آلبوم امری قدیم

تکه روزنامه اطلاعات از خبر تیرباران ۷ نفر در تهران


سه شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۵۹

معرفی و اتهامات به این عزیزان چنین آمده بود که البته نه حقیقت داشت و نه قابل باور:

١- بدیع‌الله یزدانی فرزند رضا قلی به جرم غارت میلیون‌ها تومان از بیت‌المال و غصب زمین‌های کشاورزی مردم طالقان و رباط‌کریم و ارتکاب قتل و شرکت در کودتای ٢٨ مرداد و کمک به اسرائیل.

٢- شمس‌اله گوهری فرزند نیرالله به جرم همکاری با هژبر یزدانی در غارت بیت‌المال، شرکت در قتل جهانبخش کنارسری انهاری.

٣-غلامحسین اعظمی فرزند حیدر به جرم مقابله با انقلابیون مهدی‌شهر ایجاد رعب و وحشت بین مسلمین با اقدام مسلحانه و تیراندازی مکرر درشبهای محرم ۱۳۵۷ و همکاری با هژبر یزدانی و توهین به ائمه اطهار.

۴-علی‌اکبر معینی فرزند غلامحسین به جرم همکاری با هژبر یزدانی و غارت بیت‌المال و غصب اراضی کشاورزان مظلوم و اقدامات علنی علیه دین اسلام دخالت در تبعید روحانیون دخالت در فراری دادن هژبر یزدانی....

…حکم صادره ساعت یک و ۴۵ دقیقه بامداد امروز سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۵۹ در محوطه زندان اوین به اجرا درآمد…

https://t.me/golshaneshgh/4485

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

شهید علی اکبر معینی

شرح حال:

https://t.me/AlbomeTasavireAmri/3333

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

شهید علی اکبر معینی

تاریخ تولد: سال ۱۳۰۳ شمسی
محل تولد: سنگسر
نام پدر: غلام حسین معینی
نام همسر: علیا معینی پور

علی اکبر در یک خانواده بهائی پا به عرصه وجود گذارد. خانواده معینی یکی از عائله های خدمتگزار امر بودند. علی بابا، عموی جناب معینی، در یک حادثه ی جنگ مذهبی در سنگسر تیر خورد طوری که تا آخر حیات یعنی در مسافرتی که به بندر گز در سال ۱۳۰۶ شمسی داشت و به دست ناشناسی به شهادت رسید، از این تیرخوردن و صدمه وارده رنج می برد. پدر علی اکبر نیز مرد شجاع و در حفظ و حمایت احبّاء ساعی و کوشا بود. او در جنگ « درویش و بهائی » شرکت کرده و یکی از سی و دو قهرمانی بود که داستان استقامت و شهامت آن ها در مقابل انبوه دراویش سنگسر و خوانین وقت و اطرافیان آنها که قصد کشتار احبّای آن زمان را داشتند هنوز ضرب المثل است. علی اکبر در چنین خانواده ای قدم به عرصه ی وجود گذارد. برای تحصیل به طهران مسافرت نمود و پس از مراجعت به سنگسر ازدواج کرد. در بانک ملّی سمنان استخدام گردید و در آن شهر علناً به نشر معارف و تبلیغ امر همّت گماشت. افتخار عضویّت در محفل محلّی سمنان را یافت. به طهران منتقل و در طهران نو ساکن گردید و به سمت عضو بانک مرکزی منصوب