کٌنجِ دل

💎
من هر جا که خودم را از یاد بردم، که حواسم به خودم نبود و زیادی به خودم سخت گرفتم و زیادی همه چیز را جدی گرفتم و زیادی از خودِ همیشه‌ام فاصله گرفتم، به تو نگاه کردم و حقیقتِ همه چیز به من لبخند زد. روزهایی که می‌خواهم خودم را بیشتر دوست داشته باشم، روزهایی که هیجان مورد نیازم را گم می‌کنم، روزهایی که بیتابی بی‌خیالِ قلبم نمی‌شود، به چشمهای تو نگاه می‌کنم و در عمقِ آن کلماتِ روشن غرق می‌شوم تا خودم را از نو مرور کنم.
باید جایی بنویسم که اگر گشتید و نبودم، لابلای خاطرات تو حتماً در گوشه‌ی امنی جا خوش کرده‌ام!
🌱🧡
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
و فکر کرد رؤیاهایش آنقدر مهم‌‌ و خواستنی‌اند که باید پیج و خمِ راههای دست یافتن به آنها را تاب بیاورد، آنقدر ارزشش را دارند که او با قدرت بیشتری از سخت‌ترین مسیرها بگذرد و از نرسیدن‌های نه آنقدر جدی بیتاب نشود و رنج‌ها را به تعبیرهای شاعرانه‌‌تری وصل کند، که هنوز خیال ببافد و امید ببندد و تسلیمِ اتفاق نشود.
رؤیاها مهمتر از آن بودند که نادیده گرفته شوند، که میانِ سیرِ عجولِ روزمرگی گم شوند و رد پاهایشان تا همیشه بر جا بماند!
رؤیاها نشانه بودند که یعنی هنوز روزهای بهتری را می‌شود به تقویم زندگی اضافه کرد!
☘️💫
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
پیوستن به خیالبافی برای بسیاری ساده‌تر از همراه شدن با جریانِ واقعیت است. گویی همزیستی با خیال، رنجِ دست و پنجه نرم کردنِ خشک و خالی با واقعیت را کم می‌کند و چون سلاحی مطمئن به فرد حس امنیت می‌بخشد. این حس اگر چه بادوام نیست، اگر چه موقتی و غالباً در دسترس نیست اما نقطه‌ی گریز و توقفی است برای هر چه دیرتر مواجه شدن با حقیقیتِ موجود و آنچه فرد ناگزیر به تجربه و درکِ آن است!
🫧🦋
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
در همه حال قوی و کامل بودن، تفکرِ وسواس‌گونه‌ای است که در گذر زمان برای بسیاری از افراد به تنها سبک زندگی و حقیقتِ مطلق تبدیل می‌شود. ما قوی و کامل بودن به دیگران و حتی به خودمان بدهکار نیستیم، می‌توانیم به جای طردِ بخش‌های آسیب‌پذیر و شکننده‌مان و به جای هر نوع انکار و سرکوب، پذیرشی امن و بی‌هراس را به خود هدیه دهیم و از ترمیمِ آن بخش‌های ضعیف‌تر هم غافل‌ نشویم. گاهی باور به قوی و محکم بودن و در هیچ وضعیتی خم به ابرو نیاوردن، رنجی است که افراد در برابرِ تأیید همیشگی و هراس از دوست نداشته شدن به خود تحمیل می‌کنند، سبکِ آشنایی که به جای انطباق با واقعیت، غالباً براساسِ تصورات و آرمان‌های دیگران از فرد شکل می‌گیرد و پیش می‌رود!
