READERS PARADISE

കായി ഡെപ്പോസിറ്റ് മിഷിൻ
—————————————
“കുഞ്ഞാപ്പു, ഞ്ഞി എനക്കൊരു സഹായം ചെയ്യണം. ബാങ്കില് പോയി ഈ പൈസ ന്റെ അക്കൗണ്ടിൽ ഒന്ന് ഇടണം. എനക്ക് സമയോല്ലാത്ത കൊണ്ടാ”

“അല്ല കുട്ടാപ്പു, ഞ്ഞ് ഏത് ലോകത്താ? ഇതിനൊക്കെ ഇപ്പോ ബാങ്കിൽ പോണാ? ടെക്കനോളജി വളർന്നതൊന്നും ഞ്ഞ് അറിഞ്ഞില്ലേ?. ഇമ്മളെ അങ്ങാടീലും വന്നില്ലേ സി ഡി എം. അയിൽ കൊണ്ടോയങ്ങ് ഇട്ടാ മതി. അഞ്ച് മിനിറ്റിന്റെ പരിപാടിയെ ള്ളൂ”

“ആ പിന്നെ, സി ഡി യിൽ അല്ലേ ഇപ്പോ പൈസ ഇട്ന്ന്. ഞ്ഞ് ഇന്റെ തള്ള് ദേശം കൊറക്കണെ”

“ന്റെ ചങ്ങായി മ്മളെ വട്ടത്തിലെ സി ഡി അല്ല. സി ഡി എം. കായി ഡെപ്പോസിറ്റ് മിഷിൻ. ഇഞ്ഞി ഇപ്പോ തന്നെ കൂടെ വാ ഞമ്മള് ഇട്ട് കണിച്ചേരാ”

“ആരാന്റെന്ന് വായ്പ്പം മാങ്ങ്യ പൈസ്യാ. ഈ സി ഡി എമ്മിൽ എല്ലാം കൊണ്ടായി ഇട്ടിട്ട് അവസാനം എടങ്ങാറ് ആവരുത്”

“ഞ്ഞി ധൈര്യായിട്ട് വാ. അങ്ങ് ദുഫായിൽ കുഞ്ഞാപ്പു എത്ര സി ഡി എം കണ്ടതാ. ഇഞ്ഞൊന്നും ടെക്കനോളജി വളർന്നത് അറിയാത്തേന്റെ കൊയപ്പാ”

അങ്ങനെ രണ്ടാളും സി ഡി എം കൗണ്ടറിൽ എത്തി. ഉള്ളിലേക്ക് കടന്നതും സി ഡി എമ്മിന്റെ കാഷ് ഇടുന്ന സ്ഥലം ഓപ്പൺ ആയി

“ദേ ഇവിടെ പൈസ ഇട്ടോളി”

“അല്ല കുഞ്ഞാപ്പു, ഈല് കാർഡൊന്നും ഇടണ്ടേ??”

“ഇതാ ഞാൻ പറഞ്ഞത് ഇഞ്ഞ് ടെക്കനോളജി വളർന്നത് അറിഞ്ഞിക്കില്ല ന്ന്. എടോ ഇപ്പോ ഫേസ് ഡിറ്റക്ഷൻ അല്ലേ. ഇഞ്ഞ് ഇവിടെ കേറിയപ്പോ തന്നെ ഫേസ് ഡിറ്റക്ട് ചെയ്ത്. ഇനി ഈല് പൈസ ഇട്ടാ മാത്രം മതി. അക്കൗണ്ടിൽ കേറിക്കോളും”

“തന്നെ?? ന്നാലും കുഞ്ഞാപ്പു ഞ്ഞ് ഇതൊക്കെ എങ്ങന പഠിച്ച്?”

“ ബാട്സാപ്പിൽ ബെർതേ തോണ്ട്യ പോര. എടക്ക് ടെക്ക് ന്യൂസെല്ലം വായിക്കണം. സമയം കളയാണ്ട് വേഗം പൈസ ഇട്. ആഹ് .. ആട ഞെക്ക്, ഇബ്ഡ ഞെക്ക്, ഒന്നൂടെ ഞെക്ക്. ഓക്കെ അങ്ങനെ പൈസ അക്കൗണ്ടിൽ ആയി. കണ്ടില്ലേ ട്രാൻസാക്ഷൻ സക്സസ്”

“അല്ല കുഞ്ഞാപ്പൂ ഇതിന് മെസേജ് വേരൂലെ”

“മെസേജ് വെരണ്ടതാണ്. വന്നിക്കില്ല ?? ഒന്നൂടെ ഫോണിൽ നോക്കിക്കേ”

കുട്ടാപ്പു പിന്നെയും ഫോണിൽ നോക്കിയെങ്കിലും മെസേജ് ഒന്നും വന്നില്ല. സംശയത്തോടെ കുഞ്ഞാപ്പുവിനെ നോക്കി.

“ന്റെ പൈസ പോയോ??”

“ അതീ ബാങ്കുകാര് എടക്കിങ്ങനെയാ മെസേജ് അയക്കാൻ ഭയങ്കര മടിയാ”

ആശങ്ക പുക പോലെ നിറഞ്ഞ് ഇപ്പോൾ പൊട്ടും എന്ന അവസ്ഥയിലെത്തിയപ്പോഴാണ് പുറത്ത് നിന്നൊരാൾ അകത്തേക്ക് വന്നത്.

“അയ്യോ നിങ്ങൾ അതിൽ ക്യാഷ് ഇട്ടോ ? ഞാൻ ക്യാഷ് ഇടാൻ വേണ്ടി പ്രോസസ് ചെയ്ത് വെച്ചതായിരുന്നു. ഒരു കോൾ വന്നപ്പോ റേഞ്ച് കിട്ടാത്തോണ്ട് പുറത്ത് പോയതാ. ഇതിപ്പോ എന്റെ അക്കൗണ്ടിലേക്ക് ആയിരിക്കും ക്യാഷ് വന്നിട്ടുണ്ടാവുക”

“അയ്യോ… എടാ കുഞ്ഞാപ്പൂ അപ്പോഴേ ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ. ഇനിയിപ്പോ എന്റെ പൈസക്ക് ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യും”

“അങ്ങനെ വരാൻ വഴിയില്ലല്ലോ, ഇതിന്റെ ഫേസ് ഡിറ്റക്ഷൻ കംപ്ലൈന്റ് ആയോ എന്തോ”

“ഇന്റെയൊരു ഫേസ് ഡിറ്റക്ഷൻ. നിർത്തിക്കോ തള്ളൽ. മര്യാദക്ക് എന്റെ പൈസക്ക് ഒരു വഴി ഇണ്ടാക്കി താ”

“ഇഞ്ഞ് ഇങ്ങനെ തുള്ളല്ലേ. ഞാൻ മൂപ്പരോടൊന്ന് സംസാരിക്കട്ടെ.
ബൈദുബൈ പറ്റാനുള്ളത് പറ്റി. ഇങ്ങളെ കയ്യിൽ ഗൂഗിൾ പേ ണ്ടോ”

“ഉം”

“ന്നാ ആ പൈസ ഒന്ന് മ്മളെ കുട്ടാപ്പുന് ഗൂഗിൾ പേയിൽ അയച്ച് കൊടുക്ക്വോ”

അയാൾ ആദ്യം ഒന്ന് മടിച്ച് നിന്നു. പെട്ടെന്ന് അത് വരെ പന പോലെ നിന്നിരുന്ന കുഞ്ഞാപ്പു കാറ്റടിച്ചത് പോലെ അയാളുടെ കാലിലേക്ക് ഒറ്റ വീഴ്ചയായിരുന്നു

“പ്ലീസ് ഇല്ലെങ്കിൽ ഈ ചെങ്ങായി എന്നെ ചുരുട്ടി കൂട്ടി സി ഡി എമ്മിൽ ഇടും”

“ശരി ശരി. ഞാൻ പൈസ ട്രാൻസ്ഫർ ചെയ്യാം”

അങ്ങനെ പറ്റിയ അമളിയിൽ നിന്നും തൽക്കാലം രക്ഷപ്പെട്ട് അവർ തിരികെ നടന്നു.

“കുഞ്ഞാപ്പു, മേലാൽ ഇനി അറിയാൻ പാടില്ലാത്ത കാര്യങ്ങൾ തള്ളാൻ നിൽക്കരുത്”

“ ശേടാ.. ഇനിക്കിപ്പോ ബാങ്കിൽ പോവാണ്ട് പൈസ അക്കൗണ്ടിൽ ആയില്ലേ?? അതാണ് ഞമ്മൾ പറഞ്ഞ ടെക്കനോളജിയുടെ വളർച്ച”

കുട്ടാപ്പു കല്ലെടുക്കാനായി കുനിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും കുഞ്ഞാപ്പു ഉസൈൻ ബോൾട്ടിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന ഓട്ടം ആരംഭിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നു!!
✍️രാഹുൽ രാജ്

ഡിജിറ്റൽ കാലത്തെ ചതിക്കുഴികൾ!!

https://www.instagram.com/reel/C3ff3O7sRUg/?igsh=MXN5bmtrNHBleW01dw==

ഹിമാലയത്തെ അറിയുകയെന്നാൽ ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ മനുഷ്യൻ എന്നത് എത്രമാത്രം ചെറുതാണെന്ന തിരിച്ചറിവുണ്ടാകുക എന്നതാണ്, അതിലൂടെ ഉള്ളിലെ അഹംഭാവം ഇല്ലാതാവുക എന്നതാണ്⛰️

കാലത്തിന്റെ കുരുക്ക് കഴുത്തിലണിഞ്ഞവരാണ് മനുഷ്യർ. അത് പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത പലയിടങ്ങളിലേക്ക് നമ്മെ നയിക്കുന്നു. ഒടുവിൽ കാലമൊന്നാഞ്ഞ് വലിക്കുമ്പോൾ പിടഞ്ഞ് പിടഞ്ഞ് ….. 🖤🖤
എംടി❤️

ഒരു സർഗ്ഗ പ്രതിഭയുടെ തൂലികക്ക് പിന്നിലെ ജീവിത കഥകൾ💚

പ്രണയത്തെ അക്ഷരങ്ങളിലേക്ക് പകർത്തിയത്❤️

ഗർഭശ്രീമതി
-----------

“എടീ കോഴി മതിയാക്ക്”

ഒരു പ്ലേറ്റ് കുഴിമന്തി ഫിനിഷ് ചെയ്ത് അതിലെ രണ്ടാമത്തെ പീസും ആസ്വദിച്ച് ഫിനിഷ് ചെയ്യാൻ പോകുമ്പോഴാണ് സുഹൃത്ത് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞത്.

“രാവിലെ ട്രെയിനിൽ വരുമ്പോഴും, പിന്നെ ഓഫീസിലും ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോ ഹോട്ടലിലും തിരിച്ച് പോകുമ്പോ ബസ്സിലും ഇച്ചിരി വായ നോക്കുന്നതിനാണോ നീ എന്നെ കോഴീ ന്നു വിളിക്കുന്നേ?”

