.»

۳. وقتی کسی اصرار می‌کنه کاری کنی که دوست نداری، فشار رو از روی خودت بردار!
به‌جای اینکه با کلی «نه» یا «مرسی نمی‌خوام» مقاومت کنی، این جمله رو بگو:
• «من حس نمی‌کنم تحت فشارم که این کار رو بکنم.»

این یه ترفند ذهنیه! نه‌تنها به اونا اعتمادبه‌نفس نشون میدی، بلکه خودت هم باور می‌کنی که هیچ فشاری روت نیست و می‌تونی هر بار محکم سر حرفت بمونی. 💪

این نکات رو امتحان کن و قوی‌تر از همیشه باش! 😊

وقتی یک فرد افسرده می‌گه “خسته‌ام”، یعنی از چیزهای خیلی عمیق‌تری خسته است. مثل:
• خسته از خندیدن‌های الکی و تظاهر به خوشحالی.
• کلافه از فراموشی و حواس‌پرتی که افسردگی براشون به‌وجود آورده.
• خسته از تظاهر به خوب بودن، چون حتی اگه توضیح بدن، احساس می‌کنن کسی نمی‌فهمه.
• درگیر بی‌خوابی و خواب ناآروم، که چرخه خوابشون رو خراب کرده.
• از توجیه کردن حالشون برای بقیه خسته‌ان، چون انرژی زیادی می‌گیره.
• از خالی بودن حس‌هاشون خسته‌ان؛ حتی نمی‌دونن چه حسی دارن.
• دیگه از کارهایی که قبلاً دوست داشتن، لذت نمی‌برن.
• از عوارض داروهایی که مصرف می‌کنن به ستوه اومدن.
• خسته از صدای درونشون که مدام می‌گه: “به‌درد نمی‌خوری. کسی بهت اهمیت نمی‌ده.”

این خستگی، فقط جسمی نیست، بلکه جنگی روزانه‌ست که انرژی زیادی ازشون می‌گیره.

همون قدر که یک عضو آسیب دیده خانواده، کسی که نتونسته با زخم‌هاش کنار بیاد، میتونه بقیه رو هم زخمی کنه..

اون عضوی از خانواده که راه التیام رو پیدا کرده میتونه شفادهنده زخم‌های بقیه باشه:)

یک مادر دلسوز و مهربون تا حدودی میتونه زخم‌هایی که یک پدر خودشیفته در فرزندان ایجاد کرده رو التیام ببخشه

یک پدر حامی و مراقب تا حدودی میتونه زخم‌هایی که یک مادر بی‌عاطفه و سرد در فرزندان ایجاد کرده رو التیام ببخشه

یک برادر یا خواهر پخته و همدل میتونه تا حدودی زخم‌هایی که پدر یا مادر کنترلگر ایجاد کردن رو التیام ببخشه

درسته که همه ما به نحوی آسیب دیدیم و مسئولیت ایجاد خیلی از زخم هامون با ما نیست

اما نباید یادمون بره همونقدر که میتونیم ویران کننده باشیم میتونیم التیام دهنده زخم‌های بقیه باشیم

پس آیا حاضریم مسئولیت ساختن راهی رو بپذیریم که به التیام زخم‌های خودمون و دیگران کمک کنه؟

و هیچوقت یادمون نره چه کسایی تلاش کردن که با همه دردها بهتر و زیباتر زندگی کنیم، همونایی که خودشون رو فراتر از آسیب‌هاشون تعریف کردن و بهمون کمک کردن که با تاریکی‌ها یکی نشیم.🫂❤️‍🩹

#پریسا_زمانیان

#استوری🤍🌿

#عشق‌ومغز!

عشق و شکست عشقی چطور در مغز اتفاق می‌افته و چه تغییراتی ایجاد می‌کنه؟!

🟥مرحله اول عشق: هیجان و شور (Infatuation)
وقتی عاشق می‌شی:
• مدام به طرف مقابل فکر می‌کنی.
• دلت می‌خواد همش کنارش باشی.
این حالت رو روان‌شناسا می‌گن عشق آتشین یا شور عشق.

