505

Ophelia ¹⁸⁵¹
John Everett Millais
شاعرانه ترین مرگ در تاریخ ادبیات

اوفلیا که به خاطر مرگ خشن پدرش به دست معشوقه‌اش هملت به جنون رسید و دست به خودکشی زد.
مرگ او در تئاتر به نمایش در نمی‌آید و گتروید آن را توصیف می‌کند.

برای اینکه مرگ او شبیه مرگ قدیسان شود؛ اورت از مدل ۱۹ ساله‌‌ای استفاده ‌کرد که نزدیک ۵۰ ساعت از او در وان حمام طراحی کرد و مجبور بود زیر وان چراغ نفتی بگذارد تا آب گرم بماند. اما روز آخر آن‌ها خاموش شدند و آب سرد شد. دختر ذات الریه گرفت و اورت به پدرش غرامت داد اما انگار پدر به طمع پول برای دخترش هزینه نکرد و بعد از مدتی الیزابت سیدال بر اثر مصرف بیش از حد دارو و ذات الریه مرد.

در جایی از نمایش هملت با اوفلیا صحبت جنسی می‌کند و دراماتورژها بر این باورند که اوفلیا باکرگی خود را از دست می‌دهد.
اما بدن و چهره او غیر طبیعی است. او با ژست تسلیم پذیر زنان در تخت رنگ پریده با چشم و دهان نیمه‌باز شوکه شده است و اختیار دستانش را ندارد و کمر و پایین تنه‌اش تماما در آب فرو رفته است. آیا قبل از این صحنه به او تجاوز شده است؟

فایل با کیفیت و ادامه
🔳 Did Somebody Say Art?

Dalí Atomicus ¹⁹⁴⁸
Philippe Halsman
پلی میان نقاشی و عکاسی!
دالی و هالسمن در طول چهار دهه همکاری خود، عکس‌های خاص و بسیار معروفی ثبت کرده‌اند. اثری که با اجزای عادی خود به هنر چیدمان معنا می‌بخشد

دالی این نظر را داشت که به جای گربه به اردک دینامیت ببندن و در هوا منفجرش کنند که هالسمن پس از چندبار تلاش برای عکاسی این ایده را کنار گذاشت.

برای ثبت این عکس ۲۸ بار تلاش شد که هربار به دلایل مختلف اشتباه پیش آمد. هالسمن بعد از شات دوازدهم می‌نویسد: من و دستیارانم خیس، کثیف و تقریبا خسته بودیم. فقط گربه‌ها هنوز نو به نظر می‌رسند.

نکته جالب در این عکس تفاوت آن با نسخه بدون رتوش آن است. بوم‌ها با سیم آویزان هستند و بوم پشت سر دالی خالی است. پس از عکاسی دالی آن را نقاشی کرد. این عکس با چهار شماره عکاسی می‌شد شماره یک همسر هالسمن صندلی را در هوا نگه می‌داشت شماره دو گربه‌ها و سطل آب آماده می‌شد شماره سه پرتاب می‌شدند و شماره چهار دالی به هوا می‌پرید. بعد از هر شات همه چیز را خشک می‌کردند و گربه‌ها را آرام می‌کردند.

تنها تفاوت بین یک دیوانه و من این است که من دیوانه نیستم.
-سالوادور دالی

🔳 Did Somebody Say Art?

The Potato Eaters ¹⁸⁸⁵
Van gogh

سیب زمینی خوران احساس مسئولیت اخلاقی و اجتماعی ونگوگ را نشان می‌دهد. مردمی زحمتکش که سفره برایشان حکم محراب را دارد!

مردمی که به واسطه تلاش سخت برای غذا یک تنهایی ناگفته دارند و آخر روز زیر نوری مشترک و کم‌سو جمع می‌شوند تا غذا بخوردند و آنقدر سیب‌زمینی خورده‌اند که چهره و دستانشان فرم سیب‌زمینی گرفته است.

ونگوگ برای این اثر هرشب به کلبه دهقانان سر می‌زد و از بیش از پنجاه نفر طراحی کرد. این موضوع در نامه‌هایش به برادرش که از حجم کاری زیادش و درخواست پول بیشتر برای دادن به مدل‌ها مشخص است. او به شدت پیگیر چهره و چشم های زن کنار مرد بود و وسواس زیادی برای آن به خرج داد او در جایی گفت: من نقاشی از چشم‌ها را بیشتر از نقاشی کلیسا دوست دارم.

