मी मराठी कविता समुह.....

गज़ल

जहां पाने गए थे हम वहां खो गए। कभी तन्हा थे फिर से तन्हा हो गए।

उनका साथ हमें थोड़े ही दिन मयस्सर रहा, हाथ छुड़ाकर हमसे वो जुदा हो गए।

उनके बगैर ना हम जी पाए ना मर पाए, मोहब्बत में हमारी वो खुदा हो गए।

मुसल्सल मिले हमको उनकी यादों के गम, वो किसी और की खुशियों का जहां हो गए।

कभी बहुत हंसते मुस्कुराते थे हम यारों, हमारी खुशियों के वो आलम कहां खो गए।

कोई करेगा उनको हमसे ज्यादा मोहब्बत, खामख्वाह उनको इस बात के गुमां हो गए।

मुद्दतें गुजर गई उनके दीदार के बगैर, अफ़सोस वो किसी और का आईना हो गए।

हमको मयस्सर न हुए कभी उनके दिन, वो किसी और की रंगीन निशा हो गए।

कैसे करोगे अब किसी से मोहब्बत_आकाश जिनको दिल दिया था जब वो ही बेवफ़ा हो गए।

✍🏿 आकाश

🍁 आज का संदेश 🍁

*🐾अर्जून ने कृष्ण से पुछा..🐾*
*"ज़हर क्या है"..?*
*कृष्ण ने बहुत सुन्दर जबाब दिया...*

*"हर वो चीज़ जो ज़िन्दगी में*
*॥आवश्यकता से अधिक होती है*
👉 *वही ज़हर है*

फ़िर चाहे वो *ताक़त* हो, *धन* हो, *भूख* हो, *लालच* हो, *अभिमान* हो, *आलस* हो, *मह त्वकाँक्षा* हो, *प्रेम* ॥हो या *घृणा*..

*"जहर ही है"...*

🌹 जय श्री राधे कृष्णा 🌹

दुष्कृत्यांची करूया होळी
_______
सत्कार्याने भरवूया झोळी
दुष्कृत्यांची करूया होळी
द्वेष,मत्सर,लोभ अन हेवेदावे
यासर्वांची बांधून फेकू मोळी

जिद्दीने अगदी कोळ्यासारखी
पळवून लावू दुष्मनांची टोळी
मुखी गोड पक्वान्न भक्षुया
किंवा वाढुया पुरणाची पोळी

कुविचारी संगतीवर नेम धरुनी
मारा सदवर्तनाची योग्य गोळी
दूरच ठेवूया गर्दी ढोंगीपणाची
शहाणी असो वा साधीभोळी

गुटखा,चरस,मावा,पानसुपारी
जो तो का? हातावर चोळी
आज ठरवुनी जाळून टाकू
बिडी बंडल अन चिमूट-गोळी

पुण्य कमवूया सासरी माहेरी
कधी जाता आपल्या आजोळी
गाठी गुंफूया सुविचारांची
पुटपुटत या कवितेच्या ओळी.
_______
*रज्जाक शेख श्रीरामपूर*
9665778558

*पुलवामा* आतंकी हमले में *शहीद* हुए सभी वीर *जवानों* को *हमारा* शत-शत *नमन* । जय *हिंद* जय *जवान* 👏🏼

हिन्दी की सभी 'मात्राएँ' हैं स्त्रियाँ
और 'अक्षर' सभी पुरुष

बिना मात्राओं के कोई 'अक्षर'
ना कभी पिता बन सकता है
ना पुत्र
ना पति...
बिना मात्रा के नहीं बन सकते ये 'अक्षर' पुरुष भी !

इसलिए स्त्रियों के बिना पुरुष का
कोई अस्तित्व नहीं है !!🙏🙏

ऋण अनंत धरेचे

वसुंधरा जगमाता
करी पालणपोषन
तिच्या कुशीत आपले
होई छान संगोपण...१

वाढणारे प्रदूषण
करी घायाल धरेला
वृक्षतोड अतिरेक
प्राणघात धरणीला...२

युगेयुगे लेकरांचा
करी उदर भरण
बळीराजा करी कष्ट
नियमित नांगरण...३

तिच्या असण्याने राही
नित्य घर मानवांचे
अधांतरी हा पाळणा
ऋण अनंत धरेचे...४

ऋण फेडणे कठीण
माता आपली ती असे
प्रश्न मनात असावा
'ऋण फेडावे ते कसे...?' ५


सुरेश शिर्के
खारघर,पनवेल

"धनराशि जोगना लक्ष्य नहीं,
साम्राज्य भोगना लक्ष्य नहीं।
भुजबल से कर संसार विजय,
अगणित समृद्धियों का सन्चय,
दे दिया मित्र दुर्योधन को,
तृष्णा छू भी ना सकी मन को।

"वैभव विलास की चाह नहीं,
अपनी कोई परवाह नहीं,
बस यही चाहता हूँ केवल,
दान की देव सरिता निर्मल,
करतल से झरती रहे सदा,
निर्धन को भरती रहे सदा।

"तुच्छ है, राज्य क्या है केशव?
पाता क्या नर कर प्राप्त विभव?
चिंता प्रभूत, अत्यल्प हास,
कुछ चाकचिक्य, कुछ पल विलास,
पर वह भी यहीं गवाना है,
कुछ साथ नही ले जाना है।

"मुझसे मनुष्य जो होते हैं,
कंचन का भार न ढोते हैं,
पाते हैं धन बिखराने को,
लाते हैं रतन लुटाने को,
जग से न कभी कुछ लेते हैं,
दान ही हृदय का देते हैं।

"प्रासादों के कनकाभ शिखर,
होते कबूतरों के ही घर,
महलों में गरुड़ ना होता है,
कंचन पर कभी न सोता है।
रहता वह कहीं पहाड़ों में,
शैलों की फटी दरारों में।

"होकर सुख-समृद्धि के अधीन,
मानव होता निज तप क्षीण,
सत्ता किरीट मणिमय आसन,
करते मनुष्य का तेज हरण।
नर विभव हेतु लालचाता है,
पर वही मनुज को खाता है।

"चाँदनी पुष्प-छाया मे पल,
नर भले बने सुमधुर कोमल,
पर अमृत क्लेश का पिए बिना,
आताप अंधड़ में जिए बिना,
वह पुरुष नही कहला सकता,
विघ्नों को नही हिला सकता।

"उड़ते जो झंझावतों में,
पीते सो वारी प्रपातो में,
सारा आकाश अयन जिनका,
विषधर भुजंग भोजन जिनका,
वे ही फानिबंध छुड़ाते हैं,
धरती का हृदय जुड़ाते हैं।

