زندگی اصلا عادلانه نیست. اندی گفت باید برقصم، ولی باید پروپوزال بنویسم.
•سبزِ محزون•
@chyachnlll
چیا و شعر و کتاب و زندگی...
سبزِ محزون (Persian)
سبزِ محزون، کانالی است که به موضوعات چیا، حزن، شعر، کتاب و زندگی می‌پردازد. این کانال یک فضای مناسب برای اشتراک گذاری احساسات، تجربیات و دیدگاه‌های مختلف درباره این موضوعات است. در اینجا می‌توانید با دیگر اعضای کانال در مورد زندگی، ادبیات و موارد دیگر بحث و تبادل نظر کنید. nnدر سبزِ محزون، شاعران و نویسندگان می‌توانند آثار خود را به اشتراک بگذارند و از نظرات دیگران درباره آن‌ها باخبر شوند. اینجا فضایی مناسب برای خواندن و شناخت ادبیات و هنر است و با تنوع موضوعاتی که مطرح می‌شوند، هر کس می‌تواند برای خودش یک تجربه متفاوت و ارزشمند پیدا کند. nnچیا و حزن و شعر و کتاب و زندگی... تاکید می‌کند که این کانال به ترویج فرهنگ و ارتقای سطح دانش و آگاهی افراد اختصاص دارد. با عضویت در این کانال، شما می‌توانید به دنیایی پر از احساسات و اندیشه‌های متنوع و جذاب وارد شوید. پس عجله کنید و به جمع این جامعه فرهنگی بپیوندید!
•سبزِ محزون•
23 Nov, 21:51
زندگی اصلا عادلانه نیست. اندی گفت باید برقصم، استاد تاریخ میان‌ترم داده.
•سبزِ محزون•
21 Nov, 16:48
برو تو کتابخونه‌ات یه کتاب رو بردار، به صفحهٔ 50 برو. اولین جمله حرفیه که دلت میخواد یکی توی پاییز بهت بزنه.🎀 🕯 🍪
•سبزِ محزون•
20 Nov, 22:03
می‌خواستم از تنهایی بگم، از رنج هایی که روی دوش های ما نشستن، می‌خواستم از غم بنویسم از آوازهایی که توی ترک های روحمون جا گرفتن، می‌خواستم از لحظه های سکوت و دقیقه های انتظار بنویسم،
می‌خواستم از غربت حرف بزنم، از تمام خونه هایی که هیچوقت برای ما نبود، می‌خواستم از فراق و وصال بگم که چطور ما رو توی فاصله‌ی بین دست هاشون می‌شکنن، می‌خواستم از شادی های کوچیک بگم، از قدم زدن های بدون مقصد، از موسیقی که استخوان های سرد ما رو به آغوش می‌کشید، از خنده هایی که توی تاریکی بین سکوت و آوای حرف هامون می‌چرخیدن، چیزهای زیادی برای گفتن بود، تمام جهان توی گلوی من می‌نشست تا ازش برای تو بگم، اما فقط گفتم دوستت دارم و تمام جهانی که درونم بود رو با همین کلمات با تو تقسیم کردم و می‌دونستم تمامش رو می‌فهمی، تمام حرف هایی که هیچوقت نزدم.
می‌خواستم از غربت حرف بزنم، از تمام خونه هایی که هیچوقت برای ما نبود، می‌خواستم از فراق و وصال بگم که چطور ما رو توی فاصله‌ی بین دست هاشون می‌شکنن، می‌خواستم از شادی های کوچیک بگم، از قدم زدن های بدون مقصد، از موسیقی که استخوان های سرد ما رو به آغوش می‌کشید، از خنده هایی که توی تاریکی بین سکوت و آوای حرف هامون می‌چرخیدن، چیزهای زیادی برای گفتن بود، تمام جهان توی گلوی من می‌نشست تا ازش برای تو بگم، اما فقط گفتم دوستت دارم و تمام جهانی که درونم بود رو با همین کلمات با تو تقسیم کردم و می‌دونستم تمامش رو می‌فهمی، تمام حرف هایی که هیچوقت نزدم.
•سبزِ محزون•
19 Nov, 13:47
وقتی اون نقطه‌ی امن و گرمی که همیشه بهت پناه میداد ازت دوره، زندگی خیلی ملال‌اور تر سپری میشه.
•سبزِ محزون•
18 Nov, 14:54
بهش می‌گفتم که من اگه تو زندگی هر کمبودی داشتم، خدا به جاش در تموم مراحل زندگی‌ام دوست‌های خوبی بهم داد؛ جبران تموم نداشته‌هام.
2,047
subscribers
849
photos
230
videos