✨🪴
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
ترجیح می‌داد گاهی از کمالگرایی‌اش فاصله بگیرد. همیشه هم این باورِ مطلقِ کامل بودن یا بی‌عیب و نقص بودن را در عمل پیاده نکند. از یک جایی به بعد ترجیح داده بود نیازی به تأیید یا پذیرشِ همیشگی نداشته باشد اما در عوض خودِ حقیقی‌ و به دور از نقابش را زندگی کند، آن میلِ قوی به پذیرش را در خود سرکوب نکند و به عزت نفسش متکی باشد. شاید نمونه‌‌ی متفاوتی بود میانِ تمامِ آنها که به شباهتها یا کپی و تکثیر شدن از بقیه دل بسته‌اند و سرشان چندان برای پیچیدگی‌ِ احساس و رفتارهای متفاوت یا نوعِ خلاقانه‌تری از زندگی و تفکر درد نمی‌کند؛ نوعِ متفاوتی میانِ آنها که امنیتِ همرنگی و هم‌داستان بودنِ همه جانبه با دیگران را به خلقِ داستان ویژه‌ی خود ترجیح می‌دهند!
🌿🌻
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
دیده بودم که گاهی از حجم مشغله‌هایت بی‌قرار می‌شوی، دیده بودم که ذهنت پر از فکر و مسئله و سؤال بود و با خودت می‌گفتی کاش می‌شد این حجم عظیم فکر را در دورترین نقطه رها کرد و دمی نفس از آسودگی کشید. که کاش می‌شد مثل خیلی‌ها ساده با مسائل برخورد کرد و انتظارات ساده‌ای داشت و خوش‌خیالی‌ها را با روی بازتری پذیرفت. دیده بودم که همیشه دوست داشتی به خودت ثابت کنی برای خواستن ‌و رسیدن چه اندازه شکست‌ناپذیر و بلندپروازی ؛ که خم به ابرو نمی‌آوری، که کسی توان مقابله با حس و خواسته‌هایت را ندارد و فراسوی تمام مرزهای قابل تصور، از اشتیاق و دغدغه‌های عمیق و پیچیده لبریزی!
🌱🤍
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
ولی من حس میکنم با تو همه چیز در تازه‌ترین حالتِ ممکن داره خودش رو بهم نشون میده. همون مسیرِ همیشگی، راهِ همیشگی، شهرِ همیشگی دیگه حالا انگار نو و جدیده. میگم انگاری اولین باره میام پشت میزِ این کافه‌ی رنگی و پُرنور میشینم، اولین باره دارم این شهر شلوغ رو می‌بینم، درخت‌های این کوچه چقدر قشنگتر شدن، قدیم‌ها هم ابرها همین‌قدر بوسیدنی و قشنگ بودند؟ من انقدر بی‌هوا می‌خندیدم و رها بودم؟ میگم نه این قهوه همون طعمِ همیشگی رو‌ نداره، این بارون‌های ریز بیشتر از قدیم‌ها بلدند با من و احساسم و حیاطِ پشتِ پنجره رفاقت کنند. اصلاً انگاری حس می‌کنم دارم پُررنگ‌تر، چند بعدی‌تر زندگی می‌کنم، دارم با تو زندگی رو بهتر یاد می‌گیرم، دارم بزرگ میشم…
🩵☁️
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
تمام قدرت و شکوهِ زندگی در همین لحظه‌هاست، در اکنونی که با کمترین پرسش و حرف اضافه‌ای جریان تند زمان را یادآوری می‌کند‌. بی‌آنکه برای فهماندن منظورش دست به پیکار عجیبی بزند. تا بخواهی نشانه‌هایش فراوان‌اند از رنگ‌ و صدا و عطر و سکوت تا هیجان و آرامش و خیال، از گل و موسیقی و شعر تا کلماتی که هر روز و هر شب ذهن ‌و احساست را می‌کاوند و گاهی یادداشت و شعر و داستان می‌شوند و گاهی عجولانه می‌گریزند و یک جایی باز حوالی همین لحظه‌ها پنهان می‌شوند. برای پیوستن به این جریان قدرتمند و پر شتاب، چاره‌ای جز ادراکِ تمام عیارِ همین نشانه‌های کوچک و بزرگِ زیستن ندارم، همه‌ی آنچه در اکنون جریان دارد و بیشتر و عمیق‌تر نیازمندِ اعتناست و اصلاً چه خوب که این قدرت را هیچ دست کم نمی‌گیرم!
