سنگ تمام

« تصنیف کیش مهر» شعری زیبا از علامه طباطبایی(قدس سره) با صدای شهرام ناظری
https://www.aparat.com/v/m67lz2f

🟢۲۴آبان روز کتاب و کتاب‌خوانی را گرامی می‌داریم و بر کتاب‌نویسان و کتاب‌‌دوستان و کتاب‌‌خوانان راستین درود می‌فرستیم. همگان باید بدانند که« کتاب» برای خواندن است نه خواباندن!
در ضمن،چهل و سومین سالروز عروج بزرگْ‌عالم ربانی و سترگْ‌مفسر آیات آسمانی، مؤلف تفسیر گران‌سنگ المیزان را نیز گرامی داشته، بر روح پرفتوح آن رحیل عظیم سلام و درود می‌فرستیم.
یادش جاودان باد و راهش پررهرو!

نماهنگ من کجا باران کجا لحظاتی دلنشین از حال و هوای حرم مطهر رضوی
https://www.aparat.com/v/eP9Jz

🌴نمونه‌ای فنی و تخصصی از کتاب جدید(نُه نقد نمونه، ص۱۳۶)
🔷مقدمه
در آیه ۱۱ سوره مجادله:«یرفع الله الذین آمنوا منکم والذین اُوتُوا العلمَ درجاتٍ»۱
با توجه به این‌که واژه «درجات» تمییز محوّل از مفعولِ مضاف است و در اصل این‌گونه بوده:
«یرفعِ الله درجاتِ الذین آمنوا منکم والذین اُوتُوا العلمَ»_و آیه را نیز در پی‌نوشت بر همین پایه ترجمه کردم_ و چنان‌که می‌بینید «درجات» مزبور مشترک است بین مؤمنان غیر عالم و مؤمنان عالم؛ از این رو زمینه‌ای برای حذف کلمه «درجةً» در جمله اول(معطوف علیه) نمی‌ماند و ادعای چنین حذفی بی‌وجه می‌نماید حتی اگر بر پایه قاعده مزبور یعنی« تمییز محوّل از مفعول» بگوییم اصل آیه چنین بوده است:«یرفعِ اللهُ درجةَ الذین آمنوا و درجاتِ الذین اُوتُوا العلمَ»؛ باز می‌بینید که این سخن، سخت سست است و غیر فصیح، و اسناد آن به خدا ناصواب است و قبیح.

🔶ایضاح
روشن‌ترین دلیل ما کیفیت کاربرد واژه «درجات» یا «درجة» در نظایر آیه‌ی مورد بحث می‌باشد که در قرآن کریم در جامه‌ی تمییز محوّل ظاهر شده است، مثل:«و رَفَعَ بعضَهم درجاتٍ۲»_«نرفع درجاتٍ مَن نشاء۳»_«فضّل الله المجاهدین باموالهم و انفسهم علی القاعدین درجةً۴»_«و لَلآخرةُ اکبرُ درجاتٍ۵»؛ که کلمه «درجاتٍ» در آیه اول و دوم و کلمه «درجةً» در آیه سوم تمییز محوّل از مفعول است و در آیه چهارم تمییز محوّل از مبتدا. والتقدیر علی التّرتیب:« و رَفَعَ درجاتِ بعضِهم»_«نرفعُ درجاتِ مَن نشاء»_«فضّل اللهُ درجةَ المجاهدین باموالهم و انفسهم علی القاعدین»_«و لَدرجاتُ الآخرة اکبر».
🟢نکته
این که مفعول یا مبتدا را از جایگاهش بر می‌دارند و تمییز قرار می‌دهند و اسمش را «تمییز محوّل» می‌گذارند، جهتش تحصیل شیوایی و زیبایی است.برای تأیید این مدعا آیه‌های یادشده را پیش از تحویل و پس از تحویل بسنجید و مقایسه كنيد.(پیش از تحویل:یرفعِ اللهُ درجاتِ الذین آمنوا منکم و الذین اُوتُوا العلمَ)_(پس از تحویل:یرفعِ اللهُ الذین آمنوا منکم والذین اُوتُوا العلمَ درجاتٍ).
با یادکرد این مقدمه می‌رویم سراغ تفسیر تسنیم ذیل آیه محور بحث یعنی آیه ۱۱ سوره مجادله.که می‌گوید:«قرآن کریم مؤمن را دارای یک درجه و مؤمن عالم را صاحب درجات می‌‌داند»۶ که این گفته برگرفته از تفسیر المیزان است:«کلمه درجةً در جمله اول به قرینه درجاتٍ در جمله دوم(معطوف) حذف شده است و این مسأله حکایت از برتری مؤمنِ عالم بر مؤمن عادی(برتری عالمان بر مؤمنان) دارد.۷
🖌نقد قویم
در مقدمه گفتم که چنین برداشتی از آیه درست نیست و بر خلاف قاعده ادبی و بلاغت قرآنی است. پس اسناد برداشت مزبور به خداوند حکیم یا قرآن کریم ناصواب است و مردود. البته برتری عالم بر مؤمن بدیهی است و در آن بحثی نیست_در این زمینه آیات پرشمار قرآنی و روایات بی‌شمار دینی در دست داریم۸_اما مسأله این است که استخراج این معنی از آیه یادشده بعید می‌نماید و تحمیل احتمال بر قرآن، تفسیر به رأی به حساب می‌آید و قاعده ادبی نیز آن را بر نمی‌تابد.