شد. مغرضین مدّت ها احبّای سنگسر را تحت فشار قرار داده و از آزادی بیان عقیده آنها جلوگیری می نمودند. چون که احبّای سنگسر در سال ۱۳۱۳ شمسی زمینی خریداری نموده بودند که بنای مشرق الاذکار را در بالای قلعه ی سنگسر قرار دهند، در سال ۱۳۳۸ مغرضین ادّعا نمودند که این اراضی متعلّق به شهرداری نیست که بتواند آن را به بهائیان به فروش برساند، بلکه متعلّق به مسلمین است، چون شیعیان در دهم محرّم هر سال در مواقع عزاداری نخل حسینیه را به آنجا می بردند و پس از ساعتی ندبه و نوحه بر می گردانند. سپس استشهادی فراهم نمودند و متوسّل به دادگاه شدند در حالی که قبلاً زمین را متصرّف شده بودند. البتّه خوانندگان می دانند در این قبیل موارد چنانچه معمول و متداول است، فشار افکار عمومی کارگر شد و عمّال دادگستری از توجّه به حق و عدالت منصرف شدند و به سود اغیار رﺃی صادر نمودند. محفل ملّی برای تقویت احبّای سنگسر و حفظ و صیانت آنها لجنه ای در مرکز تشکیل دادند که جناب معینی یکی از اعضای آن بود و اولیای امور را به دسائسی که در سنگسر جریان داشت واقف می نمود. او هرگز از اتّهامات نمی ترسید، چون ایمان به امر به او اجازه ترسیدن نمی داد و دیگر اینکه می دانست که این اتّهامات غیر واقعی است، لذا نزد وجدان خود منفعل نبود. در گذشته سفرهای زیادی به منظور حفظ و حراست اماکن متبرّکه از جمله بیت تاکر و دارکلا نموده بود. همیشه در احقاق حق کوشیده بود. وجودش همیشه مفید برای احبّاء و خاری در چشم اعدا بود. ظاهری خندان و باطنی پر حرارت و مشتعل از ایمان داشت. در اجرای دستورات محفل ملّی جهت صیانت امر در ولایات کوشیده بود. پس از انقلاب که اماکن متبرّکه یکی پس از دیگری اشغال می شد، تنها فکر جناب معینی حفظ آن ها بود. لذا شخصاً با برادران خود در اطراف اماکن متبرّکه کشیک می داد تا در صورت هجوم به مقامات انتظامی خبر داده وسائل جلوگیری از تخریب را فراهم آورد. به همین علّت بود که معینی و چند تنی از احبّای سنگسر ساکن طهران دستگیر و در زندان اوین محبوس گردیدند. جناب معینی ۱۴ ماه در زندان بود. در حین محاکمه خود را رسماً بهائی خواند و اعلام نمود که بنا بر عقیده مذهبی در امور سیاسی مداخله ندارد. حجّت الاسلام گیلانی، دادستان انقلاب اسلامی و نیز رئیس دادگاه از ایشان سؤال نمودند: « اگر دیانت بهائی بر حق است، پس چرا علمای اسلام در همان ابتدای ظهور حضرت بهاءالله به این دین ایمان نیاوردند؟» در جواب اظهار نمود: « در همان ابتدا عدّه ای از علمای اسلام به دیانت بهائی ایمان آوردند که از جمله آنها جناب ابوالفضل گلپایگانی است.» بالاخره در روز شانزدهم اردیبهشت ماه ۱۳۵۹ پس از ۱۴ ماه زندانی حکم اعدام او صادر شد و به شهادت رسید.

