titi

یه روزهایی رو بین روزهای عادی زندگیم نیاز دارم که فقط روز استراحت مطلق باشه ینی حتی هیچ کسی رو هم نبینم فقط توی اتاقم باشم و روزمو به هیچ کاری نکردن بگذرونم و اون روزها جز عمرم حساب نشه.

یه وقتایی پیش میاد خودمو گم می‌کنم، نمی‌تونم خودمو احساس کنم، اینکه چی میخوام؟ مسیرم چیه؟
غرق میشم توی "دنیای بیرون" و سعی می‌کنم خودمو از توی اونا پیدا کنم... آدم‌های دیگه، اشیا، موقعیت‌ها، حرف‌ها، احساسات...
اینجور مواقع انگار توی یه دریای طوفانیم و بین موج‌های خروشان همینطوری اینور اونور میرم... سعی می‌کنم برگردم به خودم، برگردم به درونم و ببینم "من" کجاست، "من" چه احساسی داره.
وقتی دوباره با خودم متصل میشم انگار همه‌چیز یدفعه شفاف میشه و دیگه هیچ ترسی ندارم، همه‌چی توی جهان سر جای درست خودش قرار می‌گیره.
اونوقته که انگار می‌تونم درست ببینم که عه آسمون آبیه چقدر زیباست، صدای پرنده‌هارو می‌شنوم و زیبایی درخت ها رو میبینم و فکر می‌کنم چقدر طعم چایی رو دوست دارم! می‌تونم دوباره عشق رو احساس کنم، به خورشید، به ماه، به آدمای دیگه. مولانا میگه:
تو مبین جهان ز بیرون، که جهان درونِ دیده‌ست
چو دو دیده را ببستی، ز جهان، جهان نماند!

درخت‌‌ها.

یه وقتایی یادم میره اینجا باید فعالیت کنم

صبحتون بخیر :))

کتاب جدید و هوای بارونی☁️☕️

بالاخره بارون :))

این روزا بیشتر از همیشه به اهمیت این جمله پی می‌برم."رنج انسان در تمنای اوست."
اگه بلد نباشی چطور از چیزایی که الان داری لذت ببری، در آینده هم هرچیز بیشتری بدست بیاری بلد نیستی ازشون لذت ببری. مشکل ما چیزهایی نیست که نداریم، مشکلمون بلد نبودن هنر لذت بردنه!
خواستن هیچوقت تمومی نداره، این خیلی برام پیش اومده که دنبال چیزی باشم و بعد از اینکه بهش رسیدم تا یه مدتی کیف کردم باهاش و بعدش برام عادی شده. از موقعیت گرفته تا وسیله‌های کوچیک و بزرگ. این انگار یه دویدن بی پایانی رو برای آدم بوجود میاره. دویدن دنبال خوشی‌های کوچیک موقت... منظورم این نیست که نباید دنبال هدف‌های خوب و عالی باشیم، انسان همواره باید رشد کنه، چیزی که مهمه اینه که سعی کنه از همین روند رشد کردنش هم لذت ببره.

🌳

دیدم 9k شدیم :) خوشحالم که اینجا رو دارم و یه سری عکس و آهنگ و... میتونم با بقیه به اشتراک بذارم. خیلی ارزشمنده برام، ممنونم که اینجایید.🫶🏻

🌟

«می‌دانی، وقتی غصه داری وقت دوبرابر می‌شود، انگاری شب نمی‌خواهد صبح شود.»

-بانوی میزبان، فیودور داستایفسکی

«نباید کسی را سرزنش کرد. یکی این جور است یکی آن جور. خیال می‌کنی می‌شود دانست که چرا دنبال این می‌رود و نه دنبال آن؟»

-بانوی میزبان، فیودور داستایفسکی

قرار تو همه عکسا این ماگِ قرمز ببینید✨

مثل همیشه چای، ماگ جدید مورد علاقم و کتاب خوندن، خیلی خوشحالم.

ببین وقتی میگم رویامه یعنی واقعاااااااااااااا رویام همینه

دیدم تو ناشناس خیلی برای تبلیغات پیام میدین. اگر از چنلی فور میکنم فقط بخاطر اینه که اون لحظه حس خوبی از اون عکس یا متن گرفتم و دوستش داشتم و میخواستم با هم لذت ببریم.✨ تبادل یا تبلیغات قبول نمیکنم.

گیاه هدیه دادن، واقعا از زیباترین کارهاست.✨

صبحتون بخیر، امیدوارم
روز خوبی داشته باشید🤍

☕️

استونر خیلی وقته تمومش کردم ولی یادم رفته بود تیکه‌هایی که دوست داشتم بزارم، واقعا دوستش داشتم و خیلی قشنگ بود. :))

«کوشید بی‌هیچ آداب و ترتیبی بخواند، برای دل خودش و صرف لذت شخصی به سراغ کتاب‌هایی برود که این همه سال خواندنشان را به تعویق انداخته بود. اما ذهنش او را راحت نمی‌گذاشت. فکر سرگردانش بر صفحه‌هایی که جلوش باز بودند آرام نمی‌گرفت و هر روز بیش از پیش متوجه می‌شد که اغلب ساعت‌ها بی‌آن‌ که چیزی ببیند به رو‌به‌رو خیره می‌شود. انگار هر لحظه ذهنش از آن‌چه می‌دانست خالی می‌شد و اراده‌اش به هیچ تنزل می‌یافت. گاه احساس می‌کرد چون برگی میان زمین و آسمان معلق است و دست‌ و پا می‌زند تا خود را به چیزی بیاویزد.حتی به درد هم راضی بود، تا در او رسوخ کند و او را به زندگی بازگرداند.»

-استونر، جان ویلیامز

«نیاز بیشتری به مطالعه احساس می‌کرد. گاه، غرق در مطالعه، فکر کتاب‌های ناخوانده مثل آوار بر سرش خراب می‌شد و این فکر که زمان کافی برای خواندن این همه کتاب و آموختن این همه مطلب را ندارد آرامشی را که به زحمت به دست آورده بود تباه می‌کرد.»

-استونر، جان ویلیامز

«زندگی همینه، مثل یه چرخ همین‌طوری می‌چرخه و می‌چرخه و هیچ‌وقت هم نمی‌ایسته، عجیبه... عجیب.»

-استونر، جان ویلیامز

این روزا اینقدر اسمون خوشگله که باید حواست باشه وقتی راه میری نخوری به جایی، چون جدی اصلا نمیشه ازش چشم برداشت😭

🛸

آسمون امروز واقعا>>>>

اسم سریال/ Family by Choice
تا الان خیلی قشنگ بوده و به شدت پیشنهاد میکنم ببینید😭

تنها محتوایی که دارم:

تمرین.

⭐️

خیلی زیاد دلتنگ طبیعتم😭