"मैं गरुड़ कृष्ण मै पक्षिराज,
सिर पर ना चाहिए मुझे ताज।
दुर्योधन पर है विपद घोर,
सकता न किसी विधि उसे छोड़,
रण-खेत पाटना है मुझको,
अहिपाश काटना है मुझको।

"संग्राम सिंधु लहराता है,
सामने प्रलय घहराता है,
रह रह कर भुजा फड़कती है,
बिजली-सी नसें कड़कतीं हैं,
चाहता तुरत मैं कूद पडू,
जीतूं की समर मे डूब मरूं।

"अब देर नही कीजै केशव,
अवसेर नही कीजै केशव।
धनु की डोरी तन जाने दें,
संग्राम तुरत ठन जाने दें,
तांडवी तेज लहराएगा,
संसार ज्योति कुछ पाएगा।

"पर, एक विनय है मधुसूदन,
मेरी यह जन्मकथा गोपन,
मत कभी युधिष्ठिर से कहिए,
जैसे हो इसे छिपा रहिए,
वे इसे जान यदि पाएँगे,
सिंहासन को ठुकराएँगे।

"साम्राज्य न कभी स्वयं लेंगे,
सारी संपत्ति मुझे देंगे।
मैं भी ना उसे रख पाऊँगा,
दुर्योधन को दे जाऊँगा।
पांडव वंचित रह जाएँगे,
दुख से न छूट वे पाएँगे।

"अच्छा अब चला प्रणाम आर्य,
हो सिद्ध समर के शीघ्र कार्य।
रण मे ही अब दर्शन होंगे,
शार से चरण:स्पर्शन होंगे।
जय हो दिनेश नभ में विहरें,
भूतल मे दिव्य प्रकाश भरें।"

रथ से राधेय उतार आया,
हरि के मन मे विस्मय छाया,
बोले कि "वीर शत बार धन्य,
तुझसा न मित्र कोई अनन्य,
तू कुरूपति का ही नही प्राण,
नरता का है भूषण महान।"

Follow the ✍️ Kavi Kishor channel on WhatsApp: https://whatsapp.com/channel/0029Va61rJNG3R3rmlYpLu34

🌾🌺


*_माय म्हणे,कुठे कुठे मोजून मापूनच बोलावे_*
*_आघळ पघळ बोलून काही साध्य होत नाही_*

*_ऐकणाऱ्यांनीच बहिऱ्याचे सोंग घेतल्यावर_*
*_घसा जरी फुटला तरी उपयोग होत नाही_*

*_शंकर कदम...🪶_*
दि .११/०१/२५

🌾🌺

Follow the ✍️ Kavi Kishor channel on WhatsApp: https://whatsapp.com/channel/0029Va61rJNG3R3rmlYpLu34

*आभासी जग*

आभासी जगात प्रेम शोधले
मिळाली नाही साथ कुणाची
म्हणून शोधत फिरते मन
साथ ही परक्याची.....

आभासी जगात माझ्या
घालते भुरळ मनाला
हसऱ्या चेहऱ्याचे पांघरून
लागला घोळ जीवाला......

आभासी जग हे सारे
सत्य नसे इथे काही
बाग मी माझ्या स्वप्नाची
एकटीच फुलवत राही.......

आभासी जग हे
मृगजळ वाटे
मनात माझ्या
अंधार दाटे.......

*सौ. वैजयंती विकास गहुकर*
*योगा टीचर*
*जिल्हा .चंद्रपूर*
[email protected]

कुठले पुस्तक कुठला लेखक
लिपी कोणती कसले भाकित
हात एक अदृश्य उलटतो
पानामागुन पाने अविरत

गतसालाचे स्मरण जागता
दाटुन येते मनामध्ये भय
पान हे नवे यात तरी का
असेल काही प्रसन्न आशय

अखंड गर्जे समोर सागर
कणाकणाने खचते वाळू
तरी लाट ही नवीन उठता
सजे किनारा तिज कुरवाळू

स्वतः स्वतःला देत दिलासा
पुसते डोळे हसता हसता
उभी इथे मी पसरून बाहू
नवीन वर्षा तुझ्या स्वागता

- शांता शेळके

*उम्र* की डोर से फिर
एक मोती झड़ रहा है....
तारीख़ों के जीने से
दिसम्बर फिर उतर रहा है..
कुछ चेहरे घटे,चंद यादें
जुड़ गए वक़्त में....
उम्र का पंछी नित दूर और
दूर निकल रहा है..
गुनगुनी धूप और ठिठुरी
रातें जाड़ों की...
गुज़रे लम्हों पर झीना-झीना
सा इक पर्दा गिर रहा है..
ज़ायका लिया नहीं और
फिसल गई ज़िन्दगी...
वक़्त है कि सब कुछ समेटे
बादल बन उड़ रहा है..
फिर एक दिसम्बर गुज़र रहा है..
बूढ़ा दिसम्बर, जवां जनवरी के कदमों मे बिछ रहा है...
लो अब इस सदी को पच्चीसवाँ साल लग रहा है....
नव वर्श की शुभकामनाएं ☺️

वर्षांमागून वर्षे जात राहतात पण मनाशी बांधलेली काही स्वप्नं अन् संकल्प तसेच राहतात.. ना ते पुर्ण झालेले असतात ना ते सुटून जातात.. ते तसेच राहतात.. जणू काही आपल्या आत खूप आतपर्यंत रूतून बसल्यासारखे.. आपलाच एक भाग होऊन गेल्यासारखे भासतात अगदी.. कधीतरी अगदी आपली स्वप्नं आणि आपण वेगळे आहोत की एकच आहोत असा प्रश्न पडावा एवढी एकरूपता साधली जाते.. अशातच अजून एक नवीन वर्ष आपल्या पुढे येऊन ठेपतं तेव्हा मनात एक काहूर आपसूकच येऊ लागतं.. कुठलीतरी अनामिक हूरहूर मनात रूंजी घालू लागते... असं बरंच काही असतं आणि कदाचित असणारही असेल पण तरीही स्वप्नं सुटणार नाहियेत.. तीच तर आयुष्याला सुंदर बनवतात बाकी स्वप्नं तरी दुसरी काय असतात आपली आयुष्य सुंदर बनवण्यापलीकडे🌱

Rest in Peace Dr. Manmohan Singh 👏

History will be kinder to you. 🫡

सखे तू येते नी का जाते

तू सामोरी उभी राहता
शब्द ना उमटती ओठे
वारा थांबे तुज पाहता
धाक हा की विरह पाते ?....१

सखे, तू येते नी का जाते ?//ध्रु //

मनीच्या मनी राही व्यथा
आशा जळे ,हृदयी पिळे
पुढे ना सरे प्रेम कथा
दिसा मागे रात्र का पळते ?.......२

जाणते तरी ही फिरते
पुन्हा पुन्हा हात सोडते
गर्तेत रात थरथरते
पापणी का पाणी झरते ?......३