ونگوگ دوبار پوست آنان را رنگ کرد. بار اول به رنگ طبیعی و سرخ رنگ کرد اما از آن ناراضی بود و سعی کرد پالت رنگی شبیه به سیب زمینی خاکی با غبار ایجاد کند.

او معتقد بود اثرش شاهکار و بلیت او برای ورود به بازار هنر پاریس است. اما زمانی که بازخورد کوبنده و منفی بدست آورد بیش از پیش سرخورده شد.

✨نسخه‌های دیگر و فایل اصلی

🔳 Did Somebody Say Art?

The Coronation of Napoleon ¹⁸⁰⁷
Jacques-Louis David
این نقاشی با ابعادی عظیم (6×10متر) که ناپلئون برای نمایش عظمت خود به دیوید سفارش داد. با بررسی آن می‌توان شخصیت ناپلئون را بهتر شناخت.

ناپلئون در مراسم تاجگذاری تاریخ سازی کرد. او در کلیسای نوتردام مراسم را برگذار کرد و پاپ پیوس هفتم را دعوت کرد. پاپ ابتدا به دلیل بی توجهی ناپلئون به مذهب نمی‌خواست شرکت کند اما برای ایجاد نشدن اختلاف دعوت را پذیرفت.

ملکه ژوزفین از خانواده‌ای قدرتمند با ردایی از ابریشم در پایین پله در مقابل ناپلئون کبیر زانو زده.

طبق آیین رسم است پاپ تاج را بر سر شاه و ملکه قرار دهد اما وسط مراسم ناپلئون تاج را از پاپ گرفت و آن را بر سر خود و همسرش گذاشت که نشان دهد برای جایگاهش به هیچکس مدیون نیست. ناپلئون با این ژست و ماهیت سرکشش، بعد‌ها سرزمینِ پاپ پیوس را به فرانسه اضافه کرد و آن را تا اخر عمر به زندان انداخت.

مادر ناپلئون که به اعتراض تضعیف جایگاه پسر دیگرش توسط ناپلئون ناراحت بود و در مراسم شرکت نکرد، به سفارش ناپلئون در جایگاه‌ها و میان مردم به تصویر کشیده شد.

ادامه👇
افراد مهم در تصویر
فایل با کیفیت اثر

🔳 Did Somebody Say Art?

The Lovers ¹⁹²⁸
Rene Magritte
تا به امروز، چندین داستان جالب از کشیدن این نقاشی وجود دارد. اما متاسفانه اغلب آن‌ها حقیقت ندارد. طبق منطقی ترین دلیل، تولد این نقاشی مرموز در ذهن این هنرمند عمیقاً تحت تاثیر ترومای دوران کودکی به دلیل مرگ مادرش بوده است.

وقتی مگریت هنوز در سنین جوانی بود، مادرش خودکشی کرد. زنی جوان و زیبا از روی پل به داخل رودخانه پرید و جسدش با پارچه‌ای پیچیده شده به دور سرش پیدا شد. احتمالا آن زن عمدا سر خود را با پارچه پوشانده است تا صورتش پس از مرگ مخدوش و پاره‌پاره به نظر نرسد و آخرین لحظه‌ای که مگریت از مادرش به یاد دارد با پارچه‌ای سفید اما پر از خون بود..

🔳 Did Somebody Say Art?

The Burning Giraffe ¹⁹³⁷
Salvador Dali
این اثر که دالی به آن علاقه زیادی داشت و نمادهایی از نقاشی‌های دیگرش در آن به کار برد، در زمان جنگ داخلی اسپانیا کشیده شده است.

در مرکز تصویر زنی با فرم ونوس میلو با پوستی کنده شده و صورتی پر مو درحال پیدا کردن راه خود است. بدن او پر از کشوهای باز شده است که به گفته خود هنرمند این کشوها نماد فرآیند روانکاوی تا جستجوی درونی انسان‌هاست.