“അതല്ലെടീ നീ കഴിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കോഴി മതിയാക്കാൻ. അതിന്റെ ശേഷക്രിയക്ക് ഇച്ചിരി അസ്ഥിയെങ്കിലും ബാക്കി വെക്ക്”

“ ഓഹ് ഈ കോഴി. എന്ത് ചെയ്യാനാ കോഴി എന്റെ വീക്നെസ്സ് ആയിപ്പോയി”

“സ്വാഭാവികം! ഇങ്ങനെ മൂക്ക് മുട്ടെ തിന്നാൽ രാത്രി ടോയിലറ്റിൽ തപസിരിക്കേണ്ടി വരും “

“ഒന്ന് പോടീ, കൊക്കെത്ര കോഴി കണ്ടതാ”

അവസാനം വീട്ടിൽ പോയി ഭർത്താവിനൊപ്പം കഴിക്കാൻ ഒരു മന്തി പാഴ്സലും വാങ്ങി സുഹൃത്തിനോട് ബൈ പറഞ്ഞ് അവൾ ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു. അധികം താമസിയാതെ ബസ് വന്നു. കയറി ചുറ്റും നോക്കി. സീറ്റ് ഒന്നും ഒഴിവില്ല. പെട്ടെന്നാണ് ഒരു കുട്ടി സീറ്റ് ഒഴിഞ്ഞ് തന്നത്. അവൾക്ക് നിറഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് സീറ്റിലിരുന്നു. അടുത്ത സ്റ്റോപ്പിൽ ഇറങ്ങേണ്ട കുട്ടിയാകും. പക്ഷേ സ്റ്റോപ്പുകൾ ഒന്നു രണ്ടു കഴിഞ്ഞിട്ടും കുട്ടി ഇറങ്ങിയില്ല. പിന്നെന്തിനാകും അവൾ എനിക്ക് സീറ്റ് ഒഴിഞ്ഞ് തന്നത്? ഇപ്പോഴത്തെ കുട്ടികൾക്കൊക്കെ ഇതര ബഹുമാനമോ?? ഒരു സന്ദേഹത്തോടെ കുട്ടിയെ നോക്കി. ഒരു ചിരി മറുപടിയായി കിട്ടി. അടുത്ത സ്റ്റോപ്പിൽ തൊട്ടടുത്ത് ഇരുന്നയാൾ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ കുട്ടി സീറ്റില് വന്നിരുന്നു.
“അല്ല, കുട്ടിയെന്തിനാ എനിക്ക് സീറ്റ് ഒഴിഞ്ഞ് തന്നത് ?”

“ഒരു ഗർഭിണിയെ നിൽക്കാൻ വിട്ട് സീറ്റിൽ ഇരിക്കാനും മതരും കഠിന ഹൃദയ അല്ല ചേച്ചീ ഈ ചിഞ്ചു മോൾ പി പി.”

മറുപടി കേട്ട് ഹൃദയം നിലച്ച് പോയില്ലല്ലോ എന്ന് ഒന്നു തൊട്ടു നോക്കി ഉറപ്പ് വരുത്തി സ്വന്തം വയറിലേക്ക് നോക്കി. മന്തിയും കോഴിയും നിറഞ്ഞ് വാഴുന്ന ആ നിറ വയർ കണ്ട് ഞാൻ മനസ്സിൽ കരുതി – എന്റെ ഭാഗത്തും തെറ്റുണ്ട്!

“ എത്ര മാസായി ചേച്ചീ ?“

കുറെ വർഷങ്ങളായി ഇങ്ങനെ തന്നെയാടീ പുന്നാര മോളെ എന്ന് പറയണമെന്ന് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ആത്മസംയമനം ആട്ടിൻ ബിരിയാണിയുടെ ഫലം ചെയ്യും എന്ന തത്വത്തിൽ മുറുകെ പിടിച്ച് ഇരുന്നു.

“ചേച്ചീ എന്റെ സ്റ്റോപ്പ് എത്താറായി ഞാൻ ഇറങ്ങട്ടെ” ഇറങ്ങി പോകുമ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞു
“ചേച്ചീ ശ്രദ്ധിക്കണേ അധികം ഇളകാതെ നോക്കണം ട്ടോ“
പാർസൽ വാങ്ങിയ കുഴിമന്തി അവളുടെ തലയിൽ കമഴ്ത്തണമെന്ന് കരുതിയെങ്കിലും രാത്രി പട്ടിണിയാകും എന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം ക്ഷമിച്ചു.

രാത്രി ഭർത്താവ് എന്താണ് മുഖത്തൊരു ഡിപ്രഷൻ എന്ന് കുത്തി കുത്തി ചോദിച്ചിട്ടും അവന്റെ കളിയാക്കൽ കൂടെ സഹിക്കാനുള്ള ത്രാണിയില്ലാത്തതിനാൽ ഒന്നും വിട്ട് പറഞ്ഞില്ല. എന്ത് വില കൊടുത്തും നാളെ മുതൽ വർക്കൌട്ട് തുടങ്ങണം എന്ന് ചിന്തിച്ചിരുന്നപ്പോഴാണ് വയറിനുള്ളില്‍ നിന്നും ഒരു മുറുമുറുപ്പ്. ഉള്ളിൽ നിന്നും ഒരു കോഴിയുടെ നീട്ടിയുള്ള കൂവൽ കേട്ടപ്പോഴേക്കും മനസ്സിലായി ഇത് ഒരു അങ്കപ്പുറപ്പാടാണെന്ന്! പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല ടോയിലറ്റിലേക്ക് ഓരോട്ടമായിരുന്നു. അൽപം ആശ്വാസം ലഭിച്ചപ്പോൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.
അപ്പോഴേക്കും വീണ്ടും ഒരു കൂവൽ. വീണ്ടും തിരിച്ചോടി. പിന്നെ നേരം പുലരുവോളം അനർഗള നിർഗളമായി പ്രവഹിക്കുകയായിരുന്നു. രാവിലെയായിട്ടും വയറിലെ കോളിളക്കം അടങ്ങാത്തതിനാൽ ഡോക്ടറെ കാണാനായി പോകാന് തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ ഭർത്താവിനൊപ്പം ഡോക്ടറെ കണ്ട് മടങ്ങുമ്പോൾ എതിരെ വന്ന ആളെ കണ്ടപ്പോൾ തല ചുറ്റുന്നത് പോലെ തോന്നി. ചിഞ്ചുമോൾ പി പി.
“അയ്യോ ചേച്ചീ, എന്നാ പറ്റി ആശുപത്രീല് വരാൻ. ഞാൻ അപ്പോഴേ പറഞ്ഞതല്ലേ അധികം ഇളകാതെ സൂക്ഷിക്കണമെന്ന്”

“അയ്യോ ഇത് അതിന് നമ്മൾ വിചാരിച്ചിട്ട് ഇളകുന്നതല്ലല്ലോ, മൊത്തത്തിൽ അങ്ങ് ഇളകി പോകുവല്ലേ” ക്ഷീണിച്ച ഭാര്യയെ സഹായിക്കാൻ ഒന്നുമറിയാത്ത ഭർത്താവ് മറുപടി നല്കി.

“അയ്യോ ചേച്ചീ അപ്പോ അബോർഷൻ ആയോ?” തലയിൽ കൈ വെക്കുകയല്ലാതെ അപ്പോൾ വേറെ ഒന്നും ചെയ്യാനുള്ള ആരോഗ്യമില്ലായിരുന്നു

“ മൂക്ക് മുട്ടെ തിന്നിട്ട് വയറിളകി പോകുന്നതിനൊക്കെ ഇപ്പോ അബോർഷൻ ന്നാണോ പറേന്നെ ” കെട്ടിയോൻ വീണ്ടും.

“ അല്ല അപ്പോ ചേച്ചീടെ ഗർഭം?”

“ ഏഹ്.. ഞാൻ അറിയാതെ നിനക്ക് ഗർഭമോ ?”

കെട്ടിയോനോട് മിണ്ടരുത് എന്ന് ആംഗ്യം കാട്ടി ചിഞ്ചുമോളെ അടുത്തേക്ക് വിളിച്ച് പറഞ്ഞു
“ മേലിൽ നീ ബസ്സിൽ ഒരാൾക്കും സീറ്റ് ഒഴിഞ്ഞ് കൊടുക്കരുത്. ഇനി നീ ഇവിടുന്ന് മിണ്ടിയാൽ അബോർഷനല്ല നിന്റെ പോസ്റ്റ്മോർട്ടം ഇവിടുന്ന് നടത്തേണ്ടി വരും
പിന്നെയൊന്നും മിണ്ടാതെ അടുത്തൊരാളെ സഹായിക്കാനായി ചിഞ്ചുമോൾ നടന്നു നീങ്ങി.
✍️ Rahul Raj

📚ഐ ഐ ടി മദ്രാസ്
✍️ കെ. വി മണികണ്ഠൻ
വളരെ വ്യത്യസ്തമായൊരു കഥാ പരിസരമുള്ള ക്രൈം ത്രില്ലർ.ആദ്യം തന്നെ വായനക്കാരനെ പുസ്തകത്തിലേക്ക് ആകാംക്ഷയുടെ കൊളുത്തിനാൽ കുരുക്കുന്നുണ്ട് എഴുത്തുകാരൻ. അവസാനം അതി സമർത്ഥമായി രഹസ്യങ്ങളെല്ലാം ചുരുളഴിക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ മാത്രമാണ് ആ കൊളുത്തിൽ നിന്നും മോചനം ലഭിക്കുന്നത്. ഐ ഐ ടി മദ്രാസിനുള്ളിലെ ഏക്കറ് കണക്കിനുള്ള ആർക്കും പ്രവേശിക്കാൻ കഴിയാത്ത കൊടും കാടും അതിനു സമീപത്തായി നടക്കുന്നൊരു കൊലപാതകവും അത് അന്വേഷിക്കുന്ന കാട്ടാളൻ എന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥനും, കാക്കി എന്ന സവിശേഷമായ കഥാപാത്രവുമെല്ലാം ചേരുമ്പോൾ അത് മികച്ചൊരു വായനാനുഭവമാകുന്നുണ്ട്. നോവലിന്റെ പല ഭാഗത്തും രചയിതാവ് തന്ത്രപരമായി അത് വരെയുള്ള കഥാ സംഗ്രഹം പറഞ്ഞ് വെക്കുന്നത് കഥയെ വായനക്കാരനിൽ ഉറപ്പിക്കാൻ വളരെയധികം സഹായിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നെ സംബന്ധിച്ച് ഉദ്വേഗത്താൽ താഴെ വെക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധം വായിച്ചവസാനിപ്പിച്ച ഒരു നോവലാണിത്. ക്രൈം ത്രില്ലർ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർ തീർച്ചയായും വായിക്കുക ✌

