نتایج بدست آمده از کارآزمایی اولیه حاکی از آن است که داروی دیگوکسین به طور بالقوه می تواند همراه با داروهای ضدسرطانی از گسترش تومورها جلوگیری کند. با این وجود سؤالاتی را بیپاسخ میگذارد.
داروی دیگوکسین از جمله داروهای بسیار قدیمی میباشد که برای درمان آریتمی قلبی بهکارمیرود، نتایجی که از کارآزمایی بالینی اخیر بدستآمده است نشان میدهد که این دارو با در هم شکستن خوشههایی از سلولهای سرطانی، ممکن است به جلوگیری از متاستاز این سلولها به سایر اندامها کمک کند.
به گفته دانشمندان، این تحقیقات در مراحل ابتدایی خود است، بنابراین مدتی طول می کشد تا بدانیم آیا برای درمان سرطان ها از جمله سرطان پستان مفید است یا خیر.
سرطان پستان یکی از علل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان آمریکایی است، که دلیل مرگبار بودن آن عمدتاً به قدرت بالای گسترش و متاستاز آن به سایر نقاط حیاتی بدن، برمیگردد. این سلول های سرطانی متاستازیافته می توانند اندام های حیاتی مانند مغز یا ریهها را درگیر کنند و در فرآیند درمان بیمار مشکل جدی ایجاد کند. درمانهای استاندارد سرطان بر کشتن سلولهای سرطانی متمرکز هستند، اما به طور خاص برای متوقف کردن متاستاز طراحی نشدهاند.
سلول های تومور در گردش خون (سلول های سرطانی که از تومور جدا می شوند و وارد جریان خون می شوند) نقش کلیدی در متاستاز دارند. این سلولها به صورت تجمعی یا خوشهای بر خلاف زمانی که به تنهایی متاستاز میکنند، بیشتر احتمال دارد که تومورهای جدیدی را در سایر قسمتهای بدن تشکیل دهند.
محققان سوئیسی به کمک پژوهشهای جدید خود، داروهایی را شناسایی کرده است که می تواند به در هم شکستن این خوشه های سرطانی کمک کند. آزمایشهای انجام شده روی موشها نشان داد که این داروها قدرت متاستاز سرطان پستان را کاهش میدهند، که نشاندهنده یک رویکرد جدید بالقوه برای محدود کردن متاستاز است. این داروها (معروف به مهارکنندههای Na+/K+ ATPase) شامل دیگوکسین هستند و با تغییر جریان ذرات باردار در داخل و خارج سلولها، اثر خود را اعمال میکند.
دانشمندان با تکیه بر تحقیقات قبلی خود، اکنون یک کارآزمایی بالینی به منظور بررسی کارآیی دیگوکسین در انسانها انجام دادند؛ انها میخواهند به این موضوع پی ببرند که آیا این دارو قادر است خوشه های متشکل از سلول های سرطان در حال گردش را در زنان مبتلا به سرطان سینه متاستاتیک منهدم کند یا خیر. بر اساس نتایج اولیه آنها که در 24 ژانویه در ژورنال Nature Medicine منتشر شد، محققان فکر می کنند که دیگوکسین در آینده می تواند به عنوان داروی تکمیلکننده همراه با دیگر داروها علیه تورموهای اوليه (سرطانهایی که هنوز گسترش نیافتهاند) به کار بروند.
اولین مطالعه انسانی کاربرد دیگوکسین در سرطان
دیگوکسین یک داروی قدیمی است که برای اولین بار در سال 1930 از گیاه گل انگشتانه یونانی (Digitalis lanata) به دست آمد. این دارو برای درمان نارسایی قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی کاربرد دارد و این دارو پروتئینهای غشایی موجود در سلولهای قلب به نام پمپ سدیم-پتاسیم را بلوکه میکند، این پروتئین غشایی وظیفه کنترل میزان سدیم و پتاسیم درون سلول را برعهده دارد. اکنون دانشمندان فکر می کنند که این اثر دیگوکسین می تواند برای درمان سرطان مورد استفاده قرار گیرد.
دیگوکسین با مهار پمپ های سدیم-پتاسیم در سلول های تومور، باعث افزایش غلظت سدیم درون سلولی شده و به دنبال آن موجب جذب بیشتر کلسیم توسط سلول ها می شود.تحقیقات قبلی نشان داده است که افزایش سطح کلسیم در سلولها میتواند تشکیل اتصالات محکم سلولی و دسموزومها را مختل کند؛ این دو، ساختارهایی مهمی هستند که به سلولها کمک میکنند به هم متصل باقی بماند. بنابراین دیگوکسین احتمالا میتواند این اتصالات مهم را در سلولهای سرطانی در حال تشکیل خوشه های جدید تضعيف کند ومتعاقبا منجر به از هم گسیختگی سلولهای سرطانی شود.
محققان این اثرات را در مدل های آزمایشگاهی موش مشاهده کردند. آنها برای اینکه ببینند آیا دیگوکسین کارایی لازم برای در هم شکستن خوشههای سلول های تومور در بیماران انسانی را داراست، به تعداد نه زن مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک را انتخاب کردند. شرکت کنندگان در زمان غربالگری حداقل یک خوشه سلولی تومور در گردش داشتند.
در طول مطالعه، زنان به مدت هفت روز هر روز دیگوکسین مصرف کردند. برای ردیابی سلولهای تومور در گردش با استفاده از تكنولوژی Parsortix، محققان نمونههای خون شرکتکنندگان را قبل از درمان، دو ساعت پس از دریافت اولین دوز دارو، و سپس در روز سوم و روز هفتم این مطالعه، جمعآوری کردند.
-