مغز چه اتفاقی می‌افته؟
یه قسمت از مغز به اسم VTA (ناحیه پاداش و انگیزه) فعال می‌شه و دوپامین (ماده‌ای که حس خوب می‌ده) ترشح می‌کنه. این همون چیزیه که باعث می‌شه حس کنی طرف مقابل مثل یه جایزه‌ است و بخوای دوباره و دوباره کنارش باشی.

چرا عیب‌ها رو نمی‌بینیم؟
توی این مرحله، بخش قضاوت مغزت (قشر پیش‌پیشانی) کمتر کار می‌کنه. واسه همین، ممکنه عیب‌های طرف مقابل رو نبینی و دنیا رو از پشت عینک خوش‌بینی ببینی.

چقدر طول می‌کشه؟
این مرحله معمولا چند ماه طول می‌کشه. بعدش می‌رسیم به مرحله‌ای پایدارتر.

🟪مرحله دوم عشق: دلبستگی و آرامش (Attachment)
وقتی رابطه جلوتر می‌ره و جدی‌تر می‌شه، یه نوع عشق پایدارتر به وجود میاد که بهش می‌گن دلبستگی یا عشق عمیق.

مغز تو این مرحله چه می‌کنه؟
• دو تا هورمون مهم (اکسی‌توسین و وازوپرسین) ترشح می‌کنه.
• این هورمونا حس اعتماد، آرامش و تعهد رو تقویت می‌کنن.
• حتی استرس رو کم می‌کنن، واسه همینه که وقتی کنار شریک عاطفی‌ات هستی، احساس آرامش می‌کنی.

⬛️شکست عشقی و درد مغز
وقتی رابطه تموم می‌شه، مغز یه واکنش خیلی قوی نشون می‌ده.
• یه قسمت از مغز به اسم Insular Cortex (که درد رو پردازش می‌کنه) فعال می‌شه.
• این قسمت باعث می‌شه درد شکست عشقی مثل درد جسمی (مثلا پیچ خوردن مچ پا) حس بشه.

چرا بعد از جدایی مدام به طرف مقابل فکر می‌کنیم؟
همون قسمت VTA که تو مرحله اول عشق فعال بود، دوباره فعال می‌شه و باعث می‌شه دلت بخواد با طرف مقابل ارتباط بگیری.

استرس و بی‌قراری:
شکست عشقی سیستم استرس بدن رو فعال می‌کنه، واسه همین ممکنه بی‌قرار و مضطرب بشی.

🟦چطور می‌شه از درد شکست عشقی عبور کرد؟
مغز با گذشت زمان و کمک از فعالیت‌های مفید می‌تونه خودش رو آروم کنه. کارایی مثل:
• ورزش کردن.
• وقت گذروندن با دوست‌ها.
• فعالیت‌های مورد علاقه، مثل
گوش دادن به آهنگ مورد علاقه‌ات.
(تراپی از همه مهم‌تره:)

این کارا باعث می‌شن دوپامین ترشح بشه و حالت بهتر بشه.
با گذشت زمان، بخش قضاوت مغز قوی‌تر می‌شه و بهت کمک می‌کنه از این مرحله عبور کنی.

۶. چرا شکست عشقی تو سنین کم سخت‌تره؟
چون قسمت‌های منطقی مغز (مثل قشر پیش‌پیشانی) تا پایان نوجوانی کامل نمی‌شن. برای همین تو سن پایین‌تر، اولین شکست عشقی می‌تونه خیلی دردناک‌تر به نظر برسه.

🧠نتیجه:
عشق یه فرآیند خیلی پیچیده در مغزه که با حس خوب شروع می‌شه، تو مرحله پایدارتر عمیق‌تر می‌شه، و اگر رابطه تموم بشه، مغز مثل یه زخم، درد رو حس می‌کنه. اما با گذشت زمان، مغز دوباره به تعادل برمی‌گرده و حتی می‌تونه از این تجربه‌ها درس بگیره.

پنج کاری که با کنار گذاشتنشون زندگی‌تون آروم‌تر میشه:

1. هر چیزی رو به خودتون نگیرید.
حرفا و کارای بقیه بیشتر نشونه شخصیت خودشونه، نه شما.