तू पुढे पुढे वाट चाले
धूळ उडे ,नयनी चरते
शब्द मुके, पाय पांगळे
तू मला अशी का छळते ? ....४

दुष्ट इच्छा, लागावी ठेच
मागे वळूनी तु पहावे
उरात असे धस्स व्हावे
नयनी का आशा उरते ?.....५

काय ही तुझी मजबुरी
जरा नाही तुज सबुरी
काहणी अशीच अधुरी
तुला कळे ना मला कळते ?...६

सखे,तू येते नी का जाते ? //ध्रु //

नामदेव हुले पुणे
9371175901

*सुखाची १७ पाऊले*
..................................................
❗जाग येता पहिल्या प्रहरी
हळुवार डोळे उघडावे... १
❗मग पाहून हातांकडे
कुलदेवतेला स्मरावे... २
❗अंथरुणातून उठताक्षणी
धरतीला नमावे... ३
❗ध्यानस्थ होऊ भगवंताला
आठवावे... ४
❗सर्व आन्हिके झाल्यावर
देवाचरणी बसावे... ५
❗काही न मागता
त्यालाच सर्व अर्पावे... ६
❗घरांतून निघता बाहेर
आई वडिलांना नमावे... ७
❗येतो असा निरोप घेऊन
मगच घर सोडावे... ८
❗क्षणभर दाराबाहेर थांबून
वास्तूला स्मरावे... ९
❗समाधानाचे भाव आणून
मगच मार्गस्थ व्हावे... १०
❗चेहऱ्यावर स्मित हास्य
नेहमी बाळगून चालावे..११
❗येणाऱ्या जाणाऱ्यांकडे
आनंदाने पहावे... १२
❗जगात खूप भांडण तंटे
आपण शांत राहावे... १३
❗सतत तोंडात मध आणि
मस्तकी बर्फ धरावे... १४
❗जीवन हे मर्त्य आहे
नेहमी लक्षात असावे... १५
❗प्रत्येक क्षण हेच जीवन
हेच मनी ठसवावे... १६
❗सत्याने वागून नेहमी
जीवन आपुले जगावे... १७

*🌷🌹श्रीस्वामी समर्थ जय जय स्वामी समर्थ 🌹🌷*
*आपले आयुष्य आनंदात जावो*

*छोटयाश्या पादुका, इवलास कमांडलू. हसतंय ना आपल स्वामी बाळ त्याला मी कस सांभाळू ? 🌹*

*डोळ्यातूनी वाहत होत्या पाण्याच्या अदृश्य धारा...*

*वेदना चा, बनऊन पंखा घालत होते स्वतःला वारा!🌹*

*स्वामी बाळा तुझी परीक्षा, असते खूप कठीण, प्रत्येक वळणावर पाप पुण्य हिशोबा ची द्यावी लागते साक्ष 🙏*

*तु हसतोय स्वामी बाळा मनमुराद,*
*लावुनी शिव टिळा, तुळशी माळे रुळे ढेरीवर, भक्तांसी न्याय देई वरचे वरी 🌹*

*🌹🌹🌹🌹🙏🙏🌹🌹🌹🌹*

*कुणास ठाऊक कुणाची रचना आहे ते ?*
*फारच सुंदर लिहिलंय, अंतर्मुख करायला लावणारं😥*
︵︷︵︷︵︷︵︷︵︷
*कांही राहून तर नाही ना गेलं*
︶︸︶︸︶︸︶︸︶︸
तीन महीन्याच्या बाळाला
दाईपाशी ठेवून
कामावर जाणाऱ्या आईला
दाईनं विचारलं ~
कांही राहून तर नाही ना गेलं ! ❓
पर्स, किल्ल्या सगळं घेतलंत ना ?
आता ती कशी हो, हो म्हणेल ?
पैशापाठी पळता-पळता
सगळं कांही मिळविण्याच्या
महत्वाकांक्षेपोटी
ती जिच्यासाठी एवढा आटापिटा
करतेय तीच तर राहून गेलीय !
😑
लग्नात नवऱ्या मुलीस सासरी
पाठवताना लग्नाचा हाॅल
रिकामा करून देताना
मुलीच्या आत्यानं विचारलं ~
दादा, कांही राहून तर नाही गेलं ना ?
चेक कर जरा नीट..!
बाप चेक करायला गेला, तर
वधूच्या खोलीत
कांही फुलं सुकून पडलेली दिसली.
सगळंच तर मागं राहून गेलंय.
२१ वर्षे जे नाव घेऊन आपण
जिला लाडानं हाक मारत होतो,
ते नाव तिथंच सुटून गेलंय, आणि
त्या नावापुढे आतापर्यंत
अभिमानानं जे नाव लागत होतं,
ते नावही आता तिथंच राहून गेलंय.

दादा, बघितलंस ?
कांही मागे राहून तर नाही ना गेलं ?
बहिणीच्या या प्रश्नावर
भरून आलेले डोळे लपवत बाप
कांही बोलला तर नाही, पण
त्याच्या मनात विचार आला~
सगळं कांही तर इथंच राहून गेलंय .!
😔
मोठी मनिषा मनी बाळगून मुलाला
शिक्षणासाठी परदेशात पाठवलं होतं,
आणि तो शिकून तिथंच सेटल झाला.
नातवाच्या जन्मावेळी मोठ्या
मुश्किलीनं तीन महिन्यांचा
व्हिसा मिळाला होता,
आणि निघतेवेळी मुलानं विचारलं ~
बाबा सगळं कांही चेक केलंय ना ?
कांही राहून तर नाही ना गेलं ?
काय सांगू त्याला, की आता..
आता राहून जाण्यासारखं
माझ्यापाशी उरलं तरी काय आहे ..!
😔
सेवानिवृत्तीचे दिवशी
पी.ए. नं आठवण करून दिली ~
चेक करून घ्या सर ..!
कांही राहून तर नाही ना गेलं ?
थोडं थांबलो, आणि मनात विचार
आला, सगळं जीवन तर
इथंच येण्या-जाण्यात निघून गेलं.
आता आणखी काय राहून
गेलं असणार आहे?
😔
स्मशानातून परतताना मुलानं ...
मान वळवली पुन्हा एकदा,
चितेकडे पाहण्यासाठी ...
पित्याच्या चितेच्या
भडकत्या आगीकडे पाहून
त्याचं मन भरून आलं.
धावतच तो गेला
पित्याच्या चेहऱ्याची एक
झलक पाहण्याचा
असफल प्रयत्न केला....
आणि तो परतला.
मित्रानं विचारलं ~
काही राहून गेलं होतं कां रे ?

