Ethno.Anthro

زندگی در متن و جستارهای موضوعی | محسن آزرم

در جستار موضوعی ما می‌خواهیم وجه شخصی متن را تا حدی کنترل کنیم...

ویدئویی از کارگاه تخصصی جستارنویسی در مدرسه‌ی هنری تمشک

برای ثبت‌نام در کارگاه جدید جستارنویسی تمشک،
«ناداستان و انواع آن؛ آشنایی با گونه‌های ناداستان و تمرین نوشتن» با محسن آزرم، به صفحه‌ی تمشک پیام دهید یا با شماره‌‌ی ۰۹۹۲۶۲۲۹۰۷۷ تماس بگیرید.

| اِتــنـو |

توسعهٔ منطقی و شفاف یک طرح معمارانه نیازمند سنجه‌های عینی و منطقی است. این‌که من اجازه می‌دهم روند عینیِ فرآیند طراحی مدام توسط ایده‌های ذهنی و نااندیشیده به‌هم ریخته شود، به این معناست که من اهمیت احساسات شخصی را در کارم به رسمیت می‌شناسم.
وقتی معماران دربارهٔ بناهای خود صحبت می‌کنند، گفته‌هایشان اغلب منطبق با آن چیزی نیست که آن بناها خود برای ما تعریف می‌کنند.

فرایند طراحی بر تعاملی دائمی میان عقل و احساس استوار است. احساس‌ها و علاقه‌ها، اشتیاق‌ها و میل‌هایی که پدیدار می‌شوند و خواهان بدل‌شدن به فرم هستند، باید با سنجهٔ عقل انتقادی ارزیابی شوند، اما دست آخر، این احساس ماست که درستی و اعتبار تأملات انتزاعی را تایید می‌کند.

طراحی تا حد زیادی به معنای فهمیدن و نظم‌بخشیدن است، اما به اعتقاد من، بن‌مایهٔ یک طرح معمارانهٔ موفق بر مبنای احساس و شهود شکل می‌گیرد. لحظه‌های دیریاب و نابِ شهود از کار صبورانه حاصل می‌شوند.

• کتاب معماری‌اندیشی، پتر زومتور
حرفه‌ هنرمند

| اِتــنـو |

سفرنامه؛ آینـــه‌ی زمانه
منصور ضابطیان

*جلسه‌ی نقد و برررسی کتاب «حظ کردیم و افسوس خوردیم» به کوشش فاطمه معزی و پدرام خسرونژاد که از سوی انتشارات اطراف انتشار یافته*

•منبع: بخارا

دریافت فایل کامل

| اِتــنـو |

ابوریحان؛ نخستین انسان‌شناس
علیرضا حسن‌زاده

دریافت فایل کامل

| اِتــنـو |

«وجه تمایز فیلم‌جستار برای بسیاری از فیلم‌بین‌ها آن است که، همان‌طور که ژان‌لوک گدار علاقه‌مند بود، «امر شخصی» و «واقعیت» را به‌هم می‌آمیزد. سایر فرم‌های نوشتاری و فیلم‌سازی، به‌اتکای قدر و منزلتی که به‌عنوان کردارهای زیبایی‌شناسانه یا علمی دارند، برای خود احترامی به دست می‌آورند، اما جستار معمولاً تداعی‌گر فعالیت‌های روزمره و ملال‌آوری مانند تکالیف مدرسه و گزارش‌های روزنامه است (که البته تداعیِ نابه‌جایی هم نیست.) تصور بر این است که هر کسی می‌‌تواند دربارۀ هر موضوعی که بخواهد جستار بنویسد و دامنۀ وسیع و غیرگزینشیِ این نوع نوشته موجب شده تا گاه فعالیتی «پیش‌پاافتاده» پنداشته شود. در واقع، درست به دلیل اینکه جستار عموماً در پیروی و پاسخگویی به رویدادهای فرهنگیِ پیش از خود نوشته می‌شود، به جستارنویسی اغلب به دیدۀ طفیلی نگاه می‌شود، بی‌بهره از نیروهای سنتی اصالت و خلاقیت که از اواخر قرن هجدهم، موجب ارجمندیِ هنرهایی مانند نقاشی و شعر بوده‌اند…»

از کتاب فیلم‌جستار
تیموتی کوریگان
ترجمه‌ی نغمه یزدان‌پناه
نشر بیدگل

| اِتــنـو |

عکاسی حقیقت است و سینما حقیقتی است ۲۴ بار در ثانیه.

