🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀 @xayotiy_xikoyalari Channel on Telegram

🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

@xayotiy_xikoyalari

📚Канал: https://t.me/xayotiy_xikoyalari

👥 Группа: https://t.me/xayotiy_xikoyalarii

🏙️: NAMANGAN

👉 Adminga: @Otabek_U7008

👉 🌹Hayotiy Hikoyalar🌹 Hikmatli so'zlar, chiroyli she'rlar, manoli gaplar barchasi bizning kanalda! zerikmaysiz.

Hayotiy Hikoyalar (Uzbek)

🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀 kanali sizni hikmatli so'zlar, chiroyli she'rlar va manoli gaplar bilan tanishtiradi. Bu kanalda hikoyalar, fikrlar va o'ylar o'z o'rnlarini topadi. Sizga hikmatli fikrlar va manzaralar bilan tanishtiruvchi kanalimizga xush kelibsiz. Kanalimizda qiziqarli va ma'qulli hikoyalar barcha yoshlarga yoqadi. Agar siz ham hikoyalar, she'rlar va gaplardan zavqlansangiz, to'g'ri manzilga yetib keling. 👥 Bizning guruhga a'zo bo'ling va oz fikrlaringizni, hikoyalarizni qo'ng'iroq qiling. Kanalda nima bor ekanligini bilish uchun @Otabek_U7008 ga murojaat qiling. NAMANGAN shahridan sizni kutib olishamiz. Sizga hayotiy hikoyalar, fikrlar, va chiroyli manzaralar bilan tanishishimizdan xursandmiz. Umid qilamiz, siz ham kanalimizga a'zo bo'lasiz va hikoyalarimizdan zavqlanib, ilg'or bo'larsiz. Marhamat, sizni kanalimizda ko'rishimizni intizar qilamiz! 🌹🥀

🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 16:25

"Атрофимиздаги олам" фанидан дарсда ўқитувчи савол берибди:
– Ўрмондаги ҳайвонлар кўпроқ нимадан қўрқади?
Бутун синф бир оҳангда жўр бўлиб:
– Машадан... Диярмуш😂

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
590
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 15:32

🚑Табибни видеоларини кўриб Аҳад Қаюмни қадрига етяпман.
(Хўрланган тез ёрдам)😏

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
779
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 15:18

🏥Дорихонадаги нарҳларни кўрдим... Яхшиси дуолар билан даволанаман...❗️

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
825
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 12:50

Нима фақат шу сомса ейдигану, қолганлари урадиган, ё фақат томоша қилиб ўтирадиган сомсаларми шунда...!!!🙄

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,128
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 12:19

✒️​ЗАКОТ  ФАЗИЛАТИ.

Пешона тери билан топган жамғармасидан закот
берган деҳқон бир дўсти билан ҳаж сафарига отланди.. Деҳқон закотни адо қилгандан сўнг қолган пулларини белбоққа ўраб белига маҳкам қилиб
боғлаб олдида йўлга равона бўлдилар.
Бир неча кун йўл юриб Мадинага яқин қолганда бир карвонсаройга тўхтадилар. Пешин намозини ўқишга ният қилдилар. Таҳорат олиш учун чиқиб турган булоқ сувларидан бирини ёнига бориб ўтирган деҳқон бироз ҳордиқ олди ва таҳорат қилиб намоз ўқиди. Дўсти билан Мадина томон йўл олар экан, бироқ белидаги пуллардан боғлаган белбоғини таҳорат олган булоқ ёнида унутиб қолдирганини билди. "Қайтсаммикан?" ўйлади деҳқон. Орадан анча-мунча вақт ўтди.  Аллақачон кимдир топиб олиб
кетган бўлса керак. Одам гавжум жой бўлса... эҳ, майли, аммо бир умр йиққан бойлигим эди-я" ўйларди хаёлида.
Деҳқон дўсти билан ҳаж ибодатини чиройли тарзда адо этдилар. Сўнгра яна ўша йўл орқали ортга қайтдилар. Пулини унутиб қолдирган карвонсаройга намоз ўқиш учун тўхтадилар. Деҳқон ўша пулини унутиб қолдирган булоқ бўйига ошиқди негадир. Аммо у булоқ бўйига ҳеч
ким ўтмаётганидан таажжубланди. Деҳқон ўша булоқ томон юрган эди, одамлар уни тўхтатиб деди: "У булоқ бўйига борма, у жойда катта бир илон
бор. Яхшиси, бошқа булоқлардан бирида таҳорат олавер". Деҳқоннинг қизиқиши ортди ва деди: "Йўқ, мен ўтиб кўрай-чи, қанақа илон экан".
Деҳқон булоқ бўйига ўтиб не кўз билан кўрсинки, белбоғига ўралган пуллари турар эди. Деҳқон хурсанд бўлиб пулларини олиб, йиғилган  одамларга бор гапни айтиб берди. Шунда одамлар орасидан бир уламо деди:
"Эй мусулмонлар... Пайғамбаримиз (с.а.в.)ни сўзларини эсланглар. "Кимки топган молидан Аллоҳ учун закот берса, Аллоҳ унинг молини ўғри ва ҳар хил талафотдан асрагувчидир" деганлар. Ушбу биродаримиз ҳам закотни ўз вақтида Аллоҳ йўлида берганлиги учун бу белбоғидаги пулни Аллоҳ одамлар кўзига илон шаклида кўрсатган ва, натижада, ушбу омонатни ўз эгаси келгунча сақлаган".

Samirjon Tursunov саҳифасидан олинди.

