Sinhala wal katha potha(සිංහල වල් කතා පොත)

https://t.me/sinhala_wal_katha_potha

Channel photo updated

Like comments ටිකක් දාලා share කරලා subscribersලා 1000 කරලා දුන්නොත් කතාවෙ ඉතිරියත් ඉක්මනටම දානවා... ☝

කථාව දිගටම ඕනිනම් කථාව ගැන ඔයාලගෙ comments ඕනි guys...

“හ්ම්ම්ම් අපි දෙන්න විතරද?”
“ඔව් අපි දෙන්න විතරයි. තව සේන ඉන්නවා කිතුලේ, ඌ එහෙම අවුලක් නෑ. මට පිටින් යන්නේ නෑ”
“අහ්හ්හ් ඒ කවුද ඒ?”
“ඌ ගැන තමා උදේ කිව්වේ. ගංජා ගෙනල්ල දුන්නේ?”
“ආ මිනිහද?”
“ඔව්. එහෙ යමු. තව හොද දොළ පාරකුත් තියෙනවා නාල කිතුල් රා පොඩ්ඩක් රහ බලලම එමු”
“මට නං ඕවා ඕන නෑ. ඔයාට ඕන නං බොන්න?”
“නෑ නෑ අපි ගිහිල්ලම බලමුකෝ?”
“හරි එහෙනම් දැන් යන්න වැඩක් කරගන්න. නැත්තං තව මොකා ඒවිද දන්නේ නෑ?”
“මිස් එහෙනම් හෙට උදේ 9 වගේ වෙද්දී ලෑස්ති වෙලා ඉන්න, මං එන්නම් ගන්න?”
“හා හරි.හෙට බලමුකෝ” ඊට පස්සේ වරුණි ඇත්තටම බය වුනා වෙච්ච දේ නිසා.
ඒ නිසාම වැඩ ටික කරා මිසක් වෙන කිසි දෙයක් ගැන හිතන්නවත් කරනන්වත් ගියේ නෑ. ඒ උනාට දවසෙම බ්‍රා එක නැතුව විමලේට පේන්න ඕන විදියට හිටියා මිනිහව සතුටු කරලා තියන්න ඕන නිසා. එදත් 6 විතර වෙනකම්ම හිටියා මොකද වරුණි ඒ ගවුමම ඇඳලා යනවා කියලා හිතා ගෙන හිටිය නිසා. කළුවර වැටෙද්දී වගේ තමයි එලියට ආවේ මොකද සමන් ඉන්නවා කියලා දන්න නිසා. හිතුව වගේම එලියට එද්දී සමන් ඉන්නවා බයික් එක තියාගෙන. වරුණි අර ගවුම ඇඳලා ඉන්නවා දැක්කම සමන්ට ලොකු හිනාවක් ගියා.
“ෂා අද නං මිස් ලස්සනයි නේ. ඒ උනාට උදේ ඇඳලා ආවේ ඕක නෙමේ නේද මිස්?”
“මේ උඹට ඒ පැහිච්ච කම් වලින් වැඩක් නෑ. ඉක්මනට යමු ගෙදර?”
“ඇයි හදිස්සි. හෙමිට යමුකෝ”

“හරි හරි මාව නග්ග ගන්නවා ඉතින් ඕකට?” එහෙම කියල වරුණි ඇවිල්ල බයික් එකේ නැග්ගා සමන්ගේ ඇඟට හේත්තු වෙන ගමන්. සමන්ට ඒ වෙද්දීත් පයිය නැගල තිබුනේ වරුණි ඇඳලා ඉන්න ගවුම දැකල හිරට හිරේ.
“අද නං වරුණි අක්කා මාරම ගති.”
“ඇයි වෙනදට ගති නැද්ද?”
“වෙනදට වඩා අද මාර ගති අක්කේ?”
“යමු යමු.!!” එහෙම කියල සමන් බයික් එක පදින්න ගනිද්දිම අද ගෙඩි දෙක මිරිකන්න ගත්තා කිසි බයක් නැතුව. වරුණිත් මේක වෙන බව දන්නා නිසා අද කිසි දෙයක් කියන්න ගියේ නෑ,
“කොල්ලෝ කවුරු හරි අවොත් තමා වැඩේ වෙන්නේ?”
“හරි අක්කේ. කවුරු හරි එනවා නං අපිට පේනවා නේ?”
“ඒ ඉස්සරහින් නේ. පිටි පස්සෙන් අවොත්?”
“නෑ මේ වෙලාවට කවුරුත් වැඩිය එන්නේ නෑ!!!”
“හරි හරි ඉක්මනට යමු.!!!”
එහෙම කියල ඉස්සරහට යද්දී සමන් අද කලින්ම සිපර් එක ඇරගෙන හිටියේ. ඒ නිසා යන ගමන් පයිය එලියට අරගෙන වැරුනිගේ ඉනේ ගාවන්න ගත්තා. එක වරුනිට තේරුණා සමන්ගේ පයිය ඉනේ ගෑවෙනවා කියලා. එකත් නැගල කියලා තේරුණා නිසා කිව්වා.
“සමන් ඕක ඇතුලට දාගන්න. කවුරු හරි අවොත් දකිනවා නේ. ගෙදරට යමුකෝ?”
එහෙම කිව්වම සමන්ට මාර සතුටුයි. මොකද අද නං මොනාහරි කරගන්න පුළුවන් වෙයි කියලා හිතුනා. මොකද වරුණිත් දැන් වෙන දේවල් එක්ක හොදටම ඇවිස්සිලා ඉන්නේ. ඒ නිසා කරන්නේ මොනාද වෙන්නේ මොනාද කියන එක වරුණිටත් තේරුමක් තිබුනේ නෑ ඒ වෙද්දී.

- නැවත හමුවෙමු -

“අන්කල් දැන් ඇති. කෝ අයින් වෙන්න.?” එහෙම කිව්වම තමයි විමලේ වැඩේ නැවැත්තුවේ.
“දැන් වැඩ කරන්න ගන්න. පස්සේ ඕවා බැරියා.”
“එහෙනම් මිස් ගල් දෙක එළියේ දාගෙන වැඩ කරන්න?”
“හරි හරි. කරන දෙයක් කරමු පස්සේ. දැන් යන්න අර ෆයිල් වැඩ ටික ඉවර කරන්න?”
“මිස් අද අපි දෙන්නම එකට වාඩි වෙලා වැඩ කරමු”
“අපි දෙන්න වාඩි වෙලා ඔයා වැඩ කරයිද වෙන මොනාහරි කරයිද දන්නේ නෑ”
“ඉතින් මොකෝ? දෙකම වෙනවා නේ?”
“අනේ අනේ!!”

එහෙම කියල වරුණි පුටුව පොඩ්ඩක් එහාට කරගත්තා විමලෙටත් ලඟට ඇවිල්ල වාඩි වෙන්න පුළුවන් විදියට. ඊට පස්සේ විමලෙත් පුටුවක් ලඟට ඇවිල්ල වාඩි වෙලා බලාගෙන හිටිය මිසක් මුකුත් කරේ නෑ. වරුණි ඔලුව පාත් කරගෙන වැඩ කරන්න ගත්තම විමලේ කරේ වරුණිගේ ගල් අතගාන ගමන් ගවුම ටික ටික උඩට උස්සන්න ගත්තා. වරුණි කිසි දෙයක් නොකියා විමලේ කරන දේට ඉඩ දීල නිකං හිටියා. ගල් දෙක බාගයක් විතර පේන්න ගත්තම විමලේ කිව්වා.
“මිස් කකුල් දෙක පොඩ්ඩක් පළල් කරන්නකෝ?”
“හ්ම්ම්ම්” විමලෙගේ ගොරෝසු අත් වලින් ගල් දෙක අත ගාද්දී වරුණිට ඉන්න බැරි උනා.
ඒ නිසාම දන්නෙම නැතුව කකුල් දෙක හොදට පළල් කරලා ඉඩ දුන්නා බෝක්කුව ඇතුලට අත දාන්න පුළුවන් වෙන්න. විමලේ එහෙම අත ගාන ගමන් තව ඇතුලට අත ගෙනියන්න ගත්තා.
“හ්ම්ම්ම් විමලේ අන්කල් ඔය ඇති.”
“ඇයි වරුණි මිස්?”
“අපි ඉන්නේ ඔෆිස් එකේ නේ. මීට වඩා දේවල් කරන්න ගියොත් මොනවයින් මොනා වෙයිද දන්නේ නෑනේ?”
“වරුණි මිස් ආස නැද්ද මීට වඩා දෙයක් වෙනවට?”
“එහෙම දේවල් වෙන්න හොද නෑ අන්කල්?”
“මිස් ආසද නැද්ද කියන්නකෝ?”
“ආස උනත් නැති උනත් මීට වඩා දේවල් නං මුකුත් වෙන්නේ නෑ අන්කල්?”
“මට මෙහෙම කර කර ඉන්න දෙන්නකෝ මිස් එහෙනම්?”
“හ්ම්ම්ම්”
එහෙම ටික වෙලාවක් කරද්දී විමලේ ටික ටික ඇඟිල්ල ඇතුලට අරගෙන ගිහිල්ලේ කිම්බේ ගාවන්න ගත්තා. ඇඟිලිවලට සින්දුවට කිම්බ දැනෙද්දී විමල්ගේ පයිය වරුණිගේ ජංගිය ඉරාගෙන එන්න තරමට නැගල එන්න ගත්තා.

ඒ එක්කම වරුණිටත් “අහ්හ්ක්” කියල කියවුනා.
විමල්ගේ ගොරුසු ඇඟිලි කිම්බට දැනෙද්දී. විමලේට එපා කිව්වට වරුණිට එහෙම අත ගාද්දී නිකන්ම කකුල් දෙක තව පළල් උනා. විමලේ ඒ අවසරෙන් තව ටිකක් ඇඟිල්ල කිම්බට තද කරද්දී තේරුණා ජූස් ගලල කියලා හොදටම. ඒ කියන්නේ වරුණි වැඩේට අකමැති නෑ කියල විමලේ දැනගත්තා.
ඒකත් එක්ක ඇඟිල්ල ටික ටික ඇතුලට දාන්න ගත්තාම වරුණි “හ්ම්ම්ම්ම්ම්......” කියල කිව්වා විතරයි වෙන කිසි දෙයක් කරේ නෑ. විමලේ විනාඩියක් වගේ එහෙම කරලා මැද ඇඟිල්ල ටික ටික ඇතුලට දාන්න ගත්තම වරුණි අත පහලට ගෙනල්ල විමල්ගේ අත තද කරලා අල්ල ගත්තා. විමලේට හිතා ගන්න බැරි උනා කරන වැඩේ නවත්තන්න හැදුවද නැත්තං තව ඔබා ගන්න එහෙම කරාද කියලා. ඒ එක්කම
“විමලේ මහත්තය විමලේ මහත්තයා?”
කියල කවුද කතා කරනවා ඇහුන ගමන් දෙන්නම කලබල වෙලා එක පාරට නැගිට්ටා වරුණි ගවුමත් හදා ගන්න ගමන්. විමලේ එතනින් ගිය ගමන් වරුණි ඉක්මනට ඇතුලට ගියා. විමලේ එලියට ගිහිල්ල බලද්දී,
“අහ්හ් මොකෝ ජේමිස් නේ මේ?”
“විමලේ මහත්තය අද ලොකු සර් නැද්ද?”
“ලොකු සර් නෑනේ ජේමිස්. ආයේ එන්නේ සඳුදා දිහා තමා. මොකද්ද කාරනාව?”
“අර මගේ වැඩේ තාම හරි ගියේ නෑ. ඒ ගැන පොඩ්ඩක් බලන්න කියලා ආවේ?”
“එහෙනම් උඹට අදත් වැඩේ කරගන්න බැරි වේවි?”.
“අය්යෝ විමලේ මහත්තය. දැන් දවස් කීයක් නං රස්තියාදු වුනාද මේ වැඩේ කරගන්න.”
“ඉතිං බං මම මොකද කරන්නේ. ලොකු සර් නේ ඕවට අවසර දෙන්න ඕනා?”
“අද මොනාහරි කරලා දෙන්න බැරිද. මට එහෙම උනොත් ඉක්මනට වැඩේ පටන් ගන්න පුළුවන්?”
“මම සර් නෙමේනේ බං. ඉතින් ඔය වැඩේ කරලා දෙන්න?”
“අර අලුතින් ආපු මිස්ට බැරිද සර් වෙනුවට මුකුත් කරන්න?”

