خانه فرهنگ گیلان

📌 تعویق یک برنامه
@kfgil

گروه معماری خانه فرهنگ گیلان:

🔸️ زنان و پهنه‌ی معماری گیلان

🔹سخنران‌ها: دکتر مژگان خاکپور - دکتر آرش مهرگانی

🔸 مدیر پنل: دکتر مهسا دلشاد

🔹️ چهارشنبه | ۲۴ بهمن ۱۴۰۳ | ساعت ۱۶
🔹️ خیابان بیستون، سالن موزه رشت.

@kfgil

🔸 آشنایی با ساز لاکوتا (فلوت سرخپوستی)

🔹 با حضور: فرهاد وزیری

🔹 پنج‌شنبه | ۱۸ بهمن ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

گروه داستان فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸سه‌شنبه | ۱۶ بهمن ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷
@kfgil

▫️سه‌شنبه دوم بهمن، در اتاقی در انتهای ساختمان خانه فرهنگ جمع شدیم تا داستان کوتاه"خیابان خورشید، گورستان ماه" را با حضور نویسنده بخوانیم و بررسی کنیم پرسش‌ها آغاز شد. خانجانی در ابتدا از مرزهای یک داستان گفت و این که:« به قول منقدان فرانسوی، نویسندگان سرحدات بحران را می‌بینند. دیگر از آدم بودن خارج می‌شویم. با این همه بیماری‌های عجیب و غریب یا وضعیت‌های روانی فرو پاشیده‌، ما هم تغییر می‌کنیم. سرحدات این‌ها کجاست؟ کافکا می‌گوید سوسک می‌شویم. یعنی هنرمند آن تهِ تهِ ته را می‌بیند. از نگاهی دیگر به این واقعیت می‌نگرد.»
«ماجرای داستان "خیابان خورشید...": در مورد این ماجرا تنها تصویر ذهنی‌ام این بود که همة همسایه‌ها یخ بیاورند. فقط تک سطری بود که در ذهن داشتم. اما سخت‌ترین بخش این داستان بعدتر بود؛ که به طور غیر مستقیم، پیامی از مادر واقعی این داستان دریافت کردم. آن جا  فهمیدم که می‌گویند نویسندگان شجاعِ ما و ... فقط یک شوخی‌ست. چون با پیدا شدن این آدم‌ها، معنی شجاعت را می‌فهمیم. فکر می‌کنم، تجربه بودن در ایذه و ارتباط با قوم بختیاری، تجربه دوران جنگ، فروختن اسکمو در کودکی و بودن در مکان‌های باستانی ایذه که حیرت انگیزند، دست به دست هم دادند که بتوانم بنویسم. نسخة اولیه را همینجا در همین جمع با ایمان به دوستان خواندم. ضبط و پخش شد و از دستم در رفت. بعد هم پادکست آن درآمد. این نسخه  ایراداتی دارد که برطرف خواهم کرد. اما اگر بخواهم ایرادی بر داستان بگیرم... ما وارث سوگواره‌های عظیمی در دوران تشیع هستیم و باید مراقب باشیم که دوباره باز تولید نشود. به همین سبب است که در این کشور طنز، سیاسی‌ترین چیزهاست... کلمه ضجه را حذف کردم. یا کلماتی از این دست... و دلیلش باز تولید سوگوارة موروثی‌ست که به ما رسیده و می‌خواهم که نباشد.»
«ما وارد دورانی شده‌ایم که واقعیت‌ها فربه‌تر از داستان‌ها هستند. خیلی قوی‌ترند، یعنی اگر پرواز "رمدیوس خوشگله" در "صد سال تنهایی" را کنار افغان‌هایی بگذارید که به بال هواپیما چسبیده بودند؛ پرواز "رمدیوس..." دیگر رنگ می‌بازد. زیرا واقعیت‌های خاورمیانه از داستان‌هایش فربه‌تر می‌شوند. فکر من این بود که در این داستان هم واقعیت خیلی فربه است.»
«یادم است که به دیدار "اورهان پاموک" رفته بودم و آن جا با کلمه‌ی بنیادین "آکیک یا عقیق" آشنا شدم که خیلی هم نقش‌مند بود.(روی کلاه راوی) در اینجا سنگ‌ها  و دانه‌های انار را انتخاب کردم. وقتی سراغ سوژه‌هایی که به اشکال مختلف رخ می‌دهد، می‌روی آن قدر قوی هستند که اصلا داستان ما رنگ می‌بازد. مگر اینکه واقعیتی را برای خود دست و پا کنی و آن را فربه کنی. قدرت چیزهایی که در رسانه رخ می‌دهد قوی‌تر است. و این حیرت انگیز است»
@kfgil
🔻🔻🔻

گروه داستان گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸دوشنبه | ۱۵ بهمن ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷
@kfgil

🔸 آشنایی با ساز لاکوتا (فلوت سرخپوستی)

🔹️ با حضور: فرهاد وزیری

🔹️ پنج‌شنبه | ۱۸ بهمن ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

🔹️نمایشنامه‌خوانی "باغ وحش شیشه‌ای" | نویسنده: تنسی ویلیامز

🔸سرپرست گروه : مجید مژدهی

🔸️ کارگردان: محمد امین قنبری

🔹️چهارشنبه |  ۱۰ بهمن ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

🔸️کاری از گروه تئاتر جهش رشت

🔹️ نقشه خوانان (به ترتیب ورود به صحنه):
محمدامین قنبری
رویا علیپور
فاطمه جعفری
ارشیا خیراندیش

🔸️راوی: شعله باقری
.
@kfgil

گروه شعر گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹شعرخوانی و نقد
🔸دوشنبه|  ۸ بهمن ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

@kfgil

فراخوان عکس‌های مردم‌شناسی گیلان
  تقویم سال ۱۴۰۴ خانه فرهنگ گیلان

خانه فرهنگ گیلان برای تهیه و چاپ تقویم سال ۱۴۰۴ خود، از تمامی عکاسان گیلانی دعوت به همکاری می‌نماید. موضوع امسال، آیین‌ها و مردم‌شناسی گیلان است.

@kfgil

گروه شعر فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹شعرخوانی و نقد
🔸یکشنبه| ۷ بهمن ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

@kfgil

خانه فرهنگ گیلان:

🔸️ نسبت طلایی در موسیقی

🔹 علی احمدی‌فر

🔸️ پنج‌شنبه | ۴ بهمن ۱۴۰۳ | ساعت ۱۸

@kfgil

#برنامه_بهمن۱۴۰۳
@kfgil

گروه داستان فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸سه.شنبه | ۲ بهمن ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

@kfgil

خانه فرهنگ گیلان: 

🔸️شریر ما گیل نیشت
نشست فرهنگ بومی گیلان، بهمن ۱۴۰۳

🔹 به مدیریت: م.پ. جکتاجی

🔸 دوشنبه | ۱ بهمن ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

📌 حضور برای علاقه‌مندان آزاد است.

@kfgil

🔸️آشنایی با مهارت‌های تنفسی و معرفی ساز باستانی "دیجیریدو"

🔹 پنج‌شنبه | ۲۷ دی ۱۴۰۳

#ژوبین_عسکریه #ریما_حسن‌زاده
#اهورا_عسکریه #فرهاد_وزیری
#مسعود_دلجو
#خانه_فرهنگ_گیلان

@kfgil

گروه هنرهای تجسمی خانه فرهنگ گیلان:

🔹 نمایشگاه گروهی چاپ مونوپرینت

🔸 ۲۱ تا ۲۷ دی ۱۴۰۳

🔹️ گالری خانه فرهنگ گیلان

🔸️ با آثاری از:
#اکرم_آف #دلارام_امیریان #مهشید_امین_برزگر #شهلا_باقری #ژاله_خیاط #آیدا_رضائی #شیوان_زمانی #فرزانه_سرمستی #آمنه_صدیقی #زهرا_غلامی #فرهاد_فاطمی #زینب_فقیر_خزانی #نسرین_فلاحتی #سارا_لطفی #فرزانه_مجریان #زهرا_محمدی #سمیرا_محمودی #لیلا_میرنیازی #عاطفه_مینویی #سعیده_نبی‌پور #مریم_نژاد #بهار_نظرحقیقی #ریحانه_نظری #پروین_نظیری #متین_نعمت‌خواه #مریم_واقع‌طلب #میترا_واقع‌طلب #تهمینه_واقع‌طلب #آسیه_هادیان

ویدئو از: #رها_یوسفی

@kfgil

در ادامه این نشست پرسش و پاسخی میان سخنران و حاضران شکل گرفت و در انتها مریم شجاع، سارا متقی، حامد رضوی، نیره جهان‌بین، رها برنجکار، صحت پورعبدالله، علی حشمتی، رحمان کاظمی، مرتضی احمدی، داوود شعبان‌زاده، ستار جانعلی‌پور و مزدک پنجه‌ای شعر خواندند.
  @kfgil
🔻🔻🔻

▫️به گزارش گروه شعر فارسی خانه‌ی فرهنگ گیلان؛ نشست «پایان شعر: با نگاهی به تنش آواها، معانی و نشانه­‌ها در شعر» با سخنرانی دکتر رحمان کاظمی و همراهی تنی چند از دوستداران و هنرمندان یکشنبه بیست و سه دی هزار و چهارصد و سه در هوای سرد و زمستانی خانه‌ی فرهنگ گیلان برگزار شد. در ابتدا، ستار جانعلی‌پورِ شاعر از دکتر کاظمی دعوت کرد تا به ایراد سخنرانی بپردازد. این منتقد نخست به قرائت سه شعر از شاعران مختلف، شاملو، شمس لنگرودی و قیصر امین‌پور پرداخت و سپس به مقاله‌ی پایان شعر آگامبن اشاره کرد و افزود: «بیشتر جنبه‌های آثار آگامبن بر زبان‌شناسی متکی است. یعنی همان تنش و صوت و نشانه‌ها به جریانی از شعر بدل می‌شوند. چنان­که اگر بعد از خواندن اثری رفت‌وآمد معانی و آواها پایدار بمانند، آن شعر است.» سپس او به جمله‌ای از هایدگر اشاره کرد و بیان داشت که زبان خانه‌ی وجود است. «حال شاعران با این خانه چگونه برخورد می‌کنند؟ به‌دلیل آشنایی­‌زدایی­‌ها و غریب­‌گردانی­‌هایی که در زبان صورت می­‌گیرد، آن الفت طبیعی­‌ای که انسان با زبان دارد، احساس غریبی می‌کند. با این احساس غریبی که به‌تنهایی در داخل زبان ایجاد می‌شود، شعر رخ می‌دهد؟ در حقیقت اینجا شعر رخ نمی‌دهد. طبق توضیح دکتر شفیعی کدکنی، شعر حادثه‌ای است که در زبان رخ می‌دهد و شعر رستاخیز واژه‌ها است. دکتر حق‌شناس معتقد بودند که این حرفِ استنباطی دکتر کدکنی، باعث پرسش‌های بسیاری می‌شود و آنها را بی‌پاسخ می‌گذارد.» سپس این منتقد بیان داشت که در جهان امروز، مطالعات شعری سعی می‌کنند به علوم تجربی نزدیک شوند و به همین دلیل در بیانی که از مقولات شعری دارند، دنبال صورت­­‌بندی­‌های کاملاً ذهنی می‌روند که از فرهنگی به فرهنگ دیگر و شاعری به شاعر دیگر متفاوت هستند.
سپس کاظمی بار دیگر به دکتر حق­شناس اشاره کرد و بیان داشت: «وقتی می‌گوییم حادثه­‌ی شعری اتفاق افتاده است، بر نظام زبان خبری تأکید نمی‌شود. بلکه به طور موقت، شاعر بر تصرفی که در زبان می‌کند، آن را به حاشیه می­راند و نظام معانی تازه‌ای را بنا می‌نهد که همان اتفاق رخ می‌دهد . آیا این اتفاق با واقعیت بیرونی در تضاد است؟ لزوماً خیر. تنش بین آواها، نشانه‌ها و معانی ما را به جهان‌های برتری می‌برد که ذهنی هستند. این اشعار خودارجاع هستند و مدام تصور ذهنی ایجاد می‌کنند و مجبورید درباره‌ی دال و مدلول اطلاعاتی داشته باشید.» سپس این منتقد افزود که شاعر معانی را ایجاد نمی‌کند و آنها از پیش موجودند و شاعر دارای قدرت ترکیب و انتخاب است. «نقاشی سورئالیسم بیشتر بر محور جانشینی متکی است، یعنی به سمت قطب استعاری حرکت می‌کند. در رئالیسم بر قطب همنشینی، یعنی قطب مجازی؛ زیرا قطب مجازی جایگزین نمی‌کند و عنصر شبهات ندارد. بنابراین مکتب رئایسم و سمبولیسم بیشتر بر قطب مجازی زبان تکیه می‌کنند و سوررئالیسم در قطب استعاری زبان حرکت می‌کند. چرا؟ زیرا سوررئالیست­‌ها تحت تأثیر فروید هستند و فروید بر ضمیر ناخودآگاه فردی به‌عنوان مرکز تعیین­‌کننده­‌ی بسیاری از قلمروهای زیست آدمی تأکید دارد. زیرا آنها می‌گویند واقعیت بازتاب رویا است.»
سپس کاظمی اشاره کرد که فروید می‌گوید واکنش انسان در مقابل سرکوب‌شدگی­‌ها و عقده­‌ی ادیپ، از طریق زبان به کمک انتخاب رخ می­‌دهد: ادغام و جابه­‌جایی و بنابراین بر اساس قطب استعاری حرکت می‌کند. اوج خلاقیت شاعر، معلق نگه داشتن معنا است و اگر تن به یک معنا بدهد، رخداد شعری اتفاق نمی‌افتد و نظام معنایی تازه پدید نمی‌آید. بنابراین طبق بیان حق­‌شناس شعر سعدی قابل دسترس است و شعر حافظ دسترس­‌ناپذیر.
سپس او به تحلیل اشعار شاعرانی پرداخت که در ابتدای نشست قرائت­‌شان کرده بود و سپس به رابطه‌ی دال و مدلول اشاره کرد. «مثلاً در رود، ابتدا آوا است و سپس تصویر ذهنی که ایجاد می‌شود ، مرحله‌ی سوم هم تصویر ذهنی است: مثلاً ممکن است در بافت موقعیتی که شاعر پدید می‌آورد ، به آن رود ویژگی خاصی بدهد. بنابراین می‌گوییم رابطه‌ی دال و مدلول شناور است و تصویر ذهنی برای هر فرد می‌تواند متفاوت باشد.» او سپس به نگرش در زمانی و همزمانی پرداخت. «همزمانی یعنی بخش تاریخی زبان را در تفسیر دخالت ندهی که اصلاً ممکن نیست در زمانی را حساب نکنی. باید بین دو مقطع مرحله‌ای را در نظر بگیریم که بتوانیم مقایسه­‌شان کنیم. با این مقایسه‌ها می‌توانیم بفهمیم شاعر در چه مرحله‌ای از رخداد شعر است. پس هر چه عملکرد انتخاب و ترکیب مدلولی که شاعران پدید می‌آورند، به مصداق خارج از زبان نزدیک نشود، نقش ادبی برجسته‌تر می‌شود. شاعری بهتر است که از وظیفه‌ی پیام‌رسانی زبان دورتر شود و پیام ویژه‌ی خودش را به دیگران ابلاغ کند.»