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,173
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 10:05

🐇 Қуёнчали булчка...😊

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,206
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 09:13

— Ака, бошингизга шунча ташвиш тушибди. Энди ҳеч бўлмаса бир ҳафта дам олинг, асабларингизгаям дам беринг! Оти ўчсин унақаларнинг! Мана, Мана, уйимнинг тўри сизники. Кетгунингизча ўзингиз ёқтирган овқатларни пишириб бераман. Сиздай акамни меҳмон қила олмасам, нима қилиб юрибман бу дунёда яшаб? Хўш, қоласизми?
Нормат ўгай синглисининг сўнгги сўзларини эшитиб, худди жонсиз мурда каби қотиб қолганди. Йўқ, шу тобда фақат жисмигина қимирлашдан, ҳаракатланишдан мосуво эди. Қалби эса юм-юм йиғларди. Кўз ўнгида собиқ хотини, у айттириб келган қариндошларнинг ҳақоратга қоришиқ гаплари, беўхшов қилиқлари, камситилишлар, бош эгишлар, яккаю-ёлғиз синглим деб юрган жигари Турсунойнинг ер чизганча тилга кўчирган сўзлари маржондек тизилгани сайин хўрлиги келар, дунёни бошига кўтариб дод солишдан базўр тийиларди…
Нормат беихтиёр кўзлари жиққа ёшга тўлган кўйи Манзурага яқинлашди-ю, аста елкасидан қучди ва титроқ аралаш шивирлади:
— Жиннивой, сен менга ўгай эмассан! Бизларнинг орамизда ўгай йўқ. Ўгайликнинг оти ўчсин, жон синглим! Мен ҳаммаларингизни яхши кўраман. Сизларнинг борлигингизга шукр қиламан! Илойим ўзимнинг Манзура синглимга кўз тегмасин!

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,172
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 09:13

— Сен сира сиқилма, — деди Нормат бу гаплар кўксини нақ тешиб ўтаёзган бўлса-да, яна ўзини босиб. — Мен ҳаммасини тушунаман. Сеникида бир минут ҳам қолмайман. Жинни бўлганим йўқ жигаримнинг оиласига совуқчилик тушириб. Ана, туман марказига борсам, ҳайҳотдай меҳмонхона бор. Шунчаки… Сизларни соғиниб келувдим-да, синглим! Сен сира кўз ёш қилиб ўзингни қийнама! Бўпти, яхши ўтиринглар! Яхши кунларда кўришайлик илойим!..
Турсуной ортиқ бир сўз демади. Норматни ташқаригача кузатди-ю, дарҳол ўзини ичкарига олди.
Нормат катта йўл бўйлаб кетиб борарди-ю, деярли ҳеч нарсани идрок эта олмасди. Қулоқлари остида фақат бир сўз. Синглисининг «Эрим мени сиздан қизғона бошлади», деган биргина гапи жарангларди. Шу ёқимсиз, ҳақоратга йўғрилган жумлалар миясида айлангани сайин ғазаби қўзғар, қўйиб беришса, Соливойни хумордан чиққунча дўппослар шашти бор эди.
«Энди нима бўлади? — ўйларди у теваракка ҳиссиз назар ташлаб. — Туғишган синглимникига сиғмадим. Сиғмаганим ҳам уёқда қолиб, очиқчасига ҳайдалдим. Бало келса ботмонлаб келиши шу бўлса керак. Бунданам баттари бўлмайди. Шу мараз ўтган йили ҳам оёқларимни ўпиб, изимни кўзга суришга ҳозир-у нозир эди. Мана, ишсиз, оиласиз, ватансиз қолганимни эшитибоқ, тўнини тескари кийибди. Нима бўлгандаям куёв ёв экан-да! Дўстлик қилмас экан-да! Бу-ку майли. Буёғига нима қиламан энди. Шаҳарга жўнавориш ҳам кўнгилга сиғмайди. То бобом, бувижонимнинг қабрини зиёрат қилмагунча, кўзимга ҳеч нарса кўринмайди. Демак, туман марказидаги меҳмонхонага боришим керак. Ўша ерда бир-икки кун яшаб, болалигим ўтган кўчаларда тўйиб айлансам, бас. Кейин ими-жимида жўнасам ярашади. Бироқ меҳмонхонада, ўша атрофда танишлар кўриб қолса-чи? Нима дейман? Қанақа баҳона тўқийман? Тўхта, Манзураникига борсам-чи? Уям эрининг гапига кириб ҳайдаб солармикан ё? Йўқ, ундай қилиши… Дарвоқе, Манзура ўгай сингил-ку менга! Отаси бошқа бўлса… Туғишганим нима қилди-ю, ўгай нима қиларди?!. Ачинармиди? Ҳечам-да! Бўлиб ўтган гапларни эшитса, устимдан кулар боплаб!.. Тўғри, шу кунгача Манзурадан ёмонлик кўрмаганман. Кўришиб қолса, атрофимда пойи-патак бўларди. Ёмонимни яшириб, яхшимни оширарди. Аммо… Отаси ўз таъсирига тушириб олган бўлса-чи? Худди ўгай отам каби менга ўқрайса-чи? Тўнғиллаб берса-чи?.. Йўқ, нима бўлгандаям бир бош суқиб ўта қоламан. Вазиятга қарайман. Сал қалтислигини сезсам, яхшиликчасига, обрўйим борида жўнаб қоламан. Ана унда меҳмонхонадан бўлак илинж қолмайди…»
Нормат таниш кўча рўпарасига етганда, таваккал ўша тарафга бурилди…
Янглишибди, Манзура Норматнинг маҳзун ҳикоясини эшитиб, бир муддат унсиз йиғлади. Ора-сирада Норматга ер остидан ачиниш, меҳр аралаш қараб олди. Лекин қараганини сездирмади. Орага жимлик чўккачгина шоша-пиша кўз ёшларини енгига артди-да, Норматга қайноқ чой узатди.
— Хафа бўлманг-у, аммо бекор борибсиз опамникига, — деди у ер чизиб. — Ўша ярамас эрининг қанақалигини билардингиз-ку! Нега тўғри меникига келавермадингиз?..
Бу саволга жавоб қайтариш Нормат учун жуда мушкул эди. Ўртага «туғишган», «ўгай» деган сўзни аралаштиришдан, билиб-билмай хато қилишдан жуда чўчиётганди. Олдинига нима дейишни, ўзини қандай оқлашни билмай гарангсиди. Лекин… Бўлмади. Охири ёрилди.
— Қара, Манзура, — деди томорқа тарафга бош буриб, жўхоризорни ўйчан кузатаркан. — Турсуной… Ҳалигидай… Туғишган, жигар бўла туриб шундай деди. Бу, ахир…
— Мен ўгайманми?..
Нормат Манзуранинг қўққисдан берган саволини эшитди-ю, аъзойи бадани увишган каби бир неча ўн сония тош қотди. Манзура эса ҳануз ундан жавоб кутиб жавдирарди.
— Бу нима деганинг, аҳмоққинам? — деди Нормат ниҳоят сал ўзини ўнглаб. — Ким сени ўгай деди?
— Деб ҳам кўринг-чи, — деди Манзура Норматнинг кўзларига тик боқиб. — Ўша кунданоқ қайтиб бетингизга қарамайман.
— Қўй, ундай дема! Сен билан биз бир қориндан талашиб тушган ака-сингилмиз. Зинҳор бу сўзни оғзингга олма, синглим!..
1,084
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 09:13