🍃🌸
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
شاید اصیل‌ترین شکل واکنش و رفتار این باشد که تاریکی‌های وجودِ آدم‌ها میان تو و نور درونت فاصله نیندازد، که نیمه‌ی تاریک شخصیت یک فرد با وضوح قابل توجهی برایت آشکار شده باشد اما باز به فرصت‌های تازه‌ی پیوستن به نور فکر کنی، اما باز شوق و انگیزه‌ی درونش را برای ادامه و مسیرِ پیشِ رو نادیده نگیری و از ابعاد دیگر شخصیتش به سادگی عبور نکنی.
گاهی تعاملات عمیق با آدمها قدرت و جسارتِ زیادی می‌طلبد ؛ شاید نکته‌ی هراس‌انگیز ماجرا اینجاست که گاهی ممکن است این بخش‌های تاریک ما را به بخش‌های تاریکِ شخصیت خودمان پیوند بزند!
💫☘️
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
این که آدم آخر یه سالی از زندگیش و شروع سال جدید، حالش با خودش، با رویاها و فکرها و حس‌هاش خوبه پس باید این جوری تعبیر کنیم که سال جذابی رو گذرونده و خب میشه باز دست به این تعبیرِ قشنگ زد و این حس رو به فال نیک گرفت که قراره سال جذابتری رو هم شروع کنه.
من آدمِ قول‌ و قرارهای دلچسبم، عاشق برنامه‌ریزی و خیالبافی و ساختن و این بار هم خیلی بیشتر از همیشه به خودم قول میدم در جانانه‌ترین حالت ممکن با خودم و امسالم رفاقت کنم و با زندگی، با آدم‌ها و هر چیزی که به جهآنم گره خورده و به وسیع‌تر شدن نگاهم کمک میکنه و از من، منِ موثرتر و بهتری میسازه!
صاف بیا و بشین وسط قلبم، سالِ جدیدِ زندگی!🫶🏻
🥰🦋
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
هدیه‌ام از تولد گریه بود
خندیدن را تو به من آموختی!
🤍✨
|#شمس_لنگرودی|
@KonjeDel97💌

💎
اتفاقاً با من از جزئیات حرف بزن. از هر چیزی که حس میکنی گوشِ شنوا یا بهتره بگم گوشِ با حوصله‌ای برای شنیدنش نیست. از هر چیزی که به دنیات رنگ میده و حست رو به خودت و زندگی بهتر میکنه یا حتی حس میکنی فکر کردن بهشون برات سخته چه برسه به گفتنش!
اتفاقاً به من که میرسی سر و تهِ کلماتت رو به نفعِ حرفهای مهم و کلیات کوتاه نکن که من از بین همون جزئیات ساده و به زعمِ خودت بی‌اهمیت، از بینِ همون حرفهای نسبتاً معمولی، به مهمترین‌های جهآن و نگاهت وصل میشم!
🌱🌾
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
واژه‌ها و حرف‌ها اغلب گیراتر از سکوت‌‌اند، مثلاً خوب بلدند دست‌های حقیقت را رو‌ کنند و در بهترین زمانِ ممکن ادامه‌‌‌ دهنده‌ی مسیرِ نیمه‌ تمامِ چشمها شوند.اما وقتهایی همین سکوت که غالباً در برابرِ کلمات کم می‌آورد حرف‌های بیشتری دارد. سکوت گاهی یک جور بی‌اعتنایی‌ و ندیدن و نشنیدنِ محض است. بلندترین نوعِ اعتراض و فریاد و نادیده‌ گرفتن در برابرِ وضعیتی است که کار از کلمات گذشته است، سکوت گاهی به گوشِ بعضی‌ها آنقدر صدای تیز و بُرنده‌ای دارد که ترجیح می‌دهند با بلندترین آوای ممکن هر چه زودتر از رنجِ آن رها شوند. در برابرِ برخی از فکرها، عقیده‌ها و واکنش‌ها، سکوت بالغانه‌ترین پاسخِ ممکن است!
