قلمرو نقد

۱۹ به ۲/
📽️اگر دوست دارید بدانید داستان چیست!

📽️وسط این بلواهای جهانی، شاید بگویید که این بنده‌خدا هم دلش به چه چیزهایی خوش است! حق دارید والله.

می‌خواستم تیتر بزنم؛ سلاخی سینمایی، مافیای آشنا، رمز فروش، GEM و... ؛ گفتم ولش کن، آن‌قدر روشن و شفاف است این بازی‌ها و کلک‌های اکران، که نیازی به تیتر هم ندارد!

در سال، تعدادی زیاد فیلم اکران می‌شود و در پایان، عده‌ای زیاد محو و خورد و ‌خاکشیر می‌شوند و برای فیلم بعدی «اوت»! پس باید شغل‌شان را عوض کنند.

داستان در عکس بالا قابل خواندن است! چند نفر هستند که سینمای کشور را در دست خود گرفته‌اند و از پشت‌پرده دارند کارهایی می‌کنند که فلان فیلم، به فروش چند صد میلیاردی برسد، آن‌یکی هم کلا به زمین گرم بخورد، تهش هم «استعداد» در پای لودگی و مسخره‌بازی و وقاحت به قربانگاه برود! همین.

این نقشه راه فیلم‌های میلیاردی است (یکی دو سانس برای شما، همه سانس‌ها برای ما)، شمایی از قربانی کردن «عدالت» پیش پای ابتذال؛ و البته چرخش شگفت روزگار!

@r_dorost

📽نگاه بازیگران سینمای فاخر ما به خودشان

📽از زبان آقای جواد عزتی (بازیگر) از زمان جشنواره پارسال به این طرف، مطالبی مکرر می‌شنویم که کلی مانند «قر»هایی که در طول این سال‌ها و در انواع فیلم‌هایشان داده‌اند، جالبناک است...

آقا جواد، در جشنواره معترض بودند که چرا به بازی‌‌هایش تا الان جایزه‌ای نداده‌اند!؟
خب آقا جواد جان، داوران جشنواره، درک‌شان پایین است!

آقا جواد جدیدا هم فرموده‌اند:
"سینمای ما در سطح اول دنیا قرار دارد، و عده‌ای عمداً دارند کاری می‌کنند که سینمای ایران در نگاه مردم سخیف و کوچک به چشم بیاید!"
آی گفتی آقا جواد.

استاد جان!
همه حرف‌هایتان درست؛ فقط اگر می‌شد که اسامی فیلم‌های‌مان را از این هرتی‌پرتی نجات دهیم خوب می‌شد ها!

وگرنه کدام آدم عاقلی شما و پژمان جمشیدی و رضا ناجی و امثاللهم را ول می‌کند و دل می‌دهد به مثلا «ال پاچینو» و «دی‌کاپریو» و «دنیل دی لوئیز»!؟

کی باشند آن بازیگران سطحی و فیک و اجنبی، و آن سینمای ضعیف‌شان در مقابل هنر فاخر و ارزشمند و یونیک شما و دوستان‌تان!؟
موافقم جواد جان، الحق نباید این سینمای طراز اول و جهانی خودمان را کوچک بشمریم.

@r_dorost

نوزدهمین سال‌مرگ فریدون گله/
📽️فیلمسازی که در ادبیات سینمایی آن سال‌ها غایب بود

📽️به‌علت بدایعی که در فیلم‌هایش داشت، نه به جریان اصلی سینما و نه به جریان موج‌نو ربطی نداشت، دیده نشد.

تحصیل‌کرده آمریکا بود. هنگامی که برای فیلم‌سازی وارد ایران شد، سینمای ایران به‌قول خودش در دوران معصومیت خودش به‌سر می‌برد و...

سال ۱۳۴۷ که «شهر فرشتگان» را ساخت، متوجه شد که نمی‌تواند با جریان اصلی سینمای ایران همراه شود.

«ماه عسل»، آخرین فیلمش را هم منشعب از جریان‌روز و با حضور بهروز وثوقی و گوگوش که حضورشان به‌عنوان فرمولی در سینمای ایران پذیرفته شده بود، به‌سفارش تهیه‌کننده ساخت و خودش قبولش نداشت.

