💕قطره ای از فضایل حضرت خاتم الانبیاء امام رحمت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم
✍شيخ رضى الدين، برادر بزرگوار علاّمه حلّى قدس سره در كتاب «العدد» مى نويسد: حليمه سعديّه گويد:
در قبيله بنى سعد درخت خشكيده اى بود كه هرگز ميوه نمى داد، روزى در حالى كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم در بغلم بود كنار آن درخت فرود آمديم، هنوز از آنجا برنخاسته بوديم كه درخت به بركت آن حضرت سبز شد و ميوه داد.
من جايى سراغ ندارم كه با آن حضرت نشسته باشم جز آنكه به بركت وجود آن حضرت حاصل خيز شده.
روزى آن حضرت را به خانه زنى از طايفه بنى سعد بنام اُمّ مسكين بردم. او حال خوشى نداشت (و ناتوان و ضعيف بود)، وقتى وارد خانه اش شديم ناگاه توانش را بدست آورده و حالش خوب شد، او هر روز مى آمد و سر مبارك حضرتش را مى بوسيد.
حليمه گويد: من هرگز در حال خواب به رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم نگاه نكردم جز آنكه ديدم ديدگان مباركش باز است، گويى مى خندد، و هرگز سرما و گرما به آن حضرت آزار نمى رسانيد.
حليمه مى آفزايد: (در آن مدّتى كه حضرتش نزد من بود) من چيزى را آرزو نكردم جز آنكه فردايش به آن دست يافتم.
روزى گرگى، بچّه بزى را كه از من بود گرفت، من از اين جهت خيلى ناراحت شدم، ناگاه متوجّه شدم كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم سر مباركش را به سوى آسمان بلند كرد، من چيزى نفهميدم جز اينكه ديدم گرگ، بچّه بز را بر پشتش سوار كرده و برمى گرداند، در حالى كه كوچكترين زخمى به آن نرسانده بود.
حليمه گويد: هرگز او را در ميان آفتاب بيرون نبردم جز آنكه ابرى بر او سايه مى افكند. و در موقع باران، ابرى مانع ريزش باران به آن حضرت مى شد.
حليمه گويد: پيوسته نورى از خيمه من ميان آسمان و زمين امتداد
داشت. مردم از سرما و گرما در آزار بودند، ولى از آن موقع كه آن حضرت نزد من بود هيچ سرما و گرمايى مرا آزار نرسانيد.
روزى تصميم گرفتم سر مباركش را بشويم، وقتى آمدم ديدم خودش سرش را شسته و روغن و عطر زده است.
من هرگز براى او لباس نشستم، هر موقع مى خواستم بشويم پيش از من شسته مى شد و لباس نو براى او آماده مى شد.
حليمه گويد: هر وقت پستانهايم را جهت شير بيرون مى آوردم نغمه اى را براى او مى شنيدم و هرگز نياشاميد جز آنكه چيزى مى خواند، و من از اين امر در شگفت بودم تا اين كه زبان به سخن باز كرد، ديدم وقتى غذا ميل مى كند مى گويد:
«بسم اللَّه ربّ محمّد»
«بنام خدا، پروردگار محمّد»
و وقتى از خوردن و آشاميدن فارغ مى شد مي‌گفت:
«الحمد للَّه ربّ محمّد»
«سپاس خداى را، پروردگار محمّد»
📚العدد القويّة: ۱۲۲ ح ۲۹ - ۲۴، بحار الأنوار: ۳۴۱/۱۵ ح ۱۲
القطره ج ۲ ص ۹۹_۱۰۰
الهی بِحَقِ‌السّیدة زِینَب ْ‌سَلٰام ُ‌اَللّهْ عَلَیْها َّ‌عَجّل‌لِوَلیکَ‌الغَریبِ المَظلومِ الوَحید الطرید الشرید الفَرَج
@yaheidarfh
✍شيخ رضى الدين، برادر بزرگوار علاّمه حلّى قدس سره در كتاب «العدد» مى نويسد: حليمه سعديّه گويد:
در قبيله بنى سعد درخت خشكيده اى بود كه هرگز ميوه نمى داد، روزى در حالى كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم در بغلم بود كنار آن درخت فرود آمديم، هنوز از آنجا برنخاسته بوديم كه درخت به بركت آن حضرت سبز شد و ميوه داد.
من جايى سراغ ندارم كه با آن حضرت نشسته باشم جز آنكه به بركت وجود آن حضرت حاصل خيز شده.
روزى آن حضرت را به خانه زنى از طايفه بنى سعد بنام اُمّ مسكين بردم. او حال خوشى نداشت (و ناتوان و ضعيف بود)، وقتى وارد خانه اش شديم ناگاه توانش را بدست آورده و حالش خوب شد، او هر روز مى آمد و سر مبارك حضرتش را مى بوسيد.
حليمه گويد: من هرگز در حال خواب به رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم نگاه نكردم جز آنكه ديدم ديدگان مباركش باز است، گويى مى خندد، و هرگز سرما و گرما به آن حضرت آزار نمى رسانيد.
حليمه مى آفزايد: (در آن مدّتى كه حضرتش نزد من بود) من چيزى را آرزو نكردم جز آنكه فردايش به آن دست يافتم.
روزى گرگى، بچّه بزى را كه از من بود گرفت، من از اين جهت خيلى ناراحت شدم، ناگاه متوجّه شدم كه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم سر مباركش را به سوى آسمان بلند كرد، من چيزى نفهميدم جز اينكه ديدم گرگ، بچّه بز را بر پشتش سوار كرده و برمى گرداند، در حالى كه كوچكترين زخمى به آن نرسانده بود.
حليمه گويد: هرگز او را در ميان آفتاب بيرون نبردم جز آنكه ابرى بر او سايه مى افكند. و در موقع باران، ابرى مانع ريزش باران به آن حضرت مى شد.
حليمه گويد: پيوسته نورى از خيمه من ميان آسمان و زمين امتداد
داشت. مردم از سرما و گرما در آزار بودند، ولى از آن موقع كه آن حضرت نزد من بود هيچ سرما و گرمايى مرا آزار نرسانيد.
روزى تصميم گرفتم سر مباركش را بشويم، وقتى آمدم ديدم خودش سرش را شسته و روغن و عطر زده است.
من هرگز براى او لباس نشستم، هر موقع مى خواستم بشويم پيش از من شسته مى شد و لباس نو براى او آماده مى شد.
حليمه گويد: هر وقت پستانهايم را جهت شير بيرون مى آوردم نغمه اى را براى او مى شنيدم و هرگز نياشاميد جز آنكه چيزى مى خواند، و من از اين امر در شگفت بودم تا اين كه زبان به سخن باز كرد، ديدم وقتى غذا ميل مى كند مى گويد:
«بسم اللَّه ربّ محمّد»
«بنام خدا، پروردگار محمّد»
و وقتى از خوردن و آشاميدن فارغ مى شد مي‌گفت:
«الحمد للَّه ربّ محمّد»
«سپاس خداى را، پروردگار محمّد»
📚العدد القويّة: ۱۲۲ ح ۲۹ - ۲۴، بحار الأنوار: ۳۴۱/۱۵ ح ۱۲
القطره ج ۲ ص ۹۹_۱۰۰
الهی بِحَقِ‌السّیدة زِینَب ْ‌سَلٰام ُ‌اَللّهْ عَلَیْها َّ‌عَجّل‌لِوَلیکَ‌الغَریبِ المَظلومِ الوَحید الطرید الشرید الفَرَج
@yaheidarfh
![[ کانال برهان ] Telegram Channel](/avatar/1006/1006960078.jpg)