🌼🍃
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
عاشقِ کلمات و عباراتِ اختصاصی خودشان بود، عباراتی که به مای مشترکشان شکلِ ویژه‌ و هویتِ مستقل‌تری می‌بخشید. جملاتی که دیگر به هر کدامشان تنها تعلق نداشت و اصل مطلب درست ادا نمی‌شد اگر به اسمِ او یا آن دیگریِ مهم ختم نمی‌شد. عاشقِ کلماتی بود که از مرزِ تمامِ سکوتهای کشدار، از رنجِ بسیار مکث و تعلل‌ گذشته بود تا روزی تصویرِ زنده‌تری از جهآنشان بسازد. تا خاطره‌ها رنگِ دیگری بگیرند و حسرت‌ها آوار نشوند! همان تصویرِ رویاییِ پر نقش و جاذبه که مدتها بود به زندگی، به بودن‌هایشان بدهکار بودند!
🩷🫧
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KojeDel97💌

💎
یک وقتهایی هم گفتن از بعضی حس‌های ویژه‌ی زندگی سخته؛ شاید بهتره استثناً خساست به خرج بدی و کمتر ازشون بگی، شاید بهتره سنگینی بارِ اون حس‌ها رو خودت به تنهایی به دوش بکشی، شوق و شعف یا حتی رنجش رو بین زوایای مختلف شخصیتت قسمت کنی و متناسب با نوعِ برخوردی که لازمه، باهاش مواجه شی. بعضی وقتها عمق لذتش با گفتن، با هیجان زیاد کمرنگ میشه! ترجیح بده گاهی اوقات توی شناسایی علاقه‌ها و برنامه‌هات ناشناخته بمونی، همه‌ی آدم‌ها بلدِ همدلی با عمقِ احساست نیستن، شادی‌ِ قلبت لبخند نمیشه به چهره‌شون، شاید هیچ لازم نیست همیشه و در برابر همه، صادقانه‌ترین زاویه‌ی احساست رو نشون بدی!
🦋🤍
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
به نسخه‌ و ورژنِ تازه‌ی خود اعتماد کن و به سادگی درگیر و دارِ اتهام و برچسب زدن به آن نباش!
تو برای رسیدن به این نگاهِ تازه رنج‌های زیادی را متحمل شد‌ه‌ای و حتی از دلِ سخت‌ترین شرایط عبور کردی. ساده نبود اما تو با بینشی متفاوت و عمیق‌تر به آن وصل شدی تا معجزه‌ی تغییر و چند قدم پیش رفتن از سطحِ عادی گذشته را حس کنی و به آنچه شایستگی حقیقی توست دست یابی!
در ابتدای این مسیر به شک‌هایت اعتنا نکن و نخواه تجربیاتِ گذشته را با امروزت مقایسه کنی و آنچه روزی مهم‌ترین می‌پنداشته‌ای را در امروز سراغ بگیری؛ به این نسخه‌ی شکننده و پر شور اعتماد کن که مسیر بسی طولانی است و برای رسیدن به روشناییِ وسیع باید رنجِ تاریکی را به جآن خرید و به آسانی تسلیم نشد…
🌿🪷
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
شجاعت همیشه در مواجهه‌ی همه جانبه با سخت‌ و پرخطرترین اتفاق‌ها نیست! گاهی شهامت و شجاعتِ اساسی در فاصله گرفتن از منابع رنج و آسیب است. از هر منبعی که آرامش و امنیت و عزت نفست را نشانه می‌گیرد، هر چیز که تو را از ارزش‌ها و خواسته‌هایت دور می‌کند یا سد رسیدن به پیشامدهای بهتر می‌شود و ثمره‌ای جز رکود و بازگشت به عقب ندارد!