اولین و آخرین فیلمش نشان می‌دهد اساسا به جریان اصلی سینمای ایران -یعنی به جریان غالب گیشه- اهمیت نمی‌داد.

«کافر» را سه، چهارسال پس از آغاز موج‌نو در ایران ساخت، وقتی‌که «گاو»، «قیصر»، «آرامش در حضور دیگران» و... ساخته شده بودند.

تحصیل‌کرده سینما بود بنا به تحلیل من، علاقه‌ای نداشت ذیل جریان سینمایی خاصی برود و خود را متفاوت از آن می‌دید و آن‌ها هم - موج‌نویی‌ها- گله را پایین‌تر می‌دیدند؛ اصطکاک داشتند.

گله از راهی جدید رفت، از عناصر سینمای فارسی استفاده کرد، اما درون‌مایه و کارگردانی فیلم‌هایش متفاوت بود.

تحت‌تاثیر عرفان و چقدر هم عاشق ایران بود؛ نسبت‌های تاریخی خود را با کشورش در قالب فیلم‌هایش تعریف می‌کرد.

پیدا کردن و لذت بردن از سینمایش مانند یک اتفاق شیرین برای نسل‌جدید است.

سه‌فیلمش، «زیر پوست شب»، «مهر گیاه» و «کندو» درخشان و شاهکارند و دو فیلم دیگرش «کافر» و «دشنه» در یک‌قدمی آثاری بسیار خوب قرار دارند.

آن سه‌فیلم درخشان او، ما را با فیلمسازی با نگرشی جدید آشنا می‌کند، آن هم در سینمایی که هیچ اهمیتی به این‌گونه مسائل نمی‌داد.

هنگامی که این آثار در سینمای پس از انقلاب کشف شدند، ارزش و جایگاه گله هم دگرگون شد.

در شب نوزدهمین سالمرگش یادش می‌کنم، و نام و خاطراتش را گرامی می‌دارم.

روزنامه هم‌میهن، شماره ۷۸
👇👇👇
https://B2n.ir/q73703

@r_dorost

📽️یادت به‌خیر که در سینما به‌ یادگاران ماندی

📽️آن‌سال‌ها یک مجله (دنیای تصویر) ویژه صدمین سال تاسیس سینمای ایران در آورده بودیم که به مقوله «بازیگری» می‌پرداخت و انتشار مجله مقارن شده بود با روزهای برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در اصفهان، و ما هم آن‌جا بودیم، یعنی من، علی معلم و...

علی می‌گفت؛ شادروان امین تارخ وقتی مجله را دید، خیلی به فکر فرو رفت و بعد هم گفته بود که چقدر ناراحت شده است. آخر نه در نظرخواهی از اهل سینما (۲۰ بازیگر برگزیده) رایی آورده بود و نه مصاحبه‌ای و مطلبی درباره‌اش نوشته شده بود، فقط درباره آموزشگاه بازیگری‌اش در آخر مجله...، و او‌ گفته بود یعنی این ۲۰ سال بازیگری من، هیچ و پوچ بوده؟!

شد حکایت این روزگار سفله‌پرور که تعدادی از افراد رسما پول می‌دهند تا نقش بگیرند و بعضی دستیاران برنامه‌ریز شده‌اند شاخ سینما و پلتفرم و تلویزیون!

بله! فلانی و فلانی پول دادند و تعدادی فیلم بازی کردند و برخی هم... ؛ اما رفقا، از هیچ‌کدام از این‌ها بازیگر در نیامد، قول معروف درباره اینان را مرور کنیم:
آمد شد تو اندر این جهان چیست؟/
آمد مگس پدید و ناپیدا شد...

@r_dorost

📽️آنِ سوم

📽️پل والری:
در وجود هر يک از ما خائنی به‌نام خودخواهی وجود دارد (خودخواهی) كه فقط در برابر تملق و چاپلوسی نرم می‌شود.
آقای مدیر!
اگر مردی، هرگز خائن به‌ خود نباش، و اگر راست می‌گویی که خدمتگذار مردمی، متملقان را از خود بران.

@r_dorost

میدان‌داری هنر جلف و سبک
و به‌مرخصی فرستادن هنر جدی/
📽️دوره‌ای که گذشت!

