حدیث ، شعر و فضائل اهل بیت (علیهم السلام)

🔹 ابن شعبه حرانی رضوان الله علیه روایت کرده است:

✨ الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عَنِ المُروءَةِ ـ : لاتَفعَلُ شيئا في السِّرِّ تَستَحيي مِنهُ في العَلانِيَةِ .

🔸 حضرت امیر المومنین عليه السلام در پاسخ به سوال «مردانگى چيست؟» فرمودند: «اين كه در نهان كارى نكنى كه آشكارا از انجام آن شرم داشته باشى».

📚 تحف العقول، تاليف ابن شعبه حرانی صفحه ۲۲۳، چاپ موسسه النشر الاسلامی

📚 فایل پی دی اف نسخه خطی کتاب لوامع الانوار فی شرح عیون الاخبار تالیف مرحوم سید نعمت الله جزایری (استنساخ‌شده از روی خط مولف در زمان حیات ایشان) که به شماره نسخه ۱۰۵۹۰ در کتابخانه مجلس نگهداری می‌شود. (زبان عربی)

📚 فایل پی دی اف نسخه خطی ترجمه فارسی کتاب مصائب النواصب لنقض نواقص الروافض تالیف قاضی نورالله شوشتری (ترجمه از ملامحمد طاهر قمی) که به شماره نسخه ۲۴۷۹/۱ در کتابخانه دانشگاه تهران نگهداری می‌شود.

قطب الدین کیدری رضوان الله علیه روایت کرده است که حضرت امیر المومنین علیه السلام در دیوان اشعار خود چنین سرودند:

تَحَرَّزْ مِنَ الدُّنْيَا فَإِنَّ فِنَاءَهَا
مَحَلُّ فَنَاءٍ لَا مَحَلُّ بَقَاءٍ

دنیا هدف تو نباشد، زیرا پایانش رفتن است، و جای ماندن نیست.

فَصَفْوَتُهَا مَمْزُوجَةٌ بِكُدُورَةٍ
وَ رَاحَتُهَا مَقْرُونَةٌ بِعَنَاءٍ

زلالی آب دنیا گل‌آلود و راحتی دنیا آمیخته با رنج است.

هِيَ حَالانِ شِدَّةٌ وَ رَخَاءٌ
وَ سِجَالانِ نِعْمَةٌ وَ بَلَاءٌ

دنیا دو روز است، سختی و آسایش؛ و دو جام لبریز دارد: نعمت و بلا.

وَ الْفَتَى الْحَاذِقُ الْأَدِيبُ إِذَا مَا
خَانَهُ الدَّهْرُ لَمْ يَخُنْهُ عَزَاءٌ

جوانمرد خردمند، به هنگام دیدن خیانت دنیا، صبر و پایداری نموده و دچار بی‌صبری و بی‌تابی نمی‌شود.

إِنْ أَلَمَّتْ مُلِمَّةٌ بِي فَإِنِّي‌
فِي الْمُلِمَّاتِ صَخْرَةٌ صَمَّاءُ

اگر در این دنیا حادثه‌ای به من رو آورد، باید بدانید من در سختی‌ها صخره‌ای استوار و محکم هستم.

عَالِمٌ بِالْبَلَاءِ عِلْماً بِأَنْ‌
لَيْسَ يَدُومُ النَّعِيمُ وَاللَّأْوَاءُ

به حوادث عالم دانایم، و می‌دانم که لذت و نعمت پابرجا نخواهد ماند.

دیوان اشعار امام علی علیه السلام، گردآوری توسط قطب الدین کیدری، ترجمه فارسی از احمد زمانیان، صفحه ۴۵-۴۶، چاپ انتشارات اسوه

🔹 در کتاب شریف مصباح الشریعة آمده است که حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:

✍ من قراء القرآن ولم يخضع للّه ولم يرقّ قلبه ولم ينشئ حزنا ووجلا فى سرّه ، فقد استهان بعظم شاءن اللّه تعالى وخسر خسرانا مبينا. فقارئ القرآن يحتاج الى ثلاثة اشياء: قلب خاشع ، وبدن فارغ ، وموضع خال . فاذا خشع للّه قلبه فرّمنه الشّيطان الرّجيم . قال اللّه تعالى : «فاذا قراءت القرآن فاستعذ باللّه من الشّيطان الرّجيم » . واذا تفرّغ نفسه من الاسباب تجرّد قلبه للقراءة فلا يعترضه عارض فيحرمه بركة نور القرآن وفوائده . واذا اتّخذ مجلسا خاليا واعتزل عن الخلق بعد ان اتى بالخصلتين [الاوليين ]: خضوع القلب وفراغ البدن استاءنس روحه وسرّه باللّه عزّ وجلّ ووجد حلاوة مخاطبات اللّه تعالى عباده الصّالحين وعلم لطفه بهم ومقام اختصاصه لهم بفنون كراماته وبدائع اشاراته . فاذا شرب كاءسا من هذا المشرب لا يختار على ذلك الحال حالا وعلى ذلك الوقت وقتا، بل يؤ ثره على كلّ طاعة وعبادة ، لانّ فيه المناجاة مع الرّبّ بلا واسطة . فانظر كيف تقراء كتاب ربّك ومنشور ولايتك ، وكيف تجيب اوامره و[تجتنب ] نواهيه وكيف تمتثل حدوده فانّه كتاب عزيز: «لا ياءتيه الباطل من بين يديه ولا من خلفه تنزيل من حكيم حميد» . فرتّله ترتيلا، وقف عند وعده ووعيده ، وتفكّر فى امثاله ومواعظه ، واحذر ان تقع من اقامتك حروفه فى اضاعة حدوده .

