🔷سه شرط!
🖊 تحریریه جامعه‌نو
اگر روزی در این کشور ریزش برج در تهران پانصد نفر تلفات داد و سیل سیستان را برد، زلزله قزوین را با خاک یکسان‌کرد و ده کارگر در اهواز و اصفهان خود را دار زدند اما شب در اخبار تلویزیون سران کشور پس از اعلام سه‌روز عزای عمومی سخنرانی نهی از مذاکره با فلان کشور و تهدید دشمنان زبون کردند و اخبار با نمایش یک‌اسلحه تازه و ساخت سانتریفوژ با هوش‌مصنوعی و تولید بزغاله‌ی مصنوعی با هوش کهکشانی و کافی‌بودن ذخایر کشور و افتتاح صدوپنجاه پروژه و ... پر شد، حیرت‌نکنید. دست‌فرمان مسلط حکومت چنین است: صاحب کشور است، به سلیقه خودش آن را اداره‌می‌کند و اینکه کدام مسئله مهم و کدام بی‌اهمیت است بسته به تشخیص اوست. براساس ظرفیت خود رفتار میکند. برای آنکه بدانید ظرفیت حکومت برای اداره‌ی کشور با وجود استفاده از هوش‌مصنوعی و هوش‌فضایی و دانشمندان مؤمن که همهی دستگاه‌های تاریخ بشر را به هزینه‌ی کمتر ساخته و یا از نو اختراع کردهاند چقدر است، بریده‌ای از الفِ «بحران دستمزد (https://t.me/jameeno/1866)» را از 12 اسفند 1397 دربارهی حداکثر انتظاراتی که میتوان از این حکومت داشت می‌آوریم. آنجا گفته‌بودیم هر خبطی می‌خواهید بکنی، اما سه‌امکان حداقلی را از این ملت ثروتمندِ فلک‌زده نگیرید. آن‌مطلب چنین بود:
... ما راه‌حلی را به میان می‌آوریم که آن را از آینده آورده‌ایم! از پیش‌بینی نتایج سیاست‌هایی که حکومت در داخل و خارج بر همه تحمیل میکند. وضعیت هنوز فاجعه‌بار نیست اما بحران در افق آن دیده‌می‌شود: ناتوانی در تنظیم رابطه با جهان خارج همراه با فشار کمرشکن گردنه‌گیران بین‌المللی، ناکارایی در تصمیم‌سازی‌های کلان اقتصادی منجر به قفل‌شدن اقتصاد، فساد گسترده در دستگاه‌های حکومتی و کاهش ظرفیت‌های اقتصاد در اثر کاهش فروش نفت و به‌هم‌خوردن سازوکار قیمت‌ها. هیچکدام از این گرفتاری‌ها رو به کاهش نیستند و رفتار نهادهای حکومتی در مسیر وخیم‌تر کردن آنهاست (مثل تعلل مجمع تشخیص‌مصلحت دربارهی لوایح مرتبط با مبادلات خارجی و اصرار همه به سیاستهای اشتباه ارزی). نتیجهی این وضعیت افزایش تورم، گسترش فقر و تضعیف بنیه‌ی اقتصاد است. نتیجهی نهایی هم برگشت ملی به وضعیتی پیشاتوسعه است که فقر عمومی مشخصه‌ی اصلی آن است. پیشنهاد ما آمادگی لاجرم برای عبور از چنین وضعیتی است. دولت باید خود را آماده انجام مکفی سه‌وظیفه کند: تضمین آنکه آموزش و تحصیل تعطیل‌نشود، اطمینان‌یابی از اینکه حداقلی از خدمات بهداشتی و درمانی در اختیار همه باشد و تضمین فراهم‌سازی حد کافی کالری در روز برای همه. این پیشنهاد البته عده‌ای را حیرت‌زده، برخی را عصبانی و گروهی را پرسش‌گر میکند که «چرا؟»؛ چرا به جای این پیشنهادها نمی‌گویید از مقدار فساد، اختلاس و بذل و بخشش‌های خارجی کم‌کنند؟ چرا دنبال کاهش حیف و میل و ریخت‌وپاش آقازاده‌ها نباشیم؟ چرا...
حالا به جای آنکه بگوییم ما از قبل گفته‌بودیم که چه چیزی در انتظار شماست، باید این را بگوییم که دیگر می‌باید مطمئن شد آن انتظارات حداقلی هم که گفته‌بودیم بیش از ظرفیت‌های دست‌فرمان مسلط بوده و امکان برآوردن و یا جلوگیری از بدتر شدن نیز دیگر وجود ندارد! حتی آن سه‌شرط حیاتی و ابتدایی هم محقق نشد و بعید هم است هر نوع مطالبه و حق دیگر مردم این کشور برآورده‌بشود. می‌باید نگران گذار این دست‌فرمان از پیچ تند جانشینی هم بود.
امیدواریم این دست‌فرمان به طریق کم‌هزینه‌ای عوض‌شود و فرمان بدون شکستن بچرخد.