🔸️آشنایی با مهارت‌های تنفسی و معرفی ساز باستانی "دیجیریدو"

🔹️ ژوبین عسکریه

🔸️ پنج‌شنبه | ۲۷ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

گروه شعر گیلکی خانه فرهنگ گیلان:

🔸آسیب‌شناسی ترجمه در شعر گیلکی

🔹 دکتر سینا جهاندیده - عباس گلستانی

🔸️ دوشنبه | ۲۴ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

▫️عصر چهارشنبه ۱۹ دی ماه، گروه معماری خانه فرهنگ گیلان، میزبان نشستی با عنوان«شهرداری بافت تاریخی؛ تجارب ملی،چالش‌ها و افق‌های نو»  بود. این برنامه با حضور چشمگیر متخصصان معماری- شهرسازی و مرمت، دانشجویان و علاقه‌مندان در عمارت خانه فرهنگ گیلان برگزار شد.
در ابتدای این برنامه سیندخت رضایی، رییس گروه معماری خانه فرهنگ به نمایندگی از هیئت اجرایی و دیگر اعضای گروه، ضمن خوشامدگویی به حضار، ابرازامیدواری کرد تا این گونه نشست‌ها در راستای بهبود وضعیت معماری و شهرسازی شهر رشت و دیگر شهرهای استان گیلان که قدمت تاریخی دارند، باشد. سپس ضمن معرفی سخنران‌ها از ایشان و مدیر نشست برای حضور در جایگاه دعوت به عمل آورد.
سپس مدیر نشست دکتر مهسا دلشاد، به طرح دلایل اهمیت احداث "شهرداری بافت‌ تاریخی" در رشت و شهرهای استان گیلان پرداخت. دکتر دلشاد عنوان کرد: « از مواردی که در مسیر این‌گونه شهرداری‌ها می‌توان آسیب‌شناسی نمود می‌توان در سه مقوله، مسائل اجتماعی، نبود ضوابط فنی کافی و در نهایت مسائل مالی و اقتصادی  نام برد.»

در ادامه سخنران دوم، مهندس هنگامه علی اکبری، با شرح پایگاه قانونی مدیریت شهری به نقش مکمل این نهاد در کنار میراث فرهنگی و شهرداری اشاره نمود. و در ادامه با معرفی بافت تاریخی رشت و نقش بازار در ماهیت ارگانیک بافت شهر رشت و نقش متباین رفتار و کالبد در ساختار مختص این بازار به عنوان وجه تمایز آن با سایر بازارهای ایرانی را خاطرنشان نمود. مهندس علی اکبری با بیان اینکه یکی از راهکارهای برون رفت از وضعیت کنونی محله‌های تاریخی و بازار رشت احداث "شهرداری بافت تاریخی"است، آن را به عنوان بازوی اجرایی و فنی با هدف مشخص و راهگشا دانست.
در بخش دوم برنامه مهندس احمد قبادی با معرفی تجارب "شهرداری بافت تاریخی اراک" و چند شهر دیگر کشور انتقال تجربه نمودند، که با پرسش و پاسخ و طرح مباحثی از سوی تنی چند از تاثیرگذاران حوزه مدیریت شهری شهر رشت و استان؛ آسیب‌شناسی و بیان مسئله گردید.
@kfgil
🔻🔻🔻

گروه شعر فارسی خانه فرهنگ گیلان:

🔸«پایان شعر» با نگاهی به تنش آواها، معانی و نشانه‌ها در شعر

🔹 دکتر رحمان کاظمی

🔸️  به همراه شعرخوانی و نقد

🔹️ یکشنبه | ۲۳ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

گروه داستان فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸سه.شنبه | ۱۸ دی ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

@kfgil

گروه داستان گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸دوشنبه | ۱۷ دی ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

گروه هنرهای تجسمی خانه فرهنگ گیلان:

🔹 نمایشگاه گروهی چاپ مونوپرینت

🔸گشایش: ۲۱ دی ۱۴۰۳ ساعت ۱۷
🔸 بازدید:  ۲۲ تا ۲۷ دی ۱۴۰۳
     ساعات:  ۱۰ تا ۱۳ |  ۱۷ تا ۲۰
🔸گالری خانه فرهنگ گیلان


🔹 با آثاری از:
#اکرم_آف #دلارام_امیریان #مهشید_امین_برزگر #شهلا_باقری #ژاله_خیاط #آیدا_رضائی #شیوان_زمانی #فرزانه_سرمستی #آمنه_صدیقی #زهرا_غلامی #فرهاد_فاطمی #زینب_فقیر_خزانی #نسرین_فلاحتی #سارا_لطفی #فرزانه_مجریان #زهرا_محمدی #سمیرا_محمودی #لیلا_میرنیازی #عاطفه_مینویی #سعیده_نبی‌پور #مریم_نژاد #بهار_نظرحقیقی #ریحانه_نظری #پروین_نظیری #متین_نعمت‌خواه #مریم_واقع‌طلب #میترا_واقع‌طلب #تهمینه_واقع‌طلب #آسیه_هادیان


@kfgil

گروه معماری خانه فرهنگ‌ گیلان:

🔸 شهرداری بافت‌های تاریخی
تجارب ملی، چالش‌ها و افق‌های نو

🔹 با حضور: احمد قبادی - هنگامه علی‌اکبری
       مدیر پنل: مهسا دلشاد

🔸 چهارشنبه | ۱۹ دی ۱۴۰۳ |  ساعت ۱۷

@kfgil

🔸 ویژه برنامه نمایشگاه گروهی عکس "رشت"

🔹 سخنران‌ها: داریوش پاسخی | روزبه خلیق معینی

🔸️چهارشنبه | ۱۲ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

گروه شعر گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:

🔹شعرخوانی و نقد شعر

🔸دوشنبه | ۱۰ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

اگر آفرینه‌ای می‌خواهد اثر باشد، باید خود را به مخاطب تحمیل کند و در ذهن آن حک کند خود را، همچنین باید یک شاعر جوان بداند که در مسیری قدم گذاشته که شاعران بزرگی پیشتر چنان ردی از خود بر جا گذاشته‌اند که تو باید راهی دیگر زنی، به‌قول حافظ راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد، شعری بخوان که با آن رطل گران توان زد. بنابراین فقدان جهان‌بینی و تقلید از هم و مدام برای بزرگ خواندنت از فلاسفه‌ای نام بردن و گنده کردن بیش‌تر ایشان که یعنی ما هم دارای کلاس هستیم و خوانده‌ایم، مخلص کلام : اسنوبیسم و بیگانه‌پرستی و باور نکردن خود! همین‌ها آسیب‌‌شناسی راهند، چاره؟ باید از سرچشمه‌ها آگاهی یابیم. بسیاری از آرای فلاسفه و مبتلابه آن خلق آثار از جوهره کم‌ترین بهره را گرفته‌اند، جوهره یا همان گوهر در زبان پارسی مهم است، دغدغه‌های  جغرافیایی هر فرهنگی با دیگری جداست، باید تحلیل مشخص از شرایط مشخص داشت، اغلب ما با آثاری مواجه‌ایم که شیر بی‌یال و دم و اشکم‌اند، باید خودنویس باشی، خودت را بنویس، تابع طبیعت خود باش، از سرچشمه که سرشار شده باشی جوهره‌ات آدابته‌ی تغذیه از ریشه‌هاست، منبع مطالعات که دست چندم باشد از تو چیز مهمی بیرون نخواهد زد، بسیاری از شاه‌کارهای آفریده شده‌ی دنیای ادبیات، وام گرفته از کتاب‌هایی چون تورات، اوستا،  انجیل و قرآن ، ریگ ودا، اوپانیشاد و... باورها و فرهنگ‌اقوام‌‌اند. دانستن تاریخ تمدن بر هر اندیشه‌ورزی واجب است، وقتی این‌ها  را می‌خوانیم متوجه می‌شویم که ریشه‌ی الهام متفکران و شاعران از کجاست، آن احساسات را به محسوسات بدل کردن را نیما از افلاطون بر گرفته، چرا که ذهن  فرآوری می‌کند و مجدداً آن را در پوششی نو به ما عرضه می‌کند. آیا مضمون اشعار مولانا و حافظ ترجمان باورهای قرآنی نیست؟ البته هر کدام با رندی و زیرکی و تبحری که در بحث رتوریک داشتند توانستند، با آفرینه خود رد بر جا نهند، و اثرمند ظاهر شوند؛ اثرگذاری، هم‌ازاین روست؛ به گونه‌ای که قرن‌هاست ذهن ما در حال نشخوار  بازخورد  آثار باشکوه ایشان است.
در ادامه این کارگاه آیدا برنو، فائزه قدیمی، ماندانا قربانی، مریم شجاع، داوود شعبان‌زاده، سپیده داداش‌زاده، رها برنجکار، نازنین تنهایی، حامد بشارتی، مریم فرهمند، اعظم اسعدی و مزدک پنجه‌ای شعر خواندند و پیرامون برخی از اشعار نظراتی از سوی علی‌رضا پنجه‌ای و سایرین مطرح شد.
@kfgil
🔻🔻🔻

شعر، معشوقه‌ی تمامیت‌خواه زندگی‌ست

▫️نشست کارگاه شعر فارسی خانه فرهنگ گیلان دوم دی ماه هزار و چهارصد و سه با حضور علی‌رضا پنجه‌یی شاعر، نظریه‌پرداز ادبی و روزنامه‌نگار برگزار شد.
در ابتدای این نشست مزدک پنجه‌ای عضو هیات مدیره‌ی خانه‌ی فرهنگ گیلان پیرامون فعالیت ادبی علی رضا پنجه‌ای مقدمه‌‌ی مبسوطی را ارایه کرد.
سپس از ایشان خواسته شد تا ضمن پاسخ‌گویی به این پرسش‌ها پیرامون سایر مباحث پیرامون خود و ادبیات سخنرانی کند.
چه چیزی یک شعر را زیبا می‌کند یا یک شعر زیبا چه ویژگی‌هایی دارد و شما چه طور شعر می‌نویسید؟چه طور شعر در شما شکل می‌گیرد و مراحل ایجاد شعر چگونه است؟
علی‌رضا پنجه‌یی در این باره گفت: اگر دوباره به دنیا بیایم سراغ شعر نمی‌روم، چرا که ایجاد تعادل بین شعر، تعهد به زندگی و  خانواده و اجتماع سخت است. شاید جاهایی یک شاعر واقعی از زندگی غافل شود و جذب جادوی شعر ،زندگی را  به نفع شعر مصادره کند. یعنی توجه‌اش تمام به شعر این معشوقه‌ی تمامیت‌خواه شود و به سایر ارکان زندگی بی‌توجه شود،  مگر ندیدیم یا نخواندیم   از شاعران بزرگ که فقط در خدمت شعر بودند و همسر و کار و خانواده را قربانی هنر خود کردند، این تمامیت‌خواهی مخل زندگی معمولی و رایج است، اگرچه در کل زندگی هنرمندانه عاری از نوعی حرفه‌یی‌گری نیست و شاخصه‌ها و محدودیت‌های خود را دارد، من معتقدم ادبیات، درمان حسرت‌های خالقان ادبیات است. شاعران با باورهاشان شعر می‌نویسند و اغلب روند زندگی مغایر باورهای شاعرانه پیش می‌رود. من بعد از ۲۲ سال کار اداری، علی‌رغم عشقم به رشد شهرم، در واقع از مناسبات خشک، بی‌روح و ریامحور اداری که در آن مهارت و نخبگی هرگز در راس نخواهد بود، بلکه  در زیر دست خواهد ماند، فرار کردم چون همان دغدغه‌ها، در رعایت آدمی و میل به فداکاری و گذشت از منافع شخصی به نفع پیشرفت جامعه در مناسبات بروکراتیک آزار دهنده و با روحیات من سازگار نبود و البته همچنان نیست. خیلی از ما کارهایی را برای زندگی انجام می‌دهیم که مغایر روحیات هنری ماست، در جاهایی قرار می‌گیریم که دوست نداریم؛ اما آن شاعری موفق است که بتواند ناسازگاری‌ها را  مدیریت و سازگار با روح شعر کند.
خالق مجموعه شعر  «پیامبر کوچک» در ادامه افزود: من به الهام شاعرانه و چیزی شبیه الهام منسوب به پیامبرانه اعتقاد دارم، البته عوامل دخیل در آن آنیت خلق شعر را باید دانشمندان آنالیز و تشریح کنند، حال نقش هورمون یا روان‌ آدمی چه حسی از حواس ویژه را به غلیان می‌آورد که در شیرینی خواب چند بار بلند می‌شوی دنبال مداد، قلم، کاغذ و گوشی موبایلت می‌گردی تا«هدیه‌ی خدایان» را از دست ندهی و بتوانی تا نپریده از ذهنت، ثبتش کنی و بعد خب آن کوشش‌ها و دانسته‌هاست که به کمک جوهره‌، کشتی شعر را در شور و طغیان و طوفان ذهن، در آنیت شعری پیش می‌برد. تا اگر که از ما دور شد، شعر نگارشی باشد. مجددا ببینیش و از کاستی‌هایش بکاهی یا بر آن بیفزایی،  اگر شعر خواندنی باشد بیان و اجرا شود تا پسا ضبط آن،  چند بار بشنویش و یحتمل اصلاح  کنی، تا شاعر زنده است  نمی‌توانیم بگوییم آخرین نسخه از شعر فلان شاعر است،چون پس از این‌همه کار بر روی آن، اگر در رسانه‌ای هم منعکس شود یا که حتی کتاب بشود، باز ممکن است توسط شاعر ویرایش شود. بارها از خواب بیدار شده‌ام و شعر نوشته‌ام. هیچگاه سراغ شعر نرفته‌ام همیشه او در من درونی شده و بیرون زده است.
وی در باب زیبایی در شعر گفت: زیبایی، جز تناسب بین اجزای نحوی و ساختی شعر و صنایع بلاغی نیست. هر شعری بازتاب عیار خود است. یعنی هر آن‌چه شاعر قصد آن کرده، و ماحصل آن چه از کار در آمده است، خواهد شد. شعر باید بر اساس وضعیت اختیار شده توسط شاعر پاسخ‌گوی طبع مخاطب باشد،   من ممکن است دوست نزدیک شما باشم اما الزاماً مخاطب شعر شما نباشم، در واقع مخاطب در برخورد با جهان‌بینی، میدان واژگانی، و رفتار شاعر با کلمات است که تحت تأثیر آفرینه قرار می‌گیرد. اگر آفرینه ردی بر جا گذاشت، این رد تا آخر هستی با مخاطب خود  باقی‌خواهد ماند. مخاطب باید باورت داشته باشد تا مخاطبت باشد، اغلب مناسبات فضای مجازی پر از تعارف است، نه باور، فالوورها هم لزوماً مخاطب شعر نیستند، اگرچه مخاطبِ چهره‌ی هنرمندانه‌ی هنرمند هستند.سودایی که شاعر با مخاطب برسر شعر دارد آنجا پدیدار می‌شود که وقتی شما شعری را خواندی، شاعر دیگری که مخاطب شماست بگوید ای‌کاش این شعر را من گفته بودم.

پنجه‌ای درباره‌ی وضعیت شعرهای معاصر گفت: اکثر شعرهای امروز آفرينه هستند و اثر نیستند. یعنی متن‌ها شاعرانه و مغایر نحو زبان رایج هستند، اما اثر و ردی از خود برجا نمی‌گذارند.