🔷پی‌نوشت‌ها
۱.فعل «یرفع» در آیه مجزوم است چون جواب امر است. متن کامل آیه:«یا ایّها الذین آمنوا اذا قیل لکم تفسّحوا فی المجالس فافسحوا یفسحِ الله لکم و اذا قیل انشزوا، فانشزوا یرفعِ الله الذین آمنوا والذین اُوتُوا العلمَ درجاتٍ والله بما تعملون خبیر»؛(ای باورمندان! چون در نشست‌ها به شما گویند جا فراخ کنید، انجام دهید تا خداوند به شما فراخی دهد و هرگاه گفته شود برخیزید،گوش دهید تا خدا پایه‌های باورمندان و فرهیختگانتان را بالا ببرد و خدا بدانچه می‌کنید آگاه است).
۲.بقره/۲۵۳.
۳.انعام/۸۳،یوسف/۷۶.
۴.نساء/۹۵.
۵.اسراء/۲۱.
۶.تفسیر تسنیم،ج۱۶،ص۲۰۸.
۷.تفسیر المیزان، ج۱۹،ص۱۹۶.
۸.اِن اردتَ الاستیفاء فی ذلک من الآیات و الرّوایات، فراجع بحار الانوار، الجزء الاول، کتاب العلم. در آثار بزرگ ادبی نیز به مسأله مزبور فراوان پرداخته‌اند. از باب نمونه، استاد سخن سعدی در گلستان می‌سراید:
صاحب‌دلی به مدرسه آمد ز خانقاه
بشکست عهد صحبت اهل طریق را
گفتم میان عالم و عابد چه فرق بود
تا اختیار کردی از آن این فریق را
گفت آن گلیم خویش به در می‌برد ز موج
وین جهد می‌کند که بگیرد غریق را
@yosefzadehgilani1

#سؤال۴۰۴۶👆👆
#جواب
هر فعلی که «فعیل/فعیلة»۱ داشت، «افعل/فعلاء» ندارد.۲ بنابراین چون «فصیح/فصیحة» داریم۳، از این رو «افصح/فَصْحاء» نداریم.۴
و تعبیر «العرب الفَصْحاء» غلط است و «العرب الفُصَحاء» صحیح است. فُصَحاء: جمع فصیح.
پی‌نوشت‌ها
۱.به عنوان صفت مشبهه.
۲.این موجبه کلیه و کبرای کلی از کاربردهای عرب به دست آمده است و یک مورد نقض هم ندارد.
۳.یقال«رجلٌ فصیحٌ» و «امرأةٌ فصیحةٌ».
۴.«نداریم» یعنی اساسا در لغت عرب به کار نرفته است و اگر امروزه کسی به کار ببرد_ مثل همان فردی که در سؤال مزبور اشاره شده_ غلط است. اما «افصح و فُصْحیٰ» که افعل تفضیل است داریم و صحیح است. یقال مثلا:«الکلامُ الاَفصحُ»  و «اللّغة الفُصْحیٰ».
نکته:هر فعلی که افعل/فُعلیٰ تفضیلی داشت، دیگر افعل وصفی ندارد.بدین بیان که صفت مشبهه اش بر وزن افعل/فَعْلاء نمی‌آید بلکه بر اوزانی دیگر می‌آید، مثل «اکبر/کبریٰ»، «افضل/فُضلیٰ» و «افصح/فُصْحیٰ» که صفت مشبهه این موارد می‌شود«کبیر/کبیرة»، «فاضل/فاضلة» و «فصیح/فصیحة».
@yosefzadehgilani1