“එයා තාම අලුත් බං. ඒ මිස්ට ඕවයේ තේරුමක් නෑ තාම?”
“සදුදා වත් වැඩේ කරලා දෙන්න පුළුවන් වේවිද?”
“හරි හරි. උඹ වරෙන්කො. මම වැඩේ කරලා දෙන්නම්?”
“ඔය ඇත්තමද?”
“නැතුව ඉතින්. මම බොරු කියනවද? උඹ වරෙන්කො”
“හරි විමලේ මහත්තය. මම යන්නම් එහෙනම්”
මිනිහ ගියාට පස්සේ බැන බැන ආවේ මූ වෙලාවටම ආවනේ මුසලය කියන ගමන්. නැත්තං ශෝක් එකට ඇඟිල්ල ගස්සන තිබුනා කෙල්ලට චූ යන්නම. වරුණි මිසුත් හොදටම මෝල් වෙලා හිටියේ ඒ වෙලේ නං. දැන් ආයේ වැඩේට සෙට් කරගන්න නං වෙන්නේ නෑ.
“වරුණි මිස්. එන්න. මිනිහ ගියා”
“ඊට පස්සේ තමයි වරුණි එලියට ආවේ”
“අම්මෝ අන්කල් මම කිව්වනේ. මේක ඇතුලේ මුකුත් බෑ කියලා. කිව්වට ඇහුවේ නෑනේ?”
“එකනේ. මේ හුත්තා මේ වෙලාවටම ආව නේ. තව ටිකක් ඉඳල ආව නං මිස්ට හොද සැපක් දෙනවා නේ?”
“අපෝ මේ ඔය සැප හොදටම ඇති. දැන් දවස් දෙකක් නූලෙන් බේරුනේ. ආයේ නං බෑ ඔන්න මුකුත්?”
“අනේ වරුණි මිස්. නැත්තං ආයේ කොහේ සැපක් දෙන්නද මිස්ට?”
“බෑ බෑ අන්කල්. දැක්ක නේ වෙච්ච දේ?”
“හරි එහෙනම් හෙට යන් එනවද?”
“කොහෙද?”
“එනවද කියන්නකෝ?”
“ඉතින් කොහෙද කියන්නකෝ?”

“අර උදේ මං කිව්වේ. කිතුල බලල ෆන් එකක් අරගෙන එන්න?”

“හ්ම්ම්ම්”
“මරු නේ. අනේ එහෙනම් ඒක අඳින්නකෝ. මං ඉක්මනින් එන්නම්?”
“හරි හරි ඉක්මනට එන්නකෝ. මම යනවා”
වරුණි එහෙම කියල පස්ස හරවල පොඩි ගැස්සිලකුත් දාලම ආවා හිනා වෙලා. නාකි උනාට තියෙන විසේ කියන ගමන්. ඇතුලට ඇවිල්ල බෑග් එක ඇරලා ගවුමත් අරගෙන වොෂ් රූම් එකට ගිහිල්ල ඒකත් ඇඳගෙන ඇවිල්ල වාඩි වෙලා වැඩ කරන්න පටන් ගත්තා. විමලේ උදෙන්ම බොරුවක් කියලා මලක් උරන්න ගත්තේ අද නං හොද සැපක් ගන්නවා කියලා හිතාගෙන වරුණිව තියාගෙන. විනාඩි දහයක් වගේ යද්දී විමලේ ආවා ඇතුලට. වරුණි ගවුම ඇඳලා ඉන්නවා දැක්ක ගමන් මිනිහට ඉන්න තැනත් අමතක උනා.
“අම්මෝ වරුණි මිස්. පට්ටම ගති අප්පා ඕකට. අද දවසෙම ඔහොම ඉමු හොදේ?”
“ඉන්න නං බැරි කමක් නෑ. කවුරුහරි ආවොත් තමා ඉන්න බැරි?”
“හරි හරි. කවුරුත් එන එකක් නෑ. අද සිකුරාදා නේ. අපි 12 වගේ වෙද්දෙ දොර වහල දාමු?”
“අපෝ එහෙම හොදද? සර්ට කවුරු හරි කිව්වොත්?”
“ඒ ගැන මම බලාගන්නම් මිස්. ඔයා බය නොවී ඉන්නකෝ?”
“හ්ම්ම්ම් මුකුත් කරන්න බෑ. ඊයේ ඒවා සමන් ඔක්කොම දැකල. මට දැන් මිනිහව ශේප් කරගන්නත් වෙලා තියෙන්නේ?”
“අහ්හ් ඒකට නං කොල්ලට පුක පොඩ්ඩක් පෙන්නලා අතේ පාරක් ගස්සල පොඩි සැපක් දුන්නම හරි?”
“ඔයා නං කියයි. දවල් වෙච්ච් දේ නං කමක් නෑ කියමු. අහම්බෙන් දැක්ක කියල හිතන්න පුළුවන්. මේකා හවස කටට ගත්ත එක ගැනත් ඇහුව නේ මගෙන්?”
“අහ්හ්හ් මොකක්? ඌ කොහොමද ඒක දැකල තියෙන්නේ?”
“ඒක තමයි මටත් තියෙන ගැටලුව මිනිහා කොහොමද ඒක දැක්කේ කියලා.?”
“ඉන්නකෝ මං හොයාගන්න ඕකව බය කරලා?”

“නෑ නෑ. එහෙම ඕන නෑ. මං ඒ දේවල් බලාගන්නම්. නැත්තං තව ලෙඩක් වෙනවා ඒක?”
“හරි එහෙනම් ඔයා කියනවා නං මං නිකං ඉන්නම්?”
“ඔව්. මම ඒක බලාගන්නම්”
“ඒක නෙමේ වරුණි මිස්. කෝ මට දෙන්නකෝ?”
“මොකද්ද විමලේ අනක්ල්??”
“වෙන මොකද්ද ඔයාගේ ජංගිය?”
“අහ්හ්හ් ඒ මොකෝ ?”
“මං කිව්වනේ අද ජංගිය නැතුව ඔෆිස් එකේ ඉන්න ඕනා කියලා”
“හ්ම්ම්ම්ම්”
“කෝ එහෙන්ම ඔහොමම ගලවල දෙන්නකෝ?”
“හ්ම්ම් හරි හැබැයි එක කොන්දේසියක් උඩ?”
“කියන්නකෝ. ඔයා කියන ඕන කොන්දේසියකට මම යටත් නේ?”
“හිහි හරි එහෙනම් මගේ පැන්ටිය මගේ ඉස්සරහම ඉඹල පෙනන්න්න ඕනා. ඊට පස්සේ අද දවසෙම ඒක ඇඳලා ඉන්නත් ඕනා”
“අයියෝ ඕකද? ඒක සුළු දෙයක් නේ වරුණි මිස්. කෝ ඉතින් දෙන්නකෝ එහෙනම් ඉක්මනට?”
“අපෝ තියෙන හදිස්සිය. පොඩ්ඩක් ඉන්නවා ඉවසල. මං ගලවල අරගෙන එන්නම්?”
“නෑ නෑ. ඔහොම ඉඳලම ගලවන්න ගවුම උස්සල?”
“ලැජ්ජයි අනේ?”
“මොකටද ලජ්ජා වෙන්නේ මිස්. කෝ ගලවන්න්කෝ ඉතින්?”
“හ්ම්ම්ම්”

එහෙම කියලා වරුණි එහෙමම නැගිටල බිත්තිය පැත්ත හැරිලා ගවුම උස්සල පැන්ටිය ගලවල අරගෙන විමලේට දුන්නා.
“ආ ගන්න එහෙනම් මෙයාට ජංගි දොළ දුකනේ?”
“ඔයාගේ ජංගිය තමා එකම දොළ දුක?”
“හරි හරි. කෝ දැන් කිව්වා දේ කරනවකෝ බලන්න”
“මෙතන බෑ යමු සර්ගේ කාමරේට”
“හා හරි. යන්න. මම එන්නම්”
විමලේ ජංගිය අතේ තියාගෙන නහයට තියල ඉබින ගමන් ලොකු හුස්මක් අරගෙන කාමරේට ගියා. වරුණිත් ඒ පස්සෙන්ම යන්න ගත්තා. ඊට පස්සේ විමලේ සර් ගේ කාමරේට ගිහිල්ල ජංගිය නහයට ලං කරලා ඉඹින්න ගත්තා. ඊට පස්සේ කිම්බ ගැවෙන තැන බලල දිවෙන් එතන ලෙව කන ගමන් ඉඹින්න ගත්තා. ඒ කරන විදිය දැක්කම වරුණිට මුළු ඇඟම ඇතුලෙන් රත් වෙනවා කියලා දැනෙන්න ගත්තා. එක බලාගෙන ඉන්නකොට දන්නෙම නැතුව වරුණිගේ අත් දෙක ගෙඩි දෙකට කිට්ටු වෙන්න ගත්තා. ඒත් එහෙමම ආයේ නවත්තල කිව්වා.
“හා හරි. එහෙනම් ඕක ඇඳලා එන්නකෝ දැන්.?”
“මිස් එහෙනම් මිසුත් බ්‍රා එක ගලවල ඉන්නකෝ?”
“හ්ම්ම්ම් දැන් බෑ. දවල්ට එහෙම ඉන්නම්. කවුරු හරි ආවොත් පේනවා නේ?”
“හ්ම්ම් හරි. එහෙනම් ඔන්න දවල්ට ඉන්න ඕනා?”
“හරි අනේ. මං බෑ කිව්වේ නෑනේ?”
පස්සේ වරුණි ඇවිල්ල වාඩි වෙලා කල්පනා කරන්න ගත්තා. ඕන දෙයක් වෙච්ච දෙන් කියලා වොෂ් රූම් එකට ගිහිල්ල බ්‍රා එකත් ගලවල ගවුම විතරක් ඇඳලා බැලුවම නිපල් එක ගවුමට තද වෙලා නෙරළ ඇවිල්ල තියෙනවා දැක්කම අමුතු හැගීම් ඇවිස්සෙන්න ගත්තා උදෙන්ම.
එලියට ඇවිල්ල බලද්දී විමලේ ඉන්නවා මේසේ ලඟට වෙලා. විමලේ දැක්ක ගමන් දැනගත්තා බ්‍රා එක ගලවල ඉන්නේ කියලා.

“කෝ අන්කල් මට පෙනන්න්කෝ මගේ ජංගිය ඇද්ද කියලා ඔයාට?”
“අපෝ හොදටම ඇති ඔය ලොකු පුකට හරියන එක මට කොහොමත් ඇති නේ. අනික මේ පලවෙනි සැරේ නෙමේ නේ?”
“අහ්හ් ඒ කිව්වේ. මීට කලින් ඇඳලා තියෙනවද?”
“අපෝ ඔව්. මං මිස්ගේ ජංගි උස්සල ඇඳලා කොච්චර නං අතේ ගහලා ඇද්ද?”
“අහ්හ්හ්හ්හ් මොකක්? ඒ කියන්නේ මගේ වැලේ තියෙන ජංගි ඔයාද මෙච්චර දවසක් ඉස්සුවේ?”
“ඔව් මිස්. ඔයා නැති නිසා ජංගියේ පිහිටෙ තමා තිබුනේ?”
“අනේ අනේ. වයසට නෙමේනේ වැඩ ඔයාගේ?”
“බලන්නකෝ මිස්ගේ ගෙඩි දෙක බ්‍රා එක නැතුව ලස්සනට බෝල වගේ තියෙනවා නේ?” එහෙම කියලා විමලේ ලඟට ඇවිල්ල ගෙඩි දෙක අල්ලලා මිරිකන්න ගත්තා.
එහෙම තාලෙට මිරිකද්දී වරුණිටත් ආස හිතුනා. මිරිකන ගමන් නිපල් දෙක ඇඟිලි වලින් මිරිකද්දී ඇස් දෙක ඉබේම පිය වුනා. ඒ වෙලේ විමලෙත් ගංජා සුරුට්ටුව ගහල නිසා හොදටම වැදිලා හිටියේ. ටික වෙලාවක් කරද්දී වරුණි කිව්වා.

“හෙලෝ”
“හෙලෝ. වරුණි වේසි කොහොමද?”
“මේ පකෝ. මුලින්ම උඹ කවුද කියපන් මට වේසි කියන්න කලින්?”
“මම කවුරු උනත් වැඩක් නෑ හුත්තියේ. උඹ කොහොමත් හොද වේසියෙක් කියලා මම දන්නවා?”
“මම වෙසියෙක් උනත් බඩුවක් උනත් තමුසෙට ගැටළුවක් නෑනේ?”
“මොකද නැත්තේ. මටත් ඕන ඔයාව හොද බඩුවක් කරලා උඩ තියාගෙන හුකන්න නේ වස්තුවේ?”
“අනේ මේ. ඒවා නං මේ ආත්මේ වෙන දෙයක් නෙමේ. අනික මම තමුසේ කවුද කියලවත් දන්නේ නැතුව හුකන්න දෙන්න පිස්සු කියලා හිතුවද?”
“මම කවුද කියල දැනගත්තම ලොකු නෝනා නිකන්ම මට කිම්බ උස්සල දෙවි මේන් බස්සන්න කියලා පයිය?”
“හුක් හිතේ ඇති. පලයන් මිනිහෝ යන්න”
“අනේ වේසි. මොකෝ කියන්නේ සෙට් වෙලා හොද සැපක් ගමුද? රසිකගේ පයියට වඩා හොද සැපක් මගේ පයියෙන් දෙන්නම් ඔයාට?”

