Grade 9-12 history,geography,civic

Grade 12 history unit 2 part 16



ጦርነቱ ምን ተገኘ?


የክራይሚያ ጦርነት የተቋረጠው በዲፕሎማቶች ኮንግረስ ፓሪስ ላይ በተገናኘው የምስራቅ ጥያቄ ላይ አዲስ እልባት ለመፍጠር ሲሆን ሩሲያን የተሾሙትን አሸናፊዎች ለመቆጣጠር ነው, ስለዚህም የሰላም ቃላቶቹ የሚከተሉት ነበሩ: -
1. በጥቁር ባህር ውስጥ የጦር መርከቦችን ለመጠበቅ ምንም ትልቅ ኃይል የለም.
2. ሞልዳቪያ እና ዋላቺያ በራሺያውያን እንዲለቁ እና የራስ ገዝ አስተዳደር እንዲሆኑ የተቀሩት ደግሞ በቱርክ ሱዛራይንቲ ስር ነበሩ።
3. የዳኑቤ ወንዝ ለሁሉም የንግድ ብሔራት ክፍት ይሆናል።

ቡልጋሪያውያን በኦቶማን አገዛዝ ሥር የተገዙ ሌሎች የባልካን ሕዝቦች ነበሩ። በባልካን ክልል ውስጥ ያለው የቡልጋሪያ ብሔርተኝነት ከሌሎች ይልቅ በጣም ቀርፋፋ ነበር። እ.ኤ.አ. በ 1870 ዎቹ የቡልጋሪያ ብሔርተኝነት በውጫዊ ተጽዕኖ ምክንያት ድንገተኛ ጭማሪ አጋጥሞታል። ይህ ውጫዊ ተጽእኖ በ1875 በሄርዞጎቪና በተነሳው አመጽ ውጤት ነው። አመፁ በፍጥነት በመላው የባልካን ባሕረ ገብ መሬት ተስፋፋ። እ.ኤ.አ. በ1876 በቱርክ ወታደራዊ ሃይል ያለ ርህራሄ በታፈነው ህዝባዊ አመጽ ቡልጋሪያውያን ተሳትፈዋል።
ከቡልጋሪያ (ባታክ) የቱርክ ጦር ብዙ ቡልጋሪያውያንን በእድሜ እና በፆታ ልዩነት ጨፍጭፏል። ይህ ክስተት "የቡልጋሪያ አሰቃቂ ድርጊቶች" በመባል ይታወቃል. የቡልጋሪያ ግፍ የቡልጋሪያውያንን የነጻነት ትግል አጠናክሮታል።
እራሷን የስላቭስ ጠባቂ አድርጋ የምትመለከተው ሩሲያ በ1877 በቱርክ ላይ ጦርነት አውጇል። በ1878 በበርሊን ውል ጦርነቱ አብቅቷል። በዚህ ስምምነት ምክንያት የአውሮፓ ኃያላን የግዛት ስምምነት አድርገዋል። ስለዚህም; ቡልጋሪያ በኦቶማን ሱልጣን ሱዛራይንቲ ስር ራሱን የቻለ ርዕሰ መስተዳድር ሆኖ ተዋቅሯል። ይህ ስምምነት እ.ኤ.አ. በ 1856 የፓሪስን ስምምነት እንደገና ተመልክቷል ። የበርሊን ውል (1878) ቡልጋሪያኖችን አላረካም ምክንያቱም ብዙ ቡልጋሪያውያንን ከአዲሱ መንግስት ጎን ተወው ።

Grade 12 history unit 2 part 17








ከ1912-1913 የባልካን ጦርነቶች ዋና መንስኤዎች ምን ምን ነበሩ?
በባልካን አገሮች ውስጥ በጣም ኃይለኛ የሆነው ብሔርተኝነት የሰርቦች ነበር። የሰርቢያ መንግሥት የተቋቋመው በአሥራ ዘጠነኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ ነው። ይህ ወቅት ሰርቦች ከፈራረሰው የቱርክ ኢምፓየር ነፃነታቸውን ለማግኘት የተዋጉበት ወቅት ነበር። ይህ ለሰርቢያ ብሔርተኛ በቂ አልነበረም; ከኦስትሪያ ኢምፓየር በስተደቡብ ያሉትን ሁሉንም ስላቮች በመቀላቀል ዩጎዝላቪያ (ደቡብ ስላቪያ) ለመፍጠር አቅደዋል። በቪየና ላሉ የጀርመን ተናጋሪ ገዥዎች የዩጎዝላቪያ መፈጠር የግዛታቸው ፍጻሜ ማለት ነው። የደቡቡ ባሮች እንዲለያዩ ከተፈቀደላቸው ቼኮች፣ ፖላንዳውያን፣ ሃንጋሪዎች እና ስሎቫኮች የየራሳቸውን መንገድ የሚሄዱበት ጊዜ ብቻ ነው።
በጥቅምት 1908 የቦስኒያ እና ሄርዞጎቪና በኦስትሪያ - ሃንጋሪ መቀላቀል በሰርቢያ ወሰን የለሽ ቁጣ አስነስቷል። ሌላው የወጣት ቱርኮች አብዮት ውጤት በኦቶማን ቱርክ ላይ የባልካን መንግስታት ሊግ መፍጠር ነው። የሊጉ አላማ መቄዶኒያን በጦር ሃይል መቆጣጠር ነበር። በዚህ ጊዜ የኦቶማን ቱርክ በአልባኒያ አመፅ እንዲሁም በጣሊያን ላይ በተደረገው ጦርነት ተጠምዳለች። ይህም የባልካን ሊግ በኦቶማን ቱርክ ላይ እርምጃ እንዲወስድ አበረታቷል።
ይህ በእንዲህ እንዳለ የአውሮፓ ኃያላን ቱርክን በሚመለከት በግዛት ዝግጅቶች ላይ ምንም ዓይነት ማሻሻያ ላለማድረግ በሊጉ የወሰዳቸው እርምጃዎች በጣም ተጨንቀዋል። እ.ኤ.አ. በ 1912 አራት የባልካን ግዛቶች - ሞንቴኔግሮ ፣ ሰርቢያ ፣ ቡልጋሪያ እና ግሪክ በኦቶማን ቱርክ ላይ ጦርነት አውጀዋል። ስለዚህም የመጀመሪያው የባልካን ጦርነት ተጀመረ። በዚህ የነጻነት ጦርነት ቱርክ ተሸንፋ የለንደን ውል በግንቦት 30 ቀን 1913 ተፈረመ። ቱርክ ሰፊ ግዛትን ለድል አድራጊው የባልካን ግዛቶች ለማስረከብ ተገደደች። ነገር ግን የባልካን አጋሮች በጦርነቱ ያሸነፉትን ሰፊ ግዛት በመከፋፈል ብዙም ሳይቆይ ተጨቃጨቁ። ለሁለተኛው የባልካን ጦርነት እ.ኤ.አ.

የሁለተኛው የባልካን ጦርነት መቋረጥ የኦስትሪያ-ሃንጋሪ እና የጣሊያን ፍላጎት ነበር። ሁለተኛውን የባልካን ጦርነት የቀሰቀሰችው ቡልጋሪያ ነበረች። ሰኔ 29, 1913 ቡልጋሪያ በግሪክ እና በሰርቢያ ላይ ጥቃት ከፈተች። የቡልጋሪያ ጀብዱ አሉታዊ ተጽዕኖ አሳድሯል. ሰርቢያ እና ግሪክ ከሩማንያ ጋር ተቀላቅለዋል። የሶስቱ የባልካን ግዛቶች ጥምር ጦር ቡልጋሪያን አሸንፎ ወደ ሰላም እንድትሄድ አስገደዳት። ሁለተኛውን የባልካን ጦርነት ያቆመው የቡካሬስት ስምምነት የተፈረመው እ.ኤ.አ. ነሐሴ 10, 1913 ነው። ሆኖም ይህ ስምምነት ተጨማሪ ግጭትን ብቻ ፈጠረ።

Grade 12 history unit 2 part 18






2.5. ከ 19 ኛው ክፍለ ዘመን ጀምሮ የአፍሪካ ቅኝ ግዛት


ማወቅ ያለባቸው ውሎች
- ማኅበር / ማኅበር - የቅኝ ግዛት ወረራ
- ይከፋፍሉ እና ይገዛሉ
- የቅኝ ግዛት አስተዳደር - የቅኝ ግዛት መስፋፋት
ለውይይት እና ለተግባራዊ ስራ ጥያቄዎች
1. ከቅኝ ግዛት በፊት በአውሮፓውያን እና በአፍሪካውያን መካከል ምን አይነት ግንኙነት ነበር? 2. ብሪታኒያ በ1882 ግብፅን እንድትቆጣጠር ዋናው ምክንያት ምን ነበር?
3. ቅኝ ግዛት ምንድን ነው?
4. የአፍሪካን ቅኝ ግዛት አስፈላጊነት ያባባሰው ወይም ያጠናከረው በምን ሁኔታ ላይ ነው?

ከ1870 በፊት አውሮፓውያን ከአፍሪካ ጋር የንግድ ግንኙነት ነበራቸው። የግብይት እቃዎች ወርቅ፣ የዝሆን ጥርስ፣ ቡና፣ ሳልቭ እና የመሳሰሉት ነበሩ። ነገር ግን በካፒታሊዝም እድገት (1769-1870) የጥሬ ዕቃዎች ፍላጎት እና የተጠናቀቁ ምርቶች የገበያ ቦታዎች (ትርፍ ምርቶች) በጣም አስፈላጊ ሆነ. ይህ በእንዲህ እንዳለ የባሪያ ንግድ እና ያልተዳሰሰው የአፍሪካ ክፍል በአፍሪካ ያላቸውን ፍላጎት ለማሟላት እንቅፋት ሆኑ። በዚህ ላይ ዋናዎቹ የአውሮፓ ኃያላን በአገር ውስጥ ችግሮች ተጠምደዋል። ለምሳሌ ጀርመን እና ኢጣሊያ ውህደታቸውን እስከ 1870 ድረስ አላጠናቀቁም, ፈረንሳይ በ 1789, 1830, 1848 እና በ 1870-71 አብዮታዊ ግጭቶች ነበሯት. ከታላላቅ ኃያላን መንግሥታት መካከል ብሪታንያ በውስጥ ፖለቲካ ውዥንብር ውስጥ አልገባችም። ስለዚህ፣ በሩቅ ምስራቅ እና በደቡብ ምስራቅ እስያ እንደ ህንድ፣ ኒውዚላንድ እና አውስትራሊያ ተጨማሪ ትኩረት በመስጠት በቅኝ ግዛት ውስጥ ተጠምዶ ነበር። ይህ ክልል ከአፍሪካ የበለጠ የሚስብ፣የበለፀገ እና ብዙ ተቃውሞ የነበረው ይመስላል። በነዚህ ሁኔታዎች ጥቂት የአፍሪካ የባህር ዳርቻ አካባቢዎች በፈረንሳይ እና በብሪታንያ ተያዙ። በ1830 ፈረንሳይ አልጄሪያን እና በኋላ ሴኔጋልን ያዘች። በሌላ በኩል ብሪታንያ የኬፕ ቅኝ ግዛትን እና ጎልድ ኮስትን (ጋናን) ተቆጣጠረች። ፖርቱጋል በሞዛምቢክ እና በአንጎላ ውስጥ በጥልቅ ተሳትፏል. ነገር ግን፣ ሁሉም ቅኝ ገዥ ኃያላን ከላይ በተጠቀሱት አካባቢዎች ከኬፕ ኮሎኒ እና ከፊል አልጄሪያ በስተቀር ጠንካራ አስተዳደር አላቋቋሙም። የባህር ዳርቻው ምሰሶዎች በዋነኝነት የተመሰረቱት ለንግድ ዓላማ በተለይም የአትላንቲክ የባሪያ ንግድን ለማገልገል ነው። ለነዚህ ልጥፎች የተሰጡ ስሞች አውሮፓውያን ከኢንዱስትሪ ካፒታሊዝም በፊት ከቅኝ ግዛት ይልቅ በንግድ እንቅስቃሴ ውስጥ ይሳተፋሉ። ስለዚህ ከእነዚህ የንግድ ቦታዎች መካከል አንዳንዶቹ Slave Coast, Gold Coast, Pepper Coast እና የመሳሰሉት ተብለው ተሰይመዋል.

