کانال انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها

«دفتر سیاسی انجمن مدرسین دانشگاه‌ها خواستار تجدید نظر در نوع دادرسی نسبت به زندانیان سیاسی و به‌ویژه دکتر مصطفی تاج‌زاده و آزادی وی شدند.»

«اخبار جدید نشست دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‎ها»

در نشست دوم بهمن ۱۴۰۳ دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‎ها موارد ذیل مورد بحث و بررسی قرار گرفت:

- درباره موضوع طولانی شدن زندان و احکام جدید علیه دکتر مصطفی تاجزاده و بی‌توجهی قوه قضائیه به خواست‌های قانونی وی ‌و همچنین پاسخگو نبودن نهادهای مرتبط، بحث و مذاکره انجام شد و از مراجع ذیصلاح خواستار تجدید نظر در نوع دادرسی نسبت به زندانیان سیاسی و به‌ویژه دکتر مصطفی تاج‌زاده و آزادی وی شدند.

- درباره نمایندگان وزیر علوم در دانشگاه‏ها، اعم از هیات امناء و هیات ممیزه و شورای فرهنگی، توصیه شد که وزیر محترم انتخاب نمایندگانی را مد نظر قرار دهد که با اهداف و برنامه های دکتر پزشکیان همسو باشند.

- موضوع لزوم اقتدار دولت برای اجرای برنامه توسعه و مسائل اولویت‌دار در سیاست خارجی و داخلی، طرح "گام‌های عملی برای تقویت اقتدار دولت" مطرح و مقرر شد با تقویت این طرح در شورای مرکزی، گام های بعدی توسط انجمن برداشته شود.

https://t.me/anjomanemodaresin

... پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

مراد کاویانی راد (هیات علمی دانشگاه خوارزمی و عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‎ها)

نمی‌دانم کجا می‌رویم اما می‌بینم که جایی قبلی نیستیم، نگاه‌ها و خواست‌ها متفاوت شده‌اند. جنبشی در جامعه به جوش آمده است. همین که نمی‌دانم به کجا می‌رویم یا می‌بَرندمان، نگرانم کرده است. اما برای اینکه صورت مسئله را برای خودم ساده کنم وضعیت نگران کننده موجود را این گونه فرض می‌کنم که هیچ پدیده و مسئله‎ای تک عاملی و بدون زمینه‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی نیست. امروز نظام مسائل انباشته و پیچیده کشور در گره کوری افتاده است که سرِ نخ آن نه یافت می‌شود و نه انگیزه‌ای برای گشودن آن دیده می‎شود آنان نیز که در پی یافتن و گشودن راهی برآمده‌اند را به نشانه انقلابی بودن می‌خواهند به بی‌راهه سکوت و بی‌تحرکی بکشانند. قطعا در پسِ این آشفت‌سازی‌ها، منفعت و کاسبکاری جماعتی متنفذ و غیرپاسخگو نهفته است
هرگز تا بدین اندازه جامعه را متحول و نظام سیاسی را با بحران سرمایه اجتماعی (مشارکت و اعتماد) آشفته ندیده بودم. این تحول و آشفتگی، شتاب شگفتی یافته است که فهم جهت‌گیری این تحولات آسان نمی‌نماید و لازمه آن پرداختن به سناریوهای مختلفی است که از حوصله این متن خارج است. اما واکای سیر رخدادها و تحولات نشان می‌دهد که این وضعیت، از یک سو برونداد درهم تنیدگی و هم‌افزایی یک رشته عوامل و زمینه‌های داخلی، منطقه‌ای و جهانی است و از دیگر سو برآیند بحران تصمیم‌گیری در ارکان نظام سیاسی است که نتوانسته به فراخور منافع و امنیت ملی، تصمیم درست و به هنگام بگیرد. از این رو، در سوزندان فرصت‌ها و کارشناسان دلسوز فرصت‌شناس اگر بی‌نظیر نباشیم، حقیتا کم نظیر هستیم. کمابیش هر کسی که دل در گرو آینده منافع و امنیت این ملت داشته باشد می.داند اگر نه برقراری ارتباط با آمریکا بلکه دست کم مدیریت تنش با این قدرت جهانی به سود ملت و نظام سیاسی است. اما بنگرید که صداهای ناساز برخاسته از جماعتی متظاهر متنفذ چه بلایی بر سر سیاست خارجی و به تبع منافع و امنیت کشور آورده است. نمایندگان مجلسی با حداقل آرا که آینده خود را در مرگ بر این و آن یافته‌اند اساسا می‌توانند به زندگی بیندیشند؟ به تناسب آن برای سرنوشت مردم تقنین و نظارت کنند؟. نمایندگانی که حداقل رای ممکن را به واسطه بحران سرمایه اجتماعی نظام داشته‌اند نباید لحظه‌ای درنگ کنند که رویگردانی مردم که به این بحران انجامیده برایند ناکارامدی و فساد گسترده‌ای که سراپای کشور را فراگرفته است؟. آیا تحولات یک سال و نیم اخیر منطقه که جنگ را از مرزهای رژیم صهیونیستی به شرق تهران و ناگزیرسازی تصمیم‌گیران حوزه امنیت را به برگزاری رزمایش ۱۱۰ هزار نفری در این شهر کشانده است نباید تصمیم‌گیران این حوزه را به بازنگری در تصمیم‌ها، کنش‌ها و واکنش‌ها وادارد؟.
در مسئله مناسبات با آمریکا، کارگزاران نظام به نیکی می.دانند که اکثریت مردم، تداوم وضعیت موجود را نمی‌خواهند و در پی صلح منطقه‌ای و کاهش تنش در منطقه و جهان هستند موضوعی که در شعارهای انتخاباتی رئیس جمهور برگزیده نیز به خوبی نمایان بود و از آن زمان تا کنون نیز بارها بر سر گفتگو با آن دولت اعلام نظر و تاکید کرده است. کارشناسان نیز بر قرار ارتباط با آمریکا را پیش نیاز لغو تحریم‌ها و سیاست خارجی تعاملی می.دانند. طی این مدت، منزوی شدن کشور و تشدید تحریم‌ها، رانت‌های اقتصادی آشکار و پنهانی در داخل و خارج پدید آورده و به کاسبی پررونق جماعتی ملت ستیز و ایران سوز انجامیده است که هرگونه تحول در وضعیت موجود به زیان آنها خواهد بود. مردم که نباید تاوان بریده شدن این بند ناف حرام را بپردازند.
تصمیم‌گیران محترم، نیک می‌دانید تداوم وضع آشفته موجود به زیان نظام و ملت است که با دست روی دست گذاشتن شما و ایراد نطق‌های میان‌دستور پر شور همراه با اعتراض و عصبانیت اما تهی از نگاه به منافع و امنیت ملی جز دامن زدن به این آشفته بازار راهی به سوی ساحل امن نمی‌گشاید و کاری از پیش نخواهد رفت و به تعمیق بحران سرمایه اجتماعی نظام خواهد انجامید که قطعا پیامد و بازتاب آن بیش از گذشته دامن ملت و نظام را خواهد گرفت. در این باره شعر سعدی شیرازی را حسن ختام متن حاضر قرار می‌دهم:
ای که دستت می‌رسد کاری بکن پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار
این همه رفتند و مای شوخ چشم هیچ نگرفتیم از ایشان اعتبار

https://t.me/anjomanemodaresin

«پیام تسلیت انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها به مناسبت درگذشت بانوی صاحب نشان مهر»

انا لله و انا الیه راجعون

بانویی از نسل زینب (س) در این روزهای پر ازدحام با آرامش بی مثال از میان ما رفت.
منیر علی مشهور به منیره گرجی تمام عمر خود را صرف توسعه معرفتی و عمل به کتاب خدا نمود. او هیچگاه خستگی را نشناخت و تلاش نمود تا جهل وخرافه را از ذهن ها بزداید. همه او را بانوی اولی میشناختند که در مجلس خبرگان قانون اساسی یک در مقابل ۷۲ بود که در عین ناترازی، به نوعی تلاشی از سنخ عقیله بنی هاشم محسوب می‌شد که با خود، علم و صبوری را درتار وپود نظام اسلامی گره میزد تا حق مردم را به عنوان بخشی از حق خداوند معرفی نماید. این مقال گنجایش شمارش تک تک خدمات وی را ندارد اما برای نمونه تلاش وی برای تاسیس موسسه مطالعات و تحقیقات زنان و کسب نظر از حضرت امام(ره) گامی در  راستای آموزش و پرورش نخبگی اندیشه وحل مسایل جامعه محسوب می‌شود. لذا همین بس که بگوییم در این دیار بی‌نشان او نشانگر اسلام رحمانی برای شاگردانی بود که جستجویشان به عقیله های الگو ختم می‌شود.
انجمن اسلامی مدرسین ارتحال این بانوی قران پژوه وعالم با عمل را به جامعه علمی کشور و به ویژه فرزندان و شاگردان وی تسلیت گفته و حضور چنین زنان خردمندی را از الطاف الهی می‌داند. بی‌شک دانش‌آموختگان مدرسه خانم گرجی منشا خیر و برکت در بدرقه راه استادی خواهند بود که جز مهر نشناخت.

انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها

https://t.me/anjomanemodaresin

*"در حسرت وطن"*
(غمنانه‌ای برای ابراهیم نبوی)

امیر ستاری (عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

ابراهیم نبوی، طنزپرداز و نویسنده‌ای که کلامش و طنزش عمیقاً با دردها و آرزوهای جامعه‌اش گره خورده بود، اخیراً به دلیل غم دوری از وطن و زندگی در غربت، از میان ما رفت. او در تلاش برای ابراز واقعیت‌های تلخ اجتماعی و سیاسی، کلامی را به کار می‌برد که نه تنها میخکوب‌کننده بود، بلکه به خواننده فرصت می‌داد تا در دردهای ناشناخته‌ای که در پس خنده‌ها پنهان است، تأمل کند. اما متأسفانه، در سایه این تلاش‌ها، درد و غصه‌های او برایش به غمی بزرگ و غیرقابل تحمل مبدل شد.
زندگی ابراهیم نبوی در چند سال اخیر، بیشتر از هر زمان دیگری فشار فزاینده‌ای را بر دوش او گذارد. او که روزگاری در وطنش به عنوان صدای خنده و تفکر شناخته می‌شد، به دلایل مختلف، از جمله محدودیت‌های آزادی بیان و عدم حمایت از هنرمندان، به دنیای غربت پناه آورد. این دوری و تنهایی باعث شد که احساس ناامیدی و بی‌هویتی در او قوت بگیرد. آثارش با نشانه‌هایی از این حس عمیق تقدیر از وطن و غم جدایی پُر شده بود و بارها از دردهای ناگفته مردمی می‌نوشت که باید خاموش می‌ماندند.
خودکشی ابراهیم نبوی، نه تنها یک فاجعه شخصی، بلکه یک هشدار اجتماعی بود. او نشان داد که چگونه نیروهای سرکوب‌گر می‌توانند به روح و روان یک هنرمند آسیب بزنند. ابراهیم همیشه تلاش می‌کرد تا هم از لحاظ اجتماعی و هم از روزمرگی‌ها به نحو مؤثری انتقاد کند. او با آغوشی باز به استقبال طنز رفت و می‌دانست که شوخی و کنایه می‌تواند به کلماتش عمق بدهد. اما در نهایت، دوری از وطن و عدم توانایی در انتقال پیام‌هایش به جایی که نیاز به شنیدن داشت، بر دوش او وزن سنگینی گذاشت.
این واقعیت تلخ که دوستی و شناخت عمیق او از جامعه با دیوارهای بلند حاکمیت مواجه شد، نشان می‌دهد که هنرمندان چگونه در شرایط ناپایدار، احساس ناتوانی و بطالت می‌کنند. ابراهیم نبوی با آثارش می‌خواست تا درد مردم را بگوید و داستان‌های نشنیده را روایت کند، اما شرایط به او اجازه نمی‌داد تا به عنوان یک نماینده واقعی آنچه می‌خواست، باقی بماند. سرکوب آزادی بیان و محدود کردن کلمات او در نهایت منجر به فاجعه‌ای شد که غم‌انگیزی آن بر دوش همه ماست.
از این رو، حاکمیت باید از این واقعه درس بگیرد. آنچه که ما به عنوان یک جامعه به آن نیاز داریم، فضایی برای گفت‌وگو و تبادل نظر است. نباید فراموش کنیم که هنرمندان می‌توانند به عنوان نایبان صدای مردم عمل کنند و اگر به آن‌ها اجازه داده شود که آزادانه بیاندیشند و بیافرینند، می‌توانند دریچه‌ای به سوی امید و تغییر باشند. پذیرش نقد، ایجاد فرصت‌های برابر و حمایت از هنرمندان، می‌تواند به نفع خود حاکمیت نیز باشد، چراکه هنرمندان می‌توانند ناگفته‌های ناامیدی و غم جامعه را برملا کنند و در عین حال، به ایجاد فرهنگی غنی و پویایی بیشتر مدد رسانند.
حاکمیت باید به این نکته توجه کند که ایجاد محدودیت در هنر و خلاقیت، نه تنها به بیراهه بردن جامعه، بلکه به ایجاد فضایی نامناسب برای خود آن‌ها نیز منجر خواهد شد. اگر حاکمیت به جای سرکوب و محدودیت، فضای همدلی و گفت‌وگو را فراهم کند، نه تنها از زخم‌های عمیق موجود در جامعه کاسته خواهد شد، بلکه به بازسازی رابطه‌اش با مردم هم کمک خواهد کرد.
یاد ابراهیم نبوی باید به‌عنوان یک نشانه از ضرورت پاسداشت صدای هنرمندانی باشد که در تلاش برای شکستن سکوت و تغییر وضعیت موجود با ما ایستاده‌اند. او جایگاهی در دل مردم داشت که نباخت و از طریق آثارش همواره یادآور دغدغه‌های جمعی و آرزوهای بسیاری از ایرانیان بود. یاد او باید به ما فرصتی دهد تا به ریشه‌های درد و غم خود بپردازیم و به دور از موانع، شأن و منزلت هنرمندان را در جامعه بالا ببریم و به هویت ملی و فرهنگی‌مان ارج نهیم.
در نهایت، ابراهیم نبوی باید همواره به عنوان نماد صدای خلق، امید، و آرزوهای سیاسی و اجتماعی ما در خاطرها باقی بماند و یادآوری کند که هنر و خلاقیت می‌توانند در دل تاریکی‌ها، نور امیدی باشند که ما را به سوی آینده‌ای روشن هدایت می‌کند.
روحش شاد و یادش گرامی

https://t.me/anjomanemodaresin

کارزار حمایت از تقاضای ایثارگران  و خانواده‌های شهدا برای رفع حصر

کارزار حمایت از رفع حصر با همکاری سایت کارزار هم اینک راه اندازی گردیده و آماده دریافت حمایت مردم است.
لطفاً بمنظور حمایت از این اقدام وارد لینک زیر شده و آن را تایید نمایید.
ما وقتی دست به دست هم بدهیم
رسیدن به اهداف کوچک و بزرگ
امکانپذیر است.
لطفاً دوستان خود را از این کارزار مطلع فرمایید.

https://www.karzar.net/177622

https://t.me/anjomanemodaresin

«عمق حماقت»

فتح الله امی (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

جناب انیشتین جمله زیبایی دارد ،میگوید دو پدیده در این عالم هستی عمق ندارد اول کهکشان که عمق آن بینهایت است و دوم حماقت احمقان  که انتها ندارد!
شبکه افق صداسیمای میلی توسط یک مجری جوان ناپخته به مهمان‌های گرانقدر خود کفن هدیه میدهد، کمال حماقت  در این عمل ناشایست را میتوان درک نمود. اگر جای مهمان‌ها بودم آن هدیه را به ریس صدا سیما بازمیگرداندم که برای خودش استفاده کند تا وارثین او مجبور نشوند با پول ملتی که با کمال نارضایتی به صداسیما مالیات می‌دهند و از حقوق حرام برای ایشان کفن تهیه کنند!
همه مسلمانان می‌دانند بنا به روایات و فتوای مراجع فروش کفن مکروه است، چراکه فروشنده آن دچار افسردگی شدید می‌شود و از ادامه زندگی و تلاش باز میماند، لذا تجهیزات کفن و دفن به‌عهده مسولین تدفین است.
هرگز درسنت پیامبر (ص)و امامان معصوم(ع) و حتی امام راحل(ره) نقل نشده در زمان حیات کسی، به او کفن هدیه کنند و این عمل در نزد مسلمین جهان عمل بسیار ناپسندی است و خلاف عرف و عقل است و اگر در زمان حیات کسی به او کفن هدیه شود نشان‌دهنده کمال بی‌ادبی و عمق حماقت است.
امام(ره)در سخنرانی تاریخی خود پس از بازگشت از پاریس در بهشت زهرا فرمود: شاه کشور را ویران کرده و با شهادت جوانان وطن، قبرستان‌ها را آباد کرده است، ای‌کاش اکنون ایشان زنده بود و مشاهده می‌کرد که صدا و سیمای میلی چگونه راه شاه را ادامه می‌دهد و به عمل احمقانه خود افتخار هم میکند!
به قول شاعر گمنام:
من از روییدن خار سر دیوار دانستم
که ناکس کس نمی‌گردد به این بالا نشینی‌ها

https://t.me/anjomanemodaresin

مهدی نجف‌زاده:«وفاق» از عرصه واژه و مفهوم خارج نشده و هنوز نه جستار شده است و نه گفتمان /

خواست مردم به نیازهای اولیه تقلیل پیدا کرده و امید به تحول هم از بین رفته است/

هادی خانیکی: وفاق محدود به گروه‌های درون قدرت نمی‌شود/

وفاق یک امر اجباری و از بالا به پایین نیست/

وفاق یکسان کردن یک جامعه متنوع یا حذف صداهای به حاشیه رانده شده و یا شکل دادن یک نوع اجماع درون قدرت سیاسی علیه صداهای متفاوت و متنوع هم نیست/

گزارش نشست «از دال وفاق تا مدلول سیاست»؛
هادی خانیکی، استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، با تأکید بر اینکه وفاق یک امر اجباری و از بالا به پایین نیست، گفت: وفاق یکسان کردن یک جامعه متنوع یا حذف صداهای به حاشیه رانده شده و یا شکل دادن یک نوع اجماع درون قدرت سیاسی علیه صداهای متفاوت و متنوع هم نیست. وفاق یک ائتلاف سیاسی بین جریان‌های رقیب هم نیست و محدود به گروه‌های درون قدرت نمی‌شود. ارتباط و همسخنی با جامعه متکثر از جمله کسانی که بیرون از نظم سیاسی قرار گرفته‌اند، هست؛ و این از الزاماتی است که اگر رعایت شود وفاق را به گفتمان نزدیک‌تر می‌کند.

نشست «از دال وفاق تا مدلول سیاست» توسط دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها برگزار شد و هادی خانیکی(استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی) و مهدی نجف‌زاده(دانشیار علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد) در این نشست سخنرانی کردند.
به گزارش خبرنگار جماران، مهدی نجف‌زاده، دانشیار علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد، طی سخنانی در این نشست گفت: «وفاق» یک واژه عربی است که در فرهنگ لغت ایرانی دو معنی پیدا می‌کند؛ یکی به معنای «همراهی و اتحاد» و دیگری به معنای «موافقت و سازگاری» است. اما واژگان صامت هستند و تا مردم راجع به چیزی صحبت نکنند، جستار نخواهد شد. پس جستار زمانی اتفاق می‌افتد که یک واژه یا یک مفهوم وارد زبان عمومی شود و مردم با آن صحبت کنند. اگر جستارها آنقدر گسترش پیدا کنند که روشنفکران به میدان بیایند و در خصوص آن مطلب نوشته و گفته شود و از عرصه زبان عامیانه مردم به زبان روشنفکری راه پیدا کند، ما می‌گوییم که «گفتمان» شکل گرفته است.

وی افزود: به گمان من «وفاق» از عرصه واژه و مفهوم خارج نشده و هنوز نه جستار شده است و نه گفتمان. ما حرف می‌زنیم، ولی گفت‌وگو آداب و شرایطی دارد که باختین در مورد آن خیلی خوب اشاره می‎‌کند گفت‌وگو باید بدون سلطه، ترس و سلسله مراتب باشد. اگر گفت‌وگویی شکل نگیرد، گفتمانی هم شکل نخواهد گرفت و اگر گفتمانی شکل بگیرد و در درونش گفت‌وگویی جریان پیدا نکند، آن گفتمان تهی خواهد بود. برای اینکه گفتمان شکل بگیرد باید به این سؤال پاسخ داد که چه کسی با چه کسانی، چه چیزی را با چه هدفی، چگونه، کجا و در چه زمانی انجام می‌دهد؟
نجف‌زاده تأکید کرد: گفتمان وفاق یا بهتر است بگوییم مفهوم وفاق، تقریرکننده یا نویسنده ندارد و تا الآن هیچ گونه ایده خلاقانه‌ای در مورد این واژه خلق نشده و واژه‌سازی در موردش صورت نگرفته است؛ و صاحب سخن هم ندارد، یعنی یک کسی نیست که این سخن را برای ما معنا کند. گفتمان «اسلام سیاسی» یک شخصیت کاریزماتیک به نام آیت‌الله(امام) خمینی(س) و «گفتمان اصلاحات» یک شخصیت صاحب سخن و واژه‌پرداز به نام جناب آقای خاتمی داشت. حتی «گفتمان اعتدال» را تا حدی خود آقای روحانی معرفی می‌کرد. اما گفتمان وفاق تقریبا کسی را ندارد که تقریرکننده یا نویسنده این گفتمان باشد.

وی افزود: مشارکت‌کنندگان در وفاق چه کسانی هستند؟ به نظر من ارتباط میان نسل جدید و قدیم کاملا بسته شده و نسل جدید تقریبا هیچ چیزی را بر نمی‌تابد. سیاست جای خودش را به واقعیت داده و اصلا مسأله دیگر کلمات بزرگ و ضخیم نیست. «عدالت»، «سیاست» و «آزادی» مفاهیمی نیست که نسل جدید خیلی وابسته آن باشد و او می‌خواهد که یک سیاست شخصی شده را دنبال کند. با تورم فزاینده، شما نمی‌توانید پشتیبان گفتمانی باشید که دیگر عناصر آن هم تقریبا مفقود است. خواست مردم به نیازهای اولیه تقلیل پیدا کرده و امید به تحول هم از بین رفته است. یعنی گفتمان‌های پیشین تقریبا امید مردم به تحول را از بین برده‌اند. بنابراین ما نمی‌توانیم کسانی را به طور مشخص و ویژه نشان بدهیم که از این گفتمان طرفداری می‌کنند.
ادامه گزارش در:

https://modaresinpress.ir/political/5120/
https://t.me/anjomanemodaresin

«آقای قالیباف، برای برخی از نمایندگان، دوره‌های آموزشی "اخلاق سیاسی" برگزار کنید!!!»

امیر ستاری (عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

اخبار اخیر حول توهین آقای کوچک‌زاده به معاونین رئیس‌جمهور و سخنگوی دولت، صرفاً یک واقعه تلخ از رفتارهای غیرحرفه‌ای در مجلس نیست، بلکه زنگ خطری است برای همه ما. به‌نظر می‌رسد که برخی از نمایندگان به این نتیجه رسیده‌اند که برای جلب توجه یا افزایش محبوبیت بین جریان‌های خاص، لازم نیست از اصول اخلاقی فاصله بگیرند، بلکه گاهی اوقات توهین کردن به همکاران و نمایندگان دیگر می‌تواند به سرعت آن‌ها را در کانون توجه قرار دهد. این موضوع نه‌تنها نمایندگی را زیر سؤال می‌برد، بلکه به‌طور کلی مجلس را به یک صحنه نمایش بی‌احترامی تبدیل می‌کند.
واقعیت این است که توهین به‌عنوان یک ابزار جذاب برای برخی از این نمایندگان تبدیل شده است. به جای تلاش برای ارائه راهکارهای منطقی و انسانی، آن‌ها تلاش می‌کنند تا با ادبیات زننده و توهین‌آمیز، کارنامه‌ای برای خود بسازند که شاید در نگاه برخی افراد خاص، جذاب و تحسین‌برانگیز باشد. این رویکرد نه‌تنها به نفع نظام جمهوری اسلامی نیست، بلکه به تضعیف سازوکارهای دموکراتیک و اصول اخلاقی که باید در سیاست رعایت شوند، منجر می‌شود.
آقای قالیباف، در این شرایط که نه‌تنها نگاه ملت به نمایندگانش قضاوتگرانه‌تر شده است، بلکه بسیاری از آن‌ها نگران قطاعی از این رفتارها هستند، به‌نظر می‌رسد برگزاری دوره‌های آموزشی اخلاق سیاسی برای این نمایندگان ضروری‌تر از همیشه است. آموزش این‌که بی‌احترامی و توهین هرگز نمی‌تواند به افزایش محبوبیت بین جریان‌های خاص بینجامد، بلکه قطعا به از بین رفتن اعتبار نماینده و حتی وجهه کل مجلس خواهد انجامید.
شاید این دوره‌های آموزشی به نمایندگان بیاموزد که محبوبیت واقعی در دل مردم جایی دارد که احترام و ادب حاکم باشد، نه در بی‌احترامی و توهین به همکاران. چطور ممکن است که نمایندگان شایسته توجه و محبوبیت ناشی از رفتارهای مثبت نباشند و بخواهند اعتبار خود را با تحقیر دیگران بسازند؟
بنابراین، پیشنهاد می‌شود که در این دوره‌ها با توجه به تحولات روز، مباحثی نظیر «چگونه با احترام و ادبیات خوب، نظر جریان‌های مختلف را جلب کنیم» و «کارکرد بی‌احترامی در سیاست و اثرات آن بر محبوبیت» نیز مورد بررسی قرار گیرد. این امر قطعاً به نمایندگان کمک خواهد کرد تا در مسیر صحیحی حرکت کنند و به جای تبدیل به سخره‌ای برای همگان، به عنوان نمایندگان واقعی مردم شناخته شوند.
آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که اگر نمایندگان به جای توهین و بی‌احترامی، بر روی مسائلی که به زندگی روزمره مردم تأثیر می‌گذارد، متمرکز شوند، چگونه می‌توانند تصاویر درخشان‌تری از خود در ذهن مردم بسازند؟ واقعیت این است که برای جلب توجه مردم، باید جدیت در رفتار و احترام به یکدیگر را سرلوحه کار خود قرار دهند.
در نهایت، به امید آن روز که نمایندگان با ادبیات و رفتار محترمانه بتوانند به دور از رقابت‌های غیرضروری و بی‌احترامی، در مسیری شایسته و درخور شأن مردم ایران حرکت کنند و به عنوان الگویی از احترام و همکاری در جامعه شناخته شوند. این امر نه تنها برای خود آن‌ها، بلکه برای آینده این نظام و ملت بسیار حیاتی است.

https://t.me/anjomanemodaresin

«وفاق، روضه جوادالائمه و روضه سيدالشهدا»

احمد ميدري(استاد دانشگاه)

هادي خانيكي در همايش گفت‌وگوي ملي درباره وفاق ملي در ۲۰ دي‌ماه با اين قصه صحبت خود را آغاز كرد كه مرحوم مادرش روزي در حرم امام رضا(ع) به روضه‌خواني پول مي‌دهد و از او مي‌خواهد روضه امام جواد(ع) را بخواند. روضه‌خوان كه احتمالا روضه امام جواد(ع) را بلد نبوده، مي‌گويد خواهر با اين پول نمي‌توان روضه امام جواد(ع) را خواند، اما مي‌توانم روضه سيدالشهداء(ع) را بخوانم. هادي خانيكي سپس ادامه داد راستش روضه وفاق را بلد نيستم، اما روضه گفت‌وگو را مي‌خوانم. در دو ميزگردي كه شنونده آن بودم، اين روايت صادق بود. همه همان روضه قبلي خود را خواندند؛ روضه‌هايي كه چند دهه خوانده شده بود و ميزگرد وفاق تبديل به ميزگرد منازعه شد. عنوان يكي از سخنراني‌ها امتناع وفاق بود و در ميزگرد ديگري گفته شد آقاي پزشكيان پرهيز كنيد كه دولت بني‌صدر يا دولت اول خاتمي شويد و شخصي هم گفت مرحله آخر وفاق بايد اصلاح قانون اساسي باشد. 
اين ديدگاه‌ها، بيانگر فاصله با راه وفاقي است كه پزشكيان پيشنهاد كرده است. پزشكيان از بدو ورود در رقابت انتخاباتي، نقطه آغاز براي وفاق را بازگشت به اخلاق معرفي كرد و در سخنراني افتتاحيه همايش نيز دوباره آيات قرآني و نامه حضرت علي عليه‌السلام به مالك اشتر را خواند. درك اين ايده كه نقطه آغاز تغيير در سياست، اخلاق است براي همه ما سخت است.
ايده رايج، نقطه آغاز را تغيير در سياست يا تغيير نهادهاي حقوقي فرض مي‌كند و انتظار رايج نيز اين است كه پزشكيان بسته تازه‌اي از سياست‌ها و نهادهاي جديد را ارايه دهد. بدون ترديد پزشكيان مي‌داند كه براي حل مشكلات بايد سياست تغيير كند، اما سياست را محصول اخلاق مي‌داند يا دروازه تحول در سياست را چه در حوزه اقتصاد و چه در حوزه اجتماعي و سياسي، تغيير اخلاق حاكمان و مردم يافته است.  اين رويكرد را بايد جدي گرفت. اديان با همين رويكرد جهان را تغيير دادند و در ميان متفكرين كم نيستند كساني كه رويكرد اخلاقي به سياست را راه نجات مي‌دانند. آمارتيا سن، اقتصاددان نوبليست كتاب و مقالات زيادي در خصوص اخلاق و اقتصاد دارد. 
او مي‌گويد بدون اخلاق عمومي، همه نهادها از كار مي‌افتند. در ابتداي كتاب ايده عدالت با نقل از داستاني از چارلز ديكنز مي‌گويد كه نهاد خانواده نيز بدون اخلاق ممكن است بي‌رحم باشد و خواهر به برادر رحم نكند و آنگاه كه اخلاق، مردم را به حركت در مي‌آورد، در نهادهاي بد نيز مي‌توان به سوي عدالت حركت كرد.  در همان همايش دوستي كه ششدانگ طرفدار پزشكيان است، مي‌گفت چگونه پزشكيان كه به حزب اعتقاد ندارد، مي‌خواهد سياست را تغيير بدهد؟ در اينجا نيز فكر مي‌كنم پزشكيان به تقدم اخلاق بر تشكيل حزب باور دارد و اين ايده نيز پشتوانه نظري دارد. مگر نه اينكه سيمون وي زني كه او را راهبه چپ ناميدند كتاب برچيدن همه احزاب را نوشت؟ او نيز با معنويت به دنبال تغيير سياست بود و در عمر كوتاه خود تاثيري شگرف به جاي گذاشت. اخلاق به عنوان نقطه شروع تغيير سياست حرفي متفاوت، اما بسيار قابل تامل است. تاكنون نيز با همين رويكرد او موفق به پيروزي در انتخابات، گرفتن راي اعتماد كامل براي كابينه خود از مجلس، رفع بخشي از فيلترينگ و عدم اجراي قانوني كه آن را زيانبار مي‌داند و خيلي چيزهاي ديگر شده است كه سال گذشته همين موقع آن را توهم فرض مي‌كرديم.  براي ما كه معجزه اخلاق و نكبت بي‌اخلاقي در زندگي عمومي خود را تجربه كرده‌ايم، بازگشت به اخلاق نبايد تا اين اندازه غريب باشد. اخلاق نجات‌بخش و بي‌اخلاقي ويرانگر زندگي جمعي است. درباره اين سخن آشناي فراموش‌ شده، دوباره گفت‌وگو كنيم.

https://t.me/anjomanemodaresin

آیا آیت‌الله خامنه‌ای نقش تاریخی خود را در ساماندهی ساختار سیاسی و دیوان‌سالاری جمهوری اسلامی در زمان حیات خود ایفا خواهد کرد؟ /
پیشنهاد ۷ سرفصل مهم برای اصلاح ساختار به رهبر جمهوری اسلامی

✍️ عبداله عبدی - عبدی مدیا

جمهوری اسلامی ایران در چهار دهه اخیر با چالش‌های پیچیده‌ای مواجه بوده است که بسیاری از آن‌ها، ریشه در ساختارهای ناکارآمد و تصمیم‌گیری‌های غیرمتمرکز دارد و عمده آن ناشی از تعدد مراکز فرمان و قدرت واقعی است.

هیچ کس در دوره حاضر جمهوری اسلامی، مانند آیت‌الله خامنه‌ای نمی‌تواند:

۱- ساختار سیاسی و دیوان سالاری بیمار فعلی کشور را سامان دهد که در صدر آن ادغام یا تحت پوشش قرار دادن نهادهای انقلابی و موسسات عمومی غیر دولتی به وزارت خانه‌های دولتی قرار دارد و امکان نظارت دولت و حاکمیت متمرکز را بسط می‌دهد.

۲- سازمان بازرسی «کل» کشور را واقعاً به جایگاه مطلوب قانونی آن برساند و محدویت‌های قانونی و آیین نامه‌ای آن را بردارد و این سازمان را به معنای عام کلمه بازرسی کل کشور کند. همینطور محدودیت‌های قانونی وظایف دیوان عدالت اداری را هم بردارد و شمول آن را به کل کشور تعمیم دهد.

۳- ساختار نیروهای مسلح و موازی کاری‌های تشکیلاتی در آنها را سر و سامان و نظم دهد.

۴-شوراهای عالی کشور را در مجلس یا وزارت‌خانه‌های مرتبط ادغام کند.

۵- همانطور که در سال ۱۳۶۸ با گنجاندن امکان انحلال مجلس شورای اسلامی به اختیارات رهبر مخالفت کرد؛ پارلمان را به جایگاه واقعی خود، در صدر کشور برگرداند.

۶-سیاست خارجی کشور را سامان دهد. بویژه از تعدد تصمیم گیری در آن جلوگیری کند و یا حداقل امکان کمی مانور و اعمال قدرت به رییس جمهور نیز بدهد.

۷- همانطور که در سال ۱۳۶۸ در قانون اساسی متمم، تکلیف ریاست جمهور و نخست وزیر روشن شد؛ حداقل تکلیف رهبری و ریاست جمهوری را روشن کند.

📌 این موارد نشان می‌دهد که آیت‌الله خامنه‌ای امروز نقش تاریخی و بی‌بدیلی در اصلاح ساختارهای مختلف جمهوری اسلامی دارد و انجام یا عدم انجام این محورهای مهم دستمایه قضاوت آیندگان درباره او خواهد بود.

📌 تاریخی که امروز پیش روی ماست، روزی توسط سردمدارانی خلق شده که شاید فکر نمیکردند روزی قطعه‌ای از تاریخ شوند یا اقدامشان تاثیرات بزرگی در سرنوشت یک ملت داشته باشد.

📌 این هفت سرفصل مهم که امروز توسط این خبرنگار ساده به رشته تحریر آمده میتواند مرزی مشخص بین تداوم یا عدم تداوم، بودن یا نبود، انتظام یا آشفتگی باشد.

📌 اقدام امروز، با توجه به قدرت و ماهیت اقدام، تاثیر بزرگی برای فردای یک ملت دارد. حتی فرقی ندارد که حکومت بماند یا خیر؟

🔸عبدی مدیا

https://t.me/anjomanemodaresin

«نیاز اکنون ایران»

داود سلیمانی (رئیس دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

برای پیشبرد مقاصد و منافع عمومی و تقویت حرکت در مسیر قانونی و بویژه مقابله با بحران‌ها و تمهید زمینه‌های جبران عقب ماندگی‌ها، نیاز به دولت مقتدر است. و این جز با حمایت ملت، حاکمیت و مقام رهبری ، در برگرداندان اختیارات سلب شده از دولت، میسر نمی شود.
در این نقشه راه، می‌بایست قوانینی که به هر شکل در جهت تحدید اختیارات دولت، منجر به ضعف دولت در اجرای برنامه توسعه شده است، ملغی گردد.
تعدد مراکز قدرت و تصمیم‌گیری می‌بایست به نفع مردم و منافع ملت ایران ، در کوتاه‌ترین زمان برچیده و تمامی امکانات آنها در قالب برنامه توسعه و بدور از هرگونه رانت و تبعیض، تحت مدیریت دولت و حاکمیت واحد قرار گیرد.
می‌بایست استراتژی وفاق در سطح ملی توسط حاکمیت، از این مسیر تحقق یابد. در این صورت وفاق با ملت و بیش از ۵۰ درصد مردمی که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکرده‌اند نیز میسرتر خواهد شد.

https://t.me/anjomanemodaresin

«برای آن سه دخترم!»

حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

   در لابلای انواع و اقسام اخبار داخلی و خارجی که به سرعت و همزمان در گروه‌های مجازی و شبکه‌های اجتماعی درج می‌شود تا کاربران و خوانندگانی که گوشی موبایل در دست دارند، بخوانند و با نوک انگشت آن اخبار را از نظر بگذرانند، خبر می‌رسد که در این شب‌ها سه دختر نوجوان همزمان در یکی از مناطق پیرامونی شهر کرج، اقدام به خودکشی و سقوط آزاد از بام واحد محل سکونت خویش کرده‌اند! که یکی از آن‌ها جان باخته است.
  شاید تعدادی از خوانندگان خبر، به سرعت و با سرانگشتان خویش، خبر را از نظر دور کنند تا به خبر بعدی برسند و شاید برخی دیگر، قدری درنگ کنند و متاثر شوند و برخی هم شاید بیشتر درنگ کنند و گوشی را به کناری بگذارند و لحظاتی احساس شرمساری کنند!
   علت خودکشی هنوز اعلام نشده است و شاید کسی و مقام مسئولی رسیدن به علت و علل را اصلا پیگیری نکند یا شاید اصلاً علت و علل آن هیچ‌گاه اعلام عمومی نشود و با گذر چند روز، اصل ماجرا به فراموشی سپرده می‌شود! روند تند و پر شتاب تحولات و اخبار و اتفاقات و حوادث، آن اندازه هست که اصل ماجراهای مهم به ذهن‌ها نماند و فراموش گردد!
   من نمی‌دانم آیا در شهرهای ایران، نهاد و سازمان و دستگاهی وجود دارد تا این گونه و گونه‌های دیگر از آسیب‌ها و رخدادها و نشانه‌های ناگوار نبض جامعه ایران را پایش کند و گزارش بنویسد و به مقامات بالادستی بازتاب دهد؟
   من نمی‌دانم آیا مقامات عالی کشور و نظام، این موضوع و موضوعاتی از این دست را، آن اندازه مهم می‌دانند که در متن سخنرانی‌های یک روز در میان خویش قرار دهند یا نه با نادیده و بی‌ارزش و اهمیت دانستن این گونه نشانه‌ها، از آن می‌گذرند و رد می‌شوند؟!
   خویشتن‌کشی، حتی اگر در حالت نامتعادل روحی، انجام شود، در ذات خود، یعنی فرار و خلاصی جستن از زندگی و شرایط زیست و بی‌زاری از پیرامونیان و راحتی جستن از موقعیت بد و ناگوار! حال چه شده است که سه دختر نوجوان، همزمان، دست به رفتاری پرمخاطره و درد آلود می‌زنند و خانواده‌هایشان را در اندوه و درد فراوان، رها می‌گذارند و می‌روند؟
  آیا از ادامه زندگی و رسیدن به نعمت‌ها و فرصت‌ها و موفقیت‌های مورد انتظار خویش، خسته و ناامید شده‌اند؟
آیا دچار ناکامی سخت و سنگین و غیر قابل تحمل شده‌اند که تنها راه گریز از آن ناکامی را خویشتن‌کشی می‌دانند؟
آیا خانواده‌هایشان از تأمین آنان ناتوان بوده‌اند؟ آیا خویش را سربار خانواده می‌دانستند‌؟ آیا خویش را مزاحم پدر و مادر می‌انگاشتند؟ آیا از دستیابی به شغل و ازدواج و فراهم کردن یک زندگانی معمولی ناتوان فرض می‌کردند؟
علت و علل هر چه باشد، این رفتارها و نشانه‌ها، حاکی از ناخوشی حال و نبض جامعه ایران است که هر از چندی سر باز می‌کند؟ آیا سیستم حکمرانی در بروز این رفتارها که رو به ازدیاد است، بی‌تأثیر است؟ آیا مناسبات اقتصادی و کسب و کار و دشواری معیشت و ناترازی‌های عمومی و خصوصی موجب این رفتارهای شرمسار کننده شده است؟
  بی‌گمان برداشت و تلقی خام و اولیه که بر پایه محاسبات عمومی افراد انجام می‌شود چندان با نتایج بررسی‌های علمی و میدانی پیرامون علل خویشتن‌کشی، فاصله نخواهد داشت. واکاوی تکرار و فراوانی این رفتارها، می‌تواند ما را به راه حل‌های عملی برای جبران کاستی‌ها و فراهم کردن رفاه مناسب با شایستگی‌های جامعه ایران رهنمون سازد. مهم آن است که بی‌اعتنا از کنار این رفتارها عبور نکنیم!

https://t.me/anjomanemodaresin

داود سلیمانی: راه برون رفت مشکلات کشور جز با تکیه به پتانسیل احزاب و مردم میسر نمی‌شود/

حسین مرعشی: حزب رسمی باید ۲ درصد افراد جامعه را یا کف یک میلیون نفر عضو را داشته باشد/

صلاحیت کاندیداها باید در درون خود احزاب صورت گیرد نه شورای نگهبان/

آذر منصوری: چتر امنیتی از سوی وزارت کشور باید برداشته شود و نباید نهادهای امنیتی در احزاب مداخله کنند/

شهیندخت ملاوردی: به احزاب باید با نگاه شرکای دولت نگاه کنیم/

مصطفی کواکبیان: پیشنهاد ما این است که نماینده احزاب در کمیسیون ماده ۱۰ دارای حق رای باشد/

طاهره نقیئی: تعیین صلاحیت احزاب (توسط نهادهای امنیتی) موجب تضعیف احزاب می‌شود/

باسمه تعالی

نشست دبیران کل احزاب اصلاح طلب با معاون سیاسی وزارت کشور ، دکتر علی زینی وند

محل نشست: سالن پیامبر اعظم (ص) وزارت کشور

تاریخ : ۱۵ دی ماه ۱۴۰۳

گزارش داود سلیمانی، نماینده انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه ها از نشست دبیران کل و نمایندگان احزاب و تشکل‌های اصلاح طلب.