“අනේ මේ. උගේ පකක් එක්ක මම මුකුත් කරලා නෑ. ඇයි ඌ කිව්වද ඌ මට හිකුව කියලා?”
“ඌ නං කියන්නේ එහෙම තමා. තියාගෙන හුකනවා කියන්නේ උබට”
“අනේ උගේ..... කියන්නේ නෑ මං. ඌට පයිය කෙලින් කරගන්නවත් පුළුවන් වේවිද දන්නේ නෑ මගේ ඉස්සරහ?”
“ඒවා නං මම දන්නේ නෑ. මගේ එක නං කෙලින් වෙලා තියෙන්නේ දැන් ඔයාගේ පුක මතක් වෙලා”
“එහෙනම් ඉතින් අතේ පාරක් ගහල නිදා ගන්න තියෙන්නේ?”
“එකට නේ හුත්තියේ මං කෝල් කරේ. බැරිද කටට අරගෙන අතේ පාරක් ගහල දෙන්න?”
“අනේ මේ තමුසේ හිතන් ඉන්නේ මම කවුරු කියලද ?”
“වෙන කවුද ඉතින්. හොද වේස බඩුවක් කියලා තමා?”
“අනේ මේ හුත්තෝ. පලයන් යන්න?”
“මේ පයිය ඕකට බස්සල තමයි යන්නේ හුත්තියේ?”
“බලාගෙන ඉදපන්කෝ එහෙනම්. මම පළල් කරලා දෙනකම් උඹට ඕක බස්සන්න. අනේ මොකටද මගේ කට?”
“ඉතින් එකනේ වස්තුවේ කියන්නේ. ඔයා එක පාරක් දීල බලන්නකෝ. ඊට පස්සේ හැමදාම එනවා ඒක නං ඉර හඳ වගේ විස්වාසයි?”
“පුක තමයි. ඔච්චර විස්වාස නං ඉතින් වැඩ පෙන්නලා බලහන්කො?”
“ඒකටනේ ඉතින් චාන්ස් එකක් දෙන්නේ?”
“හරි කියනව තමුසෙට කොච්චර වෙලා අල්ලාගෙන ඉන්න පුලුවන්ද?”
“ඇත්තම කිව්වොත් ඉතින් ඔය වගේ ලපටි හුත්තක් එක්ක එක පාරටම නං ගොඩක් වෙලා ඉන්න බැරි වේවි පලවෙනි පාරට?”

“අහ්හ්හ් ඒ කියන්නේ තමුසේ කොල්ලෙක් නං වෙන්න බෑ. ඇත්ත කියනවා මට. තමුසේ කවුද?”
“මම කිව්වනේ වරුණි. ඔයා මාව හොදට දන්නවා. ඒ නිසා මට හුකන්න දෙන දවසක ඔයාට මම කවුද කියලා දැනගන්න පුළුවන් වේවි.?”
“එහෙනම් ඉතින් ඒක කවදාවත් වෙන එකක් නෙමේ. නොදන්න උන්ට හුකන්න දෙන්න තමුසේ හිතුවද මම වටේ යන වේසියෙක් කියලා?”
“වටේ යන එක නං දන්නේ නෑ. ඒ උනාට හොද වේසියෙක් කියලා නං දන්නවා?”
“පලයන් පොන්නයෝ යන්න?”
“උඹට කටට දීලම පෙනන්න්කෝ පොන්නයාගේ තරම වල් හුත්ති”
“අනේ ඔව්. එහෙනම් දීලම බලහන්කො...?”
වරුණි හිනා වේවි එහෙම කියලා කෝල් එක කට් කරා. ඒ වෙලේ නං පව් කියලත් හිතුවා විමලේ ගැන. කෝල් එක ඉවර වෙද්දී හුත්ත ගලල කියලා වරුණිට තේරුණා.
අතගාන ගමන් එක ඇඟිල්ලක් කටේ දාල උරන්න ගත්තා හවස විමල්ගේ පයිය උරපු හැටි මවාගෙන. එහෙම ටික වෙලාවක් කර කර ඉන්නකොට දන්නෙම නැතුව වරුණිට ඉන්න බැරි වෙලා ඇඟිල්ල කිම්බට බස්සගෙන ඇඟිල්ල ගහන්න පටන් ගත්තා වරුණිටත් හිතා ගන්න බැරි විදියට කවදාවත් නැතුව.
“අහ්හ්හ්හ්.....හ්ම්ම්ම්ම්....ආ........ආ.........අහ්හ්හ්හ්හ්........විමලේ අන්කල්.......අනේ හුකන්න්කෝ.......හුත්ත පැලෙන්න හුකන්නකෝ ඔය ලොකු පයිය දාලා........ ආ....අහ්හ්හ්.......අහ්හ්හ්හ්.....ආ.....අනේ...එන්නකෝ.......අන්කල්......මට ඉන්න බෑ.......අහ්හ්හ්...” වරුණි ඇඟිල්ල ගහන වේගේ වැඩි වෙන්න ගත්තා සුරාන්ත්යට ලං වෙන්න වෙන්න කෙඳිරි ගාන සද්දෙත් වැඩි වෙන්න ගත්තා
“අහ්හ්හ්හ්....අහ්හ්....අහ්හ්හ්හ් හුකන්න.....හයියෙන් හුකන්න.........ආ.....අහ්හ් .....අහ්හ්......අආහ්හ්හ්හ්හ්......හ්ම්ම්ම්....ම්ම්ම්.......ම්ම්ම්........ආආආජ්හ්හ්හ්හ්හ්හ්හ්”
ඒ එක්කම වරුණි සුරානතයට ආවේ කවදාවත් නැති තරම් වින්දනයකින් මුළු ඇඟම හිරි වට්ටගෙන කකුල් දෙකම පන නැති වෙලා යනවත් එක්කම.

එහෙමම වරුණි ඇඳේ හාන්සි වෙලා relax උනා තමන්ට උනේ මොනාද කියලා කල්පනා කරන ගමන්. එහෙමම නින්ද ගිහිල්ල උදේ තමයි ආයේ ඇහැරුනේ

**************

වෙනදට වඩා උදෙන්ම ලෑස්ති වෙලා ඔෆිස් එකට ගියේ අද විමලේ මොන වගේ දෙයක් කරයිද කියල හිතන ගමන්. උදේ ලෑස්ති වෙද්දී ඊයේ විමලේ ගෙනාපු අනිත් ගවුමත් ඇඳලා බැලුවා ඒක ඇඳලා යන්න පුලුවන්ද කියලා. ඒත් ඒක ඇන්දම තමයි තේරුනේ කොච්චර tight ද කියලා ස්ට්‍රෙටච් උනාට. ඒක දණහිස ලඟට වෙනකං තිබුනට ඇඟටම හිර නිසා පාරේ ඇඳලා නං යන්න බෑ වගේ කියලා හිතුනා. ඒ නිසා ඒක ගලවල ස්කර්ට් එකක් ඇඳලා බ්ලවුස් එකක් ඇන්දලා පස්සේ ඒ ගවුමත් බෑග් එකේ දාගෙන තමයි ඔෆිස් යන්න ආවේ. පාරට එද්දී සමන් ඉන්නවා පාරට වෙලා බලාගෙන බයික් එකත් තියාගෙන. කොල්ලව දැකල වරුණි පුදුම වෙලා වගේ ඇහුවා.

“මේ මොකෝ මේ උදේ පාන්දර? අද ඉස්කෝලේ යන්නේ නැද්ද?”
“යනවා මිස්. උදෙන්ම මිස්ව බස්සල යන්න හිතන් ආවේ?”
“හරි ශෝක් ළමය කරන වැඩ. අම්ම දැනගත්තොත් මටත් එක්ක ගහයි. ඉතින් පාරට වෙලා හිටියේ ගෙදරට එන්න එපයි?”
“මං හිතුව වරුණි මිස් බනිද දන්නේ නෑ කියලා”
“ඒ මොකටද මං බනින්නේ?”
“නෑ ඉතින් ඉස්කෝලේ යන්න පරක්කු වෙන නිසා”
“ඉතින් දැනුත් ඔය පරක්කු නේ කොහොමත්?”
“ඒකට කමක් නෑ මිස්. මිස් නගින්නකො?”
“අනේ මන්දා සමන්. මිනිස්සු මටත් බනීද දන්නේ නෑ”
“ඒ මොකටද ඒ මිස්ට බයින්නෙ?”
“ඇයි ඉතින් පොඩි කොල්ලව මඩවනවා කියලා”
“එයාල දන්නේ නෑනේ අපි දෙන්න කරන වැඩ?”

“ඇයි අපි මොනාද කරන්නේ?”
“කරුමෙට ඊයේ අම්මා ආව නේ. නැත්තං මමත් මිස්ට කටට දෙන්න හිතාගෙන හිටියේ?”
“අපෝ කොල්ලෝ මොනාද ඔය කියන්නේ?”
“මටත් ආස හිතුනා මිස් විමලේ මාමගේ කටට අරගෙන උරණව දැක්කම?”
“ඔයා මීට කලින් එහෙම දැකල තියෙනවද කරනවා කවුරු හරි?”
“ඔය video නං බලල තියෙනවා. ඒ උනාට ඇත්තට දැක්කේ ඊයේ?”
“කොහෙන්ද video පෝන් එකක් නෑනේ?”
“අපේ කොල්ලෝ ළඟ තියනවා මිස්. ඉතින් උන් දාගෙන එනවා?”
“අනේ අනේ. ඒක තමයි මෙච්චර නරක් වෙලා තියෙන්නේ මෙයා”
“මිස් මං හවසට එන්නද අදත්?”
“අනේ මේ මං දැන් එන්න එපා කිව්වත් නෑවිත් ඉන්නවා නේ. අනික මම කියලද මීට කලින් ආවේ?”
“නෑ ඉතින් මිස්?”
“අනේ මේ. තමුසේ ඇවිල්ල ඔක්කොම හොරෙන් බලාගෙන ඉඳල දැන් එනවා බබා වෙන්න මෙතන?” සමන් එක්ක ඔෆිස් එක ලඟින් ඇවිල්ල බහිද්දී විමලේ උදෙන්ම ඇවිල්ල ඔෆිස් එක ඇරලා තිබුනා.
“මිස් එහෙනම් මම එනකං යන්න එපාද හවසට?”
“හරි හරි. ඔයා යන්න එහෙනම් දැන්?”
සමන් ගියාට පස්සේ වරුණි ඔෆිස් එකට ගියත් විමලේ පේන්න හිටියේ නෑ. ඒ නිසා හෑන්ඩ් බෑග් එකත් මේසේ උඩින් තියලා ඔෆිස් එකේ පිටි පැත්තට ගියා විමලේ අන්කල් කියාගෙන. ඔෆිස් එකෙන් පිටි පස්සේ ඔක්කොම කෑලව තිබුනේ. පිටි පස්ස පැත්තේ ස්ටෝරු ගොඩ නැගිල්ලක් තිබුනට වරුණි ඒ පැත්තට මේ වෙනකං ගිහිල්ල තිබුනේ නෑ. ඒ නිසා පිටි පස්සෙන් එලියට බැහැල බලද්දී විමලේ පේන්න හිටියේ නැති නිසා,

පොඩ්ඩක් විපරම් කරලා බලනකොට දැක්කා සිගරට් දුමක් යනවා. වරුණිට තේරුණා මිනිහා සිගරට් එකක් උරණව තමා කියලා. ඒත් වෙනදට නං එළියේ ඉඳන් බොන මනුස්සය අද මොකද මේ හැංගිලා බොන්නේ කියන එක වරුණිට පොඩි සැකයක් ආවා. ඒ නිසා ඒ පැත්තට කිට්ටු කරලා බැලුවා මොනාද කරන්නේ කියලා බලන්න. දුම එන හරියට ලං වෙද්දී සිගරට් දුමට වඩා සැර ගඳක් නහයට ආවේ. කිට්ටුවට එද්දී තේරුණා මිනිහ ගංජා සුරුට්ටුවක් තමා උරන්නේ කියලා. ඒ නිසා වරුණි ලං වෙලා,
“අනේ අනේ. මොනාද විමලේ අන්කල් ඔය කරන වැඩේ?”
“අහ්හ් වරුණි මිස්. මිස් උදෙන්ම ඇවිල්ල නේ?”
“උදෙන්ම ඇවිල්ල තමා. මොනාද ඔය උදේ පාන්දර කරන වැඩේ? මම හිතුව ඒත් මේ සිගරට් එකක් බොනවා ඇති කියලා?”
“දැනෙන නැද්ද මිස්. කාලෙකින් හම්බ වුනේ. ඉතින් දැක්කම ඉන්න බැරුව ගියා?”
“දැන් කොහෙන්ද ඕවා මේ හදිස්සියේ?”
“ඉන්නවා මිස් එහා ගමේ කොල්ලෙක්. ඌ ඉඳල හිටලා ගෙනල්ල දෙනවා?”
“ඒ කියන්නේ මෙහෙ ඕවා වවනවා?”
“මුකලානේ ඇතුලේ ඉතින් ඕකත් වෙනවා. මන්ත්‍රී එහෙම අපිව හොදින් තියාගෙන ඉන්නේ ඕවාට නේ මිස්. ඕවා නවත්තන්න පුළුවන් දේවල් නෙමේ?”
“හරි ශෝක් ඔයා නං. සර් දන්නවද දැන්?”
“නෑ මේක නං මං හිතන්නේ නෑ දන්නවා කියලා. අනික මහා මුකලානේ අපි යන්නේ නෑනේ වරුණි මිස්. අලි විමානේ නේ?”
“දැන් ඔයාට කොහෙන්ද මේ වෙලේ ඕක.”
“මං කිව්වේ එහා ගමේ ඉන්නවා එකෙක්. මිනිහට ඉතින් මං පොඩි චාන්ස් එකක් දීල තියෙනවා. ඒවාට හරියන්න ඌ මට මෙහෙම සලකනවා?”
“ඒ කිව්වේ? මොනාද චාන්ස් එක?”
“දන්නේ නැද්ද මිස්. මිනිහට කිතුලක් කරගෙන පෙරන්න. මම ඉතින් වැඩිය පස්සේ එලවන්නේ නෑ. වැඩේ කරගෙන යන්න දීල ශේප් එකේ ඉන්නවා?”