🔸 کسی که قرآن خواندن او توأم با خضوع نباشد، و قلبش را رقت فرا نگیرد، و در سينه‌اش حزن و ترس (تقوای الهی) وارد نشود، عظمت خدای متعالی را ناچیز شمرده و به خسرانی آشکار در غلتیده است. پس قاری قرآن را سه چیز لازم است تا به فیض عظمای قرائت نائل آید:
1⃣ قلبی خاشع؛
2⃣ بدنی فارغ از تعلقات دنیوی؛
3⃣ جایی خالی.
🔰 چون قلبش در برابر خدای تعالی خاشع شود، شیطان رجیم از او خواهد گریخت. خداوند تعالی می‌فرماید: «پس چون قرآن می‌خوانی، از شیطان رانده‌شده به خداوند پناه جوی». (سوره نحل، آیه ۹۸) پس هنگامی که قاری قرآن، نفس خویش را فارغ سازد، قلبش برای قرائت قرآن فارغ یابد و در این هنگام چیزی که بتواند او را از برکت و فواید قرآن محروم کند در بین نیست. و چون کنج خلوت اختیار کند و از خلق اعتزال جوید و خضوع قلب و فراغ بدن را فراهم آورد، در این هنگام روح و باطنش با خدای عز و جل انس ‍ می‌یابد و شیرینی سخنان خداوند تعالی در خطاب با بندگان صالحش و مقامی را كه به فنون کرامات و بدایع اشاراتش بدانان اختصاص داده، در خواهد یافت. پس هنگامی که پیمانه‌ای از این شراب بنوشد، دیگر هیچ حالی و هیچ وقتی را بر آن ترجیح ندهد، بلكه آن را بر هر طاعت و عبادتی رجحان می‌دهد، زیرا در این حال، بدون واسطه با پروردگار خویش به راز و نیاز می‌پردازد. ای قاری کتاب خدا! بنگر که چگونه کتاب پروردگار و عهد ولایتت را می‌خوانی، و چگونه بر اوامر او گردن می‌نهی، و از نواهی حضرتش اجتناب می‌ورزی، و چگونه حدودش را پاس می‌داری، كه او در کتاب عزیزش می‌فرماید: «نه از پس و نه از پیش بر آن باطل وارد نشود که آن، از سوی [خدای] حكیم حمید نازل شده است». (سوره فصلت، آیه ۴۲) پس آن را به ترتیل بخوان و در وعده پاداش و وعید کیفرش توقف کن و در امثال و مواعظش بیندیش و بپرهیز از اینکه حروفش را ادا نمایی وحدودش را ضایع کنی.

📚 مصباح الشریعة، تالیف امام صادق علیه السلام، ترجمه فارسی از عباس عزیزی، صفحه ۵۲-۵۴، چاپ انتشارات صلاة

#کتاب_مصباح_الشریعة

💠 رجعت مردگان، واقعه عجیب بین جمادی و رجب

💠 رجعت مردگان، واقعه عجیب بین جمادی و رجب

🔹 حسن بن سلیمان حلی رضوان الله علیه روایت کرده است که امیر المومنین علیه السلام در قسمتی از خطبه شریف مخزون فرمودند:

✍ «يا عجبا كل العجب بين جمادى و رجب» قال الرجل أيضا: يا أمير المؤمنين ما هذا العجب الذي لا تزال تعجب منه؟ قال: «ثكلت الآخر أمه، و أي عجب يكون أعجب من أموات يضربون هامات الأحياء» قال أنى يكون ذلك يا أمير المؤمنين؟ قال: «و الذي فلق الحبة و برأ النسمة، كأني أنظر إليهم قد تخللوا سكك الكوفة و قد شهروا سيوفهم على مناكبهم، يضربون كل عدو لله و لرسوله صلى الله عليه و آله و للمؤمنين، و ذلك قول الله عز و جل: يا أيها الذين آمنوا لا تتولوا قوما غضب الله عليهم قد يئسوا من الآخرة كما يئس الكفار من أصحاب القبور.

🔸 اى عجب و کل عجب از واقعه عجیب بین جمادی و رجب. مردی از شرطة الخمیس از جای برخاست و چنین گفت: ای امیر المومنین! این چه واقعه‌ای است که پیوسته از آن اظهار شگفتی می‌کنی؟! حضرت امیر المومنین علیه السلام فرمودند: مادرت به عزایت بنشیند! کدام شگفتی بالاتر از این که مردگانی با شمشیر بر پیشانی زندگان بکوبند؟ آن مرد عرض داشت: ای امیر المومنین! چگونه چنین چیزی ممکن است؟ حضرت فرمودند: سوگند به آن که دانه را شکافت و مردمان را بیافرید، گویا آن‌ مردگان زنده‌شده را می‌بینم که با شمشیرهای کشیده از غلاف در کوچه‌های کوفه می‌گردند، و هر کس دشمن خدا و پیغمبر و مومنین باشد می‌زنند! سپس فرمود: این حادثه عجیب تاویل آیه سیزدهم سوره ممتحنه است که خداوند می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! با گروهی که خدا بر آنان خشم گرفته، دوستی مکنید به یقین آنان از آخرت ناامیدند، همان گونه که کافران از [رجعت] اهل قبور ناامیدند».

📚 مختصر بصائر الدرجات، تالیف حسن بن سلیمان حلی، صفحه ۵۵۳، چاپ منشورات مکتبة العلامة المجلسی رحمه الله

#احادیث_رجعت #کتاب_مختصر_بصائر_الدرجات #حسن_بن_سلیمان_الحلی

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۱۰)

(١٨١) الْإِشْراكُ كُفْرٌ
شرک به خداوند، کفر است.

(١٨٢) الحَيٰآءُ مَحْرمَةٌ
شرم، [نوعی] محرومیت است.

(١٨٣) الَّزلَلُ مَنْدَمَةٌ
لغزش، باعث پشیمانی است.

(١٨٤) الزُّهْدُ ثَرْوَةٌ
پارسایی، توانگری است.

(١٨٥) الهَوى صَبْوَةٌ
هواهای نفسانی، کاری کودکانه است.

(١٨٦) الحِلْمُ عَشِيرَةٌ
بردباری، باعث خویشاوندی است.

(١٨٧) السَّفَهُ جَرِيرَةٌ
بی‌خردی، گناه است.

(١٨٨) الْأَمانِيُّ تَخْدَعُ
آرزوها، می‌فریبند.

(١٨٩) الأَجَلُ يَصْرَعُ
مرگ، [آدمی را] به خاک افكند.

(١٩٠) الدُّنْيٰا تَضُرُّ
دنیا، زیان‌آور است.

(١٩١) الْآخِرَةُ تَسُرُّ
آخرت، خشنود گرداند.

(١٩٢) الْأَمَلُ يَغُرُّ
آرزو، فریب می‌دهد.

(١٩٣) العَيْشُ يَمُرُّ
روزگار می‌گذرد.

(١٩٤) الرََحِيلُ وَشِيكٌ
رفتن [از دنیا]، نزدیک است.