مقدمه: این نشست اولین نشست از سه نشست برنامه‌ریزی شده معاونت سیاسی با احزاب اصلاح طلب، اصولگرا و مستقلین است. چون جناب دکتر صادقی به دلیل فوت مادر همسرشان رحمها الله نتوانستند در نشست حضور یابند ، مسئول دفتر سیاسی در جلسه شرکت نمود و بدینوسیله به اختصار گزارش آن جلسه را برای استحضار اعضای محترم شورای مرکزی و دبیرکل محترم ، تقدیم می دارد .

خلاصه مذاکرات نشست

ابوذر کوثری، مدیرکل دفتر امور سیاسی:

مقرر شد نشست هایی با احزاب از جریان های متفاوت برای شنیدن نقطه نظرات آن ها داشته باشیم و نتایج و جمع‌بندی این نشست‌ها و جلسات پس از این مراحل، در همایش هم اندیشی احزاب، با حضور وزیر محترم کشور، ارائه می‌شود تا زمینه‌های همکاری بیشتر و تعامل و اقدام های لازم فراهم گردد. اولین نشست با احزاب، جلسه با احزاب اصلاح طلب است.

هدف: همفکری و تعامل با احزاب و اخذ مشورت برای تدبیر سیاسی بهتر و مطلوب تر امور.

در ادامه‌ی جلسه مدیران کل و نمایندگان احزابی که از قبل ثبت نام کرده بودند، هریک به مدت ۴ دقیقه صحبت کردند.( ۲۰ نفر از حاضران در جلسه)
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/political/5110/
https://t.me/anjomanemodaresin

«رویای رشد ۸ درصدی»

علی اصغر خدایاری (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

۱- قابل فهم است که در بازدید رییس جمهور از یک نمایشگاه چند نفر که ایشان را در بازدید از غرفه‌ها همراهی می‌کنند، ادعا کنند می‌توانند بدون نیاز به خارج رشد ۸ درصد را محقق کنند. زیرا اولاً به احتمال زیاد برخی از آن‌ها درکی از مفهوم رشد ۸ درصد ندارند و ثانیاً بسیاری از آن‌ها که دستشان زیر ساطور دولت است خود را نوکر رشد ۸ درصد نمی‌دانند و حرف‌هایی را می‌زنند که فکر می‌کنند رییس دولت دوست دارد بشنود.

۲- قابل فهم نیست که چگونه ممکن است طی یک بازدید کوتاه سرپایی که رییس جمهور باید به توضیحات مسئولین غرفه‌ها نیز گوش کند، مدعیان بتوانند امکان تحقق رشد ۸ درصد را اثبات کنند.

۳- چندان عجیب نیست که رییس جمهور، احتمالاً در جلسه‌ی خصوصی، آن ادعا را تکرار کند. زیرا ایشان اولاً استاد ساده‌انگاری موضوعات پیچیده‌اند و ثانیاً براساس تعریف خود از وفاق اهل دعوا با مقامات دیگر و به‌خصوص اهل بحث چالشی با مقام بالاتر و مخالفت با نظر ایشان نیستند.

۴- عجیب است که عالی‌رتبه‌ترین مقام حکومتی در یک جلسه‌ی عمومی و پیش چشم جهانیان از آن ادعا و اثبات و تکرار به‌عنوان استدلال برای باورپذیر کردن امکان تحقق رشد ۸ درصد برای جامعه و رد نظر قاطبه‌ی نخبگان اقتصادی مبنی بر عدم‌امکان تحقق چنین رشدی استفاه کند.

۵- عجیب اندر عجیب است که از ما انتظار دارند با مشاهده‌ی این نحوه‌ی استدلال برای تصمیم‌گیری، که علی‌القاعده در بسیاری از شئون دیگر حکمرانی نیز جریان دارد، هنوز به اصلاح و بهبود وضعیت بحرانی کشور امیدوار باشیم و دیگران را نیز به امید فرا بخوانیم.

https://t.me/anjomanemodaresin

برای بنده «اصلاح» مهم است نه «انتقام».

«بیانیۀ دفتر امام‌جمعه اهل‌سنت زاهدان پیرامون اهانت اخیر یک مداح و حواشی مربوط به آن»

دفتر امام‌جمعه اهل‌سنت زاهدان با صدور بیانیه‌ای در واکنش به اهانت اخیر یک مداح به «شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید» و «مسجد جامع مکی زاهدان»، ضمن تشکر از «واکنش اقشار مختلف مردم ایران در راستای دفاع و حفظ همدلی و همبستگی»، با اشاره به «اعتراف مداح به خطای خویش»، اعلام کرد که مولانا عبدالحمید از حق و حقوق خودشان در رابطه با این موضوع «صرف‌نظر و گذشت» کرده‌اند.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر امام‌جمعه اهل‌سنت زاهدان، متن بیانیه بدین شرح است:

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

اخیرا کلیپی از یک مداح در فضای مجازی پخش شد که احساسات مردم عزیز ایران به‌ویژه جامعه اهل‌سنت کشور را جریحه‌دار کرد.

ابتدا بر خود لازم می‌دانیم از اقشار مختلف مردم، اعم از علما، برخی از مسئولان و نمایندگان مجلس، جمعی از فعالان سیاسی و مدنی و رسانه‌ای و آحاد مردم شریف ایران که در این زمینه در راستای دفاع و حفظ همدلی و همبستگی واکنش نشان دادند، صمیمانه تشکر کنیم.

اما با توجه به اینکه این مداح توسط مسئولان قضایی و اطلاعاتی بازداشت و توجیه شده و به اشتباه و خطای خود اعتراف کرده است، به اطلاع مردم شریف ایران رسانده می‌شود که شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید ضمن تشکر از مسئولان قضایی و اطلاعاتی، از تمامی حق و حقوقی خودشان در رابطه با این موضوع و پرونده صرف‌نظر و گذشت کرده و اعلام کرده‌اند که برای بنده «اصلاح» مهم است نه «انتقام».

در پایان توجه عموم را به چند نکته جلب می‌کنیم؛
اولاً: طبق آیۀ کریمۀ «و أن المساجد لله»؛ مساجد متعلق به هیچ مذهب و فرقه و فردی نیستند، بلکه متعلق به خداوند متعال هستند و مسجد جامع مکی زاهدان جزو همین مساجد است که متعلق به «الله» هستند.

ثانیاً: اهل‌بیت خصوصا حضرت علی و حضرت فاطمه رضی‌الله‌عنهما و فرزندان‌شان جزو مقدسات اهل‌سنت به‌شمار می‌روند و محبت و اتباع از سیرۀ این بزرگواران از معتقدات اهل‌سنت است.

ثالثاً: ما مردم ایران اعم از اقوام و مذاهب و هر گرایش و اندیشه‌ای اعضای یک خانواده هستیم و نسبت به یکدیگر دلسوز بوده و در حق همدیگر دعای خیر می‌کنیم. توهین و افترا و اختلاف در خانوادۀ ایرانی هیچ جایگاه ندارد.

*دفتر امام‌جمعه اهل‌سنت زاهدان*
*دی‌ماه ۱۴۰۳*

t.me/molanaabdolhamid
https://t.me/anjomanemodaresin

وفاق ملی باید دو طرفه باشد نه اینکه فقط خواست یک طرف ملاک باشد/

کارآمدی بدون وفاق حاصل نمی‌شود. توسعه پایدار به مشارکت همگانی نیاز دارد که وفاق می‌تواند این مشارکت را ایجاد کند/

رئیس جمهور در باز کردن برخی از گره‌های کشور توفیقات نسبی به‌دست آورده است/

بسیاری از وزارتخانه‌ها از جمله وزارت علوم، برای تغییر مدیران خود گرفتار استعلام‌هاست/

در تقارن با ایام برگزاری همایش وفاق ملی توسط معاونت راهبردی ریاست جمهوری، گفتگویی با دکتر محمود صادقی دبیرکل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها انجام شده است که متن آن در زیر می‌آید.

محمود صادقی دبیرکل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها در گفتگو با مدرسین پرس درباره مفهوم وفاق ملی، اظهار کرد: وفاق ملی توسط رئیس جمهور مطرح شده است. او بارها گفته وفاق داشته باشیم و دعوا نکنیم یعنی نگاه سلبی هم به مفهوم وفاق دارد که دعوا بد است و باید با توافق، مشکلات کشور را حل کنیم. او در مناظره‌های انتخاباتی هم بیان کرد که دعواها و منازعات سیاسی یکی از دلایل گره خوردن مسائل و مشکلات کشور است و از این منظر شاید منظور وی از وفاق، پرهیز از دعوای سیاسی باشد.

وی در ادامه با اشاره به تاثیر دعواهای سیاسی که موجب معطل ماندن مسائل کشور شده است، گفت: پیوستن به Fatf یکی از مصادیق دعوا در کشور ما است که در دولت روحانی تصویب شد و مجلس دهم هم آن را تصویب کرد اما در شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام تایید نشد. باید مطالعه کرد که منشا آن اختلاف چه بود؟ اخیرا هم با موافقت رهبری، قرار است این مساله دوباره بررسی شود. فیلترینگ هم مصداق دیگری است. چند سال بود که سکوهای خارجی فیلتر بودند اما اخیرا دو سکو رفع فیلتر شد. این موضوع هم منشا اختلاف بود.

مساله دیگر برجام است که پس از روی کار آمدن بایدن در آمریکا، زمینه احیای آن فراهم شد ولی تاکنون به نتیجه نرسیده است. نمونه دیگر استعلام‌هاست که بسیاری از وزارتخانه ها از جمله وزارت علوم برای تغییر مدیران خود گرفتار استعلام هاست. مراجع ذی ربط حاضر به تایید حدود ۴۰ نفر برای حضور در وزارت علوم نیستند. عضو فراکسیون امید دوره دهم مجلس شورای اسلامی خاطرنشان کرد: اکنون پزشکیان می‌گوید درباره این مسائل با هم دعوا نکنیم.

این دعواها به مساله اصلی کشور تبدیل شده است و رئیس جمهور می‌گوید باید این دعواها را حل کنیم. البته باید ریشه این دعواها را هم بشناسیم. در حوزه fatf یا برجام یک بخش از حاکمیت مانع تحقق راه حل ها، خواسته ها و مصوبات بخش‌های دیگر می شود. یک بخشی از حاکمیت بر محدودکردن اصرار دارد و همین موجب اختلاف ها و گره خوردن مسائل کشور شده است. این یک مساله ساختاری بوده و ساختارهای دوگانه وجود دارد که با هم همراهی نمی‌کنند. شوراهای موازی هم می‌تواند یک دلیل دیگر برای اختلاف و دعوا باشد.

وی با بیان اینکه وفاق ملی باید دو طرفه باشد نه اینکه فقط خواست یک طرف ملاک باشد، خاطرنشان کرد: یک نمونه وفاق در انتخابات ریاست جمهوری اخیر بود که شورای نگهبان در را بسته بود ولی رهبر انقلاب در را باز کرد و پزشکیان تایید صلاحیت شد. با رویکردی که دولت دارد، در ادامه هم به تدریج سایر درها باز می‌شود ولی بعضی درها هنوز بسته مانده است مثل استعلام‌ها که هنوز پرونده‌های سال ۸۸ روی میز است.

صادقی با تاکید بر اینکه وفاق باید دو طرفه باشد، گفت: باید با رئیس جمهور برای حل مشکلات کشور همکاری و همراهی شود. وفاق به معنای تفاهم برای منافع و امنیت ملی کشور است. یک نگاه در کشور وجود دارد که امنیت ملی را در محدودکردن، انزوا و درون گرایی می‌داند و نگاه دیگر معتقد است امنیت ملی وابسته به آزاد بودن فضای سیاسی و اجتماعی و تعامل با دنیاست و باید این دو نگاه به فهم مشترکی درباره مسائل اصلی کشور برسند. باید بین دولت و نهادهای غیرانتخابی هم اشتراک نظر ایجاد شود تا وفاق ملی حاصل شود.

دبیرکل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها افزود: مسائل اصلی کشور از جمله بی‌عدالتی، تبعیض و فساد ناشی از ساختارهای دوگانه و ایجاد گره‌های کور در کشور است. باید این گره‌ها باز شود تا مشکلات حل شود. رئیس جمهور در باز کردن برخی از این گره ها توفیقات نسبی بدست آورده است که یک نمونه آن درباره انتخاب استانداران کردستان، خوزستان و سیستان و بلوچستان بود و توفیق نسبی در عدالت قومیتی بدست آمد.

وی در ادامه افزود: تحقق عدالت می‌تواند یکی از نتایج وفاق باشد. توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نیازمند چنینی وفاقی است. کارآمدی بدون وفاق حاصل نمی‌شود. اگر یک بخش از حاکمیت با بخش دیگر تفاهم نداشته باشد، انرژی این بخش ها صرف خنثی سازی عملکرد یکدیگر می شود. توسعه پایدار به مشارکت همگانی نیاز دارد که وفاق می‌تواند این مشارکت را ایجاد کند.

فقدان وفاق موجب انسداد و قفل‌شدگی

ادامه در:
https://modaresinpress.ir/news/5107/

https://t.me/anjomanemodaresin

«خبرهای مهم، اما مغفول»

حسین آقایی جنت مکان (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

۱.‌ یکی از مسئولان هسته‌های گزینش وزارت آموزش و پرورش در یکی از استان‌ها گفته، پرونده بیش از ۵ هزار نفر افراد جوان رد صلاحیت شده در مراحل گزینش آموزش و پرورش به بهانه کد ۱۹ مجددا بررسی گردیدند و شمار قابل توجهی از آنان تایید صلاحیت شدند؛
۲. دوستان در زیر این یادداشت، موارد مندرج در ذیل کد ۱۹ را ببینید. قضاوت با شماست. ملاحظه آن خیلی وحشتناک است و نمی‌خواهم از زشتی اینکار آن هم در وزارت آموزش و پرورش بگویم؛
۳. فقط این نکته را بگویم در خبرهای روزهای گذشته از روند مهاجرت جوانان سرزمین‌مان با عنوان طوفان مهاجرت یاد می‌کنند. بیش از ۵ میلیون ایرانی که عمدتا جوانان هستند استعدادها و صلاحیت‌های خدادادی و اکتسابی را در کنار سرمایه مالی خود همراه می‌کنند و راهی دیار غربت می‌شوند؛ خروج سرمایه‌های همراه مهاجران ایرانی بالای ۷۰ میلیارد تومان برآورد شده است.
۴. رد صلاحیت در همه فعالیت‌های علمی، صنفی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی پیامدهای خرد کننده‌ای برای فرد دارد. نابودگر تمامیت جسمانی و معنوی اوست؛
۵. اگر دولت پزشکیان نبود قرار بود این بالای ۵ هزار نفر فقط در آموزش و پرورش رد صلاحیت شوند، سایر وزارت‌خانه ها و سازمان‌های دیگر، بماند.
۶. از همه کسانی که دست‌اندرکار گزینش افراد می‌باشند خصوصا رئیس گزینش کشور جناب دکتر قائم پناه درخواست دارم با اصلاح قوانین و به ویژه دستورالعمل‌های خودسرانه و خلاف قانون، وطن را برای مواطنین و هموطنان آماده سازید؛ به تعبیر دیگر، زیر میز گزینش بزنید.
۷. اصل بر صلاحیت است. اصل بر صحت است. اصل بر برایت است. صورت ظاهر یا پوشش افراد نشان از آدمیت و انسانیت نیست. بقول ضرب‌المثل معروف، آدمی را به جامه نشناسند؛
۸. حب بکاریم بجای بغض، محبت بکاریم بجای خار، لطافت بکاریم بجای خشونت، عشق بکاریم بجای کینه و نفرت.
اینجاست که مهاجرت بدون سمینار و وبینار و سخنرانی پر هزینه، کاهش می‌یابد.

https://t.me/anjomanemodaresin

دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها برگزار می‌کند:

«ایران و مسئله تعامل با روسیه»

با حضور:
خانم دکتر الهه کولایی
(استاد روابط بین‌الملل دانشگاه تهران)

زمان: سه‌شنبه ۱۸ دی ۱۴۰۳ ساعت ۲۰

لینک حضور در جلسه:
https://meet.google.com/fmb-yefs-ipn

https://t.me/anjomanemodaresin

انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها- شعبه استان فارس برگزار می‌کند:

جلسه سخنرانی با موضوع مهاجرت

«ریشه‌های مهاجرت»، دکتر حسن محدثی (عضو هیأت علمی جامعه‌شناسی دانشگاه آزاد)

«اقتصاد سیاسی مهاجرت» دکتر محمود شهابی (عضو هیأت علمی دانشگاه شیراز)

دبیر جلسه: دکتر حسین ایمانیه (عضو انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها- شعبه فارس)

زمان: یکشنبه ۱۶ دی ۱۴۰۳ ساعت ۱۹:۳۰

لینک حضور در جلسه:

https://meet.google.com/ojt-evco-oin

https://t.me/anjomanemodaresin

«شیخ محمد»

محسن رنانی (استاد دانشگاه)

در دانشگاه دکتر محمد سلطانی رنانی است؛ در عالم دوستی، شیخ محمد است. ده سال پیش وقتی به دانشگاه اصفهان آمد، سری به دفتر من زد و خودش را معرفی کرد؛ گفت: هم‌ولایتی هستیم، همکار هم شدیم. خوش آمدش گفتم اما چون زندانی لباس (روحانی) بود و شناختی هم نداشتم، تحویلش نگرفتم.

ما دیگر همدیگر را ندیدیم تا ده سال بعد وقتی شنیدم که دانشگاه اصفهان برای دو استاد محبوب و دانشمند خود حکم تعلیق زده است (دکتر مهدی مطیع و دکتر محمد سلطانی)؛ اولی را به اتهام حرفهایی که در کلاس زده بود و جواسیس جن و انس نادرست منتقل کرده بودند و دومی را به اتهام پست‌هایی که در اینستاگرام گذاشته بود. دومی همین شیخ محمد ما بود. در روزهای پس از تعلیق، او را دیدم. انصافا باسواد، وارسته و متوکل بود. حالا چند سال بود که خودش، خودش را خلع لباس کرده بود و «جسمانی» شده بود. در این سالهای جسمانی، کتاب‌های «تفسیر افنان» (تفسیر قران) و «فقه دادگر» را نوشته بود. حالا جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد. یعنی آیاتی از قرآن و احادیثی از ائمه را در فرسته‌های اینستاگرامی‌اش می‌گذاشته و مطالبی زیر آنها می‌نوشته است! بهتر از ماها، آن آیات و احادیث و مطالب را «بودار» تشخیص داده بودند؛ پس برایش پرونده ساختند و به دادگاه فرستادند و از استادی دانشگاه تعلیق و حقوقش را هم قطع کردند. به وزیر وقت علوم در دولت سیزدهم هم گزارش دادند که این دو استاد را ما به خاطر داشتن پرونده قضایی تعلیق کرده‌ایم و منتظریم تا حکم دادگاه صادر شود.

از قضا دادگاه روحانیت این شیخ محمد را از عموم اتهاماتش تبرئه و فقط بابت یکی از اتهامات اندکی جریمه مالی تعلیقی کرد. اما همان دانشگاهی که به وزیرش گفته بود منتظر نظر دادگاه هستیم، حاضر نشد حکم دادگاه رسمی کشور را بپذیرد، پس اجازه نداد شیخ محمد به کارش برگردد. بعد هم برایش حکم اخراج از دانشگاه و  انفصال دايم از خدمات دولتی زدند.

در همان زمان صدور حکم تعلیق، یادداشتی نوشتم با عنوان «شام غریبان دانشگاه» و درخواست کردم تا استادان و دانشگاهیان نامه‌ای در دفاع از این دو همکار تعلیقی‌ را خطاب به رئيس دانشگاه اصفهان امضا کنند. بیش از چهار هزار امضا جمع‌آوری شد. شاید تنها نامه ای در تاریخ ایران خطاب به یک رئيس دانشگاه باشد که این اندازه امضای دانشگاهی در پای خود داشته است. اما زورمان نرسید. آنها قانونا نمی‌توانستند بعد از یک سال، بدون حکم دادگاه، تعلیق را ادامه بدهند، اما ادامه دادند. دانشگاهی‌اند اما گویا نمی‌دانند که وقتی قانونْ ناموس نباشد، ناموس هم بی‌قانون می‌شود. بگذریم!

آن نامه‌ها و امضا‌ها که تاثیر نداشت، هیچ، بالگرد هم فروافتاد، انتخابات هم برگزار شد، شیخ محمد هم برای پزشکیان تبلیغ کرد، پزشکیان هم رئیس‌جمهور شد؛ به وزیرش هم دستور داد که استادان تعلیق یا اخراج شده به دانشگاه بازگردند اما هنوز زور کسی نرسیده است. حتی زور وزیر نمی‌رسد که روسای دانشگاههای حوزه خودش را تغییر دهد، چه رسد که استادان تعلیقی را برگرداند. من وقتی فهمیدم وفاق چقدر دغدغه نظام است و این حرف که «موفقیت دولت چهاردهم موفقیت نظام است» چقدر جدی است که دیدم قدح‌گردان وفاق به وزیر خود دستور داد که استادان تعلیقی و اخراجی به سر کار خود برگردند، اما وزیر هنوز نتوانسته است. ما صدهزار استاد دانشگاه داریم و شمار این استادان تعلیقی و اخراجی به صد نفر هم نمی‌رسد، یعنی یک هزارم کل استادان دانشگاههای کشور، اما حاضر نیستند اجازه دهند همین صد استاد هم برگردند تا ٰرئیس جمهوری که قرار است موفقیتش موفقیت نظام باشد آبرویش و حرمت دستورش و اقتدارش در جامعه حفظ شود تا بلکه بتواند گره‌ای بگشاید. با این کارهایشان وفاق را بی‌افق کرده‌‌اند، نتیجه‌اش را هم خواهند دید.

شیخ محمد ما روزها به نوشتن تفسیر افنان و ترجمه متون عربی اشتغال دارد و شب‌ها نیز به مسجد می‌رود و با لباس جسمانی، پیش‌نمازی می‌کند. همسر هنرمندش (بانو زهرا اسعدی) نیز احوال این روزگار را با طرح و رنگ، نقش می‌کند (این‌جا ببینید). روزگارشان سخت است، اما با ایمان و عشق، شیرینش کرده‌اند. و من همچنان در حیرتم از این ساختار که اگر از ظلم فرو نریزد، از بی‌خردی فرو خواهد ریخت.

شیخ محمد ما هر روز چیزی می‌نوشت و برای من می‌فرستاد. قلمش انصافا شیرین است. فقط تفسیر قرآن نمی‌نویسد، مشاهده‌گر و روایتگر خوبی هم هست. چند هفته پیش به او گفتم یا شیخ، در کوی تلگرام دکه‌ای بزن و نوشته‌هایت را عرضه کن. حیف این قلم است که دیده و خوانده نشود. کانالش را راه انداخت و از آن روز، هر روز می نویسد. با طنزی نمکین حرفهایی سخت را لابه‌لای جمله‌هایی لطیف می‌پیچد؛ که گاهی به لطیفه می‌ماند.

شیخ محمد ما را در پیوند زیر بخوانید:

https://t.me/soltanirenani600

و عضو کانالش شوید و ترویجش کنید.

https://t.me/anjomanemodaresin

دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها برگزار می‌کند:

"از دال وفاق تا مدلول سیاست"

با حضور:
دکتر هادی خانیکی (استاد علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی)

دکتر مهدی نجف زاده (دانشيار علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد)

زمان: دوشنبه ۱۷ دی‌ماه ساعت ۲۰

لینک حضور در جلسه:
https://meet.google.com/qrv-mjjj-min

https://t.me/anjomanemodaresin

قرآن به‌طور صریح بر کرامت و ارزش ذاتی همه انسان‌ها، فارغ از دین و مذهبشان، تأکید دارد/

حیدری از روش اخباری که به روایات جایگاهی مطلق و بی‌چون‌وچرا می‌دهد و اهمیت قرآن را کم‌رنگ می‌کند، انتقاد می‌کند/

رویکرد محور قرار دادن قرآن در فقه، می‌تواند زمینه‌ساز وحدت مسلمانان، به‌روزرسانی اندیشه دینی و حفظ اصالت و اهداف اصلی اسلام باشد/

روش اخباری نه‌تنها فهم صحیح دین را مختل می‌کند، بلکه زمینه‌ساز تعصب و اختلاف میان مسلمانان می‌شود/

خلاصه بیانات سید کمال حیدری در دیدار دوستانه با اعضای انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها که توسط دفتر ایشان تنظیم شده و برای مدرسین پرس ارسال شده است در اختیار مخاطبین پایگاه قرار می‌گیرد. ضمنا صوت این جلسه به زودی در کانال تلگرامی انجمن مدرسین در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت:

پیامدهای مترتب بر فقهِ قرآنی
سید کمال حیدری، اسلام‌شناس و مرجع تقلید شیعی، در طی پنج سال اخیر هیچ‌گونه درس رسمی یا جلسه عمومی برگزار نکرده است. اما این‌بار جمعی از اعضای انجمن اسلامی مدرسین به دیدار او رفته و در قالب یک گعده دوستانه و صمیمی با وی به بحث و گفتگو پرداخته‌اند. ویژگی خاص تدریس حیدری این است که در یک جلسه درسی، موضوعات متعددی را مطرح می‌کند که هرکدام نیازمند تحلیل و بررسی مفصل است و برای هر کدام باید جلسات جداگانه‌ای برگزار شود.

با توجه به این نکته، در ادامه مهم‌ترین ایده‌های مطرح‌شده توسط حیدری در این جلسه، به طور مختصر و در قالب ۱۶ نکته بیان شده است. لازم به ذکر است که این مباحث کاملاً تخصصی هستند و این گزارش تنها یک خلاصه اجمالی است، بنابراین از داوری سریع در مورد محتوای آن باید پرهیز کرد.

۱. اهمیت محوریت قرآن در فقه اسلامی
حیدری بر اهمیت تعیین محوریت قرآن در فقه تأکید می‌کند. به‌عبارتی، قرآن باید به‌عنوان منبع اصلی و قطعی تشریع در نظر گرفته شود. این رویکرد نه تنها تمایز واضحی میان احکام الهی و برداشت‌های بشری ایجاد می‌کند، بلکه از آمیختگی دین با تفاسیر خطی و متعصبانه جلوگیری می‌کند. قرآن، با ارائه اصول کلی و قواعد بنیادین، هدایت‌گر زندگی مسلمانان است و جزئیات اجرایی به اجتهاد انسان‌ها واگذار شده است.

محور قرار دادن قرآن در فقه، علاوه بر ساده‌سازی و کاربردی‌تر کردن فهم دین، از وابستگی به نظرات متغیر علما و روایت‌های متناقض جلوگیری می‌کند. این رویکرد می‌تواند زمینه‌ساز وحدت مسلمانان، به‌روزرسانی اندیشه دینی و حفظ اصالت و اهداف اصلی اسلام باشد. حیدری تأکید دارد که فقه قرآنی باید در برابر فقه روایی قرار گیرد و قرآن باید به‌عنوان مرجع اصلی تعیین اصول فقهی شناخته شود. روایات و اقوال علما باید مطابق با آموزه‌های قرآنی سنجیده شوند و تنها در صورت هماهنگی با قرآن مورد پذیرش قرار گیرند. بازگشت به محوریت قرآن می‌تواند به فهم عمیق‌تر، ساده‌تر و هماهنگ‌تر از دین کمک کند و اختلافات را کاهش دهد، در حالی که روح و مقاصد اصلی اسلام را حفظ می‌کند.

۲. محوریت قرآن در فقه: راهکاری برای درک عمیق‌تر و اجرای مؤثر دین اسلام

تمرکز بر قرآن به‌عنوان محور اصلی فقه، گامی بنیادین برای دستیابی به درکی عمیق‌تر از اسلام و ایجاد جامعه‌ای اسلامی قوی و منسجم است که بتواند با چالش‌های معاصر روبه‌رو شود. حیدری بر این باور است که بازگشت به قرآن، نه تنها تحقق اهداف شریعت اسلامی را ممکن می‌سازد، بلکه مسلمانان را قادر می‌سازد تا زندگی‌ای سعادتمندانه در دنیا و آخرت داشته باشند.

وی معتقد است که قرآن، محور اصلی دین و منبع نخست دانش دینی است و تمامی مسلمانان باید این فرصت را داشته باشند که به‌صورت مستقیم با قرآن تعامل کنند و آن را بفهمند. این فهم نباید محدود به تفسیرهای گذشتگان یا نظرات انحصاری علما باشد. او بازگشت به قرآن را به‌عنوان مرجع محوری دین ضروری می‌داند و بر استفاده از اصول عقلانی و تفکر انتقادی برای درک بهتر قرآن تأکید دارد.

۳. تسهیل شریعت از طریق محوریت قرآن
فقه مبتنی بر قرآن با تأکید بر اصول کلی و مفاهیم پایه، فهم دین را ساده‌تر و عملی‌تر می‌کند. این در حالی است که فقه مبتنی بر روایات و فتاوی، اغلب به دلیل جزئیات و پیچیدگی‌های فراوان، اجرای شریعت را دشوار و دست‌نیافتنی می‌سازد. حیدری تأکید می‌کند که بسیاری از احکام موجود در کتب فقهی و رساله‌های عملیه، بر قرآن استوار نیستند و بیشتر بر روایات یا نظرات علما مبتنی‌اند. این امر موجب شده است که در برخی موارد، شریعت از هدف اصلی خود که تسهیل زندگی مسلمانان است، فاصله بگیرد.

رجوع به قرآن به‌عنوان مرجع اصلی، بارهای اضافی را از دوش مسلمانان برمی‌دارد و دین را ساده‌تر و عملی‌تر می‌سازد.
ادامه در:
https://modaresinpress.ir/review/5098/
https://t.me/anjomanemodaresin

راهبرد منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران تحت عنوان “محور مقاومت”، علی‌رغم دستاوردهای غیرقابل انکاری که تاکنون داشته است، به دلیل ناکامی‌های اخیر در جبهه مقاومت، نیاز به آسیب‌شناسی و بازنگری جدی دارد/

ضعف و ناکارآمدی راهبرد منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران، به هیچ وجه نباید به معنای حقانیت سیاست توسعه‌طلبانه اسرائیل و حامیان آن در منطقه تلقی شود/

بیانیه انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها درباره تحولات اخیر منطقه و سوریه/

به نام خدا

ملت شریف و آزاده ایران

منطقه خاورمیانه و به تبع آن ایران عزیز ما در شرایط خطیری قرار گرفته است. حادثه هفت اکتبر به عنوان اقدامی که از سر استیصال و ناچاری توسط بخشی از ملت مظلوم و در بند فلسطین به وقوع پیوست، از ابتدا تاکنون نتایج و پیامدهای فراوانی را به دنبال داشته است.

این اقدام از یک سو ابهت و اقتدار شکست‌ناپذیری رژیم اسرائیل را زیر سوال برد و از سوی دیگر به دلیل جنایت و نسل‌کشی‌هایی که اسرائیل طی یک سال و نیم گذشته در حق مردم بی‌پناه و بی‌دفاع فلسطین روا داشت، به افسانه مظلوم‌نمایی این رژیم نیز خدشه اساسی وارد ساخت به گونه‌ای که امروزه‌، در کمتر کشوری از جهان است که افکار عمومی دنیا (و نه لزوما مواضع رسمی دولت‌ها) علیه رژیم کودک‌کش اسرائیل، تهییج و تحریک نشده باشد.

البته در کنار این دو پیامد عظیم، دولت راست‌گرا و افراطی نتانیاهو برای فرار از بحران‌های داخلی و انتقام از دشمنان خود، با بهره‌گیری از حمایت مستقیم آمریکا و برخی کشورهای دیگر اروپایی و با مساعدت و سکوت برخی کشورهای عربی و اسلامی منطقه، به جنایات وسیعی علیه مردم فلسطین و لبنان و کشورها و نیروهای حامی آنها مثل یمن، عراق، سوریه و ایران مبادرت ورزید.

در این شرایط، رژیم اسرائیل با استفاده از فرصت به دست آمده، ایران را آماج حملات دیپلماتیک، اطلاعاتی و نظامی خود قرار داده و به زعم خود می‌کوشد تا برای یک بار و همیشه، از کشوری که آن را تهدید وجودی خود معرفی می‌کند، خلاصی یابد. گام‌های خطرناکی که این روزها با برنامه‌ریزی اسرائیل و حمایت آمریکا و برخی دیگر از کشورهای جهان و منطقه، جهت تهدید امنیتی تعریف کردن ایران برای صلح و امنیت جهان برداشته می‌شود، نشانه‌هایی از تهدیدات و چالش‌های اساسی‌ای است که متوجه امنیت ملی ایران شده است.

سقوط رژیم بشار اسد با سرعتی باورنکردنی پس از آسیب‌های جدی که بر حزب‌الله و حماس طی یک سال و نیم گذشته وارد شده بود، این انگاره را که ایران نیز هر چه سریع‌تر دچار چنین سرنوشتی خواهد شد، در بین برخی افراد و گروهها تقویت نموده است.

انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها با درک منطقی از شرایط خطیر ایران و آینده آن، نکاتی را خطاب به ملت بزرگ ایران و همه علاقه‌مندان و دلسوزان این مرز و بوم گوشزد می‌نماید:

۱. راهبرد منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران تحت عنوان “محور مقاومت”، علی‌رغم دستاوردهای غیرقابل انکاری که تاکنون داشته است، به دلیل ناکامی‌های اخیر در جبهه مقاومت، نیاز به آسیب‌شناسی و بازنگری جدی دارد. البته این مسئله باید به دور از هیجانات رسانه‌ای و در یک فضای کارشناسی، متشکل از صاحب نظران سیاسی و نظامی موافق و مخالف، مورد مداقه قرار گیرد.

۲. ضعف و ناکارآمدی راهبرد منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران، به هیچ وجه نباید به معنای حقانیت سیاست توسعه‌طلبانه اسرائیل و حامیان آن در منطقه تلقی شود و اجازه داد تا به عنوان دستاویزی برای مخالفان جمهوری اسلامی مورد سوء استفاده قرار گیرد.

۳. تحولات ماه‌های اخیر در سطح منطقه، بار دیگر اثبات کرد که قدرت ملی هر کشوری از مؤلفه‌های گوناگونی تشکیل می‌شود و تقلیل دادن آن به یک مؤلفه، می‌تواند خسارات جبران‌ناپذیری را برای منافع و امنیت ملی کشورها به دنبال داشته باشد.

فناوری و توانایی‌های تسلیحاتی، قدرت اقتصادی، ابزارهای دیپلماتیک، توانایی‌های رسانه‌ای و تاثیرگذاری بر افکار عمومی، انسجام و همبستگی ملی و غیرآن همه با هم می‌توانند تامین کننده امنیت و منافع ملی ایران در جهان پرآشوب کنونی باشند. تاکید و اصرار بر یک متغیر و نادیده گرفتن سایر مؤلفه‌ها، که متأسفانه در داخل کشور توسط عده‌ای ناآگاه و به ظاهر انقلابی، تبلیغ و ترویج می‌شود، را شاید بتوان یکی از دلایل اصلی عقب ماندگی راهبردی ایران در رویارویی کنونی با دشمنانش دانست.

۴. علی رغم سختی راه، ایران در شرایط کنونی نیز می‌تواند و باید با به دست گرفتن ابتکار عمل و عقلانیت و دیپلماسی فعال، توطئه اسرائیل مبنی بر امنیتی‌سازی پرونده ایران را خنثی سازد. البته این مهم، مستلزم تکیه بر ملت و شنیده شدن صدا و خواست آنان در عرصه‌های مختلف حکمرانی و به حاشیه راندن افراد و جریانات بحران ساز از مراکز مهم تصمیم گیری است.

۵. مذاکره مستقیم با طرف‌های اصلی منازعه و

ادامه در:
https://modaresinpress.ir/news/5101/

https://t.me/anjomanemodaresin

♦گزارش دیدار اعضاء انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها با رئیس‌جمهور/

♦انتظار کمک رئیس‌جمهور از انجمن مدرسین و دانشگاه‌ها برای حل مسائل اساسی کشور در قالب پروژه‌های عملیاتی/

♦محمود صادقی: تعدد مراجع استعلام شامل نهادهای اطلاعاتی، نمایندگان مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگی موجب تزلزل دانشگاه‌ها است/

♦علی‌محمد حاضری: وفاق با حاکمیت این قوانین، راهی است به کام حامیان خالص‌سازی و عامل ناکارآمدی دولت و نارضایتی مردم/

♦داود سلیمانی: ترجیح دیپلماسی بر میدان را از نقاط قوت آقای پزشکیان در تحولات جاری منطقه‌ای و بین‌المللی دانست که استمرار آن در حل مسئله هسته‌ای و منطقه‌ای، FATF و مذاکره مستقیم با طرف‌های اصلی مناقشات از ضروریات کلیدی است/

♦تقی آزاد: مشکل دانشگاه، هویت سرکوب شده علم، استاد و دانش توسط افرادی در حاکمیت است/

♦ژاله حساس‌خواه: مادرمان ایران در حال مرگ است. استاد دانشگاه نمی‌تواند اعتراض کند کیفیت علم رو به فنا است/

♦فرهاد درویشی: برای تحقق عدالت اجتماعی رفع فیلترینگ را از فضای مجازی به سایر حوزه‌ها همچون: کتاب، رسانه‌ها، استخدام‌ها و گزینش‌ها، نظارت استصوابی، توزیع منابع و امکانات توسعه دهید/

♦شاهد پدیده مازوت‌سوزی در حوزه مدیریت کشور هستیم. به این معنا که به دلیل فیلترهای گوناگون، شایستگان از راه یافتن به مناصب مدیریتی باز می‌مانند/

♦عزیزالله مجاهد: بی‌توجهی به رفع نارضایتی و استمرار شرایط موجود، دورنمای امنیت و تمامیت ارضی کشور را با خطرات جدی مواجه خواهد کرد/

مدرسین پرس، مریم احمدی گیوی (عضو انجمن اسلامی مدرسین): چالش‌ها و مسائل جامعه ایرانی و نهاد دانشگاه در نشست رئیس‌جمهور و اعضای انجمن اسلامی مدرسین در ۸ دی ماه در نهاد ریاست‌جمهوری مورد بحث و نظر قرار گرفت. نشست صمیمانه رئیس‌جمهور با اعضای انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها با خیرمقدم سیمائی صراف آغاز شد. وزیر علوم خطاب به آقای پزشکیان، انجمن اسلامی مدرسین را از قدیمی‌ترین احزاب دانشگاهی با ماهیت اصلاح‌طلب و البته ناظری منصف و منتقد خواند.