▫️ گزارش نشست فرهنگ بومی گیلان

هفدهمین نشست فرهنگ بومی گیلان ساعت ۵ عصر روز دوشنبه سوم آذر ۱۴۰۳ با حضور جمعی از علاقمندان در خانه فرهنگ گیلان برگزار شد. پوراحمد جکتاجی مدیر جلسه و گروه، بعد از خوشامدگویی به حاضران، بحثی در مورد منابع و مآخذ اطلاعاتی در حوزه گیلانشناسی را مطرح کرد و در آن از منابع سرشار موجود در این حوزه یاد کرد که از گذشته تاکنون در موضوعات مختلف تاریخ، جغرافیا، سفرنامه، زندگینامه‌های فردی و جمعی، خاطرات، هنر، زبان و ادبیات، علوم، جامعه و فرهنگ و سیاست و اقتصاد و بازار و مردم شناسی و ... نوشته و چاپ شده است که برخی موجود و برخی نایاب و کمیاب هستند و در همان حال از برخی نمونه های معتبر و خواندنی در موضوعات مختلف نام برد و توصیه کرد که حتماً مطالعه شوند.
در بخش دوم  نشست یک شماره از نشریه گیلان شناسی گیله وا میان شرکت کنندگان پخش شد و داوطلبان به نوبت به خوانش برخی اشعار گیلکی و روخوانی پاراگراف‌هایی از یک داستان بلند گیلکی پرداختند که ضمن خوانش به معنی واژه‌ها، اختلاف لهجه‌ها و توضیحات دستوری زبان و احیاناً مشکلات نگارشی و ویرایشی آن‌ها توضیحاتی داه شد.
جلسه ساعت ۸ شب به پایان رسید.
@kfgil
🔻🔻🔻

🔹 نمایشگاه گروهی عکس "رشت"

🔸گشایش: شنبه | ۸  دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷
🔸 بازدید: ۹ تا ۱۳ دی ۱۴۰۳
     ساعات:  ۱۰ تا ۱۳ |  ۱۷ تا ۲۰

🔸گالری خانه فرهنگ گیلان

@kfgil

🔹 نمایشگاه گروهی عکس "رشت"

🔸گشایش: ۸  دی ۱۴۰۳ ساعت ۱۷
🔸 بازدید: ۹ تا ۱۳ دی ۱۴۰۳
     ساعات:  ۱۰ تا ۱۳ |  ۱۷ تا ۲۰

🔸گالری خانه فرهنگ گیلان

🔹با عکس‌هایی از: رضا(شهاب) گلچین
آیه احمدی - سودابه آذرنیور - الهام آزمند - محدثه اسدی - مسعود باباخانی - مونا باباخانی - سیدسمانه باکی هاشمی - سامان پورخوش‌آموز - مونس تقی‌زاده - روژین حاجعلی عسکری - علی جعفری - فاطمه جوادی - روژان حسنی - آیسان حسینی‌پور - شاهین حیدری - فرشته رجایی - علی روحی - آیلار ریاحی - حسین ریاحی - فائزه سلطانی - ریحانه شاه پسندی - سپهر شمسی نژاد - محترم صدرالذاکرین - عباس عزتی - حنانه غریبی - اسماعیل گلشن مژدهی - عسل محبی - حانیه مرادی - نیلوفر مرادی - امیر حسین مرتاض‌خو - نازی مرتاض‌خو - جلیله معصومی - آذر  ملکوتی - علیرضا نظیری - سارینا نوائی‌نژاد- عباس یوسفی

@kfgil

خانه فرهنگ‌ گیلان:

حیلت رها کن عاشقا؛ دیوانه شو، دیوانه شو...

زیبایی‌شناسی موسیقی و خلاقیت در کمپوزیسیون

علی احمدی‌فر

یکشنبه | ۹ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

گروه داستان فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸سه‌شنبه| ۴دی ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

خانه فرهنگ گیلان:

🔸 نشست فرهنگ بومی
 
🔹 به مدیریت: م.پ. جکتاجی

🔸 دوشنبه | ۳ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

📌 حضور برای علاقه‌مندان آزاد است.

@kfgil

#برنامه_دی۱۴۰۳

@kfgil

گروه شعر فارسی خانه فرهنگ گیلان:

🔸 شعرخوانی و نقد

🔹 با حضور علی‌رضا پنجه‌ای

🔸یکشنبه | ۲ دی ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

▫️جلسه ۴۶۵ شعر گیلکی خانه فرهنگ اختصاص داشت به برنامه‌ای با عنوان "دامون و شعر گیلکی" با سخنرانی محمدتقی پوراحمد جکتاجی مدیر مسئول و صاحب امتیاز نشریه دامون.
این برنامه که ۲۶ آذر ۰۳ در یک عصر سرد پاییزی در خانه فرهنگ انجام شد، با استقبال دوستداران شعر و فرهنگ گیلکی، فرهیختگان و تعدادی از شاعران صاحب اثر در نشریه دامون همراه بود.
در ابتدا دبیر جلسه ضمن خوش‌آمدگویی به حاضران تاریخچه‌ای کوتاه از شکل‌گیری نشریه دامون در سال‌های ابتدای انقلاب را بیان نمود.
شهرام دفاعی بعد از بیان این مقدمه کوتاه از آقای جکتاجی خواست که سخنان خود را برای حاضران بیان دارد.
جکتاجی ابتدا با اشاره‌ای کوتاه از تاریخچه زبان مکتوب گیلکی در سال‌های قبل از انقلاب، از سال‌های انتشار دامون در دو دوره گفت، سال اول انتشار در بهار ۱۳۵۸ بود که تنها ۴ شماره از دامون چاپ گردید که زیر نظر چندین نفر از شاعران و نویسندگان آن سالها از جمله ۱-بشرا ۲-مرادیان ۳-محمدولی مظفری ۴-عبدلی ۵-جکتاجی بعنوان هیئت تحریریه شروع به کار کرد و دوره دوم هم از بهار سال ۱۳۵۹ تا تابستان ۱۳۶۰ بود که در مجموع ۲۸ شماره از این نشریه منتشر شد.
جکتاجی با بیان اینکه عمده فعالیت دامون در زمینه فرهنگ و فولکلور گیلان بود این نشریه را نقطه‌ی عطفی در شکل‌گیری و پیشرفت و بالندگی بسیاری از شاعران امروز و جوانان آن روز دانست.
جکتاجی گفت که دامون به نوعی آن زمان ایجاد یک جریان جدید ادبی در نشریات محلی گیلان بود که البته در کنار یکی دو نشریه‌ی دیگر همچون "جنگل" که به فارسی مطلب می‌نوشت و "گیل‌مرد" به فعالیت می‌پرداخت اما نگاه بیشتری به مسائل مربوط به فرهنگ و هنر و زبان گیلکی داشت.
جکتاجی با بیان شرایط خاص سال‌های ابتدای انقلاب اسلامی و حال و هوای جامعه در آن روزها و شور و تفکر و گرایش‌های متنوع جوانان آن سال‌ها، دامون را فرصتی مناسب برای درج و چاپ مطالب ادبی و فرهنگی دانست.
ایشان در ادامه با نام بردن از شاعران آن سال‌ها که با دامون همکاری می‌کردند بعضا یک بیوگرافی کوتاه از نام‌بردگان برای حاضران بیان می‌‌نمودند و گاهی سبب این ارتباطات را به صورت خاطره بازگو می‌کردند.
این جلسه که در ابتدای شروع آن با قطعی برق به همراه بود؛ زیر نور موبایل‌های حاضران به کار خود ادامه داد و تبدیل به محفلی جذاب و گرم برای بیان خاطرات شاعران عصر دامون شد.
ابتدا هوشنگ عباسی از شاعران قدیمی گیلان و دامون از مناسبات و ارتباطات خود با این نشریه سخن بمیان آورد و از خاطرات خود در خلال انتشار نشریه‌ی دامون گفت و شعری را که از ایشان در دامون چاپ شده بود برای حاضران خواند و سپس غلامحسن عظیمی نحوه ارتباط خود با دامون را بیان داشت و اولین شعر گیلکی خود در نشریه دامون را برای حاضران قرائت نمود.
محمد دعایی دیگر شاعر عصر دامون بود که چند دوبیتی و هساشعر را برای علاقه‌مندان حاضر خواند، علی‌اکبری هم با ذکر خاطره‌ای در روزهای توزیع دامون از فعالیت خود در این نشریه گفت، همچنین پیمان نوری هم دامون را پدیده‌ای جذاب برای آن سال‌های جوانی خود دانست.
از میان حاضران رضا نوزاد شعری را از پدرش زنده یاد "فریدون نوزاد" که در دامون چاپ شده بود خواند.
همچنین عباس گلستانی هم خیلی کوتاه از اهمیت چاپ نشریه دامون در سال‌های دور گفت و در پایان دکتر ناصر عظیمی هم بیاناتی در خصوص دامون و نقش آن در فرهنگ و ادبیات مکتوب گیلکی داشت و جکتاجی را انسانی فعال و موثر در این زمینه دانست.
این جلسه در انتها با پرسش و پاسخ‌هایی از طرف حاضران به همراه بود و در پایان جکتاجی ضمن تشکر از کسانی که برای حضور در این جلسه وقت گذاشتند پرداختن به مطالب دامون را کاری ارزشمند و مهم دانست و از شاعران پژوهشگر خواست که در خصوص نقش دامون در ادبیات گیلکی تحقیق کرده و آن را در اختیار نسل‌های بعد و علاقه‌مندان قرار دهند.
این جلسه با سخنان پایانی دبیر جلسه در امید به تکرار این برنامه‌ها به پایان رسید.
مشروح این برنامه متعافبا از طریق صفحه‌ی رسمی خانه فرهنگ منتشر خواهد شد.
@kfgil
🔻🔻🔻

@kfgil

اعضای محترم و فرهنگ‌‌دوستان گرامی نشست معماری با موضوع "شهرداری بافت‌های تاریخی" که مقرر بود چهارشنبه در تاریخ ۲۸ آذر برگزار شود، لغو شده است. زمان برگزاری این نشست متعاقبا اعلام خواهد شد.
@kfgil

گروه داستان فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸سه‌شنبه| ۲۷ آذر ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

@kfgil

عکس از: آیسان عابدی

گروه داستان فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸سه‌شنبه| ۱۳ آذر ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

@kfgil

گروه شعر گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:

🔹شعرخوانی و نقد شعر

🔸دوشنبه | ۱۲ آذر ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

با خبر شدیم، حسین توشه بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر از نقش زندگی، خرقه تهی کرده است.
او کار خود را در تلویزیون با بازی در سریال دنیای شیرین دریا به کارگردانی منوچهر شمسایی و بهروز بقایی آغاز کرد. بازی در مجموعه تلویزیونی پس از باران در سال ۱۳۷۹ نیز از جمله کارهای خاطره انگیز این بازیگر است.
خانه‌ی فرهنگ گیلان درگذشت این هنرمند فرهیخته را به خانواده‌ی ایشان و جامعه‌ی فرهنگ و هنر تسلیت می‌گوید.

@kfgil

گروه هنرهای تجسمی خانه فرهنگ گیلان:

🔹 نمایشگاه گروهی نقاشی

🔸گشایش: ۱۶ آذر ۱۴۰۳ ساعت ۱۷
🔸 بازدید: ۱۷ آذر تا ۲۹ آذر ۱۴۰۳
     ساعات:  ۱۰ تا ۱۳ |  ۱۷ تا ۲۰
🔸گالری خانه فرهنگ گیلان


🔹 با آثاری از:
#شهلا_باقری #حامد_بهروزکار #محمود_ثناجویان #رحیم_رحیم‌زاده #حامد_رفاهتی #ناصر_رمضانی #منیر_صحت #علی_عباسی #مازیار_عمادزاده #نسرین_فلاحتی #آتنا_فیض_نژاد #سیده_مهین_مرتضوی  #محمد_ابراهیم_نوروزی  #محسن_نعمت‌خواه


@kfgil

گروه شعر فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:

🔹شعرخوانی و نقد شعر

🔸یکشنبه | ۱۱ آذر ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

کانون داستان چهارشنبه‌ی رشت ( از کارگاه داستان خانه فرهنگ گیلان) برگزار می‌کند

رونمایی دو مجموعه‌داستان
از نویسندگان این کانون:

داستایفسکی در پتروآباد/ مرتضی حاجی‌عباسی
اتاقک اعتراف عمو آرمِن/ اسماعیل سالاری

پنج‌شنبه، ۸ آذر۱۴۰۳
ساعت ۱۷ تا ۱۹

مکان برگزاری: رشت، بلوار منظریه، روبه‌روی دانشگاه علوم‌پایه، سالن آمفی‌تئاتر مهمان‌سرای المپیک.

ورود برای عموم آزاد است.
@kfgil

خانه فرهنگ گیلان:

🔸 نشست فرهنگ بومی
 
🔹 به مدیریت: م.پ. جکتاجی

🔸 دوشنبه | ۵ آذر ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

📌 حضور برای علاقه‌مندان آزاد است.

@kfgil

▫️جلسه مشترک داستان‌ گیلکی و فارسی در سه‌شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۳ در عصری سرد، در خانه فرهنگ گیلان، با گرمای حضور دوستانِ داستان برگزار شد. در ابتدا سهیلا فرزاد، نویسنده و دبیر جلسه، به دوستان حاضر خوشامد گفت. سپس از آقای پوراحمد جکتاجی، نویسنده، مترجم و پژوهشگر دعوت کرد که درباره‌ی زبان گیلکی برای حاضران صحبت کند.
آقای جکتاجی سخنرانی خود را به زبان گیلکی آغاز کرد و در ابتدا  از ملمع صحبت کرد و در مورد پیشینه‌ی زبان گیلکی گفت: «اشعاری مربوط به شش یا هفت صد سال پیش با تصحیح قاسم انوار موجود است که به آن ملمع می‌گویند و مقداری اشعاری گیلکی دارد. گیلکی که من حرف می‌زنم، گیلکی فارسی زده است، گیلکی که یاد گرفتیم و درس خواندیم. یونسکو گیلکی را به عنوان یک زبان شناسایی کرده. من زبان را بر محور مهربانی و فرهنگی نگاه می‌کنم و ابعاد مهر‌انگیزی‌اش، نه سبک خشونت بار اختلافات زبانی و غیره.
زبان فارسی، زبان ملی و رسمی کشور است. به مدد فارسی ما با تمام اقوام ایرانی ارتباط برقرار می‌کنیم. هر زبان پیونددهنده‌ای عزیز است. اما ما زبان قومی داریم. یعنی زبان ملی بومی. ملی نه به معنای سیاسی ایرانی، بلکه به معنای جغرافیایی که در آن صاحب قدرت و فرهنگ هستیم. من به عنوان کسی که حداقل پنجاه سال است که در حوزه زبان گیلکی کار می‌کنم؛ همیشه مورد این پرسش‌ها بودم که آیا گیلکی زبان است یا گویش و یا لهجه؟ ما مقوله‌ای به نام زبان داریم که در راس هست. و زیر مجموعه‌ی آن گویش است و بعد لهجه و بعد از آن گونه. البته بین گویش و لهجه تفاوت چندانی نیست. به هر حال زبان وسیله‌ی تفهیم و تفاهم است و به خاطر گستردگی که دارد، مقوله‌ای فرهنگی‌ست و چون ابعاد پیچیده‌ای دارد، مقوله‌ی اجتماعی‌ست. زبان به طور کلی سه عامل مهم دارد که مشخص می‌شود گفتار مورد نظر زبان است یا لهجه یا گویش.
زبان سه پایه دارد. یک: نظام آوایی، یا دستگاه صوتی است. یعنی هر زبانی درورن خود آواهایی دارد که ممکن است با زبان‌های دیگر مشترک باشد یا  فقط خاص آن زبان باشد. بنا بر این بدون آوا هیچ زبانی نمی‌تواند مورد تکلم قرار گیرد. مورد دوم: ساختار دستوری یا همان صرف و نحو است که اگر نداشته باشد، بخشی از یک زبان دیگر و زیر مجموعه‌ی آن محسوب می‌شود. بنا بر این صرف افعال و نکات دستوری، پایه‌ی دوم است. پایه‌ی سوم گنجینه واژگان است که در واقع بانک تمام اطلاعات است. ترکیب‌سازی بین گرامر، از طریق صداها، به صورت گفتار جدیدی که با گفتارهای دیگر در زبان‌های دیگر فرق دارد خودش را نشان می‌دهد و فرد را از دیگران متمایز می‌کند و به او هویت می‌بخشد.»
جکتاجی سردبیر « نشریه‌ی دامون» در ادامه گفت: « گویش همان زبان است و اصطلاحی جدید که از زمان ورود علم زبان شناسی به کشور در حدود هفتاد سال پیش، تدریس آن در دانشگاه‌ها، باب شده. گویش همان تعاریف زبان را دارد، به شرطی که آن را به معنای زبان بگیریم .اما عده‌ای آن را به معنای لهجه می‌گیرند. ولی لهجه تعریفی دیگر دارد. کشور ما زبان فارسی دارد که برای ما خیلی عزیز است و پیوند دهنده‌ی ماست. کشور ایران زبان‌های مختلف ایرانی دارد. چند زبان هم ریشه ایرانی ندارند. عربی، ترکی ریشه‌های سامی دارند. اگر به زبان، لطیف نگاه کنیم از آن لذت می‌بریم و تفاهم به وجود می‌آید.»
« لهجه زیر مجموعه‌ی زبان است. وقتی در یک زبان نسبت به گوشه‌های دیگر آن جغرافیای زبانی، تفاوت ایجاد می شود،  به دلیلِ آکسان‌ها، تارهای صوتی و آوایی است که گفته می‌شود. در نتیجه در یک جغرافیای کوچک خودش را نسبت به جغرافیای همسایه یا دورتر نشان می‌دهد و این که گوینده اهل آن منطقه نیست. لهجه‌ها در کنار هم می‌تواند تفاهم ایجاد کند. زبان گیلکی ریشه در پهلوی اشکانی دارد. زبان فارسی، ریشه در هخامنشیان و ساسانیان دارد. پس دو تفاوت تاریخی دارند اما همه‌ی این‌ها از دوره‌ی میانه‌ی ساسانی و اشکانی هستند. در دسته بندی زبان شناسی، گیلکی در دسته‌بندی شمال غربی است. در حالی که فارسی در حوزه‌ی زبان جنوب است. و این‌ها بر اساس ساختار دستوری مورد ملاک قرار گرفتند.»
پس از صبحت‌های جکتاجی،‌ صاحب امتیاز و سردبیر مجله‌ی « گیله وا» نوبت به داستان خوانی رسید.
خانم ایجه‌ای و آقایان، غلام‌دوست و بشردوست داستان گیلکی خواندند. مسعود حقانی یک داستان روسی که خودش آن را به گیلکی ترجمه کرده بود؛ خواند. از گروه داستان فارسیِ خانه، خانم عادله صمیمی و آقایان بهدانی، شیخ‌الاسلام و شعبانزاده، داستان خواندند. این جلسه با پذیرایی از دوستان و گرفتن عکس‌های یادگاری به انجام رسید.
@kfgil
🔻🔻🔻