भरल्या डोळ्यांनी तो बोलला ~
नाही , कांहीच नाही राहिलं आता.
आणि जे काही राहून गेलंय,
ते नेहमीच माझ्या सोबत राहिल .!
😌
एकदा... थोडा वेळ काढून वाचा,
कदाचित ...जुना काळ आठवेल,
डोळे भरून येतील, आणि
आज मन भरून जगण्याचं
!!.. कारण मिळेल ..!!

*मित्रांनो ! कुणास ठाऊक ?*

*केव्हा या जीवनाची संध्याकाळ होईल.*

*असं कांही होण्याआधी*
*सर्वांना जवळ घ्या,*
*त्यांच्या पाठीवर हात फिरवा.*
*त्यांच्याशी प्रेमानं बोलून घ्या*
*जेणेकरुन कांही राहून जाऊ नये ..!!!*

🌹🙏💐

https://youtu.be/Mw-uAUDv6TU?feature=shared

*रिटायर वडील...!!!*
😢
*आज जेवून झाल्यावर*
*वडील बोलले...*

" *मी आता रिटायर्ड होतोय.*
*मला आता नवीन कपडे*
*नको. जे असेल, ते मी*
*जेवीन. रोज वाचायला*
*पेपर नको. आजपासून*
*बदामाचा शिरा नको, मोटर गाडीवर फिरण बंद,बंगला नको,बेड नको,एका कोपर-यात थोडी जागा झोपण्यास मिळाली तरी खुप झाल,आणि हो तुमचे सुनबाईचे मिञ व मैञिनी चार पाहुणे आलेतर मला आगोदर सांगा मी बाहेर जाईल पण त्यांच्या समोर बाबा तुम्ही बाहेर बसा😡 आस सांगु नका तुम्ही मला*
*जसं ठेवाल, तसं राहीन."*😢😢😢

कांहीतरी कांपताना सुरीनं
बोट कापलं जावं आणि
*टचकन पाणी डोळ्यात* यावं,
काळीजच तुटावं, अगदी तसं
झालं...

एवढंच कळलं, की आजवर
जे जपलं, ते सारंच फसलं...

कां *वडीलांना* वाटलं, ते
ओझं होतील माझ्यावर...?🤔

मला त्रास होईल, जर ते गेले
नाहीत कांमावर...?

ते घरात राहिले, म्हणून
कोणी *ऐतखाऊ* म्हणेल...

की त्यांची घरातली किंमत
*शून्य* बनेल...???

आज का त्यांनी
दम दिला नाही...?

"काय हवं ते करा, माझी
तब्बेत बरी नाही, मला
कामावर जायला जमणार
नाही..."

खरंतर हा अधिकार आहे,
त्यांचा सांगण्याचा. पण ते
काकुळतीला कां आले...?

ह्या विचारातच माझं मनं
खचलं. नंतर माझं उत्तर
मला मिळालं...

जसजसा मी मोठा होत
गेलो, *वडीलांच्या* कवेत
मावेनासा झालो.

तेव्हा नुसतं माझं शरीरच
वाढत नव्हतं, तर त्याबरोबर
वाढत होता तो माझा *अहंकार*
आणि त्यानं वाढत होता,
तो विसंवाद...

आई जवळची वाटत होती.
पण, *वडीलांशी* दुरावा
साठत होता...

*मनांच्या खोल तळापर्यंत*
*प्रेमच प्रेम होतं.* पण, ते
कधी *शब्दांत* सांगताच
आलं नाही...

*वडीलांनीही* ते दाखवलं
असेल. पण, दिसण्यांत आलं
नाही.

मला लहानाचा मोठा करणारे
*वडील,* स्वःताच स्वतःला
लहान समजत होते...

मला ओरडणारे - शिकवणारे
*वडील,* कां कुणास ठाऊक 🤔
बोलतांना धजत होते...

*मनानं कष्ट करायला तयार*
*असलेल्या वडीलांना,*
शरीर साथ देत नव्हतं...

*शून्यातून सारं उभं केलेल्या*
*तपस्वीला,* घरांत नुसतं,
बसू देत नव्हतं...

*हे मी नेमकं ओळखलं...!!*

खरंतर मी कामावर जायला
लागल्यापासून, सांगायचंच
होतं त्यांना, की *थकलाहांत*,तुम्ही
आराम करा. पण,

आपला अधिकार नव्हे,
सूर्याला सांगायचा, की
*“मावळ आता”...!!*

लहानपणीचे हट्ट पुरवणारे
*वडील...*

मधल्या वयांत अभ्यासासाठी
ओरडणारे *वडील...*

आणि नंतर चांगलं वागण्यासाठी
कानउघडणी करणारे *वडील...*

आजवर सारं कांही देऊन
कसलीच अपेक्षा न ठेवता,
जेव्हा खुर्चीत शांत बसतात,
तेव्हा वाटतं, की कांही जणू
*आभाळंच खाली झुकलंय !!*

कधीतरी या *आभाळाला*
*जवळ बोलवून* खूप कांही
*बोलावसं वाटतं...!!*

पण तेव्हा लक्षांत येतं, की
*आभाळ कधीच झुकत*
*नाही, ते झुकल्यासारखं*
*वाटतं...!!*

आज माझंच मला कळून
चुकलं, की *आभाळाची*
*छत्रछाया ही खूप कांही*
*देऊन जाते...!!!*

*सर्व रिटायर्ड आणि जेष्ठ*
*नागरीकांसाठी समर्पित...!!!*🪷🙏🏻🪷🙏🏻🪷

*मृत्यु क्यों आवश्यक है?*

*हर कोई मृत्यु से डरता है, लेकिन जन्म और मृत्यु सृष्टि के नियम हैं... यह ब्रह्मांड के संतुलन के लिए आवश्यक है। इसके बिना, मनुष्य एक-दूसरे पर हावी हो जाते। कैसे? इस कहानी से जानिए...*

एक बार, एक राजा एक संत के पास गया, जो राज्य के बाहर एक पेड़ के नीचे बैठे थे। राजा ने पूछा, "हे स्वामी! *क्या कोई औषधि है जो अमरता दे सके? कृपया मुझे बताएं।"*

संत ने कहा, "हे राजा! आपके सामने जो दो पर्वत हैं, उन्हें पार कीजिए। वहाँ एक झील मिलेगी। उसका पानी पीने से आप अमर हो जाएंगे।"

राजा ने पर्वत पार कर झील पाई। जैसे ही वह पानी पीने को झुके, उन्होंने कराहने की आवाज सुनी। आवाज का पीछा करने पर उन्होंने एक बूढ़े और कमजोर व्यक्ति को दर्द में देखा।