📽️چرا وقتی از سه سال گذشته حرف می‌زنیم و این محدودیت‌ها و این فشارها، عده‌ای ناراحت می‌شوند؟!

شما مسئول بودی، در کمیسیون‌ها بودی، فیلم‌های مبتذل و حرف‌های رکیک جنسی را مجوز دادی، سینماگران درست‌وحسابی را ممنوع از فعالیت کردی، از تمامی حقوق بایسته و شایسته سمت خودت در ارشاد و دولت و به‌قول خودتان بیت‌المال، و همه جاهایی‌که ویترین شما بود، کامل و بدون عیب‌ونقص بهره‌برداری کردی، از داوری و حضور در تلویزیون بگیر تا هزار جای دیگر!
حالا چرا ناراحتید که می‌گوئیم "فروش" ملاک اصلی سنجش و ارزیابی خوب بودن فیلم‌ها نیست، و این سه سال کابوس سینماگران بوده است!؟

اگر از واقعیت گریزان و بیمناک هستید، باشد بفرمایید برعکسش را می‌گوئیم؛
آقا اتفاقا این سه سال، یک دوران طلایی و رنسانسی در سینما بوده و عزیزان به چنان جایگاهی دست یافتند که جهان و جهانیان را یارای درک آن نیست.
خوب شد، دوست داشتید!؟

@r_dorost

کوته‌گویه/
📽️وفاق جای خود، اما با انجام کار خوب و انتخاب مدیر خوب شوخی نکنید

📽️آقای وزیر، جناب معاون، رئیس عزیز!
ماندن آدم‌ها در طولانی‌مدت در یک «سمت» مدیریتی، زمینه فساد را فراهم می‌آورد، شک نکنید.

فرصت تعویض کردن حال و هوای ادارات را از مردم و ارباب رجوع نگیرید، اگر شخصی بهتر دارید، آن را به‌کار برگمارید.

از به‌کارگیری نسل جوان مستعد نترسید و قدر و ارزش آدم‌های با تجربه را هم البته بدانید.
دانستن قدر یکی، به‌منزله به‌مرخصی فرستادن دیگری نیست، آدم‌های ابن‌الوقت و مدیران چسبنده و نابلدان را مرخص کنید، پیر و جوان!

وفاق خوب است، اما آمدن یک آدم درست و حسابی بر مصدر یک کار، به‌مراتب بهتر از اجرای موضوعی تحمیلی و بی‌ارزش است.

#فرهنگ
#سینما
#بهداشت
#سیستم
#روان
#مردم
#وفاق
#آینده
#ایران

@r_dorost

📽️سرمایه‌های هر دلی، حرف‌هایی‌است که برای نگفتن دارد

📽️استاد مسعود کیمیایی حرف‌هایی در این ویدئو می‌گوید که تمامی شرح امروز هنر و هنر سینمای ماست.

این ویدئو به‌مناسبت سالروز فقدان داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی‌فر پُر شده است؛ و کیمیایی می‌گوید؛ «هر وقت دل‌تنگش بشوم، فیلم‌هایش را می‌بینم.»

آیا سینما، همینی‌است که الان هست!؟ مردهایی که [به‌جای زن‌ها می‌خندند] می‌رقصند...!

@r_dorost

مدیریت فرهنگی اکنون و گذشته/
🎬افسانه داد

🎬دوره صدرات مرحوم «سیف‌الله داد» سیاست‌های او را در معاونت سینمایی نقد می‌کردم، جوانی پرشور بودم و درباره قانون سینما، جشنواره‌های موضوعی و هر چیزی که می‌شد تحلیل و نقد می‌نوشتم، مطالبی که چند سالی به‌شکل پیوسته در صفحه «اجازه هست» ماهنامه دنیای تصویر منتشر می‌شد.
(یاد دنیای تصویر آن روزها هم به‌خیر!)

«داد» خدابیامرز ارزش «نقد» را داشت، زیرا هنرمند، سینماگر و‌ مدیری فرهنگی بود و ردای معاونت به قامت‌اش می‌آمد.