منتقدان فمنیست باور دارند فیگور زن جلو آزاد تر در حرکت و هم بند های کمرش نسبت به فیگور عقبی است و هم موهای زنانه تری به دست آورده است. آن‌ها می‌گویند این راهی است که زنان به دنبال برابری می‌روند و تلاش می‌کنند حقیقت خود را کشف کنند.
اما درباره آن بندهای عصا مانند در پشت کمرشان که بی توجه به نظریات روانشناسی فروید می‌گویند: آنان به وضوح ماهیت مردانه‌ای دارند که نشان دهنده یک سیستم مردسالار است که ادعا می‌کند زنان بدون آن درمانده خواهد شد و با این ادعا بر بدن زنان سلطه دارند. کشوهای روی بدن زن ماهیتی اسرار آمیز به بدنش می‌دهد که توسط مردان باز و جست و جو شده و زن اختیاری از خود ندارد‌.

ادامه

🔳 Did Somebody Say Art?

The Great Wave off Kanagawa ¹⁸³²?
Katsushika Hokusai
در مرکز طرح، در پیش زمینه، موج عظیمی بر روی یک قایق با ماهیگیرانش درحال فرود آمدن است و کوه فوجی در پس زمینه قرار دارد.
این باسمه‌ی هوکوسای یکی از سی و شش اثرش است که نمایی از کوه فوجی را در دل خود دارد.

در هنر ژاپن، حرکت در تصویر از راست به چپ می‌رود. بر این اساس، قایق ماهی‌گیری یک عنصر فعال و پویاست که با سرسختی و استقامت به طور انعطاف پذیر در این موج حرکت می‌کند
این موج نمادی است از "چرخ دارما" بودا که نماد روشنگری‌ است، به عنوان عنصری همیشه متحرک و درحال تغییر. ماهی‌گیران نیر درحالی که به کناره های قایق چسبیده‌اند در برابر عظمت و قدرت این عنصر طبیعت سر تعظیم فرود می‌اورد.

پیکره‌های کوچیک انسان نمادی است از ناتوانی انسان در برابر طبیعت که ویژگی بسیار مهم در نقاشی شرق دور است. نکته جالب تاثیر زیاد این نقاشی بر روی امپرسیونیست‌ها بود.

- برای تماشای ۳۶ اثر با ‌کیفیت هوکوسای از کوهستان فوجی اینجا کلیک کنید.

🔳 Did Somebody Say Art?

The hair of Nika Shakarami ²⁰²³
New York - Four Freedoms Park
By JR
🔳 Did Somebody Say Art?

‌🕊

Electric Chair (Red) ¹⁹⁶⁴
Andy Warhol
تصویری از زندان سینگ سینگ که زوج روزنبرگ را به اتهام جاسوسی اعدام کردند.

در پایین صندلی تسمه‌ها و کابل طوری آویزان است گویی مرده را تازه از اتاق اعدام خارج کرده اند.
فضای خالی و قرمز کف اتاق و سیاهی و سایه‌های دیوار اثر را ترسناک‌تر می‌کند.نیل پرینتز مورخ هنر می‌گوید «صندلی برقی به خاطر متانت بصری و کم بیانی احساسی‌اش قابل توجه است و خالی بودن و سکون اتاق عنصر مرگ را غایب و سکون نشان می‌دهد»

در سمت راست تصویر به سختی می‌توان علامت "سکوت" را دید. حتی به فریاد دردناک لحظه مرگ هم رحم نمی‌کنند و می‌خواهند در سکوت بمیرید. به باور برخی این لحظه ترسناک از اخرین صحنه‌هاییست که یک محکوم به اعدام می‌بیند.


کسانی که شاهد اعدام بوده‌اند می‌گویند در آن جا هیچ صدایی بدتر از گریه مادری که در تماشای اعدام پسرش است وجود ندارد.
آن‌ها اشتباه می‌کنند. یک صدا وجود دارد که بدتر است
آن هم سکوت است..
carolee dean

🔳 Did Somebody Say Art?

The School of Athens ¹⁵⁰⁹-¹⁰
Raphael
تجسم کامل روح کلاسیک رنسانس!
رافائل معبدی را به تصویر می‌کشد که در شبستان آن و زیر طاق‌های بلندش فیلسوفان و دانشمندان تمام دوران حضور دارند.

در مرکز تصویر افلاطون و شاگردش ارسطو درحال بحث هستند. در سمت چپ سقراط درحال توضیح به شاگردانش است. در پایین فیثاغورث مشغول نوشتن کتاب است. دیوژن آرام روی پله‌های مرمرین دراز کشیده و هراکلیتوس با قلمی در دست درحال تفکر است. نکته جالب حضور زرتشت در کنار بطلمیوس است.