@jameeno
#شرط #شرط_و_شروط
@akhalaji
🖊 تحریریه جامعه‌نو
اگر روزی در این کشور ریزش برج در تهران پانصد نفر تلفات داد و سیل سیستان را برد، زلزله قزوین را با خاک یکسان‌کرد و ده کارگر در اهواز و اصفهان خود را دار زدند اما شب در اخبار تلویزیون سران کشور پس از اعلام سه‌روز عزای عمومی سخنرانی نهی از مذاکره با فلان کشور و تهدید دشمنان زبون کردند و اخبار با نمایش یک‌اسلحه تازه و ساخت سانتریفوژ با هوش‌مصنوعی و تولید بزغاله‌ی مصنوعی با هوش کهکشانی و کافی‌بودن ذخایر کشور و افتتاح صدوپنجاه پروژه و ... پر شد، حیرت‌نکنید. دست‌فرمان مسلط حکومت چنین است: صاحب کشور است، به سلیقه خودش آن را اداره‌می‌کند و اینکه کدام مسئله مهم و کدام بی‌اهمیت است بسته به تشخیص اوست. براساس ظرفیت خود رفتار میکند. برای آنکه بدانید ظرفیت حکومت برای اداره‌ی کشور با وجود استفاده از هوش‌مصنوعی و هوش‌فضایی و دانشمندان مؤمن که همهی دستگاه‌های تاریخ بشر را به هزینه‌ی کمتر ساخته و یا از نو اختراع کردهاند چقدر است، بریده‌ای از الفِ «بحران دستمزد (https://t.me/jameeno/1866)» را از 12 اسفند 1397 دربارهی حداکثر انتظاراتی که میتوان از این حکومت داشت می‌آوریم. آنجا گفته‌بودیم هر خبطی می‌خواهید بکنی، اما سه‌امکان حداقلی را از این ملت ثروتمندِ فلک‌زده نگیرید. آن‌مطلب چنین بود:
... ما راه‌حلی را به میان می‌آوریم که آن را از آینده آورده‌ایم! از پیش‌بینی نتایج سیاست‌هایی که حکومت در داخل و خارج بر همه تحمیل میکند. وضعیت هنوز فاجعه‌بار نیست اما بحران در افق آن دیده‌می‌شود: ناتوانی در تنظیم رابطه با جهان خارج همراه با فشار کمرشکن گردنه‌گیران بین‌المللی، ناکارایی در تصمیم‌سازی‌های کلان اقتصادی منجر به قفل‌شدن اقتصاد، فساد گسترده در دستگاه‌های حکومتی و کاهش ظرفیت‌های اقتصاد در اثر کاهش فروش نفت و به‌هم‌خوردن سازوکار قیمت‌ها. هیچکدام از این گرفتاری‌ها رو به کاهش نیستند و رفتار نهادهای حکومتی در مسیر وخیم‌تر کردن آنهاست (مثل تعلل مجمع تشخیص‌مصلحت دربارهی لوایح مرتبط با مبادلات خارجی و اصرار همه به سیاستهای اشتباه ارزی). نتیجهی این وضعیت افزایش تورم، گسترش فقر و تضعیف بنیه‌ی اقتصاد است. نتیجهی نهایی هم برگشت ملی به وضعیتی پیشاتوسعه است که فقر عمومی مشخصه‌ی اصلی آن است. پیشنهاد ما آمادگی لاجرم برای عبور از چنین وضعیتی است. دولت باید خود را آماده انجام مکفی سه‌وظیفه کند: تضمین آنکه آموزش و تحصیل تعطیل‌نشود، اطمینان‌یابی از اینکه حداقلی از خدمات بهداشتی و درمانی در اختیار همه باشد و تضمین فراهم‌سازی حد کافی کالری در روز برای همه. این پیشنهاد البته عده‌ای را حیرت‌زده، برخی را عصبانی و گروهی را پرسش‌گر میکند که «چرا؟»؛ چرا به جای این پیشنهادها نمی‌گویید از مقدار فساد، اختلاس و بذل و بخشش‌های خارجی کم‌کنند؟ چرا دنبال کاهش حیف و میل و ریخت‌وپاش آقازاده‌ها نباشیم؟ چرا...
حالا به جای آنکه بگوییم ما از قبل گفته‌بودیم که چه چیزی در انتظار شماست، باید این را بگوییم که دیگر می‌باید مطمئن شد آن انتظارات حداقلی هم که گفته‌بودیم بیش از ظرفیت‌های دست‌فرمان مسلط بوده و امکان برآوردن و یا جلوگیری از بدتر شدن نیز دیگر وجود ندارد! حتی آن سه‌شرط حیاتی و ابتدایی هم محقق نشد و بعید هم است هر نوع مطالبه و حق دیگر مردم این کشور برآورده‌بشود. می‌باید نگران گذار این دست‌فرمان از پیچ تند جانشینی هم بود.
امیدواریم این دست‌فرمان به طریق کم‌هزینه‌ای عوض‌شود و فرمان بدون شکستن بچرخد.
@jameeno
#شرط #شرط_و_شروط
@akhalaji