“අනේ අනේ.”
“අපි යමු සෙනසුරාදට ඒ පැත්තේ. මං මිස්ට පෙනන්න්ම්කො?”
“මොනාද? එදා කැලේ ඇතුලේ පෙන්නපු එකද?”
“අහ්හ් ඒකට නං දැන් කැලේ යන්න ඕන නෑනේ. දැනුත් පෙන්නන්න පුලුවන් නේ. අද නං දවසෙම පෙන්නන්ම්කො”
“එකෙන් වැඩක් නෑ. මොනාද දැන් පෙනන්න්න යන්නේ?”
“කිතුල් රා පෙරන හැටි. මිස් දැකලත් නැතුව ඇති නේ?”
“අහ්හ් ඒක මිසක්. ඔව් එහෙම දැකල නං නෑ තමයි?”
“ඒකනේ. අපි යමු බලන්න. ඕන නං ඉතින් කිතුල් රා ටිකක් තොල ගාල බලන්නත් පුළුවන් නේ?”
“ඒ පාර ඔයා මට බොන්න පුරුදු කරන්නද හදන්නේ?”
“නෑ එහෙම නෙමේ. ෆන් එකට පොඩ්ඩක් බීල බලමු යන එකේ. මොකෝ ඕක ඉතින් අරක්කු වගේ නෙමේ නේ. මලෙන් පෙරාපු නැචුරල් ඒවා නේ?”
“හරි හරි ඒවා ඒ වෙලාවට බලමුකෝ. මම යනවා එහෙනම්. ඕක ඉවර කරලා එන්න ඉක්මනට?”
“මිස්ටත් ෂොට් එකක් දෙන්නද?”
“මොකක් කිව්වා? අනේ මේ විමලේ. ගුටි කනවා මගෙන් දැන්. මම යනවා ඇතුලට”
“හිහි හරි මිස්. මම එන්නම් ඉක්මනට මේක ඉවර කරලම. තාම මග ඉන්නේ. ඔක්කොම ගැහුවම උඩටම යන්න පුළුවන්?”
“ඔව් ඔව්. අද පාවී පාවී ඉන්න පුළුවන් නේ?”
“ඔයා ඉන්නකොට ළඟ මං කොහොමත් පාවෙනවා නේ වරුණි මිස්. මේ එක නෙමේ අරක ගෙනාවද?”
“මොකද්ද?”
“ගවුම අනේ. මං අරගෙන එන්න කිව්වේ?”

“සමන් මොනාද ඔය කරන්නේ?”
“හරි වරුණි මිස්. විමලේ මාමත් මේ වැඩේම නේ කරේ. වෙනසකට තිබුනේ මිනිහගේ පයිය මිස්ගේ පුක අස්සේ තිබුනේ. මගේ එක තාම කලිසම අස්සේ?”
“අනේ අනේ සමන් මොනාද මේ කියන කතා?. ඔය අත අහකට ගන්න. දැන් කවුරු හරි දැක්කොත් මොනා හිතයිද??”
“මේ වෙලාවට කවුරුත් එන්නේ නෑ මිස් පාරේ. ඒ නිසා බය වෙන්න එපා?”
“අනේ සමන් ඒ වුනාට එපා කොල්ලෝ පාරේ මුකුත් කරන්න. කවුරු හරි දැක්කොත්?”
“හරි මිස්. එහෙනම් මට ගෙදර ගියාම මිරිකන්න දෙනවද?”
“අනේ කොල්ලෝ, මං කොහොමද එහෙම කරන්නේ?”
“ඇයි මිස් එදා මට අතේ ගහන්න පුකත් දීගෙන හිටියේ?.”
“ඒ උනාට එහෙම හොද නෑනේ.?”
“එහෙම නෑ නේ. කවුරුත් මේ ගැන දන්නේ නෑනේ. අනික මිස් විමලේ මාමගේ පයිය කටට ගත්ත කියලා දන්නේ මම විතරනේ?”
“මොකක් කිව්වා?”
“ඔව් ඔව්. මං ඔක්කොම බලාගෙන හිටියේ. ඒ ගවුමට නං මිස් මාර ගති. මං හිතුවේ මිස් ඒකම ඇඳලා ඒවි කියලා. එහෙම උනා නං මම පුක ලෙව කනවා කියලා හිතන් හිටියේ?”
“මොනාද සමන් මේ කියන කතා. ඔයා කොහොමද ඒ දේවල් දැක්කේ? ඔයා කොහෙද ඒ වෙලේ හිටියේ?”
වරුණි එහෙම කිව්වට සමන් කිව්වා කතාව ඔස්සේ හිතන්න ගත්තා,

ඒ ගවුම ඇන්දම පුක හොදටම හිර වෙලා තමා තිබුනේ. ඉතින් සමන් කිව්වා වගේ එහෙම ඇඳලා ඉන්නකොට එදා දිය රෙද්දෙන් පුක දිවෙන් ලෙව කෑවා වගේ කරොත් අමුතු ආතල් එකක් තියේවි නේද කියලත් හිතුනා.
“හරි මිස්. මේ දේවල් ගැන කාටවත් කියන්නේ නෑ. මිස් බය වෙන්න එපා.?”
“අනේ ඔව් කොල්ලෝ. එහෙම උනොත් මට මෙහෙන් ඉක්මනටම යන්න වෙනවා. ඔයාට මගේ පුක බලාගෙන අතේ ගහන්නත් බැරි වේවි.?”
“අපෝ ඔව් ඔව්. එහෙම මිස් ගියොත් මුකුත් කරගන්න වෙන්නේ නෑ. මං මේ ගැන කාටවත් කියන්නේ නෑ මිස්?”
“ඔව් කොල්ලෝ. කාටවත් කියන්න එපා?” ඇවිල්ල ගේට්ටුව ළඟ බයික් එක නවත්තනවා එක්කම වගේ සිරියා එනවා දැක්කා නිසා වරුණි ඉක්මනට බැස්සා බයික් එකෙන්.
“අන්න අම්මත් මේ පැත්තට එනවා?”
“ඔව්. මම යන්නම් වරුණි මිස් එහෙනම්.” එහෙම කියල සමන් ඉක්මනට යන්න බයික් එක හරවගත්තා. ඒ එක්කම සිරියා කෑගහන්න ගත්තා.
“කොහොද යකෝ මෙච්චර වෙලා ගියේ. මම මේ උඹ නැති නිසා නෝනගේ කෑම එකත් අරගෙන ආවා?” එහෙම කියද්දී සමන් ගිහිල්ල ඉවරයි එතනින් බයටම
“දැක්ක නේද මිස්? කනකට ගන්නේ නැතුව ගිය හැටි.?”
“අනේ බනින්න එපා සිරියා නැන්දේ. සමන් මාවත් දාගෙන ආවේ ඔෆිස් එක ළඟ ඉඳල?”
“ඒ මොකෝ මිස් අද පරක්කු වුනාද?”
“ඔව් නේ. සර් නැති නිසා අද මට වැඩ ටිකක් වැඩි වුනා නේ එයාගේ වැඩ එක්ක.?”
“අපෝ එහෙමද? විමලය එක්කද හිටියේ ඉතින් මෙච්චර වෙලා?”
“ඔව් ඉතිං. වෙන මොනා කරන්නද?”
“ඒ උනාට මිස් පරිස්සමින්. ඕකා මහා වලත්තය කියලා දනනවා නේ?”

“අනේ මට නං එහෙම නෑ. හොදට කතා බහ කරලා ඉන්නවා?”
“ඒ උනාට මිස් දනනවා නේ. නාකින්ට තමයි දැන් විසේ වැඩි කොල්ලන්ට වඩා.?”
“අනේ අපිට මොකෝ නැන්දේ. අපි හොදට ඉන්නවා නං?”
“ඒ උනාට මිස් දනනවා නේ. තනිපංගලමේ කෙල්ලෙක් ඉන්නකොට. එක නෙමේ අපේ එකා කොහෙන්ද මාට්ටු උනේ?”
“දන්නේ නෑ. මං එලියට එද්දිම වගේ සමනුත් ආවා. මං කිව්වා ඉතින් මාවත් දාගෙන එන්න කියලා. කළුවර නිසා?”
“ඔව් එක හොදා. පරක්කු වෙනවා නං කියන්න. මම හරි ඇවිල්ල ඉන්නම් වරුණි මිස්?”
“අනේ ඕන නෑ නැන්දේ. එහෙම බය වෙන කාරියක් නෑනේ. අනික ඉතින් මම කෙල්ලෙක් නෙමේනේ. බැඳපු ගෑනියෙක් නේ දැන්?”
“එහෙමයි කියලා බෑනේ. මේ කාලේ දන්නවා නේ ඉතින්. අනික මේ වෙලාවට ඔය කටේ ගා ගත්තු උන් යන එන වෙලාව. ඕකුන්ට අණක් ගුණක් නෑනේ?”
“මොනාද? කසිප්පු තියෙනවද?”
“කසිප්පු නැත්තේ නෑ. රා තමයි වැඩි පුර තියෙන්නේ. හොරාට මල් කපනවා නේ රක්ෂිතේ ඇතුලේ?”
“අහ්හ් එහෙමද? එහෙනම් කිතුල් හකුරු එහෙමත් ඇති නේ?”
“හකුරු නං නෑ. කිතුල් රා තමයි ඉතින් වැඩිපුර තියෙන්නේ?”
“ඒක තමා.”
“නෝනා එහෙනම් ගිහිල්ල දොරවල් එහෙම වහගෙන ඉන්න. මමත් යන්නම්?”
“හරි නැන්දේ. මම යන්නම් එහෙනම්”
“හරි නෝනේ. පරිස්සමින්”
වරුණි ගෙදර ඇවිල්ල ඉක්මනටම වොෂ් එකක් දාල ඇඳට ආවේ අද සිද්ද වුන දේවල් ගැන හිත හිතා. මොකද ඒ වෙද්දී වරුණිට විමල්ගේ පයිය ගැන ඇරෙන්න වෙන කිසි දෙයක් ඔලුවේ තිබුනේ නෑ.