#برنامه_آذر۱۴۰۳

@kfgil

#بازتاب

هشتادسال نگریستن با عینک "شک"
گزارشی از بزرگداشت
مجید دانش‌آراسته
(نویسنده‌ی گیلانی)
به همت خانه‌ی فرهنگ گیلان
با گفته‌هایی از:
محمدرضا پورجعفری، حسن میرعابدینی، کیهان خانجانی
روزنامه‌ی اعتماد
۳۰ آبان ۱۴۰۳
@kfgil

#بازتاب

خانه فرهنگ‌گیلان:

🔹️ پاسداشت داستان‌نویس گیلانی
     مجید دانش‌آراسته

🔸سخنران‌ها:
محمدرضا پورجعفری- حسن میرعابدینی - کیهان خانجانی

🔹️ پنج‌شنبه | ۲۴ آبان ۱۴۰۳

@kfgil

شاعران امروزه باید رمان و داستان‌های بسیاری بخوانند.» سپس این منتقد به بینامتنیت اشاره کرد و بیان داشت که این نظریه می‌گوید آنچه در سنت است را بازآفرینی کنید، حرفی تازه بر آن بیفزایید و آن را به گفت‌وگو وادارید: این یعنی افسانه‌گردانی که نیما همین را در افسانه خطاب به حافظ می‌گوید.
در پایان نشست، پرسش و پاسخی میان منتقدان و حاضران شکل گرفت و سعید فرج‌پور اشعار منتشرنشده‌اش را قرائت کرد.
@kfgil
🔻🔻🔻

به گزارش گروه شعر فارسی خانه‌ی فرهنگ گیلان؛ نقد و بررسی کتاب «در رودسر تمامی عشاق خسته‌اند» اثر سعید فرج‌پور در بیست و هفت آبان هزار و چهارصد و سه همراه با جمعی از هنرمندان و هنردوستان در هوای سرد و پاییزی خانه‌ی فرهنگ گیلان برگزار شد. در ابتدای نشست، ستار جانعلی‌پور، از فرج‌پور برای قرائت چند شعر دعوت به عمل آورد. سپس جانعلی‌پور از دکتر علی تسلیمی، استاد دانشگاه و منتقد ادبی برای نقد کتاب دعوت کرد. تسلیمی در ابتدای سخنان خود به فروید اشاره کرد و بیان داشت: «فروید در ابتدای کتاب تمدن و ملالت‌های آن می‌گوید: تمدن به مجموعه‌ی دستاوردها و نهادهایی گفته‌ای می‌شود که زندگی ما را از اسلاف حیوانی دور می‌کند و دو مقصود دارد: یکی حفاظت از انسان در برابر طبیعت و دیگر تنظیم روابط بین انسان‌ها. واژگان اسلاف حیوانی دو جنبه دارد: یکی منفی چون ما دیگر آن حیوان نیستیم که تنها به کارهای ویرانگر جنگ، امور جنسی و کارهای نازیبای دیگر روی آوریم و دیگری مثبت؛ چون درست است که حیوان جنبه‌ی منفی دارد اما با این لحن به جنبه‌ی مثبت انسان امروز می‌اندیشیم که باید به‌‌واسطه‌ی خود، یا ایگو متمدن شویم. ولی از تمدن انتظار داریم که به زیبایی و نظم ارج بگذارد. با این‌همه فروید می‌گوید انسان امروزی با شباهتی که به خدا و مسیح دارد، سعادتمند نیست و نمی‌توان فهمید که چرا تمدن بر این راه پافشاری می‌کند و دشمنی آن با عشق جنسی بر چه پایه است.» سپس نویسنده‌ی کتاب «نقد ادبی» افزود: «نه گفتن به امیال و نهاد انسانی تاوانی است که به تمدن می‌پردازیم. بنابراین در جهان امروز ناچاریم که امیال خود را در حد متمدنانه سرکوب و برخی را جابه‌جا کنیم. شعر به این کار دست می‌زند. یکی از درونمایه‌های شعر فرج‌پور همین سخن است. انسان در شعر تمدن را ملال‌انگیز می‌داند و فرج‌پور ملال‌ها را طبقه‌بندی می‌کند: ملال نظم و انضباط در برابر ویرانی. ملال ماتم در برابر شادی. ملال عقده‌ها در برابر آزادی و ملال بی‌گناهی در برابر عشق.» سپس نویسنده‌ی کتاب «گزاره‌هایی در ادبیات معاصر ایران» به مورد اول یا همان ملال انضباط پرداخت و افزود: «مهمترین عنصر نهاد، ویرانی است. کودکان که بیش از همه به ویرانی، نابودی و شکستن متمایلند و از این کار لذت می‌برند، این صفات دوباره در نهاد همان کودکی که شاعر می‌شود، بازمی‌گردد.» سپس این منتقد اشاره کرد که فرج‌پور حیاط بسته‌ی خانه را نماد ملال می‌داند. سپس به مورد دوم یا همان ملال ماتم پرداخت و خاطرنشان کرد: «شاعر از نشاط ظاهری می‌ترسد. شاعر به ماتم یورش می‌برد. و ملال عقده‌ها و محدودیت. گوینده از محیط بسته می‌گریزد و می‌خواهد همه چیز مانند افق، باز باشد. محدودیت و آزاد نبودن، عقده‌ها و بغض‌ها را پدید می‌آورد.» سپس نویسنده‌ی کتاب «نفرات نیما و نظریه‌ی افسانه‌گردانی» به مورد آخر، ملال بی‌گناهی و بی‌عشقی پرداخت و افزود: «نمونه‌های عاشقانه در شعر فرج‌پور کم نیست. آن هم در سمت‌وسوی گناهانی چون عشق و شراب که با خود جامعه و قانون مذهبی و سوپرایگوی مذهب آنها را سرکوب می‌کند.»
در ادامه دبیر نشست از دومین منتقد، دکتر رحمان کاظمی برای نقد کتاب دعوت به عمل آورد. کاظمی در ابتدا با برشمردن غزل‌سراهای مطرحی چون حسین منزوی، شفیعی کدکنی، هوشنگ ابتهاج، فروغ فرخزاد و سیمین بهبهانی بیان داشت که این افراد توانستند وزن‌های جدید در شعر استفاده کنند و هم تلفیق تازه‌ای از زبان نیمایی را در قالب شعر کلاسیک یا همان غزل استفاده کنند. «فروغ هم، زبان تازه‌ای دارد و هم ویژگی‌های شعر مدرن را آورده است. فرج‌پور توانسته هم زبان گفتار را وارد شعر کند و هم برخی ترکیبات زندگی مدرن را بیاورد و هم ملال تمدن را از طریق عناصر شهری نشان بدهد. ملال هم به این خاطر است که نمی‌تواند حرکت کند. یک دلیلش زندگی شهری است و می‌توان به ساختار فرهنگی هم اشاره کرد که اجازه نمی‌دهد عاشقان رشد کنند.» سپس این منتقد به دو استعاره‌ی مفهومی در شعر فرج‌پور اشاره کرد و افزود: «زندگی سفر است و دومی زندگی شکفتن است.  البته استعاره‌های دیگری هم وجود دارند.» سپس او به فرم اُرگانیک پرداخت و بیان داشت این فرم در مقابل فرم مکانیکی مانند پرنده‌ای در حال پرواز است در برابر اسکلت پرنده. اولی اوج می‌گیرد و دومی حرکت نمی‌کند. «پس ما در فرم اُرگانیک باید حرکتی را از آغاز شعر مشاهده کنیم. چند نوع حرکت داریم: درختی، حلقوی، تودرتو، کلاف‌مانند؛ هر کدام حرکتی هستند که از آغاز وجود دارند.» سپس این منتقد ویژگی‌های نیمایی غزل نو را برشمرد: زبان گفتار، کاربرد زبان معیار و تجربه‌های فردی، کاربرد لحن‌ها، حالت وصفی و روایی، دکلماسیون طبیعی کلام. سپس کاظمی افزود که اگر شاعری قدرت احضار کلمات داشته باشد، سطوح خیالی و اندیشگی‌اش بالا می‌رود. «چون اندیشه مستقل از زبان نیست. شاعران بزرگ، قدرت احضار واژگان را دارند.

گروه هنرهای تجسمی خانه فرهنگ گیلان:

🔹 نمایشگاه گروهی نقاشی "مشق"

🔸گشایش: ۲۵ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۱۷
🔸 بازدید: ۲۶ ابان تا ۱ آذر ۱۴۰۳
     ساعات:  ۱۰ تا ۱۳ |  ۱۷ تا ۲۰
🔸گالری خانه فرهنگ گیلان

🔹 با آثار:
با آثاری از:
#اکرم_آف #دلارام_امیریان #علی_امیدی
#مهشید_امین_برزگر  #شهلا_باقری #بهار_جمالی #زینب_فقیر_خزانی #ژاله_خیاط  #فرهاد_فاطمی #رعنا_کشاورز #فرزانه_مجریان #زهرا_محمدی #سمیرا_محمودی #نازلی_میرنیازی #سعیده_نبی‌پور #مریم_نژاد #بهار_نظرحقیقی #ریحانه_نظری #میترا_واقع‌طلب #تهمینه_واقع‌طلب

ویدئو از: رها یوسفی


@kfgil

گروه شعر گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹شعرخوانی و نقد شعر
🔸دوشنبه | ۲۸  آبان ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

گروه داستان فارسی خانه فرهنگ گیلان:

🔸️ نشست داستان‌خوانی داستان‌های کوتاه فارسی و گیلکی

🔹️ سه‌شنبه | ۲۹ آبان ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

زیرا تاریخ ایران از پس حمله‌ی اعراب و مغولان و به‌ویژه ترکان در تمام هنرها لحنی سوگوارانه گرفت. «پس از کوتای مرداد سی و دو، قیام خرداد چهل و دو، مکتب بازگشت پا گرفت و شیوع یافت. دانش‌آراسته با طنزی که همیشه در داستان‌هایش حضور جدی داشته، با شدت رمانتیسیسم پنهان در آثارش مبارزه کرد. طنز موقعیت و طنز زبانی و طنز تلخ در مقابل سوگ‌سرود شدن که از ویژگی‌های دوران کهن بوده، منجی آثار او بوده است.» نویسنده‌ی کتاب عشق‌نامه‌ی ایرانی سپس به ویژگی چهارم اشاره کرد و افزود: «ضد قهرمان‌سازی در زمانه‌ی حماسه. در نزد ما ایرانیان اسطوره و حماسه و تراژدی نسبت به تاریخ جایگاهی ویژه دارند. شخصیت‌های روز جهانی پارک شهر ضدقهرمانند. اما ویژگی پنجم: گریز از ثنویت موروثی.» این نویسنده بیان داشت دوییت از پیشازرتشت تاکنون میراث ما بوده است و هنوزاهنوز شکستن آن در فرهنگ و سیاست و هنر برای‌مان دشوار است. سپس ویژگی ششم را شکستن نگرش آنتاگونیستی نامید و ویژگی هفتم را درک غریزی نظام نشانه‌ها.
در انتهای بخش آئین تقدیر برگزار شد. از مجید دانش‌آراسته، محمود طیاری، محمود بدرطالعی، فرامرز طالبی و محمود نیکویه برای تقدیم لوح تقدیر به سخنرانان دعوت به عمل آمد. همچنین حسن ختام این نشست توسط سهیلا فرزاد به عنوان عضو هیات مدیره و گروه اجرایی داستان خانه فرهنگ رقم خورد، وی مراتب تقدیر و تشکر خانه‌ی فرهنگ را با اهدای گل و لوح سپاس به شهین باباعلیان، همسر مجید دانش‌آراسته و فعال فرهنگی اعلام کرد.
خانه‌ی فرهنگ گیلان از کافه‌رستوران هزار و چند شب و مدیریت کارخانه‌ی  کلوچه‌ی کیمیا به واسطه‌ی حمایت از این نشست تقدیر و تشکر می‌نماید.
@kfgil
🔻🔻🔻