سپس محمود صادقی بعد از ارائه تاریخچه مختصری از انجمن مدرسین و اشاره به فعالیت گسترده انجمن در قالب ستاد دانشگاهیان در انتخابات ریاست جمهوری، این نهاد مدنی را در طول چهل‌سال گذشته از عناصر مؤثر بر حوزه مدیریت آموزش عالی و دانشگاه‌ها ذکر کرد.

آیین‌نامه‌های مغایر با استقلال دانشگاه، مداخله نهادهای موازی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی در امور غیرموظف به‌ویژه در جذب اساتید از مسائل جدی حوره دانشگاه است.

دبیر کل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها: ضمن سپاس‌گزاری از تعهد رئیس جمهور به وفای به وعده‌هایش، اعتماد رهبری و مردم را بزرگ‌ترین پشتوانه رئیس‌جمهور دانست و با بیان اینکه در دولت جدید موجی از نشاط و امیدواری در دانشگاه ایجادشده، از اقدامات دولت ازجمله بازگرداندن دانشجویان و اساتید به دانشگاه، سیره انتخابی‌شدن روسا در دانشکده‌ها و تکریم چهره‌های دانشگاهی توسط رئیس‌جمهور تقدیر کرد و در ادامه برخی از آسیب‌های حوزه دانشگاه در کشور ازجمله آیین‌نامه‌های مغایر با استقلال دانشگاه، طرد نخبگان، مداخله نهادهای موازی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی در امور غیرموظف به‌ویژه در جذب اساتید را برشمرد.

تعدد مراجع استعلام شامل نهادهای اطلاعاتی، نمایندگان مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگی موجب تزلزل دانشگاه‌ها است.

نماینده سابق مجلس با نقد فرآیند جذب طولانی، تحقیق‌ها و پرسش‌های گاهی توهین‌آمیز از اعضای هیئت‌علمی، پیشنهاد کرد جذب اساتید به دانشگاه‌ها به‌ویژه به دانشگاه‌های مادر سپرده شود و گفت “پسندیده نیست که دانشگاهی مثل دانشگاه تهران پس از یک قرن تجربه دانشگاهی، به آن اعتماد نشود و از بیرون برای آن استاد تعیین شود”.

وی تعدد مراجع استعلام شامل نهادهای اطلاعاتی، نمایندگان مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگی را موجب تزلزل دانشگاه‌ها دانست. صادقی در ادامه استفاده از ظرفیت موجود در قانون انتصاب اشخاص به مشاغل حساس، امکان انتصاب پس از گذشت یک ماه و عدم وصول پاسخ را راهکار این مسئله طرح کرد.

ایشان با اشاره به مشکلات معیشتی اساتید و دانشجویان که یکی از عوامل مهاجرت است، پیشنهاد اعطای پژوهانه به دانشجویان دکترا را انگیزه‌ساز ماندن آنها شمرد. وی با بیان نامناسب بودن وضعیت خوابگاه‌های دانشجویی هشدار داد خوابگاه‌ها نه تنها فرسوده شده اند، که به حالت خطر هم رسیده‌اند و خوف تکرار حوادث تلخی مثل پلاسکو هست.
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/news/5084/

https://t.me/anjomanemodaresin

ما و اندوه سوریه/

چالش بزرگ نظام این است که حاضر نیست بپذیرد سرمایه‌گذاری سنگین چند دهه‌ای در سوریه بر باد رفته است/

حاکمیت خاندان است بر سوریه نه خواست مردم این کشور بلکه محصول کودتای ژنرال حافظ اسد در ۵۵ سال پیش بود/

مراد کاویانی (هیات علمی دانشگاه خوارزمی و عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

فرض بر این است که امنیت و منافع ملی کشورها جهت دهنده به سیاست خارجی آنهاست. اگر چنین فرضی را بپذیریم پیش‌بینی رفتار کشورها دشوار نخواهد بود. اینکه منافع و امنیت ملی در کجا بهتر تامین می‌شود تابعی از ادراک محیطی رهبران و کارگزاران سیاسی است. بیش از چهل و پنج سال از عمر ج.ا.ایران می گذرد.

سیاست خارجی ج.ا. نیز طی این دوره فراز و فرودهای بسیاری داشته و ایدئولوژی «محو رژیم صهیونیستی» آشکار و پنهان در پس همه اقدامات کارگزاران نظام سیاسی کشورمان وجود داشته است. تقریبا همه کشورهایی که در همسایگی این رژیم قرار دارند زخم خورده سیاست های تجاوزطلبانه آن نیز بوده اند. از این رو، این رژیم کمابیش منفور ملت های منطقه است. موضوعی که در ایران نقش موثری در پیدایش و پردازش محور مقاومت داشته است. در این میان، کشور سوریه بیشترین آسیب را از همسایگی با رژیم صهیونیستی دیده است و داغ از دست رفتن بلندی‌های راهبردی جولان طی این مدت در تداوم تنش این کشور با اسرائیل اشغالگر نقش موثری داشت.

با این حال، اشغاگری رژیم صهیونیستی و تداوم تنش با این رژیم چند کارکرد دیگر هم برای سوریه تحت حاکمیت خاندان اسد نیز داشت که کمتر به آنها پرداخته شده است. اول آنکه حاکمیت خاندان است بر سوریه نه خواست مردم این کشور بلکه محصول کودتای ژنرال حافظ اسد در ۵۵ سال پیش بود. از این رو، درگیر بحران مشروعیت بود که در این میان، گوشه از نمایش کوبیدن بر طبل مخالفت با رژیم اشغالگر برای کسب مشروعیت و دستاویزی برای همبستگی ملی و سرکوب مخالفان در کشوری بود که فاقد علت وجودی است و ریشه در منافع کشورهای استعماری در قالب قرارداد سایکس – پیکو و فروپاشی امپراتوری عثمانی داشت.

خاندانی که علوی مذهب که پیروان آن از اقلیت های سوریه بودند و تعالیم مذهبی آن مورد سوء ظن اکثریت اهل سنت این کشور بود و اگر طی این مدت حمایت روحانیون شیعه از این مذهب در معرفی آن به عنوان یکی از فِرق شیعه نبود، بساط این خاندان علوی مذهب، همان سال‌های نخست برچیده شده بود. یگانه وجه مشترک علویان سوریه و اکثریت مردم این کشور، زبان عربی بود که در قالب تاکید بر آموزه های ناسیونالیستی حزب بعث ماهیتی میهَن‌شیفتِگی (شوونیسم) یافت و بسیاری از غیر عرب زبانان به ویژه کردها را از حقوق ابتدایی محروم کرد و مورد طرد و نفی حاکمیت قرار گرفتند.

از دیگر سو، ناکارامدی نظام سیاسی علوی پایه سوریه و سیاست سرکوب مخالفان بذرهای نفرت از این خاندان را در بیشتر نواحی این کشور پراکنده بود. از این رو، طبیعی بود زمانی که وزش نسیم بهار عربی به این کشور که رسید، طوفان به پا کرد و اگر نبود پشتیبانی خارجی از حکومت، بشار اسد همان سیزده سال پیش از جغرافیا به تاریخ پیوسته بود.

سوریه بری ایران، قلب محور مقاومت بود که از طریق آن به حزب الله لبنان کمک می کرد. مقامات سوریه بارها و بارها به ایران سفر می کردند و از مزایای «سیاست محور اسرائیل» ایران بهره مند می شدند. گزاف نیست اگر بنویسیم روابط ماهیت ایدئولوژیک،راهبردی-عاطفی داشت. موضوعی که باعث شد ایران دست کم طی این سیزده سال برای بقای خاندان اسد، بهای هنگفتی بپردازد. اما پیامدهای تندباد عملیات طوفان الاقصی اساسا ژئوپلیتیک منطقه را به هم ریخت و طومار این خاندان را در آذرماه گذشته برای همیشه درهم پیچید.

فاتحان شام نیز از زمانی که به قدرت رسیده‌اند سر ناسازگاری با جمهوری اسلامی گذاشته و ایران را به دلیل حمایت از حکومت اسد و اقدامات خشن و سرکوب‏گرانه اش بارها محکوم و سرزنش کرده‌اند. مسئله‌ای که مقامات ج.ا نمی‌توانند از منظر روانی‌شناختی با آن کنار بیایند. حکومتی که دهه‌ها سال آن از حمایت کرده و آن را تحت عنوان کانون محور مقاومت پرورده بودند یکباره و ناباورانه در برابر حمله هیئت تحریر شام فروریخت. هر چند فروکاستن این فروپاشی به یک عامل و مقیاس منطقی نیست.
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/political/5081/

https://t.me/anjomanemodaresin

زود دیر می‌شود...

علی اصغر خدایاری (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

۱- وعده‌ی فرشته شدن یا پیدا کردن عمر جاودان، ابزار ابلیس برای وسوسه‌ی پدرمان آدم در داستان خوردن میوه‌ی ممنوعه و هبوط بود. رواج فردافکنی (تسویف) در میان فرزندان آدم نشان می‌دهد که در همه‌ی انسان‌ها درجه‌ای از توهم جاودانگی وجود دارد. گاه فکر می‌کنم این توهم اثر وضعی همان میوه‌ی ممنوعه‌ای است که شیطان آن را به‌عنوان میوه‌ی جاودانگی به پدرمان تعارف کرد، و گاه چنین می‌اندیشم که توهم جاودانگی ربطی به میوه‌ی ممنوعه ندارد و اطمینان شدید به وعده‌ی ابلیس موجب شده است جاودانه شدن را به خود تلقین کنیم.

۲- در حالی‌که ایران مانند ماهی برون افتاده از آب در حال جان کندن است، زمامداران کشور کماکان بلاتکلیف و گیج غرق روزمرگی و سرگرم فردافکنی‌اند. یکی در انتظار رویش جوانان سوری است، دیگری مراقب است که در جایی لامپ یا سیستم گرمایش اضافی روشن نباشد، گروهی در تلاشند ۹ دی فراموش نشود، گروهی در اعتراض به رفع فیلترینگ تظاهرات می‌کنند و ... به‌نظر می‌رسد این زمامداران نوعاً کهنسال و تصمیم‌گیران اصلی بسیار سالخورده‌ی آن‌ها به جاودانگی خود یقین دارند و چه‌بسا برخی از آن‌ها با اعتماد به وعده‌ی فرشته شدن در اثر خوردن میوه‌ی ممنوعه، به توهم مصون بودن از خطا هم مبتلا شده‌اند.

۳- چند روز پیش با بزرگی که از اعضای کابینه‌ی مهندس موسوی حفظه‌الله بودند، دیداری داشتیم. ایشان نقل می‌کردند که وقتی در سال ۱۳۶۷ گزارش وضعیت اقتصادی کشور که توسط سازمان برنامه و بودجه تهیه شده بود، به مرحوم امام ارائه شد، ایشان در کم‌تر از ۴۸ ساعت پس از دریافت گزارش تصمیم گرفتند که قطعنامه‌ی ۵۹۸ را بپذیرند.

۴- حرف‌های ما هنوز ناتمام... تا نگاه می‌کنی وقت رفتن است... باز هم همان حکایت همیشگی... پیش از آن که باخبر شوی... لحظه‌ی عزیمت تو ناگزیر می‌شود... آی! ای دریغ و حسرت همیشگی... ناگهان... چقدر زود دیر می‌شود...

https://t.me/anjomanemodaresin

🔺 دانشگاه یکی از کانون‌های قابل اتکای دولت برای حل مشکلات کشور است

رئیس جمهور پزشکیان در دیدار اعضای انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها:

🔹امروز کشور با مجموعه‌ای از مسائل و مشکلات در حوزه‌های مختلف دست به گریبان است که اگر دانشگاه‌ها با ظرفیت‌های بالای خود به میدان بیایند و هریک به تناسب رشته‌های تخصصی خود موضوعات مرتبط را مشخص و برای آن راهکار اجرایی و عملیاتی احصا و ارائه کنند، بخش قابل توجهی از مشکلات کشور حل خواهد شد.

🔹متاسفانه در یکسال گذشته، بر خلاف همه رویه‌ها و قوانین بین‌‌المللی، جهان بارها شاهد حملات مرگبار رژیم صهیونیستی به مراکز درمانی، کادر سلامت، پزشکان، پرستاران و امدادرسانان بوده ‌است؛ این در حالی است که با وجود تکرار این نوع حملات، سازمان‌ها و مجامع بین‌المللی واکنش چندان موثری نداشته‌اند!

🔹کشور ما به ویژه در مناطق مرزی به رغم برخورداری از ظرفیت‌ها و منابع فراوان، همچنان با مشکلاتی همچون فقر مواجه است و از سوی دیگر با سوءمدیریت پدیده‌هایی همچون کولبری، سوخت‌بری و ته‌لنجی را به جای فرصت به تهدید برای کشور تبدیل کرده‌ایم.

https://dolat.ir/detail/455156
@PadDolat
https://t.me/anjomanemodaresin

🔺دیدار اعضای انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها با پزشکیان

رئیس‌جمهور:
🔹اگر دانشگاه‌ها با ظرفیت و تخصص خود به میدان بیایند بخش قابل توجهی از مشکلات کشور حل خواهد شد.

🔹در شرایطی که برخی از مدیران در حالت انفعال به سر می‌برند، ما آماده‌ایم با دانشگاه‌ها به صورت طرح محور کار کنیم و مبنای پرداخت‌ها نیز بر اساس عملکردها خواهد بود.

https://t.me/anjomanemodaresin

@sharghdaily
sharghdaily.com

♦فقه قرآنی ۱۸۰ درجه با فقه روایی و فتوایی فرق می‌کند/

♦اگر منطق من قرآنی باشد برخی روایات را دور می‌اندازم/

♦امام رضا(ع) می‌فرماید: روایاتی که ما را از بُعد بشری بالا برده‌اند از ما نیست/

♦قرآن می‌فرماید کسانی که ایمان آورده‌اند و آخرت را هم قبول کردند و عمل صالح هم انجام دادند، همه را روز قیامت پاداش می‌دهیم چه مسلمان باشند، چه یهودی‌، چه مسیحی‌، چه صابئی و چه …/

♦منطقی نیست که ما هم بگوییم با همه تمدن‌ها گفت‌‌وگو کنیم و هم در کتاب‌های فقهی و علمی بنویسند فقط مسلمانان طاهر بوده و غیر مسلمانان نجس هستند/

آیت‌الله سید کمال حیدری طی سخنانی در دیدار با جمعی از اعضای انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها در تقارن با ایام وحدت حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه شریعت خیلی فربه شده است، گفت: آیا شریعت در صدر اسلام آن دینی بوده که الان هست؟ یا اساسا حجم احکام دین در صدر اسلام چقدر بوده و الان به کجا رسیده است؟ آیا اکنون محوریت دین و شریعت ما قرآن است یا محوریت آن روایت، آراء علما، فتاوا، مسلّمات، ضرورت‌ها و اجماعات است؟ همین است که من در بحث‌هایم «فقه قرآنی» و «فقه روایی» را مطرح کرده‌ام. اگر ابتدا این اصل حل نشود، ما تا روز قیامت در پارادوکس‌ها می‌مانیم؛ کما اینکه ۱۴۰۰ سال در این پارادوکس مانده‌ایم.

این استاد حوزه علمیه قم افزود: اصل دوم این است که آیا پیامبر(ص) غیر از اینکه قرآن را از سوی خداوند متعال برای ما آورد، روایت و فعل داشته است؟ هیچ کدام از اینها در قرآن نیامده و تاریخ در سیره پیامبر(ص) برای ما نقل کرده است. آیا همه اینها جزء دین است یا ۹۰ درصد اینها ربطی به دین ندارد؟ یعنی پیامبر(ص) فلان غذا را می‌خورده و فلان غذا را دوست نداشته، جزء دین است؟ اگر این را در قدم اول حل نکنید، شما گرفتار یک دین چند هزار مسأله‌ای و فربه می‌شوید. و چنین می‌شود که برای مثال آقای خویی ۶۰۰ صفحه در مورد نجاسات بحث کرده است.

وی تصریح کرد:. مشهور میان علما این است که فقط مسلمانان طاهر و بقیه نجس هستند. این در حالی است که لفظ «نجس» فقط در یک مورد به کار رفته؛ آن هم آیه ۲۸ سوره توبه است که می‌فرماید مشرکین نجس هستند. و در تمام روایات شیعه و سنّی از پیامبر(ص) نیز تنها دو روایت این لغت به کار برده شده و به معنای نجاست معنوی است. حالا کسی جرأت می‌کند بگوید فقه ما باید قرآنی باشد؟! می‌گویند فلانی می‌خواهد دین را خراب کند و از بین ببرد. مشکل الان این است که شریعت فربه شده و انسان می‌بیند نمی‌تواند به آن عمل کند.

آیت‌الله حیدری با اشاره به آیه ۹۶ سوره مائده، اظهار داشت: قاعده اصلی قرآن این است که خوردن هر موجود زنده در دریا و روی خشکی (غیر از چهار مورد) حلال است؛ مگر زمانی که احرام بودید، که در آن زمان خوردن حیوانات روی خشکی، حرام است. پس این همه حرام در فقه ما را از کجا آورده‌اید؟ می‌گویند روایت و فتاوای فقها. این قرآن برای من هم نازل شده است؛ آنها آن طور می‌فهمند و من این طور؛ حق دارم بفهمم یا حق ندارم؟ آقایان می‌گویند حق ندارید. پس همان سلفیت اهل تسنن در سلفیت شیعه هم هست که حجیّت فقط در فهم قدما است؛ آنها این را از آیات فهمیده‌اند و شما حق ندارید چیز دیگری بفهمید.

وی با بیان اینکه فهم ایشان از قرآن درست نبوده است، افزود: ائمه(ع) بارها فرموده‌اند حرامی [در خوردنی‌ها] نیست مگر چیزی که خدا در قرآن فرموده است. جلد دوم تهذیب الاحکام شیخ طوسی می‌گوید امام باقر(ع) می‌فرماید هیچ [خوردنی] حرامی نیست مگر چیزی که خدا در قرآن فرموده است. آیا پیامبر(ص) همه چیز می‌خورد؟ بله، ایشان روحیه خیلی لطیفی داشت و از هر چیزی خوشش نمی‌آمد. لذا قرآن خیلی روی بُعد بشریت پیامبر(ص) تأکید می‌کند. یعنی چیزهایی را دوست دارد و چیزهایی را دوست ندارد؛ این ربطی به دین ندارد و مربوط به بشریت پیامبر(ص) است. خیلی چیزها را خوشش نمی‌آمد و می‌گفت مکروه شخصی خودم است ولی حرام نیست.

این استاد حوزه علمیه قم تأکید کرد: منطقی نیست که ما هم بگوییم با همه تمدن‌ها گفت‌‌وگو کنیم و هم در کتاب‌های فقهی و علمی بنویسند فقط مسلمانان طاهر بوده و غیر مسلمانان نجس هستند. درحالی که ایمان حقیقی و واقعی هم فقط مختص شیعیان ۱۲ امامی است. این مبنا بر اساس روایات است درحالی که خود اهل بیت گفته‌اند تا ما زنده هستیم، هرچیزی به شما گفتند یا از ما سؤال کنید و اگر هم به ما دسترسی نداشتید، هر چیزی از ما به شما رسیده را به قرآن عرضه کنید، اگر موافق قرآن بود، عمل کنید. و این یعنی فقه قرآنی۱۸۰ درجه با فقه روایی و فتوایی فرق می‌کند.
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/review/5074/

https://t.me/anjomanemodaresin

نقدی بر نامه درخواست تداوم فیلترینگ نمایندگان مجلس/

اگر فیلترینگ را صد برابر بکنید، تکنولوژی راه دور زدن آن فیلترها را فراهم می‌کند/

محسن صنیعی عضو (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

هفته گذشته و در آستانه جلسه شورای عالی فضای مجازی، ۱۳۶ نفر از نمایندگان مجلس دوازدهم، نامه‌ای به این شورا نوشتند و از این شورا درخواست کردند که نسبت به حکمرانی قانونمند در فضای مجازی اقدام کند. آنها در این نامه ضمن انتقاد از رفع فیلترینگ، طرح چنین موضوعی را «هدیه شگفتانه به دشمنان در جنگ نرم» خوانده‌اند و از شورای عالی فضای مجازی خواسته‌اند تا تحت تاثیر فضای هیجانی و احساسی قرار نگیرد. جا دارد این نامه با دقت خوانده شود و مورد تحلیل قرار گیرد. نکات زیر از این نامه، قابل توجه است:

۱- این نامه با این پاراگراف آغاز می‌شود که «با توجه به رشد روزافزون و چشمگیر فنآوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی و همچنین تاثیر همه جانبه فضای مجازی در عرصه‌های گوناگون زندگی مردم، بدون تردید امروز فضای مجازی، یک فضای حقیقی است.» مشخص است که نمایندگان محترم، اهمیت فضای مجازی را بر عرصه های گوناگون زندگی مردم از جمله عرصه اقتصادی درک کرده‌اند و به خوبی خبر دارند که چگونه امکان گسترش کسب و کار در فضای مجازی وجود دارد یا امکان رونق کسب و کارهای در فضای حقیقی، با استفاده از فضای مجازی وجود دارد.

خبر دارند که با استفاده از فضای مجازی، امروزه، حتی روزنامه‌های سراسری در همه دنیا، به سمت روزنامه‌های اینترنتی، پیش رفته‌اند و نسخه چاپی را به حداقل رسانده‌اند. خبر دارند که در همین فضای مجازی، می‌توان شبکه‌های تحلیلی مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی برقرار کرد که الان وجود دارند. ابتدای نامه را با این سخن آغاز کرده‌اند، مثل این که می‌خواهند با توجه به اهمیت فضای مجازی در زندگی مردم و این که گسترش ارتباطات، نقش بسیار برجسته ای بر رشد کشورها دارد، خواستار گسترش فنآوری ارتباطات و فضای مجازی شوند.

۲- در ادامه این نامه آمده است که «همه این‌ها نشان می‌دهد که ما در یک جنگ شناختی با فنآوری‌های بسیار پیچیده قرار داریم. در برابر هر اقدام ما در عرصه مجازی، طراحی و اقدام می کند، از این رو ما هم باید با کمک جوانان نخبه ICT کشور، برای مقابله با دشمن، طرح و اقدام داشته باشیم.» عبارت جنگ شناختی، یعنی بحث در حوزه باورها و اعتقادات است. این نشان می‌دهد که مردم و جوانان، حرف‌های دیگران را بهتر از ما می‌پذیرند و حرف‌های ما، خریداری ندارد. در حقیقت، عبارت جنگ شناختی، شکست خودی‌هایی که مصداق آن صدا و سیما و نیز تفکر حاکم است، را نشان می‌دهد. متاسفانه موقعی که چند تاثیر از فضای مجازی بر خلاف میل نمایندگان دیده می‌شود، به جای به کارگیری روش‌های فعال در پاسخگویی به شبهات در همان فضای مجازی، فیلترینگ را به عنوان ساده‌ترین راه پیشنهاد می‌کنند. درست مثل مسأله سختی که معلم از شاگرد پرسش می‌کند و شاگرد تنها راه حل رهایی از مسأله را پاک کردن صورت مسأله می‌داند.

۳- در این نامه، باز ادامه داده‌اند که «پرواضح است مسأله اصلی فضای مجازی کشور، فعالیت انحصاری، یله و رهای چند سکوی آمریکایی نیست» آن چیزی که من می‌بینم، فضای مجازی انحصاری و یله و رها نیست. الحمدلله اینترنت که یوتیوب و فیسبوک و اینستاگرام و تلگرام و واتس اپ و توییتر و صدها شبکه خبری خارجی، فیلتر بوده و هستند و اینترنت هم آن قدر یله و رها نیست. الحمدلله همه دستگاه‌های قانونی کشور، کار خود را در فیلترکردن عمده اینترنت در ایران انجام داده اند و اینترنت هیچ گاه، یله و رها نبوده است، ولی آن چه که شما یله و رها می بینید، در حقیقت این است که بعد از همه راه ها و ابزارهایی که دستگاه های حکومتی برای بستن فضای مجازی به خرج داده اند، به برکت تکنیک های مختلف و فیلترشکن های رایگان و غیر رایگان، دور زده می شود. اگر فیلترینگ را صد برابر بکنید، تکنولوژی راه دور زدن آن فیلترها را فراهم می‌کند.

در حقیقت، این جمله، شکست فیلترینگ را بیان می‌کند ولی عجیب است که باز فیلترینگ را تجویز می‌کنند و اگر شورای عالی فضای مجازی دنبال رفع فیلتر واتس اپ برآمده بود، آن را نکوهش کرده اند و خواستار تداوم فیلترینگ بوده اند. جالب است نمایندگان محترم، از گسترش دیش های ماهواره ای استارلینک در کشور خبر دارند که رقم آن به ده ها هزار رسیده است و قطعا نرخ رشد آن بسیار سریع است.
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/review/5070/
https://t.me/anjomanemodaresin

«شورای عالی انقلاب فرهنگی را تعطیل یا پاسخگو کنید»

«آن کس که با ترس زندگی می‌کند، شرمسار خواهد مرد!»

دکتر حسن جعفریانی عضو هیات علمی دانشگاه بجنورد و عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها در دیدار نخبگان خراسان شمالی با رئیس جمهور:

شورای عالی انقلاب فرهنگی باید پاسخ دهد
چرا دیگر از دانشگاه ها مطهری‌ها و شریعتی‌ها سر بر نمی آورند!؟
چرا دیگر شاعرانی چون نیما و اخوان و شاملو ظهور نمی‌کنند!؟

باید عقلانیت را در نظام حکمرانی حاکم کنیم و در این راه از قیل و قال الیگارش‌های ثروت نترسیم.
زیرا آنکس که با ترس زندگی می کند، شرمسار خواهد مرد!

https://t.me/anjomanemodaresin

آیا مداحی رسانه مناسبی برای تبیین است؟

چنانچه تنها به احساساتی که در مداحی بیشترین بروز و ظهور را دارد، تکیه شود، جنبه عقلانی افراد رشد نمی‌کند/

بشیر معتمدی

باسمه تعالی

رهبری در سخنان اخیر خود فرموده اند: «مداحی یک رسانه تمام عیار است، چون یک رسانه است، می تواند ابزار تبیین باشد». و بعد تأکید نموده اند که مداحی یک هنر ترکیبی است که هنر صدا، آهنگ، شعر، مدیریت جمعیت و چهره به چهره شدن با مردم را دارد (بیانات رهبری/ ۳ دی ۱۴۰۳).

در اینکه «مداحی» یک رسانه است و هنرهای مختلفی در آن جمع شده است، جای تردیدی وجود ندارد، اما در مورد استفاده از آن جهت تبیین توجه به نکاتی حائز اهمیت است:

۱- جامعه ایران اکنون در یک وضعیت دو قطبی و شکاف اجتماعی قرار دارد که عوامل مختلفی در شکل گیری این وضعیت مؤثر بوده است. چنانچه به آخرین پیمایش علمی در مورد وضعیت نگرش ها و ارزش های ایرانیان که در سال گذشته نتایج آن منتشر شده، توجه شود، این دو قطبی ها و شکاف‌ها در موضوعات مختلف به درستی تأیید می شود (مانند موضوع حجاب)، بطوریکه دو طرف در جامعه در این موضوعات در تقابل با هم قرار می‌گیرند. در این میان، مسائل مربوط به «دین» محوری­ترین موضوع دو قطبی است که خود دلایل متعدد دارد.

در این وضعیت، استفاده از رسانه «مداحی» برای تبیین، دچار نقص جدی است، چراکه تنها رسانه بخش دیندار جامعه است و بخش دیگر جامعه به دلیل همین تقابل‌ها اساساً به آن و محتوای آن توجه نمی‌کنند و لذا چنین رسانه‌ای نمی‌تواند در جهت تبیین مسائل، حداقل برای بخش زیادی از مردم کارکرد داشته باشد. مگر اینکه تنها آن بخش دیندار جامعه برای تبیین مدنظر باشند و بخش دوم جامعه نادیده گرفته شود و اهمیتی برای تبیین نداشته باشند. در این وضعیت تقابل‌ها و شکاف‌ها افزایش می‌یابد. بنابراین رسانه‌­هایی می‌توانند برای تبیین کارکرد لازم را داشته باشند که هر دو طیف جامعه از آن استفاده مشترک دارند.

۲- اندیشمندان عصر حاضر را «عصر تصویر» نامیده‌اند. در واقع با ظهور رسانه‌های الکترونیک همچون سینما، تلویزیون و اینترنت، ظرف «تصویر» بستر ارائه پیام گردیده است و لذا شناخت‌های بشر نیز بر اساس تصاویری که هر روز از طریق رسانه ها با آن مواجه می شود، شکل می گیرد. این در حالی است که «مداحی» رسانه ای شفاهی است و در نتیجه کارکرد لازم را در این عصر ندارد.

به بیان دیگر، دیگران با استفاده از «تصویر»، روایت خود را از وقایع ارائه می دهند و این تصاویر با بهره گیری از ابزارهای تکنولوژیک، روز به روز واقعی تر به نظر می رسد تا جایی که حتی اندیشمندان معتقدند نه تنها همتای امر واقعی می‌شود، بلکه می‌خواهد جای آن را بگیرد. در چنین وضعیتی اتکا به رسانه شفاهیِ مداحی، مثل مسابقه دوچرخه با بنز است و تنها شکست را به همراه دارد.

۳- «مداحی» رسانه‌ای مبتنی بر «احساسات» است و بر پایه احساسات بنا می شود. این در حالی است که مطهری اولین شرط موفقیت یک پیام تبلیغی را «عقلی» بودن، قدرت و نیرومندی محتوای آن می داند (حماسه حسینی، ج ۱). علاوه بر این اسلام را از ادیانی می دانند که تحریک احساسات و عواطف در آن کمتر از بُعد عقلانی به چشم می خورد.
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/review/5067/

https://t.me/anjomanemodaresin

«جهاد دانشگاهی و بحران ناترازی»

«تبدیل ظرفیت طلایی جهاد دانشگاهی به یک بنگاه اقتصادی بدهکار»

محمد جواد باورسادی (رییس ستاد جوانان دکتر پزشکیان در استان چهارمحال و بختیاری)

✍️کشور ما امروزه با ناترازی‌های مختلف در حوزه‌های انرژی، مالی و بانکی، و صندوق‌های بازنشستگی مواجه است. ریشه اصلی این ناترازی‌ها را می‌توان در سوء مدیریت و عدم بهره‌گیری بهینه از فرصت‌ها و ظرفیت‌های متعدد، از جمله نیروی انسانی متخصص و کارآمد، جستجو کرد. در واقع، پیش از آنکه این ناترازی‌ها به بحران‌های جدی تبدیل شوند، کمبود نیروی انسانی متخصص، باتجربه و خلاق از دلایل عمده سوء مدیریت و در نتیجه ناترازی‌های کنونی به شمار می‌رود. که در صورت عدم اصلاح این حلقه مفقوده، نتیجه‌ای به جز ادامه وضع موجود و روند معکوس توسعه نامتوازن برای دولت و کشور نخواهد داشت. 

✍️جهاد دانشگاهی متناسب با رسالت‌های تعریف شده خود، می‌تواند به عنوان یک نهاد علمی و پژوهشی، نقش مهمی در تربیت و تامین نیروی انسانی متخصص ایفا نماید.  چنانکه جهاد دانشگاهی ضمن ارتباط موثر با بدنه دانشگاهی، نخبگان و اندیشمند، باید بتواند در حوزه پژوهشی، به پیشرفت کشور و نیل به خود اتکایی ملی در حوزه‌های استراتژیک فناوری موثر واقع شود.  یا از سوی دیگر می‌بایست نسبت به ارتقا سطح دانش،  بینش و مهارت نیروهای متخصص با رویکرد توسعه و حل مشکلات کشور و پر نمودن خلا‌های آموزشی موجود اقدام نماید. همچنین  اهتمام به حضور دانشگاهیان در پیشرفت و توسعه کشور و ایجاد جامعه‌ای متفکر از رسالت‌های مهم دیگر جهاد درکشور است. 

✍️اما بر خلاف رسالت‌های راهبردی در پیشبرد برنامه‌های توسعه،  و ظرفیت‌های موجود جهت حل نظام مسائل کشور، امروزه جهاد دانشگاهی خود زیر سایه یک فرآیند بروکراتیک،  درگیر روزمرگی‌های دیوان سالار شده و زمانی طلایی خود را به سوء مدیریت‌های خطرناک به ودیعه سپرده است. برای نمونه به جرأت آنچه که امروز در مجموعه جهاد دانشگاهی استان چهارمحال و بختیاری می‌گذرد، اعم از ناکارآمدی‌های فراوان در حوزه‌های آموزش و پژوهش و فناوری، و ناتوانی در حل کوچکترین مسائل استان،  فاصله چشمگیر با جامعه دانشگاهی و نخبه به واسطه اندیشه و عملکرد جریان خالص‌ساز و غیرمتخصص حاکم بر مجموعه در حوزه‌های مختلف مدیریتی،  آموزشی،  پژوهشی و...  و تبدیل این ظرفیت طلایی به یک بنگاه اقتصادی بدهکار،  را می‌توان به بسیاری از واحدهای دیگر در کشور تعمیم داد.

✍️مهم ترین پیشنهاد جهت تحقق شعارهای دولت چهاردهم و از جمله هدف به کارگیری نیروی متخصص و رفع ناترازی‌ها،  توجه ویژه دولت به ظرفیت جهاد دانشگاهی بعنوان یک فرصت طلایی برای ارتباط بیشتر جامعه،  صنعت و حاکمیت با بدنه دانشگاهی و نخبگان می‌باشد.

ریاست محترم جمهوری و مجموعه وزرای مربوطه می‌بایست با جدیت تمام و عدم توجه به رفتار جریان خالص‌ساز که مستعد استفاده سوء از شعار وفاق ملی هستند،  زیرساخت‌های نقش آفرینی این نهاد استراتژیک را با رویکرد مردمی سازی فرآیند توسعه و حل نظام مسائل کشور،  و هویت بخشی به نقش جامعه دانشگاهی،  نخبگان و جریان دانشجویی نخبه را فراهم آورند،  که این مهم با به کارگیری مدیران همراه با سیاست‌های دولت و مورد اقبال عموم جامعه و جریان دانشگاهی، میسر می‌شود. و این چنین می‌توان شاهد تحقق شعارهای دولت در مردمی سازی،  توسعه،  استفاده از نیروی متخصص جهت سرعت بخشیدن به قطار توسعه و حل ناترازی‌ها باشیم.

https://t.me/anjomanemodaresin

🆔@shkma

«شکست حوزه و دانشگاه در آزمون تازه!»

حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

   بطور دقیق در روز ۲۷ آذر سال جاری یعنی ۱۴۰۳ و در سالگرد وحدت حوزه و دانشگاه و در آئین پایانی جشنواره فارابی، دکتر سیمایی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری طی سخنانی در اهمیت نقش علوم انسانی در اصلاح امور، بر ضرورت باز اندیشی و بازخوانی و تجدیدنظر در پاره‌ای سیاست‌های فرهنگی و کلان رایج در کشور تاکید کردند. به فاصله چند روز پس از آن، خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، پاسخ نسبتا تندی را خطاب به وزیر علوم، روانه کرد و بر موضوع تجدید نظر در سیاست‌ها که در سخنان وزیر علوم مطرح شده بود، خرده گرفت و بطور کنایی و تصریحی، وزیر علوم را فاقد صلاحیت علمی و شناختی در بررسی فنی و عمیق سیاست‌ها انگاشت.
   این رفت و برگشتِ گفتاری نشان از عدم آمادگی و فقدان امکان پذیرش اشتباه مقامات فرهنگی و نبودن بسترهای لازم برای گفت و گو میان فرهیختگان در کشور و حتی در میان عالی‌ترین سطوح مدیریتی کشور است در حالی که وزیر علوم، تحصیلات خود را در حوزه علمیه و دانشگاه آن هم در رشته حقوق، که رشته‌ای در میانه حوزه و دانشگاه است، سپری کرده‌است و خسروپناه نیز یک روحانی و در لباس روحانیت است و دبیری شورای عالی انقلاب فرهنگی را بر عهده دارد؛ شورایی که متولی سیاستگذاری و نظارت بر نهادهای و دستگاه‌های فرهنگی و آموزشی کشور است!
  پاسخ سریع و صریح دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، هماهنگ با سبک اعلام مواضع زودهنگام و سریع مقامات ارشد نظام، که عملا راه و امکان اظهار نظرات متفاوت را از مسئولان و منتقدان پایین دستی سلب می‌کند، راه را بر انتقاد از سیاست‌های فرهنگی بست و مهری بر کامل بودن و مطلوب بودن آن زد و ایرادات و انتقادات احتمالی بعدی را به سوی روش‌های اجرایی و قوانین مبتنی بر سیاست‌ها، روانه ساخت! این در حالی است که چه بسا افزون بر روش‌های نامناسب و قوانین ناصواب برای اجرای سیاست‌ها، ماهیت ارزش‌های که بر مبنای آن، سیاست‌ها اتخاذ شده است، ناقص و معیوب و باطل باشد!
  پاسخ سریع و نسبتا تند دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی به وزیر علوم، در حالی است که در طی چند سال اخیر، موضوع گفت و‌گو در دانشگاه‌ها مورد توجه قرار گرفته است و استادان و دانشجویان دعوت می‌شوند تا در حضور مقامات اجرایی کشور، در پیرامون مسائل کشوری به تبادل نظر بپردازند.
وحدت و هم‌افزایی میان حوزه و دانشگاه چنانچه در سطح مقامات ارشد و مسئولان نهادهای بالادستی کشور رعایت و مورد اعتنا نباشد، چگونه می‌توان امر گفت و گو را به بدنه جامعه و قشر کنش‌گران فرهنگی و اجتماعی تجویز و تزریق نمود؟
در بررسی آسیب‌ها و پیش نیازهای این گفت و گوها، می توان به چند نکته پایه ای اشاره نمود:

۱ـ تمرینِ گفت و گو و پایبندی به التزام و ملزومات گفت و گو، می تواند با گذر زمان، اعتماد همه طرف های گفت و گو از جمله اعتماد ملی را در جامعه ایران تقویت کند.
  ۲ـ گفت و گو، فرصتی برای همافزایی و پرهیز از خودکامگی و استبداد رای است که از دوران دبستان و حتی پیش دبستانی در قالب فعالیت های گروهی و دسته جمعی می تواند مورد اهتمام مربیان و خانواده ها قرار گیرد.
  ۳ـ  در گفت و گوست که در برابر مخاطبان، لازم است با قدرت استدلال منطقی، درستی دیدگاه خود را به اثبات برسان  و بالا بردن قدرت توجیه، سهم زیادی در این فرآیند دارد!
  ۴ـ در کنار گفت و‌گو های آزاد ولی هدف‌دار سیاسی، نشست های ادبی، کتابخوانی، نقد شعر و داستان و سفرنامه خوانی می تواند موجب رونق گرفتن خانه های فرهنگی و کانون های هنری و آزاد و با تکیه بر امکانات دولتی پا بگیرد و در بالابردن میزان خودباوری و جمع گرایی موثر باشد! این رشد ادبی و هنری و اجتماعی، بی گمان در تقویت اعتماد ملی و استوار نمودن امنیت اجتماعی و اخلاقی نقش غیر قابل انکاری دارد!
   ۵- جوانان و دانشجویان و دختران و پسران جوان بیش از دیگران، نیازمند تقویت اعتماد و دلبستگی متقابل میان خویش و‌جامعه هستند و این همگرایی هنری و فرهنگی در بسترِ گفت و گو می تواند زمینه این دلبستگی و هویت سازی را فراهم کند.
۶- گفت و گوها هیچ حد و مرزی نمی‌شناسند حتی ارزش‌ها، که مبنای سیاستگذاری هاست می‌مورد گفت و گو و انتقاد قرار گیرد.

https://t.me/anjomanemodaresin

«ضرورت تغییر مدیریت در جهاد دانشگاهی»

یادداشت دریافتی

✍️ جهاد دانشگاهی به‌عنوان یکی از نهادهای شکل گرفته بعد از انقلاب اسلامی، متناسب با اهداف پیش‌بینی شده برای آن در زمینه‌های فرهنگی، علمی و تحقیقاتی می‌تواند همراستا با برنامه‌های دولت نقش بسزایی در توسعه کشور ایفا کند. یکی از اساسی‌ترین پارامترهای تحقق این امر، مدیریت این نهاد می‌باشد. واضح است که رئیس جهاد دانشگاهی باید فردی شایسته و کارآمد، آشنا به بافت و فرهنگ آن و در عین حال همسو و همراستا با گفتمان و سیاست‌های دولت در راستای توسعه و پیشرفت باشد.