مأخذ: دارالانشای بیت العدل اعظم الهی.

از کتاب پروازها و یادگارها اثر خانم ماه مهر گلستانه

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری از تعدادی احباء
در شهر موصل- عراق که در سال ۱۹۳۱ گرفته شده.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

شهید حسین مطلق آرانی

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری از خانم باهره مطلق (حیاتی) همسر شهید حسین مطلق آرانی از شهدای همدان

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری از همسر شهید شیخ موحد خانم نوری به همراه برادرشان جناب ابوالفضل انصاری.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

نقاشی از چهره تعدادی از شهدای امر که در مشرق الاذکار شیکاگو نگهداری می شود.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری از اعضای محفل روحانی -طهران

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری از شهید عزیر جناب بدیع الله یزدانی

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری از شهید عزیر جناب بدیع الله یزدانی

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

شهید «بدیع الله یزدانی»

تاریخ تولد: سال ۱۲۹۱ شمسی
محل تولد: سنگسر- استان سمنان
نام پدر : جناب رضاقلی
نام همسر: بانو صابریان

بدیع الله در خانواده ای بزرگ که عموماً بهائی بودند پا به عرصه وجود گذاشت. تحصیلات ابتدایی و متوسّطه را در سنگسر گذرانید و در بیست سالگی بعد از آنکه پدر خود را از دست داد اجباراً سنگسر را به قصد طهران ترک نمود و به شغل کشاورزی و دامپروری در گنبد کابوس و ساوه و طالقان مشغول شد. در بیست و هفت سالگی با دختر جناب حسن صابریان که از خانواده ی اصیل و تازه تصدیق سمنان بودند ازدواج نمود. برادر همسر او جناب یدالله صابریان در انقلاب اسلامی ایران به جرم اعتقاد به دیانت بهائی به شهادت رسید. جناب بدیع الله یزدانی از آن ازدواج دارای هشت اولاد گردیدند (چهار پسر و چهار دختر). فرزند ارشد او آقای پرویز یزدانی در انقلاب اسلامی از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۶ به اتّهام بهائی بودن در زندان بود. در زمانی که مناطق مختلف طهران دارای محفل روحانی جداگانه بود ایشان عضو محفل روحانی بخش دوم امجدیه و عضو لجنه مهاجرت محلّی بود. در دوره ی ولایت مقدّس حضرت ولیّ امرالله افتخار تشرّف به حضور مبارک را حاصل نمود. حضرت ولیّ امرالله برای ایشان آرزوی نیل به درجات معنوی و مادّی فرمودند که به آن نائل گردید. پس از مراجعت از حضور مبارک در سال ۱۳۳۵ با عائله خود به منطقه ی شمیرانات ( جماران ) هجرت نمود و ده سال افتخار ریاست محفل مقدّس روحانی آن محل را دارا بود. بعد از صعود مبارک، در دو کنفرانس بین المللی کامپالا و فرانکفورت و کنگره بین المللی لندن، در سال ۱۳۴۲ شرکت نمود. در سال ۱۳۵۶ مجدّداً به زیارت اعتاب مقدّسه ارض اقدس شتافت و در کنفرانس نایروبی در آفریقا شرکت نمود. جناب بدیع الله یزدانی در سال های قبل از انقلاب ساختن یک ضلع از مدرسه تابستانه در حدیقة الرحمن طهران و مخارج یک خانواده ی مهاجرتی به آمریکای جنوبی را تعهّد نمود که هر دو را به انجام رساند. در تقدیم تبرّعات همیشه پیش قدم بود. در خدمات اداری امری، عضویّت لجنه مهاجرت داخله و لجنه ملّی مراجعه به اولیای امور را داشت. جناب بدیع الله یزدانی در تاریخ نوروز ۱۳۵۸ به دستور کمیته
انقلاب اسلامی در طهران دستگیر شد و مدّت چهار ماه که یک ماه آن را در زندان انفرادی به سر برد محبوس گشت. بارها محاکمه گردید که جریان یکی از محاکمات ایشان در روزنامه اطّلاعات و مجلّه ی نیوزویک در آمریکا ( بیست و چهارم مارچ ۱۹۸۰ ) در قسمت مذهب درج شد و به همین علّت خبرنگار اطّلاعات توسّط اعضای حزب حجّتیّه به شدّت مضروب گردید.
جناب «بدیع الله یزدانی در تاریخ شانزدهم اردیبهشت ماه ۱۳۵۹ به جرم اعتقاد به دیانت بهائی و اتّهام واهی صهیونیست بودن و ارسال وجوه به ارض اقدس، در کمال استقامت و رضا و سرور به مرتبه ‌عظیم شهادت فائز شد و در گلستان جاوید طهران که در آن زمان مصادره نشده بود با مشایعت عدّه کثیری از احبّاء با اجرای مراسم بهائی در مقرّ دائمی خود قرار گرفت.

تلخیص و اقتباس از نوشته جناب هوشنگ یزدانی.

مأخذ: دارالانشای بیت العدل اعظم الهی.
از کتاب پروازها و یادگارها تألیف خانم ماه مهر گلستانه صفحه ۲۰ :😄😕

https://t.me/Bahainoorlibrary/7183خخخنا

https://t.me/golshaneshgh

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری از شهید روحی روشنی به همراه همسر و فرزندان

https://t.me/golshaneshgh

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری از جشن عروسی شهید روحی روشنی و همسرشان.