سپس نویسنده‌ی کتاب تاریخ ادبیات داستانی ایران به موضوع تاریخ تحولات مدنی جدید ایران پرداخت و بیان داشت:  نقش مرزهای شمالی و غربی به‌عنوان معابر گذر جلوه‌های مدرنیسم فرنگ به جامعه‌ی سنتی ایران شناسانده شد و رشت و تبریز دروازه‌های گشوده رو به نوگرایی از مسیر قفقاز و عثمانی دانسته شدند. «چون این شهرها به محل تردد مسافر و انتقال کالا بین ایران و روسیه و اروپا بدل شده‌اند، تنوع نژادی، مذهبی و فرهنگی ناشی از آمیزش صورت‌های گوناگون زندگی را در آنها شاهدیم. آمیختگی صورت‌های فرهنگی آن کشورها با شیوه‌های گذران مردم محلی باعث آن شده است که ماجراها و شخصیت‌های تازه و جالب توجهی در منظر داستان‌نویسان این مناطق قرار بگیرد. این سودی است که داستان‌نویسان از این وضعیت می‌برند. و به همین سیاق سنت ادبی گیلان قوت پیدا می‌کند.»
سپس این پژوهشگر بیان داشت که دانش‌آراسته نوشتن را به سرنوشت خودش تبدیل کرده است و هنوز قلم را زمین نگذاشته است و همچنان می‌نویسد. «تجربه‌ی سالیان به نثر او سادگی و روانی و به ساختار داستان‌هایش پختگی بخشیده است. او با دومین مجموعه داستان خود، روز جهانی پارک شهر و زباله‌دانی، شهرت یافت. به‌طوری‌که آثارش در مهمترین نشریات آن سال‌ها انتشار یافت.»
سپس کیانپور از شهین باباعلیان، همسر دانش‌آراسته دعوت کرد تا به قرائت داستانی از او بپردازد. باباعلیان بیان داشت که زندگی یک نویسنده برای خلق داستان با رنج نوشتن، تؤام است. سپس مقدمه‌ای از این نویسنده را قرائت کرد که به نوعی مانیفست او بود و بعد نیز، داستان «تاتا» را خواند.
در ادامه مستند شفاهی مجید دانش‌آراسته که به کارگردانی حامد اریب و همکاری مزدک پنجه‌ای توسط خانه‌ی فرهنگ تولید شده است، برای حاضران پخش شد. تاریخ شفاهی از سال ۱۳۹۸ کلید خورد و این مستند نخستین تولید خانه‌ی فرهنگ گیلان است. در این مستند دانش‌آراسته از رشت گفت و کوچه‌هایش. از اینکه چگونه به داستان‌نویسی روی آورد و کودکی‌اش چطور گذشت. در خانه‌ای چوبی زندگی می‌کرد و در شب‌های تاریک رشت، با فانوس راهش را می‌یافت.
در ادامه کیانپور از آخرین سخنران، کیهان خانجانی، نویسنده دعوت کرد.  «اخگرشمار تنهایی» ، عنوان سخنرانی خانجانی بود؛ یادداشتی برای نویسندگان جوان کانون داستان چهارشنبه‌ی رشت تا یادمان باشد بر شانه‌های چه کسانی ایستاده‌ایم. نویسنده‌ی کتاب بند محکومین در ابتدا بیان داشت که مجید دانش‌آراسته از نسل دوم نویسندگان ادبیات داستانی گیلان است. «پس از احمد صادق، کریم کشاورز، محمدعلی صفاری، افراشته و به آذین و دیگران. خاستگاه ادبیات داستانی این استان را می‌توان عمدتاً در چهار مورد جست: علاقه‌ی اهل سواد این خطه به ترجمه کردن. علاقه‌ی ویژه‌ی مردمان این دیار به هنر نمایش و تبدیل ترجمه‌های داستان به نمایشنامه. پشتوانه‌ی غنی فولکلور در این ولایت و و اشتیاق خاص مردمانش به روزنامه‌نگاری.»
سپس این نویسنده بیان داشت که از میان مجموعه داستان‌های دهه‌ی پنجاه نویسندگان گیلان سه کتاب «بعد از آن سال‌ها» نوشته‌ی حسن حسام، «سوگواران» نوشته‌ی ابراهیم رهبر و «روز جهانی پارک شهر و زباله‌دانی» اثر مجید دانش‌آراسته از کیفیتی برخوردارند که هنوزاهنوز می‌توان از برخی داستان‌هایشان نام برد و به خوانش و بررسی‌شان نشست و برای نسل اکنون شاهد مثال آورد. «حال پنجاه سال پس از انتشار روز جهانی پارک شهر به دوباره‌خوانی‌اش می‌نشینیم تا ببینیم عطا و لقایش برای اکنون ادبیات داستانی گیلان و ایران چیست و جدای از ارزش تاریخ ادبیاتی، چه ادبیتی دارد.»
سپس نویسنده‌ی کتاب یحیای زاینده‌رود ویژگی‌های این کتاب را برشمرد و افزود: «در دوران ایجاد سپاه دانش و بهداشت، برخی از داستان‌نویسان گیلان در روستاها مشغول به خدمت سربازی شدند، برخی نیز با اعتقاد به انقلاب دهقانی هم‌زمان با آنها شروع به نوشتن از روستا کردند؛ این موضوع لزوماً نه حُسن بود و نه عیب. اما ادبیات خاستگاه شهری دارد و اگر کسی از روستا می‌نویسد، بنا به قیاس آن مکان با شهر می‌نویسد. مجید دانش‌آراسته اهل شهر رشت بود و از شهر نوشت و جذب جریان فراگیر نشد. اما او از کجای شهر و چه چیز شهروندان نوشت؟ از تناقضی به نام حاشیه‌نشینان مرکز شهر.» سپس این نویسنده به ویژگی دوم اشاره کرد: «سند زدن مکانی برای شخصیت‌ها. اگر داستان‌های ادبیات شهر به سراغ کافه‌ها رفت، مجید دانش‌آراسته درون قهوه‌خانه‌ها برای آدم‌های بی‌سرپناه داستان‌هایش سقفی یافت. دیگر ویژگی طنز در زمانه‌ی تراژدی است.» در توضیح این ویژگی افزود که اشتباه است اگر فقط سال پنجاه و هفت را زمان تأویل متون شادمان بدانیم به متون اندوهبار. زیرا تاریخ ایران از پس حمله‌ی اعراب و مغولان و به‌ویژه ترکان در تمام هنرها لحنی سوگوارانه گرفت. «پس از کوتای مرداد سی و دو، قیام خرداد چهل و دو، مکتب بازگشت پا گرفت و شیوع یافت.

▫️به گزارش خانه‌ی فرهنگ گیلان؛ پاسداشت داستان‌نویس گیلانی مجید دانش‌آراسته عصر پنجشنبه بیست و چهار آبان همراه با جمعی از هنرمندان و علاقه‌مندان در پژوهشکده گیلان‌شناسی دانشگاه گیلان برگزار شد. در ابتدا الهام کیانپور، مجری برنامه به میهمانان خیر مقدم گفت و دلیل این پاسداشت را، حضور شصت‌ساله‌ی دانش‌آراسته در ادبیات گیلان‌زمین بیان کرد. «او بیش از نیم قرن است که در حوزه‌ی داستان‌نویسی مدرن می‌کوشد. او یکی از کسانی است که رشت را به‌عنوان یکی از قطب‌های ادبیات اقلیمی در ایران مطرح کرده است. روز جهانی پارک شهر و زباله‌دانی، از آثار معروف او، در سال ۱۳۵۱ خورشیدی منتشر شد.» سپس کیانپور از نخستین سخنران، محمدرضا پورجعفری، نویسنده دعوت به عمل آورد. پورجعفری در ابتدای سخنان خود به ثابت‌قدمی دانش‌آراسته در امر نوشتن اذعان کرد و بیان داشت او بعد از نوشتن هر داستانی، می‌گفت آخرین داستان است. «او با زبان خودش حرف می‌زند. ساده و روان. صمیمانه می‌نویسد. از احساسات کمک نگرفته است و بی‌طرفانه دست به قلم برده است. فردی داستان‌خوان است و با همینگوی، چخوف، هدایت و چوبک کاملاً آشناست. او هم نوشته و هم خوانده است. صدای کلمات را شنیده و آنها را بوییده است. تاریخ و جغرافیای واژه‌ها را درک کرده است.» سپس نویسنده‌ی کتاب دیدار با خورشید افزود:  «نوشتن یعنی غلبه بر بسیاری چیزها. اینکه در جایی دیگر درک می‌کنی کم نمی‌آوری و به نوشتن ادامه می‌دهی. امیدوارم دانش‌آراسته همچنان به نوشتن ادامه دهد و کم نیاورد.»
پس از پایان سخنان پورجعفری مجری برنامه به جمله‌ای از زنده‌یاد سعید صدیق، شاعر اشاره کرد که در وصف دانش‌آراسته گفته است. «قلم انگشت ششم اوست.» سپس کیانپور افزود که حافظه‌ی دانش‌آراسته، حافظه‌ی تاریخ داستان‌نویسی در دهه‌های پر رفت‌وآمد چهره‌ها و قلم‌هاست. «او که نویسندگی را با خواندن آثار چخوف و گورکی آغاز کرد، روایتی زنده از سیر تطور داستان‌نویسی در شصت سال گذشته بود.» در ادامه از حسن میرعابدینی، نویسنده، پژوهشگر و استاد دانشگاه دعوت به عمل آورد. میرعابدینی در ابتدا به نقش ویژگی‌های اقلیمی در متمایز کردن آثار اثرآفرینان برخاسته از گیلان و سنت ادبی منطقه در زمینه‌سازی برای برآمدن نوخیزان اشاره کرد. «مناطقی همچون گیلان به سبب وضع جفرافیایی و فرهنگی خاص خودش، فضای مناسب‌تری از بعضی مناطق دیگر برای خلق آثار ادبی فراهم می‌آورد. در بررسی این امر می‌توانیم از نقد جعرافیایی استفاده کنیم. این نهله از نقد ادبی به‌مثابه‌ی میان‌رشته‌ای، شیوه‌ی جلوه‌گر شدن مکان-فضاهای انسانی را در داستان‌ها مطالعه می‌کند. در این نوع نقد ضمن توجه به نقش جغرافیا و شیوه‌ی بازنمایی مکان در اثر ادبی، محل زندگی و رشد و نمو آفریننده‌ی آن اثر نیز مورد توجه قرار می‌گیرد و بر نقش ویژگی‌های فرهنگی و سنت ادبی منطقه در زمینه‌سازی برای شکل‌گیری ادبیات تأکید می‌شود.» نویسنده‌ی کتاب صدسال داستان‌نویسی ایران افزود که قصد او مکتب‌سازی بر اساس جغرفیای محل تولد نیست، زیرا جغرافیا عامل اصلی و یکه به‌شمار نمی‌رود. سپس او به ویلیام فاکنر و مصاحبه‌ای اشاره کرد که از او درباره‌ی ویژگی اقلیمی آثارش پرسیده بودند. «فاکنر جواب داد، قصدم این نبود که سلسله‌وقایع سرزمین را بنویسم. صرفاً از نزدیک‌ترین ابزار استفاده می‌کردم. چیزی را به کار می‌بردم که بهتر از همه می‌شناختم و آن محلی بود که در آن زاده شده و بیشتر عمرم را در آن زندگی کرده بودم. همینگوی هم می‌گوید: نویسنده باید از چیزی که بیشتر از همه می‌شناسد بنویسد. به همین منوال، جغرافياي گیلانی بر ساخت فضا و مناسبات شخصیت‌های داستان‌های برخاسته از این استان اثر می‌گذارد. در واقع رابطه‌ی متقابلی برقرار است. از سویی متن ادبی از جغرافیای محل زندگی و رشد و نمو نویسنده اثر می‌پذیرد و از سوی دیگر، نویسنده با توصیف زادگاه خود، اقلیم آنجا و زندگی جاری در آن را از نو می‌سازد. جهانی داستانی می‌سازد در کنار جهان واقعی که واقعی‌تر از جهان واقعی است چون جلوه‌های پنهان نگاه داشته شده‌ای از واقعیت را در خود متبلور می‌سازد که خود واقعیت آن جلوه‌ها را نشان نمی‌دهد و چه بسا که آن جلوه‌ها را می‌پوشاند.»
سپس نویسنده‌ی کتاب سرگذشت تاریخ‌نگاری ادبیات معاصر ایران به  «رولان بارت» اشاره کرد و افزود که او می‌گوید هر نویسنده‌ای بر مبنای سبک خلاق خود فردیت می‌یابد. «اما سبک‌های فردی در اسلوب نوشتاری همگانی‌تری می‌گنجند که می‌توان از آن به‌عنوان تأثیر عوامل تاریخی، اجتماعی و فرهنگی بر شیوه‌ی نگارش یاد کرد. رولان بارت به مناسبتی توجه می‌کند که بین آفرینش ادبی با وضع جامعه و ادبیات برقرار می‌شود. او توجه به پیشینه‌ی فرهنگی مؤثر بر شکل‌گیری اسلوب ادبی نویسندگان را ضروری می‌داند.»

گروه شعر فارسی خانه فرهنگ گیلان:

نقد و بررسی مجموعه شعر

🔹 در رودسر تمامی عشاق خسته‌اند |  سعید فرج‌پور

🔹منتقدین: دکتر علی تسلیمی ـ دکتر رحمان کاظمی

🔸 یکشنبه | ۲۷ آبان ۱۴۰۳  | ساعت ۱۷

@kfgil

گروه هنرهای تجسمی خانه فرهنگ گیلان:

🔹️ نمایشگاه گروهی نقاشی "مشق"

🔸️گشایش: ۲۵ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۱۷
🔸️ بازدید: ۲۶ ابان تا ۱ آذر ۱۴۰۳
     ساعات:  ۱۰ تا ۱۳ |  ۱۷ تا ۲۰
🔸️گالری خانه فرهنگ گیلان

🔹️ با آثار:
با آثاری از:
#اکرم_آف #دلارام_امیریان #علی_امیدی
#مهشید_امین_برزگر  #شهلا_باقری #بهار_جمالی #زینب_فقیر_خزانی #ژاله_خیاط  #فرهاد_فاطمی #رعنا_کشاورز #فرزانه_مجریان #زهرا_محمدی #سمیرا_محمودی #نازلی_میرنیازی #سعیده_نبی‌پور #مریم_نژاد #بهار_نظرحقیقی #ریحانه_نظری #میترا_واقع‌طلب #تهمینه_واقع‌طلب


@kfgil

گروه داستان گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:

داستان‌خوانی و نقد
🔹نگاهی به آثار علیرضا بشردوست

🔸دوشنبه | ۲۱ آبان ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

.

گروه تجسمی خانه فرهنگ گیلان:

🔹️نمایشگاه گروهی نقاشی "گیلان ما"

🔸️گشایش: ۱۱ آبان ۱۴۰۳
🔸️ بازدید: ۱۲ تا ۱۷ آبان ۱۴۰۳
🔸️گالری خانه فرهنگ گیلان

همراه با پرفورمنس شالیزار:
🔹نقاشی بزرگمهر حسین‌پور
🔹 موسیقی فردین خلعتبری
🔸جمعه ۱۱ آبان ۱۴۰۳

@kfgil
🔻🔻🔻

خانه فرهنگ گیلان:

🔹️ پاسداشت داستان‌نویس گیلانی
     مجید دانش‌آراسته

🔸سخنران‌ها:
محمدرضا پورجعفری- حسن میرعابدینی - کیهان خانجانی

🔹️ پنج‌شنبه | ۲۴ آبان ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

🔸میدان رازی، بلوارشیون فومنی، خیابان سلیمانداراب، سالن پژوهشکده گیلان‌شناسی دانشگاه گیلان.

@kfgil

سپس اعظم اسعدی شاعر، بیان کرد که ما در این شعر با تک‌صدایی مواجه هستیم. «شعر مدرن باید صداهای مختلف داشته باشد و صدای زن هم شنیده شود. راوی متکلم‌الوحده است. شخصیت‌ها باید خاکستری باشند و به شنونده اجازه‌ی تصمیم‌گیری بدهند.»
سپس حامد بشارتی، شاعر بیان کرد باید دستگاه شعری ابوالفضل حسنی را بشناسیم و نباید او را با مثلا براهنی مقایسه کنیم. «از شاعران نسل بیت نباید انتظار داشت که چندصدا باشند و از قواعد عرفی تبعیت کنند. آنها ساختار اجتماعی را در هم می‌شکنند.»
این نشست پس از انجام اظهارنظرهای بسیار بین حضار و در نهایت خوانش شعر دیگری از ابوالفضل حسنی توسط آرمان میرزانژاد، پایان یافت.   
@kfgil
🔻🔻🔻