ከ 1882 በኋላ የአፍሪካን መከፋፈል ያባባሰው ምንድን ነው?
በመሃል ላይ ለአፍሪካ ቅኝ ግዛት ፍላጎት እድገት ሁለት ዋና ዋና ምክንያቶች ነበሩ
የ 1880 ዎቹ. የመጀመሪያው በ1882 የእንግሊዝ ግብፅን ተቆጣጠረ።የስዊዝ ካናል በ1869 ከተከፈተ ጀምሮ ግብፅ የእንግሊዝ እና የፈረንሳይ የፖለቲካ እና የኢኮኖሚ ፍላጎት ትኩረት ሆና ነበር። ቦይ የተገነባው ፈርዲናንድ ዴ ሌሴፕስ በተባለው ፈረንሳዊው መሐንዲስ ነው። ስለዚህ ፈረንሳይ በካናል ኩባንያ ውስጥ ትልቅ ድርሻ ነበረው. ብሪታንያ የግብፅን የኩባንያውን ድርሻ በወቅቱ የግብፅ ገዥ ከነበረው ከህዲቭ እስማኤል ገዝታ ነበር ፣ በቅኝ ግዛት መስፋፋት ሳቢያ ያጋጠመውን ኪሳራ ሸጦታል። ከዚህም በላይ የስዊዝ ካናል መከፈቱ የግብፅን አስፈላጊነት በተለይ ለብሪታንያ ጨምሯል። ቦይ ከብሪቲሽ ህንድ ኢምፓየር እና ከሩቅ ምስራቅ ጋር ስትራቴጂካዊ ትስስር ነበር።
ብድራቸውን ለማስጠበቅ ግብፃውያን ሁለት ትልልቅ አበዳሪዎች። ብሪታንያ እና ፈረንሣይ ከ1879 ጀምሮ በግብፅ ላይ ድርብ ቁጥጥር ፈጠሩ። የውጭ ተጽእኖን የሚቃወሙ የግብፅ ብሔርተኞች በትጥቅ አመጽ ተነሱ። ይህ አመፅ የተመራው በግብፅ ከፍተኛ መኮንን ኮሎኔል አህመድ ኡራቢ (አራቢ ፓሻ) ነበር። በግንቦት 1882 ኡራቢ እና የግብፅ ብሔርተኞች የሀገሪቱን የተወሰነ ክፍል በተሳካ ሁኔታ ተቆጣጠሩ። በዚህ ደረጃ የእንግሊዝ ጦር በግብፅ የውስጥ ጉዳይ ጣልቃ በመግባት የኡራቢን ኃይል ደበደበ። በፈረንሳይ የመንግስት ለውጥ ምክንያት እና ፈረንሳዮች በጣልቃ ገብነት ውስጥ መሳተፍ አልቻሉም። ስለዚህ, ብሪታንያ

ብቻዋን ጣልቃ ገብታ ግብፅን በጁን 1882 ያዘች። ከዚያም ፈረንሳይ እንደ አውሮፓውያን ሃይል በፍጥነት እርምጃ በመውሰድ በሌሎች የአፍሪካ ክፍሎች የቅኝ ግዛት ወረራዎችን ለማድረግ ተንቀሳቅሳለች።

Grade 12 history unit 2 part 19






ሁለተኛው ምክንያት የሁለት የአውሮፓ ኃያላን ጀርመን እና ቤልጂየም በአፍሪካ ቅኝ ግዛት ውስጥ መሳተፍ ነው።
ሀ) ጀርመን በቅኝ ግዛት ፉክክር ውስጥ የተሳተፈች ሲሆን በዋናነት በፈረንሳይ እና በብሪታንያ መካከል ያለውን የቅኝ ግዛት ውድድር ለማጠናከር። ስለዚህም ቢስማርክ የሁለቱ ኃያላን ፉክክር ፈረንሳዮችን ከ1870-71 በጀርመን ሽንፈት ለደረሰባቸው ውርደት የበቀል ጦርነት እንደሚያስቀርላቸው ተስፋ አድርጓል። ነገር ግን ከተሳትፎ በኋላ ብሔራዊ ጥቅም እና ክብር እና የኢኮኖሚ ጥቅም ተስፋ ጀርመን በቅኝ ግዛት ወረራ ፖሊሲ እንድትቀጥል አስገደዳት።
ለ) ሌላው በቅኝ ግዛት ውስጥ የነበረው ፉክክር የቤልጂየም ንጉስ ሊዮፖልድ II ነበር፣ ከቤልጂየም መንግስት ነጻ ሆኖ፣ ንጉስ ሊዮ ፖልድ II ኤች.ኤም. እ.ኤ.አ. ከ1876 ጀምሮ የኮንጎን ተፋሰስ ለማሰስ ታዋቂው አሳሽ ስታንሊ።
የጀርመኑ እና የቤልጂየሙ ንጉስ ሊዮፖልድ መገለጥ እንደ ብሪታንያ ፣ ፈረንሳይ እና ፖርቱጋል ያሉ ሌሎች ሀይሎች በአፍሪካ የባህር ዳርቻዎች ላይ ተሰማርተው በፍጥነት ወደ መሀል ሀገር እንዲገቡ አደረጉ። ይህ በእንዲህ እንዳለ፣ በእነዚህ ቅኝ ገዢዎች መካከል በብዙ የአፍሪካ ክፍሎች የፍላጎት ግጭት ተፈጠረ።ለእንደዚህ አይነት ግጭቶች የመጀመሪያው የተነሱት በኮንጎ ተፋሰስ ላይ ነው፣የኮንጎን ጉዳይ እና ሌሎች ችግሮችን ለመፍታት በ1884-85 በበርሊን አለም አቀፍ ጉባኤ ተካሄዷል።
የበርሊኑ ጉባኤ ዋና ውጤት ምን ነበር?
በበርሊን በተካሄደው ኮንፈረንስ የአስራ አራት የአውሮፓ ኃያላን ተወካዮች እንዲሁም እ.ኤ.አ
አሜሪካ ተገኝተው ነበር። ይህ ጉባኤ ለስድስት ወራት ያህል ቆይቷል። በመጨረሻም ጉባኤው ሁለት ጠቃሚ ውሳኔዎች ተላልፈዋል። የመጀመሪያው እና ዋነኛው የአፍሪካን ቅኝ ግዛት ወረራ የተመለከተው ክፍል ነበር። ሁሉም ስልጣኖች ስለ አንድ የተወሰነ ክልል ያላቸውን የይገባኛል ጥያቄ ለሌሎች ማሳወቅ እና በእነዚህ አካባቢዎች "ውጤታማ ወረራ" ለመመስረት ስምምነት ላይ ተደርሷል። ስለዚህም የበርሊን ኮንፈረንስ ለአፍሪካ ቅኝ ግዛት መንገድ ጠርጓል ወይም የአፍሪካን መከፋፈል "ህጋዊ" አድርጓል። ይህ ኮንፈረንስ የአውሮፓ ቅኝ ገዥዎች እርስ በርስ ወደ ትጥቅ ግጭት ሳይሄዱ አፍሪካን እንዲከፋፍሉ አስችሏቸዋል።
ሁለተኛው ውሳኔ በኮንጎ ወንዝ ላይ የመገበያየት መብትን የሚመለከት ነበር። ከበርሊን ጉባኤ በፊት የአፍሪካ መከፋፈል ተጀምሯል። ስለዚህ የቤልጂየሙ ሊዮፖልድ II በኮንጎ ነፃ ግዛት በ 1884 ዓለም አቀፍ እውቅና ማግኘት ችሏል ። የቤልጂየም ንጉስ በኮንጎ ተፋሰስ ውስጥ ለሁሉም ሰው ያልተገደበ የንግድ ነፃነት ቃል በመግባት እውቅና አግኝቷል ።
እ.ኤ.አ. በ 1883 ፈረንሳይ በላይኛው ኒጀር ውስጥ ግዛቶችን ተቆጣጠረች። ነገር ግን በታችኛው ኒጀር የፈረንሳይ ተመሳሳይ እንቅስቃሴ አልተሳካም። በሚቀጥለው ዓመት ፈረንሳይ እና ብሪታንያ ምዕራብ አፍሪካን በመካከላቸው ተከፋፈሉ።
እ.ኤ.አ. በ 1883 እና 1885 መካከል ጀርመን በደቡብ ምዕራብ አፍሪካ ፣ በቶጎ ምድር ፣ በካሜሩን እና በምስራቅ አፍሪካ ብዙ ግዛቶችን ተቆጣጠረች። ብሪታንያ ከደቡብ አፍሪካ ወደ መካከለኛው እና ምስራቅ አፍሪካ ወደ ሰሜን አቅጣጫ ተዛወረች። ብሪታንያም ከግብፅ ወደ ደቡብ አቅጣጫ ተንቀሳቅሳ ምስራቃዊ ሱዳንን ተቆጣጠረች። የተቀረው አፍሪካ በአስራ ዘጠነኛው ክፍለ ዘመን የመጨረሻዎቹ ዓመታት በአውሮፓውያን መካከል ተከፋፍሏል። በ1900 ከኢትዮጵያ፣ ከሞሮኮ (እስከ 1912) እና ላይቤሪያ በስተቀር የአፍሪካ አህጉር በሙሉ በአውሮፓ ቅኝ ግዛት ስር ነበር ማለት ይቻላል።