राजा ने कारण पूछा, तो उस व्यक्ति ने कहा, *"मैंने इस झील का पानी पी लिया और अमर हो गया*। जब मेरी उम्र सौ साल की हुई, तो मेरे बेटे ने मुझे घर से निकाल दिया। मैं पचास साल से यहाँ पड़ा हूँ, बिना किसी देखभाल के। मेरा बेटा मर चुका है, और मेरे पोते अब बूढ़े हो चुके हैं। मैंने *खाना-पीना बंद कर दिया है, फिर भी जीवित हूँ।"*

राजा ने सोचा, *"बुढ़ापे के साथ अमरता का क्या फायदा?* अगर मैं अमरता के साथ यौवन भी प्राप्त कर सकूँ तो?" राजा वापस संत के पास गए और समाधान पूछा, "कृपया मुझे अमरता के साथ यौवन प्राप्त करने का उपाय बताएं।"

संत ने कहा, "झील पार करने के बाद, आपको एक और पर्वत मिलेगा। उसे पार करिए, और एक पेड़ मिलेगा जिस पर पीले फल लगे होंगे। उन फलों में से एक खा लीजिए, *और आपको अमरता के साथ यौवन भी मिल जाएगा।"*

राजा ने दूसरा पर्वत पार किया और एक पेड़ देखा, जिस पर पीले फल लगे थे। जैसे ही उन्होंने फल तोड़ने के लिए हाथ बढ़ाया, उन्हें तेज बहस और लड़ाई की आवाजें सुनाई दीं। उन्होंने सोचा, इस सुनसान जगह में कौन झगड़ सकता है?

*राजा ने चार जवान आदमियों को ऊंची आवाज़ में झगड़ते देखा।* राजा ने पूछा, "तुम लोग क्यों झगड़ रहे हो?" उनमें से एक बोला, "मैं 250 साल का हूँ और मेरे दाहिने वाले व्यक्ति की उम्र 300 साल है। वह मुझे मेरी संपत्ति का हिस्सा नहीं दे रहा।"

जब राजा ने दाहिने वाले व्यक्ति से पूछा, उसने कहा, "मेरा पिता, जो 350 साल का है, *अभी भी जीवित है और उसने मुझे मेरा हिस्सा नहीं दिया। तो मैं अपने बेटे को कैसे दूं?"*

उस आदमी ने अपने 400 साल के पिता की ओर इशारा किया, जिन्होंने भी वही शिकायत की। उन्होंने राजा से कहा कि संपत्ति के इस अंतहीन झगड़े की वजह से गांववालों ने उन्हें गांव से निकाल दिया है।

राजा हैरान होकर संत के पास लौटे और बोले, *"धन्यवाद, आपने मुझे मृत्यु का महत्व समझाया।"*

संत ने कहा, *"मृत्यु के कारण ही इस संसार में प्रेम है।"*

*"मृत्यु के बारे में चिंता करने के बजाय, हर दिन और हर पल को खुशी से जियो। खुद को बदलो, दुनिया बदल जाएगी।"*

1. जब आप स्नान करते समय भगवान का नाम लेते हैं,तो वह एक पवित्र स्नान बन जाता है।

2. जब आप खाना खाते समय नाम लेते हैं,तो वह भोजन प्रसाद बन जाता है।

3. जब आप चलते समय नाम लेते हैं,तो वह एक तीर्थ यात्रा बन जाती है।

4. जब आप खाना पकाते समय नाम लेते हैं,तो वह भोजन दिव्य बन जाता है।

5. जब आप सोने से पहले नाम लेते हैं,तो वह ध्यानमय नींद बन जाती है।

6. जब आप काम करते समय नाम लेते हैं, तो वह भक्ति बन जाती है।

7. जब आप घर में नाम लेते हैं, तो वह घर मंदिर बन जाता है..!!

*🙏🏾🙏🙏🏽जय श्री कृष्ण*🙏🏻🙏🏼🙏🏿

*चहा*

विचार येतो मनात
चहात असं काय?
लोक म्हणतात झोप उडते
खरंच असतं अस यामध्ये काय?.....1

चहाचे प्रकार किती
वेगवेगळ्या नावांनी चहाची ख्याती
कौतुक चहाचे करता किती
एक घुट पिला तरी मिळते शांती.....2

संध्याकाळ झाली की पुकारा होतो
हळूच चहा सोबत भजे मागवतो
म्हणतात चहा घेताच उत्साह वाढतो
समजत नाही चहा म्हणजे काय प्रकार असतो?.....3

मी आहे योगा मास्टर
देईल नाही कोणाला चहाची ऑफर
मी म्हणते गोड नको कडूच प्या
वाटलंच तर चहा ऐवजी दूधच प्या.....4

मी म्हणते चहा नको
कडू काढा प्या
रोगाला आमंत्रण कशाला देता
चहा सोडा रोगमुक्त व्हा.....5

*सौ.वैजयंती विकास गहूकर*
*योगा टीचर*
*जिल्हा. चंद्रपूर*
[email protected]

!!! एक उलझन है जो सुलझती नही !!!

तस पहायला गेल तर समस्या भरपूर आहेत पण त्यातल्या त्यात एक समस्या अशी आहे जी सुटत नाहीय

विकोपाला जाणारे वाद आणि त्यातून उत्पन्न होणार नैराश्य
काहिच ऐकुन न घेणारे स्वकिय आणि डोक्यात बुद्धी नसणारे परकिय
नुसताच डोक्याला ताप आहे

एक समस्या आहे जी सुटता सुटत नाहिय

सुट्यांमध्ये मारलेली मौज पाहता
वेळेची कानाखाली बसलेली चपराक महाग आहे
एका स्वप्नापयी कित्येक स्वप्न बेचिराख आहे
आनंदाच्या भरातही मनात प्रचंड राग आहे

तस पहायला गेल तर समस्या एकच आहे जी सुटता सुटत नाहिय

प्रेमाचा झोलझाल सार्या दुनियेत आहे
पण आवडतीच्या मनातील झोल जरा विचिञच आहे
दुनिया प्रेमाची असली तरी त्यात अंगार आहे
दाही दिशा जळत असतांना मनात माञ गडद अंधार आहे

तशी समस्या एकच आहे
जी सुटता सुटत नाहीय

(आजच्या सर्वात सुंदर कट्टूला अर्पण)

*नागासाकी का स्टैंड बॉय....*

यह 1945 में 09 अगस्त को जापान के नागासाकी पर परमाणु बमबारी के बाद ली गई एक ऐतिहासिक तस्वीर है। इस तस्वीर में लगभग 10 साल का एक लड़का अपने मृत भाई को पीठ पर बांधे हुए एक श्मशान के बाहर खड़ा है, और अंतिम संस्कार का इंतजार कर रहा है। एक सैनिक ने उससे कहा *"अपने मृत भाई को नीचे रख दो। तुम्हें बोझ लगेगा।"* तो बच्चे ने कहा *"यह बोझ नहीं है, मेरा भाई है..!"*
सिपाही समझ गया और चुप हो गया।

तब से यह तस्वीर जापान में एकता का प्रतीक बन गई है।

*भाई बोझ नहीं होते है है...* गिर जाए तो उठा लो, थक जाए तो सहारा दो, गलती हो जाए तो माफ कर दो, क्योंकि भाई भाई है, बोझ नहीं है।

कभी दुनिया उसे छोड़ भी दे, तो उसे अपनी पीठ पर उठा लो। .उसकी मदद करो..।

*जो अपने खून का नहीं - वह किसी का नहीं...*

थोड़े से धन संपत्ति के लिए अपनो से रिश्ता तोड़ने वालो नंगे आये थे दुनिया में नंगे ही चले जाओगे।

*बात कड़वी है पर सच्ची है...*✍️🙏

निवडणूकीचे वारे

निवडणूकीचे वारे
जोरात लागलेत वाहू
एकमेकांना विरोधक
पाण्यात लागले पाहू...