✍️ متاسفانه رویکرد مدیریت کنونی جهاد دانشگاهی در دو سال گذشته نشان از بیگانه بودن ایشان با فضای این نهاد داشته و جهت‌گیری‌ها و سوگیری‌های برخی از معاونین و مدیران منصوب وی در دوران انتخابات ریاست‌جمهوری و به‌خصوص بعد از استقرار دولت دکتر پزشکیان نیز به‌خوبی بیانگر تضاد جدی ساختار مدیریت کنونی این نهاد با گفتمان دولت می‌باشد. نمونه بارز آن را می‌توان در رفتار کاملا غیرحرفه‌ای خبرگزاری ایسنا در دیدار رئیس‌جمهور با مدال‌آوران المپیادهای علمی جهان مشاهده کرد. انتخاب نامتقارن تیتر خبر که بخشی از سخنان رئیس‌جمهور منتخب بوده با تصویر، پیامی جز عدم همراهی و مخالفت با گفتمان دولت را به ذهن مخاطب منتقل نخواهد کرد. کما اینکه اگر این امر سهوا و غیر عمد نیز باشد چیزی جز این را نشان نمی‌دهد که مدیران منتصب در این مجموعه بر مبنای شایستگی و کارآمدی انتخاب نشده‌اند.

✍️ بیگانه بودن مدیریت جهاد دانشگاهی با فرآیند انتخاب و انتصاب روسای واحدهای کشور برمبنای شایستگی‌های لازم و ارجح بودن روابط در انتصابات برای ایشان حاصلی جز وارد شدن آسیب‌های جدی در حوزه‌های گوناگون به این نهاد را نداشته است:

◀️ کاهش ارتباطات موثر این نهاد با سایر نهادهای دولتی و خصوصی و به‌خصوص جامعه دانشگاهی و نخبگانی، ناتوانی در مدیریت بهینه منابع مالی و انسانی، کاهش شدید توان مالی واحدهای گوناگون در پرداخت حقوق اعضای خود، عدم توجه به سرمایه انسانی به‌عنوان کلیدی‌ترین اصل سازمان و حفظ نکردن کرامت و جایگاه آن که منجر به سرعت گرفتن خروج نیروهای توانمند و دلسوز از این نهاد شده است، کاهش چشمگیر کیفیت پروژه‌های پژوهشی، از دست رفتن جایگاه این نهاد به‌عنوان یکی از بازیگران زیست‌بوم فناورانه کشور و... گوشه بسیار کوچکی از مشکلات عدیده جهاددانشگاهی در دوره کنونی خود می‌باشند که ضرورت تغییر در مدیریت کلان آن را به‌عنوان یک اولویت اصلی و جدی نشان می‌دهد.

✍️ امید است دولت چهاردهم و متولیان زیربط از جمله وزرای محترم علوم و بهداشت، معاون علمی ریاست‌جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه که از اعضای اصلی هیات امنای این نهاد نیز می‌باشند تمهیدی مناسب بیندیشند تا با انتخاب فردی شایسته و آشنا با این نهاد، هرچه زودتر جهاددانشگاهی به مسیر اصلی خود بازگشته و به‌عنوان بازوی کمکی دولت در راستای توسعه کشور به نقش‌آفرینی موثر و سازنده‌ای بپردازد.

https://t.me/anjomanemodaresin

«در میان این همه پیامبر متوهم "زبان"، یک عبدالمطلب "گوش"م آرزوست!»

علی اصغر خدایاری (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

۱- عبدالمطلب*
لشگر پیل‌سواران در اطراف مکه خیمه زده بود و آماده می‌شد تا با حمله به شهر، کعبه را که جان مکه بود، ویران کند. به فرمانروای لشگر خبر دادند که بزرگ مکه تقاضای ملاقات دارد. ابرهه پذیرفت. عبدالمطلب داخل شد.
- خوب! از من چه درخواستي داري؟
- سپاهيان شما شتران مرا به جور ستانده‌اند دستور بدهید آن‌ها را به من بازگردانند.
ابرهه با تمسخر و کنایه گفت:
- من براي ويران كردن عبادتگاه شما آمده‌ام، و تو که پرده‌دار کعبه‌ای به شترانت فکر می‌کني؟
عبدالمطلب پاسخ داد:
- من خداوندگار شترانم، كعبه هم برای خود خداوندگاري دارد!
فرمانده دستور داد شترها را به او بازگردانند.
فرداي آن روز، وقتي كه خورشيد داشت آسمان مكه را ترك مي‌گفت، از پيل‌ها و پيل‌سواران و امير آنان اثري باقی نمانده بود. سپاهی که ديروز از غرور سر به آسمان می‌ساييد، امروز مانند علف نیم‌خورده‌ی شتران در بیایان عربستان بر خاک افتاده بود.

۲- پیامبر "گوش"*
آن روزها در آن سرزمين سخنوری و فصاحت بيان بزرگ‌ترين هنر مردان به‌شمار مي‌رفت. نکوهش‌گران لب به استهزای محمد گشودند، که اين چه پيام‌آوری است که سخنوری نمی‌داند و فقط گوش می‌دهد، و او را به کنایه ” گوش“ نام نهادند.
سروش وحی پيام آورد که به اين افراد بگو خير شما در گوش بودن پيامبر است. او را که به خدا ايمان آورده است و به مؤمنين اطمينان دارد، چه نيازی به درازگويي است؟ اين پيامبر شنوا برای کسانی که او را باور کرده‌اند، رحمت فراگير و لطف مطلق است.
پيام‌آور دانايي و آگاهی براي ابلاغ پيام خويش، که همه از جنس کلام بود، نيازي به زبان نداشت. او رفتار، كردار، و سراسر زندگي خود را ترجمان پيام خویش قرار داده بود، و از مدعیان همراهي و ياري خود خواسته بود مردم را با وسيله‌اي غير از زبان به راه او بخوانند.

۳- پیامبران "زبان"*
سال‌هاست کسانی‌که آن‌ها را برای حفاظت و تيمار شترانمان اجیر کرده‌ایم، شتربانی را رها کرده‌اند و هوس هماوردی با به خیال خودشان ابرهه‌های زمان به سرشان زده است. خود را پیامبرانی می‌پندارند که برانگیخته شده‌اند تا خدا را و جهان را از شر پیل‌سواران برهانند. ناشنوایان سر تا پا "زبان" و همیشه طلبکاری‌اند که داعیه‌ی اداره‌ی جهان و راندن جهانیان به دروازه‌ی رستگاری را دارند! حاصل تلاش این خودپیامبرپنداران به باد فنا رفتن یا به گروگان گرفته شدن شترانمان و به قربانگاه رفتن یا آواره شدن فرزندانمان است...
در میان این همه پیامبر متوهم "زبان"، یک عبدالمطلب "گوش"م آرزوست!

https://t.me/anjomanemodaresin

«وحدت درونی با ایجاد اصلاحات سخت»

داود سلیمانی(عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

داود سلیمانی، نماینده مجلس ششم و عضو شورای مرکزی انجمن مدرسین دانشگاه در گفت‌وگو با هم‌میهن به ارزیابی تغییر مواضع قالیباف پرداخته و تاکید کرد: «من فکر می‌کنم آقای قالیباف مواضع ثابتی ندارد و مواضع او بسته به شرایط تغییر می‌کند. جایی که احساس می‌کند باید همراهی داشته باشد و فشار اجتماعی باعث می‌شود کوتاه می‌آید. ضمن آنکه دنبال آن است که نظرات هیئت حاکمه را هم به هر نحوی جلب کند و در جهت آن حرکت کند. به همین دلیل دچار چالش و تناقض در مواضع می‌شود.»
او با اشاره به اینکه قالیباف اعلام کرد قانون حجاب و عفاف را ابلاغ می‌کنم، افزود: «این قانون در شورای‌عالی امنیت ملی مطرح شده و ابلاغ و اجرای آن را به صلاح ندانستند. بنابراین قالیباف باید این صحبت خود را توجیه کند. توجیه قالیباف این است که می‌گوید باید قانونی را بنویسیم که قابل اجرا و مورد پذیرش مردم باشد اما قالیباف با اعلام موضع قبلی خود به تناقض می‌افتد. این نشان می‌دهد که قالیباف به هدف و خواسته‌ای که قبلاً اعلام کرده نخواهد رسید و برای اینکه بدتر نشود، این رفتار خود را در موافقت با مردم توجیه می‌کند.»
سلیمانی در پاسخ به این سوال که آیا تصمیم برای ابلاغ قانون حجاب و عفاف از محبوبیت و مشروعیت قالیباف کاسته است؟ گفت: «به‌طور طبیعی ایشان محبوبیتی در جامعه ندارد و با اقدام جدیدش نمی‌تواند کسب مشروعیت کند. مردم این نوع تلاش‌ها را در جهت منفی ارزیابی می‌کنند. اما ایشان دوست دارد طوری وانمود کند که کنار مردم است و در راستای خواسته مردم قدم برمی‌دارند. حال آنکه در عمل این را نشان نداده است.»
او درباره همراهی قالیباف با دولت چهاردهم و مسعود پزشکیان، افزود: «من احساس محبوبیتی نکردم. قالیباف همراهی‌هایی با دولت داشت و از آن طرف سهم‌خواهی‌هایی مد نظرش بود که کمابیش هم به آن دست یافته است. در انتخاب استاندارها و برخی از انتصابات آقای قالیباف امتیازاتی گرفته است. شاید برای امتیاز بیشتر، ایشان خواسته آقای پزشکیان را تحت فشار قرار دهد؛ آن‌هم با توجه به تندروهایی که مجلس درباره موضوع آقای ظریف و قانون حجاب و عفاف رخ داد و حالا که می‌بینند به اهداف خود نرسیده‌اند، عدول مجددی می‌کند که بگوید با مردم همراه است. اما با توجه به نوع تعاملاتی که با دولت انجام می‌دهد مافی‌الضمیر ایشان این است که تقاضاهای حداقلی مجلس را پیش ببرد. مردم این مواضع را صرفاً همراهی‌هایی تلقی کردند برای دولت پزشکیان تا از سدهایی بگذرد که توسط مجلس یا مجموعه‌هایی دنبال منافع به وجود می‌آید. درست است که آقای پزشکیان در مواردی با آنها همراهی می‌کند اما اینطور نیست که خط قرمزی نداشته باشد و کاملاً تسلیم آنها باشد.».
سلیمانی اما به موضوع مهم‌تری اشاره و تاکید کرد: «موضوعی کلان‌تر از بحث دولت و مجلس وجود دارد؛ آن‌هم انسجام پس از وفاق است. در حال حاضر وفاق باید تبدیل به انسجام ملی شود و کلید  آن هم دست مقامات عالی نظام است که در شرایط کنونی ناپایدار است به‌ویژه با وجود تحولات در منطقه و تهدیدات آمریکا و اسرائیل و دیگر ترامپ به ریاست‌جمهوری آمریکا می‌رسد. این شرایط ناپایدار در ایران نیازمند حکمتی است که سران عالی نظام به کار گیرند تا انسجام ملی در عبور از این شرایط به دست بیاید. این انسجام جز با گام‌های اصلاحی و بلندی که سرنوشت کشور را به سمت بقا و  کم شدن فشارها تغییر دهد، به دست نمی‌آید. باید رئیس‌جمهور، مجلس و قوه‌قضائیه به‌ویژه مقام رهبری مدنظر قرار دهند که بیش از هر زمان دیگری نیازمند وحدت درونی هستیم. این مهم حاصل نمی‌شود مگر اینکه در مسیر اصلاحات سخت و جراحی‌های سخت حرکت کنیم.».

https://t.me/anjomanemodaresin
https://hammihanonline.ir/
https://t.me/Reformstrategy/1169

♦رژیم سوریه یک نظام دیکتاتوری، خشن و غیرمردمی بود و حمایت جمهوری اسلامی از اسد موجب خدشه‌دار شدن به جایگاه و حیثیت ایران در نزد مردم سوریه شد/

♦حکومت اسد در سوریه مصداق حکومت کودتایی یک اقلیت سیاسی بر اکثریت مردم بوده و طبیعی است که حکومت اقلیت بر اکثریت دوام نیاورد/

♦سرمایه اصلی هر حکومت و نظامی را مردم آن کشور تشکیل می‌دهند/

♦نظام سیاسی سوریه به جای روی آوردن به مردم و تن دادن به اراده ملی، مبادرت به سرکوب و کشتار و آوارگی مردم کرد و با دست خودش، مردم را به سمت خشونت، مسلح شدن، عدم همراهی با حکومت و کمک گرفتن از کشورهای دیگر سوق داد/

♦امیدواریم مردم و نخبگان و گروههای مختلف سوریه از فضای ایجاد شده برای استقرار دولت ملی ناشی از انتخاب واقعی مردم بهره بگیرند/

♦بحث درباره مسائل سیاست خارجی را باید موجه دانست و نقد و بررسی آن را مجاز کرد/

♦جمهوری اسلامی شایسته است که عملکرد خود در حوزه سیاست خارجی را مورد بازنگری جدی قرار داده و طرحی نو در این حوزه دراندازد/

بیانیه «حزب مجمع ایثارگران» درباره تحولات کشور سوریه

بسم الله الرحمن الرحیم

پس از سالها جنگ و خونریزی و کشتار و آوارگی مردم سوریه، سرانجام طومار خاندان اسد در سوریه پیچیده شد و حکومت ۵۴ساله حزب بعث در این کشور به پایان رسید. هر چند هنوز ابعاد تحولات اخیر این کشور و دلایل سقوط غافل‌گیرکننده بشار اسد روشن نیست و فضای تحولات ۱۱ روزه منجر به سقوط دمشق و فرار بشار بسیار غبار آلود و پر ابهام است اما آنقدر از وضعیت این کشور اطلاعات در اختیار همگان هست که بتوان روند کلی حوادث را تحلیل و مواضع خود را درباره تحولات این کشور بخصوص از منظر منافع ملی ایران بیان کرد.

حکومت اسد در سوریه مصداق حکومت کودتایی یک اقلیت سیاسی بر اکثریت مردم بوده و طبیعی است که حکومت اقلیت بر اکثریت دوام نیاورد. در طی بیش از نیم قرن، خاندان اسد بدون توجه به رای و نظرمردم سوریه، بر کشور حکومت کرده و اعتراضات و نارضایتی‌ها را با خشن‌ترین شیوه سرکوب نمودند. با توسل به خشونت و زور، بقای حکومت برای مدتی میسر شد اما متاسفانه این وضعیت بهترین امکان را برای مداخله بازیگران بیرون مرزها و کشورهای دیگر فراهم کرد و گروه‌های مسلح متعددی با حمایت کشورهای دیگر از جمله آمریکا، اسرائیل، ترکیه، عربستان و… در مناطق گوناگون سوریه تاسیس شدند و این کشور را به حوزه نفوذ دولت‌های خارجی تبدیل کردند.

در این وضعیت، حکومت اسد برای بقا به دولتهای روسیه و ایران متوسل شد و این دولتها هم با انگیزه‌های متفاوت وارد عرصه شدند و بخصوص در جنگ با داعش، در کنار نیروهای وفادار به اسد جنگیدند. همه این تمهیدات نتیجه نداد و سرانجام در چند روز گذشته نظام سیاسی غیرمردمی ساقط شد و گروه‌های مسلح مخالف، قدرت را در دمشق به دست گرفتند. بی‌تردید نظام سیاسی سابق در سوریه، دشمنانی مانند آمریکا و اسرائیل را هم در مقابل داشت چرا که خود را بخشی از بدنه جبهه مقاومت قلمداد می‌کرد و با جمهوری اسلامی و نیروهای حزب‌الله لبنان و گروههای متعدد فلسطینی همراهی‌های معناداری داشت.

دشمنان برای ضربه زدن به جبهه مقاومت و جمهوری اسلامی، حذف اسد را در دستور کار داشتند و نداشتن پایگاه مردمی خاندان اسد، تحقق این هدف را میسر کرد. تکیه بر یک قدرت خارجی مانند روسیه که خودش گرفتار مشکلات فراوان داخلی و جهانی و یک جنگ خارجی است، در این شرایط نمی‌توانست نفعی برای اسد داشته باشد بخصوص به خاطر روابط مشکوک و پنهانی که میان مسکو و تل‌آویو وجود داشته و دارد. ایران هم که به دلیل پیوستگی با جریان مقاومت ضداسرائیلی به بقای اسد دلبسته بود، بدون همراهی مردم آن کشور، توان دفاع از رژیم حاکم بر سوریه را نداشت و باعقب‌نشینی ارتش و دست شستن اسد از مقابله با معارضان مسلح، مجبور به ترک صحنه شد.

اکنون اقشاری از مردم سوریه خوشحالند که سایه نظام دیکتاتوری از سرشان برداشته شد و امیدوارند که در آینده جنگ و خونریزی و آوارگی در این کشور به پایان برسد اما متاسفانه با تهدیدهای موجود، این چشم‌انداز به دلایل گوناگون، دور از دسترس به نظر می‌رسد. اولین تهدیدی که مردم سوریه بعد از سقوط اسد با آن مواجه هستند، تجاوز همه‌جانبه اسرائیل جنایتکار به این کشور است.
ادامه در:
https://modaresinpress.ir/political/5064/

https://t.me/anjomanemodaresin

تازیانه‌های بیداری ِ زن اهوازی»

حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

سالیانی چند با ترس و احتیاط، اصحاب قلم، به آرامی و نرم چنان نوشتند که مبادا در مسیر آگاهی رسانی، بهانه‌ای به دشمنان ندهند و ابزاری برای بر هم خوردن نظم اجتماعی در جامعه ایران نشوند! با این وجود، گاهی با برچسب سیاه‌نمایی و گاهی دیگر با نیش و طعنِ هم صدایی با دشمنان و بدخواهان، از هشدارها و بیدارباش آنان با بی‌اعتنایی گذر شد!
در هیاهوی سخنان هواداری و یا منتقدانه جهت‌دار، این صدای بی غل و غشِ مردمان پاک‌نهاد است که پس از صبوری و شکیبایی بسیار، گاهی توفنده می‌شود و شراره‌های آن با همان مهر و راستی، گرمابخش و چشم روشن و نویدِ بالندگی و سرزندگی می‌بخشد!
این شراره، گاهی به سبب تنگی معیشت از حلقوم بیرون می‌جهد و گاهی به موجبِ بی‌شغلی و شرمندگی از ناتوانی در تامین حداقل نیازها و گاهی نیز از ویران شدن سرپناه!
این شراره‌ها، عین نعمت و خودِ دوستی محبت است که با خیراندیشی و فروتنانه از حلقوم خفه شده در غبار، بیرون می‌ریزد! این شراره‌ها را قدر بدانیم و روشنی چشم بدانیم که مردم، به رغم بی‌مهری‌ها، همچنان پای کشور و هویت و موجودیت خویش ایستاده‌اند!
تازیانه‌های داغ و آتشین بیدارباشِ زن اهوازی، به هوشمان می‌آورد و هشداری تا راه را بجوییم و هر چه سریع، مسیر را از چاه جدا کنیم!
این تازیانه‌ها، بی‌برنامه ولی باهدف و شجاعانه، سردی کالبد یخ زدگان را گرما می‌بخشد و گوش‌های سنگین را نعره می‌زند!
جامعه ایران به رغم روزهای سرد پاییزی و زمستانی، آتشین است و از هر سو تیرهای تیز به سویش روانه است با این وجود همان زنی که نگران بی‌حجابی و بی‌عفتی او هستند، با تازیانه‌های کلمات و فریادهای نهفته به سخن می‌آید و انتهای رادمنشی و نگرانی و عین تقوا را در میانه مردان کارگزار، به نمایش می‌گذارد و موجب سکون و سکوت آنان می‌شود!
این تازیانه‌های فروخفته با هجوم چند سویه اقتصادی و فرهنگی و رفاهی، در اهواز سر باز زد! اهواز، همان پایتخت جنگ و دفاع از خاک و میهن و شرافت! اهواز همچنان پایتخت شرافت مانده است و خواهد ماند!

https://t.me/anjomanemodaresin

اسلام رحمانی همواره در صدد تبیین حقوق انسان و مسائل زنان بوده است/

فقه باید پاسخگو باشد/

شان فقیه دخالت در موضوعات نیست/

امام می‌گوید اگر اجرای احکام موجب تنفیر شود اجرای آن حرام است/

«گزارش دیدار جمعی از اعضای انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها با چند نفر از علما و روحانیون در قم در آستانه روز وحدت حوزه و دانشگاه»

دیدار و گفتگو با آیت الله ایازی:
اگر قرائت از دین برای مخاطب جذاب نبود، قیام ۱۵ خرداد و انقلاب اسلامی معنی نداشت. بر اساس این قرائت رحمانی از اسلام است که دستاوردهای بشری، عقلانیت بشری، حق تعیین سرنوشت و آزادی بیان، قابل قبول است.

اسلام رحمانی در کنار دینداری، تبیین خوبی از حقوق انسان در عرصه سیاست و در مسائل حقوق زنان ارائه می‌دهد. اسلام رحمانی همواره در صدد تبیین حقوق انسان و مسائل زنان بوده است. تفسیر نوین شریعتی از دین و تفسیر آقایان بازرگان، سحابی و محمدتقی شریعتی بسیار در این قرائت تأثیر گذاشت و در فقه نیز تأثیر گذاشت.

اما متاسفانه در عرصه عمل کم‌کم تعارض‌ها با این قرائت گسترش یافت، حال سوال این است که این برداشت‌ها با این تعارضات چگونه قابل توجیه و قابل حل است و پاسخ این سوال در فقه چگونه است؟

نکاتی در توسعه فقه:
یکی از پرسش‌ها در باب التزام این فقه به پاسخ‌گوئی به مسائل و در نتیجه توسعه آن در گذر زمان است، این در حالی است که گویا تعیین قلمرو فقه منجر به تقلیل فقه می‌گردد. در پاسخ به این پرسش چند نکته قابل توجه است:
یکم: احکام اسلامی دارای سه بخش است.
۱)بخشی از احکام عبادی و تعبدی است و جزئیات و خصوصیات آن سِر و پنهان است و نمی‌توان از آن علتی و ملاکی کشف کرد، مثل احکام نماز و روزه و حج، حداکثر دخالت فقیه در این بخش، فهم و اجتهاد مجدد ادله است.
۲)بخشی احکام توقیفی غیر عبادی است، مثل احکام ازدواج، طلاق، ارث، خوردنی و آشامیدنی، حرمت شراب، خوک، حیوان حرام‌گوشت، احکام صید، یا حرمت ربا، قصاص، دیات، در این موارد هرچند حکم آن متوقف به بیان شارع است، اما در جزئیات و خصوصیات آن تعبدیتی نیست و کشف مناط و ملاک در چند و چون آن ممکن است و لذا اگر در روایات مثلا آمده ذبح باید با حدید و آهن باشد، می‌توان مناط قید آهن را هرچند از باب استنباط العله کشف کرد و به قرینه مقابله فهمید، آهن خصوصیتی ندارد، منظور ممنوعیت بریدن سر با آلاتی بوده که موجب اذیت حیوان می‌شده است مثل با سنگ کوبیدن، اگر چاقوئی برنده از پلاستیک، شیشه، و یا فشار آب و مانند آن باشد، باز ذبح جایز است. این مسئله در ذکر الله در هنگام ذبح و روبرو شدن قبله و مسائل دیگر و کم و کیفیت صید حیوانات دریائی، بر اساس قواعد اجتهادی قابل نقد و بررسی و تحول است.
۳)بخش سوم، آن دسته از احکام امضائی است که نه تعبدی هست و نه توقیفی و شارع آن‌ها را امضا و تقریر کرده است و اصل حکم و کیفیت آن با حفظ اساس در جزئیات آن قابل بررسی و تغییر است، مثل دیه عاقله و یا مقدار دیه، یا تفاوت دیه زن و مرد و مسائل فراوانی که قبل از اسلام وجود داشته و امروز با تغییر شرایط و مناسبات، دگرگون‌پذیر است. لازمه چنین نگاه و تقسیمی به احکام فقهی متحول و مناسب با زمان و مکان فراهم می‌سازد و مسئولیت فقیه معاصر را سنگین و همواره ضرورت بازبینی و حیات را یادآوری می‌کند. امام در وسائل می‌گوید اگر حکمی منجر به تنفیر شود اجرای آن حرام است.
دوم: توسعه فقه ناظر به توسعه مسائل و موضوعات است. فقیه روز به روز شاهد تحولات جامعه و مواجهه با دگرگونی در موضوعات می‌شود. طبیعی است که مجتهد همواره در پاسخ به پرسش‌های مخاطبان خود بوده است و هرچه مسائل و موضوعات جدید یا متفاوت از گذشته مطرح شود، استنباط او هم بیشتر می‌شود، و توسعه پیدا خواهد کرد. در گذشته شبیه‌سازی نبوده، تلقیح مصنوعی نبوده، هوش مصنوعی نبوده است، استنباط آن هم مطرح نمی‌شده است.
در گذشته این همه ابزار برای جابجائی پول، بانک، بورس، رمز ارز نبود، امروز بوجود آمده است و فقیه با مراجعه به متخصصان مربوط در پی بیان حکم شرعی آن در انجام دادن و ندادن و الزامات آن است.
سوم: فقه و استنباط فقها متکفل موضوعات نیستند. یعنی وظیفه فقیه استنباط حکم است و اگر موضوعات عوض شدند، احکام آن هم عوض می‌شوند. از این‌رو، اگر عقلا نگاه متفاوتی درباره موضوعات داشته باشند، به معنای تغییر حکم نیست. زیرا آن موضوع در آن بافت و مناسبات شکل گرفته و توسط فقهای زمان خود عرضه شده است. امروز چون آن موضوع، این موضوع نیست، حکم آن هم نیست.

ادامه در:

https://modaresinpress.ir/cultural/5058/
https://t.me/anjomanemodaresin

♦وفاق آقای دکتر پزشکیان که بحث خوبی هم هست و کشور واقعا به آن نیاز دارد، مهمترینش «وفاق با مردم» است/

♦با آمدن آقای دکتر احمدی‌نژاد به این جمع‌بندی رسیدند که دانشگاه مهم است و به جای اینکه بال‌های این موجود ذی‌قیمت را باز کنیم، بهتر است قفس ایجاد کنیم/

♦دوره آقای رئیسی به این نتیجه رسیدند که کار ناتمام دوره آقای احمدی‌نژاد را کامل کنند و دانشگاه را در اختیار جبهه پایداری گذاشتند/

♦مسائلی در این سه سال بر آموزش عالی گذشته که حل هر کدامش به تلاش نیاز دارد/

♦گزارش بیستمین مجمع عمومی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها/

گزارش فعالیت یک ساله دفاتر تخصصی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها، گزارش بازرسان انجمن، انتخاب بازرسان برای یک سال آینده و همچنین نقد و بررسی تحولات حوزه وزارت علوم و دانشگاه‌ها از جمله دستورات این نشست بود و مباحثی همچون شیوه جذب دانشجو و استادان، انتصاب رؤسای دانشگاه‌ها، مهاجرت نخبگان، اساتید اخراجی و آزادی علمی دانشگاه‌ها توسط سخنرانان این مجمع مورد تأکید قرار گرفت.

بیستمین مجمع عمومی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها در روز پنجشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۳ با دستور کار ارائه گزارش یک ساله شورای مرکزی، دفاتر سه‌گانه و بازرسان و انتخاب بازرسان برای یک سال آینده، به صورت حضوری و مجازی برگزار شد.

به گزارش خبرنگار جماران، محمود صادقی، دبیرکل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها، در ابتدای این مراسم گزارشی از عملکرد یک ساله شورای مرکزی ارائه داد و گفت: ما از سال گذشته که در آبان ماه کنگره سراسری انجمن را برگزار کردیم، در دوره جدید با وجود تنگناهای رایج، جمع شورای مرکزی فعالیت خوبی داشته‌اند و خوشبختانه انجمن در یک سال گذشته عملکرد شایانی را داشته است.

وی تصریح کرد: تأسیس کارگروه تدوین بیانیه‌ها برای التزام‌بخشی به این موضوع از جمله فعالیت‌ها است و همچنین برگزاری منظم جلسات شورای مرکزی که اغلب به صورت مجازی بوده و تا این تاریخ شورای مرکزی ۳۸ جلسه به طور منظم داشته و تدوین شاخص‌های ارزیابی عملکرد احزاب، تهیه و تدوین سند پیشنهادی راهبردی انجمن به جبهه اصلاحات، تدوین مجموعه یادداشت‌های اعضای انجمن درباره انتخابات و مسائل سیاسی و اجتماعی روز و انعکاس منظم آن در سایت‌ها و خبرگزاری‌ها و پیگیری گرفتاری‌هایی که برای بعضی اعضا در حین فعالیت به وجود آمد نیز از نکات قابل ذکر در این قسمت است.

صادقی افزود: واحد تشکیلات انجمن در راه‌اندازی واحدهای دانشگاهی یا احیاء واحدهایی که فعالیت آنها محدود شده بود را در دستور کار قرار دادند و با ایجاد کمیته‌های معین بانوان و جوانان در دانشگاه‌های غیر دولتی برای گسترش تشکیلات انجمن فعالیت کردند و برنامه دارند که عضویت انجمن را با تأکید بر جوانان و بانوان اعضای هیأت علمی در واحدهای جدید دانشگاهی و دانشگاه‌های غیر دولتی گسترش بدهند. همچنین برگزاری مجامع منطقه‌ای انجمن مدرسین جزء اولویت‌ها قرار دارد.

به گزارش خبرنگار جماران، غلامرضا ظریفیان نیز طی سخنانی در این مراسم گفت: از زمان تأسیس تا انقلاب اسلامی، آموزش عالی در مهمترین تحولات کشور حضور داشته و بعد از انقلاب هم دانشگاه به شدت بزرگ شد و توسعه پیدا کرد و بعد از آمدن آقای خاتمی تصمیم گرفتند که ساختار آموزش عالی را متناسب با آنچه که در جهان پیرامون هست، ساماندهی کنند و تلاش کردند که دانشگاه را به جایگاه خودش برگردانند. یک طرح یک ساله انجام دادند که دانشگاه ریشه توسعه است؛ میوه توسعه نیست و اگر بخواهد ریشه توسعه باشد، چه اقتضائاتی دارد. نهایتا لایحه که بخش مهمی از آن استقلال دانشگاه و آزادی آکادمیک بود، به مجلس رفت و تصویب شد و شورای نگهبان وتو کرد.

ادامه در:

https://modaresinpress.ir/review/4974/

https://t.me/anjomanemodaresin

♦پیش‌شرط حمایت از حقوق مظلومان در نقاط دیگر دنیا، اهتمام به رعایت و جلوگیری از تعدی و ظلم به حقوق مردم کشور است/

♦از وزارت کشور و وزارت علوم درخواست می‌کنیم زمینه فعالیت بی‌هزینه سیاسی و اجتماعی دانشجویان و اعضای هیأت علمی دانشگاه ها را فراهم کنند/

♦اقتصاد کشور از وضعیت رانتی انگلی و سوداگرانه کنونی خارج و اقتصاد مبتنی بر دانش و سرمایه‌گذاری تولیدی، محور و مدار برنامه‌ها قرار گیرد/

♦رییس‌جمهور به عنوان رییس شورای عالی انقلاب فرهنگی آن نهاد را از دخالت در امور اجرایی وزارت علوم و دانشگاه‌ها بازدارند/

♦بیانیه پایانی بیستمین مجمع عمومی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها

باسمه تعالی

با تکیه بر عنایات حضرت حق تعالی

بیستمین مجمع عمومی عادی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها را در شرایطی برگزار می‌کنیم که پیرو انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم که دانشگاهیان، نقش تعیین کننده‌ای در پیروزی رییس‌جمهور منتخب داشتند، بار دیگر بارقه‌های امید به تحولات مثبت در جامعه از جمله در جامعه دانشگاهی زنده شد.

چنانکه در بیانیه انجمن به مناسبت آغاز سال تحصیلی جاری ذکر شد، انتظار قاطبه جامعه دانشگاهی این است که دولت جدید تحولات ساختاری برای اعاده استقلال دانشگاه‌ها را، که سبب‌ساز توسعه علمی کشور است، در رأس اولویت‌های خود قرار دهد.

خوشبختانه جهت‌گیری کلی دولت و وزارت علوم در ۱۰۰ روز اول با این انتظارات هم‌سو بوده و وزیر محترم علوم و مجموعه مدیران جدید این وزارت‌خانه اقدامات درخور تقدیری را برای عبور از فضای امنیتی پیشین و رفع محدودیت‌های تحصیلی تحمیلی بر دانشجویان و بازگشت اعضای هیئت علمی اخراجی بعمل آورده‌اند، در عین حال نمی‌توانیم تاسف خود را از کند شدن آهنگ تغییرات مدیریتی در این حوزه ابراز نکنیم.

پنهان نیست که عامل اصلی این کندی، نه رییس‌جمهور منتخب و وزیر فرهیخته علوم، که سختگیری‌ها و دخالت‌های ناموجه مراجع امنیتی در تایید صلاحیت گزینه‌های پیشنهادی و مداخلات آشکار و پنهان اشخاص و نهادهای ذینفع بیرونی است، تا جایی که حسب اطلاع، انتصاب بسیاری از گزینه‌های معرفی شده برای ریاست دانشگاه‌ها در وزارت علوم و وزارت بهداشت در وضعیت ابهام و بلاتکلیفی قرار دارند.

انجمن از اقدامات کم سابقه و بعضاً بی‌سابقه رییس محترم جمهوری در جهت عمل به یکی از مهم‌ترین وعده‌های انتخاباتی خود، یعنی رفع تبعیض‌های قومی و مذهبی رایج در بکارگیری مدیران استانی تقدیر می‌کند و درعین حال هشدار می‌دهد که استمرار چرخه معیوب و سیطره نهادهای امنیتی بر نظام انتصاب مدیران، از یک سو ممکن است موجب بکارگیری اشخاص کم‌توان در مدیریت کشور، ازجمله در حوزه آموزش عالی شود و از سوی دیگر امیدهای برانگیخته شده برای بهبود و اصلاح اوضاع را به یأس مبدل کند و سرمایه اجتماعی دولت و نظام را تضعیف و رییس‌جمهور را در عمل و تحقق وعده‌های انتخاباتی خود ناکام گذارد؛ امری که نه تنها موجب وفاق ملی نخواهد شد، بلکه می‌تواند سبب رواج نفاق و دورویی در مدیران و گسست ملی و تشدید شکاف‌ها بین حاکمیت و مردم و نیز بی‌اعتمادی عمومی به نظام انتخاباتی کشور شود.

از منظر اقتصادی، کشور با چالش‌های مختلفی از جمله آشفتگی و بی‌ثباتی در نظام سیاست‌گذاری و تصمیم گیری‌های اساسی، مشکل تامین مالی پروژه‌های توسعه و عمرانی، مدیریت ناصحیح در تولید، تامین و توزیع انرژی، بحران محیط زیست، بی‌برنامگی در ارائه خدمات عمومی، اجرای نادرست سیاست‌های حمایتی در سطح داخلی درگیر است که این چالش‌ها در پیوند با تحریم‌های ظالمانه و خودتحریمی‌های نابخردانه بین‌المللی از جمله در مبادلات پولی و بانکی بین‌المللی، اقتصاد کشور را دچار بحران کرده و فشارهای اقتصادی و معیشتی و نابرابری ها و مناسبات رانتی و بی‌عدالتی اقشار مختلف مردم را دچار استیصال کرده است.

در این میان جامعه دانشگاهی کشور، اعم از استادان، کارکنان و دانشجویان نیز در اثر تداوم چنددهه روند نزولی رشد اقتصادی و روند افزایشی تورم رکودی وعدم تعادل و ناترازی بین درآمدها و هزینه‌ها، تحت فشار شکننده‌ای قرار دارد.

تنگناهای مالی و هزینه‌های سرسام آور زندگی از یک سو کرامت انسانی و منزلت اجتماعی استادان دانشگاه‌ها و دانشجویان را پای مال می‌کند و از سوی دیگر به کیفیت آموزش و پژوهش دانشگاهی آسیب جدی وارد می‌کند.

از منظر فرهنگی و اجتماعی نیز اعمال سیاست‌ها و رویکردهای آمرانه، امنیتی و پلیسی و تحمیلی ‌جامعه ایران را با وجود برخورداری از پیشینه تمدنی و تنوع فرهنگی دچار نوعی گسست و واگرایی کرده است. در نتیجه اعمال این سیاست‌ها است که بخش‌های قابل توجهی از مردم بویژه زنان و جوانان برای ابراز مخالفت به نوعی عصیانگری در برابر نمودها و نمادهای سبک زندگی مورد نظر حاکمیت روی آورده اند.

متن کامل بیانیه در:

https://modaresinpress.ir/university/4965/
https://t.me/anjomanemodaresin

🏷 رونمایی کتاب رابطه پزشک و بیمار (اخلاق پزشکی۱)
▫️ترجمه و تدوین: قربان بهزادیان نژاد
▫️سه شنبه ۲۹ آبان ماه ۱۴۰۳ - ساعت۱۶

🏷انجمن ایرانی اخلاق در علوم و فناوری با همکاری انتشارات نگارستان اندیشه، نشستی را به مناسبت انتشار کتاب رابطه پزشک و بیمار (اخلاق پزشکی۱) برگزار می کنند. این نشست روز سه شنبه بیست و نهم آبان ماه ۱۴۰۳ از ساعت ۱۶ در محل انجمن برگزار خواهد شد و آقایان دکتر سیدمحمدرضا حسینی بهشتی، دکتر مصطفی معین و دکتر حمیدرضا نمازی از منظر فلسفه، اخلاق و دانش پزشکی محتوای کتاب را بررسی خواهند کرد.
دکتر قربان بهزادیان‌نژاد (۱۳۳۶ - )، دانش‌آموختۀ دکتری میکروبیولوژی پزشکی و استاد تمام دانشگاه تربیت مدرس است. او طی یک دهۀ اخیر که به ناچار از محیط دانشگاهی دور بود،  مجموعه‌آثاری را با موضوع تاریخ پزشکی در اسلام و ایران پدید آورد. کتاب حاضر با پرداختن به مسألۀ اخلاق پزشکی و تأکید بر رابطۀ دوسویۀ پزشک و بیمار، طیف گسترده‌ای از مخاطبان را به خود جلب می‌کند.