Grade 12 history unit 2 part 20





ለአውሮፓውያን ቅኝ አገዛዝ አፍሪካውያን ምን ምላሽ ሰጡ?
አውሮፓውያን በአፍሪካ ውስጥ የቅኝ አገዛዝ ከመመስረታቸው በፊት የአፍሪካን ተቃውሞ ማሸነፍ ነበረባቸው። አፍሪካውያን የአውሮፓን አገዛዝ በፍፁም አልተቀበሉም ነበር.በእርግጥ, አፍሪካውያን ለቅኝ ግዛት መጫኑ የሰጡት ምላሽ በሁሉም ቦታ ተመሳሳይ አልነበረም. በአንዳንድ የአፍሪካ ክፍሎች አውሮፓውያን የፈለጋቸውን አካባቢዎች ለመያዝ የከፋፍለህ ግዛ ሥርዓትን በመጠቀም የአፍሪካውያን ትብብር አግኝተዋል።
አንዳንድ አፍሪካውያን የተማከለ የፖለቲካ ሥርዓትን መሠረት አድርገው ጠንካራ ወታደራዊ ተቋማትን አቋቋሙ። የአፍሪካን ተቃውሞ ሁለት ምሳሌዎችን መመልከት ይቻላል። ከምስራቅ እና ምዕራብ አፍሪካ. በጀርመን ምስራቃዊ አፍሪካ፣ አሁን ዋና መሬት በሆነው ታንዛኒያ በጀርመን ቅኝ ግዛት ላይ ተቃውሞ ነበር እናም የማጂ-ማጂ አመጽ (1905-1907) ተባለ። ይህ አመፅ የጀመረው በ1905 አፍሪካውያን የግዳጅ የጉልበት ሥራን ለመቀበል ፈቃደኛ ባለመሆናቸው ነው። በአጭር ጊዜ ውስጥ፣ አመፁ አብዛኛውን የጀርመን ምስራቅ አፍሪካን ዋጠ። የአማፂያኑ ተዋጊዎች ሁሉንም የውጭ ዜጎች ያለ አድልዎ አጠቁ። አማፂዎቹ ብዙ ውድመት በማድረስ በርካታ የውጭ ዜጎችን ገድለዋል። በ1906 ጀርመኖች ጭካኔ የተሞላበት ጭቆና ጀመሩ። የአማፂዎቹ መንደሮች ተቃጥለዋል እና እህላቸው ወድሟል። በ1907 ዓመፁ አብቅቶ ከ26,000 በላይ አፍሪካውያን በዚህ አመጽ ተገድለዋል። ከዚህ በተጨማሪ በአስር ሺዎች የሚቆጠሩ በረሃብ ወይም በህመም ህይወታቸውን አጥተዋል።
ሌላው ምሳሌ ሳሞር በምዕራብ አፍሪካ (1882-1898) ከፈረንሳይ መስፋፋት ጋር ያደረገው ትግል ነው። በኒጀር ወንዝ አካባቢ ከፈረንሳይ ጋር የተፋጠጠ የማንጎ ተዋጊ ነበር። ከፈረንሳዮች ጋር የነበረው ግጭት በ1882 በኬኒያራ በተካሄደው የመጀመሪያው የትጥቅ ግጭት ተጀመረ። ፈረንሳዮችን በጦር መሳሪያ ብቻ ሳይሆን በዲፕሎማሲያዊ መንገድም ተዋግተዋል። ከብሪቲሽ ጋር ከፈረንሳይ ጋር ለመጫወት ሞክሯል. ሳሞር በባህር ዳርቻ ላይ ከሴራሊዮን ዘመናዊ የጦር መሳሪያዎችን ማግኘት ችሏል. በኋላ
ከጦር መሣሪያ አቅርቦቱ ተቋረጠ፣ በመጨረሻም በ1898 በፈረንሳዮች ተሸነፈ።
ለአውሮፓ ቅኝ ግዛት መስፋፋት አፍሪካ የተቃወመችባቸው ሌሎች በርካታ አጋጣሚዎችም ነበሩ። ቢሆንም፣ የአውሮፓ ቅኝ አገዛዝን ለመከላከል የተሳካላት ብቸኛዋ አፍሪካዊት ሀገር ኢትዮጵያ ነበረች።
ለምን አፍሪካውያን የአውሮፓ ቅኝ ግዛትን መቃወም ተሳናቸው?
ለአፍሪካ ተቃውሞ ውድቀት ምክንያት የሆኑ በርካታ ምክንያቶች ነበሩ። በመጀመሪያ፣ አፍሪካውያን የአውሮፓን ድል ለመቃወም አንድ አልነበሩም። በሁለተኛ ደረጃ, አውሮፓውያን አፍሪካውያን ያልያዙት ዘመናዊ የእሳት አደጋ መሳሪያዎች ጥቅም ነበራቸው. የአውሮፓ ወታደሮች በዲሲፕሊን የተካኑ, ልምድ ያላቸው እና በደንብ የሰለጠኑ ነበሩ. በሦስተኛ ደረጃ፣ አውሮፓውያን ከአፍሪካውያን ጋር የማታለል ስምምነቶችን ተፈራርመዋል፣ ለምሳሌ የውጫሌ ስምምነት፣ እ.ኤ.አ.

በአጼ ምኒልክ እና በጣሊያን መካከል የተፈራረሙት ስምምነት። በተጠቀሱት ምክንያቶች አውሮፓውያን የአፍሪካን ተቃውሞ ለመጨፍለቅ የተሻለ ሁኔታ ላይ ነበሩ. በአብዛኛዎቹ ሁኔታዎች የአውሮፓ ቅኝ አገዛዝ በአፍሪካ ለስልሳ ወይም ለሰባ ዓመታት ያህል ቆይቷል። በዚህ ወቅት አውሮፓውያን የተለያዩ የቅኝ ግዛት አስተዳደር ዓይነቶችን ይሠሩ ነበር።

Grade 12 history unit 2 part 21





የብሪቲሽ አስተዳደር ፖሊሲ
የብሪቲሽ አስተዳደር ፖሊሲ "የተዘዋዋሪ አገዛዝ" በመባል ይታወቃል. የዚህ ፖሊሲ አርክቴክት ሎርድ ፍሬድሪክ ሉጋርድ ነበር። ይህንን ፖሊሲ ለመጀመሪያ ጊዜ በናይጄሪያ የቅኝ ገዥ ገዥ ሆኖ በሰፊው ተለማምዷል። በአስተዳደር ሰራተኞች እጥረት ምክንያት ይህንን ፖሊሲ ተጠቅሟል. ይህን በተዘዋዋሪ የአገዛዝ ስርዓት አፍሪካውያንን ለመቆጣጠር የቅኝ ገዢዎችን ፍላጎት ባከበረ ጊዜ ቀጥሏል። ስለዚህ ከባህላዊ ገዥዎች ጀርባ የብሪቲሽ ገዥዎች የአስተዳደር ስርዓቱን ይመራሉ. እንግሊዞችም የከፋፍለህ ግዛ ፖሊሲን ተግባራዊ አድርገዋል፣ ይህም የአፍሪካን የብሪታንያ ቅኝ ግዛት ተቃውሞ ለማዳከም በጣም አስፈላጊ ነበር።
የፈረንሳይ የቅኝ ግዛት ፖሊሲ
ሁለተኛው የቅኝ ግዛት አስተዳደር ፈረንሳይ የተከተለችው ነው። የፈረንሳይ የቅኝ ግዛት አስተዳደር ፖሊሲ "ቀጥታ አገዛዝ" በመባል ይታወቃል. ይህ ፖሊሲ የተነደፈው በፈረንሳዩ የቅኝ ግዛት ሚኒስትር አልበርት ሳሩት ነው። በዚህ ሥርዓት መሠረት የፈረንሳይ ባለሥልጣናት በቅኝ ግዛቶች ውስጥ የአስተዳደር ቦታዎችን ሞሉ.
ፈረንሳዮችም የመዋሃድ ወይም የማህበር ፖሊሲ ያምኑ ነበር። ይህ የተነደፈው አፍሪካውያን የፈረንሳይ ዜግነትን እንዲያገኙ የፈረንሳይን ባህል እና የፈረንሳይን የአኗኗር ዘይቤ እንዲቀዱ ለማድረግ ነው። ባጭሩ ይህ ፖሊሲ የተነደፈው ቁንጮዎች ባህላቸውን እንዲያወግዙ እና ራሳቸውን ከፈረንሳይ ጋር እንዲለዩ ነው። እንደ ፖርቱጋል፣ ኢያትሊ፣ ቤልጂየም እና ስፔን ያሉ ሌሎች የአውሮፓ ቅኝ ገዢዎች በአብዛኛው የሚመርጡት ቀጥተኛ አገዛዝ ነበር።
በአፍሪካ ውስጥ የቅኝ አገዛዝ ውጤቶች
- የአፍሪካውያን ኢኮኖሚ እና ባህል ወድሟል ፣
- አፍሪካውያን ነፃነታቸውን አጥተዋል
- አፍሪካውያን ተበዘበዙ እና ተጨቁነዋል።
- አፍሪካውያን ተለያይተው የውጭ ባህልን እንዲቀበሉ ተገደዱ, ወዘተ.

Grade 12 history unit 2 part 4









ከዚህ ሁሉ በኋላ በአውቶክራሲያዊ አመራር ለጀርመን ውህደት የተሳካ ሙከራ መንገዱ ክፍት ነበር። ቀዳማዊ ዊልሄልም በ1861 የፕራሻ ንጉስ ሆነ።
የጀርመኖች መሪ ለመሆን ብዙ ሰራዊት ሊኖረው እንደሚገባ እርግጠኛ ነበር። ከዚህ አንፃር ዊልሄልም ለፕሩሺያን ፓርላማ ትልቅ የሰራዊት በጀት እንዲሰጥ ጥያቄ አቅርቤ ይህ ወታደራዊነትን በሚቃወሙት የሊበራል አብዛኞቹ ተቃውሞ ገጥሞታል። ይህ በ1861 እና 1862 የፖለቲካ ቀውስ ፈጠረ። በ1862 ኦቶ ቮን ቢስማርክ (1815-1898) የፕራሻ ጠቅላይ ሚኒስትር ሆነው ተሾሙ። ቢስማርክ የዋና የመሬት ባለቤትነት መኳንንት የሆነው የጃንከርስ ነበር። ምላሽ ሰጪ እና ዲሞክራሲን የተናቀ ነበር። የጀርመንን ህዝብ ወደ ፖለቲካ አንድነት ለመምራት ፕሩሺያ ጠንካራ ሰራዊት እንደሚያስፈልጋት የዊሊያምን እምነት አጋርቷል።
ቢስማርክ በታዋቂው ንግግሩ “ጀርመን የፕሩሻን ሊበራሊዝምን ሳይሆን ኃይሏን እየፈለገች ነው… የዘመናችን ታላላቅ ጥያቄዎች በንግግሮች እና በአብዛኛዎቹ ውሳኔዎች አይወሰኑም - ይህ የ 1848 እና 1849 ስህተት ነበር - ግን በ “ደም” እና ብረት"
የሰራዊቱን በጀት ይሁንታ ለማግኘት ይህንን ዝነኛ ንግግር ለፓርላማው የፋይናንስ ኮሚቴ ተናግሯል። ነገር ግን ፖም ወደ ፓርላማው አልጠገበም ስለዚህ ፓርላማውን ችላ ብሎ የግብር ጭማሪ ፕሮግራሙን ገፋበት።
ቢስማርክ የጀርመንን ውህደት ለማሳካት ምን እርምጃዎች ተወስደዋል?

