Stuff

سلام خوب هستید؟
این کانال یوتوب منه که توش درمورد کتاب‌ها حرف می‌زنم https://youtu.be/6denHUcN0Nw
اگر دوست داشتید سابسکرایب کنید و ویدیوها رو تماشا کنید و به بقیه هم معرفی بکنید.

این هم کانال تلگرامی هست که توش درمورد یوتوب حرف می‌زنم
https://t.me/ParReads

خدانگهدار.

📣 اگر تا پایان ماه می، تعداد امضاکنندگان دادخواست (Petition) درخواست لغو ریاست رژیم در مجمع سازمان ملل به ۱۰۰ هزار نفر برسد، امکان ارائه قطعنامه‌ای با همین موضوع به شورای حقوق بشر سازمان ملل که در تاریخ ۱۳ جون شروع خواهد شد، وجود دارد.

🔻 لطفا این دادخواست را امضا کنید و نشر دهید.

فکر کنم اینجا رو آرشیو بکنم و برای فوروارد مطالب انقلابی بقیهٔ کانال‌ها ازش استفاده کنم (پس اگر پست پین شده رو خوندید، می‌تونید لفت بدید و نکران از دست دادن چیزی نباشید.) و کوچ کنم به کانال جدید.

اگر همو می‌شناسیم، این فرصت استثنایی برای رها شدن از شر غرغرهای من رو از دست ندید، راحت راحت باشید و اگر دوست ندارید، جوین نشید. در واقع اگر شما باهام معذبید احتمالا منم باهاتون معذبم و اگر جوین نشید حتا بهتر هم هست برام.
ولی علی‌الحساب تا فردا صبح که مغزم بهتر کار بکنه، کانال جدید:

3535

«آلمانی با اشکان» یک ویدیو داره در یوتوب که دقیقاً برای ۱۰ سال پیشه و اونجا می‌گه «من الان اینترنت ندارم این لغت رو چک کنم، شاید شما ۱۰ ساله دیگه که این ویدیو رو تماشا می‌کنید بهم بخندید که اینترنت می‌تونه در دسترس نباشه».

‏بله آقا اشکان. می‌خندیم. بدجوری هم می‌خندیم.

@bayanz

“ما نوجوان‌ها، بچه نیستیم که اینطوری درموردمون حرف می‌زنی!”

من چاکر شما هم هستم، اما به عنوان کسی که در نوجوانیش کم اشتباه نکرده، دارم بهتون میگم که وقتی بزرگ‌تر یا پیرتر شدید، هر چقدر تعداد دفعاتی که عصبانیت می‌گید “چرا فلانی من رو به فلان کار تشویق کرد؟ من بچه بودم نمی‌دونستم ولی اون که بزرگ‌تر بود چرا رعایت نکرد؟” کمتر باشه، کمتر مجبورید پول تراپی بدید و با زخم‌های قدیمیتون در جدال باشید.

در نهایت این که اگر منظور و مخاطب حرفم رو متوجه شدید که هیچی، اگر متوجه نشدید هم که خب خوشبحالتون و آفرین بهتون که در معرض محتوای اعصاب‌خردکن قرار نگرفتید.

“بابا این که چیزی نیست همه انجامش میدن!”

خب باشه! اگر همه انجامش میدن پس اینقدر توی بوق و کرنا کردن نداره انجامش. بشینید انجامش بدید دیگه.

“کسی که بخواد رفتار آسیب‌زایی رو انجام بده بلاخره انجامش میده چه ما پروموتش بکنیم چه نکنیم.”

آره درسته. کسی که بخواد سیگاری بشه، اگر امروز نشه، سال دیگه میشه. و راستش برام هم مهم نیست که کی سیگار میکشه یا ممکنه دیابت بگیره یا هرچیز دیگه ای.
مسئله‌ای که برای من مهمه اینه که هرکس میتونه این کارها رو با تصمیم و اراده و اختیار خودش انجام بده ولی پروموت این رفتارها، افراد underage رو تشویق به عملی می‌کنه که شاید واقعا تصمیم و اراده به انجامش ندارند. اگر شما به سن قانونی رسیدید I couldn’t care less که با خودتون و زندگیتون و سلامتی‌تون دارید چی کار می‌کنید.

“حالا خودت زندگیت سالم و خالی از هر عادت آسیب‌زاست؟”

نه اصلا اینطور نیست، اما تمام سعیم رو می‌کنم که رفتارهای ناسالمم رو پروموت نکنم و اگر جایی فهمیدم که اشتباهی کردم جبران یا اصلاحش کنم.

به عنوان مخاطب محتوا:
باید حواسمون باشه که وقتی کسی رو دنبال می‌کنیم و دوستش داریم، رد فلگ‌هاش رو ایگنور نکنیم و اگر اشتباهی کردند، به خاطر تعلق خاطری که بهشون داریم معذورشون نکنیم.