با سلام
این عبارت از جواهر البلاغه رو برخی از اساتید اینگونه اعراب میدهند و قرائت میفرمایند:
الثالث الغرابه و هی کون الکلمه غیر ظاهره المعنی و ... عند العَرَبِ الفَصحاء (به فتح فاء و سکون صاد) و میفرمایند بهتر است (فُصَحاء) خوانده نشود

اساتید محترم! علتش چیست؟؟

سلام دوست عزیز
نام« سنگ تمام» را حتما شنیده‌ای. آن نقد بدایة النحو است و بسیار مفصل است و بالغ بر پنج جلد خواهد شد و هنوز چاپ نشده است. اما «سنگ نا تمام» نقد بدایة التمارین است و یک جلد است و تازه چاپ شده است. این کتاب حاوی نکات فراوان لغوی و دقائق بسیار ادبی است و کاملا کاربردی است و در بسیاری از موارد، قواعد با لطائف و خاطرات درهم تنیده می‌شود و این درهم‌تنیدگی،از یک‌سو فهم مطلب دشوار را آسان کرده،از سوی دیگر موجب ملکه شدن قواعد در ذهن شده و از سوی سوم نشاط و شادابی خواننده را فراهم می‌سازد.
کتاب مزبور همانند سایر آثار نگارنده در حوزه نقد،کارگاهی است بزرگ برای آموزش درست و دقیق نقدنگاری، و دوره‌ای است مغتنم و سودمند هم برای شاگرد و هم برای استاد.
@Yousofzadehghilani
@yosefzadehgilani1