උදේ නැගපු පයිය පිටි පස්සෙන් පැන්ටිය ගැවිලා කකුල් දෙක අස්සේ හිර වුන විදියයි හවස කටට ගනිද්දී නැගල තිබුන විදියයි ගැන මතක් වෙද්දී කිම්බ ආයෙම ජූස් ගලන්න ගත්තා. මේ වෙලාවේ විමලේ හිටිය නං රිදෙන්න හුකා ගන්න තිබුන නේද කියලා ඒ වෙලේ නොහිතුනාමත් නෙමේ. ඒ උනත් තාම වරුණිට විමලසිරි එක්ක එච්චර දුරකට යන්න තරම් හිත එකලස් කරගන්න බෑ කියලා හිතෙන්න ගත්තා, සිතුවිලි එක්ක පොර බදද්දී. ඒ උනාට හැගීම් වලට ඉඩ දුන්නොත් ඒ දේ හරි ආසාවෙන් වෙන දෙයක් කියලා වරුණිට නොහිතුනාමත් නෙමේ ඒ වෙලේ. ඒ ගැන කල්පනා කර කර ඉන්නකොට වෙනද වගේම කෝල් එකක් ආවා විමල් ගේ අනිත් නොම්මරෙන්.
ඒක දැක්ක ගමන් වරුණි ට වල් හිනාවක් මුනට ආවේ ඉබේටම. කෝල් එක ඉක්මනටම ආන්සර් කර ඒ නිසා,

වාරුනිකා 12 කොටස

( කියවලා කොමෙන්ට් කරලා සෙයාර් කරලා සප් එකක් දෙන්න)

හ්ම්ම් කාලෙකින් මෙහෙම සැපක් ගත්තේ. නාකි උනාට පොරගේ පයිය නරකම නෑනේ. මං හිතුවෙම නෑ මේ වගේ සැපක් හම්බවේවි කියලා මිනිහගේ පයිය කටට ගත්තට දැකපු විදියට මිනිහ මොනා උනත් මට වහවැටිලා ඉන්නේ, බලෙන් හුකන්නේ නැතුව මෙහෙම ඉන්න එකම පුදුමයක් රටේ තොටේ වෙන දේවල් බැලුවම.
මොනා උනත් මෙහෙම පොඩි ආතල් දුන්නට වැඩි යමක් කරන්න යන්න හොද නෑ. අන්තිමට ගමේ පද හදාගෙන තමා යන්න වෙන්නේ. ඔක්කොටම කලින් දැන් සමන්ව ශේප් කරගන්න වෙනවා. මේකා ගිහිල්ල සිරියට එහෙම කිව්වොත් වසල හමාරයි. පොඩි එකාවත් ශේප් එකේ තියාගෙන ඉන්න වෙනවා. එහෙම උනේ නැත්තං මේකාගේ කටින් මොනාහරි පිට උනොත් ලෙඩක් වැටෙනවා. එහෙම හිත හිත ඒ ගවුම ගලවල සාය ඇඳලා බ්ලවුස් එකක් ඇන්දා. ඊට පස්සේ ඒ පිටින්ම එලියට ආවා කට හෝදගෙන මුනත් හෝදලා පිහිදාන ගමන්. ඒ වෙද්දී වෙලාව 6ත් පහුවෙලා කළුවර වැටීගෙන එන වෙලාව.
“විමලේ අන්කල්. අද නං හොදටම් පරක්කු වුනා. මම යනවා එහෙනම්?”
“මිස් ගවුම ගලෙව්වද?”
“අපෝ ඔව්. නැතුව ඔයා කියන්නේ ඒක ඇඳලා යන්න කියලද?”
“ඉතින් මොකෝ වෙන්නේ?”
“අනේ මට ලැජ්ජයි අනේ.?”
“අයියෝ මොකට ලැජ්ජා වෙනවද මිස්?. අනික කොළඹ ඉන්නකොට ඕව සාමන්‍ය දේවල් නේ?”
“ඒ කොළඹ. මේ පොලොන්නරුව නේ?”
“ඉතින් මොකෝ වෙන්නේ. ඔන්න හෙට එද්දී අනිත් එක ඇඳගෙන එන්න ඕන ඔෆිස් එකට. මේ දවස් දෙක තුනේ හොද ෆන් එකක් ගමු මිස් බොසත් නැති එකේ?”
“ඔයාට නං මොකෝ. මම එපැයි අදින්න. අනික ගමේ උන් මොනා නොකියයිද? දැක්කනේ දවල් වෙච්ච වැඩේ?”
“එහෙනම් මිස් වෙනද විදියට ඇඳලා ඇවිල්ල මෙහෙදී ඕක අදින්නකෝ. එතකොට අවුලක් නෑනේ?”

“හරි බලමුකෝ. මම යනවා එහෙනම්. මතක් කරලා මගේ පැන්ටිය අරගෙන යන්න මෙහෙ නොතියා හි හි හි”
“අපෝ එක තමයි අද රෑට මම ඇඳලා නිදා ගන්නේ?”
“අනේ පිස්සුද අන්කල් ඔයාට?”
“වරුණි මිස් තමා ඉතින් මාව පිස්සු වට්ටලා තියෙන්නේ?”
“අනේ මේ මේ මම ඔය කාවවත් පිස්සු වට්ටලා නං නෑ. බලෙන් පිස්සු වැටුනට මට කරන්න දෙයක් නෑ . අනික දැන් පිස්සුව හොද උනානේ?”
“පිස්සු හැදෙයි. දැන් තමයි පිස්සුව පටන් ගත්තේ?”
“මේ මේ මාව නං ඕවට අල්ලගන්න එපා. මම යනවා එහෙනම් අන්කල්?”
“හරි මිස්.” එහෙම කියලා වරුණි පැන්ටියත් නැතුවම එලියට බැස්සා හිනා වේවි.
අද වෙච්ච දේවල් එක්ක වරුණි හිටියේ අමුතුම ලෝකෙක වගේ. ඒ නිසා තනියම මතක් කර කර හිනා වේවි ඔෆිස් එකේ ගේට්ටුවෙන් එලියට එද්දී වටේ කළුවර නිසා වැඩිය බයක් හිතුනෙත් නෑ පැන්ටිය නැති එක ගැන. වරුණි එනකං බලාගෙන හිටපු සමන් බයික් එකේ පස්සෙන් ඇවිල්ල වරුණි ලඟම නැවැත්තුව අද ඉස්සරහට කරලා. ඒ වෙලේ සමන්ව දැක්කම වරුණිට ආයේ හිතට පොඩ්ඩක් අවුල් ගියා. කියන්නේ මොනාද කියල හිතාගන්න බැරි උනා ඒ වෙලේ,
“වරුණි මිස්. අද පරක්කු වෙලා නේද? නගින්න මම බස්සන්නම්?”
“අහ්හ් ඔව් ඔව් සමන්. අද සර් නැති නිසා වැඩ ටිකක් වැඩි වුනා නේ අමතර වැඩ ටිකක් එක්ක?”
සමන් හිනා වෙලා හිතුව මොකට කියනවද ඉතින් අමතර වැඩ ගැන මෙයාගේ. හිතුවට වඩා මෙයත් හොද බඩුවක් තමා.
“ඒක තමා නේද මිස්. මං ඒත් බැලුවා අද මොකෝ මෙච්චර පරක්කු කියලා,නගින්නකො මිස් එහෙනම්?”
එහෙම කියන ගමන් සමන් වරුණිට බයික් එකට නගින්න හැන්ඩල් එක අතෑරල ඉඩ දුන්නම වරුනිත් මුකුත් නොකියම ඇවිල්ල නැග්ගා.

“අහ්හ්හ් මොකද්ද සමන් කිව්වේ?”
“මොකද්ද මිස්?”
“නෑ දැන් කිව්වේ පරක්කුයි කියලා. ඒ කියන්නේ ඔයා මං එනකං බලාගෙන හිටියද?” ඒ වෙලේ සමන්ට කියනන් කට උත්තර නැති උනත් දැන් ඕන දෙයක් වෙච්ච දෙන් කියලා
“ඔව් මිස්. දැන් මං ගොඩක් වෙලා ඇවිල්ලා?”
“අහ්හ්හ් ඒ මොකටද ඒ?”
“වරුණි මිස්ව එක්කගෙන යන්න?”
“අනේ ඒ මොකටද කොල්ලෝ ඒ? මට මේ ටික යන්න පුළුවන් නේ?”
“ඒ උනාට මං ආසයි නේ මිස් ව දාගෙන යන්න?”
“අනේ අනේ. වයසට නෙමේ කතාව නං ඔයාගේ. අම්ම දැනගත්තොත් මටත් එක්ක බනී ඔයාගෙන වැඩ ගන්නවා කියලා?”
එහෙම කියන ගමන් වරුණිට තේරුණා සමන් පුක අතුල්ල්නවා කියලා කකුලෙන් පදින ගමන් වෙනදට වඩා දැනෙන්න. වරුනිත් ඒ වෙලේ කල්පනා කරේ දවල් සිද්දිය එක්ක කොල්ලව ශේප් කරගන්නේ කොහොමද කියලා. ඒ නිසා වරුණි තව ටිකක් සමන්ට හේත්තු වුනා ඕන දෙයක් කරගන්න ඉඩ දීල වගේ. ඒ අවසරෙන් සමනුත් තේරුම් ගත්තා දැන් වරුණි මේ වැඩේට අකමැත්තක් නෑ වගේ කියලා. ඒ නිසා තව හොදට වරුණිට පයිය තද වෙන්න සීට් එකෙන් ඉස්සරහට වුනා. ඒ වෙලේ උදේ දැක්ක සිද්දිය වගේම වරුණි විමල්ගේ පයිය කටට ගන්න විදිය මතක් වෙද්දී සමන්ගේ පයිය ඉබේම කෙලින් වෙන්න ගත්තා.
“වරුණි මිස්?”
“ඔව් සමන්. කියන්න?”
“මිස්ගෙන් මං දෙයක් අහන්නද?”
“අහන්න සමන්. මොකක් ගැනද?”
“විමල් අන්කල් අද දවල් මිස්ව බදාගෙන මොනාද කරේ?”

“අහ්හ් සමන්. ඒ මේ.. ඒ වෙලේ විමලේ ...අපි දෙන්න ලොකු වැඩක් කරා?”
“ඔව් ඔව් මිස්. මං දැක්කා මිස් විමලේ මාම එක්ක කරපු ලොකු වැඩේ?” එහෙම කියන ගමන් සමන් වරුණිගේ අත අස්සෙන් අත දාල ගෙඩිය මිරිකන්න ගත්තා. ඒ කරපු දේ වරුණි කොහොමටවත් බලාපොරොත්තු වෙච්ච දෙයක් නෙමේ ඒ වෙලාවේ. ඒ නිසා එක පාරටම ගැස්සිලා ඇහුවා.

ඒ වෙද්දී වරුණි විමල්ගේ ටොපා ගහලා අතේ ගහන්නගත්තම විමල්ට ඉවසන් බැරි තරම් සැපක් ආවේ නිකං පාවෙනවා වගේ. ඊට පස්සේ වරුණි දිවෙන් ටොපා කිස් කරන ගමන් ලෙව කද්දී විමලේගේ ඇස් ඉබේමපියවුනා. ඒ වෙද්දිත් වරුනිත් හොද ගානට රත් වෙලා හිටියේ. ඒ නිසාම විමලේ ඉස්සරහදනගහ ගෙන පයිය හොදට අතගාන ගමන් මිරිකලා කට ඇතුලට දාල උරන්න ගත්තා. එහෙම කරනවත් එක්කම විමලේට හිතා ගණන් බැරි උනා වරුණි මිස් මගේ පයියආසාවෙන් කැමැත්තෙන් කටට ගණන්ව නේද කියලා. කොච්චර බඩු ගහල තිබුනත් මේවගේ සිනිඳු තොල් වලින් පයියක් උරණ පලවෙනි අවසථාව නිසා විමලේට වැඩිවෙලාවක් අල්ලාගෙන ඉන්න බෑ කියලා තේරුණා. මොකද ලොකු දේවල් කරන්නඋත්සහ කරෙත් නෑ වරුණි අවුල් වුනොත් කියලා. ඒ නිසා විනාඩි දෙක තුනක් වගේඋරද්දී විමලේට යනවා වගේ කියලා තේරුණත් කියනන් ගියේ නෑ වරුණිට දිගටම උරන්න දීල නිකං හිටියා. වරුණිත් කාන්තාරේ අතරමං වෙච්ච කෙනෙක්ට දිය බිඳක් හම්බවුනාම පිපාසෙන්බොනවා තරමේ ආසාවකින් ඒ වෙලේ පයිය උරන්න ගත්තේ. මොනා උනත් අවසානේවිමලේ මගේ කටට දුන්න නේද කියල හිතද්දී වරුනිගේ හුත්ත නලියන්න ගත්තා ජුස්ගලල. ඒ එක්කම විමලේ කෙඳිරි ගාගෙන කැරි විද්දා වරුණිගේ කට ඇතුලෙම. ඒවෙලේ නං වරුණිට මුකුත් හිතා ගන්න බැරි උන නිසා කැරි රස දැනෙද්දීම පයිය එලියටදාල පැත්තකට උනා.
" අයියෝ මොනාද අන්කල්. යන්න කලින් කියනන් තිබුන නේ.? ''
" සොරි මිස්. මිස් දීපු සැපට මට කියන්න තරම්වත් වෙලාවක් උනේ නෑ?"
" අනේ යන්න අන්කල්. කට නං බඩු සීයක් ගහන්න. ඒ උනාට විනාඩි 5ක් පයිය කටටගන්නකන් ඉන්න බැරුව කැරි යනවා "
'' මිස්ට තේරෙන්නේ නෑ මිස් මේ සැප."

" හරි හරි. මම යනවා වොෂ් රූම් එකට කට හොද ගන්න " එහෙම කියල බොරු තරහක් පෙන්නලා වොෂ් රූම් එකට ගියාට ගිහිල්ල කරේඇඟිල්ලට කැරි ටිකක් අරං සුවඳ බලල ආසාවෙන් ඇඟිල්ල ලෙව කාපු එක

- නැවත හමුවෙමු -

වාරුනිකා 11 කොටස

කියවලා කොමෙන්ට් කරලා සෙයාර් කරන්න,කලින් කොටස දරුනු නිසා ෆ්‍රෙන්ඩ්ස් ඔන්ලි දැම්මේ. බලන්න ඕන අය රික්වෙස්ට් එකක් දාන්න.