شرح حال شهید روحی روشنی:⬇️

https://t.me/AlbomeTasavireAmri/3314

⁠ https://t.me/AlbomeTasavireAmri

شهید روحی روشنی به همراه فرزندشان

شرح حال شهید روحی روشنی:⬇️

https://t.me/AlbomeTasavireAmri/3314

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

شهید روحی روشنی

تاریخ تولد: ۱۳۰۲ شمسی
محل تولد: اسکوی آذربایجان
نام مادر: صنوبر خانم

روحی در همان کودکی پدرش از دست داد و مادرش که خود زن شجاع و مؤمنه ای بود با وجود وجاهت و جوانی حاضر به ازدواج مجدد نشد و به تربیت یگانه فرزندش پرداخت و برای امرار معاش مدرسه ای دائر نمود. اما پس از چندی به جرم بهائی بودن مدرسه اش را بستند و او به طهران آمد و در خیابان کاخ جنوبی مغازۀ خیاطی باز نمود. روحی به تحصیل ادامه داد و در رشتۀ تاریخ و جغرافی از دانشکدۀ ادبیات طهران فارغ التحصیل شد و در سال ۱۳۲۵ به استخدام وزارت فرهنگ درآمد.
توقیعاتی به افتخار مادرش از طرف حضرت ولی امرالله صادر شده است که در یکی از آنها طلب موفقیت برای فرزندش می فرمایند.روحی از همان اوان جوانی شور و عشق عجیبی به خدمت داشت. تبلیغ محور فعالیت ها و خدمات او را تشکیل می داد و علاوه بر ادارۀ جلسات، بیوت امری، کلاس ها، احتفالات و تشکیلات دیگر به سفرهای تبلیغی نیز می پرداخت از جمله در سال ۱۳۲۳ شمسی که دانشجوی سال دوم بود از تعطیلات تابستان استفاده نموده برای زیارت دوستان و تشویق یاران سفری به کاشان نمود و با دیدار دوستان (یکی از آنها نویسنده متن جناب حسام نقبائی) سرانجام به امر مبارک اقبال نمودم. در آن زمان مملکت دچار تشعب بود و افکار چپ و راست رواج کاملی داشت و بعضی نیز برای نفوذ در امر دست به اقداماتی می زدند و روحی از جمله کسانی بود که با کمال شهامت به مقابلۀ با آنان برخاست حتی رسالۀ ختم تحصیلی خود را به نام (مارکسیسم و کمونیسم) نوشت. هرچند که کتاب مزبور منتشر نشد ولی در بیوت تبلیغی و کلاس های امری مورد استفادۀ جوانان و متحریان حقیقت قرار می گرفت و در این زمینه توقیعی به افتخار او از جانب حضرت ولی امرالله صادر شد.
او در سال ۱۳۳۴ به علت بهائی بودن از طرف وزارت فرهنگ منتظر خدمت شد. در این وقت که مادر و فرزند بیکار شده بودند به قصد زیارت اعتاب مقدسه عازم ارض مقصود شدند و به لقای مولای محبوب فائز گردیدند. روحی پس از ازدواج از نظر اداری خود را به ساری منتقل ساخت و مدت ده سال در آنجا به خدمات امری و فرهنگی مشغول بود. وی رئیس محفل روحانی ساری و نمایندۀ کانونشن ملی و مدتی رئیس سپاهیان دانش استان مازندران بود. دشمنان ناظر فعالیت های او بودند. باتغییر مدیر کل آموزش و پرورش تحریکاتی علیه او برپا نمودند و پرونده ای به نام بهائی تشکیل داده، کتاب "خاتمیت" (که نوشتۀ او بود) را به عنوان مدرک ضمیمه نموده برای تصمیم نهائی به دادگاه اداری وزارتخانۀ متبوعه ارجاع نموده او را نیز برای تعیین تکلیف به طهران منتقل ساختند.
در این موقع مادرش که به سرطان مبتلا بود پس از نه ماه ناراحتی صعود نمود و با غم سنگین از دست دادن مادر به عضویت و ریاست محفل طهران انتخاب شد.
روحی بعد ها به وزارت کشاورزی منتقل گردید. در سال ۱۳۵۶ در دو کنفرانس بهائی در آمریکای جنوبی و مرکزی شرکت نمود و از آنجا به ارض مقصود شتافت و بار دیگر به زیارت اعتاب مقدسه نائل گردید. در اوائل انقلاب برای معالجه و عمل سرطان به انگلستان رفت و پس از بهبود نسبی به ایران مراجعت کرد.
در این زمان او منشی محفل طهران بود و بعد از اینکه مأمورین مسلح حظائر قدس و اماکن و بیوت امری را گرفتند، دفتر محفل طهران به منزل یکی از احبّاء منتقل گردید. افراد مسلح در یک ساعت معین به هشت مرکز امری که محل توزیع نشریات و دفاتر تشکیلات بود حمله کرده و کلیۀ اوراق و وسائل را با خود بردند. جناب روحی روشنی، مسئول محفل طهران را روز ۱۷ دی ماه سال ۱۳۵۸ در خیابان ربودند.
جناب روشنی به زبان های فارسی، عربی، ترکی، فرانسه و انگلیسی آشنائی داشتند. از وی همسرش دو فرزند باقی مانده که در نهایت درجۀ ایمان و ایقان به حضرت بهاءالله به خدمات مشغول هستند.

اقتباس و تلخیص از نوشتۀ جناب حسام نقبائی.