✒️ЎГАЙ СИНГИЛ…

Нормат хотини Хайри билан ажрашди-ю, балога қолди. Хайри қасдма-қасдига ишхонасига бориб арз қилди, ишдан ҳайдаттирди. Тоға-ю, ака-укаларини чақириб, минг бир туҳматлар билан киссасидаги охирги чақасигача олиб қўйди. Ўз уйидан шармандаларча қувиб чиқарди. Нормат худди боши берк кўчада қолган бандадек боши ғовлаганча бегона шаҳар кўчаларини кезишга, бирор бошпана қидиришга, ижара ҳақини тўлаш учун пул ишлаб топишга мажбур эди. Бир ойча шу тахлит кун кечирди. Мардикор бозорда иш ҳам ҳадеганда топилавермас, баъзида қуруқ қўл билан қолиб кетишига тўғри келарди. Охири ҳаммаси жонига тегди. Кутилмаганда қищлоқдаги ёлғиз синглиси Турсуной тушиб қолди.
«Ота-она ўтиб кетган бўлса, — ўйлади Нормат киссасидаги пулларни хомчўт қиларкан. — Қариндош-уруғлар ҳам ҳалигидай йўқ ҳисоб. Бориям мана шу аҳволимда юзини терс буриши тайин. Яхшиям синглим боракан. Ҳарқалай, жигар, куяди, қайғуради, ташвишимни қилади. Агар манавинақанги ҳолатда қолганимни эшитса, йиғлайвериб пишиб қолса керак. Ҳа, синглимникига бораман, уч-тўрт кун бўлсаям кўнгил ёзаман, дам оламан, зора бошимга тушган балолар бироз унут бўлса. Акс ҳолда жинни бўлиб қолиш ҳеч гапмас…»
Шу куниёқ Нормат шаҳардаги катта бозорга кириб, майда-чуйдалар харид қилди. «Мозорбосди ҳарқалай, — кўнглидан ўтказди у. — Жиянларнинг қўлига тутқазсам хурсанд бўлишади…»
Пули бориб-келишдан ортиб яна ижара ҳақига ҳам етарди. У таваккал автобусга ўтирди-ю, таксилар турадиган ёққа жўнади.
Вақт шомга яқинлашганда, Нормат синглисининг ҳовлисига кириб борди. Атрофдаги мирзатераклар, беҳи, олма дарахтлари кўзни яшнатарди. У синглиси, куёви билан сўрашгач, ўша дарахтларга бир муддат тикилиб турди. Бошқа пайт бўлса, дилдан яйраб, ҳайратини синглиси Турсуной билан албатта баҳам кўрган бўларди. Афсуски, ташвиш, армон ҳайратга йўл бермади. Яшиллик Норматнинг кўнглини баттар ғашлантирди. Бу ҳам етмагандек, куёви Соливой сира ўзгармабди. Ёв қараши, гумонли саволлар бериши қолмабди. Бу ҳам Норматнинг дардига дард қўшиб оғир хўрсинди-ю, дарвозахонадаги темир каравотга чўкди. Шу тобда синглиси ичкарига жой тўшаётганми, аҳён-аҳёнда эри билан пичирлашгани қулоғига чалиниб қоларди.
«Синглимнинг омади бор экан, — кўнглидан ўтказди Нормат бош қашиб. — Совуққон бўлсаям куёв уйим-жойим дейди. Асосийси ҳам шу-да! Қанийди мениям шундай ҳовлим, ҳурматимни жойига қўядиган оилам бўлса. Дўппини осмонга отиб яшардим, албатта. Афсус…»
— Ака, ичкарига кира қолайлик, — синглиси ичкаридан чиқиб келиб хаёлини бўлди. Нормат худди аскар каби даст ўрнидан турди-ю, аста ичкари уй томон одимлади. Соливой аллақачон дастурхон қаршисида ўтирар, икки фарзандини навбатма-навбат эркалатарди. Шундагина Норматнинг ёдига шаҳарда олган майда-чуйдалар тушди.
— Синглим, жиянларга бояги қанд-қурсларни берсанг-чи, — деди аста куёвининг рўпарасига чўкаркан. — Хурсанд бўлишади-да! Атайин олувдим.
— Кейин ейишар, — деди эрига ўғринча қараб олиб Турсуной. — Сиз… Ҳалигидай… Тўрга ўтмадингиз-да!
— Тўрда нима қиламан? — деди Нормат Соливойнинг қилиғи асабига тега бошлаганидан қовоқ уйиб. — Мана шу ер ҳам тешиб чиқмайди.
— Ака, — ниҳоят қизчасини бир четга ётқазиб тилга кирди Соливой. — Кўпга келдингизми?
— Нимайди? — сўради Нормат куёвга жаҳд аралаш тик боқиб. — Тинчликми?
— Й-йўқ… Тинчлик… — деди Соливой каловланиб. — Шунчаки… Ҳалиги… Кеннойим билан ажрашибсиз, уй-жойни бой берибсиз деб эшитиб… С-сиз кўнглингизга олманг! Ҳа энди… Сўраганнинг айби йўқ-да, ака!..
Нормат индамади. Шундоқ ҳам куёвининг муддаосини тушунганди. Иложи борича сир бой бермасликка уриниб мажбуран жилмайди ва дастурхондаги ноннинг бир бўлагини қўлига олди.
Буниси ҳолва экан. Куёв ниманидир баҳона қилиб болаларини етаклаганча кўчага чиқиб кетгач, Турсунойнинг гапи ўтиб тушди.
— Ака, мени ёмон кўрманг-у, — ҳар галгидек кўзида ёш ғилтиллаб гап бошлади синглиси. — Эримнинг феълини биласиз. Уйингиз бузилганини эшитганданоқ мени сиздан қизғона бошлади. Бу ерда кўп қоласиз деб ўйлаб жони чиққудай бўляпти. Нима қилай? Мен аёл бўлсам! Унга бас келиб нима топаман? Икки болам бўлса…
1,088
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 08:45