የጀርመንን ውህደት ለማሳካት ቢስማርክ በዴንማርክ፣ ኦስትሪያ እና ፈረንሳይ ላይ ሶስት ጦርነቶችን አድርጓል። እ.ኤ.አ. በ 1864 በዴንማርክ ላይ በሽሌስዊግ እና በሆልስታይን ርዕሰ መስተዳድሮች ላይ ጦርነት አወጀ ። እነዚህ ርእሰ መስተዳድሮች በጀርመን እና በዴንማርክ ድንበር ላይ ይገኛሉ። የሆልስታይን ህዝብ ሙሉ በሙሉ ጀርመናዊ ሲሆን የሽሌቪግ ደግሞ የጀርመን እና የዴንማርክ ድብልቅ ነበር። እነዚህ ግዛቶች ለአራት መቶ ዓመታት ያህል ራሳቸውን ችለው መኖር ችለዋል። በ1863 የዴንማርክ ንጉሥ ክርስቲያን ዘጠነኛ ሽሌስዊግን ወደ ግዛቱ ተቀላቀለ። በሁለቱም ርእሰ መስተዳድሮች ያሉ ጀርመኖች ለጀርመን ህዝብ በሙሉ አጥብቀው ተቃወሙ እና ለድጋፋቸው ተማጽነዋል። ቢስማርክ ጣልቃ ገብቶ ቀውሱን ለፖለቲካዊ አላማው ሊጠቀምበት ፈልጎ ነበር። የኦስትሪያን ድጋፍ ጠይቆ በጋራ በዴንማርክ ላይ ጦርነት አውጇል። ጦርነቱ ለሶስት ወር የተካሄደ ሲሆን በመጨረሻም የዴንማርክ ጦር ተሸንፏል. ፕራሻ እና ኦስትሪያ እነዚህን ሁለት ግዛቶች በጋራ ያስተዳድሩ ነበር። እ.ኤ.አ. በ 1865 ሁለቱም ፕሩሺያ እና ኦስትሪያ ኦስትሪያ የሆልስቴይን አስተዳደርን ስትወስድ ፕሩሺያ ደግሞ የሽሌስዊግ አስተዳደርን ወሰደች።

Grade 12 history unit 2 part 5






እ.ኤ.አ. የ 1865 ስምምነት ከቢስማርክ ኦስትሪያ ጋር ለመጓዝ ጊዜያዊ ግማሽ ነበር። ቢስማርክ ኦስትሪያ ለዎርዶች የጀርመን ውህደት ዋና እንቅፋት እንደሆነች በሚገባ ያውቅ ነበር። ከኦስትሪያ ጋር የማይቀረውን ግጭት ለመፍጠር በዲፕሎማሲያዊ መንገድ ወደሚከተሉት ሀገራት በመቅረብ በ1866 ከኦስትሪያ ጋር በተደረገው ጦርነት ድጋፋቸውን አገኘ።እነዚህ ሀገራት ሩሲያ፣ፈረንሳይ እና ጣሊያን ነበሩ።
የኦስትሮ-ፕራሻ ጦርነት በሰኔ 1866 ተቀሰቀሰ።ይህ ጦርነት የተቀሰቀሰው ቢስማርክ ጦር ሰራዊት ወደ ሆልስቴይን ላከ ኦስትሪያ ከኮንፌዴሬሽን አመጋገብ በፊት የሽሌስዊግ-ሆልስቴይን ጥያቄ ስታቀርብ ነበር። ከሰባት ሳምንታት ውጊያ በኋላ የኦስትሪያ ጦር በ1866 በሳዶዋ ጦርነት ተሸንፏል። ይህ ድል ቢስማርክ ኦስትሪያን ከጀርመን እንድትነጠል አስችሎታል። በሌላ በኩል የቢስማርክ ድል በኦስትሪያ ቁጥጥር ስር የምትሆን ለአንድነቷ ጀርመን ዕድሉን አብቅቷል። በፕራግ ውል፣ የኦስትሪያ ተጽእኖ የበረታበት የጀርመን ኮንፌዴሬሽን ፈርሷል። እ.ኤ.አ. በ 1867 ፕሩሺያ ኦስትሪያ እንድትቀላቀል ያልተፈቀደለት አዲስ የሰሜን ጀርመን ኮንፌዴሬሽን አቋቋመ። ከአውስትሮ-ፕራሻ ጦርነት በኋላ፣ ቢስማርክ በርካታ የሰሜን ጀርመን ግዛቶችን ያዘ እና የተቀሩትን የፕሩሺያን የሰሜን-ጀርመን ኮንፌዴሬሽን እንዲቀላቀሉ አስገደዳቸው። የደቡብ ጀርመን ግዛቶች ከፕሩሺያ ጋር በዞልቬሬን እና በመከላከያ ወታደራዊ ጥምረት የተሳሰሩ ነበሩ ።
ስለዚህ ከራይን በስተሰሜን ያሉት ሁሉም የጀርመን ግዛቶች ኮንፌዴሬሽኑን ተቀላቅለዋል። ከዚህ አንፃር አዲሱ ኮንፌዴሬሽን ለጀርመን ኢምፓየር አንድነት መወጣጫ ነበር። ውህደቱን ለማጠናቀቅ የሚያስፈልገው የደቡብ ጀርመን ግዛቶችን ማካተት ብቻ ነበር።
የጀርመን ዉህደት ሲጠናቀቅ በአውሮፓ መሃል ጠንካራ እና የተባበረች ጀርመን መፈጠርን የተቃወመች ፈረንሣይ የተባለችዉን ሌላ መሰናክል ማስወገድ አስፈለገ። በዚህ ላይ ቢስማርክ እ.ኤ.አ. በ1866 በተካሄደው የኦስትሮ-ፕሩሺያ ጦርነት ለናፖሊዮን 3ኛ ገለልተኝትነት ካሳ ለመስጠት የገባውን ቃል አልፈጸመም።በዚህም ምክንያት ናፖሊዮን ሳልሳዊ የጀርመን ውህደት እንዲጠናቀቅ አልፈቀደም። በሌላ በኩል ከፈረንሳይ ጋር የተደረገ ጦርነት የቢስማርክ እቅድ አካል ነበር ምክንያቱም የፈረንሳይን ወታደራዊ ሃይል ሳይጨፈጨፍ የጀርመን ውህደት ሊጠናቀቅ አልቻለም. በዚህ ምክንያት ቢስማርክ ፈረንሳይን በፕሩሺያ ላይ ጦርነት እንድታወጅ አስነሳት።

Grade 12 history unit 2 part 6






የፍራንኮ-ፕራሻ ጦርነት (1870-71)
ቢስማርክ ናፖሊዮንን በጁላይ 19,1870 ጦርነት ለማወጅ የተለያዩ ጉዳዮችን ተጠቅሟል። የደቡብ ጀርመን ግዛቶች ጦርነቱን ከፕሩሺያ ጎን ተቀላቅለዋል። በባለቤቱ የተገፋው ናፖሊዮን ሳልሳዊ የፈረንሳይን ጦር በግላቸው መርቷል። በሴፕቴምበር 2, 1870 ናፖሊዮን እና 100,000 ወታደሮቹ ተሸነፉ

እና በሴዳን ጦርነት እጅ ሰጠ። ናፖሊዮን ሳልሳዊ ተይዞ የጦር ምርኮኛ ሆነ። የፈረንሳይ ሽንፈት ዜና የፓሪስን ህዝብ (ፓሪስ) ለማመፅ አነሳሳ እና ሁለተኛው ኢምፓየር ፈራረሰ። ፈረንሳይ እ.ኤ.አ. በ 1871 መጀመሪያ ላይ እጅ ሰጠች እና ሁለቱን የአልሳስ እና ሎሬይን ግዛቶችን በፍራንክፈርት ስምምነት ሰጠች።
ቢስማርክ በፈረንሣይ ላይ ከፍተኛ ድል ካደረገ በኋላ በማዕከሉ ከፕሩሺያ ጋር የጀርመን ኢምፓየር ለመመሥረት ሁሉንም የጀርመን ግዛቶች ስምምነት አገኘ። ጥር 18 ቀን 1871 የተባበረ የጀርመን ኢምፓየር በቬርሳይ በሚገኘው የፈረንሳይ ቤተ መንግሥት ታወጀ። ቀዳማዊ ዊልሄልም የጀርመን ንጉሠ ነገሥት ሆነ። ቢስማርክም የጀርመን ኢምፓየር ቻንስለር ሆኖ ታወጀ።

Grade 12 history unit 2 part 7







የ1861-1865 የአሜሪካ የእርስ በርስ ጦርነት
ዩናይትድ ስቴትስ ከ1861-1865 የእርስ በርስ ጦርነት ውስጥ ነበረች። የዚህ የእርስ በርስ ጦርነት ዋና መንስኤ በዩናይትድ ስቴትስ ውስጥ በሰሜን እና በምዕራብ አሜሪካ በነበረው ተቃራኒ ማህበራዊ-ኢኮኖሚያዊ ስርዓቶች መካከል ያለው ተቃርኖ ነበር የካፒታሊዝም ስርዓት ዘረጋ። ደቡቡ ግን ሰፋፊ እርሻዎችን በመንከባከብ የባሪያ ጉልበት ይጠቀማል. ባርያ ከአትላንቲክ የባሪያ ንግድ ዘመን ጀምሮ ነበር።
በነጻነት ጦርነት (1775-1783) “የነጻነት መግለጫ” (1776) በመባል የሚታወቅ ተራማጅ ሰነድ ወጥቶ ነበር። የማስታወቂያው የመክፈቻ አንቀጽ እንዲህ ይላል፡- “ሁሉም ሰዎች በእኩልነት የተያዙ ናቸው፣ በፈጣሪያቸው የማይታገዱ መብቶችን እንደ ተሰጣቸው ከእነዚህም መካከል ሕይወትን፣ ነፃነትን እና ደስታን መፈለግ ናቸው።
ይሁን እንጂ ይህ የተከበረ መግለጫ በአሜሪካ ውስጥ ባርነትን ማስወገድ አልቻለም. ከነጻነት በኋላ ባርነት እና የባሪያ ይዞታ በዩናይትድ ስቴትስ ደቡባዊ ክፍል ህጋዊ ተቋም ሆኖ ቀጥሏል. የእጽዋት ባለቤቶች ካፒታላቸውን በመሬት እና በባሪያ ላይ ኢንቨስት አድርገዋል. ዋናው ሰብል ጥጥ ነበር, እና የባሪያ ባለቤቶች ይህንን ሰብል እንደ "ንጉሥ" አድርገው ይመለከቱት ነበር, ይህም ለአሜሪካ ኢኮኖሚ እና ለአውሮፓ በጣም አስፈላጊ ነው. ባጠቃላይ ባርነት ለደቡባዊው የባሪያ ባለቤትነት ግዛቶች ማህበራዊ ኢኮኖሚያዊ እና ፖለቲካዊ ህይወት በጣም አስፈላጊ ነበር እናም የዚህ ስርዓት ተቃዋሚዎች ያለ ርህራሄ ታፍነዋል። በሌላ በኩል ካፒታሊዝም በሰሜን እና በምዕራባዊው የዩኤስኤ ክፍል ተፈጠረ። በሰሜን ማኑፋክቸሪንግ ፈጣን እድገት አሳይቷል ፣ የሜካናይዝድ እርሻ በምዕራቡ ውስጥ ተስፋፍቷል ። በ 1850 ዎቹ ውስጥ ሁለቱም ሰሜን እና ምዕራብ እርስ በርስ ይቀራረባሉ. የባቡር መንገዶች ሰሜን ምስራቅ እና ሰሜን ምዕራብን ያገናኛሉ። ይህ ዘመናዊ የትራንስፖርት አገልግሎት በሁለቱ ክልሎች መካከል የምርት ልውውጥ እንዲኖር አድርጓል።
ከሰሜን ምዕራብ ምግብ እና ጥሬ እቃዎች ወደ ሰሜን ምስራቅ ሲጓዙ, የተመረቱ እቃዎች ወደ ሰሜን ምዕራብ ይጓዛሉ. እነዚህ አካባቢዎች የጋራ ማህበረ-ኢኮኖሚያዊ ስርዓትን እና ሁለቱንም ይጋራሉ።

የአንድ ብሎክ አባል ነበር። ስለዚህ ሰሜን እና ምዕራብ ከደቡብ በተቃራኒ ቆሙ. ሰሜኑ ነፃ ግዛቶችን እና የደቡብ ባሪያ ግዛቶችን አቋቋመ። ይህ በሰሜኑ እና በደቡብ መካከል ያለው የማህበራዊ እና ኢኮኖሚያዊ ልዩነት አሜሪካን ለከፋ የእርስ በርስ ጦርነት ዋነኛ መንስኤ ሆኗል. በኮንግረሱ ውስጥ ያሉት የነጻ መንግስታት እና የባሪያ ባለቤትነት የክልል ተወካዮች ተጨቃጨቁ፣ ምክንያቱም ሁለቱም ተወካዮች በባርነት ጥያቄ ላይ የተለያየ አመለካከት ነበራቸው።