نقل از پیام بهائی شماره ۳۵ و ۳۶.

برای اطلاعات بیشتر اعم از معرفی کامل تر، نامه فرزندش و خاطرات دوستان به کانال «گلشن عشق» مراجعه فرمایید. ⬇️

https://t.me/golshaneshgh

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

خانم شوکت موزون همسر جناب اشراق خاوری

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

جشن کودکان در یکی از دهکده های سوازیلند ( واقع در جنوب شرقی آفریقا) در چندین دهه پیش به مناسبت روز تولد حضرت اعلی.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

راهروی کاروانسرائی که حجره حضرت باب در آن واقع بود.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری از شهید مهندس فیروز پردل

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

شهید مهندس فیروز پردل


تاریخ تولد: سال ۱۳۲۲ شمسی
محل تولد: طهران
نام پدر: جناب میرزامنیر
نام مادر: مرضیه خانم
نام همسر: مزیّن خانم ثابتی

فیروز تحصیلات ابتدایی خود را در طهران و تحصیلات متوسّطه را در دبیرستان شاهرضا در مشهد به پایان رساند. جهت تحصیلات عالیه به دانشکده پلی تکنیک طهران قدم گذارد و به اخذ درجه فوق لیسانس در رشته مکانیک نائل آمد. پس از اتمام دو سال خدمت نظام، به استخدام شرکت نفت ایران و ایتالیا درآمد. سپس در یک شرکت مهندسین مشاور در مشهد انجام وظیفه می نمود، تا اینکه به عنوان بهائی از آن شرکت اخراج شد. مهندس «پردل» جوانی بود آرام، پرتوان و در فکر تبلیغ امر منّان. در تمام مدّت دبیرستان و دانشگاه در تبلیغ و هدایت طالبان حقیقت کوشا بود و تا روزی که به زندان رفت افراد را به جلسات تحرّی حقیقت می برد و در منزل خویش به صرف شام پذیرایی می نمود.
فیروز پس از ازدواج صاحب دو دختر به نام های نازنین و نگین گردید. او در تاریخ اوّل شهریور ماه ۱۳۶۲ در شهر مشهد دستگیر و زندانی شد و مدّت ۱۴ ماه در زندان تحت زجر و عذاب بود. حتّی یک روز هم تقاضای مرخّصی نکرد. بعضی از زندانیان بهائی گاهی تقاضای مرخّصی می کردند و به منزلشان می رفتند و مراجعت می نمودند و به او می گفتند: « چرا مرخّصی نمی گیری؟» جواب می داد: « شأن و مقام ما افضل از این است که تقاضای مرخّصی کنیم. زندان در سبیل الهی از برای ما قصر پادشاهی است.» پدر و مادر و همسر و دختران فیروز مرتّباً به ملاقات او به زندان می رفتند و از روحیه شاد و خندان او تعریف می کردند. روز ششم آبان ماه ۱۳۶۳ به وسیله ی تلفن به منسوبین آن عزیز خبر دادند که برای ملاقات حضوری با او با به دادسرا بشتابند. این طرز دعوت غیر منتظره بود و همه منسوبین را مضطرب و ناراحت نمود. بالاخره به ملاقات او به دادسرا رفتند. ملاقات حضوری خیلی ساده و آرام برگزار شد، ولی دل های منسوبین مملو از نگرانی بود تا آنکه در عصر همان روز دوشنبه خبر آوردند که مهندس پردل را مجدّداً به زندان وکیل آباد فرستاده اند و با سایر زندانیان بهائی کماکان محشور است. این خبر برای منسوبین شهید امیدوارکننده و آرامش بخش بود. شهید مجید به دوستان خود گفته بود که فردا مرا مجدّداً به دادسرای مشهد خواهند برد. در تاریخ سی ام اکتبر ۱۹۸۴ یک نفر از احبّای زندانی اجازه مرخّصی گرفته و از زندان وکیل آباد به شهر آمد و اظهار داشت که مهندس پردل را از دادسرا به زندان وکیل آباد عودت نداده اند. فامیل بالاخره پس از دوندگی و جستجوهای ناگوار خبر یافتند که در تاریخ هفتم آبان ماه ۱۳۶۳ (بیست و نهم اکتبر ۱۹۸۴) آن شهید مجید را به دار آویخته و شهید نموده اند و پیکر او را در سردخانه بهشت زهرا به امانت گذارده اند. از دادسرا اطّلاع دادند که چهار نفر از منسوبین شهید به اتّفاق دو نفر پاسدار به بهشت زهرا بروند و جسد را از سردخانه دریافت دارند و تغسیل و تکفین نمایند و در محلّ نامعلوم بدون علامت مشخّصه دفن کنند. ( دو نفر پاسدار فقط مأمور به اجرا باشند.)
صبح همان روز پدر آن شهید و پدر همسر و دو نفر از منسوبین با دل خونین به بهشت زهرا رفتند، جسد را تحویل گرفته به منزل بردند شستشو داده با پارچه سفید پوشاندند و انگشتری به انگشت شهید نمودند. جسد شریفش را گلاب زدند و در صندوق گذاردند و صلات میّت را در حضور پاسدارها تلاوت نمودند. مادر شهید با نهایت توجّه مناجاتی تلاوت نمود به طوری که یکی از پاسداران اشک بر صورتش فرو ریخت... .