وقتی که پس از پیروزی دوم خرداد ۱۳۷۶ به ارشاد رفت و مسئولیت سینما را پذیرفت، دفترش را تعطیل و‌ شرکت موفقی را که با دیگران ساخته بود، دوقفله کرد. (کدام مدیر فرهنگی از این کارها می‌کند!؟ خیلی‌ها می‌آیند که فردای خودشان را در بازار سینما بسازند!)

در دوره او چندین و چند جشنواره موضوعی برگزار شد، سمینار و هفته پژوهش، پنل‌های مختلف، و منتقدان از جمله خود من، به‌رغم نقدهای تند و تیزی که به دستگاه‌های زیر نظر معاونت و سیاست‌های سینمایی نوشته می‌شد، از مدعوین آن‌ها بودیم.
(او این‌ها را خوب می‌فهمید.)

«داد» مانند پهلوانی در گود و بی‌واهمه بود و همیشه «هماورد اندیشمند» می‌طلبید، چون خودش ارزشمند بود و اندیشه داشت.

برای بهتر شدن خروجی‌هایش انگار که با خودش هم در کورس بود. بارها خود من را صدا کرده و ‌خواسته بود که مثلا حتما در فلان سمینار مقاله‌ای بدهم و ...؛ با این روش‌ها توسعه‌یافتگی و پهنه‌ی باز و پذیرنده‌ی شخصیتش را به منصه ظهور می‌رساند و از چیزی نمی‌ترسید.

«داد» با نقد و منتقد «دوست» بود و چون سینماگری خوب و مدیری قوی و با برنامه بود، از نقد جدی استقبال می‌کرد و جریان نقد هم او را «لایق» و برجسته به‌حساب می‌آورد و بین مدیر و رسانه تعاملی سازنده و آشکار برقرار بود.
(حیف که عمرش به دنیا نبود!)

حالا نگاه کنیم به همتایان «داد» در این سال‌ها! مدیرانی که در اختفا می‌آیند و در اختفا می‌روند و از مواجهه با اهالی رسانه بالکل بیمناک‌اند، و بعضی هم آمده‌اند تا جیب‌ها را پر کنند!
(ترس از نقد و از دست دادن صندلی‌های لرزان و ویبره، ایشان را بیمناک کرده، ردای گشاد بر تن‌ها و...!)

«داد» و امثال او الان دیگر بدل به افسانه‌ شده‌اند، همتایان او که از کوچکترین نقدی می‌هراسند، «داد» را بدل به افسانه کردند وگرنه طبیعی‌اش این‌است که آدم با کفایت از چیزی نهراسد و مدیریت آشکار کند.

آنقدر این فاصله بین مدیران این سال‌های دستگاه‌های فرهنگی زیاد شده، که دیگر هیچ‌کدام هیچ نامی نشده‌اند، و آنقدر عملکرد نداشته‌اند که نیازی به نقد عملکرد ندارند، فقط می‌توان گفت که دستگاه‌های فرهنگی ما خالی‌اند، مدیر فرهنگی نداریم.

این مدیران کم‌خاصیت، بودجه‌هایی دارند و آن را غالبا صرف حفظ ساختمان و دستگاه و افراد تحت مدیریت‌شان می‌کنند! و دیگر خبری هم از برپایی سمینار و پژوهش و به‌روز شدن دانش صنف مربوطه و برگزاری پنل و جشنواره‌های موضوعی و‌ چه و چه هم نیست.

از تاخیرها و ناتوانی اینان است که آشکار می‌شود وضعیت مدیریت‌های فرهنگی کشور تا چه حد بحرانی و متزلزل است.
(یکی از این‌ها که فقط به‌دنبال وجاهت بخشیدن به کارهای نادرست خود و پخش کردن ناز و حرف‌های در گوشی است! که روی اپورتونیسم را سفید کرده!)

می‌خواهید عملکرد این حوزه را بسنجید به کار امسال و پارسال‌شان نگاه نکنید (که کلا فاجعه بود)، به خروجی این ۲۰ سال بنگرید تا ببینید که چرا در این مسیر پیش نمی‌رویم.

آقایان!
«مدیریت» ردایی نیست که به تن هر کسی بیاید، و مهم‌تر، مدیر فرهنگی است که باید «نامی» باشد برای اهل فرهنگ؛ نه رفیق «رانت» و «نسبت» و رجزخوانی‌های مشمئزکننده فرهنگی! (کسی‌که رجز می‌خواند تو خالی است.)