2. فکر نکنید همیشه تحمل آشفتگی، هنره!
آدمای قوی به‌جای اینکه بی‌نظمی رو تحمل کنن، از اول جلوی ایجادش رو می‌گیرن.

3. واقعیت خودتون رو فدای خیال‌پردازیای دیگران نکنید.
شما لایق دیده شدنید، نه اینکه کسی تصویر خودش رو روی شما بندازه.

4. به‌جای اینکه بگید “اگه فلان بشه خوب میشم”، بگید “حتی اگه فلان بشه، خوبم”.

5. ناامیدی رو نشونه خراب بودن همه‌چیز ندونید؛ اون فقط نشونه کمبود یه چیزه.
بگردید ببینید اون چیه و به خودتون هدیه‌ش کنید.🌱

گاهی سخت ترین کار اینه که یه سری چیزا رو رها کنیم؛ مثل یه رابطه ناسالم، یه باور محدودکننده یا حتی یه اشتباه قدیمی!
اما واقعیت اینه که این چیزا فقط دست و پامونو میبندن…
وقتی خودمونو بابت گذشته ببخشیم، سبک میشیم و میتونیم فرصت‌های جدید رو بغل کنیم.
یه نفس عمیق بکش اون بار اضافه رو بذار زمین و برو سمت آیندهای که منتظرته.🫂🌱

#استوری🌱

هر وقت یه فکر منفی به سراغت میاد، مغزت یه سری مواد شیمیایی ترشح می‌کنه که باعث می‌شه احساس بدی داشته باشی.
در مواجهه با افکار منفی این تمرین رو امتحان کن: وقتی احساس ناخوشایندی مثل ناراحتی،عصبانیت و غیره داری، فکری که داری رو بنویس. بعد از خودت بپرس: آیا این فکر درسته؟ این فکر چه دستاوردی برام داره؟ این فکر باعث میشه دست به چه رفتاری بزنم؟
ایا این رفتار به صلاح منه؟
و بعد فکرت رو برعکس کن و از خودت بپرس که آیا برعکس این فکر هم درست هست یا نه؟
این یکی از کارهاییه که برای کنترل افکارت میتونی بکنی.❤️🫧

#استوری🫧

♥️یکی از بهترین راه‌ها برای اینکه به شریک زندگیت نشون بدی دوستش داری، اینه که واقعاً یاد بگیری چطور گوش بدی.

می‌دونم، به نظر ساده و واضح میاد، ولی توی تقریباً هر رابطه‌ای، یکی از طرفین هست که کمتر حس می‌کنه شنیده یا درک شده. حس نمی‌کنه که احساسات، نیازها یا چالش‌هاش برای طرف مقابل اهمیت داره، و این موضوع در بلندمدت اعتماد و ارتباط رو از بین می‌بره.

💭خب چطوری جلوی اینو بگیریم؟
این که همواره دنبال فرصت‌هایی باشیم که گوش بدیم یا حتی این فرصت‌ها رو ایجاد کنیم. ازشون بپرسیم: این هفته چقدر استرس داشتی؟ چه چیزی هست که هیجان‌زده‌ات کرده؟ دو تا کاری که این هفته می‌تونم برات انجام بدم تا حس کنی برات ارزش قائلم چیه؟ و چرا این کارها برات مهمه؟ و بعد گوش بدیم، واقعا تو لحظه باشیم و با دقت گوش کنیم. هیچ احساسی رو که به نظرمون منفی میاد نادیده نگیریم، این احساسات فقط اطلاعات هستن. سعی کنیم با سوال پرسیدن بیشتر بفهمیم: چی حس می‌کردن؟ تو اون لحظه به چی نیاز داشتن که ممکنه دریافت نکرده باشن؟ یادمون باشه، ما این شخص رو دوست داریم و اگر داره سعی می‌کنه بگه که از چیزی ناراحته یا دل‌نگرانه، باید حس امنیت کنه که اینو بدون اینکه ما با دفاعی برخورد کنیم یا بی‌اهمیت جلوه بدیم، بگه.