#سیستم_سیستانی۱
قابل توجه مشایخ قوم و زعمای حوزه علمیه قم۲
(تقدیم به متفکر فقید، استاد شهید مرتضی مطهری۳)
عالم حوزوی_مثل مطهری_ باید فرهنگی کند نه سرهنگی.در غیر این صورت اگر حوزه بخواهد تمام سوراخ سنبه‌های سرهنگی و همه‌ی خُلل و فُرج غیر فرهنگی حکومت و حاکمان را با طلبه‌ها پر کند، باید منتظر تبعات تلخ و ناگوار و عوارض عنیف و زیانبار این کار باشد.از این رو بنیان‌گذار نظام جمهوری اسلامی ایران امام راحل(روح الله خمینی) آن فقیه انقلابی فقید از ابتدای شکل‌گیری نهادهای رسمی نظام نوپای اسلامی بر آن بود که روحانی۴ نباید در مصدر کارهای اجرایی قرار گیرد_مثلا رئیس جمهور شود_و امروز هم سترگْ‌زعیم حوزه‌ علمیه عراق(سید علی سیستانی) چون همان سیستم و تز مزبور_ یعنی عالم حوزوی باید فرهنگی کند نه سرهنگی_را در عراق و نجف اجرا می‌کند و مانع ورود حوزه و حوزویان به ساحت‌ها و عرصه‌های حکومتی است از این رو می‌بینید که عالمان عراقی و نجفی_و در رأس آنان خودِ مرجع اعلا یعنی سید علی سیستانی در چشم جهانیان، بسیار محترم و محتشم‌اند و نافذالکلمه‌اند؛اگر اشاره‌ای کنند مردم با سر می‌دوند.
زعمای معظم حوزه علمیه قم! بیایید همان سیستم سیستانی را در ایران پیاده کنید و نگذارید حوزه،ذوب در حکومت شود و حوزویان تدریجا مستغرق در قدرت و ثروت گردند۵ و از مردمان عادی فاصله گیرند و مرجعیت و ملجأیت خود را نسبت به توده‌های محروم از دست دهند!
باری،عالمان سرهنگی را به سنگرهای فرهنگی برگردانید و طلبه‌های مبتدی را سیاست‌ورز بار بیاورید نه سیاست‌باز.اگر سیاست‌ورز شدند، آن‌گاه می‌توانند جامعه را به سوی دیانت و سعادت سوق دهند و به سرمنزل مقصود برسانند. آری، عالمان حوزوی در درازنای تاریخ پرافتخار و درخشانِ هزارساله‌ی گذشته،همیشه از حاکمان عدالت‌پیشه، پشتیبانی می‌کردند اما هیچ‌گاه خود را قاطی آنان نمی‌کردند.باری۶ در پشتشان بودند، نه در مشتشان، آیتشان بودند، نه آلتشان!
🟢پی‌نوشت‌ها
۱.در این سوتیتر_و موارد دیگر در این جستار_ آرایه‌ی واج‌آرایی(همْ‌حروفی) به کار رفته است که مایه‌ی زیبایی سخن است.حرف سین نمود و تشخصی خاص دارد مثل این بیت نغز حافظ:
رشته‌ی تسبیح اگر بگسست معذورم بدار
دستم اندر ساعدِ ساقیِ سیمینْ‌ساق بود
(جالب است که حافظ بسیار استادانه بین مصراع اول و مصراع دوم ارتباطی عمیق ایجاد کرده است کسی که تسبیح به دست گرفته است و سبحان الله،سبحان الله می‌گوید،این صدای سین در مصراع اول را در مصراع دوم هم به تصویر کشیده است و بازتاب داده است!)
۲.بین دو کلمه‌ی متجانسین «قوم» و «قم» جناس زاید است.
۳.بزرگْ‌نظریه‌پرداز فکری نظام جمهوری اسلامی ایران که در همه ساحت‌ها سخن برای گفتن داشت و انصافا در تمام قلمروهای فرهنگی_علمی_فلسفی سنگ تمام گذاشت و نظیر نداشت.
۴.«روحانی» و مصدر جعلی‌اش«روحانیّت» از جمله واژگان وارداتی است که از عالَم مسیحیت وارد ادبیات اسلامی شده است. ما در تعالیم دینی و قرآنی«روحانی» و «روحانیّت» نداریم بل«عالِم» و «علما» داریم.«اِنّما یخشیٰ اللهَ
من عباده العلماء»؛«علماءُ اُمّتی افضلُ من انبیاء بنی اسرائیل».البته منظور از «علماء» در این روایت_بر فرض صحت صدور_امامان معصوم است.
۵.همه می‌دانند که اکثریت مطلق حوزویان(۹۶٪) زاهدانه زندگی می‌کنند و زیر خط فقر مطلق، روزگار می‌گذرانند و تنها اقلیتی از آنان(۴٪) که به مبادی عالیه وصل‌اند از مواهب قدرت و منافع ثروت برخورداند.
۶.نکته: بار ایهامیِ بس لطیف در پشت این واژه یعنی«باری» نهفته است که بر نکته‌سنجان پوشیده نیست و به اصطلاح، ایهام تناسب دارد.
توضیح:واژه‌ی«باری» که به معنیِ «خلاصه» یا«به هر حال»است؛در این‌جا اما به قرینه‌ی دو واژه‌ی«پشت» و«مشت» دو معنیِ دیگر را نیز برمی‌تابد و در ذهن تداعی کرده،فرایاد می‌آورد و آن دو معنی عبارتند از«محموله» و«میوه» که اولی را در پشت نهاده،حمل می‌کنند و دومی را در مشت گرفته،می‌بلعند.باری،عالمان آزاد به «باری» گران می‌مانند که بر پشت حاکمان،سنگینی می‌نمایند،به میوه اما هرگز نمی‌مانند که در مشت آنان ملعبه آیند!
#سیستم_سیستانی

@yosefzadehgilani1

سلام دوست عزیز
نام« سنگ تمام» را حتما شنیده‌ای. آن نقد بدایة النحو است و بسیار مفصل است و بالغ بر پنج جلد خواهد شد و هنوز چاپ نشده است. اما «سنگ نا تمام» نقد بدایة التمارین است و یک جلد است و تازه چاپ شده است. این کتاب حاوی نکات فراوان لغوی و دقائق بسیار ادبی است و کاملا کاربردی است و در بسیاری از موارد، قواعد با لطائف و خاطرات درهم تنیده می‌شود و این درهم‌تنیدگی،از یک‌سو فهم مطلب دشوار را آسان کرده،از سوی دیگر موجب ملکه شدن قواعد در ذهن شده و از سوی سوم نشاط و شادابی خواننده را فراهم می‌سازد.
کتاب مزبور همانند سایر آثار نگارنده در حوزه نقد،کارگاهی است بزرگ برای آموزش درست و دقیق نقدنگاری، و دوره‌ای است مغتنم و سودمند هم برای شاگرد و هم برای استاد.
@Yousofzadehghilani
@yosefzadehgilani1