اوجِ شجاعت گاهی فاصله گرفتن و دور ماندن از خطری‌ست که چون آزارگری پنهان و نامحسوس، عمیق‌ترین لایحه‌های افکار و احساساتت را به سمت و سویی که خود می‌خواهد پیش می‌برد و پیداست که تا چه اندازه از تفکر و عمل مستقل و به دور از سوگیری دور می‌شوی!
🩵✨
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
تو جنونی، گونه‌ای از دیوانگیِ خلسه‌آور که از عقل رو بر نمی‌تابد و با منطق و دلیل دم از ناسازگاری نمی‌زند.
تو سکوتی، نه آن‌گونه که راهِ کلمات را بر دل ببندی، نه آن‌گونه که نشود با تو مستِ شور و واژه شد و به انزوا تن داد.
تو شعری، نه آنقدر که در هیجانِ قافیه‌ها سرگردان بمانی، نه آنقدر که در هیچ ردیفی نگنجی.
تو شهود و دلدادگیِ محض و بی‌ابتدا و انتهایی؛ تو اکنونی، تمامِ هیجانِ امروز و مخاطبِ نانوشته‌ی تمامِ دیروزهای من در دستِ فردا…
تو تعریفِ دیگری از عشقی در نهایتِ ادراک و معنا!
💫🌎
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
در برخی از مواقع، آنها که به شما زخم زده‌اند یا باور دارند رفتارشان عاری از یکرنگی بوده است، پیگیرانه دنبالتان می‌کنند که البته نه صرفاً برای حسِ مثبت یا نگرانی‌ای که نسبت به شما دارند بلکه بیشتر برای آرام کردن وجدانِ خودشان؛ برای این که به خودِ غالباً حق به جانبشان ثابت کنند طرف مقابل مستحق این نوع زخم بوده و آنها طبیعی‌ترین کارِ ممکن را انجام داد‌ه‌اند.
شاید هم در کمالِ ناباوری دنبال ردی از خودشان در روزمرگی‌های شما می‌گردند!
همین‌قدر عجیب و گاهی متوهم!!
چاره‌ی‌ این جریان کاری جر ناامید کردنشان نیست. با عدمِ توجه و نادیده گرفتن و غرق شدنِ بیشتر در زندگی و علاقه‌ها و البته که نه به صورت غیر واقعی و نمایشی و
بدونِ اینکه درصدد ثابت کردن چیزی باشید یا بخواهید عقیده یا باوری را تحمیل کنید.
همیشه اصالت و واقعی بودن، رسالتِ خود را به درستی ایفا می‌کند. حتی اگر کمتر کسی به عمق و ماهیتِ حقیقیِ آن پی ببرد.
🌱🪷
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌

💎
زندگی پر از نشونه‌ست و تو یکی از همون نشونه‌های قشنگِ زندگی منی!
بلد نیستم تصور کنم دنیام بدونِ موجودی از جنسِ تو، بدون خواهرانگی با تو چه رنگی بود و چه طعمی داشت ولی میدونم بودنت عطر و طعمِ مربای بهآرنارنج توی یک عصرِ جذابِ اردیبهشته. قهوه‌ی بعد از خستگیه، چای نبات تو روزای دلگیریه، بارونِ نیمه‌های پآییزه، اون تک ابرِ سفید و خوشگلِ مخملی وسطِ خاکستری‌های آسمونه. بودنت برفه، شادی‌آور و دلنشینه. شیرین و دلچسبه مثل کیکِ توت فرنگی یا بستنی شکلاتی!
بودنت دلیلِ واقعی‌ترین خنده‌ها و شنیدنی‌ترین حرفهاست، بودنت خودِ خودِ شور و هیجان و زندگیه!
تولدت مبآرک نشونه‌ی خوش‌رنگِ بهآر و همه‌ی فصل‌ها…
💜🍓
|#فاطمه_پنبه_کار|
@KonjeDel97💌