❗️

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,176
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 05:57

✒️Таскин.

Сукутдан фойда

Мени ранжитишди, дилимни оғритишди: орқамдан аксарият рост бўлмаган гапларни айтишди, туҳмат қилишди. Бундан хабар топгач, кўзимга дунё қоронғи бўлди, кўзимдан уйқу қочди. Аламимдан чиқиш учун дардимни яқинларимга айт¬дим, мени ғийбат қилганнинг айбини бир-бир очдим. Бироқ аҳволим енгиллашмади. Чунки мен ҳам ғийбат қилаётгандим. Энди оғриқларим олдингидан ҳам ортди. Аллоҳ таолога муножот қилдим: «Қодир Эгам, ҳолимни Ўзинг кўриб турибсан, менга зулм қилганларга ўзинг кифоя қил!» Энг яхши даво - вақт, дейишади. Маълум муддат ўтиб унутгандек бўлдим. Бироқ ҳали ҳам ўша туҳматлар ёдимга тушса, бир ловуллаб оламан.
Шундай кунларда бир ҳадисни ўқиб қолдим. Аввал ҳам кўп бора кўзим тушган бўлса ҳам, эътибор бермаган эканман. Ҳозир эса айнан менинг ҳолатимга мос эди: «Ким Аллоҳга ва охират кунига имон келтирса, меҳмонини ҳурмат қилсин! Ким Аллоҳга ва охират кунига имон келтирган бўлса, қариндош-уруғлик риштасини боғласин. Ким Аллоҳга ва охират кунига имон келтирган бўлса, яхши гап айтсин ёки жим турсин!» (Муттафақун айлаҳ).
Ўз ҳолатим ўзимга ибрат дарсини ўтади. Бировга туҳмат қилмаслик эмас, ундаги мавжуд айбини очмаслик ҳам унга, ҳам ўзимга яхшилик экан!
Бироқ барибир менга туҳмат қилган одамдан асло рози бўлолмаяпман. Ундан ҳақимни Аллоҳ олиб беришига ишонч бироз тасалли бераётгандек. Шу ўйлар асносида қалбимни бир қўрқув ларзага солди: «Мен рози бўлмаганимдек, кимдир мендан ҳам норизо бўлса, ҳолим не кечади? Маҳшар кунида бу ҳақни қандай ўтайман? Ахир, бандаси рози бўлмагунича Аллоҳ ҳам ризолик билдирмайди-ку!»
Шундан сўнг олдимга қатъий қоида қўйдим, имкон қадар амал қилмоқдаман - яхши гап айтишга қодир бўлмасам, ҳатто мени ранжитган инсонга нисбатан ҳам жим турмоқчиман. Суяксиз тилни тизгинлаш ҳаракатидаман.

Нигора Абдумухтор қизи.

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,214
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 05:16

Орангизда ёқтирганлар борми...?😍

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,266
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 03:56

— Турайлик, мен нонушта тайёрлайман. — деди Раҳима эрини турткилаб. — Ҳадемай ишга боришим керак.— Ишга? Яна ўша касалхонагами? — Раҳматали беихтиёр ранги ўзгариб Раҳиманинг иягини чангаллади. — Бормайсан. Энди ўша ишхонангга яқин йўламайсан?

— Вой, ҳайдаб юборишади-ку! — кулиб юборди Раҳима. — Унда нима қиламан?

— Ҳайдашса ҳайдашаверсин. Уйда — менинг ёнимда бўласан.

— Хўп, хўп. Сиз айтганча бўла қолсин. Қани, туринг!..

* * *

Раҳима елиб-югуриб нонушта тайёрлади. Икковлашиб анча пайтгача овқатланишди. Ора-сирада Раҳима эрига ер остидан боқар, ҳар тикилиб қараганда, юраги ҳаприқиб-ҳаприқиб кетар, эрининг инсофга кирганидан, эски одатларини ташлаганидан астойдил умид қиларди.

Бир маҳал ётоқ эшиги очилиб ичкаридан Адҳам қўлида қандайдир сурат билан чопиб чиқди ва тўғри Раҳиманинг ёнига келди.

— Вой, болажоним, яхши ётиб турдингми? — Раҳима негадир ранги ўчиб ўрнидан туриб кетган эрига-да эътибор бермай, Адҳамнинг қўлидаги суратни тортиб олди. — Бу нимайкан?

Не кўз билан кўрсинки, суратда Раҳматали ёшамол, малласоч бир аёлни қучиб ўтирар, аёлнинг қўлида чамаси бир ярим яшар атрофидаги қизалоқ ҳам бор эди.