این را توی کانالی دیدم (به‌گمانم «یکی بود، یکی نبود») و چون دیدم شاهد صدقی بر عرایض همیشه است تقدیمتان می‌کنم.
بارها و بارها عرض کرده‌ام: با آمدن روش‌های جدید برای فراگیری، دیگر لزومی ندارد خودتان را بکشید که حتماً تمام متون را پیش اساتید تراز اوّل بخوانید. بله، اگر ممکن شد که زهی سعادت! ولی دیگر ممکن نیست و اینها خواب خوشی بود که دیدیم و گذشت!
در این یادداشت، نویسنده که خود آن طرف آب بزرگ شده و سال‌هاست زبان انگلیسی تدریس می‌کند از چیزی می‌گوید که تا کنون برایش سابقه نداشته. با نوجوانان و جوانان زیادی مواجه شده که انگلیسی را بسیار روان صحبت می‌کرده‌اند، با خواندن فراوان و دیدن DVD زیاد.
ماها البتّه این علوم را از همان ابتدا آلی و پنجره‌ای برای ارتباط با کتاب و سنّت می‌دیدیم. امّا خواستم عرض کنم: حالا اگر شد، از هر علمی یک کتاب را با مدرّسی کارکشته بخوانید و برای بقیه خود را معطل نکنید؛ که عمر برف است و آفتاب تموز (با کمی تقریب = همین تیرماه که در آن هستیم)!

@doroos_erfanian
@yosefzadehgilani1
https://t.me/Groups_SangTamam

https://eitaa.com/Yousofzadehghilani

کانال آثار استاد یوسف‌زاده در پیام‌رسان ایتا

در این کانال بیش از سی اثر اعم از منتشرشده و منتشرنشده معمولا در حوزه نقد معرفی شده است و رفته‌رفته بر تعداد آثار مزبور افزوده خواهد شد.

نقدی دیگر بر این تفسیر گران‌سنک
متن المیزان
... خرجوا و اعتزلوا القومَ و هُمْ فی خطرٍ عظیمٍ یهدّدهُم و یهجم علیهم من کلّ جانب.۱
تفسیر المیزان،ج۱۳،ص۲۴۹
نقد المیزان
انّ استعمال تعبیر «خطر » هنا خطأٌ فانّه لایستعمل فی العربیّة الّا فی موضع خیر بمعنی المقام و المنزلة کما فی الدعاء:« اللّهم ارحم عبدک یا ذا الخطر العظیم»۲ و کما فی الحدیث المشهور:«النّاسُ هالکون الّا العالمون و العالمون هالکون الّا المخلصون و المخلصون علی خطر عظیم» اَیْ علی مقام رفیع اَمینٍ من الهلاک۳. نعم هذه الکلمة تستعمل فی الفارسیّة غالباً۴ فی موضع شرّ و خوف کما قال الحافظ:
قطع این مرحله بی‌همرهی خضر مکن
ظلمات است بترس از خطر گمراهی
و قال السعدی:
وصال کعبه میسّر نمی‌شود سعدی
مگر که راهِ بیابانِ پرخطر گیرند
و قال الخاقانی:
کردم خطر و بر سر کوی تو گذشتم
بسیار کند عاشق، زین گونه خطرها
فمنشأ اشکال تفسیر المیزان هنا هو النّظر الی الاستعمال الفارسیّ.
پی‌نوشت
۱.هذه العبارة فی قصّة اصحاب الکهف.
۲.بحارالانوار،ج۹۴،ص۲۶۴.
۳.والمتکلّمون و المترجمون باللّغة الفارسیّة کلّهم اجمعون اَخطئوا فی ترجمة هذا التعبیر فی الحدیث.
۴.گاهی هم در زبان فارسی در موضع خیر و مثبت نیز به کار می‌رود. مثل این بیت از حکیم سنایی:
اندر حضر نباشد آزاده را خطر
و اندر حجر نباشد یا قوت را بها
و مثل این بیت از خاقانی:
چو باد از درِ هرکس نخوانده درنشوم
چو خاک هم خود را بی‌خطر بنگذارم
و حکیم ناصرخسرو هم گفته:
گر در کمال و فضل بوَد مرد را خطر
چون خوار و زار کرد پس این بی‌خطر مرا؟
و دست آخر سعدی نیز سروده:
ندهد هوشمندِ روشن‌رای
به فرومایه، کارهای خطیر
بوریاباف‌باف اگرچه بافنده‌ست
نبرندش به کارگاهِ حریر