⏱  سه شنبه ۲۹ آبان ماه ۱۴۰۳ - ساعت۱۶
📌 انجمن ایرانی اخلاق در علوم و فناوری: میدان توحید، خیابان نصرت غربی، شماره ۵۶ طبقه دوم

https://t.me/anjomanemodaresin

«مرگ سینما عصر جدید»

مریم صداقت (عضو هیأت علمی جهاد دانشگاهی و دانش‌آموخته دانشگاه تهران)

هر بار که گذارم به ضلع شرقی دانشگاه می‌افتاد و از کوچه پس کوچه‌های خیابان قدس راهی وصال می‌شدم نیرویی من را تا تقاطع طالقانی و وصال می‌برد تا سری به سینما عصر جدید بزنم و حالا که دیگر نه وقت سینما رفتن داشتم و نه همراهی و نه فیلم جذابی دست کم خاطرات بسیار و شیرین دوره دانشجویی را مزمزه کنم، دوستانی که داشتیم، فیلم.های که می‌دیدیم، کلاس‌هایی که به خاطر دیدن فیلم نمی‌رفتیم و استرسی که به خاطر غیبت از کلاس نوش جان می‌کردیم.

در این دو سه سال گذشته که بواسطه انتقال محل کارم بیشتر گذارم به این سو می‌افتاد هر بار که از تقاطع طالقانی و وصال رد می شدم و چشم‌های مشتاقم سینما را دنبال می‌کرد تابلوهای خالی، گیشه‌های تعطیل و درهای قفل زده شده آب سردی بود که آتش اشتیاق را خاموش می‌کرد. گردی بر تمام سینما نشسته بود آنچنان که بر خاطرات دور دوره دانشجویی ما و من ناباورانه می‌ایستادم و مرور می‌کردم ساعت‌های طولانی که برای خرید بلیط در صفی که که گاه از طالقانی به وصال کشیده می‌شد و تا سازمان انتقال خون می‌رفت به انتظار می‌ایستادیم، چه فیلم‌های که در این سینما دیدیم بای سیکل ران، هامون، کلوزآپ، سلام سینما، گبه، هنر پیشه، پری، سارا، آژانس شیشه‌ای، طعم گیلاس، خواهران غریب، ابله و.... هر بار دلم از این سینمای متروک می‌گرفت اما امیدی در ته دلم کور سو می‌زد که شاید روزی دوباره این سینما احیا شود و در آن به روی جوانان مشتاق و علاقمند گشوده شود شاید روزی دوباره شور زندگی در این سرسراها و سالن‌های خالی و غمزده دمیده شود شاید دوباره برای دختران و پسران این شهر خاطره‌ساز شود شاید.

تا چند روز پیش که اسنپ بر خلاف مسیر هر روز به جای اینکه از بلوار کشاورز وارد وصال شود از خیابان نادری آمد و من فرصت یافتم تا دوباره سینمای خاطره‌ها را ببینم. در یک لحظه نگاهم بر تکه مقوایی بی‌رنگ و رو میخکوب شد. این مکان واگذار می‌شود!
مسئولین دانشگاه تهران بدانند یا ندانند دوست داشته باشند یا نه سینما عصر جدید سال‌ها شریک غیر رسمی آنان در امور فرهنگی بوده است. کرسی‌های آزاداندیشی نسل ما در این سینما بر پا بود و فیلم.های خوب بسیاری که در آن به نمایش در می آمد هفته خوراک فکری را تدارک می دید. من اگر به جای مسئولین دانشگاه تهران بودم بیش از و پیش از آن که به فکر خرید خانه‌های اطراف دانشگاه و تبدیل آن به پارکینگ باشم به فکر خرید سینما عصر جدید و احیا آن آنچنان که بود و بخشی از هویت دانشگاه تهران به حساب می‌آمد می‌افتادم.
شاید هنوز دیر نشده باشد.

https://t.me/anjomanemodaresin

«جهاد دانشگاهی پایگاه گفتمان وفاق ملی»

محمد جواد باورسادی

تناسب گفتمان ((وفاق ملی))  و ((توسعه ملی))،  یک ارتباط استراتژیک است که بر این گزاره که ((گفتمان وفاق ملی زمانی موفق عمل کرده است که توسعه متوازن و پایدار میوه آن باشد)) مهر تایید میزند. بنابراین وفاق ملی قبل از آنکه یک رویکرد در فرآیند انتصابات مسئولین باشد،  گفتمانی است که باید در یک بستر مناسب با حضور پررنگ اقشار مختلف اعم از دانشجویان، جوانان، نخبگان و بویژه نسل های جدید، در شریان های حیاتی جامعه جاری شود.  

جهاد دانشگاهی،  بعنوان نهادی پیشرو در فرآیندهای توسعه فرهنگی،  و ایجاد فضای گفت و گو و آزاداندیشی و متناسب با رسالت‌های جاری خود،  در طول زمان زیست و حضور در جامعه،  کارنامه موفقی را بخصوص در دهه‌های شصت و هفتاد ارائه داده است. چنانکه بسیاری از اساتید و چهره‌های شاخص بخشی از توسعه فردی و تجارب فعالیت های تشکیلاتی و خاطرات فعالیت های موثر خود را از جهاد دانشگاهی ذکر می‌کنند.

امروز، با تکیه بر تجارب گذشته و ظرفیت‌های موجود، این نهاد می‌تواند بستری مناسب برای گفتگو و تعامل درباره وفاق ملی بین نخبگان، دانشگاهیان، دانشجویان، و دستگاه‌های مدیریتی و حاکمیتی فراهم آورد. با هدف قرار دادن چالش‌های روز کشور و بهره‌گیری از نظرات کارشناسی، برنامه‌های عملیاتی خود را ارائه دهد و در ادامه، به تاسی از نگاه تخصص‌محور دولت محترم و سیاست‌های مشارکت مردم در پیشبرد اهداف دولت که پیش‌تر توسط رئیس جمهور مطرح شده بود، این نهاد با اتکا بر حضور دانشجویان و اساتید توانمند خود میتواند نقش مهمی در پیشبرد اهداف گفتمان وفاق ملی ایفا کند

یکی دیگر از مهم‌ترین ظرفیت‌های جهاد دانشگاهی،  ایجاد پایگاه مناسب برای حضور و مشارکت بیشتر جوانان نسل زی است که این ظرفیت به دلایل متعدد اعم از ایجاد شکاف‌های اجتماعی،  تفاوت های نسلی و سلیقه‌ای به گونه ای نادیده گرفته شده است.  اما توانمندی و پتانسیل این نسل قابل چشم‌پوشی نیست و یکی از محور های گفتمان وفاق ملی می‌بایست دیده شدن و شنیده شدن این نسل پر استعداد در برنامه‌ریزی‌ها و سیاست گذاری‌های فرهنگی،  اجتماعی و اقتصادی باشد که جهاد دانشگاهی متناسب با استعداد ذاتی خود و تجارب موفق دهه های شصت و هفتاد،  می‌تواند در این مهم نقش محوری داشته باشد. 

اما مهم‌ترین مساله برای تجلی توانمندی‌های این نهاد در پیش برد هدف تبیین گفتمان ((وفاق ملی))  بازگشت این نهاد به رسالت‌های اصلی خود می باشد.  رسالت‌هایی که جهاد دانشگاهی را مکمل دانشگاه در شنیده شدن دانشجویان،  و همبستگی جامعه دانشجویی با رویکرد توسعه و اصلاحات فرهنگی در دانشگاه و جامعه،  و توسعه دهنده فناوری و مدیریت کننده چالش های جامعه و دانشگاه معرفی میکند. رسالت‌هایی که این نهاد را در زمانی مامن و پایگاه حضور همه دانشجویان توانمند با همه سلیقه‌ها و گروه‌های فکری ساخته بود که خود نمونه‌ای موفق در احقاق گفتمان وفاق ملی بود.  امروز نیز انتظار بر آن است که بروکراسی و دیوان‌سالاری که مدتی است بر جهاد سایه افکنده مجددا جای خود را به شور و نشاط فعالیت هایی که دانشگاهیان و دانشجویان محور آن بودند بدهد تا شاهد معجزه تثبیت این گفتمان توسط دانشجویان،  و به تبع توسعه پایدار و متوازن باشیم.

https://t.me/anjomanemodaresin
@asre_shahrekord
asreshahrekord.ir

«جنجال مازوت سوزی و قطع برق»

محمد کاظم کوهی (استاد دانشگاه تهران)

با اعلام خاموشی‌های دوره‌ای به دلیل دستور هیئت دولت به عدم سوخت مازوت در نیروگاه‌های سه استان موج شدیدی از تخریب به راه افتاده است.
من به عنوان یک سم‌شناس عرض می‌کنم که سال‌هاست به شدت اعتراض داریم به سوزاندن مازوت در نیروگاه‌ها که عامل مستقیم سرطان می‌باشد و کشور را به اتاق گاز تبدیل کرده است، اما دولتمردان رسماً و غیر رسمی تکذیب می‌کردند.
اما فعلاً با شهامت این کار را تایید و در سه استان ممنوع کردند شخصاً ترجیح می‌دهم خودم و خانواده‌ام سالم باشیم و بدون برق تا اینکه برق داشته باشیم و درگیر بیماری سرطان خون و دیگر بیماری‌های مرتبط با سوزاندن مازوت.

https://t.me/anjomanemodaresin

«نقش جهاد دانشگاهی در تقویت هویت فرهنگی و توسعۀ اجتماعی»

✍️ سلیمان حیدری (عضو جهاد دانشگاهی)

در دنیای امروز، با توجه به تغییرات سریع در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی، حفظ و تقویت هویت فرهنگی به‌عنوان عاملی اساسی برای توسعۀ اجتماعی و پایداری جوامع شناخته می‌شود. جهاددانشگاهی به‌عنوان یک نهاد علمی و فرهنگی پس از انقلاب اسلامی ایران، ظرفیت‌های ویژه‌ای برای ارتقای هویت فرهنگی و اجتماعی جامعه فراهم آورده است. در زیر به صورت مختصر به بررسی ابعاد مختلف فعالیت‌های جهاددانشگاهی و تأثیرات آن بر هویت فرهنگی و توسعۀ اجتماعی اشاره شده است:

*۱) تاریخچۀ جهاددانشگاهی*

جهاد دانشگاهی در تاریخ ۱۶ مرداد ۱۳۵۹ به‌منظور حمایت از علم و فرهنگ اسلامی تأسیس شد. این نهاد با هدف آموزش و تربیت افراد متخصص و توانمند، تحقیقات در زمینۀ علوم مختلف و ایجاد ارتباط بین دانشگاه‌ها و جامعه تلاش می‌کند

*۲) نقش جهاددانشگاهی در تقویت هویت فرهنگی*

الف) برگزاری رویداد، کارگاه‌ و سمینارهای مختلف:
این برنامه‌ها برای تبادل نظر دربارۀ فرهنگ اسلامی، تاریخ ایران، و مسائل اجتماعی برگزار می‌شوند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که این فعالیت‌ها به ارتقای آگاهی‌های فرهنگی و تقویت حس هویت ملّی جوانان کمک می‌کند. (مثل: مسابقات ملّی مناظرات دانشجویی، اردوهای ایران مرز پرگهر و...)

ب) پژوهش‌های فرهنگی:
جهاددانشگاهی با حمایت از پژوهش‌های کارشناسی و تحصیلات تکمیلی در زمینه‌های فرهنگی، به شناسایی و معرفی آثار و شخصیت‌های فرهنگی و هنری پرداخته است. این فعالیت‌ها به غنای فرهنگی و ترویج نقاط قوت هویت ملّی کمک شایانی می‌کند.

*۳) تأثیرات اجتماعی جهاد دانشگاهی*

الف) توسعۀ مهارت‌های اجتماعی:
برگزاری دوره‌های آموزشی در زمینه‌های کارآفرینی، مدیریت، و مهارت‌های زندگی نه‌تنها به توانمندسازی نیروی انسانی کمک می‌کند، بلکه به توسعۀ اجتماعی و اقتصادی نیز منجر می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری در آموزش‌های مهارتی می‌تواند به کاهش بیکاری و ایجاد فرصت‌های شغلی منجر شود.

ب) افزایش مشارکت اجتماعی:
جهاددانشگاهی با راه‌اندازی طرح‌های مشارکتی، به تقویت خودباوری و همکاری میان جوانان و گروه‌های اجتماعی کمک کرده است. این مشارکت‌ها به افزایش احساس مسئولیت اجتماعی در میان جامعه می‌انجامد

*۴) چالش‌ها و فرصت‌ها*

⬅️چالش‌ها:

*کمبود اعتبارات مالی*: یکی از چالش‌های اصلی جهاددانشگاهی نبود منابع مالی کافی برای انجام برنامه‌های متنوع است. نهادهای دولتی باید حمایت‌های بیشتری از این نهاد فرهنگی به عمل آورند.

*رقابت با نهادهای دیگر*: وجود نهادهای متعدد فرهنگی و آموزشی می‌تواند به تداخل در فعالیت‌ها منجر شود و بر کیفیت برنامه‌ها تأثیر بگذارد.

⬅️فرصت‌ها:

*افزایش تقاضا برای پژوهش‌های فرهنگی*: با توجه به نیاز روزافزون به تحقیق و پژوهش‌های فرهنگی در سطح جامعه، جهاددانشگاهی می‌تواند از این فرصت بهره‌برداری بهینه کند.

*گسترش همکاری‌های بین‌المللی*: افزایش تعاملات فرهنگی میان کشورهای مختلف می‌تواند به تبادل تجربیات و ارتقای فعالیت‌های جهاددانشگاهی کمک کند.

*نتیجه‌گیری*
جهاد دانشگاهی با بهره‌گیری از پتانسیل‌های علمی و فرهنگی خود، می‌تواند نقش مؤثری در تقویت هویت فرهنگی و توسعۀ اجتماعی ایران ایفا کند. با رفع چالش‌ها و استفاده از فرصت‌ها، این نهاد می‌تواند به تحقق اهداف توسعه‌ای کشور کمک نماید. به‌منظور نیل به این اهداف، لازم است که برنامه‌ریزی‌های دقیق و همه‌جانبه‌تری در خصوص فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی جهاد دانشگاهی انجام شود.

https://t.me/anjomanemodaresin

سیاهه‌هایی که در سیاهی می‌ماند...

کبری روشنفکر (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

در سرزمین ایران و در سالهای پس از انقلاب با تشکیل دولت جمهوری و هر بار با آغاز داستان انتخابات، در هر دوره با شعار مشارکت حداکثری، تلاش می‌شد تا بر رونق انتخابات افزوده شود. در ادامه هم، اسامی افراد در لیستهایی جمع آوری می‌شد تا در جای مناسب وتحت شعار شایسته‌سالاری وعده تساوی حقوق اقلیت و اکثریت و ... کارساز شود، اما با تشکیل دولت و مجلس، کمتر شاهد فایده‌مند نمودن چنین رویکردی به موضوع استفاده از تجارب نخبگی هستیم.
در این میان، زنان کمترین بهره را در ابراز تجربه کارآمدی داشته‌اند و هر بار با این شعار که زنان نیمی از جامعه‌اند برای حضور در انتخابات کشانیده شده اما دیری نمی‌پاید که شعارها به فراموشی سپرده می‌شود و معمولا افرادی که برای خدمت به دولت فراخوان می‌شوند با ارتباطات و نه لزوما با شایستگی، راهی نشستن پشت میزهای آماده می‌شوند و در جمع مدیران چنان گم می‌شوند که خود را هم گم می‌کنند. در این بین اگر زنی هم باشد از خوشحالی چنان ذوق زده می‌شود که بقیه را فراموش می‌کند.
در پیامی که به یکی از مسئولان دانشگاهی فرستادم بر لزوم حضور ۵۰ درصدی زنان در حکمرانی که امروز به عنوان تحقق حقوق بشر تلقی می‌شود تاکید نموده درخواست سهمیه حداقلی برای حضور زنان داشتم اما ایشان فقط پیام را رویت کردند. این را گفتم که تا کار به بیانیه و کارزار نرسیده فکری برای موضوع بکنند و گویا هیچ گوش شنوایی نیست یا که هیچ تهدیدی کار ساز نیست.
به راستی سهم زنان هم اکنون بعد از یکصد روز از تشکیل دولت چهاردهم در تصمیم گیری چقدر است؟
چرا در یکی از دو وزارتی که از بیشترین درصد حضور زنان نخبه برخوردار است کار به صدور بیانیه می‌انجامد و در دیگری مشاهده می‌شود حرکت لاكپشتى تغییرات، شامل حال مدیریت زنان نشده است. و چرا در تعیین ریاست دانشگاه از بانوان خبری نیست؟ چرا تنها دانشگاه زنانه انتخابات برگزار نمی‌شود؟
در وزارت کشور هم همین پرسش تکرار می‌شود که چرا یک استاندار زن منصوب نمی‌شود؟

گویا از این ساز، صدایی در نمی‌آمد که:
من جرب المجرب حلت به الندامة...

https://t.me/anjomanemodaresin

کارکردِ « خود پهلوان خوانی» در عصر حاضر!

حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

  در ادبیات و به ویژه در سروده‌های ملل کهن از جمله ایران، یونان و نیز سروده‌های عربی پیش و تا حدودی پس از اسلام، اشعار پهلوانی و‌حماسه.ای به ویژه آن‌گاه که در میدان رزم و جنگ خوانده می‌شد، کاربرد و کارکرد فراوان و مهمی داشت. از آن‌جا که دو سوی میدان رزم، چه بسا شناخت کامل و جامعی از یکدیگر نداستند، این گونه سروده ها و رجزها، نقش زیادی در ترساندن دشمن و مردد کردن آن و قوت قلب دادن به سپاه و سربازان خودی، داشته است.
  امروزه نیز بخش قابل توجهی از ادبیات و سروده های شاعران در کشورهایی که زمانی مستعمره بودند یا سالیانی را در جنگ و نبرد مسلحانه بسر می برند، با نام ادبیات و شعر پایداری و مقاومت اختصاص دارد.
   افزون بر شعر و سروده‌ها، در متن خطبه ها و سخنرانی های زنده و رودرروی مقامات کشوری و نظامی با شهروندان و اهالی سرزمین هایی که در جنگ بسر می برند، به تشویق سربازان و قوت قلب دادن به آنان با هدف ایستادگی در برابر دشمنان اشاره و تاکید دارد. در هر حال تقویت روحیه و امیدوار نمودن جبهه خودی، بخشی از تدابیر جنگی و تبلیغاتی به شمار می رود.
  با همه ایمان و باور به تاثیر شعر و سخنوری در تهییج سربازان، با این وجود نمی توان لزوم رعایت ظرافت ها و پایش درجه تأثیرگذاری مفید و زیان‌بخشِ شعر و سخن را در این باره نادیده انگاشت!
  بی گمان امروزه با گسترش رسانه های جهانی از یک سو و اطلاع نسبتا کامل همه کشورها از وضعیت نفرات و تسلیحات و میزان پیشرفته بودن انواع اسلحه ها، تا حدود زیادی تاثیر رجز خوانی و تکرارِ پیروز خواندن جبهه خودی و شکست و بی سامانی در جبهه دشمن رنگ باخته است و چه بسا تکرارهای خسته کننده، خود نشانه ای از ضعف و روحیه باختگی جبهه خودی تلقی می شود!
در پیرامون جنگ رژیم صهیونیستی در غزه و جبهه های لبنان و یمن آن و نیز در برهه دو ماه گذشته که پای ایران پررنگ تر به این جنگ و ناآرامی منطقه‌ای باز شده است، البته انجام یک پژوهش و پایش علمی مستند به آمار با موضوع بررسی متن و تعداد سخنان مقامات ایرانی و گستره و فراوانی شخصیت ها و تیپ های که این متون و سخنان را تولید کرده اند و تکرار انتشار آن در رسانه ملی بخصوص سیمای جمهوری اسلامی و بازتاب جملات و گزیده های آن در تیتر اخبار و گزارشات در شبکه های اجتماعی و خبرگزاری های دولتی، نما و نمودار جالبی را می تواند جلوی چشمان ما قرار دهد! در باب سخنان حماسه ای و جنگی مقامات کشورمان و توصیفات و پیش‌بینی های آنان می توان به گزاره های زیر تامل نمود:
۱-  آن‌چه مسلم به نظر می رسد انتشار سخنان و موضع گیرهای متعدد و پراکنده مقامات کشوری و لشکری و مقامات غیر لشگری و کشوری، تابع هیچ پروتکل یا مدیریت متمرکز نیست و نبوده است!
۲ـ  هر یک از انان، بی اطلاع بوده اند از اینکه پیش یا بعد از او، چه مقامی چه گفته است و اصولاً غیر از او، افراد دیگری سخنان مشابه او گفته اند یا خواهند گفت!
۳ـ  چه بسا سخنان متعدد و پراکنده آنان با این فرض غلط ایراد می گردد که هر کدام تاثیر مثبت و سازنده ای در روی قشر و طیفی از شنوندگان و عموم مردم دارد و از این رو، لزومی به نظم پذیری ندارد!
  ۴- ممکن است یک رقابت منفی میان مقامات کشوری و لشکری در این باره باشد و مردم از آن بی خبرند! چه بسا این رقابت منفی، موجب شود هر یک از آنان، با پیشی گرفتن در موضع گیری، بخواهند از رقبای خود، جلوتر بروند!
۵ـ در شرایطی که میدان های جنگی امروز چه بسا وابسته به نفرات و سربازان و نیروی انسانی نیست و تجهیزات و تکنیک ها و پیشرفت های الکترونیکی و جاسوسی تاثیراتی به مراتب بیشتر از نفرات و سربازان دارد، به نظر می رسد که تکرار مکرر در باب پیروزی قطعی جبهه خودی، به نوعی دفاع از فرماندهان و طراحان اصلی جنگ دارد تا به گونه ای اشتباهات ایشان را کم رنگ جلوه دهد. حجم بالای انبوهی از سخنان تکراری چه بسا با این فرض که فرصت تفکر و تحلیل را از مردم سلب کند، منتشر می گردد!
   به هر حال، به نظر می رسد که تکرار جملات کلیشه ای حاکی از پیروزی جبهه خودی و شکست و ناکامی جبهه دشمن، به سبک تبلیغات خام و ساده دوران جنگ کشورمان با عراق، اکنون دوباره در حال تکرار است و حجم وسیعی از سخنان خطیبان در  دیدارها و در ملاقات های مردمی مقامات کشورمان را به خود اختصاص داده است در حالی که عملا جز بی اعتنایی مردم و بدبینی روزافزون و ترس از ورود ایران به یک جنگ دیگر را به دنبال نداشته است!

https://t.me/anjomanemodaresin

«همزیستی مسالمت آميز»

حسین آقایی جنت مکان (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

۱. یکی از مفاهیم مهم و کارآ در عرصه حقوق بین‌الملل و حقوق داخلی، همزیستی مسالمت آمیز است،
۲. همزیستی مسالمت آمیز به معنای زندگی انسانها با عقاید، مذاهب، فرهنگها و قومیتهای مختلف در کنار یکدیگر‌ است. به عبارت دیگر، به معنای به رسمیت شناختن تنوع و تکثر فرهنگی، قومی و مذهبی و حتی جنسیتی است،
۳. ایران هم کشوری دارای تنوع قومی، مذهبی و فرهنگی زیادی است، از این تنوع باید به عنوان یک فرصت بهره برد. تنوع و تکثر فرهنگی از جمله عناصر تعمیق امنیت ملی است،
۴. دیروز در مراسمی با حضور استاندار خوزستان که از قوم عرب خوزستان و اصالتا خرمشهری و البته انسانی توسعه گرا است، شرکت داشتم. همه اقوام دیگر هم با اشتیاق در کنار ایشان حضور داشتند،
۵. ما در سالهای پسا انقلاب در سه منطقه کردستان، سیستان و بلوچستان و خوزستان بیشتری درگیری های قومی و مذهبی را داشته‌ایم،
۶. اقدام آقای دکتر پزشکیان در بکارگیری اشخاص صرف نظر از قومیت، مذهب و جنسیت اتفاق مهمی در راستای همزیستی مسالمت آمیز و تنوع و تکثر فرهنگی است. موضوعی که نبود آن دستمایه فعالیت های تبلیغی دامنه‌داری علیه کشور در سالهای گذشته تبدیل شده بود و در برخی گزارش‌های نهادهای بین‌المللی بر آن تاکید می‌شد،
۷. امید است کار زیبای آقای دکتر پزشکیان با استقبال سایر نهادها روبرو شود تا وفاق ملی تعمیق یابد.

https://t.me/anjomanemodaresin

🔻«تردید بسیار و اندکی امید»

چکاو، در اقدامی مشترک با سه نشریه دانشجویی دیگر منتشر شد.

به مناسبت آغاز سال تحصیلی و برگزاری مراسم آئین ورودی دانشگاه تهران، ۴ نشریه دانشجویی تصمیم به انتشار شماره‌ای مشترک گرفتند. در این شماره، گذشته، اکنون و آینده دانشگاه مورد بررسی قرار گرفته است.
نشریات همراه با چکاو:
▫️عقل نهفته
▫️مطلب
▫️گزاره


🖋 تردید بسیار و اندکی امید (سخن سردبیران)
🖋 بروکراسی
🖋 خشونت اقتصادی علیه زنان
🖋دانشگاهی که بود
🖋روایتی از سه سال سخت
🖋درنگی بر زیست زنان در فضای دانشگاه
🖋کنش دانشگاه در حوادث چهارصد و یک

https://t.me/anjomanemodaresin
@anjoman_eslami_fanni

دفتر اجتماعی و اقتصادی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها برگزار می‌کند:

«ناترازی‌های بودجه، تحقق‌پذیری منابع و پیامدهای آن»

با حضور:
آقای دکتر فرشاد مومنی (استاد اقتصاد دانشگاه علامه)
آقای دکتر علی چشمی (هیات علمی اقتصاد دانشگاه فردوسی مشهد)
آقای دکتر محمدحسن ودیعی (هیات علمی حسابداری دانشگاه فردوسی مشهد)

زمان: دوشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۱۸

لینک شرکت در جلسه:

https://meet.google.com/hcs-jppp-hjw

https://t.me/anjomanemodaresin

حکمرانی بر رضایتمندان آسان‌تر است یا ناراضیان؟!

حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

  بی‌گمان یکی از حرفه‌ها یا مشاغل یا مسئولیت‌های موجود در جامعه امروزی، مسئولیت عهده داری اداره کلان جامعه یا همان حکمرانی و سیاست‌مداری در جوامع است. رشد سریع در دنیای مدرن در همه زمینه‌ها و بالا رفتن سطح مطالبات عمومی و ازدیاد جمعیت و از سوی دیگر، کمبود منابع طبیعی و نیازمندی به انرژی های نو، همه و همه بر سختی و دشواری این مسئولیت افزوده است.
  برای گریز از سختی های این مسئولیت، حکومت ها اقدام به طراحی ساختار و نمودارهای مختلفی کرده اند تا با بهره جویی از مشاوران و معاونان و کارشناسان مستقل و مسئول و با توزیع قدرت و فعال کردن سیستم تحزب و سندیکاهای صنفی، دشواری و سختی‌های این مسئولیت بویژه در فرایند تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری را کاهش دهند و درجه و احتمال بروز اشتباه و خطا را کم و کمتر کنند!
   همه سیستم‌های حکمرانی آموخته اند و تجربه به آنان نشان داده است که به همان میزان که به خردجمعی و بهره جویی از نظرات مستقل و غیر دولتی، تکیه کرده و اعتماد نموده اند به همان اندازه از میزان و حجم و گستردگی اشتباه و خطا مصون مانده اند!
  دنیای پیچیده امروز، مجال تصمیم گیری فردی و بی اعتنایی به تحلیل‌ها و دیدگاه های عمومی و جمعی صاحب نظران و بلکه نظر عامه مردم را، تنگ و تنگ‌تر کرده است و از همین روست که تاریخ معاصر نشان داده است که حکومت‌های تک نفره راه به جایی نخواند برد و روز خوش را نخواهند دید!
  تجربه نشان داده است که مقامات عالی دولت ‌ها و حکومت ها هر چه برای بالا بردن میزان رضایتمندی مردم و عموم شهروندان کوشش نمایند، به همان میزان، میدان برای کوشش های بیشتر باز خواهد شد و آنان بایستی تمام انرژی و نگرانی خویش را برای تامین مطالبات و خواسته های بیشتر، به کار ببندند! و بطور دقیق، همین امر موجب پیشرفت مداوم آن کشورها در همه حوزه های علمی و اقتصادی و اجتماعی شده است! بر این پایه، اداره جامعه ای که هدف حاکمان و کارگزاران آن، تامین رضایت و بالا بردن سطح رضایتمندی شهروندان است، همیشه دشوار و سخت است.....!
  در جوامع رضایتمندی که رابطه و نسبت مردم با دولت و حکومت، از نوع رابطه برابر است و رابطه استعلایی و از بالا به پایین در میان نیست،  شهروندان دائم، عملکرد حکمرانان را پایش می کنند و اجازه نمی دهند که تصمیمی به زبان جامعه و مردم و کشورشان، ملاک عمل قرار گیرد!
  در جوامع رضایتمند، وجود آرامش روحی و وجود مطبوعات آزاد در کنار دستگاه مستقل قضایی و نظارتی، امکان تخلف و استفاده فردی و خودرایی و خودکامگی را از مقامات در همه سطوح، به صفر می رساند!
   در جوامع رضایتمند، اهرم های اعمال قدرت بطور مطلق و بی حد و حصر در اختیار دولت ها نیست و کانون های قدرت ، عملا در خدمت ارادی جمعی مردم قرار دارد!
  در برابر و در مقابلِ جوامع رضایتمند، جوامعی است که پایه های خود را بر دوش ناراضیان قرار داده است و بی توجه به مطالبات و خواست جمعی و گروهی مردم، به دنبال جامه عمل پوشاندن به اهداف ویژه‌ای است که حکومت در فقدان و در غیاب مردم برای خود اتخاذ کرده است!
   در چنین جوامع، حکمرانان از آزادی عمل مطلق برخوردارند. منابع ثروت در اختیار آنان است و تقسیم آن را برعهده گرفته اند و به نظرات نخبگان و فرهیختگان جامعه توجه و اعتنایی ندارند!
   در جوامعی که به ناراضیان توجه نمی شود و حاکمان در پی کاهش ناراضیان و بالا بردن سطح رضایتمندی نیستند، عوامل خودساخته و مصنوعی و فرعی بجای اهمیت دادن به نظرات عموم جامعه، عملا سمت و سوی حرکت کشور را به دست می گیرد و کارگزاران و مقامات عالی به راحتی و بدون هیچ مانعی، تصمیماتی اتخاذ می کنند که نتیجه آن، بهبودی وضع عمومی جامعه نیست بلکه دقیقا حال و روز مردم را به تیرگی و تباهی بیشتر نزدیک می کند!
   در جوامعی که بنای خود را بر گسترش رضایتمندی نگذاشته است، هیچ مقامی مسئولیت سخنان و تصمیمات خویش را نمی پذیرد و به گردن نمی گیرد و اصولاً هیچ مقامی پاسخگوی رفتار خویش نیست! و از این رو، می بینیم که حکمرانی در چنین جامعه ای، به مراتب آسان و سهل است!!

https://t.me/anjomanemodaresin

ایران را سیاستی دگر باید/

پدیده آرای شرمگین و کم‌انگاری آرای ترامپ/

ترامپیسم، تجاری شدن سیاست و تغییر ماهیت دولت /

⬅️ پیشینه‌ی رابطه ی ایران با دولت ترامپ، پیچیدگی‌های بسیاری دارد. ایران، برای حفظ منافع و مصالح ملی و عبور از این گردنه خطرناک دوماهه و آن دوران پر ماجرای چهارساله، نیازمند طراحی راهبردی جدیدی است. سیاستی دگر باید.

⬅️ در آخرین یادداشت از «بن بست نظرسنجی‌ها» سخن به میان آمد و این که با توجه به تعارض و لکنت داده‌های در دسترس «نباید با هر نتیجه ای در این انتخابات حیرت زده شویم». چرا که نظرسنجی ها سویه های متفاوت داشت و نهایتا داده ها راهگشا نبود.

⬅️ آراء شرمگین: بخشی از خطا ذات نظرسنجی هاست. اما چه بسا «کم انگاری آراء ترامپ» در سه انتخابات پی در پی، ناشی از پدیده ی «آراء شرمگین» و «آراء پنهان» باشد. ترامپ در نزد طیف هایی از جامعه آمریکا به طور مثال دانشگاهیان یا زنان یا رنگین پوستان، شخصیت موجهی محسوب نمی شود. به نظر می رسد، گروه مهمی از این افراد که یا خاکستری و یا پایگاه رای هریس بوده اند، نهایتا رای خود را به ترامپ داده اند، اما چه بسا در نظرسنجی ها از ابراز آن خودداری ورزیده اند.

⬅️ کمپین هریس نیز بیش از آن که به ترامپ ببازد به خود باخت. هریس، وارث و شریک انفعال و بی عملی بایدن در بسیاری از نابسامانی های داخلی و بین الملل بود که پاسخ درستی برای آن نداشت و بسیاری از مردم او را وانهادند. البته، در فضای نژاد پرستانه ی حاکم بر رقابت های انتخاباتی، سیاه بودن و زن بودن و حتی قد کوتاه او نیز مسئله هریس شد. بار دیگر جامعه آمریکا، حتی زنان این کشور برای سپردن رهبری کشورشان به یک زن اعتماد نکردند، چنان که به هیلاری کلینتون هم اعتمادی نکرده بودند و جالب آن که ترامپ هر دو بار بر یک زنان پیروز شد

⬅️ امواجی بلند شده، و رخداد اخیر تاملات و تلاطم هایی ایجاد نموده است. جهان، نیازمند باز اندیشی و تامل و عقلانیت و تدبیر است. این گونه نیست که بشریت تسلیم هر آنچه ترامپیسم و راست افراطی، و ابر سرمایه داری آمازونی و ایلان ماسکی دیکته کند خواهد شد و آنها همه کاره ی عالم خواهند بود. شاید آمریکا از درون بیشتر دو قطبی خواهد بود، اما، جهان آینده، چند ضلعی است.

بسمه تعالی

در ادامه سلسله یادداشت‌ها درباره انتخابات آمریکا، در آخرین یادداشت از «بن‌بست نظرسنجی‌ها» سخن به میان آمد و این که با توجه به تعارض و لکنت داده‌های در دسترس «نباید با هر نتیجه‌ای در این انتخابات حیرت زده شویم». چرا که نظرسنجی‌ها سویه های متفاوت داشت و نهایتا داده‌ها راهگشا نبود، و در حد حدس و گمان آن هم در دامنه ی خطا باقی ماند. در این فرصت، مناسب است ابتدا به بررسی و نقد نظرسنجی‌ها به عنوان یک تجربه‌ی انتخاباتی پرداخته شود.
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/review/4949/
https://t.me/anjomanemodaresin

♦️آقای رئیس جمهور! فرصت تاریخی برای تغییر روابط ایران و آمریکا را از دست ندهید؛
♦️آقای پزشکیان؛ در یکی از سخنرانی‌های‌تان پیروزی آقای ترامپ را تبریک بگویید

حمید ابوطالبی (دیپلمات و مشاور سیاسی دولت دوازدهم)

جناب آقای پزشکیان ‏در صحنه آرایی جدید قدرت جهانی؛ آیا ایران  در راستای «ماندن در گذشته»، تلاش برای کنترل تنش‌های روزافزون!، تحریم‌های بیشتر و بیشتر، و… و نابودی اقتصادِ ویرانِ ایران حرکت کرده؛ و منتظر خواهد ماند تا ثمن معاملات احتمالی قدرت‌های جدید و قدیم گردد؟

یا آنکه رویکردی تازه اتخاذ خواهد کرد؛ و به راهبردی نوین در امنیت ملی خویش خواهد رسید؟ راهی که ریشه در «عقلانیتِ دیپلماتیکِ رو به آینده»، انجام مذاکرات جامع، حل معضلات ایران و آمریکا، و ماندگاری در تاریخ ایران دارد؛ و ایران را از نظاره‌گر رویدادهای منطقه، مستقیما بر سر میز تصمیم‌‌گیری‌ها برای آینده‌ی منطقه خواهد نشاند؟ تعادلی عقلانی میان شرق و غرب، و قدرت‌های قدیم و جدید.

در یکی از سخنرانی‌های‌تان پیروزی آقای ترامپ را تبریک بگویید؛ سخنگوی دولت‌تان نسبت به حل مشکلات ایران و آمریکا ابراز امیدواری نماید؛ و کنترل ‌روابط ایران و آمریکا را خودتان در دست بگیرید.

با توجه به علاقه‌ی رییس جمهور آتی آمریکا، به تبدیل شدن به رونالد ریگانِ آمریکا در قرن ۲۱، قدرت بالا و متمرکز او که در آمریکا کمتر روی می‌دهد، و افتخار حل مشکلات ۴۵ ساله‌ی ایران و آمریکا برای هر دو‌ رییس‌جمهور، تنها راه کشور این است که راهبردی نوین جهت حل جامع مشکلات فیمابین طراحی و اجرا نمایید. چراکه شهامتِ ترامپ در تغییر، امکان تبدیل تفاهمات به مصوبات سنا در آمریکا، و تمرکز قدرت در دست جمهوری‌خواهان؛ وضعیت «ایران و آمریکا» و منافع ایران در منطقه را در «بزنگاهی تاریخی» قرارداده است.

https://t.me/anjomanemodaresin
@tahkimmelat

«بزرگنمایی ترس از ترامپ»

سعید صافی (فعال سیاسی و دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه تهران)

۱- دولت اول هاشمی رفسنجانی تقریبا مصادف با دوران بوش پدر و دولت دوم خاتمی مصادف با دوران بوش پسر بودند. این دو دولت بیشترین نرخ رشد اقتصادی دوران پس از انقلاب را رقم زدند.
۲- دوران جنگ تحمیلی ما مصادف با دوران ریاست جمهوری رونالد ریگان و اوج اقتدار ایالات متحده در جهان بود. مذاکرات مک فارلین و مذاکرات بعدی و ... در این دوران اتفاق افتاد. ریگان به ما موشک داد! اگر ما عاقل باشیم شاید این اتفاق دوباره هم تکرار شود.
۳- آیا با قاتل شهید سلیمانی میتوان مذاکره کرد؟ قطعا. ما با قاتلین ۲۵۰ هزار نفر از بهترین و پاک‌ترین جوانان مملکت یعنی صدام حسین و حزب بعث مذاکره و مراوده داشتیم. با قاتلان و جنایتکارانی مانند پوتین و حزب کمونیست چین و جدیدا بن سلمان هم رابطه خوبی داریم. از این بابت مشکل خاصی نیست.
۴- وابستگی عاطفی بخش‌هایی از اصلاح‌طلبان به حزب دموکرات و پادوهای دلال این حزب مانند نایاک و ... باید برای همیشه قطع شود. این فرصت خوبی است که مذاکراتی جدی میان هسته سخت قدرت در ایران با حزب جمهوری‌خواه صورت گیرد و خاتمه‌ای باشد بر نیم قرن رابطه خصومت آمیز.
۵_ خوشحالی ابلهانه طیف قلیلی از تندروهای داخلی از پیروزی ترامپ و آرزوی شکست برای دولت پزشکیان نشان میدهد که این جماعت از سرنوشت صدام و قذافی درس نگرفته‌اند.

https://t.me/anjomanemodaresin

صد روز گذشت و دانشگاه همچنان منتظر…!

