Սրտերը փակած մարդիկ ու շատ անկատար երազանքներ, խճողված լարերով երկինքներ ու թթվածինն ուտող, ամեն պահի նորովի վեր խոյացող շենքեր՝ հաճախ անաչք ու անլույս... անմարդ:
Երևանը՝ հավերժ չքնող ու չլռող. իր սրտի ձայնից անգամ վեր թռչող ու չքնող քաղաք,
Երևանն իր դիմապատկերում բոլորիս պատկերը պահող ու իր չքնաղ երգի մեջ գոռոցի կրկներգով քաղաք:
Մարդիկ... մոլոր ու հաճախ գլխիկոր, փոքր քաղաքի գրկում տեղ չհասնող ու չորս անիվով անգամ մի կերպ շարժվող, Երևանը՝ ջղաձգված նյարդով ու հաճախ անպատկեր, կնճիռներում հազար պատմություն ու կորցրած սեր, անհարմար հարցեր ու անհամար ցավեր, Երևանը՝ հայի մայր-քաղաքն ու անհայ մնացած տան պես, դուռը՝ ներսից ու դրսից փակ, Երևանը՝ դուռուլուսամուտը հողմերին ի բաց տված,
ես... քամու պես Երևանով սուրացող, ինչպես իմ կյանքը՝ Երևանով ու նրան հասկանալու անպարագիծ սիրով...
նույնքան ջղաձիգ կամ կնճռոտ, դրսից կանչող՝ ներսից կրկներգի գոռոցով, ղողանջի՜ կարոտ ու կապույտ երկինքների՜,
մարդկանցով հարուստ ու աղքատ էդ նույն մարդկանցով... ես...կրկնվող, կրկնող, ու անկրկնելի քաղաքի ձմռան մառախուղի պես հալչող, լուծվող ու ծխի պես օդի մեջ տարրալուծվող..
Օդի պես աղտոտված ու թթվածնի կարոտ, հույսի կաթիլը սրտիս մեջ քամող ու անհատնում սիրով սպասող... հա սպասող ... միշտ սպասող...
Երևանը
աշխարհի խաչմերուկում կամ աշխարհի խաչմերուկը՝ ինքը հենց.
խառը, խառնիճաղանջ կամ խառնաշփոթ, իր քամիների պես մազերը խռիվ տվող...
Ինձ մոխրացնող ու նորից վեր հանող Քաղաքը... իմ Կյանքն ափի մեջ պահող , բայց և ինձ անկյանք թողած իմ քաղաքը...
կյանքի ու մահվան Խաչմերուկում՝ մեզ միշտ լուռ սպասող մեր քաղաքը...
Կյանքի՛ կռիվ տվող ու հայի համար հոգի տվող... Երևանը...
Քաղաք- մարդ Երևանը... ինքն իրեն հավերժ փնտրող:
Մի քիչ մոլոր, մի քիչ ուրախ, մի քիչ թախծոտ ու միշտ Ընկեր իմ քաղաքը...
Չէ, բոլոր ճանապարհները չեն տանում դեպի Հռոմ, այլ իմ ու քո , Մեր քաղաք...
հա
իմ
Ե ր ե Վ Ա Ն
Հ.Գ. Մի նկարի պատմություն( Ն.Հ)
ՏԱՂԱՆԴԱՎՈՐԱԳՈւՅՆ հայ լուսանկարիչներից Արտյոմը ՝ աշխարհից աշխարհ եկավ Երևան, ու տեսեք՝ մի նկարում բռնել է քամին, Երևանի բույրն ու իմ ներսի փոթորիկը!
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ԵՄ վիրտուոզ աշխատանքի ու հիանալի պրոցեսի համար🖤⭐️ @tyom_akop
#actress #nazenihovhannisyan