عرصه و میدان فرهنگ، عرصه جولان و کاربلدی و اندیشه است و امثال سیف‌الله داد را می‌خواهد. یعنی مدیر با ابهت دانشی، با سابقه و عملکردی درخشان؛ چیزی که سال‌های سال است آن را نداشته‌ایم، نداریم.

یاد آن روزگاران به‌خیر

@r_dorost

📽️۱۰ توصیه به رئیس جدید سازمان سینمایی!

📽️این چند خط نوشته را بشنوید، و اگر شد جدی بگیرید، ضرر نمی‌کنید.

۱-به متملقان بها ندهید، آن‌ها فریب‌تان می‌دهند.
۲-مداحان و مجیزگویان داخل دستگاه سینمایی را هم فوتی‌وفوری مرخص کنید، وگرنه در پایان، همین جایگاه را هم نخواهید داشت.
۳-برای مقابله با جریان سینمای مبتذل و فیلمفارسی به مدیران و مشاورانی نیاز دارید که اهل «شیتیله» نباشند، پس حتما به مدیران‌تان برسید.
۴-برای خنثی کردن جریان شبه‌معنوی در سینما (متمایل به اصلاح‌طلبی، همان چند کارگردانی که در هر دوره، با رانت و توصیه‌های بالادستی،‌ سرقفلی همه دوره‌های سینمای ایران شده‌اند و قدرت مکش‌شان خیلی زیاد است!) مدیران و مشاورانی بگیرید که بتوانند از عهده تبیین و فریب بزرگ «سینمای معناگرا»ی ایشان برآیند.
۵-کارتان سخت است. پشتوانه نظری خالی برای حضور تمام قد، مبارزه تمام قد، و برافراشتن تمام قد پرچم سینمای درست و حق و انصاف سینمایی، قطعا کافی نیست، اگر می‌خواهید به داد سینما و سینماگران برسید، مثل «داد» عملگرا باشید، و البته این‌که هر کسی توصیه آورد، رانت خواست، و با ارزش‌ها خواست پول در بیاورد، به دیوار بزنید.
۶-راه و سیاق جدید پیشه کنید، تق فیلم‌های مورد علاقه دهه‌های شصت و هفتاد و هشتاد درآمده است، به فیلم‌هایی التفات کنید که می‌توانند حرف و فرمی نو ارائه می‌دهند، مراقب جاعل‌ها هم باشید.
۷-تق فیلم‌های طنز و گیشه‌ای هم در حال در آمدن است، به کسانی راه بدهید که نخواهند به‌هر قیمتی، مسائل و مرزهای اخلاقی را زیر پا بگذارند، نگران صدای بلند (ما چراغ سینمای ایران را روشن نگه داشتیم) و طلبکاری‌ها و زیاده‌خواهی‌های ایشان نباشید.
۸-«برنامه مدون» برای سینما تدارک ببینید، باری به هر جهت‌بودن خوب نیست، راه‌های قبل را رفتن هم، بعید است نتیجه‌بخش باشد، به سینما برنامه نو بدهید، در مسیر و هدف نو بروید، و البته نه مُدل‌های من‌درآوردی الکی مثل تمامی این سال‌ها، که در لفافه‌ی کلمه، ارزش بودند و در محتوا، هیچ و پوچ.
۹-به نام‌های بزرگ در همه اصناف احترام باید گذاشت، اما مرعوب‌شان نباید بود.
با منتقدان، مدرسان، متفکران و مورخان سینما نشست بگذارید، حرف‌ها را بشنوید، به استقبال کسب جامعیت در نظر بروید، مثل دوره قبل، قشنگ نیست؛ آن‌ها فقط در خدمت یک طیف خودی‌ها بودند، و به کیان لطمه زدند...
۱۰-برای «سینما» کار کنید نه برای صندلی ریاست‌تان.
تا زمانی که برای سینما کار می‌کنید، سینما هم از شما دفاع می‌کند، اما به‌محضی که برای خودتان و آن صندلی کار کردید، کارتان تمام است، یادتان باشد این صندلی‌ها نوبتی‌است.

@r_dorost

📽️خط سوم

📽️موسیقی قصه‌های وحشی ۲۰۱۴ اثر: گوستاوو سانتائولایا را بشنویم.