වරුණි එක දිගටම වැඩ කරගෙන ගියා මිසක් වෙන දෙයක් ගැන ඊට පස්සේ හිතුවේ නෑ.විමලේ සැරින් සැරේ ඇවිල්ල මොනාහරි කියලා යනවා ගල් දෙකත් බලල.
වරුණි වැඩකර කර ඉන්න ගමන් කෝල් එකක් ආව නිසා ෆෝන් එක බැලුවම සර් කෝල්කරන්නේ. ඒ නිසා ඉක්මනටම කෝල් එකට ආන්සර් කරා
''හලෝ සර්. ''
" කොහොමද වරුණි. වැඩ ටික කරගෙන යනවා නේද? "
'' ඔව් සර්. අවුලක් නෑ?"
" අර කබඩ් එක අස් කරන වැඩේ කරාද? "
"ඔව් සර්. තව ටිකයි තියෙන්නේ විමලේ ඉවර කරනවා "
" හා හරි. එහෙනම් ඒ වැඩේ ඉවර වුනාම විමලෙට කියන්න 2 වගේ වෙද්දී ටවුමට ගිහිල්ල එන්න කියලා. මන්ත්‍රීතුමා පොඩ්ඩක් එන්න කියල පණිවිඩයක් එව්වා. මම කිව්වාමම කොළඹ ඉන්නේ ඒ නිසා විමලෙව එවන්නම් කියලා "
'' හා හරි සර්. මොනාද පණිවිඩේ කියලා කියන්න ඕනා "
" ඒක විමලේ දන්නවා. ඕව සාමන්‍ය දේවල් නේ. මිනිහා කලිනුත් ගිහිල්ල තියෙනවා "
'' හා හරි සර්, මං එහෙනම් විමලෙට යන්න කියන්නම්?"
'' ඔව්. මතක් කරලා යවන්න, නැත්තං දන්නවා නේ. දේශපාලනේ ගැවුනා කියන්නේකරදර නේ.?"
" අපෝ ඔව් සර් "
“ඒක නෙමේ ඔයාට කොළඹින් මොනාහරි ගෙන්න තියේ නං කියන්න. මං එන ගමන්අරගෙන එන්නම්?"
" අනේ එහෙම මුකුත් නෑ සර්. සර් වැඩ ටික ඉවර කරගෙන එන්නකෝ?"
'' ඔව්. මං කොහොමත් සඳුදා තමා ආයේ එන්නේ. ඒ නිසා ඔයා වැඩ ටික බලා ගන්න.විමලෙට ඔෆිස් වෙලාවේ එහෙ මෙහෙ වැඩිය යන්න දෙන්න එපා.? ''

“හා හරි සර්.”
" මම නැති උනාම මිනිහ කට්ටි පනිනවා. දන්නවානේ ඉතින් ? "
" නෑ මේ දවස් දෙකේ නං ඔෆිස් එකෙමයි හිටියේ සර්?"
'' පුදුමයි. වෙනද නං ඕකාව හොයන්න යන්න වෙනවා කිතුල් ගස් ගානේ දවල්ටත්?"
" නැ එහෙමද? හැබැයි ඊයෙත් ඔෆිස් එකෙමයි හිටියේ. මට කන්න ගේන්න නං කඩේටගිහිල්ල ආවා "
" කොහොමහරි ඉන්නවා නං කමක් නෑ. එහෙනම් මං තියන්නම්. මොනාහරි ඕන නම්ඕනෑ වෙලාවක කෝල් කරන්න "
''හා හරි සර්" සර් ගේ කෝල් එක ඉවර වුනාම වරුණි විමලේ ඉන්න සර්ගේ කාමරේටගියා පණිවිඩේ දෙන්න. යද්දී මිනිහා බරටම වැඩ,
" කවුද වරුණි මිස්? සර්ද කෝල් කරේ?"
'' ඔව් අංකල්. ඔයාට පණිවිඩියක් කිව්වා " " ඒ මොකද්ද ඒ?"
'' වෙද්දී මත් රිතුමාව හම්බවෙන්න යන්න කිව්වේ ටවුන් එකට? "
" අපෝ එහෙමද? සර්ගේ කුණු මට තමයි අදින්න වෙන්නේ එහෙනම් ''
'' ඒ මොකෝ ඒ?" දන්නේ නැද්ද වරුණි මිස්. ඔය දේශපාලුවන් වැඩ. මොකක් හරි කැලයක් කපනවා"ඇති කොහේ හරි."
" ඉතින් ඒක වැරදි නේ? "
" දේශපාලුවෝ කවද්ද මිස් හරි දෙයක් කරේ වැරද්දක් මිසක්? ''
" ඔව් ඒ කතාව නං සහතික ඇත්ත. ඌ කරපු දේවල් වල ප්‍රතිඵල නේ මේ භුක්තිවිදින්නේ අද අපි. ඉතිං දැන් ඔයා ගිහිල්ල මොනාද කරන්නේ?"
“ මොකද්ද කාරණාව කියලා නං දන්නේ නෑ, හැබැයි ඉතින් එන්න කියන්නේ නං ඔයවගේ වැඩකට තමා.”
" එහෙමනං ඔය කැලේ කපන පැත්තට අපිට යන්න එපා කියන්න තමා. "

" එහෙම නැත්තං ඔයේ කවුරු හරි උගේ හෙන්චයියෙක් වැලි ගොඩ දානවා ඇති රක්ෂිනේඇතුලේ? "
" අපෝ බලාගෙන යද්දී කොහෙත් එකයි නේ? "
" ඒක තමා. ඒකෙන් වෙන්නේ මට වරුණි මිස්ගේ කිරි ගල් දෙක බලන එක මිස් වෙනවාඅද ඉතින්?"
" ඇයි අප්පා. උදේ ඉදන් බැලුවා මදි ද මෙච්චර වෙලා?''
"ඔය වගේ ගල් දෙකක් කොච්චර බැලුවත් ඇති වෙන්නේ නෑනේ වරුණි මිස්? "
" හරි හරි. ඒ කතාවෙන් වැඩක් නැ. ඉක්මනට ඔය වැඩේ ඉවර කරලා අර ගමන ගිහිල්ලඑන්න. ''
" එහෙනම් මිසුත් ඇවිල්ල මට උදව් කරන්නකෝ. ''
" උදව් කන්න ආවමවන වැඩ නේ. රගන්නේ අංකල්?"
" හරි ඉතින් එහෙම වැඩකුත් හෙමිට අපි කරමු. වැඩ දෙකම වෙනවා නේ මිස් "
" අනේ මේ. කියන්නේ නැ මං ඉතින්? ''
" කෝ එහෙනම් ඔයා ෆයිල් ටික අඩුක් කරන්න. මම අරගෙන දෙන්නම්?"
" හා මිස්. බ්ලවුස් එකේ ව බොත්තම් දෙකක් පන්නන්කෝ?"
'' අනේ අනේ. වෙලාවකට ගල් බලන්න ඕනලු. වෙලාවකට බොත්තම් ගලවන්නලු.?"
" ආසයි නේ මේ වගේ sexy කඳක් ළඟ තියාගෙන බල බල ඉන්න, කොහෙද ඉතින්කිව්වට කොටට අදින්නත් බෑලු නේ?"
“අපෝ ඔව්. කොටට නං අදින්න බෑ මට "
" මිස්ගේ ඉනේ සයිස් කීයද?"
'' ඒ මොකටද අංකල්? ''
" කියන්නකෝ?" 29 අදින්නේ''.

" එතකොට ගවුම් එහෙම සයිස් එක ? "
" මිඩියම් තමා. ඇයි ඒ? ''
" හා එහෙනම් මම හිතුව හරි".
" මොනාද හිතුවේ..? ''
"නෑ මිස් අදින සයිස් එක "
" ඉතින් ඔයාට මොකටද ඒවා?"
" දැනගෙන ඉන්න එක හොදයි නේ. ඒකයි?"
'' ඒ පාර මොන මගුලක් නටන්න හදනවද දන්නේ නෑ?"
'' හැම මගුලම මිස් එක්ක තමා නටන්නේ දැන් ඉතින්?"
" අනේ මේ. මේ දේවල් ගැන කාටවත් කියනවා එහෙම නෙමේ. තේරුනාද? සර්දැනගත්තොත් ඔක්කොම ඉවරයි."
" වරුණි මිස් හිතුවද මම එච්චර මෝඩයෙක් කියලා "
" ඒ මොකෝ?"
" මේ වගේ චාන්ස් එකක් නැති කරගන්න තරම් ''
'' කෝ ඉතින් පොඩ්ඩක් ගලවන්නකෝ බොත්තම්?"
'' කවුරුහරි එන්න පුළුවන් අංකල්? '' එහෙම කිව්වම විමලේ දැනගත්තා කෙල්ලගේ අකමැත්තක් නෑ කියලා. ඒ නිසා විමලේලඟට ඇවිල්ල බය නැතුව බ්ලවුස් එකේ උඩ ඉතුරු බොත්තම් දෙකත් ගැලෙව්වා. වරුණි හිතුවේ නෑ එහෙම දෙයක් කරයි කියලා, "අනේ අන්කල් ඔය මොකද කරන්නේ? "

" කරන්නේද? මේ හැංගිලා ඉන්න ලස්සන හංස පැටව් දෙන්නෙක්ට පොඩි නිදහසක්දෙන්න කියලා.?"
" අනේ යන්න අංකල් යන්න. "
“ඇත්තටම මාර ලස්සනයි වරුණි මිස්, දැක්කම ආසාවේ බෑ. ඒකනේ ආපු දවසෙමබලාගෙන හිටියේ?"

“අපෝ ඔව්. මට මතකයි නේ බලාගෙන හිටපු කුපාඩි බැල්ම?"
'' ඒ වෙලෙත් පයිය නැගල තිබුනේ ඒක දැකලා "
" අපෝ එහෙනම් දැන් කොහොම නැගල ඇද්ද? ? "
'' මිස් බලන්න ආසද? "
“අපෝ අපෝ එපා එපා. ඊයේ බලාගත්තා හොදටම ඇති "
'' එහෙම කියනන් එපා මිස්. මං කිව්වනේ මිස්ට ඕනෑම වෙලාවක බලන්න අවසරතියෙනවා”
'' හරි හරි. ඕන වුනොත් කියන්නම්කො. එතකොට පෙනන්න.? ''
"ඉතින් දැනුත් පෙනන්න පුළුවන්? "
" පිස්සු වැඩ කරන්න නං එපා. මොකෙක් හරි අවොත් මට තමා වසන්න වෙන්නේනැත්තේ?"
" නෑ අනේ මොකා එන්නද මේ වෙලාවට. අනික අපිට මෙහෙම චාන්ස් ආයේ කවදා ඒ විදදන්නෙත් නෑනේ? "
“හ්ම්ම් " කෙල්ලගේ ඒ ප්‍රතිචාරේ එක්ක විමලෙට වැඩේ අවුලක් නෑ කියලා තේරුනනිසා වරුණිගේ ගෙඩි දෙක දිහා බලාගෙන පයිය අතගාන ගත්තා. වරුණිත් වැඩේ කරනගමන් සැරින් සැරේ හොරාට බලන්න අමතක කරෙත් නෑ. ඒ වෙද්දී බොත්තම් හතරක්ම ගලවල නිසා උඩු කය බාගෙකට වැඩිය ඕපන් වෙලාතිබුනේ. වරුණි ඒ වෙද්දී රත් වේගෙන එනවා කියලා තේරුණේ පැන්ටිය තෙත් වෙනවාකියලා තේරුණ නිසා. ඒ වෙද්දී වෙලාව 12 කිට්ටු වෙලා තිබුනේ. විමලේ හිටගෙන කබඩ් එකේ උඩ තට්ටුවේ ෆයිල් අඩුක් කරද්දී වරුණි පාත් වෙලා ෆයිල්වගයක් තෝරන්න ගත්තා පුකත් නවාගෙන. ඒ විදියට පුක දකිද්දී සායට පිම්බිලාවට්ටක්කා පලු දෙකක් වගේ තියෙනවා දැක්කම පයිය කලිසම ඇතුලේ නලියන්නගත්තා කෙලින් වෙලා. ඒ එක්කම සිපර් එක ඇරලා පයිය එලියට අරගෙන අත ගාන්නගත්තා. වරුණි ටික වෙලාවකට පස්සේ ෆයිල් ටිකකුත් අරගෙන,
" ආ අන්කල් මේ ටිකත් උඩින්ම තියාන් .............. අහ් ..............." වරුණිට විමලෙගේ පයිය එළියේ තියෙනවා දැක්කම කියන්න ආපු දේත් අමතක උනා.