چرا باید وزیر علوم اینچنین کُند و فرسایشی تغییرات نهادهای علمی را پیش ببرد و در نهایت از دست رفتن سرمایه اجتماعی دولت را نظاره کند؟ /

شنیدها حاکی از آن است که نهادهای خارج از دانشگاه، برای عدم تغییر تعدادی از رؤسای دانشگاهی توصیه می‌نمایند/

بشیر معتمدی

باسمه تعالی

از انتخاب دکتر پزشکیان نزدیک صد روز می‌گذرد و جامعه همچنان منتظر تغییراتی در روندهای ناصواب گذشته است. از جمله روندهای غلط گذشته که در سه سال دولت قبل وجود داشت، تخریب دانشگاه و نهاد علم بود. شاید در طول تاریخ آموزش عالی هیچ‌گاه اینچنین دشمنی با دانشگاه صورت نگرفته بود. از اخراج دانشجو تا اخراج اساتید و از پر رنگ شدن شبه‌علم تا وارد نمودن نیروهای بدون صلاحیت در دانشگاه به عنوان استاد و مدرس. یکی از دلایلی که دانشگاه (اعم از اساتید و دانشجویان) برای پیروزی دکتر پزشکیان بیشترین تلاش را نمودند تا جامعه را راضی به رأی دادن کنند، همین روزنه‌ای بود که باز شده بود تا شاید از فشارها و خفقان‌های حاکم بر دانشگاهها کاسته شود.

اکنون سؤال این است که آیا دانشگاه در این صد روز در مسیر اصلاح قرار گرفته است؟ از شواهد چنین بر می‌آید که روندهایی آغاز شده، اما این روندها کُند و آهسته است و همین باعث شده که جریان های تندرو و مخالفِ گشایش در فضای دانشگاه، عزم خود را جزم نمایند که به هر طریقی بر سر اصلاحات در محیط های دانشگاهی و پژوهشی سنگ اندازی کنند. اگرچه بازگشت دانشجویان آغاز شده و در حال تکمیل است، اما بازگشت اساتید همچنان دچار دست اندازهای متعدد است و اگر تعدادی هم به محیط دانشگاه برگشته‌اند، خارج از روندهای حاکم بر آموزش عالی بوده است.

دکتر پزشکیان و وزرای آموزش عالی و بهداشت باید متوجه باشند که حداقل نیمی از سرمایه اجتماعی دولت چهاردهم برخاسته از دانشگاهیان است و اگر آنان از اصلاحات در این نهاد مأیوس گردند، این یأس و ناامیدی به کل جامعه تسری می‌یابد و آنگاه دولت چهاردهم در مسیر دشواری که برای اداره کشور در پیش رو دارد و به اعتراف خود دکتر پزشکیان برای حل این مسائل دست نیاز به سوی متخصصان دراز کرده است، با جواب منفی مواجه می‌شود، چراکه سرمایه اجتماعی خود را به تاراج گذاشته و دیگر متخصصان تمایلی به این همکاری نخواهند داشت.

از جمله مسائل پیش روی دانشگاهیان و پژوهشگران، تغییر رؤسای مراکز علمی و دانشگاهی است، چراکه بسیاری از این افراد که از دولت سابق مانده‌اند، جز تخریب و خفقان و تزریق ناامیدی در محیط علمی ثمری نداشته‌اند، اما همچنان شاهد هستیم که وزیر علوم می‌فرمایند تعداد انتصاب رؤسای دانشگاه‌ها از تعداد انگشتان دو دست هم کمتر است و این یعنی ادامه روندهای گذشته! چرا باید وزیر علوم اینچنین کُند و فرسایشی تغییرات نهادهای علمی را پیش ببرد و در نهایت از دست رفتن سرمایه اجتماعی دولت را نظاره کند؟

در این میان شنیدها حاکی از آن است که نهادهای خارج از دانشگاه که مسئولیتی در این زمینه ندارند، برای عدم تغییر تعدادی از رؤسای دانشگاهی و پژوهشی توصیه می‌نمایند. از جمله بیت رهبری و نهاد سپاه است که در بعضی موارد تلاش در جهت حفظ افرادی داشته‌اند. این نهادها، به ویژه مسئولان بیت رهبری باید متوجه باشند که این دست اقدامات به پای رهبری نوشته می‌شود و در نتیجه جایگاه رهبری را تضعیف می‌کند و بهتر است دست از این اقدامات بردارند و صریحاً عدم دخالت خود را اعلام نمایند.

در هر صورت باید اذعان داشت که علی‌رغم گذشت صد روز از دولت آقای پزشکیان، دانشگاهیان به عنوان بزرگترین پشنوانه ایشان همچنان منتظرند تا شاید اتفاقات خوبی در محیط های علمی و دانشگاهی بیفتد و روندهای غلط گذشته اصلاح شود.

https://modaresinpress.ir/review/4945/
https://t.me/anjomanemodaresin

✅همه‌ی شانس‌های ترامپ و هریس در بن‌بست نظرسنجی‌ها/

✅فردا از هیچ نتیجه‌ای حیرت‌زده نشویم/

✅یک‌سو احتمال کم‌انگاری آراء ترامپ است و بسیاری از نظرسنجی‌ها، شرط بندی‌ها و قمار ایلان ماسک‌ها و آراء شرمگین و خشم پنهان و انتقام از دموکرات‌ها/

✅یک‌سو آراء ملی و آراء نزدیک ایالت‌ها و رقابت‌های معنی‌دار سنا و نظر سنجی‌های گالوپ و متفاوت آیووا و آراء معنی‌دار زنان و دولت پنهان و روندها/

✅یک‌سو ترامپی است که هر نتیجه‌ای غیر از برد خود را تقلب، و سوی دیگر هریسی، که رقیب خود را فاشیست و عین تباهی می‌داند/

✅احتمالا، تردید و تاخیر در نتایج و بحران سیاسی یا خیابانی از نتایج این انتخابات خواهد بود و تعجبی ندارد اگر کار ایالت‌هایی یا کل انتخابات به دادگاه کشیده شود/

ابوالفضل فاتح

بسمه تعالی

انتخابات آمریکا پس از یک سال از نخستین مرحله‌ی رقابت‌ها، به ایستگاه پایانی خود می‌رسد. با همه‌ی فراز و فرودها، در روزی که فردای آن انتخابات برگزار می‌شود، همچنان با یکی از مبهم‌ترین انتخابات تاریخ آمریکا از نظر پیش‌بینی نتیجه مواجه هستیم.

معمولا آخرین نظرسنجی‌ها روز سوم نوامبر (یک‌شنبه) منتشر می‌شوند. تا این لحظه بازخوانی نظرسنجی‌ها، افق مشخصی پیش روی قرار نمی دهند و با اما و اگرهای فراوان مواجه هستند. این بار نظرسنجی ها به عینه اعتراف کرده اند که نمی دانند، چه کسی پیروز انتخابات خواهد بود و تنها نقطه ی اتفاق این نظرسنجی‌ها، قرار داشتن نتایج در دامنه‌ی خطا و در نتیجه برخوردار دانستن هر دو کاندیدا از شانس نزدیک پیروزی است.

ادامه در:

https://modaresinpress.ir/review/4938/
https://t.me/anjomanemodaresin

ثروت ملی ما فدای کسب و کار کاسبان تحریم شده است/

کاسبان تحریم در مخالفت با FATF صف کشیده‌اند/

اقتصاد ما امکان ندارد در انزوا توسعه پیدا کند/

محسن امین‌زاده، در نشست انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها درباره «اجماع پذیری سیاست خارجی در ایران» گفت: شما می‌دانید که چه جنگ‌هایی در ارتباط با پیوستن به FATF در داخل کشور وجود دارد. همه کاسبان تحریم در مخالفت صف کشیده اند. چرا اصرار دارند که همچنان مشکل را حل نکنیم و وارد FATF نشویم؟ چون سال‌ها است یک اقتصاد زیرزمینی شکل داده‌اند و نگران حفظ آن هستند. در این اقتصاد جمعیت کاسبان تحریم شکل گرفته و به ثروت و قدرت رسیده اند و حالا نمی‌خواهند از این شرایط بگذرند.

معاون وزیر خارجه دولت اصلاحات گفت: ما قدرت زیادی در عرصه نظامی داریم و توان تسلیحاتی ما هر روز قدرتمندتر شده است. اما قدرت اقتصادی ما هر روز دارد کوچکتر می شود. در چنین شرایطی تهدیدات جدیدی هم علیه کشور آغاز شده است. آیا قدرت اقتصادی ما تاب و توان چنین وضعیتی را دارد؟ اگر ندارد چرا تدبیر نشده و به چنین وضعیتی دچار شده ایم؟

به گزارش خبرنگار جماران، محسن امین‌زاده در نشست انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها درباره «اجماع پذیری سیاست خارجی در ایران» گفت: سیاست خارجی در ایران هر روز بیشتر به حاشیه رانده می‌شود؛ و این وضعیت حتی ارتباطی به تحولات دوران انقلاب اسلامی ندارد.

معاون وزیر خارجه دولت اصلاحات تصریح کرد: مواردی همچون سفر رئیس جمهور سوریه بدون اطلاع رئیس جمهور و وزیر خارجه وقت، سفرهای رئیس جمهور روسیه تحت مدیریت تشریفاتی غیر از وزارت خارجه، پنهان کاری واقعیت‌های مربوط به سقوط هواپیمای اوکراینی، پدیده‌های بی نظیری است که سیاست خارجی ایران را از جایگاه بسیار حساس و تعیین کننده دیپلماسی در اقتدار ملی کشورها به بیرون پرتاب کرد و نیروهایی به کلی بی اطلاع از مقتضیات و آداب دیپلماسی، این حوزه کار را هم تحت اختیار کامل خود در آورده اند.
امین زاده با تأکید بر اینکه دخالت افراد و بخش غیر متخصص در اموری که فاقد صلاحیت حرفه‌ای و تخصصی آن هستند عملا باعث می‌شود که نه تنها بازوی اساسی اقتدار ملی کشور یعنی قدرت دیپلماسی تقریبا به طور کامل فلج شود، بلکه نتایج کارهای حوزه های نظامی نیز منجر به بهترین نتایج نشود.

وی افزود: دخالت‌های پیدا و پنهان در اجرای سیاست خارجی باعث شده که عملا تواناترین و با تجربه‌ترین‌ها به حاشیه رانده شود و در بسیار موارد سیاست خارجی نه تنها نتواند مقتدرانه از راهبردهای درست و شایسته برای اقتدار ملی دفاع کند بلکه به صورت یک نهاد فرعی در پی تحولاتی برود که دیگران شکل می‌دهند. اینها عملا تصویری تیره از خطاهای بزرگ است که با نادیده گرفتن سهم دیپلماسی در قدرت ملی می‌تواند نهایتا نتایج بسیار خطرناکی به بار آورد.

معاون وزیر خارجه دولت اصلاحات تأکید کرد: نیروهای سیاسی و متخصصان سیاست خارجی باید در هر زمان و پیش از هر رویداد نظامی و پس از هر رویداد نظامی راهبردهای سیاسی و مقتضیات سیاسی کار را تدوین کنند، به تصویب برسانند و شایسته‌ترین شیوه کار را طراحی و اجرا کنند. اگر توجه داشته باشید طبق قانون اساسی عالی‌ترین مرجع تصمیم‌گیری در مدیریت کلیه تحولات مرتبط با امنیت ملی یعنی شورای عالی امنیت ملی کشور متشکل از مسئولانی است که اکثر آنان غیر نظامی هستند. اما در عمل چنین نشد بلکه این نهاد عالی نیز نسبت به گذشته به حاشیه رانده شده است.

وی با بیان اینکه آسیب‌پذیری وزارت خارجه موقعیت ایران در صحنه بین‌المللی را تضعیف کرده، در خصوص مؤلفه‌های قدرت ملی گفت: قدرت نظامی سهم بزرگی در اقتدار ملی دارد . اما در نظریه امروزین قدرت ملی کشورها، اهمیت قدرت اقتصادی بسیار افزون شده و جایگاه بالاتری را به خود اختصاص داده است. مثلا اقتدار چین متأثر از افزایش روز افزون اقتدار اقتصادی این کشور است.

امین‌زاده تصریح کرد: روزگاری چین صاحب سلاح هسته‌ای بوده اما فاقد قدرت اقتصادی بوده و به عنوان سرزمین مردمانی فقیر جایگاه شایسته‌ای در جهان نداشته است. آنچه چین را به جایگاه امروز رسانده، اقتدار اقتصادی این کشور بوده است. قدرت نظامی ارزش بالای خودش را دارد اما هرگز نمی تواند جای قدرت اقتصادی را بگیرد. هر روز سهم قدرت اقتصادی در منزلت جهانی و اقتدار کشورها بالاتر می رود. اما در ایران قدرت اقتصادی سهم شایسته ای در اقتدار ملی ندارد.
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/news/4927/
https://t.me/anjomanemodaresin

فایل صوتی جلسه:

"اجماع‌ناپذیری سیاست خارجی در ج.ا.ایران"

با حضور:
آقای محسن امین‌زاده، معاون پیشین وزارت امور خارجه در دولت اصلاحات

زمان: سه‌شنبه ۸ آبان ۱۴۰۳

دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها

https://t.me/anjomanemodaresin

«شان روحانیت»

فتح الله امی (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

امام(ره) فرمودند اگر خواهان استقلال کشور هستید از روحانیت حمایت کنید، برای حمایت از روحانیت نیاز به عقلانیت است، متاسفانه عده‌ای متعصب بی‌خرد فکر می‌کنند حمایت از روحانیت یعنی قرار دادن این صنف در راس قدرت مجریه است به اصطلاح شیپور را از سر گشادش می‌نوازند لذابجای آوای خوش دلنواز،ذصدای  ناهنجار گوش خراش از آن شیپور برمیخیزد!
راهکارهای عقلانی حفظ شأن روحانیت به شرح ذیل پیشنهاد میگردد:

۱- مرحوم آیت الله مصباح  که در راس تئوریسین این گروه بود و در قبل از انقلاب به شدت با مبارزه  رژیم شاه مخالف بود و خود اول مخالف با مرحوم شریعتی بود، به همین علت رژیم وقت از ایشان حمایت میکرد، ولی در بعد از انقلاب به دنبال قدرتمند شدن روحانیت در قوه مجریه کشور بود حتی اگر اکثریت مردم مخالف باشند! به همین علت امام(ره) با تفکر ایشان از ریشه مخالف بود و اجازه نمی‌داد در مدیریت کشور وارد شود، چون امام(ره) با ورود روحانیت در قوه مجریه مخالف بود لذا بعد از تشکیل دولت موقت از تهران به قم بازگشت تا در امور اجرایی کشور دخالت نکند.
ولی متاسفانه آقای مصباح از طریق تاسیس موسسه امام خمینی، که هیچ سنخیتی با تفکر امام نداشت به سیستم اجرایی کشور واردشد و با تزریق احمدی‌نژاد، عنان اختیار قوه مجریه را در دست گرفت.
مرحوم هاشمی رفسنجانی(ره) با ورود احمدی‌نزاد در قوه مجریه فرمود ضربه جبران ناپذیر به کشور وارد شد، از جمله حصر نیروی فرهیخته و شایسته مثل میرحسین موسوی که تاکنون پنج هزار روز است ملت ایران از وجود این انسان  مدیر پاکدست محروم است.
۲- از آنجاکه روحانیت در جایگاه رفیع ارشاد و پاسداری از ارزش‌های اسلامی و انسانی است و به دلیل عدم تحصیلات کلاسیک از مدیریت سیستمی بهره‌ای ندارد حضورشان در راس قوه مجریه موجب بروز فساد سیستمی است و اکنون حاصل بیش از چهل سال مدیریت این قشر نشان داده است ازجایگاه محبویت دوم در نزد مردم در اول انقلاب به جایگاه چهاردهم سقوط کرده است، لذا برای بازگشت به جایگاه گذشته بهتر است به کلی از امور اجرایی کشور کناره‌گیری کند و امور کشورداری را به کارشناسان ذیربط واگذار نماید. همانطور که مشاهده میشود حضور روحانیت در اجتماع به لحاظ ترس از عمامه پراکنی در محافل و مراکز عمومی اجتماعی بسیار کم رنک شده است.
۳- شیوه آیت الله سیستانی در عراق که مثل شیوه مرحوم آیت الله بروجردی در قبل از انقلاب در ایران بود محبوبیت روحانیت را در عراق بسیار افزایش داد بطوریکه حرف شنوی مردم از ایشان بی‌نظیر است لذا توصیه میشود روحانیت در ایران نیز از مشی ایشان پیروی نمایند و تا اندک پایگاه خود را در مردم از دست ندادند قدرت.طلبی را کنار بگذارند.
۴- در تعیین استانداران که به قول مقام رهبری نقش ریس جمهور را در استان خود دارند، امامان جمعه کمتر دخالت کنند تا شایسته‌سالاری حاکم شود و از افراد بی‌خاصیت در مصادر امور کاسته شود .
۵- بهترین دفاع از روحانیت، هدایت انها به جایگاه سازمانی آنها در سیستم کشور داری است، وجود راسپوتین کشیش  فاسد ارتودکس در دربار تزاری روسی موجب بدنام شدن روحانیت ارتودکس در بین مردم شد، بطوریکه مردم روسیه از دین متنفر شدند و انقلاب مارکسیت-کمونیست لنین رخ داد که پایه آن بر دین‌زدایی و نفی خدا بود، این واقعه تاریخی درس عبرتی است برای روحانیت ایران که برای حفظ جایگاه روحانیت در تنها کشور شیعه جهان، مفسدان روحانی نما را از بین خود براند و طرد کند و از مواضع قشری‌گری خود دست بر دارد و از هر عمامه به سری دفاع نکند تا محبوبیت خود را بازیابد.
در پایان اشعاری از لسان الغیب حافظ شیرازی(ره)در مورد واگذاری امور کشورداری و مدیریت کلان کشور به کارشناسان خبره و نخبه ارائه میشود:

نه هر که چهره بر افروخت دلبری داند
نه هرکه آینه سازد سکندری داند
نه هرکه‌ طرف کله کج نهد و تند نشست
کلاه‌داری و آئین سروری داند

https://t.me/anjomanemodaresin

جناب پزشکیان، ریاست جمهوری تک‌دوره‌ای نیست/

مراد کاویانی (دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی و عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

هر کسی با هر پایگاه رای‌آوری و حمایتی در مقام ریاست جمهوری قرار گرفته خود را برای دو دوره ریاست جمهوری پیاپی تعریف کرده که در این میان، برنامه‌ریزی برای در اختیار گرفتن شوراها و مجلس در اولویت جهت دهی به مناسبات قدرت در بخش های دموکراتیک نظام جهت همراستاسازی آنها با دولت مستقر قرار داشته است. به گونه ای که در دور دوم ریاست جمهوری همگونی بالایی در بخش ها و ارکان مردم پایه نظام دیده می شود.

دولت چهاردهم در وضعیتی استقرار یافت که به واسطه ناکارامدی نظام و تشدید شکاف ها و بحران های اجتماعی و اقتصادی که با نارضایتی گسترده نیز همراه بود، فرایند کشورداری در عمل به بن بست انجامیده بود. برایند این بن بست در سال های گذشته در قالب کاهش شدید میزان مشارکت در انتخابات، گسترش فسادهای بزرگ مالی، تشدید تورم و افزایش بیکاری و گسترش ناامیدی نسبت به بهبود وضع موجود و تشدید فرار نخبگان و بروز چند ناآرامی گسترده و پرخسارت که با شدت عمل حاکمیت نیز همراه شد، نمود یافته بود. شدت یابی این وضعیت برونداد حاکمیت تفکری با حداقل رای بود که خود را برای دست کم هشت سال تعریف کرده بود.

بر پایه گزارش های منتشر شده سال گذشته بیش از ۹۰ درصد جامعه از وضع وجود ناراضی بودند. طی یک سال گذشته اگر این وضعیت بدتر نشده باشد قطعا بهتر نشده است. به عبارتی آنها نیز که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کردند جز همان دسته نارضایان از وضعیت حاکم هستند. وضعیتی که کشور را مستعد بروز هر حادثه فراگیر، پیش‏بینی ناپذیر و غافل‏گیر کننده ای کرده است. حوادثی که مخرج مشترک همه آنها نارضایتی از وضع موجود و ناامیدی نسبت به اصلاح آن است. وضعیتی ناگواری که بنا بر برخی رخدادهای درون و برون مرزی، طی ماه های آینده ژرفا و گستره بیشتری خواهد یافت و به تشدید نارضایتی ها و ناکارامدی ها خواهد افزود.

دولت چهاردهم در شرایطی استقرار یافت که با چنین سنگلاخی از ناکارامدی و نارضایتی درگیر بود که احتمالا فکر می کرد از پس چنین زمینه و زمانه ای تلخ پرچالشی بر می آید. با خود می اندیشید از طریق تعامل با رهبری از سیاست پرچالش خارجی که امنیت و ثبات کشور در چنبره آن گرفتار آمده خواهد رَست، با خود فکر می کرد در قالب شعار وفاق آن هم در سطح تعامل با همان ارکانی که تفکر امنیت زدای آنها کشور را به این جا رسانده است می توان به حق و عدالت برای ایران دست یافت.

چند ماه است که از استقرار دولت چهاردهم می گذرد وفاق در قالب اِنفاق (بخشش فرصت ها) به رقبا برای کسب رضایت آنان جهت ادامه کار قوه مجریه نمود یافته است. سیاست خارجی به شدت درگیر بحران آفرینی رژیم صهیونیستی شده، تشدید مناسبات با اروپا رو به تنش نهاده، تحریم ها شدت یافته و اف ای تی اف (FATF) به محاق رفته است. نمایندگان مجلسی که نباید وارد حوزه اجرا بشوند میدان داران و تکاوران عرصه انتخاب استانداران شده‏اند و دغدغه شان در حد برکناری محمدجواد ظریف از ریاست مرکز بررسی‌های استراتژیک افت کرده و اساسا مهم نیست که ملت در چه نکبتی گرفتار آمده، شورای شهر پایتخت ام االقرا، عرصه فساد رفقا و ترکتازی جناب شهرداری شده که اساسا صلاحیت شهردار شدن نداشت.

جناب پزشکیان مگر نفرمودید: «نگذاریم ایران روز به روز ناتوان‌تر شود. گردنم را در مقابل حرف‌هایم گرو می‏گذارم». جناب پزشکیان، طی همین مدت، ایران اگر ناتوان تر نشده باشد باور بفرمایید در نتیجه اقدامات شما تواناتر نشده است، گردن شما زمانی ارزش گروگذاری دارد که در راستای انتظارات مردم و نیازهای جامعه افراشته شود که لازمه آن نیز دور ساختن تصمیم‎گیران کوته فکری است که نتیجه عملکرد آنها جامعه را به این جا کشانده است بی آنکه پاسخگوی گفتار و کردار خود باشند.

آقای پزشکیان، جامعه به شدت نگران است، شما امید ملت برای رهاندن کشور از بن بست موجود هستید. باور بفرمایید با تداوم این روندها در مقیاس داخلی و خارجی همان اندک رای دهندگانی که برای رای آوردن شما آبرو گرو گذاشتند انگیزه ای برای شرکت در انتخابات شوراها در چند ماه آینده ندارند. با این روند نتیجه انتخابات شوراها و مجلس در دور بعد از هم اکنون قابل پیش بینی است. آقای دکتر ما ایرانی امن و باثبات، با نظامی کارامد در مسیر توسعه، به دور از فساد و مردم سالار می خواهیم. از این رو، شما را برای یک دوره ای نمی خواهیم.

https://modaresinpress.ir/review/4923/
https://t.me/anjomanemodaresin

فلسطین، کدام یک کشوری؟

محسن صنیعی (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

در پی صدور بیانیه مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم که در آن، طرح دو کشوری برای فلسطین و اسراییل تایید و خواستار «تشکیل دولت مستقل فلسطین» شده بود، رئیس قوه قضاییه واکنش تندی به این اقدام نشان داد و گفت: «اقدامات برخی افراد که عنوان استاد و محقق را دارند، خلاف امنیت است. دادسرای ویژه روحانیت به تشکل مزبور اخطار کرده که درصدد اصلاح حرف و نظر ناصواب خود برآید، اما اگر این کار را نکنند، حتما با آن‌ها برخورد می‌شود». البته من فکر نمی کنم که تایید طرح دو کشوری، فقط اختصاص به مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم داشته باشد. به هر حال، به نظر می آید که باید همه راه هایی که در مقابل فلسطین وجود دارد را بررسی کنیم. مقابل فلسطین چند گزینه وجود دارد دو گزینه کلی وجود دارد یک کشوری یا دو کشوری.
الف- طرح یک کشوری
برای طرح یک کشوری می توان گزینه های مختلف را در نظر گرفت.
- یک کشور با نام فلسطین با حاکمیت مسلمانان و اخراج یهودیان صهیونیست از سرزمین فلسطین. آیا با حضور ۸-۷ میلیون یهودی در شرایط فعلی، رسمیت اسراییل توسط سازمان ملل در سال ۱۹۴۸ و وجود یک حکومت و ارتش مجهز از یک طرف و نبود حکومت و نیروی مسلح قوی در طرف مقابل، آیا این ممکن است؟
- یک کشور با نام فلسطین با حاکمیت مسلمانان به طوری که یهودیان و مسیحیان در این سرزمین، تابع مسلمانان باشند. آیا با حضور ۸-۷ میلیون یهودی در شرایط فعلی و وجود یک حکومت و ارتش مجهز از یک طرف و نبود حکومت و نیروی مسلح قوی در طرف مقابل، آیا این ممکن است؟
- یک کشور با حاکمیت یهودیان به نام اسراییل، در حالی که ۸-۷ میلیون مسلمان در آن زندگی می کنند و سرزمین فلسطین را سرزمین خود می دانند. این گزینه، همین شرایط فعلی است که سرزمین فلسطین از قبل از ۱۹۴۸ با آن مواجه است و هنوز حل نشده است.
- یک کشوری که در آن فلسطینیان دارای حکومت خودگردان در کرانه باختری و نوار غزه هستند. یعنی همین شرایط فعلی.
- یک کشور با مصالحه همه ادیان و حکومت مشترک با نام فلسطین به طوری که یهودیان از نام اسراییل بگذرند. آیا یهودیان از نام اسراییل خواهند گذشت؟
- یک کشور با مصالحه همه ادیان و حکومت مشترک با نام اسراییل به طوری که مسلمانان از نام فلسطین بگذرند. آیا مسلمانان، حاضر می شوند از نام فلسطین بگذرند و خود را تابع حکومت اسراییل بدانند؟
ب- طرح دو کشوری
طرح دو کشوری که در آن کشور فلسطین در کنار اسراییل حضور دارند. اسراییل در مرزهای ۱۹۴۸ سازمان ملل و فلسطین در مابقی مناطق. در این طرح، لازم است از سرزمین های اشغالی ۱۹۶۷ خارج شود ولی آیا اسراییل از سرزمین های اشغالی، خارج خواهد شد و به سرزمین های ۱۹۴۸ برخواهد گشت؟
غالب دولت های دنیا به دنبال برقراری طرح دو کشوری هستند. در این راستا، در پایتخت عربستان سعودی نخستین نشست «ائتلاف جهانی برای اجرای راه‌ حل دو کشوری» میان اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها برگزار شده است. در این نشست نمایندگان کشورهای عربی و اسلامی از جمله بحرین، اردن، قطر، مصر، ترکیه، نیجریه، اندونزی و نمایندگان اتحادیه اروپا و نروژ شرکت خواهند کرد. در مجمع عمومی سازمان ملل، تاسیس کشور فلسطین تصویب شده است و جالب است که ایران هم به آن، رای مثبت داده است.
ج- همه پرسی تعیین سرنوشت فلسطین
البته یک راه آن است که تعیین سرنوشت فلسطین، به خود فلسطینیان، ساکنان و آوارگان، اعم از مسلمان، مسیحی و یهودی سپرده شود. یا یک کشوری با الگوی مورد نظر خود را می پذیرند یا دو کشوری را می‌پذیرند. جمهوری اسلامی هم بارها، رفراندوم در فلسطین را اعلام کرده است.
کدامین گزینه، مطلوب‌ترین راه در مقابل فلسطین است؟

https://t.me/anjomanemodaresin

شکیبایی ملی!

حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

   مقصودم این نیست که برای سامان یافتن امور و مسائل کشور، نیازمند صبر و حوصله هستیم و مردم باید همچنان دندان روی جگر بگذارند! و مشکلات یک شبه حل و بر طرف نمی شود زیرا این توصیه و پند اخلاقی- سیاسی نخ‌نما شده است و مردم ستمدیده و بی دفاع خواهند گفت که ما سال‌هاست و نه یک شبه، در انتظار حل شدن مشکلات کشور و زندگانی شهروندان صبر و بردباری و تحمل  پیشه کرده آیم ولی سال به سال دریغ از پارسال شده است و ارزش دستمزد و حق ماهانه در برابر تورم، رو به کاهش می گذارد! و مردم عملا فقیرتر از سال گذشته شده اند!
  از سوی دیگر، سخنان روزانه و هفتگی مقامات کشوری و نظام، چشم انداز بهتر شدن وضع مردم را نه تنها نشان نمی دهد بلکه در لابلای متون و گفتار مقامات، جز تهدید بیشتر برای کشور و آینده نامعلوم و غبارآلود، تصویر و تصور دیگری به اذهان نمی رسد!
  مقصود نگارنده از لزوم تمرین با هدف تقویت «شکیبایی ملی» در میان مقامات عالی و شهروندان، این است حالا که از درمان دردهای مزمن کشور ناتوان هستیم، بجای نیش زدن به همدیگر، در برخورد و رفتار با یکدیگر، نمک بر زخم مردم نگذاریم و بیش از این، با بی حوصلگی و با شتاب تند، همدیگر را زیر نگیریم و اجازه تنفس و آرامش نسبی را بر یکدیگر روا بداریم!
  در شرایطی که در وضعیت صلح مسلح با اسراییل بسر می بریم و ناخواسته و با بی تدبیری کشور ایران یک سوی جنگ در خاورمیانه شده است و جز ضرر و زیان ها آن، چیزی نصیب ما نخواهد شد و در حالی که بودجه سال آینده چشم انداز امیدوار کننده ای را برای بهبودی معیشت مردم نوید نمی دهد، آیا واقعا نمی شود از اجرای تحمل حکم زندان دو دختر خبرنگار صرف‌نظر کرد و یا با راهکارهای قضایی، جزای دیگری بجای تحمل زندان برای این دو و دیگران در نظر گرفت؟ یا با مرخصی دادن و مورد عفو قرار گرفتن زندانیان سیاسی که آزادی آنان هیچ خطر امنیتی برای کشور و مردم ندارد، موافقت نمود؟
   در شرایطی که با انتصابات استانداران شایسته و مورد وفاق نیروهای استانی و انتصاب معاونان کارآمد و خوشنام از سوی وزیران دولت می توان تا حدودی هر چند اندک، فضای بی انگیختگی کنونی را ترمیم کرد چرا همچنان، خانواده سالاری، لابی گری های مخرب و خلاف رای مردم در انتخاب دکتر پزشکیان، همچنان روح و روان نیروهای دلسوز را با سوهان خودخواهی، عذاب می دهد؟
  تاکید و پافشاری بر ادامه موشک‌پرانی میان ایران و اسراییل همزمان با افزایش نرخ ارز و طلا  و همزمان با تصویب لایحه عفاف و حجاب و مسدود نگه داشتن فضای مجازی همه و همه جز دور کردن مردم از نظام حکمرانی و بسته شدن فضای تنفس مردم همزمان با انواع ناترازی های انرژی و.... آیا با شتاب و واکنش نشان دادن قضایی و امنیتی، چه دستاوردی برای کشور خواهد داشت؟!
  در آن‌سوی ناشکیبایی ملی، هموندان تشکل ها و احزاب خسته و دل افسرده قرار دارند که حاضر نیستند خطای زبانی و واژگانی سخنگوی تازه پای دولت جدید را تحمل کنند!! و اطلاق  اردوکشی را بر درخواست مجوز از وزارت کشور برای نشان دادن اعتراض خیابانی، نادیده بگیرند!
  واقعیت این است که هر دو سوی مردم و نظام حکمرانی به هر دلیل از جمله تنگناهای زیست داخلی و فشارهای بیرونی و جدا شدن سفره مقامات از سفره مردم، دچار ناشکیبایی و شتاب و انتقام از یکدیگر شده اند!
  این انتقام به اندازه ای رسیده است که توصیه و سفارش به خیر و پیشنهاد و انتقاد نرم و تخصصی وزیر عتف خطاب به مسئولان دفاتر نمایندگی مقام رهبری در دانشگاه ها نیز بهانه و دستاویز گروه و احزاب سیاسی برای تلافی و انتقام یا خشم به وزیر شده است!!
  امروزه ایران نیازمند شکیبایی مقامات و شهروندان است. شکیبایی یعنی دوری گزیدن از زخم زدن به یکدیگر، شکیبایی در نشان دادن واکنش تند و سریع در گفتار و کلام مقامات به اراده بر تصمیم و اقدام دلخوش کننده از سوی مقامات دولتی که متعهد به دفاع از حقوق قانونی مردم هستند!شکیبایی و درنگ در بستن و مسدود کردن روزنه های امید نسل جوان!
پایان!

https://t.me/anjomanemodaresin

اعتراض انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها به بیانیه اتحادیه اروپا درباره جزایر سه‌گانه ایرانی/

ضروری است سران اتحادیه اروپا در سریع‌ترین زمان ممکن نسبت به اصلاح موضع‌گیری خود در قبال جزایر سه‌گانه همیشه ایرانی بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک اقدام نمایند/

اتحادیه اروپا در بیانیه مشترک خود با شورای همکاری خلیج فارس در موضع‌گیری اعلام شده پیرامون جزایر سه‌گانه ایرانی، با چشم‌پوشی از هویت اصلی خود به مثابه کنشگری هنجاری در دام سیاست‌های قدرت-پایه و منفعت-محور گرفتار آمده است/
به نام خدا

موضع‌گیری اعلام شده پیرامون جزایر سه‌گانه ایرانی بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در بیانیه مشترک نشست سران اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج‌فارس در ۱۶ اکتبر ۲۰۲۴(۲۵ مهرماه ۱۴۰۳) نشان‌دهنده چرخشی مهم، هشدار‌دهنده و بس خطرناک در روند متدوام و گسترش‌یابنده کارزار فراگیر سیاسی، دیپلماتیک و تبلیغاتی-رسانه‌ای است که از سوی امارات متحده عربی و دوستان و هم‌پیمانان منطقه‌ای و جهانی آن در چند دهه اخیر برای جعل و برساختن نوعی اختلاف بین‌المللی و بلکه دامن زدن به گونه‌ای چالش و بحران تهدیدآفرین برای امنیت ملی و یکپارچگی سرزمینی ایران به راه افتاده است.

در بند ۴۶ بیانیه پیش‌گفته از ایران دعوت شده است تا “…به اشغال جزایر سه‌گانه امارات متحده عربی، تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی که متضمن نقض حاکمیت امارات متحده عربی و اصول منشور ملل متحد است پایان دهد”. بکارگیری مفهوم “اشغال” در پیوند با ادعای تعلق جزایر سه‌گانه به امارات متحده عربی و بازنمایی ایران به عنوان نیروی اشغالگر جزایر سه‌گانه و ناقض حاکمیت دولت دیگر و اصول منشور ملل متحد که برای نخستین بار در بیانیه‌ای از این سنخ و سیاق رخ داده است در بردارنده دلالت‌های غیرسازنده و بلکه ویرانگری است که در تضاد کامل با واقعیت‌های عینی انکارناپذیر و اسناد و مدارک متقن تاریخی قرار داشته و اصول بنیادین حقوق بین‌الملل شامل اصول منشور ملل متحد را پایمال نموده و حتی آموزه های هستی بخش و شالوده‌های هنجاری اتحادیه اروپا را بی اعتبار می سازد.

در واقع، موضع‌گیری و عبارت پردازی کوته‌بینانه، ریاکارانه و مغایر با حقایق و اسناد تردیدناپذیر تاریخی و اصول و موازین مسلم حقوقی که در بند ۴۶ بیانیه مشترک سران اتحادیه اروپا و شورای همکاری خلیج فارس بازتاب یافته است بیش از آن که صرفا اقدامی ناشایست در ستیز با موجودیت، یکپارچگی سرزمینی، حاکمیت،امنیت ملی و منافع حیاتی یکی از کهن‌ترین و پایدارترین دولت-ملت‌های عضو جامعه بین‌المللی و یکی از اعضای بنیانگذار ملل متحد باشد، سرآغاز شکل‌گیری رویه و روند زیانبار و آسیب‌رسانی است که پایه‌های هنجاری نظم بین‌المللی در حال گذار و شکننده کنونی را ویران می‌کند؛نظمی که که زیر نام “نظم بین‌المللی قاعده محور” شناخته می‌شود و نهادهای بین‌المللی، به ویژه اتحادیه اروپا و اندیشه تکوین بخش و پشتوانه آن یکی از ستون‌های اصلی چنان نظمی به شمار می‌رود.