Grade 12 history unit 2 part 8







እ.ኤ.አ. በ 1860 የአብርሃም ሊንከን ምርጫ በአሜሪካ የእርስ በርስ ጦርነት እንዲጀመር ምክንያት የሆነው እረፍት ነበር። በዚህም የባሪያ መንግስታት ባርነትን የተቃወመው የአብርሃም ሊንከን መመረጥ መንግስትን ፀረ ባርነት ፖሊሲዎችን እንዲከተል ያደርጋቸዋል ብለው ፈሩ። እንዲያውም ፍርሃታቸው መሠረተ ቢስ አልነበረም። በእርስ በርስ ጦርነት ዋዜማ ብዙ አሜሪካውያን፣ በሰሜንም ሆነ በደቡብ፣ ህብረቱ "ከግማሽ ባሪያ እና ከፊል ነፃ" መኖር እንደማይችል የሊንከንን አመለካከት ይጋራሉ። በሰሜን የሚገኙ አሜሪካውያን ወደ ሌሎች የአሜሪካ ግዛቶች የሚደረገውን ባርነት ለማቆም ወሰኑ። እነዚህ አሜሪካውያን ተቋሙን በህጋዊ መንገድ ከነበረበት ከደቡብ ለማጥፋት በተወሰነ ጊዜ ውስጥ ተስፋ አድርገው ነበር። የደቡቡ ባሮች ባለቤቶች አናክሮኒዝም ሥርዓትን ለመጠበቅ ቆርጠዋል። አብርሃም ሊንከን ፕሬዝዳንት ሆኖ ሲመረጥ በዩኤስኤ የነበረው ሁኔታ ይህ ነበር።
እ.ኤ.አ. በ 1960 ፕሬዚዳንታዊ ምርጫ አብርሃም ሊንከን (1809-1865) የዩናይትድ ስቴትስ ኦፍ አሜሪካ ፕሬዝዳንት ሆነው ተመረጡ። ሊንከን ዲሞክራት እና የባርነት ተቃዋሚዎች (አቦሊሺስቶች) ነበሩ።
የሊንከንን ምርጫ ተከትሎ፣ የካሮላይና ግዛት ከህብረቱ መገንጠልን አወጀ። በመጨረሻም፣ አስራ አንድ የባሪያ ግዛቶች ከአሜሪካ ተለዩ። እ.ኤ.አ. በየካቲት 1961 የባሪያ-ባለቤት መንግስታት ኮንፌዴሬሽን የኮንፌዴሬሽን ደቡባዊ ግዛቶች ኦፍ አሜሪካ የሚባል አዲስ መንግስት መሰረቱ። ኮሎኔል ጀፈርሰን ዴቪስ የኮንፌዴሬሽኑ ፕሬዝዳንት ሆነው ተመረጡ። ሊንከን በመጋቢት 1861 ወደ ቢሮ ከመመረቁ በፊት የኮንፌዴሬሽኑ መንግስት ጦር በመመልመል እና ገንዘብ በማሰባሰብ ስልጣኑን እየገነባ ነበር። ከሊንከን ምረቃ በኋላ ሰሜኑ የጦር መሳሪያ አነሳ እና የእርስ በርስ ጦርነት በህብረቱ እና በኮንፌዴሬሽን መካከል ተከፈተ።
የእርስ በርስ ጦርነቱ ሲጀመር ሁለቱም ቡድኖች የጦርነቱ ውጤት በአጭር ግጭት እንደሚወሰን ገምተው ነበር። ነገር ግን ከዚህ ግምት በተቃራኒ ጦርነቱ ለአራት ዓመታት ያህል (1861-1865) ቀጠለ። በጦርነቱ ሁለቱ ወገኖች የተለያዩ ጥቅሞች ነበሯቸው። ሰሜኑ ትልቅ ሃብት ነበረው, ቁሳቁስ እና የሰው, ደቡቡ ግን ሁለቱንም አጥቷል. ነገር ግን የባሪያ ባለቤትነት ግዛቶች እነዚህን አጫጭር መምጣት ጥሩ ልምድ ባላቸው መኮንኖች እና በሰለጠኑ ወታደሮች ካሳ ይከፍላቸዋል። ስለዚህ በጦርነቱ መጀመሪያ ላይ ኮንፌዴሬሽኑ በሰሜኑ ላይ የበላይነት ነበረው። ከዚህ አንፃር የኅብረቱ ዋነኛ ችግር በመጀመሪያ ብቃት ያላቸው ጄኔራሎች እጥረት ነበር። በመጨረሻም አብርሃም ሊንከን እንደ ኡሊሴስ ኤስ ግራንት እና ዊሊያም ቲ ሸርማን ያሉ ቀልጣፋ ጄኔራሎችን ሾመ።I’m

Grade 12 history unit 2 part 9









የሊንከን የነጻነት አዋጅ ህግ ህብረቱ ደቡብን ለማሸነፍ ረድቶታል? አብራራ።
የእርስ በርስ ጦርነት መጀመሪያ ላይ ሰሜኑ በዋነኝነት የተዋጋው ህብረቱን ለመጠበቅ ነው። ሆኖም ጦርነቱ እየገፋ ሲሄድ በደቡብ ያለው የባርነት ጉዳይ የግጭቱ ትኩረት ሆነ። በሰሜን በኩል ከደቡብ ጋር ያለው ቅራኔ በጠላትነት ተለወጠ። ይህንን አጋጣሚ በመጠቀም አብርሃም ሊንከን ሁለት አዋጆችን አውጥቷል። የመጀመሪያው “የነጻ ማውጣት አዋጅ” ሲሆን ሁለተኛው ደግሞ “የቤት ውስጥ ሕግ” ነበር። በመጀመሪያ ከጃንዋሪ 1, 1863 ጀምሮ በደቡብ ውስጥ ባሪያዎች ነፃ እንዲሆኑ አወጀ እና ሁለተኛው ድንጋጌ ተፈቅዶለታል.

ነፃ የወጡትን ባሪያዎች ጨምሮ ሁሉም ዜጎች ለግል ጥቅም መሬት እንዲኖራቸው። ሁለቱም አዋጆች የሰራተኛ ማህበሩን የማጠናከር ውጤት ነበራቸው። ነፃ የወጡ ባሮች በሕብረት ሠራዊት ውስጥ እንዲያገለግሉ ተጋብዘዋል። በጦርነቱ ማብቂያ ከ186,000 የሚበልጡ ጥቁር ወታደሮች በህብረቱ ጦር ውስጥ ያገለገሉ ሲሆን ብዙዎቹም መኮንኖች ነበሩ። እነዚህ አዋጆች ህብረቱ በተገንጣይ ደቡብ ላይ ድል እንዲቀዳጅ ወሳኝ ሚና ተጫውተዋል ምክንያቱም ትልቅ አብዮታዊ ጠቀሜታ ስላላቸው እና ብዙ ምልምሎችን ወደ ሰሜናዊው ጦር ይሳቡ ነበር።
የረጅም ጊዜ የትግል ዓመታት በደቡብ በኩል ጉዳት ፈጠረ። ይህ የሆነበት ምክንያት የሰው ኃይል፣ መድፍ፣ እጥረት ስላጋጠማቸው ነው። ጥይቶች, የምግብ እና የሕክምና ቁሳቁሶች. ከዚህ በተጨማሪ በትራንስፖርት እጥረት ተቸግረዋል። ፈረንሣይ እና ብሪታንያ በኮንፌዴሬሽኑ ላይ ሥነ ልቦናዊ ጉዳት ያደረሰውን ኮንፌዴሬሽን እውቅና አልሰጡም። የእነዚህ እና ሌሎች ምክንያቶች ጥምረት የደቡብን ሽንፈት አመጣ። በ 1865 የጸደይ ወቅት የደቡብ ሠራዊት በመጨረሻ ተሸነፈ. ጦርነቱ ያበቃው በሚያዝያ 1865 ሮበርት ኢ.ሊ ለዩኒየን ጦር አዛዥ ለኡሊሰስ ኤስ ግራንት እጅ ሲሰጥ ነው።
እ.ኤ.አ. ሚያዝያ 14,1865፣ የደቡብ ጦር ኃይል ከተቆጣጠረ ከአምስት ቀናት በኋላ፣ የእርስ በርስ ጦርነት ውስጥ በነበሩት ወሳኝ አመታት የአሜሪካን ህዝብ ሲመሩ የነበሩት ፕሬዝዳንት አብርሀም ሊንከን በተሸነፈው የባሪያ ባለቤት ወኪል በጆን ዊልክስ ቡዝ ተኩሶ ሞተ። ሚያዝያ 15 ቀን 1865 ዓ.ም.

Grade 12 history unit 2 part 10




የጦርነቱ ውጤቶች ምን ነበሩ?


የጦርነቱ ዋና ዋና ውጤቶች፡-
* አብርሃም ሊንከን በባሪያ ባለቤቶች ወኪል በጥይት ተገደለ። *በእርስ በርስ ጦርነት ምክንያት ደቡብ ተሸነፈ።
* ባርነት ተወገደ።
* ካፒታሊዝም በዩናይትድ ስቴትስ በፍጥነት ተስፋፍቷል።
* የአሜሪካ ግዛቶች አንድነት ተጠብቆ ቆይቷል።

Grade 12 history unit 2 part 11






ብሄርተኝነት እና ብዙ ብሄራዊ ኢምፓየር
የብሄር ብሄረሰቦች የየራሳቸው የነጻ መንግስታት ጥያቄ ብሄርተኝነት ይባላል። ብዙ ጊዜ ይህ ጥያቄ በትጥቅ ትግል ብቻ ይሟላል። ጣሊያኖች እና ጀርመኖች የየራሳቸውን ብሄራዊ ግዛት ለመመስረት የተሳካላቸው በዚህ መንገድ ነበር። በባልካን ክልል ደግሞ የኦቶማን ኢምፓየር ተገዢ ህዝቦች በገዥዎቻቸው ላይ ጦር አነሱ።
የባልካን ክልል የት ነው የምናገኘው?
የባልካን ክልል በደቡብ እና በደቡብ ምስራቅ አውሮፓ በባልካን ተራራ ዙሪያ ይገኛል. የባልካን ሀገራት ዝርዝር፡ ቡልጋሪያ፡ አልባኒያ፡ ሩማኒያ፡ ሰርቢያ፡ ሞንቴኔግሮ፡ ሄርዞጎቪኒያ፡ ግሪክ፡ ወዘተ... በአስራ ዘጠነኛው ክፍለ ዘመን የባልካን ሕዝቦች የነጻነት ትግል የአውሮፓን ዓለም አቀፍ ፖለቲካ በእጅጉ ነካው። የባልካን ህዝቦች የነጻነት ትግል እና አብሮት የነበረው ታላቁ ፖለቲካ የምስራቃዊ ጥያቄ ተብሎ የሚጠራው አንዱ ገጽታ ነበር።
የምስራቃዊው ጥያቄ እና የባልካን ቀውስ ለብዙ መቶ ዓመታት የአውሮፓን ፖለቲካ ነክቷል. በመካከለኛው ዘመን መገባደጃ ላይ የቱርክ የባልካንን ወረራ እና የቱርክን (የኦቶማን ኢምፓየር) ውድቀትን መነሻ ያደረገው። የምስራቃዊው ጥያቄ የኦቶማን ኢምፓየር ውድቀትን በተመለከተ በ19ኛው ክፍለ ዘመን እና በ20ኛው ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ በአውሮፓ የተከሰተውን ዲፕሎማሲያዊ ችግር ለመግለጽ የሚያገለግል ቃል ነበር። የባልካን ባሕረ ገብ መሬትን እና አዲስ የሆነውን ቱርክን የሚያካትት የኦቶማን ግዛቶች ስትራቴጂካዊ አቀማመጥ ለሌሎች የአውሮፓ ኃያላን አገሮች ትልቅ ጠቀሜታ እንዲኖረው አድርጎታል።
ከአውሮፓ ኃያላን አገሮች መካከል ብሪታንያ፣ ኦስትሪያ እና ሩሲያ በምስራቅ ጥያቄ ውስጥ በጥልቅ ተሳትፈዋል። ከአስራ ስምንተኛው ክፍለ ዘመን በፊት አውሮፓ የኦቶማን ኃይል መስፋፋት ያሳስባት ነበር። በዚያን ጊዜ ኦስትሪያ ከኦቶማን ኢምፓየር ወደ ምዕራብ መስፋፋት እንደ መከላከያ ግድግዳ ቆመች። በሌላ በኩል፣ ከታላቁ ፒተር የግዛት ዘመን (1682-1725) ሩሲያ ወደ ታችኛው የዳኑብ እና የቦስፖረስ ወንዝ ዳርቻዎች ለመስፋፋት ከፍተኛ ፍላጎት ነበራት።
ከአስራ ሰባተኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ጀምሮ የኦቶማን ኢምፓየር እያሽቆለቆለ ሄዶ የምስራቃዊ ጥያቄን ፈጠረ። የአንዳንድ የአውሮፓ ኃያላን ፍላጎቶች፣ ፖሊሲዎች እና ደንቦች ተለውጠዋል። ራሽያ