(١٩٥) العِلْمُ يُنْجيكَ
دانش، تو را می‌رهاند.

(١٩٦) الجَهْلُ يُرْديكَ
نادانی تو را هلاک می‌گرداند.

(١٩٧) المَوْتُ مُرِيحٌ
مرگ، آسایش است.

(١٩٨) البَريُّ صَحِيحٌ
بی‌گناهی، تندرستی است.

(١٩٩) الْأَمْرُ قَرِيبٌ
قیامت، نزدیک است.

(٢٠٠) المُنٰافِقُ مُرِيبٌ
منافق، شک‌آور است.

#کتاب_غرر_الحکم

🔹 شیخ حسن بن ابی الحسن دیلمی رضوان الله علیه روایت کرده است:

✍ وروى وهب بن منبه قال : أوحى الله سبحانه إلى داود : يا داود ، من أحبّ حبيباً صدّق قوله ، ومن أنس بحبيب رضي فعله ، ومن وثق بحبيب اعتمد عليه ، ومن اشتاق إلى حبيب جدّ في السير إليه. يا داود ، ذكري للذاكرين ، وجنتي للمطيعين ، وزيارتي للمشتاقين وأنا خاصة للمحبين.

🔸 خداوند به حضرت داود عليه السلام وحى كرد: «هر که محبوبی را دوست بدارد، با او همدم می‌شود و هر که با محبوبی همدم گشت، سخنش را تصدیق می‌کند و از کردارش خشنود می‌شود، و هر که به محبوبی اطمینان کند، به او اعتماد می‌ورزد و هر که مشتاق محبوبی شود، در رفتن به سویش می‌کوشد. ای داود، یادم از آنِ یادآوران (ذاکرین)، دیدارم از آنِ شیفتگان، و بهشتم از آنِ فرمانبران است و من خود، ویژه دوستدارانم هستم».

📚 اعلام الدین فی صفات المومنین، تالیف شیخ حسن بن ابی الحسن دیلمی، صفحه ۲۹۱، چاپ موسسه آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث

📚 عدة الداعی و نجاح الساعی، تالیف ابن فهد حلی، صفحه ۲۵۲، چاپ دار الکتاب العربی

💠 سکون و ثبات عرش با شهادت ثالثه

🔹 حافظ رجب برسی رضوان الله علیه روایت کرده است که در انتهای حدیث مشهور به طارق بن شهاب، امیر المومنین علیه السلام فرمودند:

✨ وإن العرش لم يستقر حتى كتب عليه بالنور : لا إله إلا الله محمد رسول الله علي ولي الله.

🔸 به درستی که عرش پرودگار قرار نگرفت تا اینکه این کلمات مبارک با نور بر آن نوشته شد: «نیست خدایی جز خدای یگانه، محمد صلی الله علیه و آله پبامبر خدا و علی علیه السلام ولی خداست».

📚 مشارق انوار الیقین، تالیف حافظ رجب برسی، صفحه ۱۱۸، چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات

📚 بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، جلد ۲۵، صفحه ۱۷۴، چاپ دار احیاء التراث العربی

#فضائل_اهل_بیت_از_کتب_شیعه #شهادت_ثالثه #کتاب_مشارق_انوار_الیقین #کتاب_بحار_الانوار #حافظ_رجب_برسی #علامه_مجلسی

💠 خوراکِ فکر

🔹 قطب الدین راوندی رضوان الله علیه روایت کرده است:

✍ ٣٧٥ ـ وقال الحسن بن على عليهما السلام : عجب لمن يتفكر في مأكوله كيف لا يتفكر في معقوله فيجنب بطنه ما يؤذيه ويودع صدره ما يزكيه .

🔸 حضرت امام حسن علیه السلام فرمودند: «در شگفتم از کسی که درباره‌ی خوراکِ جسمِ خود می‌اندیشد ولی درباره‌ی خوراکِ فکرِ خود نمی‌اندیشد! شکمش را از آنچه زیانبار است، پرهیز می‌دهد، اما در سینه خود، چیزهایی می‌سپارد که مایه‌ی نابودی‌اش می‌شود».

📚 الدعوات، تالیف قطب الدین راوندی، صفحه ۱۴۴-۱۴۵، حدیث ۳۷۵، چاپ مدرسة الامام المهدی علیه السلام

💠 ولایت اهل بیت علیهم السلام، شرط قبولی اعمال!

💠 ولایت اهل بیت علیهم السلام، شرط قبولی اعمال!

🔹 شیخ طوسی روایت کرده است:

✍ ٢٢٩ / ٤٢ ـ أخبرنا محمد بن محمد ، قال : أخبرنا أبو الحسن علي بن خالد المراغي ، قال : حدثنا الحسن بن علي بن الحسن الكوفي ، قال : حدثنا إسماعيل بن محمد المزني ، قال : حدثنا سلام بن أبي عمرة الخراساني ، عن سعد بن سعيد ، عن يونس بن الحباب ، عن علي بن الحسين زين العابدين عليه‌السلام ، قال : قال رسول الله صلى الله عليه وآله : ما بال أقوام إذا ذ كر عندهم آل إبراهيم عليه السلام فرحوا واستبشروا ، وإذا ذكر عندهم آل محمد عليهم السلام اشمأزت قلوبهم؟! والذي نفس محمد بيده لو أن عبدا جاء يوم القيامة بعمل سبعين نبيا ما قبل الله ذلك منه حتى يلقاه بولايتي وولاية أهل بيتي.

🔸 رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله فرمودند: «گروه‌هایی که هنگامی که در نزدشان خاندان ابراهیم یاد می‌شود خوش می‌گردند و شادمان می‌شوند و هنگامی که در نزدشان خاندان محمد یاد می‌گردد در دل‌هایشان کراهت پیدا می‌شود چه در سر دارند؟ سوگند به کسی که جان محمد در دست اوست اگر بنده‌ای در روز قیامت با کردار هفتاد پیامبر بیاید، خداوند آن را از او نمی‌پذیرد تا آن هنگام که خداوند را با ولایت من و ولایت اهل بیت من ملاقات کند».