▫️به گزارش گروه شعر فارسی خانه‌ی فرهنگ گیلان؛ نشست شعرخوانی و نقد، عصر یکشنبه سیزده آبان هزار و چهارصد و سه با حضور جمعی از هنرمندان و هنردوستان در هوای سرد و پاییزی خانه‌ی فرهنگ گیلان برگزار شد. در ابتدای این نشست آرمان میرزانژاد، شاعر و  منتقد به بحث درباره‌ی «فرم خودبیانگر در شعر با خوانش شعر مهریه‌ی ابوالفضل حسنی» پرداخت، مزدک پنجه‌ای شاعر و منتقد خاطرنشان کرد که هدف این برنامه‌ها نقد حرفه‌ای‌تر است و یادگیری مباحث نظری و شیوه‌ی نقد. در ادامه پنجه‌ای شعر مهریه از ابوالفضل حسنی را قرائت کرد و از میرزانژاد برای سخنرانی دعوت به عمل آورد. این منتقد دلیل انتخاب این شعر را چنین عنوان کرد: «اساسی‌ترین حرکت خودافشاگری زندگی شخصی و شهامت شاعر در خودبیانگری زندگی متأهلی در فرمی با بیانی صریح و روایتی شکایت‌گونه از پیشامدها و قواعد حاکم بر زندگی‌ست. شهامتی اخلاقی که در کمتر شاعری می‌بینیم. این مطلب زمانی روشن‌تر می‌شود که به شعر شاعران هم‌نسل ابوالفضل حسنی نگاهی می‌اندازیم. این شعر حکایت برباد رفتن در عین ماندن است. ماندن و تماشا کردن گذشته‌ی خود بعد از تحقق فاجعه.» سپس او دلایل لذت از این شعر را برشمرد. «آنچه ما را به لذت از این شاعر وا می‌دارد، تقابل قطعیت گزاره‌های راوی و تردیدهای تأویل‌شده‌ی ماست. تنها ترفند تکنیک‌مدارانه، پنهان شدن راوی پشت لحن اعتراضی‌اش نیست؛ بلکه فضاسازی‌های واقع‌بینانه و تخیلی شاعر برای صحنه‌های دادگاه هم است.»
سپس میرزانژاد با اشاره به شاعران نسل بیت، افزود: «زندگی او مانند شاعران نسل بیت، ابعاد درونی ندارد. هر آنچه در زندگی‌اش وجود دارد را در شعر مهریه بیان کرده است. محتوای این شعر از ابتدای سطرهایش نشان می‌دهد که فضای روشنفکری و گفتمان فمنیستی در ایران همواره مظلومیت زن را به رخ مخاطبان داخل کشور کشیده است. اینجا موضوع برهم‌خوردن قواعد زناشویی است که زندگی افراد جامعه بر اساس آن شکل می‌گیرد.»
 سپس نویسنده‌ی کتاب «تعریض» به چهره‌ی بی‌رحمانه‌ای که از زن در این شعر نمایش داده شده است اشاره کرد و بیان کرد: «باید ببینیم با چه تیپ و طیفی از زن در این شعر مواجه هستیم. با سطرهای رفت‌وآمدهای خسته‌کننده و پیرکننده‌ی شاعر به دادگاه مواجه هستیم. روایت شاعر به قدری واقع‌بینانه و عاصی‌کننده است که فراتر از سوژه‌ی مورد هدف شعر که زن شعر است، به پله‌ها و پاگردهای دادگاه هم می‌رسد. شاعر در مسیری است با اعصابی متزلزل که حتی به پاگردها هم ناسزا می‌گوید. آیا این بالا و پایین رفتن شاعر، بالا و پایین رفتن زندگی او است؟»
او سپس افزود: «فرم بیان کلمات، صحنه‌سازی‌ها، واقعیت نزدیک به ناملایمات و سوژه‌هایی که محتمل تداعی می‌شوند، باعث شده این شعر پرشور ظاهر شود. با اینکه از تاریخ این شعر چند سالی می‌گذرد، اما راز بازگشت به آن چیست. ابوالفضل حسنی توانسته دست بر روی مهمترین رخداد زندگی انسان معاصر، یعنی جدایی و طلاق بگذارد.»
سپس نویسنده‌ی کتاب «سیمای شعر مدرن معاصر» درباره‌ی روایت این کتاب بیان کرد: «این فرم از بیان به دلیل شفافیت در روایت و توصیف مدام باعث می‌شود شاعر سطرهای بالا به زندگی خود و دیگران نگاه کند. آنچه که نیما در تعریف و تبصره می‌گوید اینجا صادق است: عمده‌ی مسأله رنجور بودن و در کمال خود فهم رنج دیگران است.»
در پایان او افزود که تمامی نسل‌ها، حتی نسل زد و نسل آلفا مخاطبان این شعر هستند. «شاعر تاوان مادی طلاق را هم به ما نشان می‌دهد. شاعر با عناصری مذهبی در این ساختار و قسم به بی‌بی زهرا می‌گوید زن نمی‌تواند مدعی خواست‌ها و نیازی مدرن باشد و قرارداد ازدواجش از جهانی سنتی اخذ شده باشد و آنگاه که به نفع حقوق توست، از افکار سنتی جانبداری کنی و آنگاه که به نفعت نیست، خواست‌های مدرن را مطالبه کنی.»
سپس مزدک پنجه‌ای افزود که این تحلیل نگاهی اجتماعی بود تا ساختارمحور. «جهان این شعر، یک سونگر بود و زن‌ستیزانه. آیا در اثر هنری می‌توانیم انتقام بگیریم؟ اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم، تنها ابزار زن در جامعه‌ی ما، مهریه است. شاعر بیشتر ترحم‌برانگیز صحبت کرده است و حتی می‌توان به جای ای زن، ای مرد نوشت. بنابراین شعر کارکرد خود را از دست می‌دهد و دچار ضعف می‌شود. با تک‌گویی مواجه هستیم و شاعر نگاهی توریستی داشته است. حتی شاهد فضاسازی نیستیم و مخاطب در آن نقشی ندارد. شاعر بیانگر من خود است به جای اینکه من‌های خود را در من‌های دیگر متکثر کند. فضاسازی مناسب انجام نگرفته و کارکرد استعاری شعر در بعد زبان، خیلی ساده‌انگارانه است. رابطه بین مدافع حرم و مهریه را درک نمی‌کنم. سوژه خوب، به نظر تحت تاثیر یک اجرای شعاری قرار گرفت.»

گروه داستان فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸سه‌شنبه| ۱۵ آبان ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

@kfgil

گروه شعر گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹شعرخوانی و نقد شعر
🔸دوشنبه | ۱۴ آبان ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

▫️تازه‌ترین نشست از سلسله نشست‌های ماهانه فرهنگ بومی گیلان در دور جدید که بیشتر روی محور فولکلور گیلان  متمرکز است و تاکنون چهارده جلسه آن برگزار شده است، عصر دوشنبه هفتم آبان به  مدیریت پوراحمد جکتاجی در محل خانه فرهنگ گیلان برگزار گردید. در این جلسه که با حضور ۲۲ تن شرکت کننده از دور و نزدیک گیلان همراه بود، در مورد ضرب‌المثل‌های گیلکی، تعرفه کتاب‌هایی که در این زمینه نوشته شده و معرفی پژوهشگرانی که در این حوزه کار کرده‌اند به تفصیل صحبت شد. روخوانی یک متن گیلکی از مجله گیلان‌شناسی گیله وا در ارتباط با زنده‌یاد احمد عاشورپور خواننده هنرمند و توانمند گیلانی که بخشی از ترانه‌هایش جنبه فولکلوریک دارد از دیگر موارد جذاب نشست بود که حاضران به صورت داوطلب در آن شرکت داشتند و هر یک بخش‌هایی‌ از آن را خواندند و هم‌زمان مشکلات نگارشی و املایی آن از سوی مدیر جلسه بر روی تابلو توضیح داده شد. گفتنی است در این جلسه چهار هموطن غیر گیلانی و مهمان از اراک، همدان، شهر کرد و نایین حضور داشتند که به گفته  خود جلسه را بسیار صمیمی و پربار دیدند و از این که با فرهنگ بومی گیلان و زبان گیلکی از نزدیک آشنا شدند اظهار خرسندی و رضایت کردند.
جلسه بعدی، دوشنبه ۵ آذر برگزار می‌شود‌.
@kfgil
🔻🔻🔻

گروه شعر فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹شعرخوانی و نقد شعر

🔹 و ارایه‌ی طرح "فرم خودبیانگر در شعر با خوانش شعر مهریه‌ی ابوالفضل حسنی" 
🔸 آرمان میرزانژاد

🔸یکشنبه | ۱۳ آبان ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

▫️به گزارش هیئت اجرایی شعر گیلکی؛ دوشنبه ۳۰ مهر در یک عصر پاییزیِ سرد و بارانی، گروه شعر میزبان شاعران و علاقه‌مندانی بود که در جلسه‌‌ایی تحت عنوان "چالش‌های نقد در شعر گیلکی" با سخنرانی هوشنگ عباسی، شاعر، نویسنده و پژوهشگر حضور بهم رسانده بودند.
در ابتدا شهرام دفاعی دبیر جلسه ضمن خوش‌آمدگویی به حاضرین، از آقای عباسی جهت ایراد بیاناتشان دعوت بعمل آورد.
عباسی سخنانش را با جمله‌ی "نقد شناخت سره از ناسره است" آغاز نمود و گفت: ناقد می‌کوشد تا ذخایر و ارزش‌های یک اثر را کشف نموده و به مخاطب نشان دهد.
او گفت: نقد ناقدین اغلب مورد رضایت صاحبان اثر نیست و تخاصماتی را بوجود می‌آورد.
عباسی گفت که یک اثر را به سه شکل می‌توان مورد واکاوی قرار داد:
۱- نگاهی به آن داشت بی آنکه به محاسن و معایب آن نظر داشت.
۲- می‌توان آن را تفسیر نمود و رموز و لایه‌های آن را بررسی کرد.
۳- نقد و بررسی اثر؛ یعنی به معایب و محاسن آن توجه نمود.

ایشان بیان داشت که منتقدین گاه راه یک هنرمند را تغییر می‌دهند؛ گاه سبک و سیاق و روش کار شاعر و هنرمند را در قالب خاصی می‌ریزند و نظام ساختاری خاصی بوجود می‌آورند.
او با اشاره به کتاب "سنگسار ناقدان" اثر "جونار سکین" نویسنده‌ی امریکایی بخش‌هایی از این کتاب را برای حاضرین قرائت نمود.
او در بخش دیگری از سخنانش گفت که فن سنجش یا نقد(کریتیک) و فن گزارش یا تفسیر(هرمونوتیک) دو فن کهن است که یکی میخواهد موافق انگاره‌ها و پیمانه‌های معین قضاوتی کار یا اثری را ارزیابی کند و درست و نادرست؛ سودمند یا زیانمند؛ زایا و نازایا؛ نو و کهنه‌ی آن را روشن کند و دیگری می‌خواهد کاری یا اثری را توضیح دهد و آنرا مبسوط‌تر بیان دارد و نمادها و اشارات و معانی آن را بیرون کشد و سمت و سوی هنری اجتماعی و گوشه‌کنارهای آن را برملا سازد و مشکلات آن را مفهوم گرداند و بدان جلایی بخشد که در آغاز پدیدار نبود.
عباسی بیان داشت که ارزیابی هنری کار منتقدان آزموده است که به هر دو محمل نقادی(کریتیک) و تفسیر(هرمونوتیک) دست می‌زنند.
او گفت در قرون گذشته فنون "خلافات" "جدل" "ردیه" و تفسیرنگاری بسیار متداول بود و در زمینه‌ی هنری فن "بیان" "معانی" و "بلاغت" بوجود آمده است.
عباسی ادامه داد که افلاطون نخستین فیلسوفی است که در باب ادبیات و شعر نظریات جامعی باقی گذاشته. نظریات افلاطون بر سه محور "الهام شاعرانه" "تقلید(محاکات) "محکومیت شعر و شاعری" استوار است.
ایشان همچنین بیان داشت که ارسطو نیز اولین کسی است به نقد ادبی و شیوه‌ی علمی روی آورد و فن شاعری در شعر شاعران یونانی را مورد نقد قرار داد و در مورد مفاهیمی چون تقلید، شگردها، صناعات زبان، وحدت‌ها و سایر عناصر به بحث پرداخته است.
و یا مثلا هوراس مسائل مربوط به شعر مثل زبان، حقیقت‌نمایی و حس تناسب را مورد بحث قرار داده است.
عباسی با طرح این مباحث و بیان تاریخچه‌ایی از زبان گیلکی، و تاکید بر زبان بودن گیلکی؛ چالش‌های نقد در ادبیات گیلکی را با این عناوین برشمرد:
۱- نقد مطلق‌گرایی
۲- نقد کلی گرایی
۳- نقد فرقه یا دسته‌ایی
۴- نقد سلیقه‌ایی
۵- نقد فنی
۶- نقد چالشی
آنگاه ایشان برای هریک از این عناوین شش‌گانه توضیحاتی همراه با مثال بیان نمود که پرسش‌ و پاسخ‌هایی را در بر داشت.
در ادامه‌ تعدادی از حاضرین جلسه (گلستانی، عظیمی، جکتاجی، نیک‌نژاد، عیالواره، علی‌نژاد و شفاهی) نقطه نظرات خود را در خصوص مقوله‌ی نقد و سخنان هوشنگ عباسی بیان داشتند.
این جلسه در ساعت ۷ و ۴۵ دقیقه‌ به پایان رسید.
Kfgil
🔻🔻🔻

.

گروه تجسمی خانه فرهنگ گیلان:

🔹️نمایشگاه گروهی نقاشی "گیلان ما"

🔸️گشایش: ۱۱ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۱۷
🔸️ بازدید: ۱۲ تا ۱۷ آبان ۱۴۰۳
     ساعات:  ۱۰ تا ۱۳ |  ۱۷ تا ۲۰
🔸️گالری خانه فرهنگ گیلان

همراه با پرفورمنس شالیزار:
🔹نقاشی بزرگمهر حسین‌پور
🔹 موسیقی فردین خلعتبری
🔸جمعه ۱۱ آبان ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷ تا ۱۸

@kfgil

خانه فرهنگ گیلان:

🔸 نشست فرهنگ بومی
 
🔹 به مدیریت: م.پ. جکتاجی

🔸 دوشنبه | ۷ آبان ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

📌 حضور برای علاقه‌مندان آزاد است.