የታችኛውን ዳኑብ አልሰጠም, እና የክልሉን የስላቭ ህዝቦች ለመቆጣጠር ያለመ. ይህ በኦስትሪያ እና በሩሲያ መካከል ፉክክር ፈጠረ ፣ ምክንያቱም የኋለኛው የሩሲያ ምኞት እውን መሆን በኦስትሪያ የራሱ ኢምፓየር ላይ ችግር ይፈጥራል ብለው ፈሩ ፣ ይህም ብዙ የስላቭስ ብዛት ነበረው። ይህ የኦስትሪያን ሚና በአካባቢው ቀይሮታል.
ከአስራ ስምንተኛው ክፍለ ዘመን በፊት፣ የኦስትሪያ ሚና በዋናነት የኦቶማን ኃይልን ወደ ምዕራብ መስፋፋት ይይዛል። ነገር ግን ከአስራ ስምንተኛው ክፍለ ዘመን በኋላ, በሩሲያ ደቡብ አቅጣጫ መስፋፋት ላይ ግድግዳ ሆነ. በሌላ አገላለጽ የኦቶማን ኢምፓየር መኖር የኦስትሪያን ፍላጎት አገልግሏል። ብሪታንያ ደካማ የኦቶማን ኃይል እንዲጠበቅ ፈለገች። ይህም ግዛቷን በህንድ እና በሜዲትራኒያን ባህር ላይ ያላትን ፍላጎት ለመጠበቅ ነበር. እና ይህ በ 1854-1856 በክራይሚያ ጦርነት ውስጥ የብሪታንያ እና የፈረንሳይ ተሳትፎ ዋና ምክንያት ነበር ። የኦቶማን ቱርክን ለመጠበቅ የክራይሚያ ጦርነትን በሩሲያ ላይ ተዋግተዋል። ብሪታንያ እና ኦስትሪያ የኦቶማን ኢምፓየርን ከውጭ አደጋ ታደጉት። ነገር ግን ከውስጥ የኦቶማን መንግስትን ሃይል ከሚያዳክም የውስጥ አደጋ ሊያድኑት አልቻሉም። ውስጣዊ አደጋው የተፈጠረው በባልካን ክልል ህዝቦች መራራ ብሔርተኝነት በመጨመሩ ነው።
የባልካን ህዝቦች ለብሄራዊ ነፃነት ያደረጉት ትግል የምስራቁን ጥያቄ አወሳሰበ። በባልካን አገሮች የተከሰተው ቀውስ ከአውሮፓ ኃያላን አገሮች አልፎ በመጨረሻ አምስት የባልካን አገሮች ነፃ ሆኑ። ነፃነታቸውን ያገኙት እነዚህ የባልካን ብዙ ብሄራዊ መንግስታት ግሪክ፣ ቡልጋሪያ፣ ሰርቢያ፣ ሩማንያ እና ሞንቴኔግሮ ናቸው። በ1912-1913 በተደረጉት የባልካን ጦርነቶች ምክንያት አልባኒያ ነፃ ወጣች።

Grade 12 history unit 2 part 12



የኦቶማን የቱርክ ኢምፓየር

ማወቅ ያለባቸው ውሎች
- አውቶክራሲያዊ አገዛዝ
- ሻምፒዮን
- ተደጋጋሚ ጦርነቶች
- ልቅ የተደራጀ
- የብዝሃ-ብሔራዊ ግዛት

ዘላኖች የሰሉክ ቱርኮች ከኦቶማን ቱርኮች በፊት በትንሿ እስያ፣ ፍልስጤም እና አረቢያ ታዋቂ ሆነዋል። የኦቶማን ቱርኮች እስልምናን ተቀብለው በ13ኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ ፋርስን (1040) እና ትንሿን እስያ ድል ካደረጉ በኋላ ኃያላን ሆኑ። በ1299 አካባቢ የሴሉክ ቱርኮችን ተክተዋል።የኦቶማን ቱርኮች ስማቸውን ያገኙት ከመሪያቸው ከኡስማን (ኦቶማን) ነው። በአስራ አራተኛው ክፍለ ዘመን የመጀመሪያ አጋማሽ የኦቶማን ቱርኮች ፋርስን ፣ አረቢያን ፣ ፍልስጤምን እና ትንሹን እስያ ተቆጣጠሩ።
በ14ኛው መቶ ክፍለ ዘመን አካባቢ በአውሮፓ ውስጥ የተገኙት ሌሎች ግዛቶች ልቅ የተደራጁ ብዙ-ሀገሮች ነበሩ። ይህ በዋነኛነት በጀርመን እና በጣሊያን መኳንንት ቁጥጥር ስር የነበረው የቅድስት ሮማ ግዛት እውነት ነበር።
የእንግሊዝ፣ የፈረንሣይ፣ የፖርቱጋል እና የስፔን ግዛቶችም በዚህ ወቅት እንደ ሀገር ብቅ አሉ። በብሪታንያ፣ በፈረንሳይ፣ በፖርቱጋል እና በስፔን ውስጥ ጠንካራ የንጉሣዊ ኢምፓየር ተቋቋመ።
ኦቶማን ቱርክ በጣም ኃያል ሆና በአውሮፓ አገሮች ማለትም አንድሪያኖፔል በ1353፣ ሶሎኒካ በ1389፣ ቡልጋሪያ በ1393፣ ቬኔሺያ በ1402፣ የግሪክ ባሕረ ገብ መሬት በ1402፣ እና በ1453 የምስራቅ ሮማን ኢምፓየር ዋና ከተማ የሆነችውን ቁስጥንጥንያ ተቆጣጠረች። ኢስታንቡል በቱርኮች። የባልካን ግዛቶችን ሁሉ ከተቆጣጠረ በኋላ የኦቶማን ቱርክ መሪ ሱልጣን መሀመድ 2ኛ ከቁስጥንጥንያ የሰፋ ኢምፓየር ገዥ ሆነ።
የኦቶማን ኢምፓየር እስከ 1556 ድረስ መስፋፋቱን ቀጠለ።ቱርክ ከ1517 ጀምሮ ግብፅን እና ሌሎች የሰሜን አፍሪካን ሀገራትን ያዘች።ቱርክ በ1526 ሃንጋሪን (ማጊርስን) ያዘች። በሱልጣን ሱሌይማን ኃያል ዘመን የኦቶማን ሃይል ከፍተኛ ደረጃ ላይ ደርሷል። የግዛቱ ዘመን ከ1520-1566 ቆይቷል።
የኦቶማን ቱርኮች እስልምናን፣ ፈላጭ ቆራጭ አገዛዝን እና የቱርክን ባህል በድል በተነሱት ህዝቦች ላይ ጫኑ እና ሱልጣኑ የፖለቲካ እና የሃይማኖት ስልጣን ነበራቸው። የኦቶማን ቱርኮች ከሜዲትራኒያን ባህር ወደ ሩቅ ምስራቅ በተለይም ወደ ህንድ እና ቻይና የሚሄዱትን የንግድ መስመሮች ተቆጣጠሩ። ቱርኮች ​​አውሮፓውያን ነጋዴዎች ወደ ሩቅ ምስራቅ የቅንጦት ዕቃዎች እንዳይሄዱ እንቅፋት ሆኑባቸው። አረቦች በሩቅ ምስራቅ እና በአውሮፓ መካከል ባለው የንግድ ልውውጥ ውስጥ መካከለኛ ነበሩ. የኦቶማን ቱርኮች እና ቬኔሺያኖች በዚህ ክልል ንግድ ላይ ሞኖፖሊያቸውን አቋቋሙ።
የአውሮፓ ኃያላን ኃያሉን የኦቶማን ኢምፓየር መጨፍለቅ ያልቻሉት የራሳቸው የውስጥ ችግሮች፣ የፖለቲካ እና የሃይማኖት ግጭቶች ስላሏቸው ነበር። በመካከላቸው በተደጋጋሚ በሚደረጉ ጦርነቶች ደክመዋል።
በአስራ አምስተኛው እና በአስራ ስድስት ክፍለ ዘመን የአውሮፓ ሁለቱ ታላላቅ ኃያላን የነበሩት ፖርቹጋል እና ስፔን ከአውሮፓ ውጪ የኦቶማን ቱርክን ለመቃወም ወዳጆችን ይፈልጉ ነበር። ለምሳሌ፣ ፖርቹጋል የሕንዳውያን ፕሪስተር ጆንን በየብስ እና በባህር ፍለጋ አካሄደች። ለዚሁ ዓላማ የፖርቱጋል ልዑካን ቡድን ከክርስቲያን ኢትዮጵያ እርዳታ ጠየቀ። ከዚህ በተጨማሪ አውሮፓውያን ወደ ህንድ አዲስ የባህር መንገድን ለማወቅ ታላቅ ግኝቶችን ጀመሩ. ምክንያቱ ደግሞ ቱርኮች ወደ ሩቅ ምስራቅ እና ህንድ የሚወስደውን የመሬት ንግድ መስመር በመዝጋታቸው ነው