📚 الامالی، تالیف شیخ طوسی، مجلس ۵، حدیث ۶، صفحه ۱۲۴، چاپ موسسه البعثة

#فضائل_اهل_بیت_از_کتب_شیعه #احادیث_تبری_و_تولی #کتاب_امالی_شیخ_طوسی #شیخ_طوسی

📚 فایل پی دی اف نسخه خطی کتاب محاسن الآداب (ترجمه فارسی مکارم الاخلاق تالیف حسن بن فضل طبرسی) از نصیر الدین محمد بن عبد الکریم انصاری استرآبادی از علمای قرن دهم هجری که به شماره نسخه ۲۰۴۴ در کتابخانه مجلس نگهداری می‌شود.

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۹)

(١٦١) العَجْزُ إِضٰاعَةٌ
ناتوانی، تباهی است.

(١٦٢) الوَرَعُ جُنَّةٌ
پرهیزگاری، سپر است.

(١٦٣) الطَّمَعُ مِحْنَةٌ
طمع، رنج و گرفتاری است.

(١٦٤) التّٰاجِرُ مُخاطِرٌ
بازرگان در معرض زیان است.

(١٦٥) الفٰاجِرُ مُجٰاهِرٌ
گنهکار، رسوا است.

(١٦٦) العِلْمُ دَليلٌ
دانش، راهنما است.

(١٦٧) الْإِصْتِحٰابُ قَليلٌ
همراهی (وفادار) اندک است.

(١٦٨) الحَياءُ جَميلٌ
حیاء، زیبا است.

(١٦٩) الطَّمَعُ رِقٌّ
طمع، بردگی است.

(١٧٠) اليَأْسُ عِتْقٌ
ناامیدی از مردم، آزادی است.

(١٧١) الأَناةُ إِصابَةٌ
احتیاط، به مقصد رسیدن است.

(١٧٢) الطّٰاعَةُ إِجابَةٌ
فرمانبری، پذیرفتن است.

(١٧٣) الخُضُوعُ دِنٰآءَةٌ
فروتنی (در برابر توانگران)، پستی آورد.

(١٧٤) الصَّمْتُ مَنْجٰاةٌ
خاموشی، رستگاری است.

(١٧٥) الْأُمُوُر أَشْبٰاهٌ
کارها همانند همند.

(١٧٦) المَعْرُوفُ قُرُوضٌ
نیکی‌ها، وام‌دهی است. (یعنی پاداش کار خیر در جایی به صاحبش به صورت خوبی برمی‌گردد)

(١٧٧) الشُّكْرُ مَفْرُوضٌ
سپاسگذاری واجب است.

(١٧٨) الفِطْنَةُ هِدٰايَةٌ
زيرکی راه به مقصد بردن است.

(١٧٩) الغَبٰاوَةُ غِوٰايَةٌ
غفلت‌زدگی، گمراهی است.

(١٨٠) الطَّمَعُ فَقْرٌ
طمع، فقر است.

#کتاب_غرر_الحکم

قطب الدین کیدری رضوان الله علیه روایت کرده است که حضرت امیر المومنین علیه السلام در دیوان اشعار خود چنین سرودند:

وَ كَمْ سَاعٍ لِيُثْرِيَ لَمْ يَنَلْهُ‌
وَ آخَرُ مَا سَعَى لَحِقَ الثَّرَاءَ

چه افرادی برای ثروتمند شدن کوشیدند، ولی ثروتی به دست نیاوردند، و کسانی دیگر که کوشش نکرده اما ثروتمند شدند.

وَ سَاعٍ يَجْمَعُ الْأَمْوَالَ جَمْعاً
لِيُورِثَهُ أَعَادِيَهُ شَقَاءً

چه بسیاری با کوشش فراوان ثروتی خوب به دست آورده و ثروت‌اندوزی کردند، ولی ورثه آنان هم چون گرگ‌های گرسنه، آن ثروت را غارت کردند.

وَ مَا سِيَّانِ ذُو خُبْرٍ بَصِيرٌ
وَ آخَرُ جَاهِلٌ لَيْسَا سَوَاءً

دانای بینای هشیار و نادان کج‌فهم یکسان نیستند.

وَ مَنْ يَسْتَعْتِبِ الْحِدْثَانَ يَوْماً
يَكُنْ ذَاكَ الْعِتَابُ لَهُ عَنَاءً

هر کس رویدادها را سرزنش کند، روزی آن سرزنش برای او رنج و پشیمانی خواهد داشت.

وَ يُزْرِي بِالْفَتَى الْأَعْدَامُ حَتَّى‌
مَتَى يُصِبِ الْمَقَالَ يُقَلْ أَسَاءَ

نداری جوانمرد را چنان خوار می‌کند که اگر سخن خوب و پندآموزی بگوید او را مسخره کرده و می‌گویند حرف بدی زد.

دیوان اشعار امام علی علیه السلام، گردآوری توسط قطب الدین کیدری، ترجمه فارسی از احمد زمانیان، صفحه ۴۱، چاپ انتشارات اسوه

🔹 ابن حمدون، ادیب شهیر، روایت کرده است:

✍ ٥٦٧- قال ابن مسعود: جاء رجل إلى فاطمة عليها السلام فقال: يا بنت رسول الله، هل ترك رسول الله صلّى الله عليه وآله وسلّم شيئا تطرفينيه؟ فقالت: يا جارية هاتي تلك الجريدة، فطلبتها فلم تجدها، فقالت: ويحك اطليبها فإنها تعدل عندي حسنا أو حسينا، فطلبتها فإذا هي: قال محمد صلّى الله عليه وسلّم: ليس من المؤمنين من لم يأمن جاره بوائقه. من كان يؤمن بالله واليوم الآخر فلا يؤذ جاره، ومن كان يؤمن بالله واليوم الآخر فليقل خيرا أو ليسكت؛ إن الله عز وجل يحبّ الحليم المتعفف ويبغض الفاحش السآل الملحف؛ إن الحياء من الإيمان، والايمان في الجنة، وإن الفحش من البذاء، والبذاء في النار.

