✍ویرجینیا وولف
🔹در نگارگری ایرانی با نوعي نمونه آفريني آرماني مواجهیم . نگارگران ايراني پيوسته مفاهيم خاص خود را از تصوير ارائه كرده اند و با تاكيد بر دو بعد نمايي و هماهنگي عناصر، اشياء را آن گونه كه بايد باشند تصوير كرده اند، نه آنگونه كه هستند. برخلاف هنر كلاسيك، هنر نگارگری، بازتاب صورت و عالم مثالي در مظاهر تصويري خويش و تجلي دنياي آرماني و تجريدي كه قابل ملموس نيست، مي باشد. از اين روي نيازی به رعايت قواعد هنرهاي ديداري همچون "مناظر و مرايا" و "سايه روشن" نديده است و جهان آرماني خويش را مجرد از قواعد حسّي و واقعيت عيني ملموس اين جهاني به نمايش در آورده است.
✍ آدمین
@tabrizschoolofpersianpainting