🔹شماره پرونده :1401-76-379
🔹تاریخ نظریه : 1401/10/28
💠استعلام :
چنانچه شخصی زمینی را که در #خارج از #محدوده_شهر و #موات بوده است، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، احیاء و در آن زراعت کند، با توجه به اصل چهل و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که انفال و ثروتهای عمومی از قبیل زمینهای موات را در اختیار حکومت اسلامی دانسته است و با عنایت به مواد 23 و 27 قانون مدنی و بند یک ماده 140 این قانون در باب احیای اراضی موات، در فرض سؤال، آیا شخص احیاکننده نسبت به رقبه یادشده مالک محسوب میشود؟
🔵پاسخ :
اولاً، با توجه به مقدمه #قانون_لغو مالکیت اراضی موات شهری و کیفیت عمران آن مصوب 5/4/1358، چنانچه احیا اراضی موات #خارج از #محدوده قانونی و حریم استحفاظی شهرها و شهرکها به قصد تملک قبل از
#تاریخ 5/4/1358 باشد وفق بند یک ماده 140 قانون مدنی از جمله اسباب تملک خواهد بود و ایجاد مالکیت مینماید.
ثانیاً، #احیا_اراضی_موات خارج از محدوده قانونی و حریم استحفاظی شهرها و شهرکها به قصد تملک با توجه به قانون موصوف در بند اولاً، #بعد از تاریخ 5/4/1358 ایجاد مالکیت نمینماید؛ مگر اینکه رعایت مقررات و قوانین خاص ناظر بر احیا اراضی موات خارج از شهر از جمله #لایحه_قانون_اصلاح_لایحه_قانونی واگذاری و احیا اراضی در حکومت جمهوری اسلامی ایران 25/6/58، مصوب 26/1/59 شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران و مقدمه قانون لغو مالکیت اراضی موات شهری و کیفیت عمران آن مصوب 5/4/1358 که ناظر بر زمینهای موات داخل محدوده شهری یا خارج از آن است، اراضی موات خارج از شهر به قصد تملک احیا شده باشد.