@kfgil

▫️به گزارش گروه شعر فارسی خانه‌ی فرهنگ گیلان؛ سومین نشست از شب‌های شعر جهان که اين‌بار به فدریکو گارسیا لورکا اختصاص یافته بود، با حضور دکتر سینا جهاندیده و سخنرانی تصویری فانوس بهادروند عصر یکشنبه بیست و نهم مهر هزار و چهارصد و سه با حضور جمعی از علاقه‌مندان و هنرمندان در هوای سرد و پاییزی خانه‌ی فرهنگ گیلان برگزار شد. در ابتدا دبیر نشست، اعظم اسعدی شاعر، شعری از لورکا را برای حاضران خواند و سپس قرائت شعری از این شاعر اسپانیایی توسط شاملو پخش شد.
در ادامه‌ سخنرانی تصویری مترجم کتاب «قصیده‌ی اندوه تار» پخش شد. این مترجم در ابتدای سخنان خود بیان داشت که لورکا چون به بیماری فلج اطفال مبتلا شد، نتوانست دوستان زیادی داشته باشد. «از سال ۱۹۲۵ تا ۱۹۲۸ رابطه‌ی نزدیکی با نقاش برجسته‌ی اسپانیایی، سالوادور دالی داشت. در این مدت بیشتر بر سوررئالیسم متمایل بود.» سپس بهادروند با اشاره به لوئی آراگون، پل الوار و ژاک پره‌ور بیان داشت که این افراد از دوستان آندره برتون و همسو با جریان‌های چپ سیاسی بودند. «لورکا درباره‌ی قصاید کولی در نامه‌ای می‌گوید که می‌خواهد پیوندی اساطیری میان زندگی کولیان و زندگی مدرن بیافریند. فضا و طبیعت اندلس زیبا، فرهنگ بومی‌شان، زبان رازگونه و موسیقی فلامینکو، خرافه‌پرستی و افسانه‌های مذهبی-سنتی و زندگی مدرن در شهرهای بزرگ اسپانیا، عناصری بودند که قصاید کولی را شکل می‌دادند.» مترجم کتاب «سفر به جزیره» افزود که مضامینی مانند سرنوشت و اهمیت آن، عشق و مرگ به شعر او غنا می‌بخشیدند. «صدا، موسیقی و حرکت جز جدایی‌ناپذیر اشعار لورکا هستند. شعر او به‌طور ماهرانه‌ای توان برون‌رفت از خویش را دارد. از تک‌صدایی رها شده و این توانایی جز در سایه‌ی اندیشه‌ای پویا میسر نبود. اندیشه‌ای که از خودشیفتگی فراتر رفته است.»
در ادامه مترجم کتاب عروسی خون افزود: گفت‌وگو، داستان‌سرایی و روایت با مضامین دراماتیک هر یک از سلوک‌های آوازهای کولی را در حد نمایشی جذاب و خیال‌انگیز فراتر برده است.
در بخش دیگر برنامه، دبیر نشست از دکتر سینا جهاندیده، شاعر و منتقد دعوت به عمل آورد تا درباره‌ی شعر لورکا به سخنرانی بپردازد. این منتقد در ابتدا بیان کرد که شاملو بزرگ‌ترین مترجم آثار لورکا است. «ابتدا باید بپرسیم مسیح ساخته‌شده بهتر است یا مسیح واقعی: بی‌شک مسیح ساخته‌شده. بنابراین چیزی که در ذهن مردم باقی مانده اهمیت دارد. بنابراین رویاهای ما از حقیقت مهمتر است و پس لورکایی که در ایران ساخته شده، لورکای برساخته است.» سپس او به بحث جامعه‌شناسی احساسات پرداخت و افزود در هر دوره احساسات ما ساخته می‌شود. «ما نمی‌دانیم که احساسات ما ساخته شده‌اند و فکر می‌کنیم خودمان آنها را به وجود آورده‌ایم.»
جهاندیده سپس بیان داشت که لورکا با اینکه اصلا شاعر سیاسی نبود، اما در ایران سیاسی‌ترین شاعر است. «لورکا قهرمان نبود. لورکا شباهت بسیاری به هدایت دارد و در آخر نتوانستند به هیچ‌کدام برچسب سیاسی بزنند. در لورکا تمایلات زنانگی فراوانی وجود داشته و دارای روحیه‌ی بسیار لطیفی بوده. با شخصیت‌های بزرگ آمریکایی ارتباط برقرار می‌کند و استعداد فراوانی در موسیقی، تئاتر و شعر نشان می‌دهد. درک عمیقی هم از ادبیات عامه داشته است.»
این نظریه‌پرداز افزود که درک شاملو از لورکا حماسی است. «همین احساس در دهه‌ی شصت در من شکل گرفته شد. بنابراین لورکای ذهن من، دروغ نبود. حتی در قصیده‌ی لبخند چاک‌چاک شمس لنگرودی هم با جهان لورکایی مواجه هستیم.»
این شاعر سپس بیان داشت که هرکه به دنبال لورکا بود، دنبال ترجمه‌ی شاملو بود. «بنابراین از یک نظر او بدترین مترجم بود. چون تصویری که از لورکا برای ما ساخت، با تصویر لورکا در اسپانیا متفاوت بود. به‌دلیل غلبه‌ی ایدئولوژی بر شاملو، شعری ساخت که با صدای ایدئولوژیک آن دوره همساز است. بنابراین لورکایی را تنفس می‌کنیم که متعلق به‌دهه‌ی خاصی از حیات سیاسی ایران است، نه برآمده از حیات سیاسی جهان یا اسپانیا.»
سپس او خاطرنشان کرد که لورکا علاقه‌ی زیادی به ادبیات عامه داشت و به همین دلیل بود که شعر ایگناسیو را سرود. «لورکا در شاملو نفوذ کرد و باعث شد به افسانه‌ها و زبان آرکائیک توجه کند. لورکا حتی از شعر حافظ و خیام هم تأثیر پذیرفت.»
جهاندیده در ادامه گفت: در دهه‌ی پنجاه، اشعار سیاسی شاعران جهان را به خورد مردم دادیم. «در دهه‌ی هفتاد متوجه شدیم، حتی مارکس و نرودا هم اشعار عاشقانه دارند و به هیچ‌وجه شاعران خشکی نیستند.»
سپس این شاعر به دهه‌ی نود معطوف شد و افزود جنبه‌ی آسمانی شعر در این دوره کم می‌شود و جنبه‌ی اروتیک به خود می‌گیرد. «در این دهه اشعار دیگری از لورکا را می‌خوانیم که با ترجمه‌ی شاملو متفاوت هستند. اما نوستالژی صدای شاملو همچنان در ذهن ما است و تحت‌تأثیر او قرار داریم. بنابراین لورکای ایرانی بسیار پیچیده است و وجوه مختلفی دارد.»
@kfgil
🔻🔻🔻

#برنامه_ماهانه_آبان۱۴۰۳

@kfgil

گروه داستان فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸سه‌شنبه|۱ آبان ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

@kfgil

گروه شعر گیلکی خانه فرهنگ گیلان:

🔹️ چالش‌های نقد در شعر گیلکی

🔸️ سخنران: هوشنگ عباسی

🔹️ به همراه شعرخوانی شاعران گیلکی‌سرا

🔸 دوشنبه | ۳۰ مهر ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

هنرمند گرامی جناب آقای پرویز فکرآزاد

درگذشت برادر ارجمندتان را  تسلیت گفته و برای یکایک بازماندگان صبر آرزو داریم.

خانه‌ فرهنگ گیلان
@kfgil

گروه شعر فارسی خانه فرهنگ گیلان
شب‌های شعر جهان (۳):

🔹 فدریکو گارسیا لورکا

🔸️ سخنران: دکتر سینا جهاندیده

🔸️ سخنرانی تصویری: فانوس بهادروند

🔹 یکشنبه | ۲۹ مهر ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

🔹 گروه موسیقی هشت و هفت

🔻ترانه: سیاه‌ابران
🔸 ترانه‌سرا: مرتضی کریمی
🔸سرپرست گروه و تنظیم: مهدی محمد‌نژاد

🎼 شب یاوران فرهنگ و هنر، خانه فرهنگ‌ گیلان

🔸 ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۳

برای تماشای ویدیو روی لینک کلیک کنید: 👇

🖥https://www.aparat.com/v/mxnw0wm

@kfgil

و برای همین ما با یک جریان مستقل داستان نویسی که تجربه‌گرا و بی‌انقطاع است روبرو شدیم. جریانِ داستان نویسیِ گیلان به خاطر انقطاع، به دلیل، مهاجرت به خارج از استان و کشور، دارای شکافی از دهه پنجاه تا هفتاد است. در دهه شصت مشخص نیست که داستان‌نویسی کدام سمت و سویی را دنبال می‌کند.»
بخش دوم صحبت خانجانی به کلید واژه «گم شدگی» برمی‌گردد. « اگر به داستان نویسی پیش از انقلاب شیراز نگاه کنیم داستان نویسیِ دانشور، گلستان و برادران فقیری و دیگران، همیشه یک وضعیت تعادل در داستان بوده و به عدم تعادل رسیده. کسی پیدا می‌شود و جریان را رهبری می‌کند. «گم‌شدگی» پس از انقلاب در داستان نویسی رخ داده و همیشه یک نفر گم شده. حیرت‌انگیز است که این موتیف در کل ادبیات داستانی هست. ابوتراب خسروی، رکورددار موتیف «گم‌شدگی» است در بسیاری از داستان‌هایش یک دختر یا پسر جوان یا حتی جنازه‌ای گم شده. در داستان شهریار مندنی‌پور، شوهری دم در می‌رود، گم می‌شود و پیدا نمی‌شود. در دهه هفتاد زنی بدون روسری یا چادر از کوچه‌ای می‌گذرد و گم می‌شود. به قول«‌هارولد بلوم» شهود، داستانی پیشگویانه است. در رمان کوتاه «گلوگاه» از طیبه گوهری باز به دنبال یک گم شده‌ایم. عنوان کتاب غلامحسین دهقان« ما گم شده‌ایم» است. اصلا چنین داستانی در آن کتاب نیست. کل کتاب در باره «گم‌شدگی» شخصیت‌هاست که پیدا نمی‌شوند. در داستان«گُواژه‌ُسرایی رویدادها» موتیف «گم شدگی» وجود دارد. انواع اقلیت‌های مذهبی، سیاسی، فرهنگی گم می‌شوند. داستان نویسی شیراز، بار ِتاریخ گم شدگان را بر دوش کشیده است.
داستان‌ها‌ ممکن است شخصیت محور، فضا محور، لحن محور، موقعیت یا وضعیت محور باشند. داستان‌های موقعیت محور، داستان‌های کاروری هستند. داستان‌های مینی‌مالیستی که یک موقعیت کوتاه را گواهی می‌دهند. اما داستان‌های وضعیت محور داستان‌هایی هستند که توجیه واقعی روایت گرایانه ندارند. شخص، گویی در یک وضعیت کافکایی گرفتار است. مهدی جعفری در سلسله آثارش نگاهی سبکی و سیاقی دارد و به آن شیوه آگاه است. با تداوم دادن به آن، بسط و تعمیم‌اش می‌دهد. جعفری، چه به لحاظ نظری چه به لحاظ کاربرد نظریه‌ها و تئوری‌ها درآثارش، تمامی ویژگی‌های ادبیات پست مدرن را آگاهانه به کار برده. از جمله، چند مرکزی بودن؛ پایان باز؛ به پارودی گرفتن تاریخ و اجتماع و سیاست و کلید‌واژه‌هایی از آن‌ها؛ پارودیک کردن نام‌ها؛ حضور راوی نویسا در متن و حضور نویسنده، یعنی مهدی جعفری که بشود جعفر مهدوی در متن؛ و نوعی رابطه ژنتیکی با اثر. تمامی هشت ویژگی بارز آثار پست مدرن به ویژه در« گُواژه‌سُرایی رویدادها» وجود دارد. وقتی هر نویسنده در کنار دیگران باشد و به دنبال حال و سبک و سیاق  خاص خودش باشد «امر مدرن» رخ می‌دهد.
پس از پایان صحبت‌ کیهان خانجانی، سهیلا فرزاد، پشت جلد کتاب را برای دوستان خواند و از نویسنده دعوت کرد که در باره کارش صحبت کند. جعفری با تشکر از حضور دوستان در خانه فرهنگ گفت:«می‌گویند یک نویسنده خوب، یک نویسنده مرده است! نویسنده باید به نظرگاه ویژه خودش برسد. یک تئوری‌زده‌گی خام در داستان نویسی ما به وجود آمد. نود و نه در صد دوستانی که به دنبال نوشتن داستان پست مدرن رفتند؛ حتی یک دور، تاریخ فلسفه را نخوانده بودند. فقط نامی از «دریدا » شنیده بودند. و سوء‌تفاهم عجیب و غریبی به وجود آمد. از طرف دیگر نویسنده اول از همه باید درست نوشتن را یاد بگیرد. هر چه قدر هم تفکر قوی داشته باشی، اگر نتوانی یک نثر ساده را بدون غلط بنویسی؛ هیچ کاری نکرده‌ای. خیلی‌ها در دهة هفتاد این نوع نوشتن را رها کردند.
رویداد، حداقل واحدِ روایت است. زمانی که شخصیت از خانه بیرن می‌رود یک رویداد است، وقتی بیهوش می شود یک رویداد و آن گاه که به هوش می‌آید رویدادی دیگر. زن داستان از خواب بیدار می‌شود یک رویداد است و زنگ زدنش به محل کار شوهر، رویداد بعدی. کل داستان زاییده یک سوء ‌تفاهم است. این رویدادها در درون خود آیرونیک هستند.»
در پایان مهدی جعفری و کیهان خانجانی به سوال‌های دوستان پاسخ گفتند.
@kfgil
🔻🔻🔻

▫️به گزارش گروه داستان فارسی خانه، اولین جلسه پاییزیِ داستانِ خانه فرهنگ، در روز ۱۷ مهر برگزار شد و به رونمایی کتاب «گُواژه‌سُرایی رویدادها» اثر مهدی جعفری، نویسنده شیرازی اختصاص داشت. اولین سخنران برنامه فرامرز دهگان، نویسنده، شاعر و منتقد ادبی بود که نشر کهور را در شیراز اداره می‌کند. او گفت:«به داشتن دوستان بی‌شمار رشتی که از اهالی فرهنگ هم هستند، افتخار می‌کنم. رشت و شیراز شباهت‌های فرهنگی زیادی با هم دارند. ایران را بدون سعدی، مولانا و فردوسی نمی‌توانید تصور کنید. سعدی هم که شعر می‌گفت زیر شمشیر مغول می‌نوشت. پرداختن به هنر و ادبیات در هر زمانی کاری درست است. مهدی جعفری علاوه بر نوشتن، مطالعات گسترده‌ای در مباحث تئوریک و فلسفه دارد. در رمان‌هایش، سبک شخصی‌اش را بیشتر پرورده است. «گُواژه‌سُرایی رویدادها» را با افتخار در نشر «کهور» چاپ کردیم که در لایه‌ای، یک رمان جنایی محسوب می‌شود. از منظری دیگر، طوری به کنکاش در روحیات افراد داستان می‌پردازد که با یک سایکو استوری روبرو هستیم؛ روان داستان. می‌‌توان آن را جزو رمان نو دسته‌بندی کرد. کشف و شهود اتفاق افتاده در داستان منجر به یک فلسفه خاص می‌گردد. نویسنده چیزی مانند نقد اجتماعی، یک مفهوم فلسفی و یا آن چیزی را که خودش کشف کرده... در ذهن دارد و آن را با تمهیدات و تکنیک‌های لازم به داستان بدل می‌کند. در این کتاب کشف و شهود خیلی ماگزیمال اتفاق می‌افتد. به عنوان ناشر، فکر می‌کردم انتخاب اسم گُواژه‌سُرایی کمی برای رمان، ثقیل است. اما نوع مواجهه با رویدادهای داستان با شخصیت‌ها و مکان‌ها، دقیقا گُواژیک یا آیرونیک است. آیرونی یا نقیضه‌گویی انواع مختلفی دارد. از جمله: آیرونی تقدیر است. مثلا در تقدیر پلنگ صورتی نوشته شده که همیشه پیروز باشد.
آیرونی یکی از محورهای اصلی این رمان است. زنی به دنبال همسر گم شده‌اش؛ تمام شهرها را زیر پا می‌گذارد که بتواند او را بیابد و بر عکس‌ او، همسرش تمام تلاشش را می‌کند که یک زندگی معمولی داشته باشد، اما نمی‌شود. نوعی مواجهه با مکان، در این رمان، کولاژ وار و گُواژیک دیده می‌شود. اصفهان به دهی ناشناخته بدل می‌شود. یا مکانی در کنار شیراز کهنه ساخته می‌شود! این رمان هم کاری ژانریک است و هم ژانر گریز، که نوعی مواجهه آیرونیک است. از دوستان می‌خواهم که پس از خواندن رمان یادداشتی برای ما بنویسند. سبز باشید.»
سخنران بعدی کیهان خانجانی، داستان‌نویس و منتقد با خوشامدگویی به مهمان‌‌ها آغاز کرد و گفت:« نخست این که شیراز سنتُ نثری دارد که در نهایت منجر به داستانِ مدرن می‌شود. شانس تاریخی شیراز که با کوشش‌های فرهیختگانش به دست آمد، انقطاع تاریخی نداشت یا هر طوری بود سعی کرد حتا با پلی به باریکی مو آن را پر کند و در نهایت به داستان مدرن رسیده. این تاریخ بلا انقطاع، از دوران حمله مغول که یکی از گسست‌های بزرگ نثرنویسی ما بود، شروع و سبب شد که نثر فارشی دچار افول شود و تبدیل به نثر مصنوع گردد و ما از شکوهِ نثرنویسی پیش از حمله مغول به دور بمانیم و دچار انقطاع شویم. در همان دوران گلستان سعدی را داریم. با کمی سفسطه، می‌توان بوستان را هم ادامه نثر‌نویسی دانست. این‌ها دو شیوه نثرنویسی بودند که بزرگترین انقطاع نثر‌نویسی ما را پوشش دادند. از دوران مشروطه به این سو، آن چیزی که نثرنویسی شیراز را سرپا نگه می‌دارد، روزنامه نگاری‌اش است. مثلا روزنامه «گلستان». و بلافاصله با آن پُشتینه انواع نثرها در سجع و شعر و روزنامه‌نگاری و تفکر فلسفی، به راحتی شیراز، وارد نثر داستانی می‌شود. سیمین دانشور و ابراهیم گلستان اگر چه به لحاظ طبقه اجتماعی یکی بودند، همشهری و دوست؛ اما هر کدام سبک و سیاق خود را در نثرنویسی داشتند. در دهه پنجاه ابوالقاسم و امین فقیری را داریم. شیوه نثر آنها مایل به ادبیات بومی و فولکلور بود. در دهه شصت، ابوتراب خسروی و شهریار مندنی‌پور و در دهه هفتاد، محمد کشاورز و  شهلا پروین روح را داریم که هم‌نسل و هم‌شهری هستند ولی دو سویه متفاوت از نثرنویسی را دارند. در دهه هشتاد، نسل سوم ادبیات داستانی در شیراز به وجود می‌آید. مانند: مهدی جعفری، طیبه گوهری، قاسم شکری و ... از دوران حمله مغول تا به امروز، به دلیل تداوم و نداشتن انقطاع، اتفاقی در شیراز افتاد؛ یعنی شروع دوی امداد نثرنویسی، بلافاصله از دهه‌ای به دهه دیگر بود. دوم این که شیراز توانست داستان نویسانش را در داخل خود حفظ کند. انباشت و گردش سرمایه سبب شد که جریان فرهنگی پُشتینه‌ی اقتصادی هم داشته باشد. سوم، سکولاریسم، که اساس به وجود آمدن هنر و به ویژه ادبیات مدرن است. طبق تحقیق داشگاه بهشتی، شیراز، یکی از چهار شهر سکولار ایران است. ویژگی دیگر، روامداری بین اقلیت‌های مذهبی، دینی سیاسی و فرهنگی است و باعث شده که این نویسندگان با تفکرات مختلف در کنار هم بمانند. در کنار این‌ها مترجمانی هم هستند که پشتوانه‌های یک شهرند.