🫧و برای اون‌هایی که فکر می‌کنن این فقط یه طرفه‌ست، اگر می‌خوای کسی بهت گوش بده، از انتقاد، سرزنش و کلی‌گویی دست بردار. داری خودت جلوی هدفت رو می‌گیری. خیلی وقت‌ها کسایی که از شنیده نشدن توسط شریکشون شکایت دارن، خودشون شنونده خوبی نیستن. پس همه‌مون یکم تواضع داشته باشیم و ازشون بپرسیم: (حس می‌کنی که من همیشه صدات رو می‌شنوم و درکت می‌کنم)

📌چرا ما به بعضی افراد به طور غیرقابل مقاومتی جذب می‌شیم و حس می‌کنیم یه ارتباط عمیق و خاص بینمونه، در حالی که افراد دیگه هیچ تأثیری روی ما نمی‌ذارن؟

پاسخ این سوال در ناخودآگاه نهفته؛ وقتی کودک هستیم، توی ناخودآگاهمون یه تصویر ترکیبی از والدینمون شکل می‌گیره، و زمانی که در بزرگسالی کسی رو ملاقات می‌کنیم که با اون تصویر هم‌خوانی داره، به صورت خودکار احساس نزدیکی و اتصال می‌کنیم. نکته جالب اینجاست که ما اغلب به افرادی جذب می‌شیم که هم ویژگی‌های مثبت و هم ویژگی‌های منفی والدینمون رو دارن. انگار به دنبال چیزهای آشنا هستیم، حتی اگر دردناک باشن.

دلیل این کار اینه که ما به طور ناخودآگاه تمایل داریم زخم‌های گذشته رو التیام بدیم. در واقع، ما شریک‌هایی رو انتخاب می‌کنیم که این زخم‌ها رو فعال می‌کنن، با این امید که این بار بتونیم اون‌ها رو حل کنیم. این رابطه‌ها تصادفی نیستن؛ بلکه فرصتی برای رشد و بهبود هستن، به شرط اینکه آماده باشیم با الگوهای قدیمی و مشکلات درونی‌مون روبرو بشیم و اون‌ها رو تغییر بدیم.

🧠اگه نمی‌دونستی، می‌تونی با افزایش تولد سلول‌های جدید در مغز، یادگیری، حافظه و توانایی‌های کلی تفکرت رو بهبود بدی.

📑اصطلاح علمی این پدیده نوروژنز هست و اینجا چند تا روش برای انجامش هست.

اولین راه برای افزایش تولید سلول‌های جدید مغزی از طریق ورزش‌های هوازی و مناطق مختلف تمرینه.

🟡ورزش نشون داده که پروتئینی به اسم BDNF توی مغز رو افزایش می‌ده که می‌تونه به رشد نورون‌ها کمک کنه.

🟢راه دیگه برای افزایش سلول‌های جدید مغز و بهبود توانایی‌های فکری، مدیتیشن منظم هست.
مدیتیشن هم می‌تونه سطح BDNF رو بالا ببره و همچنین نوروپلاستیسیته رو تقویت کنه، که همون قابلیت مغز برای بازسازی و تغییر ساختارشه.

🟣یکی دیگه از راه‌ها برای تقویت توانایی‌های فکری اینه که غذاهایی بخوری که سرشار از پلی‌فنوله. گردو، فندق، سیب، انگور، زیتون، چای سبز و بلوبری مثال‌های عالی از این نوع غذاست.

🟠یه چیز دیگه هم نور خورشید هست. نور خورشید می‌تونه سطح BDNF رو توی بدن افزایش بده. باید بری زیر نور خورشید. نور خورشید اون‌قدر برای بدنمون فایده داره که می‌تونم ساعت‌ها راجع بهش حرف بزنم!