जो तो आपल्या कर्तृत्वाचा
वाचू लागलेत पाढा
शहाणपणाचा आव आणून
पाजू लागलाय काढा...

खोदून वारकाचा उकंडा
काढू लागलेत केस
विकासावर बोलू जाता
येतोय तोंडाला फेस...

भाषणात शब्दाचा मारा
गद्दार आणिक खोकी
धर्माच्या नावाखाली
भडकवू लागलेत डोकी...

काल परवाचे मित्र
आज खुशाल झाडती फैरी
खुर्चीच्या लालसेपोटी
जणू झालेत हाड वैरी...

घराघरात पडली फुट
वर करुन येती बाह्या
प्रत्येकाचा वेगळा झेंडा
कुणी उरले ना समजाया...

सुटता निवडणूकीचे वारे
कसे बदलतात रंग
सामान्य मतदार राजा
बघूनच राहतोय दंग...

© खंदारे सुर्यभान गुणाजी
नांदेड- 9673804554

पावसाळी कवी
डोलणारं शेत शिवार
यावर रचना करतात
अनू सुगीच्या दिवसांत
आनंदाने गाणी गातात

पोळलेलं काळीज
करपलेल्या पिकांच्या दिवसांत
पावसाळ्यात उगवणारे
कवी गायक कुठं गायब होतात ?

ज्यांची शेती नाही.
ते शेतकऱ्यांना सहा हजार
अनुदान मिळाले बाता करतात
खतांच्या दरात हिसकावून घेतले
यावर त्यांच्या दातखिळी बसतात

खादीचे कडक कपडे घालणारे
पंचमहाली राहतात
पण विणकर अन् कापूस उत्पादक
नेहमीच नागडे राहतात
#राजू_वाघमारे
सांगली
३०/१०/२०२२.

🪔 *श्री स्वामी समर्थ* 🪔. . 🌹...🪔 *शुभ दिपावली*🪔 🌹आपणा सर्वांना दिवाळीच्या लक्ष लक्ष शुभेच्छा 🌹 तुम्हाला सर्वांना ही दिवाळी आनंदाची,सुखसमृध्दीची, भरभराटीची,आरोग्य पूर्ण व सर्व मनोकामना पूर्ण करणारी जावो. स्वतःशी स्वतःला जोडण्या साठी मनामनात लक्ष्य लक्ष्य दिव्यांचा प्रकाश उजळू दे ही
‼️ *श्री स्वामी समर्थ चरणी प्रार्थना*‼️
🪔‼️

*"अच्छी थी, पगडंडी अपनी,*
*सड़कों पर तो, जाम बहुत है!!*

*फुर्र हो गई फुर्सत, अब तो,*
*सबके पास, काम बहुत है!!*

*नहीं जरूरत, बूढ़ों की अब,*
*हर बच्चा, बुद्धिमान बहुत है!!*

*उजड़ गए, सब बाग बगीचे,*
*दो गमलों में, शान बहुत है!!*

*मट्ठा, दही, नहीं खाते हैं,*
*कहते हैं, ज़ुकाम बहुत है!!*

*पीते हैं, जब चाय, तब कहीं,*
*कहते हैं, आराम बहुत है!!*

*बंद हो गई, चिट्ठी, पत्री,*
*व्हाट्सएप पर, पैगाम बहुत है!!*

*झुके-झुके, स्कूली बच्चे,*
*बस्तों में, सामान बहुत है!!*

*नही बचे, कोई सम्बन्धी,*
*अकड़,ऐंठ,अहसान बहुत है!!*

*सुविधाओं का,ढेर लगा है यार..*
*पर इंसान, परेशान बहुत है!!*
🌷🙏सुप्रभात🙏🌷

अंधेरों के घने साए में
धूप के कुछ किस्से हैं,,
दुख है अगर जीवन में
सुख के भी तो हिस्से हैं

उजली रौशन यादों में
जज़्बातों के ठिकाने हैं,,
लम्हें हैं कुछ बेमायने तो
कुछ पलों के मायने हैं

आज है अगर बुझा बुझा
कल के निखरे आईने हैं,,
गुज़रा जो सफ़र कठिन
मुक़ाम अच्छे भी तो आने है!!
✍️✍️

*यह रचना दिल को छू गई।*

तीन पहर तो बीत गये,
बस एक पहर ही बाकी है।
जीवन हाथों से फिसल गया,
बस खाली मुट्ठी बाकी है।

सब कुछ पाया इस जीवन में,
फिर भी इच्छाएं बाकी हैं
दुनिया से हमने क्या पाया,
यह लेखा - जोखा बहुत हुआ,
*इस जग ने हमसे क्या पाया,
बस ये गणनाएं बाकी हैं।*

इस भाग-दौड़ की दुनिया में
हमको इक पल का होश नहीं,
वैसे तो जीवन सुखमय है,
पर फिर भी क्यों संतोष नहीं !

क्या यूं ही जीवन बीतेगा,
क्या यूं ही सांसें बंद होंगी ?
औरों की पीड़ा देख समझ
कब अपनी आंखें नम होंगी ?
मन के अंतर में कहीं छिपे
इस प्रश्न का उत्तर बाकी है।

मेरी खुशियां, मेरे सपने
मेरे बच्चे, मेरे अपने
यह करते - करते शाम हुई
इससे पहले तम छा जाए
इससे पहले कि शाम ढले

कुछ दूर परायी बस्ती में
इक दीप जलाना बाकी है।
तीन पहर तो बीत गये,
बस एक पहर ही बाकी है।
जीवन हाथों से फिसल गया,
बस खाली मुट्ठी बाकी है।

*जीवन की सारी दौड़ केवल अतिरिक्त के लिए है! अतिरिक्त पैसा, अतिरिक्त पहचान, अतिरिक्त शोहरत, अतिरिक्त प्रतिष्ठा, यदि यह अतिरिक्त पाने की लालसा ना हो तो जीवन एकदम सरल है.*

*आइए, मंथन करे*

कितीही प्रयत्न केले
मला पोक्त वागता येत नाही.

