Të nderuar vëllezër,
Dëshiroj të flas për një dukuri që tash e sa vite ka filluar të marrë përmasa të mëdha në mesin e muslimanëve dhe në mesin e disa predikuesve të Islamit duke këshilluar veten dhe të tjerët që të ruajmë identitetin islam dhe petkun e muslimanit që Allahu na e ka veshur, begati kjo, e cila po nuk e ruajtëm, Allahu mund të na e marrë.
E dimë mirë se Allahu Urtiplotë i ka bërë festat pjesë të identitetit të popujve, parim ky i mbjellë nga fjalët e Pejgamberit ﷺ drejtuar Ebu Bekrit në Ditën e Festës së Fitrit: “Çdo popull ka festën e vet, e kjo është festa jonë.”
Por sa herë që flitet kjo temë, dalin zëra duke sjellë mizorisht një ndarje dyshe, gjoja se festat na qenkëshin dy lloje: festa me motiv fetar dhe festa me motive jofetare, duke futur në këtë të dytën çdo motiv tjetër të mundshëm, si motivet shoqërore dhe ato kombëtare, e pastaj duke mohuar festat me motive fetare, përveç dy Bajramëve, e duke pranuar si të mirëqenë çdo festë tjetër me motive jofetare.
Por realiteti qëndron se kjo pikëpamje vjen si pasojë e shikimit të jetës së muslimanit me sytë e një laiku apo sekularisti, që tenton të sjellë një standard të dyfishtë jetësor: një jetë fetare dhe një jetë tjetër jofetare. Mirëpo, është Allahu që na ka furnizuar me këta sy, dhe është Vetë Ai që na ka urdhëruar të shohim dynjanë me sytë e një të nënshtruari ndaj ligjeve të Tij të përkryera dhe Ai nuk ka pranuar ndryshe veçse: ﴾ إِنِ الحُكمُ إِلّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلّا تَعبُدوا إِلّا إِيّاهُ﴿ _“Gjykimi i takon vetëm Allahut, e Ai ka urdhëruar të mos e adhuroni askënd përveç Atij.” (Jusuf, 40).
Prandaj, ne si muslimanë duhet kuptuar përfundimisht se festat, pa marrë parasysh motivin e tyre, janë pjesë e sheriatit dhe normave të fesë dhe si të këtilla, nuk lejohet të ndryshohen, shtohen apo hiqen, gjë e cila do të nënkuptonte ndryshim të normave të fesë. Shejhul Islam Ibn Tejmije - Allahu e mëshiroftë! - rreth kësaj ka thënë: _"Festat janë norma të sheriatit, prandaj në raport me to duhet ndjekur (tekstet fetare) e jo sajuar (bidate të reja). I Dërguari i Allahut ﷺ ka pasur hutbe, pakte dhe ngjarje në shumë raste në ditë të caktuara, si: Dita e Bedrit, Hunejnit, Hendekut, Çlirimi i Mekës, koha e Hixhretit, hyrja në Medinë, pastaj hutbe të shumta ku ka përmendur norma të fesë, megjithatë kjo nuk nënkuptoi që këto ditë të shndërrohen në festa. Një gjë të tillë e kanë vepruar të krishterët, të cilët ditët e ngjarjeve nga jeta e Isait ﷺ i shndërruan në festa, apo edhe jehudët. Por, duhet ditur që festa është normë sheriatike, prandaj atë që Allahu e ka legjitimuar, duhet ndjekur, përndryshe nuk lejohet të shpiket në fe diçka që s'është pjesë e saj."_ (Mexhmu' el-fetawa, 2/123)
Madje fjala e të Dërguarit të Allahut ﷺ ishte shumë e qartë karshi festave të huaja, pa marrë parasysh motivin e tyre fetar apo jofetar. Kur ai pati ardhur në Medinë, siç e përshkruan Enesi - Allahu qoftë i kënaqur me të! - kuptoi se banorët e Medinës i festonin dy ditë të caktuara në vit, përkatësisht festën Nejruz dhe festën Mehrexhan, të cilat në esencë nuk kishin motive fetare. Njëra ishte festë e ndërrimit të moteve, e tjetra shënonte datën e fitores së mbretit Ferejdun, kur ai çliroi atdheun e vet nga Dahaku duke rikthyer mbretërinë e gjyshit të vet në Persi. Megjithatë, Pejgamberi ﷺ ua zhvleftësoi këto dy festa dhe u tha që Allahu jua ka zëvendësuar me dy festa më të mira: Festën e Fitrit dhe Festën e Kurbanit.
Pra, po të lejohej të ndaheshin festat në fetare dhe jofetare, nuk do t'ua kishte anuluar ato jofetare për t'ua zëvendësuar me dy të tjera, por do të ishte mundësia që ato të ekzistonin së bashku. Mirëpo, festat, çfarëdo qofshin, janë pjesë e sheriatit, prandaj nuk duhet shpikur festa të reja, e kushdo që thotë ndryshe, duhet sjellë argument për pretendimin e tij.
Në këtë rrjedhë të fjalëve, njashtu dua t'ua tërheq vërejtjen atyre që mundohen t'i nxjerrin këto fjalë nga konteksti, duke thënë se kush thotë se duhet të mjaftohemi vetëm me dy Bajramët, është kundër historisë së popullit tonë, apo kundër lirisë dhe dëbimit të armikut dhe nuk gëzohet me arritjen