ചില പുസ്തകങ്ങൾ നമുക്ക് അനുഭവിക്കാൻ കഴിയും. അത്തരത്തിൽ ഒന്ന് ❤️

ആ നിമിഷം, ആനിയമ്മ ജീവനൊടുക്കിയതിന്റെ കാരണം ആറിന്റെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് അയാളെ പിടിച്ചുതാഴ്ത്തി. അപ്പോഴേക്കും, സിമിത്തേരിയില്‍ നാട്ടിയിരുന്ന തടിക്കുരിശുകളുടെ താഴെ നിറഞ്ഞുകിടന്ന വെള്ളത്തില്‍ തൊടാന്‍ മഴ വീണ്ടും ഒരുക്കം കൂട്ടിയിരുന്നു. അവിരാച്ചന്റെ കുഴിമാടത്തിന് മുകളിലുണ്ടായിരുന്ന നനഞ്ഞ റീത്തും പൂക്കളും വാവച്ചന്‍ ഓരോന്നായി എടുത്തുമാറ്റി. എന്നിട്ട്, കക്ഷത്തില്‍വച്ചിരുന്ന ചാരായക്കുപ്പി തുറന്ന് വെഞ്ചിരിക്കാനെന്നവണ്ണം കുഴിമാടത്തിലൊഴിച്ചു. പിന്നെ, അസ്ഥി നുറുങ്ങുന്ന വേദനയോടെ അപ്പന്റെ കുഴിമാടത്തില്‍ സര്‍വ്വശക്തിയോടെ ആഞ്ഞുചവിട്ടി. അന്നേരം, കുട്ടനാടിനെ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ച് ഒന്നുരണ്ടു കൊള്ളിയാന്‍ വാവച്ചനു മുകളില്‍ വലിയ ശബ്ദത്തോടെ ചിന്നിച്ചിതറി.

അയാളുടെ പെണ്ണുമ്പിള്ള അകത്തുകിടന്ന് എന്തോ പള്ള് വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ശിവന്‍ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ നത്ത് തിരിച്ച് അകത്തു കയറി പായ ചുരുട്ടി ഒരു മൂലയ്ക്കു വച്ചിട്ടു വീടിനു പുറത്തിറങ്ങി. 
'സാധനം കയ്യിലിരിപ്പില്ല. നെടുന്തുരുത്തി ചിറ വരെ പോകേണ്ടിവരും.'
കോട്ടവായിട്ട് നത്ത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന്റെ വായില്‍നിന്നു ബീഡിയും ചാരായവും കൂടിക്കലര്‍ന്ന ഒരു പുളിപ്പുനാറ്റം പുറത്തുചാടി. 
'അണ്ണന്റെ മുഖത്തിത് എന്നാ പറ്റീതാ. വല്ല കടന്നലും കുത്തിയോ?'
നീരുവന്ന് വീര്‍ത്ത ശിവന്റെ മുഖം കണ്ടു നത്ത് ചോദിച്ചു.
'കടന്നലല്ല, കൂട്ടംതെറ്റിയ ഒരു കൂരി' ശിവന്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു.
ആറ്റിറമ്പിലൂടെ നെടുന്തുരുത്തി ചിറ ലക്ഷ്യമാക്കി മൂവരും നടന്നു.
വയലിലെ ചീവീടുകളും മാക്രികളും മാറിമാറി താളത്തില്‍ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മുകളില്‍ തെളിഞ്ഞുനിന്ന ചന്ദ്രന്റെ വട്ടത്തിലുള്ള നിലാംവെട്ടം വെള്ളത്തിലൂടെ കയറിയിറങ്ങി നടന്ന അവരുടെ കാലുകളില്‍ ഇടയ്ക്കിടെ വന്നു തൊട്ടു.
നിറയെ തെങ്ങുകള്‍ നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന ചിറയിലെത്തിയപ്പോള്‍ നത്ത് ഉടുമുണ്ട് ഊരി അടുത്തുണ്ടായിരുന്ന ഒരു പൂവരശില്‍ കെട്ടി. മുകളിലേക്ക് ഉയര്‍ന്നുനിന്ന ഓരോ തെങ്ങിനേയും മാറി മാറി ആലിംഗനം ചെയ്യുന്ന കണക്ക് അതിന്റെ തടികളില്‍ പിടിച്ചു തൂമ്പിനടുത്തെത്തി. ഒരാള്‍ക്കു കഷ്ടിച്ചു നടക്കാനുള്ള ഇടമേ വരമ്പിനുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. വാവച്ചനും ശിവനും ഇക്കരെമാറി കാത്തുനിന്നു. 
വരമ്പിന് അറ്റത്തെത്തിയപ്പോള്‍ നത്ത് മെല്ലെ വെള്ളത്തിലിറങ്ങി മുങ്ങാംകുഴിയിട്ടു ചെളിക്കുണ്ടിലേക്കു താഴ്ന്നു. ഒരു കയറും കടിച്ചുപിടിച്ചാണേ നത്ത് പൊങ്ങിയത്. അതിന്റെ മറ്റേ അറ്റം ചിറയുടെ മറുവശത്തേക്കു നീണ്ടിരുന്നു. വെള്ളത്തില്‍നിന്നു തൂമ്പിനിപ്പുറം വരമ്പിലേക്കു കയറിയിട്ട് നത്ത് കയര്‍ ആഞ്ഞുവലിച്ചു. അതിന്റെ ഒരു അറ്റത്താണ് വാറ്റ് ഉണ്ടാക്കി കുപ്പിയിലാക്കി കെട്ടി താഴ്ത്തിയിരുന്നത്. 
രണ്ടു കുപ്പി ചാരായവുമായി നത്ത് ഇക്കരെ കരയ്‌ക്കെത്തിയിട്ട് പറഞ്ഞു:
'പൊലീസോ എക്‌സൈസോ മണം പിടിച്ചു വന്നാലും ഇതിന്റെ തുമ്പുപോലും കിട്ടത്തില്ല. അവരു വള്ളം കേറി വരുന്നുണ്ടെന്നറിഞ്ഞാല്‍ ഞാന്‍ കയറിന്റെ ഒരറ്റം കണ്ടിച്ചു വിടും. കുപ്പി ചെളിയില്‍ താഴ്ന്നു കിടക്കും. പിന്നെ പാതിരാത്രി എപ്പോഴേലും വന്നു മുങ്ങിയെടുക്കും. ചെളീല് കെടക്കുമ്പോ ഇവന്‍ ഇച്ചിരി മുറ്റാകും. രണ്ടെണ്ണം ഇറക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ മൂലം പൊരിഞ്ഞിറങ്ങും.' 
നത്ത് വാവച്ചന് ഒരു കുപ്പി നീട്ടിയിട്ട് അഭിമാനത്തോടെ പറഞ്ഞു.
വാവച്ചന്‍ രണ്ടു കവിള്‍ ചാരായം അകത്താക്കിയിട്ട് ശിവനു നീട്ടി. ശിവന്‍ അതില്‍നിന്നു രണ്ടുതുള്ളി എടുത്ത് നീരുവച്ചു വീര്‍ത്ത മുഖത്തേക്ക് ഒഴിച്ചു. എന്നിട്ടു വാവച്ചനോടായി പറഞ്ഞു:
'തനി മൃഗമായിരുന്നടാ നിന്റപ്പന്‍. പണിതത് ആരായാലും തെറ്റുപറയാന്‍ പറ്റത്തില്ല. അത്രയ്ക്കല്ലായിരുന്നോ അങ്ങേരുടെ കൊണവതിയാരം.'
വാവച്ചന്‍ ശിവന്റെ കയ്യില്‍നിന്നു കുപ്പി വാങ്ങി ഒറ്റവലിക്ക് പകുതിയും അകത്താക്കി. 
ശിവന്‍ തുടര്‍ന്നു:
'കൊച്ചുപിള്ളേരെപ്പോലും വെറുതേ വിടുകേലാരുന്നു. പലതും നിനക്ക് അറിയാഞ്ഞിട്ടാ. പക്ഷേ, നിന്റമ്മച്ചിക്ക് അറിയാം. പാവം അവര് അങ്ങേരുടെ ഒറ്റാലില്‍ പെട്ടുപോയതല്ലേ.'
വാക്കുകളെല്ലാം വറ്റി വാവച്ചന്‍ നിലത്തു കുത്തിയിരുന്നു. ചതവും നീരുമായി പലപ്പോഴും നിറകണ്ണുകളോടെ കുരിശുവരയ്ക്കാന്‍ ഇരിക്കുന്ന അമ്മച്ചിയുടെ മുഖമായിരുന്നു അപ്പോള്‍ അയാളുടെ മനസ്സില്‍. 
ചാരായത്തിന്റെ ലഹരി തലയിലേക്കു കയറിത്തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ കണ്ടത്തിനക്കരെ തലയുയര്‍ത്തിനിന്ന് കാറ്റത്താടിയ തെങ്ങുകള്‍ക്കൊപ്പം അയാളുടെ മനസ്സും ആടിയുലഞ്ഞു. അപ്പനെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചപ്പോള്‍ വാവച്ചന്റെ ദേഹത്തുകൂടി ഒരു മരവിപ്പ് പടര്‍ന്നു നത്തിനെ വീട്ടിലാക്കിയിട്ട് ശിവന്‍ നേരം വെളുപ്പിക്കാന്‍ കടവിലടുപ്പിച്ചിരുന്ന വള്ളം ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു; ബാക്കിയുള്ള കുപ്പി കക്ഷത്തില്‍വച്ചു വാവച്ചന്‍ അവിരാച്ചന്റെ കുഴിമാടത്തിലേക്കും. 
10 സിമിത്തേരി മുഴുവന്‍ നീലനിറത്തില്‍ കട്ടപിടിച്ച ഇരുട്ട് മൂടിയിരുന്നു. ആറിന്റെ അക്കരെയുള്ള ചില വീടുകളില്‍നിന്നു വെള്ളത്തിലേക്കു ചാഞ്ഞിറങ്ങിയ നേര്‍ത്ത തിരിവെളിച്ചം അങ്ങിങ്ങു പരന്നുകിടന്നു. പുഴയോ വഴിയോ എന്നു നിശ്ചയമില്ലാത്തവണ്ണം ഏറ്റത്തില്‍ വെള്ളം കയറിക്കിടന്ന ആറ്റിറമ്പിലൂടെ വാവച്ചന്‍ വേച്ചുവേച്ചു നടന്നു. 
അപ്പനോട് അത്രയും പകയുണ്ടായിരുന്നത് ആര്‍ക്കെന്ന തോന്നല്‍ വെള്ളത്തില്‍ പടര്‍ന്നുകിടന്ന കടലുകണക്ക് അയാളെ ചുറ്റിവരിഞ്ഞു. താഴെ മൂടിക്കിടന്ന പെയ്ത്തുവെള്ളത്തില്‍നിന്നു പടര്‍ന്നു കയറിയ തണുപ്പിലും അയാള്‍ അടിമുടി വിയര്‍ത്തു. 
അമ്മച്ചി ചൊല്ലാറുണ്ടായിരുന്ന മാതാവിന്റെ ലുത്തിനിയ അയാളുടെ ഓര്‍മ്മയില്‍ തെളിഞ്ഞു. ഒന്നുരണ്ടു മാനത്തുകണ്ണികള്‍ അയാളുടെ കാലുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ അന്നേരം മാര്‍ച്ചുചെയ്തു പോയി.
അപ്പനെ കൊന്നതാരെന്ന ചോദ്യം വീണ്ടും വാവച്ചന്റെ മനസ്സിലേക്കു മടപൊട്ടിയിറങ്ങിയപ്പോള്‍ പോത്തക്കുട്ടിയുടെ കഴുത്തില്‍ കിടന്ന കൊന്തയിലെ കുരിശുരൂപം ഒരു ചൂണ്ടപോലെ വളഞ്ഞ് അയാളുടെ നെഞ്ചില്‍ കൊളുത്തിവലിച്ചു.

