Përkujtuesi Ditor

“O Zoti im! Unë kërkoj mbrojtjen Tënde që kurrë të mos kërkoj prej Teje atë për të cilën nuk kam njohuri. Në qoftë se Ti nuk më fal mua dhe nuk më mëshiron, unë do të jem, vërtet ndër të humburit. ”

– Vetëm me faljen dhe mëshirën e Zotit, robi mund të shpëtojë nga shkatërrimi.

Kjo tregon se Nuhu (a. s. ) nuk e dinte se lutja e tij për shpëtimin e djalit ishte e ndaluar dhe përfshihej në fjalën e Allahut: “…e mos m’u drejto Mua (më) për ata që kanë bërë padrejtësi! Ata do të përmbyten. ” Duke u mbështetur në fjalën e Zotit: “Ngarko në të nga një çift prej çdo krijese, familjen tënde… “, Nuhu mendoi se në “familjen” bënte pjesë edhe djali i tij jobesimtar. Por pas kësaj, atij iu bë e qartë se është e ndaluar lutja dhe ndërmjetësimi për mohuesit.


— Tefsiri i Sadit

Kur të vjen të përmendësh të metat e dikujt, kujtoj tuat.

— Ibn Abasi, Allahu e mëshiroftë!

Përkujtim: Koha për dhikrin e mëngjesit!

Kliko këtu

Përkujtim: Koha për dhikrin para fjetjes!

Kliko këtu

Përkujtim: Koha për dhikrin e mbrëmjes!

Kliko këtu

”Mos u dëshpëro nga fjalët e tyre!” – Mohuesit flasin e shpifin kundër teje, duke të cenuar ty dhe fenë tënde. Por ti mos u trishto për fjalët e tyre! Ata nuk mund të arrijnë lavdinë e vet me këto fjalë dhe as dëmtimin tënd.

”Pa dyshim, e gjithë krenia i takon vetëm Allahut. – Allahu ia jep krenarinë atij që Ai dëshiron dhe e privon nga ajo atë që Ai dëshiron. I Madhëruari thotë: “Kush dëshiron krenarinë (le ta dijë se), e tërë krenaria i takon Allahut (pra, vetëm prej Tij le ta kërkojë)! [Fatir 10]. Atëherë, kërkojeni krenarinë përmes bindjes ndaj Zotit, sepse menjëherë pas këtij ajeti i Lartësuari thotë: “Tek Ai ngjiten (të gjitha) fjalët e mira. Është Ai që i ngre lart punët e mira. Ata që kurdisin komplote të së keqes, ata do të kenë një dënim të rëndë dhe komplotet e tyre do të dështojnë. ” (Fatir 10).

Adhurime nëpërmjet të cilave mund të synohet dhe të arrihet krenaria janë edhe ato që Allahu i Lartësuar i ka quajtur el kelimuŧ-ŧaj-jibu, domethënë fjalët e mira. Këtu bëjnë pjesë: leximi i Kur’anit,

Fjala “Kalb" (قلب), që d.m.th "zemra," rrjedh nga fjala "Jetekal-lab" (يتقلب), që përkthehet si "diçka që ndryshon shpejt."

Ndaj duhet kujdes i veçantë për zemrat tona.

Le të lutemi me lutjen profetike: “Jaa Mukalibel kuluub, thebbit kalbi alaa diinik!”
“O Rrotullues i zemrave, ma përqëndro zemrën time, në fenë Tënde! 🤲🏻

Përkujtim: Koha për dhikrin e mëngjesit!

Kliko këtu

Përkujtim: Koha për dhikrin para fjetjes!

Kliko këtu

Përkujtim: Koha për dhikrin e mbrëmjes!

Kliko këtu

Shfrytëzimi i kohës për mësim dhe kohët më të mira për nxënie

Kërkuesi i diturisë duhet të ndajë kohën gjatë natës dhe ditës dhe të menaxhojë në mënyrë maksimale kohën e jetës së tij të cilat e ndalojnë nga dituria, sepse koha e kaluar nga jeta në të cilën nuk mëson diçka të re nga dituria, është e humbur.

Koha më e mirë për të mësuar përmendësh është mëngjesi i hershëm dhe për të hulumtuar është mbrëmja, ndërsa për shkrim është mesdita, për përsëritje është nata.
Khatibi thotë: “Koha më e mirë për të memorizuar është mëngjesi i hershëm, pastaj mesdita, pastaj mbrëmja.”

El Bagdadij thotë: “ Hafidhi i natës është më i mirë sesa hafidhi i ditës dhe koha kur je i uritur është më e mirë sesa koha kur je i ngopur.”
Ai shton dhe thotë se vendi më i mirë për memorizim janë dhomat, dhe çdo vend tjetër që është larg nga dëfrimet.

Nuk është e përshtatshme të mësosh aty ku ka lule dhe gjelbërim, apo lumenj, apo udhëkryqe dhe zhurma të ndryshme, sepse këto e pengojnë zemrën nga përkushtimi i plotë ndaj diturisë.

https://youtu.be/bm3xF_bz1iQ

Paralajmëroji ata (o Muhamed) për Ditën e Pikëllimit, kur do të japin llogari, ndonëse tani ata janë të shkujdesur dhe nukbesojnë.
 
Merjem - 39

Përkujtim: Koha për dhikrin e mëngjesit!

Kliko këtu

Përkujtim: Koha për dhikrin para fjetjes!

Kliko këtu

Përkujtim: Koha për dhikrin e mbrëmjes!

Kliko këtu

“Atëherë faleni rregullisht namazin dhe jepeni zekatin …“ – Allahu i Lartësuar urdhëron për ta përkryer namazin duke plotësuar në mënyrën më të mirë shtyllat, kushtet, detyrat e synetet e tij, si dhe edukatën e shpirtin e namazit, qoftë në lidhje me fjalët dhe veprat e shfaqura, qoftë me ato të brendshme e të fshehta. Ai na urdhëron edhe për të dhënë zekatin prej pasurisë që Zoti na bëri kujdestarë dhe na i la në dorën tonë.

Duhet të shpenzojmë nga mirësitë që na ka dhënë Zoti e t’ua japim të varfërve dhe çdo kategorie në nevojë, ashtu siç na udhëzon i Gjithëmëshirshmi. Këto dy punë, namazi dhe zekati, janë dy adhurimet më të mëdha, që i përkushtohen Zotit në shenjë bindjeje ndaj Tij. Madje, ato janë treguesit më të mëdhenj të bindjes ndaj Allahut, sepse janë plotësim i hakut të Allahut dhe i hakut të krijesave. Ato tregojnë sinqeritetin ndaj të Adhuruarit të vetëm me meritë, Allahut të Madhëruar, dhe tregojnë bamirësinë ndaj krijesave. Pastaj Allahu i Madhëruar na jep një urdhër të përgjithshëm:

“… dhe bi