گروه مناظره در پیام‌رسان ایتا
بررسی نقدهای وارد بر تفسیر تسنیم و سایر مطالب ادبی
در گروه مناظره👇👇

https://eitaa.com/joinchat/2353529060Ce5681bfd21
@Yousofzadehghilani

@Yousofzadehghilani ⬅️⬅️⬅️⬅️به کانال

استاد یوسف‌زاده گیلانی خوش آمدید🌹
در این کانال حدود سی اثر عمدتا در حوزه نقد اعم از منتشر شده و در شرف انتشار معرفی خواهد شد و به تدریج بر آثار یادشده افزوده می‌شود.
@yosefzadehgilani1

سلام دوست عزیز
نام« سنگ تمام» را حتما شنیده‌ای. آن نقد بدایة النحو است و بسیار مفصل است و بالغ بر پنج جلد خواهد شد و هنوز چاپ نشده است. اما «سنگ نا تمام» نقد بدایة التمارین است و یک جلد است و تازه چاپ شده است. این کتاب حاوی نکات فراوان لغوی و دقائق بسیار ادبی است و کاملا کاربردی است و در بسیاری از موارد، قواعد با لطائف و خاطرات درهم تنیده می‌شود و این درهم‌تنیدگی،از یک‌سو فهم مطلب دشوار را آسان کرده،از سوی دیگر موجب ملکه شدن قواعد در ذهن شده و از سوی سوم نشاط و شادابی خواننده را فراهم می‌سازد.
کتاب مزبور همانند سایر آثار نگارنده در حوزه نقد،کارگاهی است بزرگ برای آموزش درست و دقیق نقدنگاری، و دوره‌ای است مغتنم و سودمند هم برای شاگرد و هم برای استاد.
@Yousofzadehghilani
@yosefzadehgilani1

(تقدیم به رئیس جمهور محبوب و مردمی
فقید سعید، سید ابراهیم رئیسی، رئیس الوزراء، خادم الرضا)
... باری؛
حرف‌های ما هنوز ناتمام
تا نگاه می‌کنی؛
وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی!
پیش از آن‌که باخبر شوی
لحظه عزیمت تو ناگزیر می‌شود
آی...
ای دریغ و حسرت همیشگی!
ناگهان
چقدر زود
دیر می‌شود!
@yosefzadehgilani1

| Instagram
https://www.instagram.com/sarzaminesher/reel/C5_XtSFogEI/
محمد سعید میرزایی
انتخاب درست داوران
در برنامه سرزمین شعر،
به عنوان شاعر شاعران

مگر در ساعت رفتن، دلم جا مانده بود این‌جا
که از پی، کفشدارانش مرا خواندند زود این‌جا
سلامم را که پیش از لب‌گشودن، در جواب آمد؟
دخیلم را چه کس قبل از گره‌بستن، گشود این‌جا
نمازم را که پیش از بستنِ قامت، امامت کرد؟
دعایم را که پیش از گفتنِ حاجت، شنود این‌جا
ولایت چشمه‌ای دارد که در این خانه باید دید
کرامت معدنی دارد که باید آزمود این‌جا
هدایت کوکبی دارد، از این مشرق شده طالع
نبوت موکبی دارد که می‌آید فرود این‌جا
تو در بازار دل چشمی مهیّا کن چه می‌دانی
به هر آیینه چندین جلوه خواهد رو نمود این‌جا
@yosefzadehgilani1

اجرای عبدالصمد مرزوقی محفل ۲
https://www.aparat.com/v/vGL6J
@yosefzadehgilani1