लपवाव म्हटल खूप
पण माझं बालिशपण झाकत नाही

तोडाव म्हटल नात वर्धक्याशी ,
हे वयाच चालन थांबत नाही

वयानुसार वागावं म्हटल तर ,
माझ अवखळपण घटत नाही

कवटाळून धरलं कितीही
बालपण ठरत नाही ,

अन् वय वाढल कितीही
तरी माझं यौवन सरत नाही..
सुवर्णा आंधळे ©®

दि.५ सप्टेंबर २०२४ गुरूवार
शीर्षक- *ज्ञान दिल्याने ज्ञान वाढते*
काव्यप्रकार- *मुक्तछंद*
चोरी न होणारी असे एकच संपत्ती
तिला ज्ञानसंपत्ती म्हणतात
दिल्याने वाढणारी असते ती
म्हणूनच ज्ञानदान सर्वश्रेष्ठ मानतात
ज्ञान दिल्याने ज्ञान वाढते
ज्ञानाला साचून ठेवू नये कधी
साचून ठेवल्याने बुद्धीला गंज चढतो
मुक्तहस्ताने वाटल्याने बुद्धीवर
साचलेलं कार्बन दूर जात असतो.

विद्यादान सर्वांनाच करावं
ज्ञानाचा विधायक उपयोग करावा
विघातक रूप नको त्याला
जनकल्याणाचाच ध्यास मनी धरावा
डायनामाईटशोधक अल्फ्रेड नोबेल
अणूउर्जेचा शोध अल्बर्ट आईन्स्टाईनने लावला
ज्ञानाच्या अशा संहारक रूपाने
जगातील मानवजातीचा सर्वनाशच केला.

ज्ञानार्थी बनू नको बनणे पोटार्थी
करू साधना फक्त ज्ञानाची
प्राप्त ज्ञानाचा उपयोजन करणाराच
खरा ज्ञानवंत उपाशी मरतच नाही
हीच खूणगाठ बांधा चित्ती
फक्त शिक्षित होणं नसे पुरेसे
सुशिक्षित, सुसंस्कारी होणं आवश्यक आहे
प्रत्येक नारीत आई,बहीण शोधण्याची
दृष्टी सुसंस्कारानेच वाढत राहे.
*✍️शीघ्रकवी श्री पद्माकर दत्तात्रेय वाघरूळकर, (दत्तिंदुसुत/पद्मदा) भाषाशिक्षक, छत्रपती संभाजीनगर📱९७३०७९८२७९🤝*

*!! शिक्षक आम्ही भाग्यवान !!*
(गुलाब सोनोने)

कुणाला मिळतो सांगा ?
इतका मान आणिक सन्मान...
जन्मोजन्मीची पुण्याई आमची,
शिक्षक आम्ही भाग्यवान...

आत्मविश्वासाच्या शिदोरीने
घेतात उत्तुंग गगन भरारी..
सजीव तारांगणे विद्यालयी
चकाकतात तेजोमय करारी...
हेच आमचा जीवप्राण
यांच्या ठाई युक्ती, शक्ती महान...!
जन्मोजन्मीची पुण्याई आमची,
शिक्षक आम्ही भाग्यवान...!

समर्थपणे नेतात साता समुद्रापार
सत्यसंस्कार आरसा...
यशोधनाची ही गुरुकिल्ली
संयमी कुटुंबाचा वारसा...
चिमण्या पाखरांचे सुयश
चिंतित येते रात्र अन् दिनमान...!
जन्मोजन्मीची पुण्याई आमची,
शिक्षक आम्ही भाग्यवान...!

अक्षय समाधान विद्यामंदिरी,
समर्थ गुरु शिष्य परंपरा...
राग, द्वेष, क्लेश, नुरे
मिळे ज्ञान,योग,गीत, अंतरा...
ऋणानुबंध लेवून आठवणींचे पक्षी
पुन्हा परतून येतात गुणवान...!
जन्मोजन्मीची पुण्याई आमची,
शिक्षक आम्ही भाग्यवान...!

✍️.. गुलाब रा. सोनोने
Mr. Rose
यवतमाळ
7744971615
( 5 सप्टेंबर 2024 शिक्षक दिनाच्या सर्व बंधू भगिनींना मंगल शुभेच्छा 💐🙏)

अपने भी मिलकर बिछड़ गये
सपने भी टूटकर बिखर गये

यादों का सफ़र अभी
तलक जारी है

कुछ केहने सुनने वाले भी
कुछ ना केहने सुनने वाले भी
मिलकर बिछड़ गये

यादों का सफ़र ज़ारी है

बारिशों में भी भीगे खूब हम
किल्किलाती धूप में भी
तपे बहुत हम
सर्द हवाओं में भी ठिठुरते रहे हम

हम मौसमों में से मौसम
हमसे मिलकर बिछड़ते रहे

यादों का सफ़र ज़ारी है

ऊषा बिकानेरी
🌹✍️🌹

"अंधेरा नहीं था..
खाली सड़क न थी....
पूरे कपड़े कोई तड़क भड़क न थी...
जेब में कलम थी...
गले में आला था...
बदन पर सफेद कोट भी डाला था..
ना जाने'' कौन सी गलती कर दी मैं ने...
जान देकर अपनी सजा भी भर दी मैं ने...
साथ में लड़ेंगे तो हार पाप की भी होगी...
किसी गली के मोड़ पर बेटी आप की भी होगी''🙏🏻💐
Don't share picture of victim🙏
justiceformoumita

आम्हीच आमच्या देशाचे
रक्षक आणि आम्हीच
आमच्या देशाचे भक्षक

वेळ पडली तर एखाद्यासाठी
स्वतः जीव पणं देणारे
आणि वेळ पडली तर
एखाद्याचा जीव पण घेणारे

आम्हीच आई बहिणीच
रक्षण करणारे
आम्हीच आम्हीच आई बहिणीची
अब्रू लुटणारे

आम्हीच वासनेचे पुजारी
अणि व्यसनच्या पायी
जिंदगी बर्बाद करणारे भिकारी

✍🏻 विनायक भिसे, बारामती
Mo.7798150143

दार नसलेलं घर

शाळेच्या खिडक्यांनी लांबवर पाहिलं,
किल्ल्यांमधलं घर असं काही असावं,
आणि दाराचा भाग दूर उडालेला,
कधीच न पुसलेलं, कधीच न खुललेलं.

वाऱ्याच्या अंगी वासला एकपण,
सुसाट ध्वनीला कान देऊन,
तिथेच खुलता आयुष्याच्या कथा,
जेथे दार नसते, तेथेच स्वप्नं फुलतात.