Grade 12 history unit 2 part 13







ኦስትሪያ-ሃንጋሪ ኢምፓየር

ሌላ የብዝሃ-ብሄራዊ ኢምፓየር ኦስትሪያ - ሃንጋሪ ነበር እንዲሁም ባለሁለት ንጉሳዊ ስርዓት በመባል ይታወቃል። ከ 1867 እስከ 1918 በሀብስበርግ ገዳም ይገዛ ነበር ። የኦስትሪያ ኢምፓየር ፣ በሀብስበርግ ንጉሣዊ አገዛዝ የሚገዙትን ግዛቶች በይፋ የሚያመለክት ፣ የቅዱስ ሮማ ንጉሠ ነገሥት የመጨረሻው ፍራንሲስ II እራሱን የኦስትሪያ ንጉሠ ነገሥት ባወጀበት በ1804 ነው። ከሁለት ዓመት በኋላ የቅዱስ ሮማ ግዛት አብቅቷል. ከናፖሊዮን ቦናፓርት ውድቀት በኋላ (1814-1815) ኦስትሪያ እንደገና የጀርመን ግዛቶች መሪ ሆነች። ነገር ግን እ.ኤ.አ. በ 1866 የተካሄደው የኦስትሮ ፣ የፕሩሺያን ጦርነት ኦስትሪያን ከጀርመን ኮንፌዴሬሽን በማስወጣት እና ንጉሠ ነገሥት ፍራንሲስ ጆሴፍ ወደ ምስራቅ አቅጣጫ ያለውን ፖሊሲ እንደገና እንዲያስተካክል እና ልዩ ልዩ እና ብዙ ሀገር አቀፍ ኢምፓየር እንዲጠናከር ምክንያት ሆኗል ።
የድርድር ውጤቱ በፌብሩዋሪ 8,1867 ኦስግሌች የተጠናቀቀው ስምምነት ነው። ስምምነቱ በኦስትሪያ እና በሃንጋሪ ንጉሠ ነገሥት መካከል ስምምነት ነበር. ሃንጋሪ ሙሉ የውስጥ ራስን በራስ የማስተዳደር ኃላፊነት ከተሰጠው አገልግሎት ጋር ተቀበለች። በምላሹ፣ የተስማማው ኢምፓየር አሁንም ለጦርነት እና ለውጭ ጉዳይ ዓላማ አንድ ትልቅ ግዛት መሆን አለበት። ፍራንሲስ ጆሴፍ የሃገር ውስጥ መብቱን ያስረከበ፣ የማግያር ላልሆኑ ህዝቦች የሚያደርገውን ጥበቃ ጨምሮ በውጪ ያለውን ስርወ መንግስት ክብር ለማስጠበቅ።
የጋራ ንጉሳዊ አገዛዝ” ንጉሠ ነገሥቱን እና ቤተ መንግሥቱን ፣ የውጭ ጉዳይ ሚኒስትሩን እና የጦርነት ሚኒስትርን ያቀፈ ነበር። የጋራ ጠቅላይ ሚኒስትር (ከራሳቸው ፍራንሲስ ጆሴፍ በስተቀር) እና የጋራ ካቢኔ አልነበረም። ከሁለቱ ምክር ቤቶች የተወከሉ ልዑካን በተገኙበት የጋራ ጉዳዮች ላይ ውይይት ሊደረግበት ነበር። በየአስር አመቱ የሚከለስ የጉምሩክ ማህበር እና የሂሳብ ማካፈል ነበረበት።
አውስሊች በሥራ ላይ የዋለው እንደ ሕገ መንግሥታዊ ሕግ በሃንጋሪ ፓርላማ በመጋቢት 1867 ሲፀድቅ ነው። ሬይችሳርት (የኢምፔሪያል ፓርላማ) አውስግሌሽንን ሳያሻሽል እንዲያረጋግጥ ብቻ ተፈቅዶለታል። ለዚህ ደግሞ አብላጫውን ያቀፈው የጀርመን ሊበራሎች የተወሰኑ ቅናሾችን ተቀብለዋል፡ የግለሰቦች መብት ተጠብቆ እውነተኛ ገለልተኛ የዳኝነት ስርዓት ተፈጠረ። የእምነት እና የትምህርት ነፃነት ተረጋግጧል። ሚኒስትሮቹ ግን አሁንም ተጠያቂው ለንጉሠ ነገሥቱ እንጂ ለብዙዎቹ የሬይችሳርት አልነበረም።
በኦስግሌች የተቀረፀው የመንግስት ኦፊሴላዊ ስም ኦስትሪያ-ሃንጋሪ ነበር። የሃንጋሪ መንግሥት የራሱ የሆነ ስም፣ ንጉሥ እና ታሪክ ነበረው። የተቀረው ኢምፓየር ተራ ነገር ነበር።

Grade 12 history unit 2 part 14






ግልጽ መግለጫ እንኳን ሳይኖር agglomeration. በቴክኒካዊ መልኩ “በሪችሰርት ውስጥ የተወከሉት መንግስታት እና መሬቶች” ወይም በቅርቡ ደግሞ እንደ ሌላኛው ኢምፔሪያል ግማሽ በመባል ይታወቅ ነበር።
ግሪክ ነፃነቷን ያገኘች የመጀመሪያዋ የባልካን ሀገር ነች። የግሪኮች የነፃነት ትግል በ 1821 መነሳት ጀመረ ። ይህ አመጽ ቀስ በቀስ ወደ ነፃነት ጦርነት ገባ። ጦርነቱ ሲጀመር ዋናዎቹ የአውሮፓ ኃያላን ገለልተኝነቶች ቆሙ። ነገር ግን እንደ እውነቱ ከሆነ ሁለቱም ብሪታንያ እና ኦስትሪያ የኦቶማን ኢምፓየር ንፁህነታቸውን ለራሳቸው ጥቅም ማስጠበቅ እንዳለባቸው በጥልቅ ተሰምቷቸው ነበር። የኦቶማን ጦር ጦርነቱን በባህር ላይ ማሸነፍ አልቻለም። ግሪኮች ነፃነታቸውን እስኪያገኙ ወይም እስኪያገኙ ድረስ ትግላቸውን ለመቀጠል ቆርጠዋል።
እንግሊዛውያን እና ኦስትሪያውያን በባልካን አካባቢ ጦርነቱ እንዳይቀጥል ለምን ፈሩ?
ብሪታንያ እና ኦስትሪያ ጦርነቱ ላልተወሰነ ጊዜ ከቀጠለ ሩሲያን ከጣልቃ ገብነት አናግድም ብለው ፈሩ። ስለዚህም እነዚህ ኃይሎች የግሪክ ብሔርተኝነትን ማስደሰት ነበረባቸው። አለመግባባቶችን ለመፍታት የአውሮፓ ታላላቅ ኃይሎች በመጨረሻ በ 1833 የግሪክን አጠቃላይ ነፃነት አወቁ ።
በ 1853 - 56 በተደረገው የክራይሚያ ጦርነት የአውሮፓ ኃያላን ከቱርክ ጎን የቆሙት ለምንድነው?
በአስራ ዘጠነኛው ክፍለ ዘመን በሙሉ፣ የአውሮፓ መንግስታት መሪዎች በተለይም ብሪታንያ በሩሲያ መስፋፋት ላይ ፍርሃት ፈጠሩ። ፍርሃታቸው የዳበረው ​​ሩሲያውያን አሮጌውን ለመውሰድ ሲወስኑ ነበር።

የኦቶማን ኢምፓየር ግዛቶች በተለይም ቁስጥንጥንያ። ስለዚህ ለቀሪዎቹ አውሮፓውያን ሩሲያ የፍርሃት ምንጭ ሆና ቆይታለች ይህም ሁልጊዜ የማይታወቅ እና ሊተነበይ የማይችል ሃይል ታፈስሳለች።
እ.ኤ.አ. በ 1853 ዛር ኒኮላስ 1 "... አንድ የታመመ ሰው በእጃችን ላይ አለን" በማለት በምሳሌያዊ አነጋገር ወደ ቱርክ ይነገራል.
ከዚያም የሩሲያ ጦር እንደ ሩማንያ የቱርክ ግዛቶችን በመያዝ “የታመመውን ሰው” ሞት ገምተው ነበር። ከዚያም የእንግሊዝ መንግስት ቱርኮችን ለመርዳት ወሰነ። በፈረንሳይ እና ሩሲያ መካከል የሮማ ካቶሊክ እና የግሪክ ኦርቶዶክስ መነኮሳት በእየሩሳሌም የሚገኙትን ቅዱሳት ስፍራዎች ለመቆጣጠር ያቀረቡትን የይገባኛል ጥያቄ በተመለከተ በፈረንሳይ እና በሩሲያ መካከል አለመግባባት ተፈጠረ። የፈረንሳይ ንጉሠ ነገሥት, ናፖሊዮን III ስኬታማ ጦርነት ክብር ያስፈልገዋል; እሱ እራሱን የፈረንሳይ ንጉሠ ነገሥት ባደረገ ጊዜ በ Tsar ኒኮላስ ላይ ተበሳጨ ፣ ምክንያቱም የኋለኛው ሰው “ወንድሜ” ተብሎ ሊጠራው አልቻለም። ከዚህ በተጨማሪ ናፖሊዮን ሳልሳዊ ካቶሊኮችን የመጠበቅ መብት በመጠየቅ በፈረንሳይ የሚገኙትን ካቶሊኮች ለማስደሰት ተስፋ አድርጓል
በቱርክ ኢምፓየር ውስጥ፣ ምንም ምክንያት ሳይኖረው፣ በሩስያ ላይ ጦርነት አውጇል። ብሪታንያ ፈረንሳይን የተቀላቀለችው የኦቶማን ኢምፓየር በአውሮፓ ውስጥ እንዳይኖር ለመታገል ነው።

Grade 12 history unit 2 part 15






በክራይሚያ ጦርነት ውስጥ ዋና ተዋጊ አገሮች የትኞቹ ነበሩ?
በክራይሚያ ጦርነት የተፋለሙት ሁለቱ ሀገራት ቱርክ እና ሩሲያ ነበሩ። ነገር ግን በተነጋገርንበት ምክንያት ቱርክ እንደ ብሪታንያ፣ ፈረንሣይ እና ኢጣሊያ (ፒዬድሞንት-ሰርዲኒያ) ባሉ ታላላቅ ኃያላን መንግሥታት ትደገፍ ነበር።
እ.ኤ.አ. በ 1854 ሁለቱ ኃያላን ፈረንሣይ እና ብሪታንያ በክራይሚያ ባሕረ ገብ መሬት ላይ የሚገኘውን የሴባስቶፖልን የሩሲያ ምሽግ ለመክበብ ወደ ጥቁር ባህር ጉዞ ላኩ። ከሁለቱም ወገኖች ከባድ ኪሳራ እና አሰቃቂ ስቃይ በኋላ ሩሲያውያን በሴባስቶፖል በሴፕቴምበር 1855 ከሴባስቶፖል ለቀው ወጡ። ከዚያም የቱርክ፣ የፈረንሳይ፣ የብሪታንያ፣ የፒዬድሞንት አጋሮች ጦርነቱን ለማቆም ተስማሙ።
ምንም እንኳን ከባድ ኪሳራዎች ቢኖሩም ፣ ናፖሊዮን እንደ ድሉ ረክቷል ፣ ጦርነቱን በከባድ ምክንያቶች እና በአሳዛኝ ውጤታማነት ያካሂዱት እንግሊዛውያን በፈቃደኝነት ይቀጥላሉ ። ሩሲያውያንን በተመለከተ ጦርነትን ፈጽሞ አልፈለጉም ነበር እናም በኦስትሪያ አመለካከት ተበሳጭተዋል ምክንያቱም ሩሲያውያን ኦስትሪያውያን ከጎናቸው እንደሚመጡ ጠብቀው ነበር.