تلخیص و اقتباس از نوشته ناشر نفحات الله جناب موهبت الله هائی.
نقل از عندلیب، شماره ۲۱ زمستان ۱۳۶۵
هم چنین از کتاب پروازها و یادگارها، صفحه ۱۸۲ تألیف ماه مهر گلستانه.
با تشکر از کانال گلشن عشق

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری از شهید مهندس فیروز پردل

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

نقاشی دور نمای شهر بغداد سال ۱۸۷۵ میلادی. ۳۱ بدیع.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

از ستاره گان درخشان مهاجرت و خدمت در عالم امر ،

جناب محمد شهنيائی

صعود ایشان در بحرين واقع شد .

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

اعضای دومین محفل روحانی بهائیان دبی رضوان سال ۱۹۵۴

اسامی در زیر عکس نوشته شده.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تصویری در سال ۱۹۵۳


ايستاده از سمت چپ :

شهاب الدين زهرائي ، مسيح الله روحاني ، دكتر منوچهر سلمانپور ، ذبيح الله گل محمدی ، شيخ احمد محسنی

نشسته از سمت چپ :
مهندس خسرو خسروی . دكتر نصرالله افنان ، رضا مهر آئين ، ضياء عدل پرور

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

اعضاء محفل روحانی ملی عربستان شرق و جنوبی در سال‌های اول ۱۹۵۰ ميلادی

ایستاده از سمت چپ :

دکتر منوچهر سلمانپور ، جناب ضياء عدل پرور ، جناب مهندس خسرو خسروی ، جناب مسیح الله روحانی ، جناب شهاب زهرائی
،
نشسته از سمت چپ : جناب شیخ احمد محسنی ، جناب دکتر نصرالله افنان ، جناب رضا مهرآئین ، جناب ذبیح الله گل محمدی .

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

تعدادی از بهائیان در کنار مشرق الاذکار سیدنی

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

شهید جلال مستقیم

از شهدای یزد

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

‍ شهید جلال مستقیم،

نام پدر: جناب عبدالوهّاب
نام مادر: رضوان خانم
تاریخ تولد: سال ۱۳۰۷ شمسی
محل تولد: استان فارس



در جوانی به خواربار فروشی پرداخت ولی مردم پس از اطّلاع از بهائی بودن ایشان، موادّ خریداری شده را به مغازه باز می گرداندند و ناسزا می گفتند، لذا تغییر شغل داد و به فرش فروشی پرداخت.

در سال ۱۳۲۹ با خانم ملوک نیک آئین پیوند ازدواج بست و ثمره ی این ازدواج چهار فرزند است. سابقه ی خدمات امری و تشکیلاتی ایشان عضویّت در لجنات مهاجرت، ضیافت، الفت، خیریّه و ارتباط با اولیای امور بود. به عنوان عضو در لجنه ی منطقه ای یزد انتخاب شد و به عنوان نماینده ی یزد در انجمن شور روحانی ملّی انتخاب گردید. در سال ۱۳۵۲ به عضویّت محفل مقدّس روحانی یزد درآمد. در سال ۱۳۵۵ به عنوان یکی از چهار (این قسمت چاپ نشده است) گرفتار غارت اعدا گردیدند و چندین روز را در خرابه های نزدیک مروست به سر می بردند. بعد از انقلاب، دفعات زیادی مورد تهدید دشمنان قرار گرفتند. در شب بیست و نهم خرداد ماه ۱۳۵۹ هنگامی که از محفل روحانی یزد به منزل برمی گشت، در منزل به وسیله ی مأموران سپاه دادستانی انقلاب دستگیر گردید. محلّ بازداشت ایشان زندان سپاه پاسداران انقلاب یزد بود. تا آنکه در سحرگاه هفدهم شهریور ماه ۱۳۵۹ در باغ خان یزد توسّط مأموران انقلاب اسلامی تیرباران گردید. در گلستان جاوید جدید یزد با مراسم کامل بهائی با حضور همه ی احبّا و جمعی از مأمورین سپاه به خاک سپرده شد. افسوس آن گلستان هم تخریب شد و بر روی آن بناهای دیگر ساخته شد.