Раҳима мияси чайқалган одам каби олдинига гарангсиб қолди. Барибир дарров ўзини қўлга олиб Раҳматали томон ўгирилди.

— Бу… Бу кимлар?.. — сўради у уф тортганча қўлига сигарет олиб тутата бошлаган эридан. — Нега индамайсиз?.. К-кимлар?..

— Сенга нима қизиғи бор?.. — жавоб қилди Раҳматали бироз хотиржам тортиб.

— Ие, нега қизиғи бўлмасин?.. Айтинг!..

— Ўзинг тушуниб олмадингми?.. Оилам…

— Оилам?.. Қ-қанақасига?.. Биз-чи?.. Биз киммиз унда?..

— Бўлди-да энди!.. — жеркиб ташлади Раҳматали. — Мен сендан суриштираётганим йўқ-ку!.. Ҳа энди… Бир марта шунақа бўлиб қолганди… Шунгаям ота гўри қозихонами?..

— Шунақа денг?.. — Раҳима кутилмаганда қўлидаги суратни Раҳматалининг юзига улоқтирди. — Мени… Алдаб, аҳмоқ қилган экансан-да!.. Йўқ, бунақаси кетмайди. Мен…

У жаҳл билан йўлакка чиқди-ю, Раҳматали кўтариб келган катта сумкани олиб кириб оёқлари остига ташлади.

— Йўқол, кўрнамак!.. Йўқол! Сени кўришга кўзим йўқ. Ўша маллаларингминан қапишиб қолгин!..

— Сен нотўғри иш қиляпсан. — дея уни тинчлантирмоқчи бўлди Раҳматали. — Кейин ўзинг афсусланиб қоласан, нодон!

— Йўқо-о-ол, ифло-ос! — бақирди Раҳима. — Менинг уйимни булғама!.. Йўқолсанг-чи!..

Раҳматали лаб бурганча бир-икки елка қисиб олди-да, шоша-пиша кийиниб, сумкани елкасига илди.

— Мен огоҳлантирдим… Буёғини ўзинг биласан!..

У чиқиб кетди…

Раҳима эса анча вақтгача ўғлини қучоқлаб ўтириб қолди…

Кейин… Сапчиб ўрнидан турди-да, кўз ёшларини арта-арта, Адҳамни залдаги диванга ўтқазиб, қўлига телефон гўшагини олди ва керакли рақамларни терди…

— Анвар ака, сизмисиз?.. Анвар ака, илтимос, бугуноқ бизни қишлоққа олиб кетинг!...

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,217
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 03:56

Ҳа, бу аёл икки ўт орасида қолиб кетганди. Шаҳар марказий касалхонасида жарроҳлик қилувчи Анварни севарди. Бироқ фарзандининг отасига ҳам бефарқ бўла олмасди. Айниқса, Адҳам аста-секинлик билан бўлса-да Раҳматалига кўника бориши унинг ич-этини кемирарди. Анвар билан кўришди дегунча ҳаммасига кўз юмиб унинг таклифига кўнишни, никоҳдан ўтишни ихтиёр эта бошларди. Аммо уйга қайтгач, ширакайф Раҳматалининг Адҳамга қўшилиб ўйнаётганига кўзи тушар ва хаёллари чалкашиб кетарди.

— Мени болам билан бирга узоқ-узоқларга олиб кетинг, Анвар ака! — деди кунларнинг бирида. — Айтгандингиз-ку, қишлоққа кўчиб кетамиз деб! Қийналиб кетяпман! Нима қилишни билмай бошим қотган.

— Хўп, — деди Анвар оғир хўрсиниб. — Қишлоққа кетамиз. Ўша ерда ишимни давом эттиравераман. Сизлар ҳам тинч бўласизлар. Катта тўй қиламиз.

— Қачон? Қачон олиб кетасиз?

— Яна бир ҳафта сабр қилинг. Бу ердаги ҳужжат ишларимни тугатаман-у, шартта жўнаворамиз. Айтганча, эрингиз-чи? У сизни кетишга қўядими, ахир?

— Нега қўймас экан? Нега энди уни эрингиз дейсиз? Фақат… Адҳамим боғланиб қоляпти холос унга. Ана шундан хавотирдаман.

— Яхши, тайёргарлигингизни кўриб юраверинг. Бир ҳафтадан кейин жўнаймиз!.. Кетамиз…

* * *

Бу тун негадир Адҳам Раҳиманинг ёнида ухлашни истамай, Раҳматали ётган хонага чопқиллаб қолди. Раҳима баттар ваҳимага тушиб, секин эшик тирқишидан мўралади. Раҳматали курсига бир шиша ароқни қўйиб олган, қўлида пиёла тўла ароқ. Адҳам эса унинг атрофида турли ўйинлар кўрсатиб қийқириб кулар, Раҳматали унга ўйчан термулиб ўтирарди.

Раҳиманинг бардоши етмади. Шартта эшикни очиб ичкарига кирди-да, Адҳамга ёпишди.

— Бу ерда нима қиляпсан? Юр, ётамиз, ухлаймиз!..

Раҳматали даст ўрнидан туриб Раҳиманинг йўлини тўсди. Унинг кўзларидан ёш оқиб, юзлари оша иягига оқиб тушарди.

— Намунча юрагинг тош бўлмаса? — деди у хириллаб. — Кечирим сўрадим-ку! Нега боланинг хаёлини бузасан?

— У ухлаши керак. Йўлимни тўсманг!

— Тўсаман! То келишиб олмагунимизча бу ердан чиқмайсан.

— Сиз билан келишадиган ҳеч нарса қолмаган. Бемалол Россиянгизга кетаверишингиз мумкин.

— Бекорларни айтибсан!

Раҳматали Адҳамни кўтариб олиб югурганча залга олиб кириб устидан эшикни ёпди ва қайтиб ётоққа кирди.