در همین راستا، بنا به دلایل برشمرده در زیر ضروری است سران اتحادیه اروپا در سریع‌ترین زمان ممکن نسبت به اصلاح موضع‌گیری خود در قبال جزایر سه‌گانه همیشه ایرانی بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک اقدام نموده و کردار ناپسندِ غیردوستانه، ناسازگار با واقعیت‌های تاریخی و اصول حقوقی، آشوب ساز و تفرقه افکن گذشته را جبران نماید:

۱) سوداگری با آموزه‌ها و شالوده‌های هنجاری هویت آفرین اتحادیه اروپا: در ادبیات روابط بین‌الملل اتحادیه اروپا بازیگری غیرسرزمینی و هنجاری انگاشته می‌شود که پیشگام گونه‌ای متفاوت از کنشگری و سیاست‌ورزی تحت عنوان کنشگری و سیاست‌ورزی هنجاری به شمار می‌آید. دستوکار کانونی کنشگران هنجاری پیش و بیش از آن که پیشبرد سیاست‌های منفعت-محور و قدرت-پایه باشد ارتقای آرمان‌ها، ارزش‌ها و هنجارهایی چون صلح، توسعه، همکاری، همگرایی، همزیستی مسالمت آمیز و حکومت قانون است.
ادامه در:
https://modaresinpress.ir/news/4915/
https://t.me/anjomanemodaresin

«مردم در غم جنگ، دیگران به فکر فیلترینگ»

محسن صنیعی (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

در حالی که کشور در هراس حمله اسراییل قرار دارد و دلار به نزدیک ۷۰ هزار تومان رسیده است و تلاطم اقتصادی مستولی شده است و در حالی که کشور تحت تحریم‌های گسترده‌تر قرار دارد و امارات، طرح جزایر سه گانه را به اتحادیه اروپا برده و اتحادیه اروپا، با بی‌مسئولیتی سیاسی و حقوقی، از عبارات بسیار نامربوط اشغال برای مالکیت ایران بر جزایر سه گانه استفاده کرده است و همچنان در شرایطی که لبنان و غزه تحت بمباران اسراییلی‌هاست و هر روز یکی از فرماندهان حماس یا رهبران حزب الله به شهادت می‌رسد، گروهی اندک در اعتراض به وجود فضای مجازی، خواستار فیلترینگ جدی‌تر فضای مجازی شده اند که الان همچنان فیلتر است.
واتس اپ، اینستاگرام، تلگرام، ایکس، یوتیوب، فیس بوک و .... همه چندین سال است فیلتر هستند و الان اگر بعضی‌ها دسترسی به این فضای مجازی دارند، به برکت فیلترشکن‌های پولی و غیر پولی است که بدست می آورند. این جمعیت تظاهرکننده، فکر می‌کنند که اگر تمام فضای مجازی و رسانه های کشور در اختیار جریان اصولگرایی قرار گیرد، مردم همان حرف های آنان را تکرار می‌کنند؟
باید در پاسخ گفت که اگر همه فضای مجازی غیر همسو را از مردم، منع کنند و هزار شبکه ماهواره ای و میلیون‌ها سایت اینترنتی و همه فضای مجازی در اختیار جریان اصولگرایی قرار گیرد، علاوه بر این که حتی یک درصد به هواداران فعلی افزوده نخواهد شد، بلکه به علت این که مردم با واقعیت این جریان به خوبی آشنا می شوند، بیشتر از این جریان روگردان خواهند شد.
اگر همه شبکه‌های ماهواره‌ای دنیا و همه سایت‌های اینترنتی و همه فضای مجازی در اختیار افکار میرباقری قرار گیرد که می‌گوید: «برای رسیدن به مقصد قرب الهی حتی اگر نصف مردم جهان کشته شوند، می‌ارزد؛ لذا کشته شدن ۴۲ هزار نفر از مردم غزه در قبال آن مقصد بزرگ اهمیت ندارد»، مسلمانی به مسلمانان افزوده خواهد شد؟ یا موج یخرجون عن دین الله افواجا، شدت خواهد گرفت؟ این جماعت که اعتقاد دارند که همه فضای مجازی فحشا است، خبر ندارند که دینامیک اینترنت و فضای مجازی، آوردن علاقمندی های فرد است. نکند کسانی که از فحشا در فضای مجازی می‌گویند، بیشتر فحشا را در فضای مجازی می‌بینند؟
تظاهرکنندگان خواستار گسترش پلتفرم‌های داخلی مانند ایتا، سروش، بله، روبیکا، ... شده‌اند. به تعداد افرادی که در این پلتفرم‌ها عضو هستند توجه نکنید زیرا که بسیاری از روی ناچاری و ضرورت کار اداری در این پلتفرم‌ها هستند. به تعداد پیام‌های رد و بدل شده در پلتفرم‌های داخلی و فضای مجازی فیلترشده توجه کنید تا متوجه شوید که حتی اگر فضای فیلترینگ فعلی را هم تشدید کنید به مخاطبان شما، چیزی افزوده نمی‌شود.
بگذریم که همین جمع کردن چند نفر برای تظاهرات علیه فضای مجازی، بدون برنامه‌ریزی و سازماندهی نیست. برنامه‌ریزی و سازماندهی از طرف کسانی که نیروی انتظامی از آنان نمی‌پرسد که آیا مجوز دارید یا خیر؟ بر همین اساس، این انتظار کاملا طبیعی و به جا است که آیا مخالفین فیلترینگ که ممکن است از فیلترینگ، کسب و کارشان آسیب دیده است، هم حق اعتراض دارند؟ البته در همین تظاهرات هم افرادی شرکت کرده اند که گفته‌اند: «راستش من به دلیل اینکه کارم است، مجبورم در این تجمعات باشم، من خودم در اینستاگرام و تلگرام و... حضور دارم، ولی به خاطر مسوولیت و وظیفه‌ای که در قبال یک آدم دارم، ناچارم در این تجمع باشم. این آدم اگر به من بگوید، بالای اورست هم برو و شعار بده، من می‌روم.»
نتیجه‌گیری: فیلترینگ بیشتر، جز ایجاد بیشتر نارضایتی نخواهد شد. کسانی که در این دنیای جدید، فیلترینگ را تجویز می‌کنند، دنیای جدید را نمی‌شناسند.
به نقل از: همدلی

https://t.me/anjomanemodaresin

دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها برگزار می‌کند:

"اجماع‌ناپذیری سیاست خارجی در ج.ا.ایران"

با حضور:
آقای محسن امین‌زاده، معاون پیشین وزارت امور خارجه در دولت اصلاحات

زمان: سه‌شنبه ۸ آبان ۱۴۰۳ ساعت ۲۰

لینک شرکت در جلسه:

https://meet.google.com/ksd-phgs-wmp

https://t.me/anjomanemodaresin

جنگ بهتر است یا صلح؟!

حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

   در برهه‌ای که نسل دهه چهل در پایه‌های متوسطه تحصیل می‌کردند یکی از موضوع‌های متداول کلاس‌های انشا این بود که: علم  بهتر است یا ثروت؟ که معمولا همه آنانی که انشا نوشته بودند علم را بهتر از ثروت می.دانستند. بعدها آرام آرام و با پیشرفت زمان، برخی به خود جرات دادند که بنویسند ثروت بهتر از علم است چون اگر کسی ثروت داشت می‌تواند علم را هم داشته باشد و کسب کند. آرام آرام زمانه تغییر کرد و رسیدیم به این مرحله که بنویسیم: علمی بهتر است که ثروت به دنبال خودش بیاورد یا همان مشتری محوری علم و اقتصادی کردن ایده و فن و دانش!
   در پیرامون پرسش: جنگ بهتر است یا صلح؟ نیز در مرحله اول، همه بر این باور بودند و هستند که در برابر زور، نباید تسلیم شد و ننگ و خواری و بی غیرتیِ تسلیم شدن به دشمنان را نباید پذیرفت. جنگ، دفاع از شرف و انسانیت و خاک و میهن است و جان در برابر حفظ وطن و شرافت، هیچ ارزشی ندارد! و استقلال کشور باید به هر قیمتی حفظ گردد. صلح و سازش و تسلیم و کوتاه آمدن در برابر خواسته دشمن، زبونی و سرافکندگی خواهد آورد و از این رو، سازش، پسندیده نیست و مطرود است!
  پاسخ بالا شاید خام و ابتدایی و طبیعی‌ترین پاسخ به این پرسش است اما این پاسخ، در همان حال، ساده و سطحی و کوچک شمردن دایره و وسعت و فراخی روابط امروزی در میان کشورهای جهان است! به زبانی روشن‌تر، روستا و دهکده و قبیله فرض کردنِ روابط پیچیده و چند جانبه بین المللی است!
   با گذر زمان و درک بهتر از روابط روز بین المللی، واژگانی چون استقلال، تسلیم شدن و خودکفایی و وابسته نبودن، رنگ و ظرفیت متفاوتی به خود گرفت و کاملا دچار دگردیسی شد. به اندازه ای که می توان ادعا کرد بر اساس تعاریف سنتی، هیچ کشوری مستقل و خودکفا نیست ضمن آنکه هیچ کشوری بطور قطعی و عمیق، تسلیم کشور و اراده دیگری نشده و استقلال هیچ کشوری نقض نگردیده است!
بر پایه این تعریف، دو واژه جنگ و صلح هم دچار دگرگونی معنایی و مفهومی شده‌اند و زمین و زمینه جنگ و صلح گویی کاملا عوض شده است! به زبان روشن‌تر، چه بسا میان دو کشوری که بالاترین سطح روابط اقتصادی برقرار است، رقابت شدیدی نیز در جریان است و ضمن فعال بودن روابط متعارف خارجی با یکدیگر، در همان حال در آمادکی نظامی هم بسر می‌برند! و رقابت و زمین و زمینه بازی آن دو کشور به عرصه‌های غیر نظامی هم گسترش پیدا کرده است!
  از سوی دیگر، چه بسا استراتژی «صلح مسلح»، که میان دو کشور برقرار است، کشور ضعیف‌تر را دائم در نگرانی و بحران شروع جنگ نظامی نگه دارد و عملا آن کشور بیش از دوران جنگ، صدمات روحی و اقتصادی و اجتماعی را تحمل کند!
  بر این پایه طرح راهبردی «نه جنگ و نه گفت و گو» ، میان دو کشوری که عملا یکدیگر را به باد انتقاد و فساد متهم می‌کنند و در حالت بلا تکلیفی بسر می‌برند، چه بسا هر دو را بیشتر از یک جنگ نظامی، دچار فرسایش و درون تهی شدن فاجعه بارتر کند!
  بر کسی پوشیده نیست که شروع جنگ تمام عیار نظامی، شروعی است که پایان آن نامعلوم است و تخریب زیر ساخت‌های عمرانی و خدماتی و پریشانی روانی و بر هم خوردن نظم اقتصادی و تورم و رکود را به دنبال خواهد داشت. به زبان روشن‌تر، جنگ به نوعی موجب سرافکندگی و عقب ماندگی و گسترش فساد و از هم پاشیدگی خانواده ها و رواج بیکاری خواهد شد! در حالی که صلح هیچ گاه، نافی استقلال سیاسی و سربلندی نخواهد بود!
  هنر و هنرمندی یک سیستم حکمرانی که خود را برخاسته از رای و اعتماد مردم می داند و بقای خود را نیز حاصل ادامه رضایتمندی شهروندان محاسبه می کند، جز برقراری صلح با همه کشورها و رفع اختلافات از طریق گفت و گوی مستقیم و بهره جویی از امتیازات همه کشورهای جهان در راستای تامین منافع ملی و میهنی راه دیگری در اختیار ندارد!
  در این راستا، اتخاذ زبان نرم و دوستی و خودداری از توهین و کوچک پنداشتن دیگران و پرهیز از خودبزرگ بینی و کوشش برای تقویت پایه های اقتصاد ملی و پولی و گسترش رفاه عمومی از مهمترین ماموریت های نظام های صلح طلب و حکمرانی های مردم‌نهاد به شمار می رود! صلح به همراه خود، صفا و وفا و رفاه می آورد!
  البته جنگ نیز در سرزمین‌هایی، فوایدی دارد. زور و قدرت جای استدلال و بی‌خردی جای دانایی را تصاحب می‌شود. فرصت گسترش آزادی های فردی و اجتماعی را به بهانه امنیتی شدن فضای جامعه، از شهروندان سلب می‌کند و رسانه‌ها و  مجامع روشنگری با محدودیت بیشتری روبرو خواهند شد. فضای گفت و گو و آشتی ملی جای خود را به پریشانی و اضطراب می.دهد. نهادها و محیط های فرهنگی و هنری بی رونق و اقتصاد خانوارها سست می‌گردد. مهاجرتِ نخبگان و متخصصان و صاحبان سرمایه به سرزمین‌های دیگر، افزایش می‌گیرد. عقب ماندگی، سرنوشت قطعی کشورهای در حال جنگ و ستیز است!

https://t.me/anjomanemodaresin

از بشیریه تا اتباع، سقوط آزاد نهادی!

سعید صافی(دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه تهران)

منطق نهادگرایی می‌گوید که شکست و پیروزی ملت‌ها در گروی کیفیت  و کارکرد نهادهای دولت است. اگر سطح دغدغه نهادها و بالتبع کیفیت نهادی آنها در راستای نیل به توسعه و دموکراسی کاهش یابد قطعا علامت مناسبی برای افول دولت و نتیجتا شکست ملت است. برای این که بدانیم چرا اینگونه شد و ایران ما یک سقوط آزاد را تجربه کرد، کافی است به سطح دغدغه وزارت کشور، مهمترین وزارتخانه دولت، نظری بیفکنیم. وزارت کشور دولت اصلاحات تلاش داشت تا با همکاری امثال حسین بشیریه پروژه دموکراتیزاسیون را در ابعاد علمی و عملی جلو ببرد. طرح‌های تحقیقی مانند کتاب ارزشمند دیباچه‌ای بر جامعه شناسی سیاسی ایران یکی از محصولات این همکاری‌ها بود. اما وزارت کشور ما و استاندار جدید تهران در سال 1403 اعلام می‌دارند که مهم‌ترین دغدغه‌شان جمع‌آوری اتباع غیرمجاز است که واقعا محیط زیستن ایرانیان را دچار مشکلات فراوان کرده‌اند. 20 سال گذشت و سطح کنش علمی و عملی  ما از بشیریه رسید به افغانستانی‌ها، به راستی چرا اینگونه شد؟!

https://t.me/anjomanemodaresin

«نامه تشکر اساتید دانشگاه هنر از وزیر علوم»

بنام خدا
لم یشکر المخلوق لم یشکرالخالق

جناب آقای دکتر سیمایی صراف
مقام محترم و عالی وزارت عتف

با اهدا سلام و عرض ادب
احتراما بدینوسیله ما اعضای هیئت علمی دانشگاه هنر مراتب تشکر و قدردانی عمیق خویش را از حضرتعالی و مشاوران و معتمدان آن جناب اعلام داشته و از اینکه برای اولین بار در طول تاریخ این دانشگاه به شکل بی‌سابقه‌ای به رای و نظر اکثریت اعضای هیئت علمی دانشگاه احترام گذاشته و اعتماد نموده‌اید و سکان هدایت دانشگاه را در اختیار فردی (دکتر سید بهشید حسینی) قرار داده‌اید که مورد خواست اکثریت اعضای هیئت علمی دانشگاه است، صمیمانه سپاسگزاری می‌نماییم و خداوند منان را به خاطر وجود شما بزرگواران و دلهای فراخ و وسعت نظرتان در راس وزارت عتف شاکریم.
دادار یارتان و توفیق روز افزون همراهتان
امضا کنندگان:

اسماعیل شفیعی ۲- زهرا احمدی ۳-پویان آزاده ۴-محمد حسین محمودی ۵- محمدرضا رحیم‌زاده ۶- علیرضا مستغنی ۷- امیر مازیار ۸-فاطمه حسینی‌شکیب ۹- ریما فیاض ١٠- مريم فراهاني ۱۱-گلناز گلشن ۱۲- کامران افشار مهاجر ۱۳- حسین خسروی ۱۴- منوچهر معظمی ۱۵-نادیه ایمانی ۱۶-شیرین بزرگمهر ۱۷ - محمد رزاقی ۱۸- جمال عرب زاده ۱۹- میترا حبیبی ۲۰ - سیدمحسن هاشمی ۲۱. محمدرضا مریدی ۲۲. ⁠فائزه طاهری ۲۳. ⁠نوشین ضیاءشهابی ۲۴. بنفشه مقدم ٢۵. مصطفی کیانی
٢۶. ⁠رضا فلسفی ٢۷. ⁠منا سلطانی ٢۸. ⁠شهرام حبیب الله زرگر ٢۹. ⁠علی اکبر علیزاد ٣۰. ⁠مهدی مقیم‌نژاد ۳۱. بهنود برمایه‌ور ۳۲. محمود ارژمند 33.رسول جلیلی ۳۴. احسان ذبیحی‌فر ۳۵. ⁠داریوش اسماعیلی ۳۶. علی زمانی فرد ۳۷.اکبر دبستانی ۳۸. ⁠غلامرضا حقيقت ناييني ۳۹- امیر محمد دهستانی ۴۰. علیرضا اصفهانی زاده ۴۱. پیونیک سیمونی ۴۲. محمدرضا تفضلی ۴۳ جواد نوبهار ۴۴- هانیه هودسنی ۴۵- سودابه صالحی ۴۶- علاالدین نحوی ۴۷- محمود کارگر ۴۸- فائزه زمانیان ۴۹-مجید نیکویی ۵۰- مهدی آرمندنیا ۵۱- علی بوذری ۵۲- مجید تحریری ۵۳-کامبیز موسوی اقدم ۵۴ - حمید دهقانپور ۵۵ - امیر شکیبا منش ۵۶ - کوروش گلناری ۵۷-محمدرضا متینی ۵۸ – محمد حسین ناصربخت ۵۹–ئه سرین محمودیان ۶۰-مونس بسکابادی ۶۱ – صابر امامی ۶۲ – ربکا عاشوقیان ۶۳ – سعید امیرنژاد ۶۴ – فریده حاجیانی ۶۵ – حامد اکرمی ۶۶ – مصطفی ندرلو

( نامه همچنان در حال امضا توسط اساتید دانشگاه هنر است )

https://t.me/anjomanemodaresin

" بلوغ درخشان وزارت علوم "

اسماعیل شفیعی (دانشگاه هنر تهران)

کمتر از یکسال پیش مشاور وزیر علوم جوانکی متولد ۵۷ بود (سال مجروحیت سید بهشید حسینی در تظاهرات)، با فشار دفتر ریاست جمهوری، با ترشی ما را پذیرفت، دکتر سید بهشید حسینی، خانم احمدی و مرا. وسط صحبت، وقتی بهشید نسبت به بی‌رحمی در حق اساتید دانشگاه هنر اعتراض کرد، چنان فریادی سرِ بهشید زد که میخواستم بلندش کنم و از پنجره پرتش کنم کف خیابان و فریاد بزنم "نامرد اگر دفاع مقدس و ارزش‌های آن برای‌ تو یک لقلقه زبانی و فرصتی برای چریدن است، بهشید کوه‌های کردستان تا دماغه‌ی فاو را جنگیده و بدن مجروحش گواه شجاعت و مردانگی است، نیم خیز شدم اما برای اولین بار در چنین شرایطی که یک جنگ ندیده ادعای ارزش‌های جنگ را می‌کند و مدعی بچه‌های جنگ میشود، توانستم خودم را کنترل کنم، فهمیده بودم که وزارتخانه سرزمین کوتوله‌های لی‌لی‌پوت است، آبِ سربالا ..و قورباغه .!
اما حالا آن وزارتخانه ناگهان چنان بالغ شده که بهشیدِ جانباز ایثارگر را به اعتبار انتخاب اساتید دانشگاه هنر و جوهره و سابقه‌ی مشعشع خودش رئیس دانشگاه هنر تهران کرده است. تبریک به آقای دکتر سیمایی صراف برای بالغ کردن وزارت عتف!

https://t.me/anjomanemodaresin

کارزار درخواست توقف اجرای حکم پنج سال زندان الهه محمدی و نیلوفر حامدی/

جناب حجت‌الاسلام محسنی اژه‌ای
ریاست محترم قوه قضائیه

سلام و احترام؛

ما جمعی از هنرمندان، روزنامه‌نگاران و فعالان اجتماعی درخواست توقف اجرای حکم پنج سال زندان الهه محمدی و نیلوفر حامدی را داریم. در فضای کنونی کشور که رئیس‌جمهور از وفاق ملی سخن می‌گوید، اجرای حکم زندان این دو خبرنگار اجتماعی در تناقض با این رویکرد و همچنین بخشنامه عفو ۱۴۰۱ است.

با سپاس از توجه حضرتعالی

لینک امضاء در کارزار:

https://www.karzar.net/164438

https://t.me/anjomanemodaresin

توسعه سیاسی به وقتِ «تنگنایی»!

حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

اگر بپذیریم که تغییرات و تجدیدنظرات در حوزه سیاست‌های کلان، در مرحله ای پس از توسعه نظری سیاسی به دست می آید و جامه عمل بر آن پوشانده می‌شود، سخن به گزاف نگفته‌ایم زیرا که پیش‌نیاز هر تجدیدنظر در سطح تغییر رویکردهای بنیادین در سیاست های هر سیستم حکمرانی، پس از فراز و نشیب‌ها و رسیدن به تجربه مفید در سطح نظری، حاصل می گردد!
ناگفته نماند که توسعه نظری در حوزه سیاسی بلکه در همه حوزه‌ها پس از گفت و شنودها و مطالعات و همفکری‌ها از رهگذر طرح در رسانه‌ها و نشست‌های علمی و تبیینی و توجیهی، تحقق می‌یابد!
به سخن دیگر، تغییرات و تجدید نظرات بنیادین در سیاست‌های کلان، در فرآیندی از پایین به بالا انجام می‌گیرد. در گام اول، دیدگاه‌ها و چشم انداز ها و نقد و بررسی‌ها میان نخبگان رد و بدل می‌شود سپس از طریق رسانه ها به سطح عمومی می رسد و به یک مطالبه فراگیر تبدیل می‌شود و در گام بعدی، مقامات پس از مدتی مقاومت بر سیاست‌های جاری، به هر حال تن به تغییرات می دهند و گفتمان تازه در بدنه سیستم رسمیت می‌یابد!
این فرآیند البته در بستری از زمان و حرکت تکاملی به شکل پایانی می‌رسد و نیازمند پیگیری مستمر و شکیبایی سیاسی است. هر گونه شتابزدگی، فرآیند را با کندی و ناپختگی و نتایج زودرس و معیوب می‌رساند!
گاهی مقاومت مقامات رسمی در برابر هر گونه تغییر به درازا می‌کشد و چه بسا موجب ناامیدی دسته هایی از کنش‌‌گران شود. در جوامع بسته، که چرخه قدرت به کندی می چرخد و فرصت نو به نو شدن گفتمان ها، دیر فرا می رسد، در این شرایط، « تنگنایی» ها می تواند مقامات عالی را به تن دادن برای تغییرات عمیق و بنیادین وادار نماید!
برای نمونه می توان به نحوه پایان یافتن جنگ هشت ساله و پذیرش قطعنامه ۵۹۸ سازمان ملل پیرامون برقراری صلح اشاره نمود!
تجربه نشان داده است که در شرایط آرامش و متعارف سیاسی و اجتماعی، میل و اراده مقامات عالی در برخی سیستم های حکمرانی، بر ایستادگی و پافشاری بر صحت و درستی گفتمان رسمی و غالب به مراتب بیشتر است و مقاومت در برابر هر تغییر، قوی و پایدار است ولی در شرایط بحرانی و از روی ناچاری، پذیرش تغییرات هر چند ناقص و سراسیمه، دور از انتظار نخواهد بود!
برای نمونه دوم می‌توان به سیاست رسمی و گفتمان غالب در کشورمان پیرامون رژیم اشغالگر قدس یا همان اسراییل اشاره نمود. در حالی که تاکنون کسی را جرائت و جسارت نبوده تا سخنی کمتر از محو شدن این دولت و کشور بر زبان خود بیاورد، در شرایط کنونی که بیم و احتمال درگیری محدود و مستمر میان ایران و آن کشور دور از انتظار نیست، از زبان مقامات رسمی، سیاست جدید و تازه‌ای را در پیرامون این موضوع می‌شنویم!
باید اعتراف نمود که گرچه تن دادن به تغییرات عمیق در سیاست‌ها در وقتِ «تنگنایی»، شوربختانه در کشور ما به یک اصل و قاعده تبدیل شده است ولی بهتر آن است که نقد و نظر و ارزیابی سیاست گ‌های کلان همواره بخصوص در صلح و آرامش، جزیی از رفتار حکمرانی ما باشد! از این رهگذر و در فرآیند آرام و تدریجی بهتر می‌توان صحت و سقم و هزینه - فایده سیاست‌های راهبردی را مورد سنجش و پایش قرار داد.

https://t.me/anjomanemodaresin

تأثیر فرهنگ سرمایه‌­داری بر شکل­‌گیری سلبریتی مذهبی و نمایشی شدن دین/

ساختار اقتصادیِ سرمایه‌سالارانه در ایران منجر به «کالایی شدن» دین شده است/

دین و به طور خاص مناسک، حالتی «نمایشی» پیدا کرده که معنا از آن زدوده شده و تنها تبدیل به یک کالای مصرفی شده که توده‌های مردم باید آن را مصرف کنند/

ویژگی دیگر فرهنگ سرمایه‌داری، «سرگرم‌سازی» است که در قالب مناسک‌سازی مذهبی و برنامه‌های مداحی بروز و ظهور می‌یابد/

بشیر معتمدی (پژوهشگر دین و رسانه)

باسمه تعالی

ساختار کلان همگی جوامع، مجموعه‌­ای از بخش­ها و ساختارهای مختلف فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است. این بخش­ها و ساختارها در تعامل با یکدیگر بوده و بر روی یکدیگر تأثیر می­گذارند. به عنوان نمونه، ساختار سیاسی تأثیرات خاص خود را بر فرهنگ خواهد گذاشت یا ساختار اقتصادی بر حوزه سیاست تأثیرات خاص خود را بر جای خواهد گذاشت. همانطور که ساختار فرهنگی نیز بر روندها، شکل­ها و فرآیندهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی تأثیرات خاص خود را خواهد داشت.

بخشی از ساختار فرهنگی و شاید بتوان گفت هسته اصلی فرهنگ در همه جوامع و از جمله جامعه ایران، فرهنگ مذهبی است که در شکل­ها و قالب­های مختلف نمایان می­گردد. این ویژگی در جامعه ایران به دلیل سابقه تاریخی دین اسلام، برجستگی خاصی دارد و در کانون فرهنگ جامعه ایران قرار گرفته است. در عین حال این ویژگی فرهنگی در تعامل با ساختارهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی قرار داشته و در اثر این تعامل دچار تغییرات می­گردد. از جمله این ساختارها که در مقاله حاضر به آن پرداخته خواهد شد، ساختار اقتصادی در ایران و تأثیر آن بر فرهنگ مذهبی جامعه است.

ساختار اقتصادی ایران

اگرچه آنچه در افواه و به طور عمومی گفته می­شود، ساختار اقتصاد ایران را دولتی می­داند، اما اتفاقی که در طی سالیان گذشته و در دهه­‌های اخیر در ساختار اقتصادی ایران افتاده، شکل­‌گیری نوعی اقتصادِ خصولتیِ سرمایه­‌داری است که در آن پول و سرمایه حرف اول را می­زند و در نتیجه آن، شاهد فاصله و شکاف طبقاتی در سطح جامعه هستیم. این یادداشت مجالی برای طرح ساختار اقتصادی ایران نیست، اما اشاره به آن با توجه به اظهار نظرات کارشناسان می­تواند به فهم آنچه در عرصه فرهنگ رخ داده است، مدد رساند.

سرمایه‌داری فعلی در ایران نه خصوصی است نه دولتی، چرا که دولت در عرصه اقتصادی با دشواری­های مختلفی روبرو است. دولتی که در عرصه مدارهای مالی خود قادر به کسب مالیات نباشد و در نتیجه ناچار به حذف یارانه­‌ها شود، دولتی که قادر به پرداخت بدهی­‌های هنگفت خود به نهادهای مختلف (از جمله به بانک‌های خصوصی و دولتی، بانک مرکزی، سازمان تأمین اجتماعی، شهرداری تهران، وزارت نیرو و صدها شرکت پیمان­کاری) نباشد و در نتیجه بحران عدم پرداخت مطالبات را به همه عرصه­‌های اقتصاد اشاعه دهد، دولتی که در عوض بخشی از این بدهی­ها، امتیازهای متعددی از جمله سهام بسیاری از شرکت‌های دولتی را به بهانه خصوصی­‌سازی، به بهای نازل به بخشی از طلبکاران خویش (طلبکاران «حمایت شده») واگذار نماید و بدین سان بخش فزاینده­ای از دارایی­‌های خود را از دست دهد و بالاخره دولتی که به علت کسری بودجه هنگفت خود، محتاج سرمایه­‌های خارجی یا داخلی باشد، دولتی نیرومند نیست.

بر خلاف گذشته (تا پایان دهه ۱۳۷۰) که اشرافیت اقتصادی ایران به نهادهای مختلف اداری و دولتی وابسته بود، از نیمه دهه ۱۳۸۰ دولت نیز، به نوبه خود، به دارندگان سرمایه و سهام داران و مدیران گروه­های بزرگ اقتصادی وابسته شده است، چرا که هم به بخشی از آنها بدهکار است و هم نیازمند سرمایه اقتصادی آنهاست تا در عرصه­‌های مختلف، همچون صنعت نفت، سرمایه­‌گذاری کنند. بدین ترتیب، بین سرمایه‌­داران و سهام­داران و نهادهای خصوصی از یک­سو و نهادهای مختلف اداری ـ عمومی، دولتی و شبه دولتی از سوی دیگر، وابستگی­‌های متقابلی شکل گرفته‌­اند که منافع آنها را به یکدیگر گره زده­‌اند. وابستگی­‌های متقابلی که در شبکه‌­های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی گوناگونی تبلور می‌یابند و گروه­‌های بزرگ صنعتی، مالی و تجاری در درون این شبکه­‌ها (و نه فقط در بازارهای مختلف) با یکدیگر به همکاری مقطعی و به ویژه به رقابت مشغول هستند.

در مجموع می­توان گفت که سرمایه­‌داری ایرانِ امروز نه دولتی است نه بازارمحور، بلکه نظامی اقتصادی است که بخش­‌های مختلف آن (سرمایه صنعتی، تجاری، پولی، بانکی، مالی، سرمایه مستغلات و نیز سرمایه واسطه­‌گر) حلقه­‌هایی از یک زنجیره منسجم و تفکیک‌­ناپذیر را تشکیل می‌دهند: یک سرمایه‌­داری شبکه‌­ای، انحصاری و «سازمان یافته» که یوتوپیای «اقتصاد آزاد» قادر به تبیین آن نیست (معتمدنژاد، ۲۰۱۲).
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/cultural/4905/
https://t.me/anjomanemodaresin

«نظام پذیرش دانشجو»

حسین آقایی جنت مکان (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

۱. پیشینه پذیرش دانشجو در دانشگاه‌های ایران به مصوبه مرکز آزمون‌شناسی ایران در سال ۱۳۴۷ می‌رسد، سپس به سازمان سنجش آموزش کشور و زیر نظر وزارت علوم تغییر نام داد. بنظر می‌رسد در تمام سال‌های گذشته تا سال ۱۴۰۲ عملکردی خوب و نسبتا موفقی داشته است،
۲. متاسفانه در سال ۱۴۰۲ به موجب مصوبه مورخ ۳۰/۳/۱۴۰۲ شورای عالی انقلاب فرهنگی، سازمان سنجش آموزش کشور از وزارت علوم منفک و در زیر مجموعه نهاد ریاست جمهوری قرار گرفت،
۳. این کار سبب شد که نظام پذیرش دانشجو به شدت آسیب ببیند به گونه‌ای که تاکنون دانشجویان مقطع کارشناسی هنوز معرفی نشده و تحصیل خود را شروع نکرده اند. زمانی که سازمان سنجش در زیر مجموعه وزارت عتف بود، حداکثر تا نیمه دوم شهریور ماه، دانشجویان کارشناسی وارد دانشگاه و از ابتدای مهرماه درس خود را آغاز می گردند،
۴. با وضع فعلی، دانشجویان در ابتدای آبان ماه معرفی و فرایند ثبت نام و انتخاب واحد و استقرار آنان، تا پایان نیمه اول آبان ماه طول می‌کشد. ترم اول سال تحصیلی هم تقریبا تا نیمه اول آذرماه و یا حداکثر تا نیمه دوم آذر ماه پایان می یابد، به طوری که ترم اول برای آنان تنها یکماه خواهد بود،
۵. وضع فعلی سنجش آموزش کشور لطمه شدیدی به آموزش دانشجویان وارد می‌کند که امیدوارم با بازگرداندن سازمان سنجش به دامن وزارت علوم، از آسیب‌های بعدی جلوگیری شود.

https://t.me/anjomanemodaresin

بسمه تعالی

🔴 مرگ اسطوره‌ای و شهادت سنواری

✍️ ابوالفضل فاتح

✅ انسان‌ها سه روز دارند؛ «روزی که می‌آیند و روزی که می‌روند و روزی که مبعوث می‌شوند». خواه در سوی او باشی یا نباشی، تنها اسطوره‌ها می‌توانند، رفتن خود را چنین معماری کنند.

✅ گوئی کائنات جمع شده‌اند تا عظمت این لحظهی «شهادت سنواری» را با همه جزئیات برای فلسطین مظلوم و جنبش‌های ضداشغالگری به ثبت برسانند. او با دست و انگشتی قطع شده و با تسبیح و چفیه و سلاحی ساده، از دل خرابه‌ها و خاکستر تفتیده‌ی غزه و از نزدیک ترین فاصله با «خصم»، ناگهان برخاست و جهان غرق در دروغ و بهتان و فراموشی را مبهوت ساخت. حالا می‌توان فهمید، چگونه غزه با همه‌ی «شقاوت ایدئولوژیک و تکنولوژیک نابودگران»، یک سال است، که ایستاده است.

✅ اسرائيل در مستی قتل سنوار، از درک منطق این صحنه‌ی اساطیری و آثار رستاخیزی انتشار آن عاجز است. اینک، جاودانگی و سنوار در «قیامت غزه» پیوند خورده‌اند.

✅ جهان به شکوه این عروج اعتراف خواهد کرد که ما رأیتُ الّا جمیلاً.

https://t.me/anjomanemodaresin

درسی از احمدی نژاد!

سعید صافی (دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه تهران)

ما باید از تجربه گذشتگان و حوادث سیاسی درس بگیریم و برای امروز یا فردای خود از آن بهره ببریم. احمدی‌نژاد با راهبری درست لیست شورای شهر آبادگران و به مدد شرایط سیاسی و تشتت در اردوگاه اصلاحات و ایضا مشارکت پایین در انتخابات شورای دوم توانست شهردار تهران و سپس در انتخابات ۸۴ با پیروزی بر بزرگانی چون هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی و مصطفی معین رییس جمهور ایران شود. احمدی نژاد با زبان بی‌زبانی و شاید صریحا به بزرگان راست سنتی و راست تحول خواه و طیف ایثارگران و ... حالی کرد که اگر شما نمی‌توانید برنده شوید و عرضه شکست دادن اصلاح‌طلبان را ندارید خب کنار بروید تا نیروهای جوان.تر بیایند و بهشت و پاستور را برایتان به ارمغان بیاورند. احمدی نژاد به طیف ناطق فهماند که چگونه باید پیروز شد و چگونه از زیر بلیط یا شاید منت هاشمی رفسنجانی بیرون آمد.
درس این واقعه برای امروز ما آن است که اگر پیرمردهای اصلاح‌طلب توانایی حفظ و حراست از دستاوردهای اصلاحات را ندارند، اگر نمی‌توانند سیاست‌ورزی هوشمندانه داشته باشند، اگر انتخابات را میبرند و کرسی‌های قدرت را می‌بازند، اگر حرص و طمع دل کندن از سفره انقلاب و نوستالژی دوران طلایی امام اجازه میدهد می‌توانند کنار روند و راه را برای نقش آفرینی نیروهای نسل دوم و سوم اصلاحات و اعتدال فراهم کنند.
مقصود من نیروهایی نیستند که به این نامها تشکیلاتی دارند یا حتی کسانی که دنبال گشودن روزنه‌ای هستند چرا که امثال اینها از نسل اول هم مرتجع‌ترند و عملا نردبان و حمال الحطب سایر باندهای قدرت شده‌اند. مقصود من نیروهای اصیلی هستند که تاکنون فرصت سیاست ورزی نیافته‌اند و اطمینان دارم هر کدام از آنها می‌توانند یک آذری جهرمی یا محمود صادقی بالقوه باشند. ذکر نام این دو به آن جهت بود که هر دو به نوعی محصولات دهه ۹۰ اصلاحات و اعتدال هستند.

https://t.me/anjomanemodaresin

🔻استادان و دانشجویان به هر بهانه‌ای که مجبور به ترک دانشگاه شدند، باید به دانشگاه بازگردند/

🔻حاکمیت باید بداند که زمان محدودی برای تغییر رویه‌های ناصواب خود دارد/

«بیانیه آغاز سال تحصیلی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران»

«بسم الله الرحمن الرحیم»

«وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ قَالُواْ سَمِعۡنَا وَهُمۡ لَا يَسۡمَعُونَ»

و مانند كسانى نباشيد كه [از روى تظاهر] گفتند: شنيديم در حالى كه [از روى حقيقت] نمى‌شنوند.
[سورهٔ شریفه انفال، آیه ۲۰]

آغاز سال تحصیلی جدید را در حالی به دانشجویان و دانشگاهیان تبریک می‌گوییم که صندلی‌های خالی هم‌کلاسی‌ها و استادانمان این آغاز را برایمان تلخ کرده است. ما هنوز اضطراب پشت درهای کمیته‌های انضباطی را فراموش نکرده‌ایم. هنوز از حسرت ورود به خانهٔ خود، دانشگاه، در پی پیامک‌های شوم ممنوع‌الورودی زمان زیادی نگذشته است. حیرت دیدن زخم‌ها بر بدن هم‌کلاسی‌هایمان همچنان در خاطرمان زنده است.

اکنون که بخش قابل توجه ملت ایران در انتخابات ریاست جمهوری نارضایتی خود را از وضع موجود ابراز کرده و حاضر به مشارکت نشده‌اند،
امروز که بر تن رنجور دانشگاه جای زخم‌های مداخلات نهادهای امنیتی و فشارهای سیاسی تازه است،
اکنون که نسل جوان در وطنشان، ایران، خود را غریبه می‌بینند و برای ادامهٔ زندگی، خود را ناگزیر به کوچ می‌یابند،
حاکمیت باید بداند که زمان محدودی برای تغییر رویه‌های ناصواب خود و تعویض ریسمان‌های پوسیدۀ حریصان قدرت دارد. جامعهٔ ایرانی باید احساس کند که نگرانی‌هایش شنیده می‌شود و حکومت باید هشدارهای بلند و رسای ایرانیان را بشنود.

وقت تنگ است و فرصت‌ها انگشت شمار...

وفاق "ملی" که شعار دولت چهاردهم است، نمی‌تواند با حذف صدای دانشجویان، تصویب قوانین ضدمردمی مثل لایحۀ عفاف و حجاب و لجاجت در ادامۀ پروژۀ فیلترینگ تحقق یابد. وفاق تنها در صورتی ملی است که تمامی گروه‌های اجتماعی را به رسمیت بشناسد، نه زمانی که رمزی برای مبادلات سیاسی گروه‌های در قدرت باشد.

ما همچنان پای آرمان‌های خود ایستاده‌ایم و مطالبات خود را فریاد می‌زنیم. خواسته‌های ما پابرجا هستند؛ 
استادان و دانشجویان به هر بهانه‌ای که مجبور به ترک دانشگاه شدند، باید به دانشگاه بازگردند.
خواستهٔ ما پذیرش دانشجوی ایرانی و احترام به عقاید و انتخاب‌های او به عنوان شهروندی است که خود را جزوی از آیندهٔ میهنش، ایران، می‌داند.
خواستهٔ ما پذیرش تفاوت‌های ایرانیان به عنوان مبنایی برای ساخت ایران برای همهٔ .ایرانیان است.
خواستهٔ ما شفافیت در امور دانشگاه مثل فرایند جذب اساتید و پذیرش دانشجویان است.
خواستهٔ ما فراهم شدن زمینهٔ از بین رفتن ناعدالتی‌ها در فرصت‌های آموزشی، بهداشتی و شغلی بر مبنای جنسیت، باورها، طبقهٔ اقتصادی و روابط فردی است.
خواستهٔ ما این است که در دانشگاه زمینهٔ فعالیت آزاد علمی ایجاد شود، پویایی به محیط دانشگاه بازگردانده شود و موانع فرساینده‌ای مثل فیلترینگ، قطعی و سرعت کم اینترنت رفع شود. افول چشمگیر علمی دانشگاه در نتیجۀ تصفیۀ اساتید و جذب جایگزینان ناشایست، خرج کردن غیرشفاف بودجۀ دانشگاه و پذیرش بی‌قاعدۀ دانشجویان بر اساس سهمیه‌های متعدد و ناعادلانه، به از بین رفتن هر چه بیشتر امید دانشگاهیان منجر شده است و دور شدن هر چه بیشتر دانشگاه از رسالت علمی و پژوهشی خود را به دنبال داشته است. 
به عبارت دیگر، ما خواستار بازگشت شأن از دست رفتهٔ دانشگاه هستیم. استقلال دانشگاه شرط لازم اعتلای علمی، فرهنگی و اجتماعی دانشگاه است. دخالت‌های نهادهای امنیتی در تصمیم‌گیری‌های خرد و کلان دانشگاه، ایجاد فضای ترس و تهدید به اقدام امنیتی از راه نصب دوربین، گیت و استفاده از نیروهای موسوم به "حجاب‌بان" برای کنترل هر چه بیشتر دانشجویان از موانع جدی رسیدن دانشگاه به رسالت خود، یعنی رشد و پیشرفت جامعه است.

🔻 در نهایت، در پی حواشی رخ داده در مراسم آغاز سال تحصیلی، ذکر این نکته الزامی است که با وجود پشتیبانی فراقانونی نهادهای داخل و خارج دانشگاه از گروه‌های فشارِ سرکوبگر و عربده‌کش، خرد جمعی دانشگاهیان هرگز نمایندگی خود را به ایشان واگذار نخواهد کرد.

https://t.me/anjomanemodaresin
@anjomaneslami_org

نشست دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها

موضوع:
«تأثیر انتخابات ریاست‌ جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا بر ایران»

با حضور:
دکتر محمدکاظم سجادپور: استاد دانشکده روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه
دکتر سیداصغر کیوان حسینی: استاد روابط بین‌الملل دانشگاه علامه طباطبایی
دکتر سیداحمد فاطمی نژاد: استادیار روابط بين‌الملل گروه علوم‌ سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد

زمان: سه‌شنبه ۲۴مهر ساعت ۲۰

لینک حضور در جلسه:

https://meet.google.com/qrv-mjjj-min

https://t.me/anjomanemodaresin

«سازگاری، آرامش و خوش زیستی با عاملیت مردم!»

حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و باز شدن فضای گفت و گو با گروه های سیاسی غیر مسلمان یا گفتمان های آمیخته با دیدگاه های مادیگرایانه، همواره با شمارش واژه «الناس» و بسامد فراوان آن در قرآن کریم، بر خود می‌بالیدیم که « مردم»، نه به شکل موجوداتی توده‌وار غیر منسجم بلکه به عنوان یک نهاد و جامعه، در سیستم حکمرانی اسلامی و جمهوریت مبتنی بر مردم، نقش پایه‌ای و اساسی را عهده دار می‌باشند!
در همین چهارچوب، نقش آفرینی مردم در مرحله اجرای تصمیمات کلان و حضور آنان در صحنه ها و میدان‌های مورد نیاز حکومت، چشمگیر و حماسه‌‌وار بود!
این حضور در دو سه دهه پس از پیروزی انقلاب و با ظهور نسل جوان در جمعیت کشور، تغییرات مهمی به خود دید، به این معنا که حضور با مطالبه و نظارت و نقد و انتقاد بر حاکمیت همراه شد و نخستین نشانه های اعتراض و لزوم به رسمیت شناختن مخالفان در ادبیات سیاسی ایران، پر رنگ گردید!
گر چه در دهه های پس از پیروزی انقلاب و پیش از آن، مردم ایران از داشتن احزاب قوی و مستقل محروم بوده است ولی با این وجود در دو دهه گذشته احزاب موجود توانستند در بستری از حداقل اختیارات و کمترین تأثیرگذاری بر تصمیمات کلان، جوانه بزنند و در برهه‌هایی با تک جرقه هایی، روشنایی بر فضای سرد و تاریک کنش‌گری مردم، بتابانند!
افزون بر احزاب و کنش‌گران سیاسی، نسل جوان با گرایش به فرهنگ و اخلاق انسانی و تقویت مهارت های هنری و ادبی و علمی و اقتصادی در خویش، کوشیدند در ساحت های کم خطر و با ریسک کمتر، با هدف داشتن جامعه ای سازگار و مردمی با آرامش و برپایی و فراهم کردن یک زیست خوش، نقش آفرینی کنند گرچه در این مسیر ناهموار هزینه های سختی را نیز پرداختند!
برآیند این رشد و تحول و تغییر تدریجی و زیر پوستی جمعیت ایران، به شکلی شده است که امروزه این جمعیت و جامعه با بهره گیری از شبکه های اجتماعی و ایجاد پیوندهای مجازی با یکدیگر و با جهان آن‌سوی مرزهای خاکی و فرهنگی ایران، توانسته است و می تواند در کنار سیستم دولتی و حاکمیت رسمی، اظهار موجودیت و وجود کند و نظر خویش را در همه مسائل کشوری تا عالی‌ترین سطوح تصمیم‌گیری و مهم‌ترین مسائل، بیان کند و بر نهادهای رسمی تاثیر بگذارد!
این تاثیر البته با گذر زمان، بیشتر و عمیق‌تر خواهد شد به اندازه ای که از سوی دستگاه های رسمی و مقامات حکومتی نمی تواند مورد بی‌اعتنایی قرار گیرد!
امروز و در میانه آتشی که در خاور میانه برافروخته شده است و گسترش آن به مرزها و قلب سرزمین ایران محتمل است، کوچکترین اشتباه و تصمیم در فضای مصنوعی حماسه‌ای و بدون محاسبه هزینه ـ فایده می تواند در طی نیم قرن گذشته، دومین جنگ تمام عیار را به ملت و میهن ایران تحمیل کند و زیرساخت های پس از جنگ هشت ساله را دوباره به خاکستر تبدیل کند.
نسل میان‌ساله در جمعیت و جامعه ایران، روزهای دشوار خون و آتش و ویرانی و دربدری حاصل از تحمیل جنگ را هنوز به یاد دارد و زخم های آن همچنان بر تن هزاران مرد ایرانی و زنان سرپرست خانوار دیده می شود! این بار هیچ فردی اجازه نمی دهد و اجازه ندارد که جنگ دیگری را بر ملت ایران تحمیل کند! ‌ تجارب سخت و جانفرسای جنگ همچنان در سینه های سرداران راستین و شایسته جنگ تحمیلی و اسیران و مهاجران جنگ و مردم عادی موجود است و اجازه نخواهد داد که عده ای معدود با شعارهای پرهزینه و نابخردانه، نهادهای رسمی کشور را به دخالت بیجا در مناقشات خاورمیانه وادار کنند!
مردم ایران، پس از پشت سر نهادن گردنه های دشوار، امروزه نیازمند و شایسته زندگانی همراه با آرامش و زیستی درخور و رفاهی مناسب با جایگاه خویش هستند!
مردم با درک شرایط کنونی کشور، عامل اصلی در تصمیم سازی و تصمیم گیری خواهند بود و هر تصمیمی که متضمن رفاه و آبادانی و ترقی ایران نباشد، مطرود است!

https://t.me/anjomanemodaresin

♦ضرورت مخالفت مدنی با احتمال تهاجم رژیم صهیونیستی به ایران/

♦اسرائیل اگر بتواند همه مرزهای قانون و اخلاق و انسانیت را درخواهد نوردید و برای او ایران و عراق و یمن و سوریه و لبنان و غزه و کرانه یکی است/

♦آنچه هر ایرانی وطن دوست و هر نهاد مدنی در این مرحله می تواند به انجام برساند، مخالفت با این تهاجم است که ممکن است چرخه‌ای خطرناک و سرمایه‌سوز نیز بدنبال داشته باشد/

♦صهیونیست‌ها مسیری را برگزیده‌اند که بیش از هر چیز «ایده صهیونیسم»، را همچون «ایده فاشیسم» بی اعتبار ساخت/

♦تاریخ، هرگز ملت‌هایی که برای دفاع از سرزمین و هویت و ارزش‌های خود ایستادند، سرزنش نمی‌کند/

♦از دستاوردهای مهم مقاومت بی‌نظیر مردم غزه، جهانی شدن فلسطین بود/

♦موضوع به رسمیت شناختن حق حاکمیت فلسطین به عنوان یک حکومت به نظام حقوقی جهان بازگشت و حتی سه دولت اروپایی، فلسطین را ولو در سرزمین‌های بعد از ۱۹۴۸ به رسمیت شناختند/

ابوالفضل فاتح

این روزها سخن از تهاجم به ایران به بهانه پاسخ به حمله‌ی موشکی است و روند تحولات، احتمال آن را جدی نشان می دهد. آنها که از بیگانه دعوت می‌کنند، وطن و ملت را از یاد برده‌اند.
«جنگ اشغالگری» جنگی است که استقلال، هویت، ارزش ها و جغرافیای یک ملت را به تمامی هدف قرار می دهد. طبیعی است در برابر این جنگ‌ها، جنبش‌های ضداشغالگری و جنگ استقلال، پای می گیرد. فهم آنچه در غزه می گذرد، بدون مطالعه جنبش های ضد اشغال میسر نخواهد بود.

تاریخ نشان می‌دهد این جنگ‌ها، به دلیل ماهیت مهاجم اشغالگران، بسیار خونبار و وحشتناک بوده‌اند. یک نمونه‌ی قدیمی اما آشنا، جنگ استعمارگران آمریکا با بومی‌های آن سرزمین بود که جان میلیون‌ها انسان را ستاندند. نمونه‌ی معاصر این جنگ ها، تهاجم آلمان نازی به شوروی در جنگ جهانی دوم است. در این جنگ سرزمین و موجودیت سیاسی و جغرافیایی و هویتی شوروی مورد تهاجم قرار گرفت. در نتیجه‌ی مقاومت شوروی، نزدیک به سی میلیون تن (۱۰ میلیون نظامی و بیست میلیون غیر نظامی) یعنی حدود ۱۵ درصد کل جمعیت شوروی آن روز جان باختند. اروپای غیر شوروی نیز نزدیک همین تعداد کشته داد.

در جنگ ضداشغالگری ویتنام شمالی حدود سه میلیون تن، در طی دوران استعمار و جنگ های استقلال هند از بریتانیا حداقل حدود سی میلیون تا حتی صد میلیون هندی، و در جنگ استقلال الجزایر از فرانسه حدود یک تا یک و نیم میلیون تن، در دو جنگ ضد اشغالگری افغانستان حدود پانصد هزار تن و در تجاوز آمریکا به عراق حدود سی صد هزارتن کشته شدند و تجاوز عراق به میهنمان، به بهای جان بیش از دویست هزار هموطن تمام شد.

امروز که از دور به این صحنه نگاه می‌کنیم، از دامنه‌ی شقاوت ها و خونریزی ها و نابودگری های مهاجمان بهت زده می‌شویم. اما تاریخ هرگز ملت‌هایی که برای دفاع از سرزمین و هویت و ارزش‌های خود ایستادند، سرزنش نمی‌کند و اگر چنین نبود، مستوجب سرزنش بودند. برای فهم آن فداکاری‌ها، باید از منظر مردمی که جان خود را نثار کردند، به داستان نگریست. اروپای جنگ جهانی اول و دوم، اروپای عقب مانده‌ای نبود. اروپای آن روز چه بسا از برخی کشورهای امروز منطقه ما، پیشرفته تر بود.

آنها ملت هایی برخوردار از عقل و تدبیر و آینده نگری و درک منافع بودند، اما در برابر آلمان فاشیستی، چاره‌ای جز ایستادن نیافتند. جنگ، جنگ «بود» و «نبود» بود. استقامت و مقاومتی سربرافراشت که به بهای جان میلیون ها تن از مردم روسیه و اروپا تمام شد. اگر آن روز نمی ایستادند، و به خانه ها و اموال و دارائیهاشان دل می‌بستند و یا به هیمنه ی آلمان نازی دل می باختند، همان می‌شد که آلمانها می‌خواستند و چه بسا امروز از آن کشورها اثری نمی ماند و فاشیسم دامن‌گیر تمام جهان بود. اما آنها با نثار خون هایشان نه تنها سرزمین‌ها و هویتشان را رهایی بخشیدند، بلکه «ایدهی نازیسم» را به مزبله تاریخ سپردند..

ادامه در:
https://modaresinpress.ir/review/4900/
https://t.me/anjomanemodaresin

جهاددانشگاهی و بحران هویت

✍️ سلیمان حیدری

شاید بتوان گفت یکی از چالش‌برانگیزترین مسائل موجود در جهاددانشگاهی، بحران هویت است. بحرانی که شاید اصلی‌ترین دلیل آن به‌کارگیری رؤسای خارج از این مجموعه و ناآشنا با بافت فرهنگی این نهاد است. این موضوع از ابعاد مختلف قابل بررسی‌ است که در زیر، به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

۱) عدم شناخت فرهنگی و سازمانی: وقتی فردی از خارج به عنوان رئیس جهاددانشگاهی منصوب می‌شود، ممکن است شناخت کافی از فرهنگ، تاریخ و اهداف این نهاد نداشته باشد که این عدم شناخت می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری‌های مغایر با ارزش‌ها و اهداف بنیادی جهاد دانشگاهی شود.
۲) تغییر در سیاست‌ها و رویکردها: رؤسای خارجی به‌دلیل نگاه متفاوت یا تجارب متفاوت خود، ممکن است سیاست‌ها و رویکردهای جدیدی را معرفی کنند که با ژنوم سازمان هم‌خوانی نداشته باشد. این تغییرات می‌تواند به حس عدم هویت و ابهام در مأموریت و اهداف جهاددانشگاهی بین اعضای آن منجر شود.
۳) نارضایتی کارکنان: اگر کارکنان حس کنند که مدیریتی از بیرون به‌طور ناگهانی بر آن‌ها تحمیل شده است، ممکن است نارضایتی و بی‌اعتمادی در بین آن‌ها ایجاد شود. این موضوع می‌تواند بر روحیه و انگیزۀ کاری تأثیر منفی بگذارد و به بحران هویت دامن بزند.
۴) چالش در جذب و نگهداری نیروهای انسانی: نگرش جدید و رویکرد مدیریتی غیرعادی می‌تواند مشکلاتی در جذب و نگهداری نیروی انسانی متخصص ایجاد کند. افراد ممکن است از جهاددانشگاهی به‌دلیل عدم تطابق بسیار با شرایط مدیریت جدید و فقدان هویت واضح خارج شوند.
۵) تضعیف ارتباطات داخلی: جایگزینی رئیس از بیرون می‌تواند به کاهش ارتباطات داخلی و حس همبستگی در بین اعضای جهاددانشگاهی منجر شود. در نتیجه، همکاری‌هایی که باید برای پیش‌برد اهداف و پروژه‌ها صورت گیرد، آسیب می‌بیند.
۶) ذخیره و انتقال دانش سازمانی: افرادی که سال‌ها در جهاددانشگاهی کار کرده‌اند، ممکن است دانش و تجارب غنی‌ای داشته باشند که در صورت مدیریت نادرست، این دانش به خطر بیفتد. تصمیمات نادرست در مورد اعضای موجود می‌تواند به از دست رفتن این دانش منجر شود.
چند پیشنهاد برای حل این بحران:

توسعهٔ فرهنگ سازمانی:
• احیای ارزش‌ها و اهداف بنیادی: تمرکز بر مأموریت و چشم‌انداز جهاد دانشگاهی و تبیین این مهم که مدیران باید در راستای این اهداف و با درک عمیق از فرهنگ و سیاست‌های سازمانی عمل کنند.
• برگزاری کارگاه‌ها و دوره‌های آموزشی: برگزاری دوره‌های آموزشی برای مدیران جدید غیربومی دربارۀ تاریخچه، فلسفه و رسالت جهاد دانشگاهی
مشارکت فعال اعضای بومی:
• تشکیل کمیته‌های مشورتی: ایجاد کمیته‌هایی متشکل از اعضای قدیمی و با تجربۀ جهاد دانشگاهی که بتوانند به مدیران جدید مشاوره دهند.
• تقویت ارتباطات داخلی: ترویج ارتباطات دوطرفه بین مدیران و کارکنان برای کاهش حاشیه‌ها و افزایش حس تعلق به سازمان.
فرآیند انتخاب و استخدام:
• انتخاب مدیران با شناخت عمیق از سازمان: در فرآیند به‌کارگیری مدیران، اولویت با افرادی باشد که سابقۀ کار در جهاد دانشگاهی یا شناخت از آن را دارند.
• ملاحظات فرهنگی در استخدام: ارزیابی توانایی مدیران جدید در انطباق با فرهنگ جهاد دانشگاهی به‌عنوان یکی از معیارهای کلیدی.
تقویت روحیهٔ استقلال و خودکفایی:
• تمرکز بر پروژه‌های محلی: ایجاد پروژه‌های محلی که به توانمندی و ظرفیت‌های بومی توجه داشته باشند و از استعدادهای محلی بهره‌برداری کنند.
• ترویج برنامه‌های آموزشی و پژوهشی: تشویق به انجام کارهای پژوهشی و آموزشی در راستای نیازها و شرایط محلی.
ایجاد سازوکارهای نظارتی:
• نظارت مستمر بر عملکرد: ایجاد سیستم‌های نظارتی برای ارزیابی و بررسی عملکرد مدیران غیربومی و تطابق آن با اهداف جهاد دانشگاهی.
• بازخوردگیری مداوم: جمع‌آوری بازخورد از کارکنان و اعضای جهاد دانشگاهی در خصوص عملکرد مدیران و بهبود فرآیندها.
برنامه‌های انگیزشی و تشویقی:
• ایجاد فرصت‌های پیشرفت شغلی: فراهم آوردن فرصت‌های ترقی برای اعضای بومی به‌منظور تقویت حس تعلق و انگیزه.
• جشنواره‌ها و مراسم‌های بزرگداشت: برگزاری برنامه‌ها و مراسم‌هایی که بر فرهنگ و تاریخ جهاد دانشگاهی تأکید دارند و موجب تقویت هویت سازمانی می‌شوند.
این رویکردها به بهبود روابط داخلی، ارتقای عملکرد و ایجاد سازگاری بهتر با شرایط موجود در سازمان کمک خواهند کرد. هم‌چنین ضروری است که تأکید بیشتری بر ارزش‌ها و فرهنگ جهاد دانشگاهی وجود داشته باشد و تلاش شود تا روابط نزدیک‌تری بین مدیریت و کارکنان برقرار شود و نیز لازم است که مدیران جدید از نقاط قوت و تجربه‌های موجود در سازمان بهره‌برداری کنند و به تقویت هویت و مأموریت جهاد دانشگاهی کمک کنند.

https://t.me/anjomanemodaresin

تغییر دولت در ایران نتانیاهو را به وحشت انداخت/

اسرائیل به این زودی از غزه بیرون نخواهد رفت/

اسرائیل به هیچ وجه دوست ندارد که ایران به غرب نزدیک شود/

عبدالرضا فرجی راد، استاد ژئوپلیتیک دانشگاه، در نشست دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها با عنوان «ایران و مسأله اسرائیل» گفت: من معتقدم بخشی از حوادثی که دارد می‌گذرد و سخنرانی نتانیاهو در مجمع عمومی و تمرکز روی ایران بیشتر به خاطر همین نگرانی‌ها است که نکند ایران با دولت بعدی آمریکا که الآن یک مقدار کمی هریس جلو است یا حتی با ترامپ گفت‌وگو کند. به همین خاطر می‌خواهند پای ایران را به جنگ بکشند و البته تا الآن ایران با درایت عمل کرده است.

استاد ژئوپلیتیک دانشگاه با تأکید بر اینکه اسرائیل به این زودی از غزه بیرون نخواهد رفت، گفت: من معتقدم تغییر دولت در ایران، سفر آقای دکتر پزشکیان به نیویورک و بحث‌هایی که مطرح کرد در رابطه با اینکه می‌خواهیم با همه خوب باشیم، نتانیاهو را به وحشت انداخت و همه تمرکزش در سخنرانی مجمع عمومی را روی ایران گذاشت. اسرائیل به هیچ وجه دوست ندارد که ایران به غرب نزدیک شود.

به گزارش خبرنگار جماران، عبدالرضا فرجی راد طی سخنانی در نشست «ایران و مسأله اسرائیل» که توسط دفتر سیاسی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها برگزار شد، با بیان اینکه حوادث ۷ اکتبر تا امروز به همدیگر وصل است، گفت: در رابطه با مسأله ۷ اکتبر حرف و حدیث زیاد است؛ تعریف و تمجیدهایی و انتقاداتی می‌شود و هیچ کس هم نمی‌تواند بگوید صد درصد چیزی که من می‌گویم درست است. برخی‌ها معتقدند نتانیاهو و تیم تندروی او برنامه‌ریزی کرده بودند تا از اتفاقاتی که برای نتانیاهو در زمینه تغییر قانون اساسی و مسأله دادگستری افتاد، ذهن‌ها را به جای دیگری برگرداند. یک عده هم معتقدند حماس از سال‌های قبل با هماهنگی متحدین خودش برنامه‌ریزی کرده بود.

استاد ژئوپلیتیک دانشگاه افزود: با حمله اسرائیل تعدادی از فرماندهان حماس کشته شدند؛ در واقع یک پارگی در ساختار حماس ایجاد شد و طبیعتا انتظارات آنها بر آورده نشد. از سوی دیگر اسرائیل تحت فشار جامعه جهانی و تظاهرات در شهرهای دنیا و مهمتر از همه دادگاه بین‌المللی بود که حکم هم علیه او دادند اما اتفاقی نیفتاد؛ چون آمریکا نمی‌خواست. هدف اسرائیل این بود که حماس از بین برود و دیگر اینکه مردم غزه را خسته کند تا به تدریج حاضر به مهاجرت شوند. چون در همان منطقه از ساحل مدیترانه که اسرائیل و غزه هست، منابع عظیم گازی پیدا شده است.
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/political/4895/
https://t.me/anjomanemodaresin

بازگشتِ چندباره به طرح« اسلامی کردن دانشگاه»!
حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

   بنا بر اخبار بازتاب داده شده در رسانه‌ها، در نشست اخیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزیر عتف به ریاست شورای اسلامی کردن دانشگاه ها، برگزیده شد!!. اینکه این شورا، همان شورای تحول در برنامه درسی رشته‌های علوم انسانی است؟ یا همان «‌میز اسلامی کردن دانشگاه‌ها»، در شورای عالی انقلاب فرهنگی است؟ بر نگارنده این یادداشت پوشیده است!
   داستان اسلامی کردن دانشگاه‌ها، داستانی به پیشینه بلند پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ دارد اگر حواشی مباحث مربوط به آن را در پیش از انقلاب نادیده بگیریم. در تفسیر و تحلیل چرایی و چگونه اسلامی کردن دانشگاه‌ها، که به موازات طرح موضوع وحدت حوزه و دانشگاه، بر سر زبان‌ها افتاد در دستور کار دولت‌ها قرار گرفت، تاکنون یادداشت‌های بسیاری نوشته و بازتاب داده شده است و در دولت‌ها و ادوار و برهه های انقلاب، شاهد چند موج پی در پی از فراز و فرودهای این موضوع و اثرات آن در دانشگاه‌ها و تصویب و اجرایی شدن آئین‌نامه‌های گوناگون بوده‌ایم!
   به هر حال، آن‌چه امروز در میدان و صحنه عملی و محسوس دانشگاه‌ها به چشم سر می‌بینیم برآیند دست کم چهار دهه از امواج و فراز و فرودهای موضوع اسلامی کردن دانشگاه هاست! نمی‌دانم محاسبه و تحلیل اعضای کنونی شورای عالی انقلاب فرهنگی در پیرامون این موضوع و وضعیت کنونی دانشگاه‌ها چه بوده است که بار دیگر و در دولت دکتر پزشکیان به طرح اسلامی شدن دانشگاه‌ها بازگشتند؟!
  ناگفته نماند که در کنار و همراه با طرح اسلامی شدن دانشگاه‌ها، موضوع اسلامی شدن علوم انسانی نیز بخش قابل توجهی از این طرح کلی را در برگرفته است. در این باره نیز، دست کم از سال ۱۳۶۰ یعنی به درازای بیش از چهل سال، موضوع ادامه دارد و همچنان پایان نپذیرفته و نتایج آن جمع بندی و ارزیابی نشده است!!
   موضوع وحدت حوزه و دانشگاه نیز در کنار و همراه با طرح اسلامی شدن دانشگاه ها و اسلامی شدن علوم انسانی، پیشینه چهل و اندی سال دارد و مجموعه اقدامات عملی و نظری در این باره نیز، همچنان ادامه دارد گرچه از رونق خبری و تبلیغی افتاده است!
  این سه گانه طرح، مجموعا و در درازای چهل و اندی سال، یکی از دغدغه ها و نگرانی های دبیران شورای عالی انقلاب فرهنکی، وزیران وزارت عتف و وزیران وزارت بهداشت و درمان و علوم پزشکی و روسای دانشگاه های سراسر کشور و دفاتر مقام رهبری در دانشگاه ها و معاونان فرهنگی - اجتماعی دانشگاه ها و....بوده است و وقت و انرژی فراوانی را به خود اختصاص داده و حتی منجر به تغییر و بازنگری‌های پی در پی در نظام جذب استاد و دانشجو، گسترش رشته ها و بروز اختلافات و بحران ها در برخی دانشگاه ها شده است.!
  در چهل و اندی سال گذشته، مجموعه این سه طرح موازی و همپوشان، موجب بروز تغییر و تحولاتی در شکل کالبدی و سازه ای در دانشگاه ها شده است تا تغییر مواد دروس عمومی، تغییر واحدها و عناوین درسی در رشته های علوم انسانی، تغییر پی در پی آیبن نامه های ارتقا، تغییر نظام جذب استاد، تاسیس سازمان سمت( برای تدوین کتب علوم انسانی)، تاسیس دفتر همکاری حوزه و دانشگاه در حوزه علمیه قم، راه اندازی حوزه های علمیه در درون برخی دانشگاه ها و تغییر آیین نامه انضباطی دانشجویان ..!
  این تغییرات، از آنجا که معمولا با شیوه های زیبا و جذاب و اصولی انجام نشده است موجب تزلزل در  امنیت شغلی و تحصیلی،  بروز نگرانی و دلهره در مجامع دانشگاهی ، بدگمانی میان دانشگاهیان و حوزویان، پریشانی و ناامیدی میان دانشجویان و از همه مهمتر تاثیرات منفی بر فعالیت های علمی و پژوهشی و آموزشی در دانشگاه ها همراه بوده است!
از آنجا که فرض کلی در اجرای این سه طرح موازی و همپوشان، اسلامی نبودن و شرعی نبودن و سست بودن ایمانیات و آلوده بودن محیط های دانشگاهی است، تصور این فرض و بسط و کش‌دار شدن موضوع در چهار دهه گذشته، شوربختانه لطمات روحی و غیر قابل جبرانی را بر جایگاه علم و دانشگاه و اعتبار فرهنگی آن وارد نموده است. زیان بزرگ حاصل از این تنزل جایگاه، پدیده شوم بی اعتنایی به مقام علم و استاد و دانشگاه و برهم خوردن نظام تعلیم و تربیت عمومی و دانشگاهی در کشور و بی رونقی و بی توجهی به ارتقای علمی دانشگاه ها و تبدیل شدن مراکز آموزش عالی به محیط های خشک و بی روح و ناامیدی به آینده در پرورش دانشجویان است!
  در این میان، متاسفانه کوشش های صادقانه فرهنگی و دینی و زحمات بی دریغ برخی روحانیان فرهیخته در دانشگاه‌ها و تلاش بی وقفه استادان بزرگوار و میهن دوست و مدیران خوش نیت و دوستدار ارتقای دانش در هیاهوی نارضایتی ها از اجرای دستورالعمل ها و برنامه های تکلیفی، گم و بی رونق شده و به هدر می‌رود!

https://t.me/anjomanemodaresin

آقای پزشکیان ؛؛
🔹صدای مردم باش و به‌حاکمان بگو؛
بس است دیگر جنگ؛
بس است دیگر خشونت؛
با دنیا گفتگو کنید و راه ویران شدن این سرزمین پاک را ببندید.
با رفع فیلترینگ امکان گفتگو را فراهم کنید.

ما تشنه صلح و دوستی هستیم و از جنگ بیزاریم.

#دکتر_ناصر_مهدوی

https://t.me/anjomanemodaresin

🔴 دستور مهم وزارت علوم برای کمک به دانشجویانی که به خاطر حوادث ۱۴۰۱ از تحصیل محروم شدند: امکان ثبت نام دانشجویان محروم از تحصیل در مهلت حذف و اضافه فراهم گردد/ بسیاری از پرونده‌ها ایرادات حقوقی داشته که موجب نقض آرای صادر قبلی می‌شود

♨️ به گزارش جماران؛ متن نامه سعید حبیبا، رئیس سازمان امور دانشجویان وزارت علوم بدین شرح است:

رؤسای محترم دانشگاه‌ها، مؤسسات آموزش عالی، پژوهشی و فناوری

با سلام و احترام؛

🔸با تأسی به موضع رأفت‌آمیز رهبر معظم انقلاب در عفو عمومی مورخ ۱۶ بهمن ۱۴۰۱ و پیرو دستور ریاست محترم جمهور در خصوص بازگشت دانشجویان محروم از تحصیل و بر حسب ساز و کار تعیین شده توسط وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری، سازمان امور دانشجویان اقدام به بررسی و بازنگری در آرای صادره از کمیته‌های انضباطی نمود. در این بازنگری‌ها که با حضور کارشناسان زبده حقوقی و مدیران ذی‌ربط صورت گرفت، ملاحظه شد که پرونده‌های موضوع رسیدگی، مواجه با ایرادات حقوقی مسلّم متعددی است که موجب نقض آرای صادره قبلی می‌گردد.

👈 اکنون با عنایت به مراتب فوق و با توجه به آغاز سال تحصیلی و نظر به اینکه ابلاغ آرای صحیحِ قانونی، موجب از دست رفتن وقت ثبت نام در ترم جاری و تضییع حقوق دانشجویان می‌گردد، مقتضی است اقدامات ذیل، معمول و نتیجه به این سازمان منعکس گردد:

📌 امکان ثبت نام دانشجویان محروم از تحصیل که حکم آنها در حال اجرا است (بدون ایجاد محدویت در اخذ واحد) در مهلت حذف و اضافه فراهم گردد و به دانشجویان ذینفع اطلاع‌رسانی شود.

📌جهت امکان ثبت نام در نیم‌سال اول ۱۴۰۴-۱۴۰۳ منحصراً در خصوص دانشجویان مذکور، مدت حذف و اضافه یک هفته تمدید گردد.

📌دانشجویان مشمول این بخشنامه از تسهیلات رفاهی (نظیر خوابگاه و تغذیه) مانند سایر دانشجویان برخوردار خواهند بود.

📌آرای کمیته‌های انضباطی در خصوص تخلفات عمومی، اخلاقی، آموزشی و اداری از شمول این بخشنامه مستثنی هستند.

📌نسبت به مصادیق ابهام یا موارد مسکوت، در موارد مذکور با هماهنگی سازمان امور دانشجویان اقدام شود.

👈اعتراض سایر دانشجویانی که مدعی شمول این بخشنامه نسبت به خود هستند به قید فوریت و تا قبل از انقضای موعد حذف و اضافه به اداره کل دانشجویان داخل منعکس گردد./ جماران

https://t.me/anjomanemodaresin
https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1645564

خوانشی دیگر از «میدان» و «دیپلماسی» !

حسن دادخواه (عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

پس از آنکه در سال های اخیر، به یک مناسبت یا اتفاق ناخواسته، بحث میزان متفاوت تأثیرگذاری میدان و دیپلماسی، محدود بودن اختیارات دیپلمات های ایرانی، اختیارات موسع مردانِ میدان، دست بالای میدان بر دیپلماسی در سپهر سیاسی ایران بر سر زبان ها و تیتر یادداشت های رسانه ها قرار گرفت، چسبندگی و ارتباط این موضوع با آن‌چه که «خط مقاومت» خوانده می شود و کنش ها و درگیری های نظامی در یمن و عراق و سوریه و لبنان و غزه روز به روز در ادبیات سیاسی ایران روشن‌تر و آشکار‌تر گردید و مقامات عالی نظامی و مرتبط با کادر رهبری در ایران، با زبان واضح و بدون لکنت، ارتباط لجستیکی و عملیاتی ایران را با آن کنش های نظامی آشکارا بیان داشتند.

بحث تفاوت میدان و دیپلماسی و حوزه و اختیارات موسع میدان و حوزه محدود و کنترل شده از دیپلماسی، تا آنجا بالا گرفت که به جز دوره سه ساله دولت شادروان رئیسی، که برهه همپوشانی کامل میان میدان و دیپلماسی بود و عملا مردان میدان در کت و شلوار اتوکشیدن دیپلماسی ظاهر شدند، اما در دولت آقای روحانی سپس و تا حدودی کم‌رنگ‌تر در دولت آقای پزشکیان، این بحث دستاویزی میان مخالفان با گفتمان دولت روحانی و پزشکیان و موافقان این گفتمان، قرار گرفت. طبیعتاً مقامات و شخصیت های نظامی و فرماندهان ارشد هشت سال جنگ با دولت صدام حسین، در صف و سمت و سوی طرفداری از میدان، قرار گرفتند و در جلو آنان رده هایی از روحانیان حاضر در پست و سمت‌های رسمی و حکومتی قرار داشتند. برداشت و تلقی آنان، بی گمان و در خالص ترین و پاک‌ترین تحلیل از آنان را می توان در عبارت های زیر قرار داد:
حمایت و جانفشانی از تمامیت ارضی و مرزی و حفظ یکپارچگی ایران.
حفظ استقلال و اثبات اقتدار نظامی ایران.

پاسخگویی به شرارت‌های احتمالی کشورهای در پیرامون جغرافیای ایران.
دفاع از مظلومان و نیروهای آزاده و نظامی در کشورهای مسلمان هم‌مرز با ایران.
جلو گیری از توسعه طلبی دولت های مستقر در سرزمین های اشغالی فلسطین.

حامیان و طرفداران منطق میدان، با بد بینی نسبتا کامل از اقدامات دیپلماتیک در دولت روحانی و پزشکیان، بر این باورند که نظم جهانی و دولت های آمریکایی و اروپایی بطور ذاتی، نمی توانند با جمهوری اسلامی ایران و با ساختار کنونی قدرت و گفتمان دینی و سیاسی و فرهنگی آن، سرِ خوش و موافقت داشته باشند و هر گونه سازگاری با جهان سلطه و نظم جهانی که به مانند دشمنان ذاتی و قسم خورده جمهوری اسلامی ایران هستند، خطاست و هیچ سازش و سازگاری و داد و ستد سیاسی و گفت و گوی دیپلماتیک با آنان نباید برقرار نمود زیرا که هر نوع سازگاری مساوی با شٔل آمدن و کنار گذاشتن شعارها و ایده ها و فلسفه انقلاب اسلامی و در تقابل با رسالت امامان و پیامبران (ع) و شهدای انقلاب اسلامی است!

در همین چهارچوب، تحلیل نوع رفتار و مواضع حامیان میدان با توافقنامه موسوم به برجام در دولت روحانی، به روشنی قابل فهم و آسان است. در طلیعه روی کار آمدن دولت پزشکیان نیز با نخستین موضع گیری های ریاست جمهوری در پیرامون روابط خارجی ایران، به رغم احتیاط های آقای پزشکیان، دیدیم که نغمه مخالفان با سیاست‌های خارجی دولت، بدون توجه و اعتنا به آرای مردم و خواست آنانی که در انتخابات شرکت نکردند، دوباره کوک شد و هجمه‌ها و حملات به وی و دکتر ظریف بالا گرفت. این گروه از حامیان قطعی میدان، و بی‌اعتنا به امتیازات احتمالی ایران در سپهر دیپلماسی، حتما پیامدهای نامیمون و نامبارک این رویه در اقتصاد و اجتماع مردم ایران را شجاعانه به جان می خرند و پاسخگوی باورهای خویش خواهند بود!
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/review/4892/
https://t.me/anjomanemodaresin

قدرت اقناع‌سازی سیدحسن نصرالله/

علی محمد حاضری(قائم مقام دبیرکل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها)

در سال ۱۳۸۴ در پی برگزاری کنفرانسی در تهران در همبستگی با ملت فلسطین، که از سوی مجلس شورای اسلامی به ریاست جناب کروبی پشتیبانی می‌شد همراه با هیاتی مرکب از جمعی اساتید صاحب‌نظر و پژوهشگر در حوزه مسائل لبنان و فلسطین همراه با تعدادی از دانشجویان مرتبط با دفتر تحکیم وحدت که به نوعی با این کنفرانس همکاری کرده بودند و از طریق نهادی که تحت مسولیت مرحوم حجت الاسلام محتشمی پور در مجلس شورای اسلامی ذیل عنوان جمعیت دفاع از آرمان فلسطین شکل گرفته بود سفری زیارتی، فرهنگی به سوریه و از آنجا به لبنان داشتیم و طی این سفر دیداری هم با سید حسن نصرالله تدارک دیده شده بود.

در جمع هیات مورد اشاره بویژه دانشجویان عضو گروه، رویکرد های انتقادی تندی علیه روابط حمایت آمیز ایران و حزب الله بویژه مواضع سید حسن نصرالله که از همان موقع بیعت و حمایت آشکاری نسبت به رهبری ایران داشت بارز بود تاحدی که بعضا نسبت به اصل برنامه دیدار با سید حسن هم نظر مساعدی نداشتند و گمان کنم چندنفر هم نهایتا در این دیدار حاضر نشدند.

واقعیت آنست که خود من هم شناختی از توانایی‌ها و ویژگی های ایشان نداشتم و فرضم براین بود که در پی شهادت سید عباس موسوی رهبر قبلی حزب الله (که ان موقع نمی دانستم ایشان هم صبغه روحانی داشته هرچند ملبس به لباس روحانی نبود)،یک روحانی از جمع مرکزیت حزب الله با مداخله ایران براین مسند تکیه زده بدون آنکه شایستگی ویژه ای برای تصدی این منصب داشته باشد.

هنگام عزیمت به دیدار با سید حسن ،تعداد زیادی از مخالفین دیدار با ایشان را با این وعده راضی کردیم که شما در دیدار حضوری با ایشان انتقادات خود را مطرح کنید که البته آنها با تصوری که از این قبیل دیدار ها در ایران داشتند می‌گفتند بنا نیست ما نظراتمان را مطرح کنیم بلکه اساس دیدار بر اخذ رهنمود از ایشان است و فرصت و شرایط واقعی بر طرح نقدهای جدی وجود نخواهد داشت وچند نفر دست چین شده نظرات تمجید آمیزی مطرح می‌کنند و سپس ایشان رهنمود های خود را القا می‌کند.

به هر حال با قول اینکه فرصت طرح نقدها داده خواهد شد اکثریت نزدیک به اتفاق اعضای هیات برای دیدار با ایشان عازم شدیم، محل دیدارو مراحل عبور از ترتیبات امنیتی به شدت و بیش ازحد انتظار پیچیده بود به نحوی که بنده هیچ متوجه محل جغرافیایی دیدار که البته در نقاط پرتراکم شهر بیروت بود نشدم و تا آنجا که درخاطرم هست سالن دیدار هم هیچ روزنه ای به بیرون نداشت.پس از ورود سید حسن به محل دیدار ،ایشان بدون هیچ تکلفی با چهره ای شاد و بشاش تقریبا با همه اعضا هیات دست داد و سلام علیک کرد و در صندلی مشابه با دیگران البته رو به جمعیت نشست.

وقت دیدار از قبل یک ساعت اعلام شده بودو وقتی حضار شروع به صحبت کردند و حدود نیم ساعتی گذشته بود یکی از حضار با لحن انتقادی گفت مطابق آنچه حدس می زدیم چند نفر به نمایندگی از جمع حرف می زنند و چون وقت رو به اتمام است بقیه ملزم به شنیدن رهنمود ها خواهند شد.!!

اینجا بود که سید حسن به سخن آمد و گفت نگران وقت نباشید من تمام سخنان شما را خواهم شنید و به عوامل خود گفت وقت جلسه محدودیت ندارد،به این ترتیب دوستان ما حدود ۱،۵ ساعت با صراحت و شفافیت کامل همه نظرات را مطرح کردند و سید هم سراپا گوش بود و یاداداشت بر می داشت،یاد آور می شوم ایشان به زبان فارسی کاملا مسلط بود و تقریبا بدون لحجه هم صحبت می‌کرد.

بعد از شنیدن دقیق همه نقد ها گفت شاید لازم نباشد همه نکات را پاسخ دهم و روی مواردی تاکید می‌کنم که پاسخ نکات دیگر را هم کمابیش در بر داشته باشد. تا انجا که در خاطرم هست گفت عمده انتقاد شما یکی حول این مساله بود که ممکنست ما سخن مخالفین را نتوانیم بشنویم یا مخالفین جرات نکنند نظرات و نقد هایشان را صریح مطرح کنند. مساله دوم اینست که ما ممکنست بدون اعتنا به نظر مخالفین ،دنبال اعمال نظرات خود باشیم و استبداد رای بورزیم.

سپس به نحو روشنی استدلال کرد در لبنان ما اساسا قادر نیستیم هیچ یک از این دو روش را داشته باشیم. تاکید کرد در لبنان نه ما و نه هیچ یک از جریان‌های سیاسی دیگر قادر نیستیم جلو طرح انتقادات و دیدگاه های مخالفان را بگیریم لذا همه نقد ها هم طرح می‌شود هم بگوش ما می رسد و تقریبا سانسور خبری ناممکن است، اما نکته دوم سخنش که جذابیت بیشتری داشت این بود که با خنده گفت خوشبختانه! ما در لبنان اکثریت نداریم و نمی‌توانیم با تکیه بر اکثریت شیعه، به برادران اهل سنت یا غیر مسلمانان زور بگوییم.
ادامه در:

https://modaresinpress.ir/review/4890/
https://t.me/anjomanemodaresin