•ژاک لوک گدار

| اِتــنـو |

نکاتی‌ دربارۀ فرهنگ‌نگاری در ایران

محمدرضا باطنی

دریافت فایل کامل

| اِتــنـو |

🌱فراخوان نشریه‌ی کانون مطالعات محیط زیست:
از علاقه‌مندان دعوت می‌کنیم متن‌های خود را در قالب ورد تا ۱ دی ماه به ایمیل یا اکانت تلگرام کانون ارسال کنید.

[email protected]

@Environmental_s

پرسش این است که آیا ویژگی‌هایِ زن (Female) یا زنانه (Feminine) بارِ اجتماعی دارند یا «طبیعی» و بیولوژیک‌اند[1]؟ پاسخ من این است: فراتر و مهم‌تر از تفاوت‌هایِ فیزیولوژیکیِ آشکار بین زن و مرد، ویژگی‌هایِ زنانهْ اجتماعی‌اند. در هر روی، فرایندِ طولانیِ هزاران‌ساله‌ی شرایط اجتماعی به این معناست که این ویژگی‌ها به «طبیعت ثانوی» بدل شده‌اند و با استقرار نهادهایِ جدید اجتماعی، به‌طور خودکار تغییر نکرده‌اند. حتی در سوسیالیسم نیز تبعیض علیه زنان می‌تواند وجود داشته باشد.

مارکسیسم و فمینیسم؛ هربرت مارکوزه
ترجمۀ مهسا اسداله‌نژاد
منبع: نقد اقتصاد سیاسی

[خواندن متن کامل]

تک‌نگاری حاجی‌آباد لک‌ها: روستایی کویری در گذار به شهر
آلبوم تصاویر کتاب؛ هدیۀ نشر مردم‌نگار به مخاطبان کتاب

این کتاب می‌کوشد از خلال مطالعات میدانی در چارچوب مردم‌نگاری و در متنی تک‌نگارانه از توصیف و تبیین، گذشتۀ روستای حاجی‌آباد لک‌ها در گذار به زندگی امروز در شهر قنوات را واکاوی کند تا چنین پرسش‌هایی را برای آینده‌ پیش روی خود آن مردم بگذارد و پاسخ‌های آنان را چونان تجویزی برای خود و دیگری در ایران روایت کند.

آلبوم ۱۰۰ صفحه‌ای، پیوست رایگان و آنلاین کتاب تک‌نگاری حاجی‌آباد لک‌ها است. مجموعه تصاویری افزون بر تصاویر چاپ شده در خود کتاب که با کیفیت بالاتر از نسخۀ چاپی، و شامل تصاویر رنگی، به‌عنوان پیوست در کانال و وب‌سایت نشر بارگذاری می‌شود.

[دریافت این مجموعه]

نشر مردم‌نگار

زخم‌آگاهی | صالح نجفی

اولین جلسه از مجموعه کارگاه‌های یک‌روزه‌ی «تماشاگر رهایی‌یافته» با صالح نجفی در مجموعه‌ی هنری تمشک، ۱۲ تیرماه ۱۴۰۳

•برای دریافت فایل صوتی مجموعه نشست‌ها به پیج اینستاگرام تمشک پیام دهید.

@tameshkartschool
@EthnoAnthro

جنگ حیاط مدرسه را از ما گرفته بود.