'' මොකද්ද අන්කල් ඔය කරන්නේ. කවුරු හරි ආවොත් එහෙම ලොකු විනාසයක් වෙන්නේ ? "
'' දැන් කවුරු එන්නද මිස්. අනික මේක ඇතුලට එන්න බෑනේ කාටවත් ? " එහෙම කියල විමලේ වරුණිගේ පිටි පස්සෙන් ඇවිල්ල පයිය පුකට තියල තද කරලා, අත් දෙකඉස්සරහට දාල ගෙඩි දෙකක් මිරිකන්න ගත්තා. වරුණිට ඒ වෙලේ ඒකට ඉඩ නොදී ඉන්න තිබුනත් වරුණිට මුකුත් කියන්න දිවනැමුණේ නෑ. ඒ අවසරෙන් විමලේ තවත් පයිය පුකටම තද කරද්දී වරුණිගේ ඇස් දෙකඉබේම පියවුනා මොකද නැගල තියෙන පයිය රත් වෙලා හොදට පුකට දැනෙන්න ගත්තනිසා. එහෙමම අත් ඉස්සරහට දාල ගෙඩි දෙක මිරිකන ගමන් විමලේ වරුණිගේ අත අල්ලලාටික ටික පස්සට ගෙනල්ල පයිය උඩින් තිබ්බා. ඒක අතට දැනෙද්දී මුළු අතම රත්වෙනවා වගේ වරුණිට දැනුනේ. කොච්චර ආසාවල් හංගගෙන හිටියත් පයියේ රස්නේඅතට දැනෙද්දී ආසාවල් එකින් එක වාන් දාන්න පටන් ගත්තා වගේ වුනා. ඊයේ කරා වගේම විමලේ වරුණිගේ අත පයිය වටේ හොදට අල්ලලා පයිය මිරිකුවා.
ටොපාව සිනිදුවට අල්ලට දැනෙන්න ගත්තම වරුනිටත් ආසාවක් ආව එහෙම දිගටම කරන්න. වරුණිගේ අකමැත්තක් නෑ කියල තේරුණ නිසා විමලේ කරේ බ්‍රා එක අස්සෙන් අත දාල ගෙඩි දෙක මිරිකන එක. එහෙම කරද්දී වරුණිට ඉබේම පයිය අතගෑවෙන්න ගත්තා. වරුණි එහෙම අතගාද්දී විමලෙට පයිය වෙනදට වඩා නහර ඉලිප්පිලා නගිනවා කියලාදැනුනා. ඒ එක්කම වරුණිගේ සාය පහල ඉදන් උඩටම උස්සල පයිය තව හොඳට පුකටතද කරා පැන්ටිය උඩින්. ඒ වෙලේ වරුණි ඉන්න තැන කොතනද කියල අමතක වෙලා තිබුනා පයියේ පහස ප්‍රකටදැනෙද්දී. වැරුනිට දැනෙනවා දැන් පයිය ටික ටික පැන්ටිය ගැවිලා කකුල් දෙක අස්සටරිංගනවා කියලා. ඒත් වරුණිට එපා කියන්නවත් සාය හදා ගනන්වත් උවමනාවක් තිබුනේනෑ. ඇස් දෙකත් පියාගෙන ඔහේ හිටියා මිසක්. එහෙම ටික වෙලාවක් කරද්දී වරුණි නිකමට වගේ කාමරේ ජනෙල දිහා බැලුනාකවුරු හරි ඉන්නවා වගේ හැඟීමක් හිතට ආව නිසා. දැක්ක දේත් එක්ක වරුණිට උන් හිටිතැන් අමතක වුනා වගේ වුනා. ඉක්මනටම විමලෙව පස්සට තල්ලු කරලා දාල වරුණිකාමරෙන් එලියට ගිහිල්ල බල්වුස් එකේ බොත්තම් ටික හදා ගෙන පුටුවට බර වුනා.වෙච්ච දේ හිතා ගන්න බැරුව විමලේ පයියත් ඇතුලට දාගෙන වරුණි ලඟට ඇවිල්ල ඇහුවේ
“මොකෝ වරුණි මිස් වුනේ '' ඒ වෙලේ වරුණිට කිසි දෙයක් කියා ගන්නවත් වචන පිට වුනේ නෑ ?

'' මොකෝ මිස් වුනේ, මොකද මේ බය වෙලා වගේ?? " වරුණි මොනාද කියන්න හදද්දිම වගේ එළියෙන් කවුද කතා කරන සද්දයක් ඇහුනා.
" වරුණි මිස් වරුණි මිස් කියලා '
" මේ වෙලාවේ මොකාද වරුණි මිස් කියලා කතා කරන්නේ?"
'' අනේ විමලේ අන්කල් මම wash room එකට යනවා ඔයා ගිහිල්ල බලන්න කවුදකියලා "
" හරි මිස්. මම බලන්නම් '' එහෙම කියලා විමලේ දොර ඇරලා බලද්දී සමන් ඉන්නවා ඉස්සරහට වෙලා.
'' උඹ මොකෝ කොල්ලෝ මේ වෙලාවේ. ඉස්කෝලේ ගියේ නැද්ද? "
'' ගිහිල්ල එන ගමන් මාමේ. මේ වරුණි මිස්ගේ කෑම එක අරගෙන ආවා ' ඒ වෙලේ තමා විමලෙටත් මතක් වුනේ මේ වෙලාවට සමන් කෑම අරගෙන එනවා නේද කියලා. අපි කරපු දේවල් මේ යකා දැක්කවත් ද වරුණි මිස් බය වෙලා වගේ එලියටදිව් වේ. එහෙම උනොත් මල නඩුවක් වෙන්නේ. මුගේ කට වහන්න වෙනවා.

"උඹ දැන්ද කොල්ලෝ ආවේ?"
“ආහ් ඔව් මාමේ මේ ආපු ගමන් තමා කතා කරේ? '' සමනුත් බොරුවක් කිව්වා දැක්ක දේ ගැන කිව්වොත් විමලේ මොනා කරයිද කියලදන්නේ නැති නිසා.
" හා හරි. වරුණි මිස් මං හිතන්නේ වොෂ් රූම් එකේ. උඹ ඕක මට දීල පලයන් කෝකොල්ලෝ? "
" හා මාමේ. මං යන්නම් එහෙනම් ''
" හරි කොල්ලෝ. '' සමන් ගියාට පස්සේ තමයි වරුණි එලියට ආවේ,
" මොකෝ වරුණි මිස් උනේ? "
" වුනේද? මම කිව්වනේ ඔයාට මොකෙක් හරි එන්න පුළුවන් කියලා "
" ඉතින් කොල්ල දැක්කේ නෑනේ මුකුත් ? ''

"දැක්කේ නෑ. ඇයි දැක්කේ නැද්ද සමන් බලාගෙන ඉන්නවා ජනේලෙන් ?"
" මොකක්? ඌ දැක්කද? "
'' නැත්තං ඉතින් කියන්නේ මොකටද? "
" හිකිලා තියෙන්නේ ඉතින් මට ඇයි ඒ වෙලේ කිව්වේ නැත්තේ? "
" ඇයි මොනා කරන්නද? "
'' එහෙම උනා නං ඌව ශේප් කරගන්නවා නේ? " අනේ දැන් මොනා කරන්නද? ඌ දකින්න ඕන ඔක්කොම දැක්ක නේ.? "
" අනේ වරුණි මිස්. ඌ ඉතින් ඕක නොදැකපු කෙනෙක් ද? "
" මොනාද? මොනාද සමන් දැකල තියෙන්නේ? ''
" දැකල තියෙනෙන් ඔයාගේ රාජකීය පුක තමා ''
" මොකද්ද අන්කල් ඒ කතාවේ තේරුම? "
" තේරුම නං ඉතින් වරුණි මිස් මට වඩා හොදට දනනවා නේ කොල්ල එක්ක ලිඳ ළඟනාද්දී කරපු දේවල්? " එහෙම කියද්දී වරුණිගේ කට අරුනා ඇස් ලොකු වෙලා.
" හරි හරි ඔය බය වෙන්න එපා. මම ඒ ගැන කාටවත් කියන්නේ නෑ. ඔයත් මෝලෙන්ඉන්නේ කියලා මම දනනවා. දැන් ඒ ගැන නෙමේ අරූ ගේ කට වහන්න විදියක්කල්පනා කරන්න වෙනවා "
'' අනේ ඔව් අන්කල්. මට මුන දෙන්න බෑ කොල්ලට ? "
" එහෙනම් ඉතින් එදා වගේ පුක පෙන්නන්න. ඌ උනත් හොදට අතේ ගහ වී නේබලාගෙන. "
" අනේ මේ. මම මේ ඔලුව රත් වෙලා ඉන්නවා ඔය මගුලක් කියනවා.?"
" හරි මිස්. ඒ ගැන මම බලාගන්නම්.”
'' ඔයා තමයි කියන දේ ඇහුවේ නැත්තේ?"
" අපරාදේ හොදම හරියේදී නේ මිස් පැනල දිව්වේ ''

'' ඒ වෙලේ මට හිතා ගන්න බැරි උනා කරන්නේ මොනාද කියලා.? "
" ඒ උනාට සැප දෙන්න ගත්ත විතරනේ ? ''
" ම්ම දැන් එකෙන් වැඩක් නෑ ඔයා ගිහිල්ල එන්න."
''හු කනවා නේන්නං ඒකත් අමතක වෙනවා තව පොඩෙන්. මේ පකයත් අදම එන්නකිව්වනේ සැපක් ගන්න සෙට් වෙද්දීම?"
" අපෝ කුණුහරුප විතරනේ කටේ තියෙන්නේ ඔයාගේ අන්කල් ? ''
'' ඔයත් ආසයි නේ ඉතින් අපි දෙන්න විතරක් ඉන්න වෙලාවට ඔයත් එහෙම කතාකරන්න.?"
“ඔය කොහොමද මම ආසයි කියන්නේ?"
" මම දන්නවා නේ ඔයාගේ අසවල් ගැන දැන්?"
"අනේ යන්න අනේ යන්න, ඔයා කොහොමද මගේ ආසාවල් දන්නේ?"
" ටික ටික දන්නවා නේ. ඉස්සරහට තව දේවල් දැනගන්න පුළුවන් වේවි නේ? "
" බලමුකෝ බලමුකෝ. මිස්ට මොනා හරි ඕනද ටවුන් එකෙන් ගේන්න. " " ම්ම නෑ එහෙම නං මුකුත් නෑ."
'' හරි එහෙනම් මම යනවා. මම එනකං ඔයා යන් එපා වරුණි මිස්.."
" හා හරි. හවස් වෙන්න කලින් එන්න. මට තනියම ඉන්න බෑ මෙතනට වෙලා."
'' බලමු. කොහොමත් 5 වෙන්න කලින් එන්න පුළුවන් වේවි "
'' හා හරි. ඉක්මනට එන්න. හවස් වෙනවා නං කෝල් කරන්න. මම යන්නම් "
" හා මිස්. තව පොඩි දෙයක් ඕනා මිස්”
" ඒ මොකද්ද? "
" ඔයාගේ පැන්ටිය ගලවල දෙන්නකෝ?"
" මොකක්? ඒ මොකටද අනේ ඒ? ''

'' ඔයා ළඟ නැති එකේ පැටිය හරි තියෙනවා නේ? "
" අනේ පිස්සුද ඔයාට අන්කල්. යන්න යන්න පිස්සු නැතුව?"
'' මම දනනවා නේ දැන් ඕක ජූස් වලින් පිරිලා තියෙන්නේ. කෝ දෙන්නකෝ. "
" බෑ අනේ. මට ලැජ්ජයි. ''
'' මොකට ලැජ්ජා වෙනවද අනේ දැන්?". ළිස් දෙන්නකෝ ගලවල. මං එනකං පැන්ටිය නැතුව ඉන්නකෝ අද?"
"අපෝ ඔයත් කරන වැඩ. පුදුම ආසාවල් නේ.?"
" ඔයා නිසා නේ ඉතින් ? "
“ඉන්නකෝ එහෙනම් මං ගලවල තියල එන්න "
'' අනේ එහෙම ඕන නෑ. ඔහොමම ගලවල දෙන්නකෝ.?"
" අනේ මන්ද ඔයාගෙත් ආසාවල්. එහෙනම් අනිත් පැත්ත බලා ගන්න " එහෙම කියල විමලේ අනිත් පැත්ත බැලුවම වරුණි පෑන්ටිය ගලවලා.
" ආ මෙන්න ඔයාගේ අනර්ඝ වස්තුව '' කියලා දුන්නා. විමලේ ඒක අරගෙනම එහෙමම නහයට තියල ලොකු හුස්මක් ගත්තා. එහෙම කරද්දීවරුණි ගේ මුළු ඇඟම සලිත වෙලා ගියා. පැන්ටිය මෙහෙම කරනවා නං කිම්බට කොහොම කරයිද කියලා.
“දැන්වත් යන්න මෙතන තව ලැජ්ජා නොකර මට..?'
“හිහි හරි මිස්. තැන්ක්යු.” එහෙම කියලා මිනිහ පැන්ටියත් සාක්කුවේ දාගෙන යන් ගියා. විමලේ ගියාට පස්සේ වරුණි කල්පනා කරන්න ගත්තා මම මේ මොනාද කරන්නේ කියලා. දැන්නං මමත්විමලේ කරන දේවලට කැමති වෙලා නේද ඉන්නේ කියලා හිතුනා. මෙහෙම ගිහිල්ල මේදේවල් කොහෙන් කෙලවර වේවිද දන්නේ නෑ.ඒ උනත් මේ වෙන දේවල් එක්ක මටත්දැන් දැන් අමුතු ආසාවල් එනවා නේද කියලා හිතෙන්න ගත්තා. කවදාවත් මෙහෙමපැන්ටිය නැතුව ඉඳල නැති නිසා එක නුහුරු උනත් තව පිරිමියෙක් කියපු දෙයක් කරානේද කියලා හිතද්දී මොනාද කරන්නේ කියලා හිතා ගන්න බැරි උනා. ඒ වෙද්දී සමන්දැක්ක කියන එක අමතක වෙලා තිබුනේ, විමලේ ගියාට පස්සෙත් වරුණි හිටියේ ගල් දෙක එළියේ දාගෙන ෆුල් relax එකේ.