🔸 ابن مسعود نقل می‌کند که مردی نزد [حضرت] فاطمه علیها السلام آمد و چنین عرض کرد: ای دختر پیامبر صلی الله علیه و آله، آیا پیامبر صلی الله علیه و آله چیزی برای شما باقی گذاشته که آن را از من دریغ نکنید؟ حضرت فاطمه جاریه خود را صدا زده و فرمودند: آن صحیفه را برایم بیاور. به دنبالش گشت ولی پیدا نکرد. حضرت فرمودند: حتما پیدایش کن، این صحیفه برای من همسنگ حسن و حسین علیهما السلام می‌باشد. پس آن را پیدا کرد و در آن چنین نوشته شده بود: «از مومنان نیست کسی که همسایه از دستش ایمن نباشد. کسی که به خدا و قیامت باور دارد، همسایه‌اش را آزار نمی‌دهد. کسی که به خدا و قیامت معتقد است سخن نیک گوید یا ساکت می‌ماند. خداوند انسان صبور عفیف را دوست دارد، چنان که از ناسزاگوی درخواستگر لجوج بغض دارد. حیاء از مولفه‌های ایمان است و ایمان در بهشت است و فحاشی از بدزبانی است و بدزبان در جهنم است».

📚 التذکرة الحمدونیة، تالیف ابن حمدون، جلد ۲، صفحه ۲۲۹-۲۳۰، چاپ دار صادر

🔹 در کتاب شریف مصباح الشریعة آمده است که حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند:

✨ اذا استقبلت القبلة فايس من الدّنيا وما فيها والخلق وما هم فيه ، [وفرّغ قلبك عن كلّ شاغل يشغلك عن اللّه تعالى ] وعاين بسرّك عظمة اللّه عزّ وجلّ واذكر وقوفك بين يديه . قال اللّه تعالى : « يوم تبلو كل نفس بمااسلفت وردّوا الى اللّه موليهه الحقّ » . وقف على قدم الخوف والرّجاء، فاذا كبّرت فاستصغر ما بين السّموات العلى والثّرى دون كبريائه ، فانّ اللّه تعالى اذا اطّلع على قلب العبد وهو يكبّر وفى قلبه عارض عن حقيقة تكبيره ، قال : «يا كذّاب ! اتخدعنى وعزّتى وجلالى لاحرمنّك حلاوة ذكرى ولا حجبنّك عن قربى والمسرّة بمناجاتى » . واعلم انّه تعالى غير محتاج الى خدمتك وهو غنىّ عنك وعن عبادتك ودعائك ، وانّما دعاك بفضله ليرحمك ، ويبعدك عن عقوبته ، وينشر عليك من بركات حنّانيّته ويهديك الى ضعف ما خلق من العوالم اضعافا مضاعفة على سرمد الابد، لكان عنده سواء كفروا باجمعهم به او وحّدوه ، فليس له من عبادة الخلق الاّ اظهار الكرم والقدرة . فاجعل الحياء رداء والعجز ازارا وادخل تحت سرّ سلطان اللّه تعالى تغنم فوائد ربوبيّته مستعينا به مستغيثا اليه .

🔸 چون به قبله روی کنی، دل از دنیا، تعلقات آن و خلق برگیر و قلب خویش را از هر چیزی که از پرداختن به خدای متعال بازت دارد، تهی کن. با چشم دل به عظمت خداوند عز و جل بنگر و به یاد ایستادنت در محضر او باش. خدای تعالی فرماید: «آن جاست که هر کس آنچه را از پیش فرستاده است می‌آزماید، و به سوی خدا، مولای حقیقی خود باز گردانیده می‌شوند...». (سوره یونس، آیه ۲۰) و بر پای بیم و امید بایست و چون تکبیر گفتی، هر چه را که میان آسمان‌های رفیع و زمین است، جز کبریای او کوچک و خوار شمار؛ چرا که خدا بر قلب بنده‌ای که تکبیرش می‌گوید، آگاه می‌باشد و چون دریابد که در آن، چیزی است که با تكبیر حقیقی‌اش منافی است، می‌فرماید: «ای دروغگو! آیا مرا فریب می‌دهی؟! به عزت و جلالم سوگند که تو را از شیرينی یادم محروم کنم و تو را از مقام قربم دور سازم و از درک خوشى و لذت مناجاتم باز می‌دارم».

💥 بدان که خدای تعالی، به خدمت تو محتاج نیست و از تو و عبادت و دعایت بی‌نیاز است. او به فضل خود تو را خواند، تا ببخشایدت، و از عقوبت خویش دورت کند، و از برکات عطوفت و مهربانی خود بر تو افشاند، و به راه رضایش هدایتت کند، و در مغفرت خویش را بر تو بگشاید. اگر خداوند چند برابر آنچه که از آغاز تا به حال آفریده بیافریند، برای او هیچ تفاوتی ندارد که آن‌ها همگی کفر ورزند و یا موحد باشند. پس او را در عبادت آفریدگان، چیزی نباشد جز این که از باب لطف و به پاس عبادت ناچیز آنان، مراتب والایی به ایشان عطا نماید. از اين رو، شرم و ناتوانی را تن‌پوش خود ساز، و در حمایت سلطان و قدرت او درآى، تا از خوان نعمت الهی بهره‌ها بری و مدد از او جو و به او پناه ببر.

📚 مصباح الشریعة، تالیف امام صادق علیه السلام، ترجمه فارسی از عباس عزیزی، صفحه ۵۰-۵۱، چاپ انتشارات صلاة

#کتاب_مصباح_الشریعة

💠 گریه حضرت عیسی علیه السلام هنگام عبور از کربلا

💠 گریه حضرت عیسی علیه السلام هنگام عبور از کربلا

🔹 شیخ صدوق به نقل از ابن عباس حدیثی را از امیر المومنین علیه السلام در باره عبور حضرت عیسی علیه السلام از سرزمین کربلا نقل می‌کند که آن حضرت [در بخشی از این حدیث] می‌فرمایند:

✨ .... ثم قام (عليه السلام) يهرول إليها، فحملها وشمها، وقال: هي هي بعينها، أتعلم - يا بن عباس - ما هذه الابعار؟ هذه قد شمها عيسى بن مريم (عليه السلام)، وذلك أنه مر بها ومعه الحواريون فرأى ها هنا الضباء مجتمعة وهي تبكي، فجلس عيسى (عليه السلام) وجلس الحواريون معه، فبكى وبكى الحواريون وهم لا يدرون لم جلس ولم بكى. فقالوا: يا روح الله وكلمته، ما يبكيك؟ قال: أتعلمون أي أرض هذه؟ قالوا: لا. قال: هذه أرض يقتل فيها فرخ الرسول أحمد وفرخ الحرة الطاهرة البتول شبيهة أمي، ويلحد فيها ....