در بحث افلاطون و ارسطو، افلاطون به این دلیل به بالا اشاره می‌کند که در فلسفه او، جهان در حال تغییری که ما در اطراف خود می‌بینیم؛ فقط سایه‌ای از واقعیت بالا است که واقعی و تغییرناپذیر است و هرچیزی که در این دنیا می‌بینیم، تمثیل و کپی ضعیف از حقیقت اصلی آن در جهان حقیقی است. جهان واقعی، دنیای فیزیکی نیست، بلکه قلمروی معنوی از ایده‌ها است که مملو از مفاهیم انتزاعی است.

اما ارسطو به زمین و بیننده اشاره می‌کند. دانش او از تجربه و شناخت ماده می‌آید و معتقد بود که انسان باید دنیای فیزیکی را خوب بشناسد.
(مطالعه بیشتر لازم است)

چندین فایل با کیفیت و جزئیات
🔳 Did Somebody Say Art?

Brutalist Architecture
انگلستان در دهه پنجاه برای سرعت بیشتر در بازسازی شهرهای جنگ زده خود و رسیدن به آمریکا، سبکی جدید در معماری به وجود آورد به اسم "بروتالیسم" که به شدت در روسیه و اروپای شرقی رواج یافت.
معماری به اصلاح لخت و بدون زینت که نمای آن عموما از سیمان بود. طراحی این سازه ها هندسی، خشن و گوشه دار بود که عموما با ارتفاع زیاد ساخته می‌شد.

معماری بروتالیست به عنوان فلسفه‌ای خاص در معماری، بیش از آن که سبک محسوب شود، نوعی ایدئولوژی آرمانی سوسیالیستی به حساب می‌آید و نماد آرمان شهری است که ایدئولوژی به دوش می‌کشد.

دلیل سقوط این سبک رواج آن بود‌. پس از ساخت شهرک ها و تعداد زیادی از این ساختمان ها چهره‌ای متروک و خاموش به شهر می‌داد و این معماری بی توجه به فضای اطراف از لحاظ معماری و اجتماعی باعث می‌شد که این ساختمان ها نابه‌جا به نظر برسند.
از معروف ترین بناهای این سبک در ایران، شهرک اکباتان است.

🌻 Art The Only Way To Fly.

Guernica ¹⁹³⁷
Pablo Picasso
معروف ترین اثر پیکاسو و مهم ترین اثر هنر مدرن که کشیدن آن ۳۵ روز طول کشید! به باور منتقدین این تکان‌دهنده ترین و قدرتمند ترین اثر ضد جنگ است. گرنیکا شهری است در شمال اسپانیا که توسط آلمان نازی و ایتالیای فاشیست به درخواست اسپانیایی‌های ملی گرا بمب باران شد

این اثر بزرگ و پیچیده رنج ناشی از جنگ و هرج و مرج را نشان می‌دهد. برای فهمیدن اثر ابتدا لازم است جزئیات زیاد این اثر را باهم بررسی کنیم.

مردان گرنیکا به نمایندگی از جمهوری خواهان جنگیدند و شهر از زنان و کودکان پر بود که همگی کشته شدند..

زمانی که پیکاسو در پاریس اشغال شده زندگی می‌کرد؛ افسر نازی عکسی از تابلوی گرنیکا در منزلش دید و از او پرسید: تو این کار رو کردی؟ پیکاسو جواب داد: نه، تو این کارو کردی.

پیکاسو در خاطراتش می‌گویند زمانی که درحال نقاشی گل امید در دستان سرباز تکه تکه شده بودم؛ اشک از چشمانم جاری بود.

نسخه ابتدایی این اثر رنگی بود اما زمانی که یک عکاس عکس سیاه و سفید از بوم و پیکاسو انداخت؛ پیکاسو متوجه جذابیت سیاهی اثرش شد و رنگ های فرموله مات سفارش داد که هیچ براقیتی نداشته باشد.

ادامه

🔳 Did Somebody Say Art?

Max Slevogt
German, ¹⁸⁶⁸ - ¹⁹³²
Impressionist painter, printmaker, and illustrator