വെള്ളത്തിന്റെ തണുപ്പില്‍ ദിവസങ്ങളോളം കിടന്ന് അഴുകിത്തുടങ്ങിയ ജഡമാണേലും ശിവന്‍ നീന്തിച്ചെന്നു കരയ്ക്കടുപ്പിക്കും, ശവത്തിന്റെ കയ്യോ കാലോ അറ്റുമാറാതെ.
ഒറ്റത്തോര്‍ത്തുടുത്ത്, ആറ്റുവെള്ളം രണ്ടുവട്ടം കവിളില്‍ കോരി, പിന്നെയൊന്നു നീട്ടിത്തുപ്പി, രണ്ടുകുപ്പി കള്ളും അകത്താക്കി ശിവന്‍ വെള്ളത്തിലോട്ട് മലക്കം മറിഞ്ഞു ചാടുന്നതു കാണാന്‍ തന്നെ ഒരു വള്ളംകളിക്കുള്ള ആളുകൂടുമായിരുന്നു. 
8 ചങ്ങനാശ്ശേരീന്ന് പുളിങ്കുന്നിനുള്ള അവസാനത്തെ ബോട്ടില്‍ വന്നിറങ്ങിയ ആളുകളെ പടിഞ്ഞാറെക്കരയിലും കിഴക്കേക്കരയിലും ഇറക്കിയിട്ട്, കടത്തുവള്ളം ജങ്കാര്‍ കടവില്‍ അടുപ്പിച്ച് വലിച്ചുകെട്ടിയ ശേഷം ശിവന്‍ ശങ്കുണ്ണിയുടെ ഷാപ്പിലേക്കു പതിവുപറ്റിനായി നടന്നു. 
ഷാപ്പിലും വെള്ളം കയറിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. ജോലിക്കാരില്‍ ചിലര്‍ വെള്ളത്തില്‍ രണ്ടും മൂന്നും കട്ടയിട്ട് അതിനു മുകളില്‍ ഇരിപ്പുപലകയും ബെഞ്ചുമൊക്കെ ഉയര്‍ത്തുന്ന തിരക്കിലാണ്. ശിവന്‍ അകത്തേക്കു കയറിയതും ശങ്കുണ്ണി രഹസ്യമായി പറഞ്ഞു:
'ചക്കാലയ്ക്കലെ ചെറുക്കന്‍ പതിവില്ലാതെ കുറച്ചുമുന്‍പ് ഈ വഴി വന്നാരുന്നു. അപ്പന്‍ ചത്തേന്റെ സങ്കടം തീര്‍ക്കാന്‍ രണ്ടെണ്ണം അടിക്കാന്‍ വന്നതാണെന്നാ ഞാന്‍ വിചാരിച്ചേ. കുപ്പി എടുത്ത് നീട്ടിയപ്പോ ദാണ്ടെടാ, അവനത് വേണ്ട. പിന്നെന്നാ വേണം കുഞ്ഞേന്ന് ചോദിച്ചപ്പോ, ഷാപ്പിന്റെ അകം മുഴുവന്‍ ഒന്നു നോക്കിയേച്ച് ശിവന്‍ വന്നിട്ട് പോയോന്നൊരു ചോദ്യം.'
ശങ്കുണ്ണി പറയുന്നതിനിടയില്‍ ശിവന്‍ ഒരു കുപ്പി കയ്യിലെടുത്തു കുടിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു.
'എന്നിട്ട്' ശിവന്‍ ചോദിച്ചു.
'ചെറുക്കന്‍ പോയിക്കഴിഞ്ഞാ അവിരാച്ചനുമായി നീ കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഇവിടിരുന്നു കോര്‍ത്ത കാര്യം ഓര്‍മ്മവന്നത്. അവന് നിന്നെ സംശയമുണ്ട്. സൂക്ഷിക്കണം, അവിരാച്ചനെപ്പോലല്ല, ചെറുക്കന്റെ തല രണ്ടു തുഴ പുറകോട്ടാ.'   ശങ്കുണ്ണി പറഞ്ഞുനിര്‍ത്തിയതും അച്ചാറു തൊടാതെ ശിവന്‍ ഒരു കുപ്പിയും കൂടി വായിലേക്കു കമഴ്ത്തി.
അരയില്‍നിന്ന് മൂക്കിപ്പൊടിയുടെ ചെറിയ ഡപ്പിയെടുത്ത് ശങ്കുണ്ണി ഇടംകയ്യില്‍ കുറച്ചു പൊടി കൊട്ടിയിട്ടു. വലതു തള്ളവിരലും ചൂണ്ടുവിരലുംകൊണ്ട് അതില്‍നിന്ന് ഒരു നുള്ളെടുത്തു മൂക്കിലേക്കു തിരുകി. എന്നിട്ട് ശിവനെ ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കി തമാശയ്‌ക്കെന്നവണ്ണം ചോദിച്ചു:
'ഇനി നീ എങ്ങാനും മൂപ്പിന്റെ പുറത്ത് ചെയ്തതാണോ?'
ഷര്‍ട്ടിന്റെ പോക്കറ്റീന്ന് കുറച്ചു രൂപ എടുത്ത് ശിവന്‍ ശങ്കുണ്ണിയുടെ മേശവിരിപ്പില്‍ ഇട്ടിട്ട് കഴുത്തില്‍ കിടന്ന തോര്‍ത്തെടുത്ത് അയാളുടെ കഴുത്തില്‍ ഒന്ന് അമര്‍ത്തിച്ചുറ്റിയിട്ടു പറഞ്ഞു:
'തന്തയില്ലാത്തരം പറയരുത്.'
ശിവന്‍ ഷാപ്പീന്ന് ഇറങ്ങി ഇരുട്ടിലേക്ക് മറഞ്ഞു.
ഷാപ്പിന്റെ ഇക്കരയ്ക്കുള്ള പാലമിറങ്ങി വളവു തിരിഞ്ഞതും ബീഡിയും കൊളുത്തി വാവച്ചന്‍ മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നു. 
പാലത്തിനു താഴെ നിറഞ്ഞുകിടന്ന വെള്ളം കാലിനു തുഴഞ്ഞുനീക്കി ശിവന്‍ വാവച്ചന്റെ അടുത്തേക്കു വേച്ചുവേച്ചു നടന്നു. അടുത്തെത്തി ശിവന്‍ എന്തോ പറയാന്‍ ആയുംമുന്‍പ് വാവച്ചന്‍ കാല്‍പത്തി പൊക്കി അരിവാളു കണക്കു വളച്ച് അയാളുടെ ചെവിക്കുറ്റി നോക്കി അഞ്ഞടിച്ചു. 
ഒറ്റയടിയില്‍ കരയില്‍ നിറഞ്ഞുകിടന്ന വെള്ളത്തിലേക്കു ശിവന്‍ മുഖംപൊത്തി വീണു. രണ്ടും കയ്യുംകുത്തി എണീറ്റ് ശിവന്‍ ആറ്റിറമ്പിലൂടെ മുണ്ടും തലേക്കെട്ടി ഓടി. 
വാവച്ചന്‍ പിന്നാലെ കുതിച്ചു. ശിവന്‍ ആറ്റില്‍ ചാടി നീന്തി. വാവച്ചന്‍ പിന്നാലെ ചാടി. ആറ്റില്‍ മണലുവാരുന്നവര്‍ അടയാളത്തിനായി വെള്ളത്തിനു നടുക്കു കുത്തിനിര്‍ത്തിയിരുന്ന കഴുക്കോലില്‍ പിടിച്ചു ശിവന്‍ കിടന്നു. വാവച്ചന്‍ പിന്നാലെ നീന്തി എത്തി.
'അവിരാച്ചാനെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യമുണ്ടാരുന്നു. ഇപ്പോഴല്ല, കഴിഞ്ഞ എട്ടുനോമ്പ് പെരുന്നാളിന്റന്ന്. കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഷാപ്പീന്ന് രണ്ടെണ്ണം അടിച്ച തരിപ്പില്‍ ഈശാപോശാ പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാനല്ല അതു ചെയ്തത്.'
നീരുവെച്ചു വീങ്ങിയ മുഖത്തിന്റെ ഒരുവശം തലോടിക്കൊണ്ടു ശിവന്‍ പറഞ്ഞു:
'അങ്ങേരു പറഞ്ഞിട്ടാ പ്രദക്ഷിണം കാണാന്‍ ചമ്പക്കുളത്തൂന്നു വന്നവന്മാരുടെ വള്ളത്തിനു ഞാന്‍ പാത്തിരുന്നു തോട്ട എറിഞ്ഞത്. വെള്ളിസ്രാക്കലെ പാടത്ത് പാട്ടമൊഴിവാക്കി ഒരേക്കറ് തരാന്നായിരുന്നു വാഗ്ദാനം. വള്ളം മറിഞ്ഞ് രണ്ടവന്മാര്‍ കായലില്‍ മുങ്ങി. ഒരുത്തന്റെ മോന്തേടെ ഒരുവശം മുഴുവന്‍ പൊള്ളി. എല്ലാത്തിനേം എടുത്തോണ്ടു രായ്ക്കുരായ്മാനം പള്ളിക്കാരും കൈക്കാരു പിള്ളേരും കൂടെ താലൂക്കാശുപത്രീലെത്തിച്ചു.'
ശിവന്‍ കിതച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു:
'പണി കഴിഞ്ഞപ്പോ അവിരാച്ചന്‍ തനിക്കൊണം കാണിച്ചു. വാക്കുമാറ്റി. സംഗതി കൊലക്കേസാ, ആരേലുമറിഞ്ഞാ ഞാന്‍ അകത്തുപോകുന്ന പണിയാ.'
ഇത്രയുമായപ്പോള്‍ കഴുക്കോലില്‍ വാവച്ചനും പിടിത്തമിട്ടിരുന്നു. രണ്ടുപേരും ഓളങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം പൊങ്ങിയും താഴ്ന്നും ഒരു ചൂണ്ടയില്‍ കൊത്താനെത്തിയ രണ്ടു പരില്‍മീനുകളെപ്പോലെ കട്ടക്കഴുക്കോലില്‍ പിടിച്ച് ആറിന്റെ നടുക്ക് കുറച്ചുനേരം കിടന്നു. കുറച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ വാവച്ചന്‍ ചോദിച്ചു:
'രണ്ടെണ്ണമടിക്കാന്‍ ഈ നേരത്തിനി പാങ്ങുണ്ടോ.'
9 പാതിരാത്രിയില്‍ ഉറക്കച്ചടവോടെയാണ് നത്ത് കുട്ടപ്പന്‍ വന്നു വാതില്‍ തുറന്നത്. പുളിങ്കുന്നിലെ പ്രധാന വാറ്റുകാരനാണ് നത്ത്.