Бу орада Раҳима ҳам кўнгли ғаш тортиб хонадан чиқиб кетмоқчи бўлди. Улгурмади. Раҳматали эшикни тамбалаб, югурганча келди-да, уни даст кўтариб каравотга ётқизди.

— Қўйвор! — дея инграниб эрининг кучли қўлларидан халос бўлишга интиларди Раҳима. Афсуски, кучи етмасди.

Раҳматали зарда билан Раҳиманинг кўйлагини ечиб пастга отди ва томоқларидан, юз-кўзларидан ўпа кетди.

— Сен меникисан! — ҳирс билан шивирларди у. — Эрингман!.. Сен қаёқдаги чувриндилар эмас, мен учун яралгансан. Яхшиси, воз кеч ўша ифлосдан!

— Воз кечмайман! Қоч, сен менга номаҳрамсан!

— Номаҳрам? У-чи? Маҳрамингми-а? Йў-ўқ! Сенинг маҳраминг фақат менман!.. Қани, келақол! Нозланишни бас қил, жоним!..

Кучли қўллар ичкарига оралади. Бу… Ҳаракат ҳар қандай аёлнинг ҳам жонини олгулик.

Ҳозиргина турли қарама-қарши хаёллар исканжасида қолиб, азобланаётган Раҳима бирдан бўшашди ва ўзи идрок этмаган ҳолда инон-ихтиёрини эрининг қўлига топширди.

* * *

Тонг отди. Раҳима бўшашган кўйи ўрнидан турди. Дераза остидаги каравотда Адҳам пишиллаб ухлар, Раҳматали эса тескари ўгирилиб олганча сигарет тутатарди.

— Нималар қилиб юрган эканман? — Раҳима эрига зимдан боқаркан, руҳан эзила бошлади. — Нега ўшанда енгилтаклик қилдим? Эримни кута олмадим? Нима бўлгандаям кўз очиб кўрганим эди. Боламнинг отаси эди. Энди Анвар акага нима дейман? Нимага уни ишонтирдим?.. Э, ҳақиқатни айтаман. Тушунади. Ҳаётимнинг қолганини тинчлик-хотиржамликда ўтказишим шарт. Боламнинг шунча вақт отасиз яшагани етар. Ортиқ мунғайиб қарашларига тоқатим етмайди.

Раҳима қайтадан ўринга чўзилиб, Раҳматалининг елкасига бошини қўйди.

— Уйғондингми, жоним? — у сигаретни кулдонга қўйиб ортга ўгирилди ва хотинини қучди. — Яхши ухладингми?

— Ҳа, анчадан бери бунақанги тиниқиб ухламагандим. Қаранг, Адҳамингиз ҳам уйқу орасида кулиб қўйяпти. Дадаси келганига бўлса керак.

Раҳматали бола ётган каравот томон қараб қўйди-да, жилмайди.
1,194
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 03:56

— Боламга тил теккизма! — ўзи сезмаган ҳолда эрини сенлаб юборди Раҳима. — Ҳали туғилмаган норасидамга тил теккизма!..

— Бўлмаса, айт, кимдан бўлган!..

— Сендан бўлган, билдингми, сен алкашдан бўлган!..

— Нима? Ким алкаш? Ҳе онангни!.. Мана сенга алкаш дейиш!..

Раҳматали хотинини қулочкашлаб юборди-ю, сўкина-сўкина кўчага чиқиб кетди…

Ҳа, ўшанда яхшики қўшнилар ухлашмаганди. Калтак зарбиданми, тўлғоқ бошланиб қолди.

Қўшниларгина Раҳиманинг корига яраб, туғруқхонага олиб бориб қўйишди…

Раҳматали шундан сўнг қорасини кўрсатмади. Раҳима бир ҳафтадан сўнг туғруқхонадан чиқаётиб эшитиб қолди. У кимларгадир қўшилиб, Россияга ишлаш учун жўнаб кетганмиш.

* * *

Эшик очилди. Раҳиманинг қаршисида янги жинси кўйлак-шим кийиб, бошига қоракўл папақ қўндириб олган Раҳматали турарди.

У бир муддат хотинига тикилиб турди-да, ердаги буюмлар тўла катта сумкани қўлига олди.

— Кирсам бўлар? — сўради у жиддий оҳангда.

— «Жиддийлашиб қоптими? — хаёлидан ўтказди Раҳима секин эрига йўл бўшатаркан. — Наҳотки, ичишни ташлаган бўлса?..»

Раҳматали ичкарига кириб, хоналарни бирма-бир кўздан кечирди. Сўнгра тошойна ёнига қўйилган Адҳамнинг суратига кўзи тушиб қўлига олди.

— Ўғлимми? — сўради у Раҳимага яқин келиб. — Нега индамайсан? Шу менинг ўғлимми?

— Йўқ! — деди Раҳима тескари ўгирилиб. — Бу бола ўйнашдан бўлган!

— Қўйсанг-чи энди эски гапларни қўзғайвермай!.. Орадан олти йил ўтди. Мен ҳам ўзгардим. Ҳа энди… Ўшанда… Мастликда гапирсам гапиргандирман… Бўлди энди…

Раҳматали секин хотинининг елкасидан қучиб ўзига қаратди ва маҳкам бағрига босди…

Раҳима қаршилик қила олмади.

Хаёллари чалкашиб кетганди.

Фақат Анвар билан келгуси муносабатлари тўғрисида қайғурарди.

* * *

Шу онда ташқари эшик очилиб, Адҳам кириб келди. Раҳматалини кўрди-ю, таққа тўхтаб, бўзрайганча онасига қаради.

— Вой, ана, даданг келди, Адҳамжон! — ўғлини қўлидан етаклаб Раҳматалининг рўпарасига олиб келди Раҳима. — Кўришмайсанми?

