❇️مبحث سکوت
سکوت عارفانه :
سکوت عرفانی، مهمترین رکن سیروسلوک است. خود خاموشی ضمیر یک تجربه عرفانی است که در آن امر واحد مشهود میگردد. چون شما در خاموشی ضمیر و سکوت باطنی هیچ مفهومی ندارید و این حالت، حالت شهود خداوند است؛ بنابراین تجربه سکوت ذهنی، اتفاق شگفتانگیزی است که همان تجربه شهود خداوند است، چون خداوند شبیه هیچ چیز نیست و اگر ففط توجه به عدم کنید یعنی به خدا اندیشیدهاید.
♦️ عرفا مضامین بلندی درباره سکوت ضمیر و به هیچ نیندیشیدن دارند. غایت سلوک عرفانی فنا است و فنا حالت شخصی است که ضمیر او خاموش شده است و در آن حالت هیچ چیز نمیفهمد، فنا اوج بودن است و ذهن در این حالت در اوج آگاهی است.
♦️غایت عرفان، یکی شدن با هستی مطلق و درک حضور است؛ درک ماهیت فنا با فهم خاموشی ضمیر که خاموش کردن همه خواستهها و فراموش کردن تمام دانستهها هست ممکن میشود.
♦️به دیگر سخن در حالت خاموشی ضمیر یا سکوت محض است که ذهن از کثرات که به صورت مفاهیم تصاویر و احساسات رخ مینماید تهی میشود و در موقعیت آگاهی مغز قرار میگیرد. این حالت همان ادراک وحدت و یگانگی هستی است که عارف آفاقی در آفاق آن را به شکل محسوس در مییابد و عارف انفسی در آیینه نفس خویش نظارهگر آن هست. ذهن در حالت خاموشی ضمیر پاک و صاف ساده و بینقش است از همین رو کمال تشبه را با موضوع شناسایی که اقلیم توحید و وحدت است دارد.
♦️مایستر اکهارت فیلسوف آلمانی در این رابطه مینویسد:
«همه امور و صور آنها را که کسب کردهای فراموش کنی و هرچه بیشتر بتوانی از مخلوقات و صورت آنها رهایییابی به این امر نزدیکتر شده، آمادگی بیشتری برای دریافت آن پیدا کردهای اگر میتوانستی یک لحظه از همه این امور غافل شوی در آن صورت میتوانستی به غفلت و فراموشی بدن خویش برسی در این حالت دیگر نه حافظه کار میکند نه فاهمه نه حواس و نه سایر قوایی که مدیر بدنند. به این طریق انسان باید از حواسش بگریزد قوایش را به درون ببرد و در پی غفلت از همه اشیا باشد.
📕 منبع :کتاب #رهروان_تنها ص ۷۵۵
----------------------------
✅ اطلاع از جزییات کتاب در کانال زیر :
https://t.me/+7mCt2qpQb0pkNjNk