പിന്നെ വെള്ളം കൈക്കുമ്പിളിലാക്കി അവിരാച്ചന്റെ കാലുതൊട്ടു മേലോട്ട് തിരിച്ചു തേച്ചു കൊടുക്കും. പാലത്തിന്റെ കല്ലിലും കടവിന്റെ പടിയിലും ചാരിയിരുന്നുള്ള ശൃംഗാരം പുലര്‍ച്ചെ വരെ നീളും.
അങ്ങനെ, പുഴേന്ന് വെള്ളം കരേടെ തിട്ടയിലേക്കു കേറിത്തുടങ്ങുന്ന ഒരു രാത്രിയില്‍, കടവിലെ കല്ലില്‍ കാളിയെ ചാരിനില്‍ക്കുവാരുന്ന അവിരാച്ചനെ, കുളങ്ങരയില്ലത്തെ പട്ടന്മാരുടെ വീട്ടീന്നു പഴയൊരു റേഡിയോ കട്ടോണ്ട് ഓടുന്നതിനിടയില്‍ ദേവസി കണ്ടു. പാലത്തില്‍ കയറി സൂത്രത്തില്‍ നടന്ന് അക്കരെയറ്റത്തെത്തി കടവില്‍ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നതാരൊക്കെയെന്നു ദേവസി തീര്‍ച്ചപ്പെടുത്തി. അന്നേരം, കാളിയെ കുനിച്ചുനിര്‍ത്തി കടവിലെ ഓളങ്ങളെണ്ണിക്കുവാരുന്നു അവിരാച്ചന്‍. താന്‍ കണ്ടുവെന്ന് അവരെ ബോധ്യപ്പെടുത്താന്‍ ദേവസി ഒരു സൂത്രമൊപ്പിച്ചു. പാലത്തിനു മുകളില്‍നിന്ന് താഴേ തോട്ടിലേക്കു നീട്ടിയൊന്നു പെടുത്തു. 
ശറപറാ വെള്ളം വീഴുന്ന ഒച്ചകേട്ടു  മേലോട്ട് നോക്കിയ അവിരാച്ചന്‍ ദേവസിയെ കണ്ടു ഞെട്ടി. കാളിയെ തള്ളിമാറ്റിയിട്ട് പിന്നെ മുണ്ടുവാരിയുടുത്ത് പിന്നോട്ടോടി. മരണപ്പാച്ചിലിനിടയില്‍ തടിപ്പാലത്തീന്നു തെന്നി അവിരാച്ചന്‍ കാളീടെതന്നെ തീട്ടക്കുഴിയിലേക്കു വീണു. കാളി വെപ്രാളപ്പെട്ടു തിരിച്ചോടി പുരേല്‍ക്കേറി വാതിലുമടച്ചു. 
കാറ്റില്‍ തോട്ടിലേക്ക് ഒടിഞ്ഞുവീണ ഒരു ഓലമടല്‍ പൊക്കിയെടുത്തു ദേവസി ചെളിയില്‍ കിടക്കുകയായിരുന്ന അവിരാച്ചന്റെ നേരെ നീട്ടി. ജാള്യതയോടെ അതില്‍ പിടിച്ചു കരയ്ക്കുകയറിയ അവിരാച്ചന്‍ തലയില്‍ മൂടിയ ചെളി വകഞ്ഞുമാറ്റി പുറത്ത് ഈ വിവരം നാലാമതൊരാള്‍ അറിയരുതെന്ന് ആംഗ്യം കാട്ടി. പിന്നെ, മുങ്ങിനിവരാന്‍ കടവിലേക്കു നടന്നു. പാലത്തിനടിയില്‍ കണ്ടതാണോ കാളീടെ തീട്ടക്കുഴിയില്‍ വീണതാണോ അവിരാച്ചന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്നു മനസ്സിലാകാതെ ദേവസി ഒരു നിമിഷം നിന്നു. 
നേരം പരപരാ വെളുത്തുതുടങ്ങിയപ്പോഴെ കരയിലേക്കു കയറിയ വെള്ളത്തിനൊപ്പം അവിരാച്ചന്റെ കുളീടെ രഹസ്യം തോട്ടുകടവില്‍ന്ന് കരയാകെ ഒഴുകി. കാളിയേയും മുലകള്‍ മുറ്റാത്ത അവരുടെ മകളേയും ചേര്‍ത്തുവരെയുള്ള കണ്ടമാനം കഥകളായി അവിരാച്ചന്റെ പരാക്രമങ്ങള്‍ പുളിങ്കുന്നിലാകെ പ്രചരിച്ചു.
'തള്ള കഴിഞ്ഞ് ഇപ്പോള്‍ മോളാ.'
കണ്ടത്തില്‍ പണിക്കിറങ്ങിയ സ്ത്രീകള്‍ പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു. 
'വിത്തും തടേം തിന്നാന്‍ അല്ലേലും ഭാഗ്യം വേണം.'
ഷാപ്പിലിരുന്ന് ആണുങ്ങള്‍ വെടിപൊട്ടിച്ചു.
പോത്തക്കുട്ടിയെ അവിരാച്ചന്‍ കല്യാണം കഴിച്ചതിനു പിന്നിലും ഒരു കുളിക്കഥയുണ്ടെന്നു നാട്ടിലൊക്കെ ചില പറച്ചിലുണ്ടായിരുന്നു. ആലപ്പുഴ ചന്തയില്‍ കൊപ്രയാട്ടി തിരിച്ചു പുളിങ്കുന്നിലേക്കു വരികയായിരുന്നു ഒരിക്കല്‍ അവിരാച്ചന്‍. നേരം ഇരുട്ടിയിരുന്നു. പുന്നമടയില്‍ ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരു കടവില്‍ വെള്ളത്തില്‍ ഊളിയിട്ടു കുളിക്കുകയായിരുന്ന പോത്തക്കുട്ടിയെ അവിരാച്ചന്‍ കണ്ടു. മുണ്ടുരിഞ്ഞു കല്ലില്‍വെച്ചാണ് അവള്‍ കുളിക്കാനിറങ്ങിയത്. വള്ളം തുഴഞ്ഞ് അടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ അയാള്‍ ഉറക്കെപ്പറഞ്ഞു:
'കാരിക്കൂട്ടം തീറ്റ തേടി ഇറങ്ങുന്ന സമയമാ. കന്തും കണ്ടീം കണ്ടാല്‍ കാരിക്കറിയത്തില്ല. കരയ്ക്കു കേറു പെണ്ണേ.'
പോത്തക്കുട്ടി പുളിച്ചവായില്‍ അയാളെ നാലു പറഞ്ഞശേഷം പിറന്നപടി കരയ്ക്കു കയറി. പിന്നെ തിട്ടയില്‍ കിടന്ന  ചെളിവാരി വള്ളത്തിനു നേരെ എറിഞ്ഞു. അതിന്റെ ദേഷ്യത്തില്‍ അവിരാച്ചന്‍ വള്ളത്തില്‍നിന്നു ചാടിയിറങ്ങി അവളെ ഒരു കൈതക്കാട്ടിലേക്കു വലിച്ചിഴച്ച്, വെള്ളത്തിനടിയിലൂടെ കണ്ടത് ടോര്‍ച്ചു തെളിച്ചു വീണ്ടും കണ്ടു. 
രണ്ടാംമാസം പെണ്ണിനു ശര്‍ദ്ദി നില്‍ക്കാതായപ്പോള്‍ പോത്തക്കുട്ടിയുടെ അപ്പന്‍ തൊമ്മി ചക്കാലയ്ക്കലെത്തി ബന്ധം ഉറപ്പിച്ചു. അവിരാച്ചനെ വേണ്ടെന്നു പോത്തക്കുട്ടി കരഞ്ഞുപറഞ്ഞിട്ടും വീട്ടുകാര്‍ കേട്ടില്ല. അവിരാച്ചന്‍ അവളെ കെട്ടി പുന്നമടയില്‍നിന്നു ബോട്ടില്‍ പുളിങ്കുന്നില്‍ കൊണ്ടിറക്കി. പിന്നെ, തിരിച്ചൊരു വള്ളംപോലും ചക്കാലയ്ക്കല്‍നിന്നു പുന്നമടയിലേക്കു പോയില്ല.
7 അവിരാച്ചന്റെ അടക്ക് കഴിഞ്ഞ് കള്ളന്‍ ദേവസി ഒതുക്കത്തില്‍ സ്ഥലം വിടാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോ വാവച്ചന്‍ അവന്റെ മുന്നില്‍വന്നു വട്ടംനിന്നു.
'പണിക്കാരില്‍ ആരേലുമാണോ അപ്പനിട്ടു പണിഞ്ഞത്, അതോ പണ്ട് വെട്ടിയ പാര്‍ട്ടിക്കാരോ.'
ഇതുരണ്ടുമല്ലാത്ത മറ്റൊരു പേരാണ് ദേവസി പറഞ്ഞത്.
'വള്ളക്കാരന്‍ ശിവന്‍.' 
ദേവസി സംസാരം തുടര്‍ന്നു:
'അയാളുമായിട്ട് അവിരാച്ചായന്‍ ശങ്കുണ്ണീടെ ഷാപ്പിലിരുന്ന് ഒന്നും രണ്ടും പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ ദിവസം തെറ്റിയാരുന്നു. അവസാനം ഒരു കുപ്പി ബെഞ്ചിലടിച്ച് പൊട്ടിച്ച് ശിവന്‍ അവിരാച്ചായനെ കുത്താന്‍ ചെന്നൊന്നൊക്കെ ഷാപ്പില്‍ പണിക്ക് നില്‍ക്കുന്നൊരുത്തന്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു.'
വാവച്ചന്റെ ഉള്ളിലൂടെ ഒരു തരിപ്പിറങ്ങി. പലപ്പോഴായി പമ്പയുടേയും അച്ചന്‍കോവിലാറിന്റേയുമൊക്കെ ആഴമളന്നവരെ കരയ്‌ക്കെത്തിച്ച്, ഒരായുസ്സുകൊണ്ടു മരണം ശ്വസിച്ചവനായിരുന്നു ശിവന്‍. 
വട്ടക്കായലിലോ പമ്പാ ആറ്റിലോ ജഡം പൊങ്ങിയാല്‍ അതു കരയ്‌ക്കെത്തിക്കണേ വള്ളക്കാരന്‍ ശിവന്‍ വിചാരിക്കണം. പൊലീസ് സ്ഥലത്തെത്തി അയാളു വരുന്നതുവരെ മൂക്കുപൊത്തി കാത്തുനില്‍ക്കും.