आंगणाच्या पायथ्याशी होणारी हसरेचं,
अधून-मधून पावसाच्या धारांतूनही,
जणू त्यातल्या भिंतींची गुपितं खुलतात,
जिथे हरवलेला वसंत वेगवेगळा असतो.

दुरावलेले रंग उधळलेले पाय,
पुन्हा पाहण्याचा प्रयत्न होत नाही,
हे घर, हे स्वप्न, हे फक्त आकाश,
तिथे दार नाही, पण स्वप्नंचं घर आहे.

दुरदर्शनाच्या स्क्रीनवर धुसर छाया,
कधीच डोळ्यांसमोर धुक्याने फडफडली,
आणि त्या घरातली गोड सरळ प्रकाशात,
स्वप्नाच नवे दार उघडतं,

प्रतिक्षा गजानन मांडवकर
(स्वप्न डोळ्यातले)
यवतमाळ

तू अन् मी सोबत असताना
तीसर कोणी नको मला
आपल्या घट्ट बाहुपाशात
हवा सुध्दा नकोय मला

घट्ट मिठीत तुझ्या आल्यावर
देह माझा अलगद सुखावला
क्षणात विचार मनात आला
हवे ते सारे देशील ना मला

तिरक्या नजरेचे कटाक्ष तुझ्या
विलक्षण मोहित करतात मला
मधाळ गुलाबी ओठ तुझे
चुंबनास प्रेरित करतात मला
*सागरीता*

रंगवून येतस‌ तू‌ ओठ‌ तुझे
माझी‌ नजर‌ जाते‌‌ तूझ्या ओठावर..
अलगद जवळ घेतो‌ तूला‌ ..
अन‌ घट्ट‌ होते‌ मिठी...
अन‌ चढले‌ ओढ‌ तूझे‌
माझ्या ओठांवर..
धडधड काळजाची‌ ..
वाढली‌ कळली‌..श्चासावर‌ ..
भान‌ हरपले‌ आपले‌ ..
वर्षाव‌ चुंबनांचा‌ झाला‌
तूझ्या‌ माझ्या देहावर .
सैल‌ झाली‌ मिठी‌‌
तेव्हा नजर‌‌ ही‌ लाजली..
झाले होते एक‌ वर्तुळ
दोन‌ भागात विभागली..
चार‌ पाऊले‌ मागे‌‌ गेले
थोडे पडले‌ अंतर
काय‌ झाले कसे‌ झाले.. आठवणी सुखाच्या राहिल्या क्षणभर

॥ नासिककर रडगाणे गाती ॥

काय सांगू बाई ,लई मला घाई
रस्त्यावर पुढं जायाचं हाई
एक आडवा नि तिडवा खड्डा
रेड्यावाणी रस्त्यात पडलाय गं ॥1॥
मेला ठेकेदार हसतोय कसा
की नासिककर पडला गं
अधिकारी, दलाल,पुढा-यांनो
हा आक्रोश तुम्हाला कळला गं ॥2॥

इथून नको तिथून जाऊ
मुंबई नासिक रस्ता पाहू
खड्डा आडवा येतोय मला
की पाय माझा मोडला गं ॥3॥

नको नासिककरा नको रडू
जरा खड्ड्यामध्ये नको पडू
आता कुंभ मेळयाची वाट पाहू
मलीद्याचे वाटेकरी हसताय गं॥4॥

रचनाकार:आहेर वा.र.नासिक
9958782982

विषय = माणसा तुझी नाती
शीर्षक =सोंग वेळ्याचे

माणसा तुझी नाती रे
स्वार्थी मतलबी कशी
जसा फायदा बघता
तुझ्या नजदिक जशी...!!

तुझी प्रगती पाहून
पाय तुझेच खेचती
वेळ आल्यावर तुला
सर्वे खड्यात टाकती

ज्यांना दोन घास चारी
तेच रचे खरे डाव
खोटे अश्रू देखाव्याचे
घेती बनावटी धाव...!!

दोन पैसे कमवत
सगे सोयरे जळती
लाब मिळत नसता
पाठी खंजीर मारती...!!

सु:ख दु:खात दुरावा
मतलबी हा पसारा
सोंग वेळ्याचे घेऊन
दावी चेहरा हसरा...!!

नको राहू साधा भोळा
गडा तुझाच कापती
ज्यांना दिला तु आसरा
घता तुझा करतील...!!

✍️Psi विनोद बी.सोनवणे धुळे
दिनांक =३१-०७-२०२४

( कविता _गुरु शिष्य )

ओढ लागे
भेटीची
वाट पाहता.
येचि डोळा
गुरु दर्शनाची

भेट होती
योगायोग
गुरु शिष्य ची

होहील सुखकार
सार....
गुरु दर्शनाने....

होहील सार
आनंदी
बघूया गुरु
चरणी

भेटी लागी
जिवा
आनंद
गगनात मावेना

भेट झाली
महादेवची ....

भेट झाली
महादेवची .......

कवी - वैभवराज रौंदळ.©®💯

पुराना कुछ भूलने के लिए
रोज़ कुछ नया, लिखना पड़ता है,

नज़र ना आ जायें बेचैनियां किसी को
इसलिए कल से थोड़ा बेहतर, दिखना पड़ता है,

गलती से भी किसी को तकलीफ ना दें दु ।
इसलिए कभी कभी बेवजह, झुकना पड़ता है,

दिल का बोझ जुबां पे ना आ जाए
इसलिए रोज़ थोड़ा थोड़ा, टूटना ड़ता है,

जो सपने चाह कर भी हासिल ना हो सके
उनकी याद में रोज़ थोड़ा थोड़ा, मिटना पड़ता है,

ये तन्हाईयां कहीं पसंद ना आने लगे
इसलिए ग़ैरों के साथ भी टिकना पड़ता है।

दरी

तू अगदी पुढ्यात माझ्या,
बिथरलेली केस,केविलवाण कपाळ,
खिळलेली नेत्र, स्तब्ध पापण्या,
फुगलेले गाल, रुजलेल ओठ ,
टवकारलेले कान, रागावलेले नाक,
सुकलेल कंठ, थांबलेले अश्रू,
धगधगत हृदय, आशेचे मन,
सगळं पुढ्यात माझ्या, पण......त्या काठावर
मी हळवी होत बघते तुला, याच काठावरन
कारण... ठाउक मला पाउल पुढलं टाकताच
कोसळेन मी दरीत ,जिथं आहे....
विषारी जात, काटेरी समाज
मी पणाची कट्यार लेउन,
जिथं होतील माझ्या मनाची अनेक तुकडे

म्हणून मी ईथेच उभी ,तुला बघत पुढ्यात......

-आकांक्षा