Болакай Раҳиманинг тиззасига ёпишганча тураверди. Раҳматали ҳам деворга суяниб олганча бир муддат ўғлига тикилиб тургач, истар-истамас, унга яқин борди.

— Бу бола менга ўхшамайди-ку! — деди бир қўлини Адҳамнинг бошига қўйиб. — Сенга ўхшаркан. Лекин бир тукиям менга ўхшамаяпти.

— Нима?.. Ўйнашдан орттирибманми бўлмаса?.. — тутоқиб кетди Раҳима. — Сизнинг болангиз-ку ахир!

— Исботла! — деди Раҳматали истеҳзоли кулимсираб. Ва лаб буриб уй ичларини кўздан кечира бошлади. Ана шунда жавон ичидаги Анварнинг суратини кўриб шоша-пиша қўлга олди.

— Бу ким?..

Раҳима тош қотиб қолганди.

Ҳа, унутибди. Суратни беркитиш хаёлига келмабди. Энди нима қилади? Нима дейди?..

Жонҳолатда Адҳамни бағрига босди-да, бир бурчакка биқиниб олди.

— Ҳа-а, мени алдамоқчи, «лох» қилмоқчи бўлдингми? Мени-я? Вей, мен-чи, ернинг тагида илон қимирласа биламан. Қанжиқ, нега жимсан? Ким бу деяпман?..

— Нима ишингиз бор? — бирпаслик сукут, қўрқувлардан сўнг бошини кўтарди Раҳима. — Олти йилдан бери қаерда эдингиз? Бирор марта хотиним бор, болам бориди деб хабар олдингизми? Э, туғруқхонага боришга ярамай, қочвордингиз-ку!

— Сендан ким бу деб сўраяпман, мегажин! — бақириб таҳдид билан хотинига яқинлашди Раҳматали. — Бола шунданмиди-а, шунданмиди?

— Бола сиздан, билдингизми, сиздан!.. — Раҳима ҳам бўш келмай йиғлаб бақирди. — Мен суюқоёқ эмасман!

— Унда нега кимлигини айта олмаяпсан?.. Ҳозир бир уриб абжағингни чиқариб қўяман! Айт!

— Сизминан яшамайман! Юрагимдан чиқариб ташлаганман аллақачон сизни!.. Кетинг! Кетинг дедим!..

Раҳматали бу гапдан сўнг сал бўшашган кўйи ортга тисланди.

— Кетиб бўпман! — деди у Раҳимага алам билан тикилиб. — Мана шу хунасанинг кимлигини аниқламагунча ҳеч қаерга кетмайман!..

— Аниқлаб бўпсан? — кўнглидан ўтказди Раҳима эҳтиёткорлик билан Адҳамни ошхона томонга судраб. — Сенам эрмидинг?.. Барибир Анвар акамдан воз кечмайман!.. Кетмай қаерга борардинг?..

Шуларни ўйлашга ўйлади-ю, барибир қалбининг бир четида Раҳматалига нисбатан меҳрми, ачинишми, уйғонгандек, боласини қаттиқроқ бағрига босди.

* * *
922
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

21 Nov, 03:56

✒️ИККИ ЎТ ОРАСИДА…

Раҳима телефон гўшагини жойига қўйди-да, бўшашганча диванга ўтириб қолди. Сал нарида олти яшар ўғли Адҳам ҳайрон боқиб турар, на онасига яқин келишни, на ташқарига чиқиб кетишни билмай аросатда эди.

— Демак, келгани рост. — асабий пичирлади Раҳима. — Гўшакдан одамларнинг бақир-чақирлари аниқ эшитилиб турибди. У аэропортда. Узоғи билан бир соатда етиб келади. Билиб қолса-я!?. Анвар акам билан учрашиб юрганимдан хабар топса-я!?. Э, нима қиларди? Ўзидан кўрсин. Олти йилдан бери дом-дараксиз эди. Мен нима қилишим керак? Кутишим керакмиди? Болам-чи? Уни боғчадан оладиган эллик минг сўмга боқармидим? Ўзим-чи? Мендаям юрак бор, истак-хоҳиш бор. Йўқ, қўлидан ҳеч нарса келмайди. Уйга киритсам ҳам жон десин.

— Ойи, нега хафасиз? — Раҳима ўғлининг овозини эшитиб бирдан бошини кўтарди ва шоша-пиша ўрнидан турди.

— Хафа эмасман, болажоним. — деди Адҳамнинг бошини силаб. — Даданг келаётган экан.

— Дадам?.. Қайси дадам, ойи?

— Қайси даданг бўларди? Ўзингнинг даданг-да! Айтгандим-ку, узоққа ишлагани кетган деб! Ана ўша Раҳматали даданг-да! Сенга ўйинчоқлар, дафтар-китоблар олиб келади.

— Ура, дадам келаяптийкан, ура!.. — Болакай беихтиёр кўзлари чақнаб ирғишлай кетди.

— Ойи, ўртоқларимгаям чиқиб айтсам майлими дадам келаётганини?..

— Албатта, борақол! Фақат узоқ қолиб кетмагин-а! Даданг келиб сени қидириб қолмасин!

— Йўқ, тезда қайтаман, ойи!..

* * *

Ўғилчаси чиқиб кетгач, Раҳима яна телефонга ёпишди. Гўшакдан таниш овозни эшитгани ҳамоно, салом-аликни ҳам йиғиштириб қўйиб, мақсадга ўтди.

— Анвар ака, энди уч-тўрт кун учрашмай турамиз шекилли. — деди ҳийла титраб.

— Нега?

— Эрим… Келяпти экан?.. Ҳозир қўнғироқ қилди.

— Нима қипти? Уни… Уни киритасанми уйингга?

— Нега киритмай? Ўзининг уйи. Қолаверса, боламнинг отаси. Ҳали ажрашмаган бўлсак.