ഫലമുണ്ടായില്ല.
പോത്തക്കുട്ടിയും ആനിയമ്മയും മാത്രമുള്ളപ്പോള്‍, വാവച്ചനെ കുറ്റപ്പെടുത്തി അവിരാച്ചന്‍ ഇടക്കിടെ പറയുമായിരുന്നു: 'വിത്ത് പിടിക്കണേ അവന്‍ കണ്ടത്തില്‍ കിടന്നു കഴച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല.'
ഇതു കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ ആനിയമ്മ ഒന്നുംമിണ്ടാതെ കരയും. പോത്തക്കുട്ടി നിസ്സഹായയാവും. അവിരാച്ചന്‍ വായില്‍ നിറഞ്ഞുകിടക്കുന്ന മുറുക്കാന്‍ നീട്ടിയൊന്നു തുപ്പും.
രണ്ടു വെള്ളപ്പൊക്ക കാലം കഴിഞ്ഞു. ആനിയമ്മ ഗര്‍ഭിണിയായി. വള്ളത്തില്‍ ആലപ്പുഴ ജില്ലാ ആശുപത്രിയിലെത്തിക്കും മുന്‍പേ ആനിയമ്മ പ്രസവിച്ചു. റാണിക്കായലിന് നടുക്കുവച്ച് വള്ളത്തില്‍ ഒരു ചോരക്കുഞ്ഞ്. തിരുവിതാംകൂര്‍ ഭരിച്ച റാണിയുടെ പേരിലുള്ള കായലില്‍ ജനിച്ചവള്‍ക്ക് ആ പേരുതന്നെ വാവച്ചന്‍ ഇട്ടു: കൊച്ചുറാണി.
അതുവരെ കൊഴപ്പമൊന്നുമില്ലായിരുന്നു. ഒരുദിവസം സന്ധ്യയായപ്പോള്‍ മുതല്‍ ആനിയമ്മയെ കാണാനില്ല. കൊച്ചിനു വയറുനിറച്ചു പാലും കൊടുത്തേച്ച് അവള്‍ പുറത്തേക്കിറങ്ങുന്നതു മാത്രം പോത്തക്കുട്ടി കണ്ടു. വീടും പറമ്പും ചിറയും അരിച്ചുപെറുക്കി. നാട്ടുകാരില്‍ ചിലര്‍ കമ്പിട്ടു തോട്ടിറമ്പുകള്‍ കുത്തിയിളക്കി പരതി. ചിലര്‍ കുളങ്ങളില്‍ മുങ്ങിത്തപ്പി. ഒരു പെണ്‍കൊച്ച് പാലത്തിനു താഴെ ആറ്റിലേക്കിറങ്ങുന്നതു കണ്ടെന്നു നേരം വെളുക്കാറായപ്പോ ചില താറാവുവള്ളക്കാര്‍ വിവരമെത്തിച്ചു. രണ്ടുദിവസം കഴിഞ്ഞ് ആറ്റില്‍ ശവം പൊങ്ങി.
നാട്ടുകാര്‍ പലതും പറഞ്ഞുനടന്നു. വാവച്ചന്‍ കുറച്ചുദിവസം പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതേയില്ല. മുലകുടി മാറാത്ത കൊച്ചിനെപ്പോലും ഓര്‍ക്കാതെ അവള്‍ എന്തിനാണ് അങ്ങനൊരു കടുംകൈ ചെയ്തതെന്ന് വാവച്ചന് എത്രയാലോചിച്ചിട്ടും പിടിത്തം കിട്ടിയില്ല. 
5 അവിരാച്ചന്റെ ശത്രുക്കളുടെ ഒരു നീണ്ട ലിസ്റ്റ് തന്നെ പൊലീസുകാര്‍ തയ്യാറാക്കിയിരുന്നു. പഴയ വെട്ടുകേസില്‍ പ്രതിയായ സഖാക്കന്മാരേയും ചക്കാലയ്ക്കല്‍ വീട്ടില്‍ അന്നു പണിക്കു വന്നവരേയും അടക്കം പലരേയും മാറിമാറി ചോദ്യം ചെയ്തു. 
തുമ്പൊന്നും കിട്ടിയില്ലെങ്കിലും തിരിച്ചു ബോട്ടില്‍ കേറുംമുമ്പ് പൊലീസുകാര് വാവച്ചന് ഉറപ്പ് കൊടുത്തു:
'കുത്തിയതാരാണേലും ഞങ്ങള് പൊക്കും.'
പുളിങ്കുന്നില്‍ ഇതിനു മുന്‍പുണ്ടായ പല കേസുകളിലും പൊലീസ് അന്വേഷണം ആറ്റുകൊക്കിന്റെ മുങ്ങാംകുഴിയിടല്‍ പോലെയായിരുന്നു. ഒരിടത്ത് മുങ്ങും വേറെയെവിടേലും പൊങ്ങും. ഇരയെ കിട്ടിയാല്‍ ഭാഗ്യം.
ഇതു ബോധ്യമുണ്ടായിരുന്ന വാവച്ചന്‍ പൊലീസിനോട് പറഞ്ഞു:
'അപ്പന്റെ കൊരവള്ളിക്ക് ചൂണ്ടക്കൊളുത്തിട്ടവന്‍ ആരായാലും അവനെ നിങ്ങക്ക് കിട്ടത്തില്ല. ഇന്നേക്ക് മൂന്നാംനാള്‍ ഇതു ചെയ്തവന്റെ ശവം വട്ടക്കായലീല്‍ പൊങ്ങും. ചത്തത് എന്റെ അപ്പനാണ്.'
സംഗതി കൊലപാതകമായിട്ടും നാട്ടിലെ പ്രമാണിയായ അവിരാച്ചന്റെ ശവമടക്ക് വാവച്ചന്‍ ഗംഭീരമായി നടത്തി. കാഞ്ഞിരപ്പള്ളീന്നും കുറുമ്പനാടത്തൂന്നും വൈക്കത്തൂന്നുമൊക്കെ ഒരുപാടുപേര് അടക്കിനു വന്നു. പുളിങ്കുന്നില്‍ പള്ളി പണിയാന്‍ കാരണക്കാരായ ചക്കാലയ്ക്കലെ കുടുംബത്തിലെ ഒരാളുടെ ശവം തെമ്മാടിക്കുഴിയില്‍ അടക്കേണ്ടെന്ന് അരമനേന്നു തീര്‍പ്പായി.
പത്തു കെട്ടുവള്ളം കൂട്ടിക്കെട്ടി അതില്‍ പലകകൊണ്ടു സ്‌റ്റേജുപൊലൊരുക്കി ശവമഞ്ചം അതില്‍ കിടത്തി ബോട്ടില്‍ കെട്ടിവലിച്ചു പുളിങ്കുന്ന് പള്ളിയില്‍ കൊണ്ടുവന്നു. ചെമ്പാവു നെല്ലിന്റെ നിറമുള്ള ജുബ്ബയും തോളത്തൊരു നേര്യതും അപ്പന്റെ ശവത്തിനു മീതെ വാവച്ചന്‍ ഉടുപ്പിച്ചു. അരയ്ക്കു മീതെ എന്തെങ്കിലും തുണിക്കഷ്ണമുടുത്ത് അങ്ങനെ കാണാന്‍ കിട്ടാറില്ല അവിരാച്ചനെ. 
പള്ളി സിമിത്തേരിയിലെ കുഴീലോട്ടു ശവം എടുക്കുമ്പോ, ദൂരെമാറി വലിയ വായില്‍ കരയുന്ന കള്ളന്‍ ദേവസ്സിയെ കണ്ടപ്പോള്‍ വാവച്ചന്റെ മനസ്സിലൂടെ ചില സംശയങ്ങള്‍ ഇരുട്ടുകുത്തി കണക്കു പാഞ്ഞു. കള്ളനാണേലും അപ്പന്റെ കൈക്കാരന്‍ കൂടിയാണ് ദേവസി. മനസ്സാക്ഷി സൂക്ഷിപ്പുകാരന്‍. അയാളറിയാതെ ഒരുപിടി മണ്ണ് അപ്പന്റെ ദേഹത്ത് വീഴില്ല, വാവച്ചന്‍ ഉറപ്പിച്ചു.
പെട്ടെന്ന്, വല്ലാത്തൊരു ദുര്‍ഗന്ധം അവിരാച്ചന്റെ ശവത്തീനു മീതെ പുറത്തുവരുന്നതായി വാവച്ചനു തോന്നി. വീട്ടില്‍ നെല്ലുകുത്താന്‍ വരുന്ന കാളിച്ചോത്തിയുടെ വീടിനു തൊട്ടിരിക്കുന്ന തീട്ടക്കുഴിയുടെ നാറ്റമാണതെന്നു പെട്ടെന്നയാള്‍ ഓര്‍മ്മിച്ചെടുത്തു. 
6 പാടത്തിന്റെ ചിറകളിലേക്കും കൈത്തോടുകളിലേക്കും നീണ്ട രണ്ടു തടിക്കഷ്ണങ്ങളിലായിരുന്നു കുട്ടനാട്ടുകാരെല്ലാം വെളിക്കിറങ്ങിയിരുന്നത്. 
കാളിച്ചോത്തീടെ വീട്ടിലേക്ക് രാത്രിയില്‍ അവിരാച്ചന് ഒരു പോക്കുവരവുണ്ടായിരുന്നു. തോട്ടില്‍ മുങ്ങിക്കുളിക്കാനാണെന്നു പറഞ്ഞായിരുന്നു പോക്ക്. അവിരാച്ചന്‍ ചക്കാലയ്ക്കല്‍ പടി കടക്കുമ്പോഴേ, രാത്രിക്കുളിയുടെ രഹസ്യമറിയാവുന്ന ചന്ദ്രന്‍ ഉള്ള നിലാംവെട്ടം കെടുത്തി നെടുമുടി ഭാഗത്തോ പുന്നൂരുകാരുടെ തെങ്ങിന്‍തോപ്പിലോ ഒളിക്കും. ഏതു കൂരിരുട്ടിലും അവിരാച്ചന്റെ ഒറ്റവിളിക്ക് കാളി കൂരേന്ന് ഇറങ്ങിച്ചെല്ലും. കൈത്തോട്ടിലെ കടവില്‍ മുട്ടറ്റം വെള്ളത്തിലിറങ്ങി അവള്‍ തിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കും. അവിരാച്ചന്‍ കാളീടെ പുറം തേച്ചുകൊടുക്കും. വെള്ളത്തില്‍ ഒറ്റ മുങ്ങുമുങ്ങി ഊളിയിട്ട് അവള്‍ അവിരാച്ചന്റെ കാലില്‍ പിടിത്തമിടും.