💬اگه داخل رابطه هستی و کم کم داره رابطه‌ات جدی میشه این سوالات رو از شریک عاطفیت بپرس:

▫️بزرگترین نگرانی تو درمورد آیندمون چیه؟
دونستن جواب این سوال بهت کمک میکنه ترس ها و نگرانی هاش رو بشناسی و آدم امنی براش باشی

▪️کدوم یک ویژگی‌های من رو خیلی دوست داری؟ و از کدوم ویژگی‌های من خوشت نمیاد؟
این سوال بهت کمک میکنه ببینی تورو چقدر شناخته و چه چیزایی هست که شاید نیازه تغییر بکنه

▫️به نظرت زندگی خوب توی چی خلاصه میشه؟
دونستن جواب این سوال بهت کمک میکنه از پارتنرت توی مسیر رسیدن به اهدافش حمایت کنی

▪️بیشترین بخش زندگیت که وقت و انرژیت رو میگیره چیه؟
ببینید شما میتونید با این قضیه کنار بیاید یا نه؟

▫️هدفت از رابطه چیه؟
ار همونقدر که اهداف مشترک آدم ها رو بهم نزدیک میکنه اهداف متفاوت هم دور کننده ست

▪️فکر میکنی چیز مهمی در موردت هست که من باید مطلع باشم و نمیدونم؟
این سوال میتونه هم به شناخت بیشتر و هم به همدلی بیشتر کمک کنه

▫️و در آخر احساسات، عواطف نیازها و... چه قدر در زندگی تو نقش دارن و برات مهم هستن؟
این سوال نشون میده چقدر اون شخص به خودش اهمیت میده و چقدر به خودشناسی رسیده.♥️

حتی نیم ساعت تحرک در روز می‌تواند تفاوت بزرگی در خلق و خوی شما ایجاد کند. لازم نیست ورزش سنگینی انجام دهید؛ پیاده‌روی سبک یا چند حرکت کششی هم می‌تواند استرس را کاهش داده و ذهنتان را آرام کند. مهم این است که به‌صورت منظم فعال بمانید.🤌🫧

هربار كه از يك كار «ناخوشايند اما ضرورى»اجتناب مى كنيد، در حال تقویت‌ اين باور هستيد كه شما نمى‌توانيد از پس آن بربياييد.

هر چه بيشتر از آن موقعيت ناخوشايند اجتناب كنيد، احساس ناتوانى شما بيشتر مى‌شود.

مشكل اين است كه: معمولاً رشد كردن و راحت بودن همزمان رخ نمى‌دهند. كه دليلش اين است ...

🧠مغز شما با چیزهای آشنا احساس راحتى مى كند، چون دراين حالت مى‌تواند طبق عادت‌ها عمل كند و لازم نيست اطلاعات جديدى را پردازش كند و تصميمات زيادى بگيرد. اما چيزهايى كه باعث رشدتان مى شوند، غالباً براى شما ناآشنا هستند.

تنها راه شما براى غلبه بر اين مشكل اين است كه ظرفيت خود را براى مديريت كردن موقعيت‌هاى ناخوشايند بالا ببريد. هرچه بيشتر اين كار را انجام دهيد، اعتمادبه نفستان بيشتر مى‌شود.

🫧با قدم‌هاى كوچک (خيلى کوچک)
شروع كنيد. يك قدم برداريد و چند دقيقه در برابر تمايلتان براى اجتناب از آن موقعيت ناخوشايند مقاومت كنيد (از نفس عميق كمك بگيريد) سپس قدم بعدى را بگذاريد براى فردا…

موقعيت‌هاى ناخوشايندى كه در مسير رشد كردن قرار دارند، دشمن شما نيستند. بلكه آنها شمارا وادار مى كنند از تمام پتانسيل هاى خود استفاده كنيد واز طرفى باعث مى شوند رشد «پايدارترى» داشته باشيد.🌿💫

تجربياتى كه ما در زندگی خود داريم بر DNA ما ثبت و از ما به فرزندانمون منتقل ميشن‼️

این عبارت يعنى، زندگی ما بامرگ ما تمام نخواهد شد؛ آنجه تجربه كرده‌ايم، چه لذت بخش و چه رنج‌آور، چه رشددهنده و چه سركوب كننده، بعد از ما ادامه خواهد يافت در وجود فرزندانمون.
هر وقت ترومايى رو تجربه مى‌كنيم؛ انتخاب با ماست كه آثار حاصل ازون رو بهبود و شفا بديم يا با دامن زدن، تا نسل‌هاى بعد خودمون رو هم گرفتار كنيم.

"دکتر گبور مته"