مقالات شمس تبریزی:
‌آن خطاط سه گونه خط نوشتی؛ یکی او خواندی و لاغیر
یکی را، هم او خواندی هم غیر او؛
یکی نه او خواندی نه غیر او؛
آن خط سوم، منم...

@r_dorost

حرف‌هایی از سر ادراک و دلسوزی/
📽️از خواب برخیزید

📽️غلامعباس فاضلی، نویسنده و منتقد سینما (که در سال‌های دور با هم همکار مجله "دنیای تصویر" بودیم و سالی هم «سینما یک» را در شبکه اول اجرا می‌کرد) به «صبا» گفته است:
[مدیریت جدید سینما باید آگاه باشد که] «بخشی مهم از سینمای آینده ایران از طرف فیلمسازان تجربه‌گرا و نیمه‌حرفه‌ای شکل می‌گیرد؛ بنابراین لانه شغالی که در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی بنا شده و سد راه سینمای آینده ایران قرار گرفته، باید خراب شود. مرکز گسترش به [یک] خانه‌تکانی اساسی نیاز دارد. »

فاضلی، نویسنده‌ای درجه یک و از نرم‌ترین منتقدان سینمایی در لحن بوده که همیشه خشم خود را در محتوای پربار واژه‌هایش پنهان می‌کرد، و حالا... ؛ آفرین به کلامش. تردید و تعارف نکنیم، در سال‌های بی‌کسی سینمای ایران، خیلی‌ها در مدیریت‌های سهمگین خود تازاندند و مست صندلی‌ها بودند، صندلی‌های لرزان و عروسان هزار داماد!

@r_dorost

📽️علت رنج دادن‌ به دیگران!

📽️چقدر حرف «اروین دی‌ یالوم» درست است. ما آن‌را در این سال‌ها با پوست و گوشت خود حس کرده‌ایم!

«حالا دیگر کاملا مشخص شده است که اکثر آدم‌هایی که به ما رنج می‌دهند، خودشان از آن رنج‌کشیده‌های تاریخ هستند که نتوانستند... ! نتوانستند از زخم‌های خودشان عبور کنند و در مسیر زندگی‌شان افرادی ناموفق بودند که حالا...».
آه از این دنیای خراب!

@r_dorost

کوته‌گویه/
📽️فیل مجدداً موش زائید

📽️دلِ خوش عزیزان را گرامی می‌داریم.

انشالله با لابی و کلک یک «اسکار خوشگل» دیگر برای سینمای ایران به ارمغان بیاورند، بر بخیل‌اش...

از خرت‌ و پرت‌هایی که این‌همه هوادارش بودند که جز «تمشک طلایی» و «زرشک زرین» در نمی‌آید، و همین یک حرکت هم، خودش دالی‌است بر مدلول این‌سال‌های بی‌خبری، بی‌هنری، نزول و قهقرا، و باشد به یادگار برای تاریخ... ؛ البته اگر جسارت به ساحت مبارک و خیلی محق‌شان نباشد و به مبحث شیرین و تخیلی «تنوع‌»شان بر نخورد! 😑

خداوکیلی چه روزهایی را به چشم خودمان دیدیم که روز را می‌گفتند شب است حتی به غلط؛ و شب را می‌گفتند روز است حتی به دروغ...

@r_dorost

📽️راز...

📽️دوستت دارم‌ ای تو بهترین لبخند؛
محکم‌ترین آغوشت را برای من کنار بگذار...

جهان گرفتار «جنگ» است، بیا و قبل از جان سپردن من؛ زنده‌ام کن...

@r_dorost

📽با شادی مردم نه؛ ولی با بلاهت و ابتذال مخالفیم

📽انصاف نیوز: رضا درستکار، منتقد سینما و تحلیلگر مسائل فرهنگی می‌گوید: الان در زمینه‌ی فرهنگ و هنر، این دولت از قبلی، «ویرانه» تحویل گرفته است.

این فیلم‌هایی که اکران می‌شوند، وهن هنر، موضوعات اجتماعی و خانواده‌اند.

تعامل با هنرمندان در دولت قبلی از بین رفت و عده‌ای برگزیده اما فاقد هنر، به‌دلیل رابطه‌ی خویشاوندی و جناحی فیلم ساختند.