  വെള്ളം കയറാതിരിക്കാന്‍ വീടിന്റെ ഒരു മൂലയിലേക്കു മാറ്റി വിറകുപുര പൊക്കിക്കെട്ടാന്‍ വാവച്ചന്‍ ഏര്‍പ്പാടാക്കിയ ഒന്നുരണ്ടു പണിക്കാരും മുറ്റത്തുണ്ടായിരുന്നു. ഇരുട്ടത്ത് അവിരാച്ചന്റെ നിലവിളി കേട്ട് അവരാണ് ആദ്യം ഓടിയെത്തിയത്. കായലില്‍ കാളാഞ്ചിയെ പിടിക്കുന്ന വലിയ ചൂണ്ടക്കൊളുത്ത് അവിരാച്ചന്റെ കൊരവള്ളിയില്‍ കുത്തിയിറക്കിയ നിലയിലായിരുന്നു. പണിക്കാരിലൊരാള്‍ അതു പണിപ്പെട്ടു വലിച്ചൂരി. ചോര ചിതറിത്തെറിച്ചപ്പോള്‍ അവര്‍ വാവിട്ടു നിലവിളിച്ചു. കരയില്‍ പിടിച്ചിട്ട കുറുവമീനിനെപ്പോലെ അവിരാച്ചന്‍ കസേരയില്‍ കിടന്നു പിടഞ്ഞു.
ബഹളം കേട്ടു പോത്തക്കുട്ടി അടുക്കളയില്‍നിന്ന് ഓടിവന്നപ്പോഴേക്കും അടയ്ക്കയും പൊകലയും ചുണ്ണാമ്പും ചേര്‍ന്ന ചുവന്ന നീര് അവിരാച്ചന്‍ അവസാന തുള്ളി വെള്ളം കണക്ക് രണ്ടുവട്ടം അകത്തേക്ക് ഇറക്കിയിരുന്നു. 
മുറുക്കാന്‍നീര് വീണുചുവന്ന മോന്ത ചട്ടയുടെ അറ്റംകൊണ്ട് തുടച്ചു കെട്ടിയോനെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്‍പ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച  പോത്തക്കുട്ടിയുടെ കഴുത്തിന് ഞെക്കിപ്പിടിച്ച്, അറുപത്തിനാലു വര്‍ഷം പഴക്കമുള്ള തന്റെ ശരീരത്തില്‍നിന്ന് പുറപ്പെട്ടു പോകുന്ന പ്രാണനെ പിടിച്ചുനിര്‍ത്തി അവിരാച്ചന്‍ പെണ്ണുമ്പിള്ളയുടെ മുഖത്തേക്കു നോക്കി വെള്ളത്തിനായി കണ്ണുമിഴിച്ചു. എന്തു ചെയ്യണമെന്ന് അറിയാതെ അന്ധാളിച്ചുനിന്ന പോത്തക്കുട്ടിയെ നോക്കി സ്ഥിരം വിളിക്കുന്നതില്‍നിന്നും മാറി ഏതോ ഒരു മുഴുത്ത തെറി വിളിച്ചിട്ട് അവിരാച്ചന്‍ കണ്ണടച്ചു. അപ്പോള്‍, കിഴക്ക് എവിടെനിന്നോ കറുത്ത് ഇരുണ്ടുകൂടി പുളിങ്കുന്ന് വട്ടക്കായലിനു മീതെ കറങ്ങിനടന്ന മഴമേഘം ചക്കാലയ്ക്കല്‍ വീടിന്റെ ഓടുമ്പുറത്ത് തലതല്ലിവീണു. 
3 ആലപ്പുഴേന്ന് കുറച്ചു പൊലീസുകാര് ബോട്ടില്‍ പുളിങ്കുന്ന് ജെട്ടിയില്‍ വന്നിറങ്ങി. അന്നേരം, അവിരാച്ചനെ കുത്തിയതാരെന്ന സംശയം, ശങ്കുണ്ണിയുടെ ഷാപ്പിലെ കറിച്ചട്ടിയില്‍ തിളച്ചുമറിഞ്ഞ വരാലിനൊപ്പം കിടന്ന് വേവുകയായിരുന്നു. 
'ചൂണ്ടക്കൊളുത്തിനൊക്കെ കുത്തി ഒരാളെ കൊല്ലാന്‍ പറ്റുമോ?'
ആരോ ഒരാള്‍ ചോദിച്ചു.
'പിന്നേ, പണി അറിയാവുന്നവന് ഒരു മീന്‍മുള്ള് തന്നെ ധാരാളം.'
കറി ഇളക്കിക്കൊണ്ടു പണിക്കാരന്‍ പറഞ്ഞു.
'ഒരു മാസത്തിനിടെ രണ്ടാമത്തെ ദുര്‍മരണമല്ലേ ആ വീട്ടില്‍. ഒരു കാര്യോമില്ലാതല്ലേ ആ കൊച്ച് അന്ന് ആറ്റില്‍ ചാടിയത്'
ശങ്കുണ്ണി വീണ്ടും ചര്‍ച്ച കൊഴുപ്പിച്ചു.
ചെത്തുകുടത്തില്‍നിന്ന് പല ഗ്ലാസുകളിലേക്കു പകര്‍ത്തിയ കള്ളിനൊപ്പം അവിരാച്ചനെ കുത്താന്‍ സാധ്യതയുള്ള പലരുടെ പേരുകളും പതഞ്ഞുപൊങ്ങി. 
'പണ്ട് കുറേ കൊള്ളരുതായ്മ ചെയ്തുകൂട്ടിയതല്ലേ, ശത്രുക്കളുടെ എണ്ണമെടുത്താല്‍ തീരുവോ.' ഷാപ്പിലെ സ്ഥിരം പറ്റുകാരന്‍ അടക്കം പറഞ്ഞു.
കറി പാകമായപ്പോള്‍ പണിക്കാരന്‍ അടുപ്പിലെ വിറകു വലിച്ചു പുറത്തേക്കിട്ടു. വരാലുകറി തൊട്ടുനക്കി രണ്ട് ഗ്ലാസടിച്ചവരെല്ലാംകൂടി അപ്പോഴേക്കും ഒറ്റപ്പേരിലെത്തിയിരുന്നു: ചമ്പക്കുളത്തെ സഖാക്കള്‍.
കുട്ടനാട്ടിലെ പാടങ്ങളില്‍ അളവുപാത്രസമരം കൊടുമ്പിരികൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയം. കൊയ്ത്തിനിറങ്ങിയ കൈകളില്‍ അരിവാളിനൊപ്പം ചെങ്കൊടിയും തൂങ്ങി. തീര്‍പ്പുകറ്റ കൊടുക്കാത്തതിനെതിരെ ചക്കാലയ്ക്കലെ പാടത്തിറങ്ങാതെ തൊഴിലാളികള്‍ വരമ്പത്തുനിന്നു മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചു. അവിരാച്ചന്‍ പാടത്തെത്തി തൂമ്പ് തുറന്നുവിട്ടു. വിളഞ്ഞുപാകമായ നെല്‍ച്ചെടികളുടെ തലപ്പൊക്കം വെള്ളം നിറഞ്ഞു. തൊഴിലാളികള്‍ പട്ടിണിയാകുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളെയൊര്‍ത്തു നെഞ്ചത്തടിച്ചു. 
രാത്രിയില്‍ ചമ്പക്കുളത്തുനിന്നു വള്ളത്തിലെത്തിയ സഖാക്കള്‍ ചക്കാലയ്ക്കലെ വീട്ടിലോട്ടുള്ള വരമ്പിലിട്ട് അവിരാച്ചനെ വെട്ടി. സഖാക്കന്മാര്‍ ഒളിവില്‍പോയി. അവിരാച്ചന്റെ കാലിലും വയറിലും വെട്ടുകൊണ്ടുണ്ടായ ചോരപ്പാടുകള്‍ പാതിരാത്രിയിലും ഈങ്കുലാബ് വിളിച്ചു. മുറിവുണങ്ങിയപ്പോള്‍ പത്തായപ്പുരേന്ന് ഓരോ പറ നെല്ലളന്ന് അവിരാച്ചന്‍ തൊഴിലാളികളുടെ വീട്ടിലെത്തിച്ചു.
പിന്നീടുള്ള കാലം, ചമ്പക്കുളത്തെ സഖാക്കന്മാര്‍ മാത്രമല്ല, ആ കരയിലെ എല്ലാവരും അവിരാച്ചനു ശത്രുക്കളായി. എത്ര മരുന്നിട്ടാലും അടുത്ത വെള്ളപ്പൊക്കത്തിനു വീണ്ടും പഴുത്ത് അളിയുന്ന കുഴിനഖം പോലെ ആ മുറിവ് അയാളുടെ മനസ്സില്‍ കിടന്നു.
ഈ ദേഷ്യമെല്ലാം അവിരാച്ചന്‍ തീര്‍ത്തിരുന്നത് ഭാര്യ പോത്തക്കുട്ടിയുടെ നേര്‍ക്കായിരുന്നു. ഗര്‍ഭനീര് കയറി നടക്കാന്‍പോലും ത്രാണിയില്ലാതിരുന്ന അവരുടെ കാലുകളില്‍ രണ്ടു കുപ്പി അന്തിയുടെ തരിപ്പില്‍ അയാള്‍ ആഞ്ഞുതൊഴിച്ചു. ചേറുമീനെ വെട്ടിപ്പിടിക്കുന്ന വാക്കത്തിക്കും ഒറ്റാലിനും കൂടിനും പിടികൊടുക്കാതെ വിലസിയിരുന്ന കൂരിച്ചില്ലാനെ കൊളുത്തിപ്പിടിക്കാനുള്ള ചൂണ്ടകൊണ്ടും അവരുടെ ശരീരത്തില്‍ പലയിടത്തും അയാള്‍ വരഞ്ഞു. 
ഏതെലും വള്ളംകളിക്ക് ചമ്പക്കുളം ചുണ്ടന്‍ ജയിച്ചാല്‍, ചമ്പക്കുളം മാതാവിന്റെ പെരുന്നാളിനു രണ്ടുപടക്കം കൂടുതല്‍ പൊട്ടിയാല്‍ രാത്രിയില്‍ പോത്തക്കുട്ടീടെ കവിളും അടികൊണ്ട് വീര്‍ക്കും. 
4 കല്യാണം കഴിഞ്ഞു പുളിങ്കുന്നിലെത്തി കൊല്ലം നാലുകഴിഞ്ഞിട്ടും വാവച്ചന്റെ ഭാര്യ ആനിയമ്മ പെറ്റില്ല. അര്‍ത്തുങ്കല്‍ പുണ്യാളന്‍ മുതല്‍ പാറേപ്പള്ളി മാതാവിനു വരെ പോത്തക്കുട്ടി നേര്‍ച്ചയിട്ടു തിരിതെളിച്ചു.