මොකද එහෙම ඉන්න එකෙත් පොඩි අමුතු ෆන් එකක් තියෙනවා කියල වරුණිට හිතුන ඔෆිස් එක ඇතුලේ. දවල්ට කාල ඉවර වෙලා එක දිගටම වැඩ ටික කරා වෙන කරන්නත් දෙයක් නැති නිසා.එක දිගටම වැඩ ටික කරලා බලද්දී දන්නෙම නැතුව 4 පහුවෙලා තිබුනා. විමලේ එන්නතව පරක්කු වේවි කියලා හිතල පැන්ට්‍රි එක පැත්තට ගියා තේ එකක් හදා ගන්න කියලාහිතලා.

වතුර එක රත් වෙන්න තියලා ආයේ මේසේ ලඟට එද්දී ඇහුනා විමල් ගේ බයික්එක ඇතුලට එන සද්දේ. මොනා නැතත් බයික් එකේ සද්දේ ඇහුණාම හිනාවක් ආව.වරුණිත් දැන් විමලේ එනකං මග බලාගෙන හිටියා නේද කියලා හිතුනා.
" මොකෝ අංකල් උනේ? මොකටද එන්න කියල තිබුනේ? "
'' මම කිව්වේ වරුණි මිස්. ඔය වැලි සින් එකක් තමා. ඕවා සාමන්‍ය දේවල්. ආ මිස්ටපොඩි බඩුවක් ගෙනාව මම ? ''
" බඩුවක්. ඒ මොනාද ඒ?"
'' බලන්නකෝ ඔක ඇරලම.? '
' " මට මොනාද අංකල්..?"
" බලන්නකෝ ? " මිනිහ බල කරපු නිසාම දුන්න බැග් එක ඇරලා බැලුවා. ඒ වෙලේ වරුණි ගේ ඇස් උඩ ගියා.
'' මේ මොනාද අන්කල්. මට මොකටද මේවා?"
'' මිට ලස්සනට තියෙයි. ඒකයි ගෙනාවේ.?''
'' ඔයාට නං පිස්සු, මේවා මොකටද මට. අනික මට ඕන තරම් ඇදුම් තියෙනවා නේ.? ''
'' මිස්ට ඇදුම් ඕන තරම් ඇති. ඒ උනාට ඔහොම ඒවා නැතුව ඇති නේ ? " එහෙම කිව්වම වරුණි එකේ තිබුණු ඇදුම් දෙකක් එලියට ගත්තා. ඒ දෙකම ගවුම් දෙකක් තිබුනේ ස්ට්‍රෙන්ච් ටයිප් එකේ tight ඒවා.
" අපෝ මේවා මොකටද අන්කල්. අනික මම මේවා මෙහෙ අදින්න බැ නේ?''
" මට ඕක දැක්කම ආස හිතුනා මිස් ඇඳලා ඉන්නවා බලන්න. ඒකයි තක හනියේ අරගෙන ආවේ. තව ඔන්න මම ගත්ත පැන්ටි වලට හරියන්න පොලියත් එක්ක ගෙනල්ලඇති ? "

" මොකක්? ඔයා කොහොමද ඒවා ගත්තේ ෂොප් එකෙන්. ඔයාට නං හොදටම පිස්සු අන්කල් ?”
''කවුද දන්නේ නෑ පිස්සු වැට්ටුවේ?"
" අනේ මේ මම නං කාවවත් පිස්සු වට්ටලා නෑ.? ''
''නැත්තං කවුද දන්නේ නෑ නේද. අර සිරිය වෙන්න ඇති? "
" සිරිය නං මම දන්නේ නෑ. සිරියගේ දුවට නං පිස්සු වැටිලා ඉන්නවා කියලා ආරංචි?"
" ඒක නං එහෙම තමා. ඕකිව සෙට් උනොත් නං ඉතින් හුකනවා හුත්ත ඉරෙන්න,ඔකිගේ අම්මට උණ ගැනෙන්න.?"
'' චික් විතරක් කියන කතා. ලජ්ජා නැද්ද මන්දා මගේ ඉස්සරහ ඔහොං කියන්න "
" අනේ මිස්. ඕකෙන් එකක් ඇඳලා පෙනන්කෝ? ''
" අපෝ බෑ අන්කල්. මෙහෙම කොහොමද අදින්නේ? ''
" අනේ ඉතින් වොෂ් රූම් එකට ගිහිල්ල අදින්නකෝ. දැන් මේකට මොකෙක්වත්එන්නේ නෑනේ.? " අනේ බෑ අන්කල්. එහෙම අදින්න.?"
" අනේ මිස්. ප්ලීස්. එකක් ඇඳලා පෙනන්කෝ?" එහෙම කියද්දී වරුණිට තවත් බෑකියන්න හිතුනේ නෑ.
'' ඔයත් මාර වද තමා දෙන්නේ අංකල්...?" එහෙම කියාගෙන එකේ තිබුණු නිල් පාට ගවුමත් අරගෙන වොෂ් රූම් එක ඇතුලට ගියා.පස්සේ ඇඳලා හිටපු බ්ලලවුස් එක ගලවල ඒක ඇඳලා ස්කර්ට් එකත් ගලවල දැම්මා. එකහිර නිසා ඇඟටම ඇලිලා වගේ තිබුනේ. සයිස් එක නං ගානට වගේ තියෙනවා. මේ යකාකොහොම තේරුවද දන්නේ නෑ ගානට හරියන්න. ඒ ගැන හිත හිත වොෂ් රූම් එකෙන්එලියට ආවේ ලජ්ජාවෙන්. ඇත්තටම ඒ වෙද්දී වරුණි ඒ විදියේ ඇදුමක් දන්නකාලෙකින් ඇඳලා තිබුනේ නෑ. ඒ වෙද්දී වෙලාව 5 පහු වෙලා නිසා විමලේ ඔෆිස් එකේජනෙල් එහෙම වහලා දාල තිබුනේ ඉස්සරහ දොරත් වහලා. වරුණි ලජ්ජාවෙන් වගේඒකත් ඇදල එලියට එද්දී විමලෙගේ ඇස් ලොකු වෙලා ගියා.
“අම්මෝ මිස් මම හිතුවේ නෑ මිස්ට මෙච්චර ලස්සනට තියේවි කියලා.?”

" කොහොමද සයිස් එක හරියට මැනලා වගේ ගෙනාවේ? ''
'' ඇයි මං මිස්ගෙන් උදේ ඇහුවේ " ඒ වෙලේ තමා වරුණිට මතක් වුනේ ඔව් මිනිහා ඒගැන කතා කරා නේද කියලා
'' අනේ අනේ. ඔයා වගේ කපටි මිනිහෙක්?”
" කොහොමහරි ලස්සනට ගානට තියෙනවා නේ මිස්? " එහෙම කියන ගමන් විමලේලඟට ඇවිල්ල වරුණිගේ ගෙඩි දෙක මිරිකලා කිව්වා.
" බ්‍රා එකත් නැතුව ඇන්ද නං මරුවට තියෙයි මිස්.?”
" අපෝ එහෙම බැනේ අංකල්. මේක අස්සේ. අනික මම දැන් යන්නත් ඕන නේ? "
'' ඒ උනාට දැන් අපි දෙන්න විතරනේ ඉන්නේ මිස්. "
" හම ඒ උනාට අද බෑ. පස්සේ දවසක බලමු"
" හරි මිස්. එහෙනම් එහෙම කරමුකෝ?" කියල විමලේ වරුණිගේ පිටි පස්සෙන් ඇවිල්ලඅත් දෙක ඉන වටෙන් දාල පයිය පුකට හේත්තු කරලා මුළු ඇඟම මිනිහගේ ගොරෝසුඅත්වලින් අතගාන්න ගත්ත ගවුමට උඩින්. ගවුම ඇඟටම ඇලිලා තියෙන නිසා වරුණිට ඒ අත් වල පහස හොදට දැනෙන්න ගත්තා.ඒ වෙද්දී වරුණිට තේරුණා මේ වගේ දෙයක් යටි හිත බලාපොරොත්තුවෙන් ඉඳලතියෙන්නේ කියලා. වරුණිත් මිනිහ කරන දේට ඉඩ දීල නිකං හිටියා.
“ඒත් අන්කල්. දවල් වෙච්ච දේ මතකනේ. මුකුත් කරන්න බෑ?" හම් අනේ වරුණි මිස්. එහෙනම් එක දෙයක් විතරක් කරන්න? "
" මොකද්ද? ඊයේ වගේ ද? "
" ම්ම ඒකත් ඔනේ. කටට පොඩක් ගන්නකො අද.? "
" මට බයයි අංකල්. කවුරු හරි ආවොත්?''
" නෑ දැන් නං මොකෙක්වත් එන්නේ නෑ. කටට විතරක් පොඩක් ගන්නකො.? "
“ම් අනේ මන්ද. එහෙනම් ඉක්මනට කරන දෙයක් කරන්න කෝ?" ඒ කියන අවසරෙන් විමලේ ඉක්මනට සිප් එක ඇරලා පයිය එලියට අරගෙන දුන්න වරුණිගේඅතට.

'' මිස් පොඩ්ඩක් අතේ ගහලම කටට ගන්න. එතකොට ජූස් හොදට උරනන් පුළුවන්?''මේ වෙද්දී තව කෙනෙක් සිද්දිය බලාගෙන ඉන්නවා කියලා වරුණි දන්නේ නෑ. විමලේ එන ගමන් සමන්ව බය කරලා එක්ක ගෙන ආවා උඹ දවල් සිද්දිය ගැන කාටවත් කියලතිබුනොත් හොයාගන්න බැරි වෙන්න වැඩක් කරනවා කියලා. ඒත් එහෙම බය කරන්න බැරි බව දනන් නිසා පස්සේ සමන්ට කිව්වා වරුණි මිස් කටට ගන්න එක්ක පෙනම් එක නිසා මේ දේවල් රහසක් විදියට තිය ගත්තොත් මීට වඩාදේවල් උනත් දෙන්න පුළුවන් කියලා. එහෙම කිව්වම සමනුත් ආසාවෙන් හා කියලාආවා විමල් සිග්නල් එක දුන්නම.

“කවුරු හරි එනවා නං පේනවා නේ මිස්. අද ස්කර්ට් එක උඩට උස්සල තියා ගන්න කෝ?”
“හ්ම්ම්ම් හරි බලමුකෝ. දැන් ඔය ඇති නේ?”
“හරි ඔන්න අද ඔහොමම ඉන්න ඕනා.?”
“හ්ම්ම්ම්..හරි, ඔන්න ඊට වැඩිය මුකුත් වෙන බෑ හරිද?”
“හරි අපෝ ඒ ඇති අදට?”
“හරි එහෙනම් දැන් ගිහිනර කබඩ් එකේ වැඩේ ඉවර කරලා ඉන්න. මටත් වැඩ ටිකක් තියෙනවා ඉවර කරගන්න?”
“හා හරි මිස්. මං ඒ වැඩේ ඉවර කරන්නම් අද ඉක්මනට?”
“ඔව්. ඔයාගේ කැරි පැල්ලම් ටිකත් යවන්න. නැත්තං සර්ට මාට්ටු වේවි?”
“අපෝ එහෙමද? එහෙනම් ඒ ෆයිල් කවර ටික අයින් කරලා අලුත් ඒවා දාමු?”
“කරන මගුලක් ඒවායේ නොම්මර හරියට ලියල අයින් කරන්න. නැත්තං ආයේ හොයන්න ගියාම වදේ අපිටම තමා?”
“හා හරි මිස්”
එහෙම කියලා මිනිහ ලඟට ඇවිල්ල ගල් දෙක ආයේ පොඩ්ඩක් අතගාලම තමයි ආයේ ගියේ. ඒ වෙලේ වරුණිටත් හිතුනා මිනිහට ජොකා නැතුව ඉන්න කියන්න. මොකද එහෙම උනොත් පයිය නැගල තියෙනවා හොදට පේන නිසා. ඒත් එහෙම දෙයක් කරොත් මිනිහා මං ගැන වැරදියට හිතයි කියන බය නිසා වරුණි ඒ සිතුවිල්ල එහෙමම අමතක කරලා දැම්මා. වැඩේ කරන ගමන් ස්කර්ට් එක උඩටම උස්සල ගල් දෙක තුන් කාලක් විතර පේන්න තමයි වාඩි වෙලා වැඩ කරේ කකුල් දෙක එලියට දාගෙන. විමලේ සැරින් සැරේ ඇවිල්ලා බලල යනවා.හිහි

- නැවත හමුවෙමු -