🔸 «حضرت عیسی علیه السلام به [هنگام عبور از کربلا] نشست و شروع به گریه کرد و حواریون نیز با وی نشستند و گریه کردند؛ اما علت گریه حضرت عیسی را نمی‌دانستند. از این رو به آن حضرت گفتند:‌ ای روح و کلمه خدا، سبب گریه شما چیست؟ حضرت عیسی فرمودند: آیا می‌دانید اینجا چه سرزمینی است؟ گفتند: نه. فرمودند: اینجا زمینی است که در آن، فرزند رسول خدا احمد صلی الله علیه و آله و فرزند آزادزن پاک و مبرا از هرگونه پلیدی و آلودگی (حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها)، که شبیه مادرم (حضرت مریم علیها السلام) است، به قتل رسیده و در آن به خاک سپرده می‌شود...».

📚 الامالی، تالیف شیخ صدوق، مجلس ۸۷، حدیث ۵، صفحه ۶۹۵، چاپ موسسه البعثة

#شیخ_صدوق #کتاب_امالی_شیخ_صدوق

📚 فایل پی دی اف نسخه خطی کتاب نور حدقة البدیع و نور حدیقة الربیع (شرح القصیدة البدیعیة) تالیف مرحوم شيخ تقی الدين ابراهیم بن علی بن حسن الکفعمی که به خط مولف نوشته شده و به شماره ۱۲۵ در کتابخانه یوسف آغا در قونیه ترکیه نگهداری می‌شود. (زبان عربی)

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۸)

(١٤١) القِنْيَةُ أَحْزانٌ
مال و منال، اندوه‌آور است. (شاید منظور اندوه از دست دادن و خرج کردن باشد)

(١٤٢) اليَقْظَةُ نُورٌ
بيداری، نور است.

(١٤٣) الغَفْلَةُ غُرُورٌ
غفلت، فریبنده است.

(١٤٤) المَكْرُ لُؤْمٌ
فریب، فرومایگی است.

(١٤٥) الخَدِيعَةُ شُؤمٌ
فریب دادن، زشتی است.

(١٤٦) البُخْلُ فَقْرٌ
بخیلی، تهی‌دستی است.

(١٤٧) الخِيٰانَةُ قَدْرٌ
خیانت ، بی‌وفایی است.

(١٤٨) الشَّكُ كُفْرٌ
ترديد (در دین) کفر است.

(١٤٩) الإِحْسٰانُ مَحَبَّةٌ
نیکوکاری، دوستی است.

(١٥٠) الشُّحُّ مَسَبَّةٌ
بخل، دشنام‌آور است.

(١٥١) العَقْلُ قُرْبَةٌ
خردمندی، خویشاوندی است.

(١٥٢) الحُمْقُ غُرْبَةٌ
بی‌خردی، تنهایی است.

(١٥٣) الْإِثٰارُ فَضيلَتٌ
از خود گذشتگی برتری است.

(١٥٤) الْإِحْتِكٰارُ رَذيلَةٌ
احتکار، پستی است.

(١٥٥) الْأَمانَةُ صِيانَةٌ
امانت، نگهبانی است.

(١٥٦) الْإِذاعَةُ خِيانَتٌ
فاش کردن راز، خيانت است.

(١٥٧) تَّقيَّةُ دِيانَةٌ
تقیه، دینداری است.

(١٥٨) تَّقْويٰ تُعِزُّ
پرهیزکاری ارجمندی آورد.

(١٥٩) الفُجُورُ يُذِلُّ
گناهان خواری آورند.

(١٦٠) الحَزْمُ صِناعَةٌ
دورانديشی، هنر است.

#کتاب_غرر_الحکم

قطب الدین کیدری رضوان الله علیه روایت کرده است که حضرت امیر المومنین علیه السلام در دیوان اشعار خود چنین سرودند:

وَ مَا طَلَبُ الْمَعِيشَةِ بِالتَّمَنِّي‌
وَ لَكِنْ أَلْقِ دَلْوَكَ فِي الدِّلَاءِ

ترجمه احمد زمانیان: تامین زندگی با آرزوهای پوچ ممکن نیست، بلکه باید همچون دیگران دلو خویش را در چاه اندازی.

ترجمه مصطفی زمانی: تأمین زندگی با آرزو نیست، بلكه باید مثل دیگران بر سر چاه زندگی قرار گیری.

ترجمه ابو القاسم امامی: طلب زندگی نه به آرزو کردن است، تو نیز دلو خویش در چاه انداز.

تَجِئْكَ بِمِلْئِهَا يَوْماً وَ يَوْماً
تَجِئْكَ بِحَمْأَةٍ وَ قَلِيلِ مَاءٍ

ترجمه احمد زمانیان: تا روزی دلو پر از آب و روزی مقدار کمتری آب با گل و لای درآید.

ترجمه مصطفی زمانی: یک روز دلو از چاه با آب فراوان بالا می‌آید و یک روز هم با کمی آب و لجن.

ترجمه ابو القاسم امامی: تا روزی سرشار برآید و روزی جز گل و لای و اندکی آب چیزی برنکشد.

دیوان اشعار امام علی علیه السلام، گردآوری توسط قطب الدین کیدری، ترجمه فارسی از احمد زمانیان، صفحه ۴۰، چاپ انتشارات اسوه

دیوان امیر المومنین امام علیه السلام، گردآوری‌شده توسط قطب الدین کیدری، ترجمه فارسی از مصطفی زمانی، صفحه ۳۲-۳۳، چاپ انتشارات نصایح

دیوان اشعار امام علی علیه السلام، گردآوری توسط قطب الدین کیدری، ترجمه ابو القاسم امامی، صفحه ۳۵-۳۶، چاپ انتشارات اسوه

* پی نوشت: ابیات زیر از سعدی با این شعر مذکور دارای قرابت معنایی است:

نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود
مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

هر کو عمل نکرد و عنایت امید داشت
دانه نکاشت ابله و دخل انتظار کرد

🔹 مرحوم شیخ صدوق روایت کرده است:

✍ ۱۰۳- حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ هَارُونَ الْفَامِيُّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرِ بْنِ بُطَّةَ الْمَعْرُوفُ بِمِيلٍ‌ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيُّ عَنْ أَبِيهِ بِإِسْنَادِهِ يَرْفَعُهُ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع أَنَّهُ قَالَ: قَطَعَ ظَهْرِي رَجُلَانِ مِنَ الدُّنْيَا رَجُلٌ عَلِيمُ اللِّسَانِ فَاسِقٌ وَ رَجُلٌ جَاهِلُ الْقَلْبِ نَاسِكٌ هَذَا يَصُدُّ بِلِسَانِهِ عَنْ فِسْقِهِ وَ هَذَا بِنُسُكِهِ عَنْ جَهْلِهِ فَاتَّقُوا الْفَاسِقَ مِنَ الْعُلَمَاءِ وَ الْجَاهِلَ مِنَ الْمُتَعَبِّدِينَ أُولَئِكَ فِتْنَةُ كُلِّ مَفْتُونٍ فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ يَا عَلِيُّ هَلَاكُ أُمَّتِي عَلَى يَدَيْ كُلِّ مُنَافِقٍ عَلِيمِ اللِّسَانِ.

🔸 امیر المومنین علیه السلام فرمودند: در دنيا دو کس کمر مرا شکستند: مرد زبان‌باز تبهكار و مرد نادان عبادت‌پیشه. اولی با زبان خود تبهکاریش را می‌پوشاند و دومی با عبادت خود نادانیش را. پس، از علمای تبهکار و عبادت‌پیشگان نادان بپرهیزید که اینان مایه اغوای هر ساده‌لوح اغواشده‌ای هستند. از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنيدم كه می‌فرمودند: اى علی! هلاکت امت من به دست منافقان زبان‌باز است.

📚 الخصال، تالیف شیخ صدوق، جلد ۱، صفحه ۶۹، حدیث ۱۰۳، چاپ موسسه النشر الاسلامی

📚 روضة الواعظین، تالیف محمد بن فتال نیشابوری، جلد ۱، صفحه ۴۱-۴۲، حدیث ۲۸، چاپ انتشارات دلیل ما

📚 مشکاة الانوار فی غرر الاخبار، تالیف شیخ طبرسی، صفحه ۲۳۸، حدیث ۶۸۷، چاپ دار الحدیث

📚 اعلام الدین فی صفات المومنین، تالیف شیخ حسن بن ابی الحسن دیلمی، صفحه ۹۴، چاپ موسسه آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث

📚 بحار الانوار، تالیف علامه مجلسی، ج‏لد ۲، صفحه ۱۰۶، حدیث ۳، چاپ دار احیاء التراث العربی

#کتاب_الخصال #کتاب_روضة_الواعظین #کتاب_مشکاة_الانوار #کتاب_اعلام_الدین #کتاب_بحار_الانوار #شیخ_صدوق #محمد_بن_فتال_نیشابوری #شیخ_طبرسی #حسن_بن_ابی_الحسن_دیلمی #علامه_مجلسی

💠 امیر المومنین علیه السلام سرور دنیا و آخرت (به روایت اهل تسنن)

💠 امیر المومنین علیه السلام سرور دنیا و آخرت (به روایت اهل تسنن)

🔹 خطیب بغدادی از علمای بزرگ اهل تسنن روایت کرده است:

✍ وَأَخْبَرَنِي أَبُو الْقَاسِمِ الأَزْهَرِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ عُمَرَ الْخُتُلِّيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ صَالِحِ بْنِ شَيْخِ بْنِ عُمَيْرَةَ الأَسَدِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو الأَزْهَرِ، وَأَخْبَرَنِي عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ عَلِيٍّ الْوَرَّاقُ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو الْمُفَضَّلِ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الشَّيْبَانِيُّ، بِالْكُوفَةِ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو حَاتِمٍ مَكِّيُّ بْنُ عَبْدَانَ النَّيْسَابُورِيُّ بِنَيْسَابُورَ، وَأَبُو عِمْرَانَ مُوسَى بْنُ الْعَبَّاسِ الْجُوَيْنِيُّ، قَالا: حَدَّثَنَا أَبُو الأَزْهَرِ أَحْمَدُ بْنُ الأَزْهَرِ، وَأَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عُمَرَ بْنِ بُكَيْرٍ الْمُقْرِئُ، وَاللَّفْظُ لَهُ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ جَعْفَرِ بْنِ حَمْدَانَ الْقَطِيعِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو الأَزْهَرِ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّزَّاقِ قَالَ: أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، قَالَ: نَظَرَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِلَى عَلِيٍّ، فَقَالَ: " أَنْتَ سَيِّدٌ فِي الدُّنْيَاسَيِّدٌ فِي الآخِرَةِ، وَمَنْ أَحَبَّكَ فَقَدْ أَحَبَّنِي، وَحَبِيبِي حَبِيبُ اللَّهِ، وَعَدُوُّكَ عَدُوِّي، وَعَدُوِّي عَدُوُّ اللَّهِ، وَالْوَيْلُ لِمَنْ أَبْغَضَكَ مِنْ بَعْدِي.

🔸 ابن عباس گفت: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به علی بن ابی طالب (علیهما السلام) نظر افکند و فرمود: «تو سروری در دنیا و در آخرت، آنکه تو را دوست دارد مرا دوست داشته و آنکه مرا دوست بدارد حبیب خداست و دشمن تو دشمن من است و دشمن من دشمن خداست و وای بر کسی که بعد از من بغض تو را داشته باشد».

📚 تاریخ مدینة السلام، تالیف خطیب بغدادی، جلد ۵، صفحه ۶۸، چاپ دار الغرب الاسلامی

#فضائل_اهل_بیت_از_کتب_مخالفین

بیست حدیث کوتاه و جملات قصار از امیر المومنین علیه السلام در کتاب غرر الحکم تالیف مرحوم عبد الواحد آمدی (۷)

(١٢١) الكِذْبُ فَضّٰاحٌ
دروغگویی، رسواکننده است.

(١٢٢) العِلْمُ عِزٌّ
دانش، عزت‌آور است.

(١٢٣) الطّٰاعَةُ حِرْزٌ
اطاعت از فرمان خدا، پناه است.

(١٢٤) الصَّبْرُ مَرْفَعَةٌ
شكیبایی، بزرگی می‌آورد.

(١٢٥) الجَزَعُ مَنْقَصَةٌ
بی‌تابی [در برابر مشکلات]، نقص است.