سینمای طنز این سال‌ها پر از حرف‌های رکیک جنسی شده است، مطلقا فاقد دلالت‌های اجتماعی و فرهنگی، و قلابی‌اند؛ برخاسته از یک اقتصاد فاسد، و توزیعی ناعادلانه.

ما اگر مخالف شادی مردم بودیم، با فیلم‌هایی مثل مارمولک، لیلی با من است و اجاره‌نشین‌ها هم مخالفت می‌کردیم. ما با ابتذال مخالفت می‌کنیم.

اگر دولت پزشکیان هم بخواهد همان روشی را که در ۲ دوره گذشته انجام شد، ادامه دهد، دیگر چیزی به نام فرهنگ نخواهیم داشت.

شرایط را طوری تنظیم کرده‌اند که کار به نفع آثار مبتذل و تهی از جوهر تمام ‌شود؛ این یعنی احتضار.

تهیه‌کنندگان این فیلم‌های پر فروش، واقعی نیستند، از بیرون سینما آمده‌اند و راهی را می‌روند که ربطی به فرهنگ ندارد.

@r_dorost

کوته‌گویه/
📽دروغ‌های شاخ‌دار سینمایی به‌مناسبت روز سینما!

📽این پست را «دوباره» پست می‌کنم، از بس به‌مناسبت‌هایی در روز سینما، دروغ شنیدم و شنیدیم!

حاجی! مهم نیست که شما درباره فعالیت‌های خودتان چه حرفی می‌زنید و چه جعلی می‌کنید و از تریبون‌های بدون بیننده، چه متنی را بیرون می‌دهید و کوکاکولا برای خودتان و عملکردهای مشعشع‌تان باز می‌کنید، مهم این‌است که مردم و منتقدان درباره شما اساسا همان چیزی را فکر می‌کنند که هستید... ؛ خداوکیلی تا کی می‌خواهید دروغ ببافید؟!

الهی! به‌تدبیر و به‌صلاح خود، پاک‌مان کن از این‌کینه‌ها، از این غم‌ها...

@r_dorost

"دیدار نیوز" و یک فرصت رسانه‌ای خوب و سازنده/۳
📽️این فیلم‌های طنز قابلیت نمایندگی ایران و نمایش در خارج از کشور را ندارند

📽️به‌دعوت لیلا قصاب‌زاده (پژوهشگر رسانه) در یکی از میزگردهای اقتصادی او (این‌جا اقتصاد فرهنگی) که برگزار می‌کند، به‌همراه علیرضا رئیسیان (سینماگر نام‌آشنا) حضور پیدا کردیم و نگاهی به جایگزین‌های فعلی سینمایی انداختیم.

دنیای جدید تعاریف سابق از تولید و اقتصاد را برنمی‌تابد و حتی وجه تجاری و اقتصادی فیلم‌ها هم شما را باید به یک ارزش رهنمون کند...

#علیرضا_رئیسیان
#رضا_درستکار
#لیلا_قصاب‌زاده
#دیدار_نیوز

@r_dorost

"دیدار نیوز" و یک فرصت رسانه‌ای خوب و سازنده/۲
📽️۵۰ درصد بودجه سازمان سینمایی هزینه نگهداری آن می‌شود | دولت می‌گوید من سالن ساختم! کجا ساختی که ما ندیدیم؟

📽️به‌دعوت لیلا قصاب‌زاده (پژوهشگر رسانه) در یکی از میزگردهای اقتصادی او (این‌جا اقتصاد فرهنگی) که برگزار می‌کند، به‌همراه علیرضا رئیسیان (سینماگر نام‌آشنا) حضور پیدا کردیم و نگاهی به سیاست‌های فرهنگی این چند سال انداختیم.

یک سینمادان حرفه‌ای، حتما از انواع سینما خبر دارد، نیازی نیست که سوادش را به‌رخ بکشد، حرف که می‌زند از بنیان‌های افکارش لذت می‌بری.

#علیرضا_رئیسیان
#رضا_درستکار
#لیلا_قصاب‌زاده
#دیدار_نیوز
#سیدرضا_موسوی (تدوین این پست)

@r_dorost