— Бекор қиласан. У олти йилдан бери дом-дараксиз кетсин-да, сен ҳеч нарса бўлмагандай кутиб олгин!

— Анвар ака… — Раҳима пича овозини кўтарди. — Сиз ҳам мени қийнамасангиз-чи! Келса нима бўпти? Сизминан учрашмайман деётганим йўқ-ку!..

— Шунақа дейсан-да!.. Локигин… Хўп, қачон учрашамиз? Шундан гапир, жоним!

Раҳима эҳтиёт шарт ташқари эшикка бир нигоҳ ташлаб олиб жавоб қилди:

— Ўзим қўнғироқ қиламан!

* * *

Эшик безовта тақиллади. Раҳима юраги дукиллаганча эшик рўпарасига бориб ўртадаги тешикчадан ташқарига боқди. Ҳа, ўша! Подьздда бошига кепка кийган, узун бўйли, малласоч Раҳматали турарди. Анча озибди. Малла сочларига оқ оралабди. Бу кепка остидан чиқиб турган тутам-тутам сочларга назари тушган одамга аниқ кўринарди.

Раҳима эшик зулфинига қўл юбораркан, кўз ўнгида яқин ўтмиш гавдаланиб, қўлларини қайтадан тортиб олди.

2000 йил. Янги йил байрами. Барча қўшнилар уйларида қий-чув қилиб янги йилни кутиб олишди. Қадаҳларнинг жаранглашигача оғироёқ, эрта-индин кўзи ёрийдиган Раҳиманинг қулоғига чалинди. Унинг юрагига байрам сиғармиди. Тушдан кейин кўчага чиқиб кетганча, ҳамон қайтмаган эри Раҳматалини кутарди. Дастурхон устида қўшнилар берган иккита патир, бир товоқчада қанд-қурсдан бўлак ҳеч вақо йўқ. Йўқ… Раҳима егулик, совғалар ҳақида ўйламаяпти. Ҳеч бўлмаса шу кеча ичмай келсайди, жанжал кўтармасайди, дея умид қиларди…

— Янги йил кутмасам бир жойим камайиб қолмайди. — ўйларди у. — Дадаси ҳушёр келса бас. Жанжал қилмаса бўлди…

Афсуски, умидлари пучга чиқди. Соат тунги бирларга яқин Раҳматали кириб келди. Эгнидаги кийимларига лой чапланган, пешонаси, икки юзи тирналган, оёқда зўрға турарди.

Кириб келди-да, ҳануз диванда мунғайибгина ўтирган Раҳиманинг тепасига келди.

— Ҳ-ҳа, қанжиқ! — ўшқирди у чайқалиб. — Нега шу пайтгачаям ухламадинг? Ё ўйнашингни кутяпсанми-а?

Раҳима қўрқа-писа ўрнидан турди-да, орқаси билан юриб ётоққа кирди ва белига жун рўмолини ўраб, яна залга қайтди.

— Г-гапир, мегажин! — дастурхондаги конфетлардан бирини оғзига солиб ўдағайлашда давом этди Раҳматали. — Қани ўйнашинг?

— Дадаси, нега унақа дейсиз? — йиғи аралаш тилга кирди Раҳима. — Қанақа ўйнаш? Ичволсангиз, бас, бўлар-бўлмас гапларни гапираверасиз. Менда ўйнаш нима қилсин? Ўзим зўрға юрган бўлсам…

— Ҳа-а, шунақасан!.. Қўрқасан!.. Биламан, ўйнашинг бор!.. Манави болангам…
1,270
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

20 Nov, 15:24

📌Тасаввур қилинг, замонавий асарлар ёзилса қандай номланарди:

• "Личкаларда қолган ҳисларим";
• "Интернетга кирмаган ким бор?";
• "Спамлар гапирмайдилар";
• "Комментариядаги битиклар";
• "Интернетда кечган умрлар";
• "Заряд азоби"

Манба: @xayotiy_xikoyalari канали.

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,623
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

20 Nov, 15:19

Шунақасиям бўладими...?

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,595
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

20 Nov, 15:06

Тўғрими...❓

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,412
🌹 Hayotiy Hikoyalar 🥀

20 Nov, 10:41

Нодир елим стаканга кайнок кахва куйди, шакар ва каймок солиб мижозга узатди.
Улар эндигина кахвадан хуплай бошлаган пайтда, хонага Алишер кириб келди. Асрор Поёнов билан куришгач, Нодирга маьлумот солинган жилдни топширди. Нодир маьлумотнинг асл нусхасини олди ва дархол мижозига узатди. Маьлумотнинг иккинчи нусхасини эса тескари холатда олдига куйиб куйди.
Асрор Поёнов маьлумотни бир туки хам узгармай укиб чикди. У укиб булгач, Нодирга тикилди ва:
- Учта.
- Кечирасиз?
- Мен шу нарсадан курккандим. Атиги икки хафта ичида уч киши.
- Нима тугрисида гапиряпсиз?
- Сиз тайёрлаган маьлумот. Батафсил ёзилибди. Икки хафта ичида у уч эркак билан учрашишга улгурибди.
Нодир бу сузларни эшитиб бир калкиб тушди. Огзидаги кахваси тугри олдидаги маьлумот ёзилган когозга тушди.
-- Нима ? Кечирасиз, - деди у.
У кахва тукилган хар бир варакни артганча маьлумотни укишга киришди.
Укишни тугатгач, у узини холсиз ва гулдек хис килди. Нодир бор кучини йигиб мижозига тикилди. Мижози эса аста суз котди.
-- Дунёда биз умуман ишониб булмайдиган аёллар хам бор, шундай эмасми?

Крик Души Шухрат.

༺🌺༻🌸༺🌺༻

https://t.me/xayotiy_xikoyalari
1,577

2024 All Right Reserved

Disclaimer: The content displayed on this website is solely provided by the respective Telegram channels. We hold no ownership or responsibility for the content shared by these channels.