*കൂരിച്ചില്ലാൻ*
✍️ജോബിൻ കെ ജോസഫ്

തൊണ്ണൂറുകളുടെ അവസാനം കുട്ടനാട് മുഴുവന്‍ മുങ്ങിയ ഒരു വെള്ളപ്പൊക്ക കാലം. പുളിങ്കുന്ന് ആറ്റിലെ വെള്ളം തിട്ട കടന്നു കരയില്‍ തലയുയര്‍ത്തിനിന്ന വല്യപള്ളിയുടെ കവാടവും കടന്നു കുരിശില്‍ തൂങ്ങിക്കിടന്ന കര്‍ത്താവിന്റെ അരികിലേക്ക് ഒഴുകിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. വയലുകള്‍ വെള്ളം നിറഞ്ഞു കായലുകളായി. ആമയും കാരിയും കൂരിച്ചില്ലാനും ചെമ്പല്ലിയും മാനത്തുകണ്ണിയും അട്ടപ്പുളകനുമൊക്കെ തോട്ടില്‍നിന്നു കരയായ കരയിലോട്ടൊക്കെ മുങ്ങാംകുഴിയിട്ടെത്തി. കുട്ടനാട്ടില്‍ ആളുകളെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന പാലങ്ങളെല്ലാം മുങ്ങി. 
മടവീഴ്ചയുണ്ടായ സീബ്ലോക്ക്, ആറായിരം, ഭൂതപ്പണ്ടം പാടശേഖരങ്ങളിലേക്കുള്ള പുറംബണ്ട് കുത്താന്‍ രാത്രിക്കുരാത്രി ചക്കാലയ്ക്കല്‍ വാവച്ചന്‍ കാവാലത്തുനിന്ന് ഒരു വള്ളം നിറച്ച് പണിക്കാരെ പുളിങ്കുന്നില്‍ എത്തിച്ചിരുന്നു. പിറ്റേന്ന്, കനത്ത മഴയില്‍ പതിനാലായിരം വട്ടക്കായലീന്ന് പണിക്കാരെക്കൊണ്ടു മട പിടിക്കാനുള്ള കട്ട വരമ്പത്തേക്കു വെട്ടിക്കേറ്റി നില്‍ക്കുമ്പോഴാണ് മുട്ടവള്ളക്കാരിലൊരാള്‍ വേഗത്തില്‍ തുഴഞ്ഞു ചിറയിലേക്കെത്തിയിട്ടു പറഞ്ഞത്:
'വാവച്ചാ, വേഗം വീട്ടിലോട്ടു ചെല്ല്. നിങ്ങടെ മുറ്റത്തിട്ട് അവിരാച്ചന്‍ ചേട്ടനെ ആരോ കുത്തി. കഴുത്തിന്, ചൂണ്ടക്കൊളുത്തിനാ പണിതേ.'
എന്റെ കര്‍ത്താവേ, അപ്പനൊന്നും വരുത്തല്ലേ'ന്ന് നിലവിളിച്ച് നിന്നനില്‍പ്പില്‍ വാവച്ചന്‍ വീട്ടിലോട്ടോടി. വരമ്പത്തൂടെ ചെളിയും തെറുപ്പിച്ച്, ഇരുട്ടുകുത്തിപോലെ പാഞ്ഞ വാവച്ചനെക്കണ്ട് കായലില്‍ കട്ട കുത്തുകയായിരുന്ന പണിക്കാര്‍ ആദ്യം കരുതിയത് വെള്ളിസ്രാക്കലേയോ മീനപ്പള്ളി കായലിലേയോ ചക്കാലയ്ക്കക്കാരുടെ പാടങ്ങളില്‍ മടവീണെന്നാണ്. സംഗതി കുത്തുകേസാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ കട്ടകുത്തു നിര്‍ത്തി വള്ളം കരയ്ക്കടുപ്പിച്ചു പണിക്കാരും വാവച്ചനു പിന്നാലെ വച്ചുപിടിച്ചു.
കുറച്ചുപേരുടെ മുഖം മനസ്സില്‍ തെളിഞ്ഞെങ്കിലും പതിയിരുന്നു പിന്നില്‍  കുത്താന്‍ മാത്രം മൂര്‍ച്ചയുള്ള ശത്രുത അപ്പനോട് ആര്‍ക്കാണ് ഉണ്ടായിരുന്നതെന്നു പിടിത്തം കിട്ടാതെ ഓട്ടത്തിനിടയില്‍ അയാള്‍ കിതച്ചു.
വാവച്ചന്റെ ഭാര്യ ആനിയമ്മ ആറ്റില്‍ ചാടി ചത്തിട്ട് അന്ന് കൃത്യം ഒരു മാസം തികഞ്ഞിരുന്നു. ചങ്ങനാശ്ശേരിക്കാരിയായിരുന്നു അവള്‍. വെള്ളം പേടിയായിരുന്നു.
2 വാവച്ചനും അവന്റെ അപ്പന്‍ അവിരാച്ചനും മുന്‍പ് അവരുടെ അപ്പനപ്പൂപ്പന്മാരായിട്ട് കുട്ടനാട്ടില്‍ കായല്‍ വളഞ്ഞു ചിറകെട്ടി എണ്ണമറ്റ പാടങ്ങളാക്കീട്ടുണ്ട്. പെട്ടിയും പറയുമുപയോഗിച്ച് ആദ്യകാലത്തും പിന്നെ മണ്ണെണ്ണയിലും ഡീസലിലും തിരിയുന്ന യന്ത്രങ്ങളുപയോഗിച്ചു വെള്ളം വറ്റിച്ചും കായലീന്ന് ഉയര്‍ത്തിയെടുത്ത അവരുടെ പാടങ്ങള്‍ കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം സീ ബ്ലോക്ക് വട്ടക്കായലും മീനപ്പള്ളി വട്ടക്കായലും രാജപുരം, ദൈവത്തിന്റെ മൂല വട്ടക്കായലുകളും ചുറ്റി പരന്നുകിടന്നു. 
ആണായാലും പെണ്ണായാലും, ഉണ്ടായ സന്തതികള്‍ക്കെല്ലാം ചക്കാലയ്ക്കലെ കാര്‍ന്നോന്മാര്‍ ഒറ്റ ഉപദേശമേ നല്‍കിയുള്ളൂ. ഞായറാഴ്ച പള്ളിയില്‍ പോയി ആദ്യത്തെ കുര്‍ബ്ബാനതന്നെ കാണണം.   കാരണം, കര്‍ത്താവ് അതിരാവിലെ കുട്ടനാട്ടിലെ പള്ളിയായ പള്ളിയിലൊക്കെ സന്ദര്‍ശനം നടത്തും. ആ വരവ് കൈനകരി, നെടുമുടി, ചമ്പക്കുളം, പുളിങ്കുന്ന് തുടങ്ങിയ പള്ളികളിലാണ് ആദ്യം. ഒന്നാം കുര്‍ബ്ബാനയ്ക്ക് ചെല്ലുന്നവന്മാരുടെ പ്രാര്‍ത്ഥന മാത്രമേ കര്‍ത്താവ് കേള്‍ക്കത്തുള്ളൂ. രണ്ടാം കുര്‍ബ്ബാനയ്ക്ക് പോകുന്നവരുടെ മണിയടി വെറുതേയാണ്. ആ സമയത്ത് കര്‍ത്താവ് മാമ്പുഴക്കരി, മുട്ടാര്‍, എടത്വ വഴി തിരുവല്ലയിലേക്കു യാത്രയാകും. വെള്ളപ്പൊക്കത്തില്‍ പാടങ്ങളില്‍ മടവീണാല്‍, ഫാക്ടറികളില്‍ പിരിക്കാനുള്ള കയറിനു ക്ഷാമം വന്നാലൊക്കെ ചക്കാലയ്ക്കലെ കാര്‍ന്നോന്മാര്‍ പറയുമായിരുന്നു, ഞായറാഴ്ചത്തെ ഒന്നാം കുര്‍ബ്ബാന മുടക്കിയതിന്റെ ദോഷമാണെന്ന്.
പറമ്പിലെ തേങ്ങയെല്ലാം കൂട്ടിയിട്ടാല്‍ അവിരാച്ചന്റെ പുരയുടെ അത്രയും പൊക്കത്തില്‍ കിടക്കുമായിരുന്നു. 
കുട്ടനാട്ടിലെത്തി വെച്ചാരാധന നടത്തി പച്ചപിടിച്ചവരാണ് ചക്കാലയ്ക്കലെ  മാപ്പിളമാരെന്നു പുളിങ്കുന്നുകാര്‍ക്കിടയില്‍ അടക്കം പറച്ചിലുണ്ടായിരുന്നു.
അന്തിക്രിസ്തൂന് തിരി കത്തിച്ചും കിഴികെട്ടിയും ഉണ്ടാക്കിയതല്ലേ ഇതെല്ലാം എന്നു മുഖത്തു നോക്കി ചോദിച്ച ഒന്നുരണ്ടു പേരോട്, ഉടുത്തിരുന്ന മുണ്ടുപൊക്കി കാണിച്ചിട്ട് അവിരാച്ചന്‍ പറഞ്ഞു: 'കഴുവര്‍ടാ മക്കളേ, ദേ കിടക്കുന്നെടാ കൂടോത്രം ചെയ്ത കിഴി.'
ദിവസവും ഉച്ചയൂണ് കഴിഞ്ഞാല്‍ നാടന്‍ വെറ്റിലയില്‍ ചുണ്ണാമ്പിട്ട് ചങ്ങനാശ്ശേരി ചന്തേന്ന് മേടിച്ച പുകയിലത്തണ്ടും കൂട്ടി നന്നായിട്ടൊന്നു മുറുക്കുന്ന പതിവുണ്ട് അവിരാച്ചന്. ചന്തേല്‍ പോയിട്ട് വരുന്ന  ദിവസമാണേല്‍ ഒരു കുപ്പി മൂത്ത അന്തിക്കള്ളും അടിക്കും. 
സംഭവ ദിവസം, പെയ്ത്തുവെള്ളം മുറ്റത്തു നിറഞ്ഞുകിടന്നതിനാല്‍, പാടത്തേക്കു തുറന്നുകിടക്കുന്ന പടിവാതിലിനോടു  ചേര്‍ന്നുള്ള വള്ളപ്പുരയ്ക്ക് മുന്‍വശത്ത് ഒന്നു പെടുത്ത ശേഷം അവിടെത്തന്നെ കസേരയിട്ടിരുന്നു മുറുക്കുകയായിരുന്നു അവിരാച്ചന്‍.