مأخذ: دارالانشای بیت العدل اعظم الهی.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

عکسی از خانواده شهید حسین اسدالله زاده و شهید دکتر کامبیز صادق زاده

ایستاده از راست:

بهرام، بهمن ، پرویز و سیروس اسدالله زاده

نشسته از راست:

دکتر کامبیز صادق زاده و ‌حسین اسدالله زاده و خانم بیگم‌ا سدالله زاده(پدر ومادر) و عارف اسدالله زاده

یکی از فرزندان جناب اسدالله زاده به نام بهروز در این عکس حضور ندارند.

برگرفته از کانال گلشن عشق:

https://t.me/golshaneshgh

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

"کارول لومبارد، ملکۀ ژانر کمدی بود...مؤسّسۀ فیلم آمریکا او را یکی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های زن آمریکا روی صحنه نامید. او در پیاده‌رو مشاهیر هالیوود یک ستاره دارد..او نامزدی جایزۀ اسکار را به عنوان بهترین بازیگر دریافت کرد...رئیس‌جمهور، فرانکلین روزولت، نامه‌ای به او نوشت و از موضع وی در برابر عادلانه بودن مالیات برای ثروتمندان تقدیر کرد...کارول هنور در سنین نوجوانی بود که برای اوّلین فیلمش انتخاب شد، نامه‌ای به حضرت عبدالبهاء برای بیان عشق خود نسبت به ایشان و آرزو و انتظار خود برای یک بازیگر موفّق شدن نوشت. او گفت: «فقط اگر ایشان مرا تأیید کنند، شکست نخواهم خورد.» پاسخ حضرت عبدالبهاء کارول را بسیار هیجان‌زده و خوشحال کرد: ایشان قول دادند برای او دعا کنند ک بازیگر شود، یک بازیگر موفّق... در سال ۱۹۳۸ کارول که حالا یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های هالیوود بود، با کلارک گیبل ( بازیگر فیلم مشهور برباد رفته در نقش رت باتلر) ازدواج کرد. کارول در آن سال سرورانگیز رسماً بهائی شد."

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

چند جوان بهائی از ملیت های مختلف در محوطه مشرق الاذکار آلمان.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

خانواده شهید ژینوس محمودی

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

جناب عباس نعمت پدر شهید ژینوس نعمت (محمودی)

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

از سمت راست آقایان :

مهدیزاده، کوروش یلدایی ، پرویز انوری ، احمد یلدایی ، منوچهر قدسیان، روح الله زیبایی، داریوش اوجی ، (احتمالا آقای پاک ضمیر) نفر بعد ناشناس.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