به عنوان تولیدکنندهٔ محتوا (!):
باور بکنید یا نه، آدم‌های زیادی تحت تاثیر همین “نوشته‌های شخصی” ما هستند و تعداد نسبتا خوبی از این افراد، نوجوان و افراد underage هستند و شما در قبال تاثیری که روی اون افراد می‌ذارید مسئولید. من مخالف آزادی بیان نیستم ولی “بیان” یک مسئله با “پروموت” اون مسئله متفاوته و ما به عنوان کسی که داره خونده میشه و مخاطب داره، حق نداریم هر چیز آسیب‌زایی رو پروموت کنیم چون خودمون باهاش موافقیم یا فکر می‌کنیم کوله.

من هم این که زندگی و عادات شخصی هرکس به خودش مربوطه و نباید توش دخالت کرد رو قبول دارم، حتا این رو هم قبول دارم که اگر یه آدم بالغ دلش خواست به خودش آسیب بزنه و می‌دونست اون کارش آسیب‌زاست، من حق دخالت در تصمیمش رو ندارم. ولی وقتی این زندگی و عادات شخصی به صورت اگزجره در یک تریبون نسبتا بزرگ در گوش افراد زیادی (که مطمئنا بینشون نوجوان و افراد زیر سن قانونی هست.) فریاد زده میشه، دیگه نمیشه گفت که فلان رفتار، یک انتخاب شخصیه و کسی حق انتقاد بهش رو نداره.

به عنوان کسی که پنج سال از عمرش رو داره درمورد سلامتی درس می‌خونه، همیشه برام جدا کردن رشته‌م از زندگی روزمره آسون‌ترین کار نبوده. کوچک‌تر که بودم ممکن بود وسط غذا خوردن به خودم اجازه بدم به نفر روبروییم بگم “ببین اینی که داری می‌خوری خود دیابته!” یا “نمک‌پاشو نمیارم اگه فشار خون می‌خوای خودت پاشو بیارش.” و از این دست خرف‌های رو اعصاب. یکم که گذشت دیدم شدم یک باکس نکات سلامتی متحرک که از هر چیزی می‌تونه بیماری و تشخیص بکشه بیرون. بعد از اون تصمیم گرفتم وقتی جایی نقشم کادر درمان/ کارآموز درمان نیست، نکات سلامتی‌م رو برای خودم نگه دارم و فقط اگر ازم سوال شد یا اگر جون عدهٔ زیادی بابت یک عادت فردی در خطر بود درموردش نظرمو بگم. چون همه می‌دونن نوشابه ضرر داره و سیگار سرطان ریه میاره و…
با این مقدمه می‌خوام درمورد مسئله‌ای حرف بزنم، هدفم از پست بعدی تخریب کسی نیست، فقط فکر می‌کنم به عنوان کسی که اینجا تریبونی داره، حق دارم نظرم رو بگم و تلنگر بزنم به آنان که می‌اندیشند :))

TW: محتوای پزشکی
وقتی میگی اطفال فکر می‌کنی قراره چند تا بچهٔ گوگولی ببینی و لپاشونو بکشی و بیای خونه، ولی می‌بینی انسان‌هایی که حتا زبون ندارند از خودشون و حقشون دفاع کنند، دارند رنج‌ها و دردهای بزرگی رو متحمل میشن و حتا نمی‌تونن اون رو بیان کنند.

TW: محتوای پزشکی
از این یک ماه بخش اطفال رفتن چیزی که فهمیدم این بود که از رییس بیمارستان تا استاد تا رزیدنت تا اینترن تا دانشجو هر ساعت دارند حداقل به انصراف فکر می‌کنند و این در حالیه که بار درمانی یک سوم پایینی کشور روی نقشه، روی یک بیمارستان و تعداد محدودی متخصص اطفاله. نگلِکت و ابیوز بیداد می‌کنه. اهمیت ندادن به سلامت فرزند یک مسئلهٔ عادی شده. بچه‌ها نفس ندارند یا کم دارند برای کشیدن و خانواده‌هاشون پول ندارند یا کم دارند برای درمان بچه‌هاشون و دارو نیست یا اگر هست کمه و در عین حال مراقبت‌های پیش و حین بارداری افتضاحه و بچه‌هایی که به خاطر غفلت والدینشون از اول زندگی دارن عذاب می‌کشن اینقدر زیادن که وقت برای گریه‌کردن برای همه‌شون پیدا نمیشه. و دارم فکر می‌کنم که تمام این مسائل تقصیر همونیه که می‌دونیم. تمامش.

اونایی که رنج حجاب گرفتن برای کسی که قبولش نداره رو متوجه نمیشن و میگن “حالا یه تیکه پارچه‌س بپوشین دیگه!”، یه حالتی مثل این عکس مسیه، منتها برای اغلب عمرمون.

Stuff pinned Deleted message

ولی امروز عینا اون دیالوگ مردیث توی گریز آناتومی بودم که برمیگرده به الکس میگه حس میکنم یکی از اون افرادی هستم که اونقدر بیچاره‌ست که نمیتونه اطراف آدمای نرمال باشه؛ انگار قراره آدمای شاد رو آلوده کنم...

یه جاهایی بهم شوک‌هایی وارد میشه که کرش می‌کنم و برمی‌گردم به آخرین جایی که سیو شده.