Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам шундай дедилар:
Шаъбон ойининг ўн бешинчи (яъни Барот) кечаси бўлганда, кечасини ибодат билан ўтказинглар, кундузида рўза тутинглар.
Кимки бу (Барот) кечада юз ракат намоз ўқиса, Аллоҳ таоло унга юз фаришта юборади. Шундан ўттизтаси унга жаннатни суюнчилайди, ўттизтаси дўзах азобидан омон бўлишини айтади, ўттизтаси дунё офатларини ундан қайтаради. Ўн фаришта эса у кишини шайтоннинг тузоқларидан сақлайди.
Кимки бу беш кечада (ибодат билан) қоим бўлса, у кишига жаннат вожиб бўлади: Тарвия кечаси (Арафадан олдинги кеча), Арафа кечаси, Қурбон ҳайит кечаси, Рамазон байрами кечаси, Шаъбон ойининг ўн бешинчи кечаси.
Берат кечасининг хусусиятларидан баъзилари:
Ҳикматли ҳар бир иш – бандаларнинг ризқи, ажали ва бошқа ишлар – бу кечада аниқланади, ёзилади.
Бу кечада ибодат қилиш жуда фазилатлидир.
Бу кечада раҳмат нозил бўлади. Ҳадисда: «Шаъбон ойининг ярми бўлган кечада, Аллоҳ таоло (раҳмати билан) дунё осмонига тажаллий қилади», дейилган.
Мўминлар мағфират қилинади, гуноҳлари кечирилади.
Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва салламга тўла шафоат ҳуқуқи шу кечада берилган. Пайғамбаримиз (с.а.в.), Шаъбон ойининг ўн учинчи кечасида Аллоҳ таолодан уммати учун шафоат рухсати сўраганлар. Аллоҳ таоло умматининг учдан бирига шафоат рухсати берган. Ўн тўртинчи кечаси қолган уммати учун шафоат рухсати сўраганлар. Аллоҳ таоло умматининг учдан иккисига шафоат рухсати берган. Ўн бешинчи кечаси қолган уммати учун шафоат рухсати сўраганлар. Аллоҳ таоло – туя эгасидан қочгани каби Аллоҳдан қочганлардан бошқа – умматининг барчасига шафоат қилишга рухсат берган.
Бу кечада Замзам сувининг ошкор бир тарзда кўпайиши, Аллоҳ таолонинг бир суннати (илоҳий одати)дир. Бунда илоҳий илмларнинг, ҳақиқат аҳлининг қалбида ортажагига ишора бор.