‍ شهید سرهنگ یدالله وحدت

متولد سال ۱۲۹۲ شمسی
محل تولد: اشتهارد

در سنین کودکی در اشتهارد نزد معلم طالقانی به تحصیل علوم پرداخت و در ۱۱ سالگی به دستور برادر بزرگتر میرزا حیدر خان وحدت به طهران عزیمت نمود و در مدرسه تربیت دوره ابتدائی و متوسطه را به پایان رساند و سپس به دانشکده افسری وارد شد. پس از خاتمۀ تحصیل، به سمت ستوان دومی به شاهپور مأموریت یافت و پس از آن در شهرهای طهران، شیراز، بوشهر بندرعباس و کرمان خدمت نمود تا به شیراز منتقل گردید. در تمام اوقات به نشر نفحات الله و ابلاغ کلمة الله مشغول بود و نظامت محفل روحانی را به عهده داشت. پس از ۲۱ سال خدمت دولتی خود را بازنشسته نمود و قصد مهاجرت با خانوده به برزیل را داشت. قبل از مهاجرت به حضور حضرت ولی امرالله مشرف شد و آرزوی خود را ابراز نمود و عرض نمود: هر کجا شما بفرمائید با جان و دل حاضرم. در جواب فرمودند: "خدمت فقط هجرت نیست. شما باید در شیراز بمانید و مدافع احبا باشید. در نزد بزرگان جمال مبارک را یاد کن و نترس شما درع امرالله هستید." او با کمال میل اطاعت نمود و رحل اقامت را با فامیل در شیراز افکند. بعداً به سمت معاونت ایادی امرالله انتخاب شد. پنج مرتبه به تمام زوایای ایران سفر نمود و به تشویق مهاجرین و احبّاء پرداخت. سفری به دستور حضرات ایادی به مشهد نمود. در آن زمان معانی خود را سماءالله می نامید. جناب وحدت با دلایل و براهین فریب خوردگان را به راه راست هدایت نمود. سفری نیز طبق دستور به هندوستان نمود. جسد مطهر حضرت حرم حضرت اعلی را از شاهجراغ به معیت چند نفر از احبای ممتحن، در حالی که معاندین از شش جهت مترصد بودند، خارج نمود. همچنین جسد احمد فرزند حضرت اعلی را از بقعۀ بی بی دختران در آورد و در دو صندوق که قبلاً تهیه شده بود گذارده یک هفته در حظیرة القدس شیراز نگاهداری نمود. بعد با تحقیق کامل با کمک احبّاء به گلستان جاوید انتقال داد. در سال ۱۳۲۹ وقتی از کرمان عازم شیراز شد، محفل مقدس روحانی شیراز ایشان را که سمت فرماندهی هنگ سوار را داشت مأمورانتظام و کمک به احبای شهر نمود. در شب عاشورا که معاندین قصد آتش زدن بیت مبارک را داشتند ایشان با چند سوار بهائی در کوجۀ بیت مبارک مستقر شد و از آتش سوزی ممانعت نمود.
در دنبالۀ نامۀ خانم قدسیه وحدت چنین می خوانیم: " در سال ۱۳۵۷ در ضوضای قریۀ سعدی منزل ما خراب شد و اثاثیه به غارت رفت، حتی درخت های خانه را از ریشه کندند و بردند. ما به دستور محفل مقدس ملی ۲۴ ساعت از خانه خارج بودیم، وقتی که برگشتیم خانه را خرابه ای بیش نیافتیم. سرهنگ وحدت دست به دعا به درگاه جمال قدم بلند کرد و گفت خدا را شکر که زندگی ناچیز من، لیاقت از دست دادن در راه محبوب را پیدا کرد. چهار ماه در حظیرة القدس و در منزل یکی از دوستان زندگی کردیم تا خانه را دو مرتبه ساختیم. در سال ۱۳۵۹ سه جیپ مسلح با پاسدارها در منزل را کوبیدند. در حال جواب بودم که سرهنگ لباس پوشید و به در منزل رفت. پاسداری گفت: دادستان پنج دقیقه با شما کار دارد با خانمتان بیائید. ما را سوار نموده به حظیرة القدس بردند. در این زمان حظیرة القدس شیراز در دست اعدا بود. سرهنگ وحدت مدت چهل روز در اتاقی که قبلاً محفل تشکیل می شد و از روحانیت و صداهای مناجات آن خاطره ها داشتیم، زندانی شد. سپس جناب وحدت و این جانبه و پنج نفر دیگر به عادل آباد منتقل شدیم. پس ز محاکمات متمادی که هر دفعه مدت هفت الی هشت ساعت به طول می انجامید و نه ماه تمام طول می کشید، بالاخرهه آن وجود نازنین را در دهم رضوان به شهادت رساندند. ده روز قبل از شهادت جناب وحدت، دختر ما را نیز زندانی نمودند. موقع ملاقات به فرزندش گفت: گریه نکن، ناله نکن، سربلند باش، من سرباز جمال مبارک بودم. سرباز در رختخواب نمی میرد، در جبهه می میرد". دخترم بالاخره از زندان آزاد شد و من که به زندان ابد محکوم شده بودم و در زندان سکته نموده بودم، پس از چهار سال آزاد گردیدم و سال گذشته به زیارت اعتاب مقدسه فائز گشتم ...

تلخیص و اختصار از نامه سرکار خانم
قدسیه وحدت ۲۲ اپریل ۱۹۹۲ از استرالیا

از کانال شهدا و مشاهیر امری

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

پس از شهادت

تصویر فوق ایام بعد از شهادت زنان و دختران شیراز می باشد که خانواده ها برای زیارت قبور رفته و ادعیه تلاوت کردند.

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

https://t.me/AlbomeTasavireAmri

https://t.me/AlbomeTasavireAmri