Grade 12 history unit 2 part 2











ኦስትሪያውያንን ከጣሊያን ባሕረ ገብ መሬት ከማውጣቱ በፊት የጣሊያን ውህደት ሊሳካ አልቻለም.ኦስትሪያውያንን ለማባረር እንደ ፈረንሳይ እና ፕሩሺያ ያሉ የውጭ ኃይሎች ድጋፍ ያስፈልገዋል. እንዲህ ዓይነቱን ዕርዳታ እንደሚያሸንፍ ተስፋ በማድረግ ከፈረንሳይ እና ከብሪታንያ ጎን በመሆን በሩሲያ ላይ በክራይሚያ ጦርነት (1854-1856) ላይ እንዲዋጋ ካቮር ሰራዊቱን ላከ። , ናፖሊዮን III. በመጨረሻም ናፖሊዮን ሳልሳዊ ኦስትሪያን ከጣሊያን ለማስወጣት እንደሚደግፉ ቃል ገብቷል. በምላሹ ካቮር የኒስ እና የሳቮይ ግዛቶችን ለፈረንሳይ አሳልፎ ለመስጠት ቃል ገባ።
እ.ኤ.አ. በ 1859 በኦስትሪያ እና በፒድሞንት መካከል ጦርነት ተፈጠረ ። ናፖሊዮን ሳልሳዊ የገባውን ቃል ጠብቆ ከኦስትሪያ ጋር ጦርነት ተቀላቀለ። ሰኔ 1859 ፈረንሣይ እና ፒዬድሞንት በማጌንታ እና በሶልፈሪኖ ጦርነት ሁለት ድሎችን አሸንፈዋል። ነገር ግን ናፖሊዮን ለፒድሞንት የገባውን ቃል በመተው ከኦስትሪያ ጋር የተለየ ስምምነት አደረገ። በዚህ ስምምነት ሎምባርዲ ለፒዬድሞንት ተሰጥቷል እና ቬኔሺያ በኦስትሪያ አገዛዝ ስር ቀረች።
ካቮር ከኦስትሪያ ጋር ባደረገው ጦርነት ድል ቢያደርግም በናፖሊዮን III ክህደት በጣም ተበሳጨ። የናፖሊዮን የድል እና የክህደት ዜና በሰሜን እና በማዕከላዊ ኢጣሊያ ብሄራዊ አመጽ አነሳሳ። በቱስካኒ፣ በፓርማ፣ በሞዴና እና በሮማጋና ያሉ ጣሊያኖች የኦስትሪያን ደጋፊ ገዢዎቻቸውን በመቃወም ከጣሊያን ጋር አንድነት እንዲኖራቸው ጠየቁ። ይህንን ግዛት ለማጠቃለል Cavour ኒሴን እና ሳቮንን ለፈረንሳይ አሳልፎ በመስጠት ናፖሊዮን ሳልሳዊን አበረታታ። ስለዚህ በ1860 በሰሜን መካከለኛው ኢጣሊያ የሚገኙት ግዛቶች ከፒዬድሞንት ጋር በቪክቶር አማኑኤል 2ኛ ስር ተቀላቀሉ።
እ.ኤ.አ. በ 1860 በሲሲሊ ውስጥ ሕዝባዊ አመጽ ተካሄዷል። በግንቦት 1860 ጋሪባልዲ “ሺህ” ወይም “ቀይ ሸሚዞች” በመባል የሚታወቁትን የአንድ ሺህ የበጎ ፈቃድ ሰራዊቱን እየመራ በፍጥነት ወደ ደቡብ ሄደ። ሲሲሊ እና ኔፕልስ በአጭር ጊዜ ውስጥ በእሱ ቁጥጥር ስር ሆኑ። ለሀገሪቱ ጥቅም ሲል ጋሪባልዲ የሪፐብሊካዊ ስሜቱን ወደ ጎን በመተው ሁለቱ ሲሲሊዎች በቪክቶር ኢማኑኤል 2ኛ ስር ከፒዬድሞንት ጋር እንዲዋሃዱ ሐሳብ አቀረበ። ጋሪባልዲ ሁለቱን ሲሲሊዎች ሲያሸንፍ፣ ካቮር የፒዬድሞንት ወታደሮችን ወደ ጳጳሱ ግዛቶች እንዲገቡ አዘዛቸው በእነዚያ ግዛቶች ያሉ ብሄረተኛ ቡድኖች በደስታ መጡዋቸው። ከዚያም ማዕከላዊ ጣሊያን ተበላሽቷል. ካቮር የፓፓል ግዛቶችን መቀላቀል አስታወቀ። ከሮም እና ከቬኒሺያ በስተቀር መላው ባሕረ ገብ መሬት በአንድ መንግሥት ሥር አንድ ሆነ። በ1861 የጣሊያን መንግሥት ታወጀ። በአለም አቀፍ ፖለቲካ ምክንያት ቬኔሲያ እና ሮም ወደ ነበሩበት ተመለሱ። እ.ኤ.አ. በ 1866 በተደረገው የኦስትሮ-ፕራሻ ጦርነት ጣሊያን ከፕራሻ ጋር ተባበረች። ከጦርነቱ በኋላ በተደረገው የሰላም ስምምነት ኦስትሪያ ቬኔሢያን ለጣሊያን አሳልፋ ሰጠች።
እ.ኤ.አ. በ1870 ከፕራሻ ጋር በተደረገው ጦርነት ምክንያት ጳጳሱን የሚደግፉ የፈረንሳይ ወታደሮች ተወገዱ። ከዚያም የጣሊያን ወታደሮች በሴፕቴምበር 1870 ሮምን ያዙ። ስለዚህ የኢጣሊያ ውህደት ተጠናቀቀ እና ሮም በ1870 የተባበሩት ጣሊያን ዋና ከተማ ሆነች። የጣሊያን ብሔርተኞች ጣሊያን ብለው ያምኑ ነበር።

ውህደት አሁንም አልተጠናቀቀም, ምክንያቱም ኦስትሪያ አሁንም የትሬንቲኖ ግዛት እና ብዙ ጣሊያኖች የሚኖሩበትን የትሪስቴ ከተማን ትገዛ ነበር እና ጣሊያን ይህንን አካባቢ ትፈልግ ነበር. ይህ ፍላጎት የጣሊያን “ኢሪደንቲዝም” በመባል ይታወቃል።

Grade 12 history unit 2 part 3





የጀርመን ውህደት

ወደ ጀርመን ውህደት የሚያመሩ እድገቶች፡-
1. የናፖሊዮን ጦርነቶች
2. የካፒታሊዝም እድገት
3. የብሔርተኝነት መነሳት
4. የጀርመን ኮንፌዴሬሽን መፍጠር 5. የዞልቬሬይን መፈጠር
በ18ኛው መቶ ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ አንዳንድ ጀርመናውያን ራሳቸውን እንደ የተለየ ዜግነት ማሰብ ጀመሩ እና የተዋሃደ የአባት ምድር ለማግኘት ተነሳሱ። በናፖሊዮን ጦርነቶች ምክንያት የጀርመን ብሔርተኝነት ተቀሰቀሰ። ጦርነቶቹም የቅድስት ሮማን ግዛት በማጥፋት እና የጀርመን ግዛቶችን ቁጥር ከ300 በላይ ወደ 100 በማውረድ የኦስትሪያን ስልጣን አዳክሟል።
ለጀርመን ውህደት መሰረት የሆነው በአስራ ዘጠነኛው ክፍለ ዘመን የመጀመሪያ አጋማሽ ላይ በተከሰቱት ሁለት አስፈላጊ ክንውኖች ነው። እ.ኤ.አ. በ 1815 የቪየና ኮንግረስ የጀርመን ግዛቶችን ቁጥር ወደ 38 ዝቅ በማድረግ የኦስትሪያ የበላይ የሆነውን የጀርመን ኮንፌዴሬሽን አደራጅቷቸዋል ። ኮንፌዴሬሽኑ ደካማ፣ ውጤታማ እና ለጀርመን የተዋሃደ መንግስት ለማቅረብ አቅም ያልነበረው ነበር። ይህ ውድቀት ጀርመኖች በአጋጣሚ አንድነት እንዲፈልጉ አነሳስቷቸዋል። ኦስትሪያ እና ፕራሻ በጣም ኃይለኛ ሙሉ የጀርመን ግዛቶች ነበሩ. ጀርመንን አንድ ለማድረግ በሚደረገው እንቅስቃሴ ግንባር ቀደም ሚና ለመጫወት እርስ በእርስ ተወዳድረዋል። በፕሩሺያ እና በኦስትሪያ መካከል ፉክክር ቢደረግም የኮንፌዴሬሽኑ መፈጠር በጀርመን ግዛቶች መካከል የቅርብ ትስስር እንዲኖር አድርጓል።

በሁለተኛ ደረጃ፣ እ.ኤ.አ. በ1819 ፕራሻ ዞልቬሬን ወይም የጉምሩክ ህብረት በመባል የሚታወቅ የጀርመን የጉምሩክ ህብረት አቋቋመ። በ1834 የተረጋገጠ ሲሆን በ1840ዎቹ ከኦስትሪያ በስተቀር ሁሉንም የጀርመን ግዛቶች አካትቷል። ይህ በፕራሻ የተነደፈው ኦስትሪያን ከሌሎች የጀርመን ግዛቶች እንድትነጠል ነው። ዞሌቬሬይን በጀርመን ግዛቶች መካከል ያለውን የንግድ መሰናክሎች በማስወገድ በአባል ሀገራት መካከል ነፃ የንግድ ልውውጥ እንዲኖር አድርጓል። ነገር ግን አባል ባልሆኑ ሰዎች ላይ ከፍተኛ ታሪፍ ጥሏል። በማህበሩ መመስረት ምክንያት ወጥ የሆነ ታሪፍ ተዘርግቷል እና ሌሎች በርካታ እገዳዎች ተሰርዘዋል። የውስጥ ታሪፍ መሰናክሎችን ማስወገድ የጀርመን ነጋዴዎችን እና አምራቾችን ጠቅሞ የአገሪቱን ኢኮኖሚያዊ አንድነት አበረታቷል. በውጤቱም, የባቡር መስመሮች ተገንብተዋል እና ይህም በጀርመን ግዛቶች መካከል ያለውን ኢኮኖሚያዊ ግንኙነት አጠናክሯል. ይህ በበኩሉ ለፖለቲካዊ አንድነት አስፈላጊ የሆነውን የብሔራዊ ማንነት ስሜት አበረታቷል።
ኦስትሪያ ከቪየና ኮንግረስ የወጣችው ተፅዕኖ ፈጣሪ ማዕከላዊ የአውሮፓ ኢምፓየር ብዙ የተለያዩ ህዝቦችን የያዘ ነው። የኦስትሪያ ገዥዎች ይህ በጀርመን የብሔርተኝነት እድገትን አልወደዱም ፣ ይህ ተገዢ ብሔር ብሔረሰቦች ነፃነትን እንዲፈልጉ ይገድባል ብለው ፈሩ። የኦስትሪያ ገዥዎችም ጀርመን ውህደት ካገኘች በጀርመን ጉዳዮች ላይ ያላቸውን ተፅዕኖ እንደሚያሳጣ ተገንዝበዋል።
የትናንሾቹ የጀርመን ግዛቶች ገዥዎች የጀርመን ውህደት የመንግስት ስልጣንን ወደ ማእከላዊነት ሊያመራ ይችላል ብለው ፈርተው ነበር ፣ ይህ ደግሞ ስልጣናቸውን ያበቃል። የፈረንሳይ መሪዎች በአውሮፓ ውስጥ የፈረንሳይን አመራር ለመቃወም የተዋሃደች ጀርመን ኃይለኛ ትሆናለች ብለው ፈሩ. ፈረንሳይ ከደካማ እና ከተበታተኑ ጎረቤቶች ጋር ወታደራዊ ደህንነት ተሰምቷታል። እ.ኤ.አ. በ 1848 አውቶክራሲያዊ ስርዓትን ለማስቆም እና ጀርመንን አንድ ለማድረግ የታለሙ ተከታታይ አመጾች ተካሂደዋል። እነዚህ አመጾች ሕገ መንግሥታዊ ዴሞክራሲን በሚሹ ሊበራሎች ይመሩ ነበር። ነገር ግን ከንጉሱ ድጋፍ ውጪ ውህደቱን ለማስገደድ የሚያስችል ወታደራዊ አቅም አልነበራቸውም።