vkive

چای از من
کتاب با تو
دوربین از من
دو جفت پای پیاده داریم
برای امروز مقصد مشخص نکنیم، نظرت چیست؟

لعنت به اون وقتی که حس میکنی دیگه نمی‌شناسیش.

انقدر ‌کار دارم که فقط "یا خدا".

با رفیقتون همکار نشید یا اگر میشید، انتظار اینکه هر بار بهم نگاه می‌کنید و لبت‌هاتون کش میاد رو داشته باشید.

چقدر ایده‌ی به تحریر در نیامده دارم.

در ستایش کلمات، قدرت حروف، وقتی می‌فهمی در برگیرنده‌ی چه انرژی عظیمیه و تماماً در دست توئه تا هدایتش کنی، واقعا نمیشه چیز در خور و مناسبی گفت؛ فقط میشه درکش کرد.

لعنت بهش، دلم می‌خواد نان استاپ نویسندگی رو ستایش کنم.

نویسنده‌ها جدا می‌تونن به‌شدت خارق العاده و عجیب باشن، با چیزهایی ایده میگیرن و بهشون الهام میده که ذهن عموم مردم حتی ذره ای بهش توجه هم نمی‌کنه. جوری غرق در دنیایی میشن که می‌خوان به تحریر درش بیارن که زندگی حال حاضرشون غیرواقعی بنظر میرسه. به گونه‌ای با کرکتری که خلق کردن ارتباط برقرار می‌کنن و بخشی از خودشون رو برای روح بخشیدن بهش هدیه میدن که انگار فرزندشون رو راهی زندگی و آینده‌ش می‌کنن. نویسندگی و نویسنده بودن واقعا جالب، بی‌انتها، زیبا و کمی غم‌انگیزه. اینکه فقط خودت می‌دونی گوشه‌ی ذهنت، قصه‌ی کرکترهات، هیچ وقت به پایان نمی‌رسه و انگار خودشون بهت نشون میدن دارن چجوری زندگیشون رو می‌سازن.

کاش واقعا می‌شد این جمله‌ی مارک منسن رو همیشه جلوی چشمم بذارم که میگه: "خیلی چیزها ارزش تره خورد کردن ندارن."

و در نهایت می‌فهمی 99 درصد مسائل ارزش ذره ای به خطر انداختن سلامت جسم و روحت رو نداشته و تو به هیچ وجه نباید استرس ها و دردهات رو درون خودت حبس می‌کردی.

تو این هوا برید تجریش آش/حلیم بخورید، کیف کنید.

03.08.25

آسمان امروز زیباست.
هوا عجیب دلبره.
شلوغی تجریش به دلم نشست،
آش خوردن کنار بچه‌ها خیلی چسبید.
برای امروز و شاید روزهای بعد، همه‌ی مشکلات برن به جهنم.

هوای پاییز هم عجیب مرموز و گمراه کننده‌س.
باعث میشه دلت یار بخواد، از طرفی تنهایی هم خیلی بهت کیف میده.

اگر تلگرام کیفیت عکس ها رو پایین نیاره شادمان میشم.

- لاهیجان 🌱
تابستان 1403

اگه کلا با یه چیز تا آخر عمر می‌تونستم غذا درست کنم، قطعا انتخابم "سیب‌زمینی" بود چون لعنتی، توی هر حالتی خوشمزه و دلبره.