«...در 25 بهمن 1365 اما اتفاقی تلخ افتاد. علی‌رغم آنکه همگان فکر می‌کردند که گیلان از میدان جنگ دور است اما هواپیماهای عراقی به گیلان آمدند و دو نقطه از رشت را در خیابان تختی و محلۀ حسین‌آباد بمباران کردند. محلۀ حسین‌آباد به خیابان معلم کنونی و مدرسۀ ما در آن روزگار نزدیک بود. حداقل 12 نفر کشته شدند که از جمله این شهدا دو برادر کودک و نوجوان با نام خانوادگی «اطمینان» بودند، که در آن روزگار کشته‌شدن این دو نفر باعث ترس بسیار در میان خانواده‌ها شده بود. چند روز بعد به مدرسه رفتیم. در میان آن همه خاطراتی که نیستند و در مه رقیق صبح‌های رشت به دست فراموشی سپرده‌ام؛ یک خاطره به شکلی عجیبی در جیب بغل یادها و ترس‌هایم باقی مانده است. عجیب‌ترین خاطرۀ تمام دوران کودکی‌ام را که هیچ‌وقت فراموشش نمی‌کنم همین زمان به چشم دیدم. اثری از حیاط مدرسه نبود! حیاط را با گونی‌های پر از ماسه و شن سنگربندی کرده بودند. به دلیل ترس از حملۀ دوبارۀ هواپیماهای صدام، مدرسه تبدیل به یک موقعیت جنگی شده بود. از سال تحصیلی 1365 تا 1367 در تمام زمان تحصیل ما، ما در میان سنگرها می‌نشستیم و می‌ایستادیم و ساندویچ یا بیسکوئیتی را که از خانه آورده بودیم و به آن تغذیه می‌گفتیم، می‌خوردیم. جنگ حیاط مدرسه را از ما گرفته بود! و ما که در آن دوران کودکی در صف صبحگاهی باید هرچه فحش و نفرین بلد بودیم نثار آمریکا و انگلیس و شوروی و منافقین و صدام می‌کردیم. گاهی هم زیرلب هرچه فحش و بدبیراه بلد بودیم به صدام یزید کافری می‌دادیم که حیاط مدرسه را از ما بچه‌های معصوم و بی‌گناه و به قول رشتی‌ها، از ما بچه‌های «بی‌چنگ و مشت» دزدیده بود. ترس از مرگ، کودکی ما در مشتش گرفته بود و ول نمی‌کرد...»

نقاشی احضار حافظه به درگاه تاریخ
در یادبود صدسالگی دبستانی که نیست!
امیر سقراطی / شمارۀ نوزده نشریه آنگاه

*عکس مدرسۀ تخریب‌شده در جنگ اوکراین، چرنیهیف*

| اِتــنـو |

جنگ حیاط مدرسه را از ما گرفته بود.

نقاشی احضار حافظه به درگاه تاریخ
در یادبود صدسالگی دبستانی که نیست!
امیر سقراطی / شمارۀ نوزده نشریه آنگاه

*عکس مدرسۀ تخریب‌شده در جنگ اوکراین، چرنیهیف*

| اِتــنـو |

به یاد داشته باشید که یک توصیف خوب، همهٔ صحنه را در برمی‌گیرد. فقط جنگل را به ما نشان نمی‌دهد؛ کاری می‌کند که صدای باد را لابه‌لای شاخه‌های درخت‌ها بشنویم، بوی گوشت کباب‌شده را استشمام و گرمای خورشید صبحگاهی را احساس کنیم و طعم قهوه‌ی داغ را بچشیم.

داستان را به وسیلهٔ اسم و فعل بنویسید. از قید و صفت پرهیز کنید، مگر این‌که مطمئن باشید نوشته‌تان را قدرتمندتر خواهند کرد و این اتفاقی است که به ندرت روی می‌دهد. نویسنده‌های تازه‌کار معمولاً به استفاده از قید معتاد هستند: او با ناراحتی گفت، او با لحنی تسلی‌بخش گفت، او با لج‌بازی پاسخ داد. بگذارید گفت‌وگو خودش، خودش را توضیح بدهد. به کلماتی که از دهان مرد خارج می‌شوند، اجازه بدهید خودشان اندوهگین باشند. بگذارید کلماتی که از دهان زن درمی‌آیند، خودشان تسلی‌بخش باشند. استفادهٔ بیش از حد از صفت در هر متنی آن را ضعیف می‌کند. صفت باید با دقت و توجه زیاد استفاده شود. حواستان به ابتذال باشد.

حرفه‌: داستان‌نویس ۳
نویسنده: فرانک ای. دیکسون، ساندرا اسمیت
مترجم: کاوه فولادی‌نسب، مریم کهنسال نودهی

| اِتــنـو |