(١٢٦) الشَّجٰاعَةُ زَيْنٌ
دلاوری، زیور است.

(١٢٧) الجُبْنُ شَيْنٌ
ترس، زشتی است.

(١٢٨) الْإِصٰابَةُ سَلامَةٌ
درست‌رفتاری، تندرستی است.

(١٢٩) الخَطٰاءُ مَلْامَةٌ
اشتباه، سرزنش‌آور است.

(١٣٠) العَجَلَةُ نَدٰامَةٌ
حاصل شتاب، پشیمانی است.

(١٣١) الرِزْقُ مَقْسومٌ
روزی، قسمت شده است.

(١٣٢) الحَريصُ مَحْرومٌ
حریص، ناکام است.

(١٣٣) البَخيلُ مَذْمومٌ
بخیل، نکوهیده است.

(١٣٤) الحَسودُ مَغْمومٌ
حسود، اندوهناک است.

(١٣٥) الظّٰالِمُ مَلُومٌ
ستمگر، سرزنش شده است.

(١٣٦) الجَفٰاءُ شَيْنٌ
بدرفتاری، زشت است.

(١٣٧) المَعْصِيَةُ حَيْنٌ
نافرمانی خداوند، نابودی است.

(١٣٨) الحازِمُ يَقْظٰانٌ
دوراندیش، بیدار است.

(١٣٩) الغٰافِلُ وَسْنانٌ
غفلت‌زده، خواب است.

(١٤٠) الحِرْمٰانُ خِذْلٰانٌ
محرومیت، خواری است.

#کتاب_غرر_الحکم

قطب الدین کیدری رضوان الله علیه روایت کرده است که حضرت امیر المومنین علیه السلام در دیوان اشعار خود چنین سرودند:

تَغَيَّرَتِ الْمَوَدَّةُ وَ الْإِخَاءُ
وَ قَلَّ الصِّدْقُ وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ

دوستی، برادری، صداقت، دل بستن به یاران، در جامعه رخت بربسته، و با این وضع نمی‌توانی به صداقت افراد امیدوار باشی.

وَ أَسْلَمَنِي الزَّمَانُ إِلَى صَدِيقٍ‌
كَثِيرِ الْغَدْرِ لَيْسَ لَهُ رِعَاءٌ

زمانه مرا به دوستی پیمان‌شکن و حیله‌گر سپرده که حقوق انسانی را رعایت نمی‌کند.

وَ رُبَّ أَخٍ وَفَيْتُ لَهُ وَفِيٍ‌
وَ لَكِنْ لَا يَدُومُ لَهُ الْوَفَاءُ

چه بسا برادری که حقش را محترم شمردم، ولی او حق مرا محترم نشمرد و از او وفاداری ندیدم.

أَخِلَّاءُ إِذَا اسْتَغْنَيْتَ عَنْهُمْ‌
وَ أَعْدَاءٌ إِذَا نَزَلَ الْبَلَاءُ

تا زمانی که بی‌نیازم، برادران من هستند؛ آنگاه که بلای نیازمندی بر من نازل شد دشمنان من هستند.

يُدِيمُونَ الْمَوَدَّةَ مَا رَأَوْنِي‌
وَ يَبْقَى الْوُدُّ مَا بَقِيَ اللِّقَاءُ

هر زمان که مرا می‌بینند، دوستم هستند و دوستی باقی است تا زمانی که همراه هم هستیم.

وَ إِنْ غُيِّبْتُ عَنْ أَحَدٍ قَلَانِي‌
وَ عَاقَبَنِي بِمَا فِيهِ اكْتِفَاءٌ

و آنگاه که از هم دوریم، دیگر وفایی نیست، و این کار مرا ناراحت می‌کند و همین ناراحتی مرا بس است.

سَيُغْنِينِي الَّذِي أَغْنَاهُ عَنِّي‌
فَلَا فَقْرٌ يَدُومُ وَ لَا ثَرَاءٌ

همان کسی که مرا از او بی نیاز کرده، نیازم را بر می‌آورد که در آن صورت داشتن و نداشتن مرا کافی است چون او (خداوند) را دارم.

وَ كُلُّ مَوَدَّةٍ لِلَّهِ يَصْفُو
وَ لَا يَصْفُو مِنَ الْفِسْقِ الْإِخَاءُ

دوستی که برای خدا است، پاک و باقی است، اما آن دوستی که بر اساس گناه و پیمان‌شکنی است، دوام پیدا نکند.

وَ كُلُّ جِرَاحَةٍ فَلَهَا دَوَاءٌ
وَ سُوءُ الْخُلُقِ لَيْسَ لَهُ دَوَاءٌ

هر زخمی را درمانی است، ولی زخم بدخلقی درمانی ندارد.

وَ لَيْسَ بِدَائِمٍ أَبَداً نَعِيمٌ‌
كَذَاكَ الْبُؤْسُ لَيْسَ لَهُ بَقَاءٌ

شادی و خوشی دائمی نیست، هم چنین هیچ تیره‌روزی باقی نیست.

إِذَا أَنْكَرْتُ عَهْداً مِنْ حَمِيمٍ‌
فَفِي نَفْسِي التَّكَرُّمُ وَ الْحَيَاءُ

هر زمان که در روش دوستم، بدعهدی دیدم، بزرگی طینتم و حیاء من مانع از عمل به مثل می‌شود.

إِذَا مَا رَأْسُ أَهْلِ الْبَيْتِ وَلَّى‌
بَدَا لَهُمْ مِنَ النَّاسِ الْجَفَاءُ

هر زمان که رئیس قوم و قبیله بمیرد، ستم و ظلم از سوی مردم و مخالفان شروع می‌شود. *

* ترجمه صحیح این بیت خارج از ترجمه مترجم کتاب: زمانی که رئیس اهل بیت علیهم السلام (حضرت محمد صلی الله علیه و آله) دنیا را ترک کرد، ظلم و ستم مردم علیه من آغاز شد.

دیوان اشعار امام علی علیه السلام، گردآوری توسط قطب الدین کیدری، ترجمه احمد زمانیان، صفحه ۳۶-۳۸، چاپ انتشارات اسوه

💠 برپایی مجلس عزاداری و سیاه پوشیدن و آماده کردن غذا برای مراسم عزای امام حسین توسط امام سجاد علیهما السلام و زنان بنی هاشم