گروه شعر گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹شعرخوانی و نقد شعر
🔸دوشنبه | ۲۳ مهر ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

🔹کارگاه «هنرِ گفتار»
«الفبای فن بیان»

🔸 علی صدوقی

🔹 فهرست چهار نشست نخست:

۱. تنفس و رهاسازی ماهیچه‌ها
۲. شنوایی و یادگیری
۳. آشنایی ابزار گفتار
۴. آواها در گفتار زبان پارسی

📌  شروع دوره: دوشنبه ۷ آبان ۱۴۰۳

برای دریافت اطلاعات بیشتر با ما در تماس باشید:
❕Telegram: @a_yazdaani
❗️Instagram: instagram.com/khane.farhang.gilan
.

__

▫️کارگاهی برای آنان‌که به زیبا سخن گفتن و بهره‌مندی از هنرِ گفتار علاقه‌مند هستند: خوانندگان، بازیگران، گویندگان، آموزگاران، دانشجویان و هرآن‌کس‌که سخن‌گفتن ابزارِ پیشۀ اوست.

این کارگاه ادامه دارد...

▫️به گزارش گروه شعر فارسی خانه‌ی فرهنگ گیلان؛ نشست «عصری با ادبیات کودک» با حضور احمد خدادوست، حمیرا خدابنده و اسماعیل صوفی‌نژاد عصر یکشنبه پانزدهم مهر هزار و چهارصد و سه با حضور جمعی از هنرمندان و هنردوستان در هوای پاییزی و خنک خانه‌ی فرهنگ گیلان برگزار شد. در ابتدا دبیر نشست حامد بشارتی شاعر، شعر «باز باران با ترانه»گلچین گیلانی را برای حاضران قرائت کرد و حضور مهمانان و نوجوانان شاعر را خیر مقدم گفت. بشارتی سپس از حمیرا خدابنده، شاعر، پژوهشگر و مدرس دانشگاه دعوت به عمل آورد. 
این پژوهشگر ابتدا بیان داشت که ادبیات کودک در ایران اگرچه دیرتر از ادبیات مدرن اروپا شکل گرفت، اما پیشینه‌اش بسیار قدیمی‌تر بود. «چون ادبیات شفاهی جایی ثبت و ضبط نشد، اسنادی در این خصوص نداریم. بنابراین هر تلاش هنرمندانه‌ای که برای نزدیک شدن به دنیای کودک و نوجوان شکل می‌گیرد و می‌تواند منجر به اثری شود که دنیای ذهنی مخاطب را را برای کودک و نوجوان نهادینه کند، آن هم در هر قالبی، به‌عنوان ادبیات کودک معرفی می‌شود.»
خدابنده سپس افزود: موضوعاتی که باعث می‌شود ما بتوانیم ماده‌ی اولیه‌ی ادبیات کودک را داشته باشیم، سه مؤلفه هستند و به دو تا بسیار توجه می‌شود و به یکی برای نخستین بار در این کتاب ادبیات کودک اشاره شده است. «موضوعاتی هستند که درباره‌ی کودکان نوشته شده‌اند. مثلاً کودکی خلاق است و از خواندن لذت می‌برد؛ فردی که روانشناس است و به هوش هیجانی فکر می‌کند، می‌بیند این کودک خوب نقاشی می‌کشد و خوش‌فکر است. بنابراین موضوعاتی که توسط افراد صاحب‌نظر درباره‌ی کودکان نوشته می‌شود، جز موضوعات اولیه‌ی ادبیات کودک است.»
سپس این نویسنده به موضوعات دوم ادبیات کودک اشاره کرد و بیان داشت: «موضوعات دوم ادبیات کودک، درونمایه‌ی افسانه‌ها و داستان‌هایی است که در لابه‌لای تاریخ ما مهجور واقع شده است. وقتی نویسندگان خوش‌فکر ما به این افسانه‌ها توجه نشان می‌دهند و به داستان تبدیل‌شان می‌کنند.» در ادامه این فعال ادبیات کودک به موضوع سوم اشاره و خاطرنشان کرد موضوعی که اصلاً به آن توجه نشده است، نوشته‌ی خود بچه‌ها است.
سپس خدابنده چگونگی شکل گرفتن کتاب ادبیات کودک را برای حاضران شرح داد. «هیچ مأخذی برای خاستگاه ادبیات کودک در گیلان پیدا نشد. به همین ترتیب این کتاب شکل گرفت. این کتاب باعث شد بسیاری از افرادی که گیلانی هستند یکدیگر را پیدا کنند.» این پژوهشگر در انتها به قرائت چند شعر پرداخت. 
سپس دبیر نشست از احمدخدادوست  شاعر کودکان و نوجوانان که بیش از صد کتاب در این عرصه از وی منتشر شده، دعوت به عمل آورد. خدادوست در ابتدای سخنان خود جمله‌ای از ژان پیاژه، روان‌شناس فرانسوی نقل‌قول کرد. «تمام اختراعات و اکتشافات در سرزمین کودکی نهفته است». 
سپس شاعر کتاب «تولد آقاجون» به دنیای کودکان اشاره کرد و افزود: «کودکان جهان خودشان را دارند. چوب تبدیل به اسب‌شان می‌شود؛ وقتی دروغ می‌گوییم متوجه می‌شوند اما به روی‌مان نمی‌آورند و نگاهی به ما می‌اندازند که از هزاران کتاب ارزشمندتر است.»
سپس این شاعر بیان داشت که شعر ابزار خودش را دارد، مانند وزن و قافیه و ردیف و تصویر. «اما آن چیزی که بسیار مهم است، دید شاعرانه است. اینکه موضوعات پیرامون خود را چگونه می‌بینیم. به عنوان مثال هوشنگ مرادی کرمانی از هسته‌ی آلبالو کتابی می‌نویسد و مسائل بسیاری را در آنجا مطرح می‌کند. این موضوع مربوط به دید و دانش عمیق فرد است. یک شعر خوب به‌سادگی به دست نمی‌آید. اگر بتوانیم قدرت دید خود را افزایش دهیم و به کلمات بار شاعرانگی ببخشیم، اتفاق‌های خوبی در شعر می‌افتد.»
سپس شاعر کتاب «سفر به گیلان» بیان داشت که در گذشته زحمت بسیار بیشتری برای نوشتن شعر متحمل می‌شدند. این شاعر در ادامه به قرائت اشعار خود پرداخت.
در ادامه حامد بشارتی از اسماعیل صوفی‌نژاد، شاعر حوزه‌ی کودک و نوجوان دعوت کرد. شاعر کتاب «حسنی و دزد خروس دم دراز» به قرائت چند شعر برای حاضران پرداخت. 
سپس دبیر نشست به ترتیب از فریما رهنما، هدیه ساجدی و یکتا رحمتی برای شعرخوانی دعوت به عمل آورد. 
در ادامه تکنوازی گیتار توسط نوازنده‌ی خردسال، سوفیا جانعلی‌پور انجام شد. آرشامهر بشارتی نیز برای حاضران به شاهنامه‌خوانی پرداخت. 
سپس شعرخوانی از سر گرفته شد و دبیر نشست به ترتیب از رها مرتضوی، علی قربانی‌شهری، آی‌سا توکلی، ایلیا صفدری و ثنا صانعی برای شعرخوانی دعوت به عمل آورد.
kfgil
🔻🔻🔻

گروه داستان گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸دوشنبه | ۱۶ مهر ۱۴۰۳

ویدئو: عباس عزتی

گروه داستان گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹داستان‌خوانی و نقد
🔸دوشنبه | ۱۶ مهر ۱۴۰۳ |ساعت ۱۷

گروه داستان فارسی خانه فرهنگ گیلان:

نقد و بررسی کتاب

🔸 گواژه‌سرایی رویدادها

🔹 مهدی جعفری

🔹منتقدین: کیهان خانجانی - فرامرز دهگان

🔸 سه‌شنبه |  ۱۷ مهر ۱۴۰۳ | ساعت  ۱۷

@kfgil

🔹 عصری با ادبیات کودک و نوجوان

🔹 با حضور :
احمد خدادوست
حمیرا خدابنده
اسماعیل صوفی‌نژاد

🔸و شعر خوانی شاعران نوجوان:

فریما رهنما
علی قربانی شهری
هدیه ساجدی
آی سا توکلی
یکتا رحمتی
ایلیا صفدری
رها مرتضوی
ثنا صانعی


🔸تکنوازی گیتار :  نوازنده خردسال
سوفیا جانعلی‌پور

🔹 یکشنبه | ۱۵ مهر ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

▫️به گزارش گروه شعر فارسی خانه فرهنگ، یکشنبه هشتم مهر هزار و چهارصد و سه کارگاه شعر و نقد گروه شعر فارسی خانه فرهنگ گیلان با حضور شاعران و تنی‌چند از دانشجویان دانشگاه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه گیلان برگزار شد.
در ابتدای این نشست مزدک پنجه‌ای شاعر و روزنامه‌نگار به عنوان دبیرنشست ضمن خوش‌آمدگویی، برنامه‌ی هفته‌ی آینده‌ی گروه شعر فارسی خانه‌ی فرهنگ را که به عصری با کودکان اختصاص دارد، تعرفه کرد و بیان داشت: دلیل برگزاری این نشست در هفته‌ی آتی این است که ببینیم کودکان و نوجوانان دهه‌ی نودی چه طور جهان را می‌بینند، همچنین خانه‌ی فرهنگ و گروه شعر فارسی این خانه بر خود وظیفه می‌داند تا نسبت به کشف استعدادهای حوزه‌ی ادبیات اقدام موثری انجام دهد. همچنین خانه فرهنگ به عنوان یک امکان فرهنگی جایگاهی است که هر هنرمند با استعدادی می‌تواند، هنر خود را از این نهاد عرضه کند. خانه‌ی فرهنگ باید ویترین اهالی فرهنگ و هنر باشد.
در ادامه پنجه‌ای نسبت به معرفی سحر یحیی‌پور شاعر مجموعه‌ی «نام همه‌ی ما مرگ است» پرداخت. او گفت: یحیی‌پور را از سال نود و چهار می‌شناسم زمانی که تازه نشریه دوات را تأسیس کرده بودیم، با مادرش به دفتر نشریه آمد و خواست که عرصه‌ی روزنامه‌نگاری ادبی را تجربه کند، او توسط علی‌رضا پنجه‌ای که سردبیر نشریه بود، به عنوان یک استعداد باور شد و بعدها در نشریه نقد ادبی نوشت. حالا هم دانشجوی مقطع دکتری در دانشکده زبان و ادبیات فارسی دانشگاه گیلان است.
سحر یحیی‌پور پیرامون بحث  «فردیت در شعر معاصر از تکوین تا فقدان» با ارائه‌ی مباحثی در باب مفهوم فردیت و مراحل تکوین آن در اروپای سده‌های هجدهم و نوزدهم، به نقش رمانتیسم در توجه به فردگرایی و طرح آگاهانه‌ی این مفهوم، پس از وقوع رنسانس اشاره کرد در ادامه ویژگی‌های رمانتیسم و نکات مورد توجه رمانتیک‌ها را مورد بررسی قرار داد و به عنوان نمونه از «احساسات، خیال‌پردازی، نبوغ، تجربه و...» نام برد. سپس به سوژه‌محوری و رابطه‌ی بین رمانتیسم و  اکازیونالیسم اشاره کرد و با بیان جمله‌ای از «فریدمن» درباره‌ی «توهم بودنِ انتخاب‌‌»، به نقش عوامل کنترل‌کننده، محدودکننده و جهت‌دهنده به فردیت در زندگی بشر و به تبع آن محدود شدن یا زیر سوال رفتن زیست شاعرانه پراخت. او به عواملی مانند گزاره‌های عقل سلیم، کلیشه‌های قالبی، بنیادهای الهیاتی، رسانه‌ها و سلطه‌ی آن‌ها، هژمونی، گفتمان‌‌ها، ایدئولوژی‌ها و... بر زیست انسان امروز و زیر سوال بردن تجربه‌های منحصر به‌فرد او‌ اشاره کرد.
در پایان، برای وارد شدن به بحث شعر امروز و نسبت فردیت با اشعار فروغ فرخزاد، مقاله‌ای را با موضوع «بیان درونِ زنانه در شعر شاعران زن امروز» قرائت کرد.
در ادامه بین مخاطبان و یحیی‌پور پرسش و پاسخ‌هایی مطرح شد.
در بخش بعد از شاعران احمد تباتبایی، رها برنجکار، سعید حاکم‌زاده، محمدعلی آچاک، حسن علی‌تبار فیروزجاه، مهدی نیک‌نژاد، محسن خاتمی، حامد رضوی و امیرخان‌پرور برای شعرخوانی دعوت به عمل آمد.
در پایان این نشست نیز بحث‌های پیرامون نسبت زیبایی‌شناسی، التذاذ هنری و تفکرمندی اثر درگرفت.
@kfgil
🔻🔻🔻

گروه شعر گیلکی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹شعرخوانی و نقد شعر
🔸دوشنبه | ۹ مهر ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil

خانه فرهنگ گیلان برگزار می‌کند:
#درس‌گفتارهای_تاریخ_هنر

🔹 امیر کمالی

🔸 دوره پنجم: داستانِ مردم، مردمِ شعر
نقد مارکسیستی  متأخر

📌 حضوری _ آنلاین

📌  شروع دوره: ۱۸ مهر ۱۴۰۳

برای دریافت اطلاعات بیشتر با ما در تماس باشید:
❕Telegram: @a_yazdaani
❗️Instagram: instagram.com/khane.farhang.gilan
.
.

__
دوره گذشته به خاستگاه، پیشینه و مبانی اساسی نقد مارکسیستی پرداختیم. این واقعیت که در دوران مدرن چگونه تضادهای  طبقاتی، نابرابری اجتماعی و آرمان‌های طبقات خاموش در دسترسی به برابری جملگی راه سخن خود به ادبیات مدرن را گشودند. از واکنش‌های مختلف ادبیات و فرهنگ به مسائل اجتماعی گفتیم.
اکنون در این دوره به اصل بحث می‌رسیم.
برای ورود به زیباشناسی و نقد شعر و داستان در مارکسيسم متأخر از چهره‌ای آغاز خواهيم کرد که نه مارکسيست بود و نه منتقد ادبی و نه فیلسوف. با این حال برای موج جدیدی از متفکران سنت چپ بدل به پایه‌ای غيرقابل انکار شد: ژک لکان. پس از او از  آلتوسر، ماچری، گلدمن، رانسیر، ایگلتون، بدیو و آگامبن و نگری خواهيم گفت.
@kfgil

گروه شعر فارسی خانه‌ فرهنگ گیلان:
🔹شعرخوانی و نقد شعر
و ارایه‌ی طرح "فردیت در شعر امروز از تکوین تا فقدان" از منظر سحر یحیی‌پور
🔸یکشنبه | ۸ مهر ۱۴۰۳ | ساعت ۱۷

@kfgil