💠کسب سه صفت عالی به برکت کمال عقل
این چند جمله مواعظ شفا بخش را هم از حضرت امام کاظم (علیه السلام ) بشنویم که می فرماید:
(مَنْ أَرَادَ الْغِنَى بِلا مَالٍ)؛
کسی که می خواهد بدون داشتن مال و ثروت بی نیاز [از مردم] باشد.
روی همین جمله تأملی بفرمایید، همه ثروتمند بودن و مالدار بودن را تنها راه بی نیازی می دانند و آدم تهی دست از مال و ثروت را نیازمند به مردم می شناسد اما از نظر امام (علیه السلام)بی نیازی به مال و ثروت نیست زیرا هستند کسانی که پولدارند اما روحاً گدا صفتند و همیشه خودشان را محتاج می بینند و پیش هر پولدار که می رسند اظهار تذلّل می کنند و به هر زورداری تملّق می گویند. از آن طرف هم کسانی هستند که دستشان از مال دنیا تهی است اما روحشان سرشار از عزّت نفس و مناعت طبع و بی نیازی است نه به پولداری تذلّل می کنند و نه به زورداری تعلق می گویند و روحاً خود را بی نیاز از همه کس میدانند.
(وَ رَاحَةَ الْقَلْبِ مِنَ الْحَسَدِ)
وکسی که می خواهد قلبا حسود نباشد و در تنگنای خوی زشت حسد قرار نگیرد و از اینکه دیگران در شئون زندگی پیش افتاده اند و او عقب مانده است احساس هیچگونه فشار و ناراحتی روحی نکند.
(وَ السَّلَامَةَ فِي الدِّينِ)؛
و کسی که می خواهد در دینش سالم بداند و از لحاظ اعتقادیات و اخلاق و برنامه های عملی آسیب پذیر نباشد و از
هجمه ی انحرافات مذهبی صدمه ای نبیند.
آری کسی که میخواهد این سه صفت بسیار عالی انسانی را به دست آورد :
( فَلْيَتَضَرَّعُ إِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فِي مَسْأَلَتِهِ بِأَنْ يُكَمِّلَ عَقْلَهُ):
باید در مقام تقاضا و خواهش از خدا و دعا، تضرّع به درگاه خدا برده و با جدّ تمام از خدا بخواهد که عقلش را کامل گرداند.
(فَمَنْ عَقَلَ قَنِعَ بِمَا يَكْفِيهِ وَ مَنْ قَنِعَ بِمَا يَكْفِيهِ اسْتَغْنَى وَ مَنْ لَمْ يَقْنَعْ بِمَا يَكْفِيهِ لَمْ يُدْرِكِ الْغِنَى أَبَداً) [۱]
پس کسی که عقل در وجودش حاکم شد، به آنچه از وسایل زندگی که کفایتش میکند قانع میشود و کسی که به آنچه دارد و کفایتش میکند قانع شد مستغنی و بی نیاز از دیگران می گردد و کسی که به آنچه دارد و کفایتش میکند قانع نشد، هرگز روی استغناء و بی نیازی را نخواهد دید.
زیرا به هر مقدار از مال و ثروت که برسد، باز ثروتمندتر از خود را می بیند و هوس به دست آوردن آن مقدار زیادتر در دلش پیدا می شود و قهرا برای همیشه خود را نیازمند می بیند و احساس دلت در پیش دیگران می کند.
.........
۱-کافی جلد۱ صفحه ۱۸
📚صفیر سعادت شماره ۰۰۲۴ [سلسله مباحث معارفی]آیت الله سید محمد ضیاءآبادی
https://t.me/safirehedayaat
این چند جمله مواعظ شفا بخش را هم از حضرت امام کاظم (علیه السلام ) بشنویم که می فرماید:
(مَنْ أَرَادَ الْغِنَى بِلا مَالٍ)؛
کسی که می خواهد بدون داشتن مال و ثروت بی نیاز [از مردم] باشد.
روی همین جمله تأملی بفرمایید، همه ثروتمند بودن و مالدار بودن را تنها راه بی نیازی می دانند و آدم تهی دست از مال و ثروت را نیازمند به مردم می شناسد اما از نظر امام (علیه السلام)بی نیازی به مال و ثروت نیست زیرا هستند کسانی که پولدارند اما روحاً گدا صفتند و همیشه خودشان را محتاج می بینند و پیش هر پولدار که می رسند اظهار تذلّل می کنند و به هر زورداری تملّق می گویند. از آن طرف هم کسانی هستند که دستشان از مال دنیا تهی است اما روحشان سرشار از عزّت نفس و مناعت طبع و بی نیازی است نه به پولداری تذلّل می کنند و نه به زورداری تعلق می گویند و روحاً خود را بی نیاز از همه کس میدانند.
(وَ رَاحَةَ الْقَلْبِ مِنَ الْحَسَدِ)
وکسی که می خواهد قلبا حسود نباشد و در تنگنای خوی زشت حسد قرار نگیرد و از اینکه دیگران در شئون زندگی پیش افتاده اند و او عقب مانده است احساس هیچگونه فشار و ناراحتی روحی نکند.
(وَ السَّلَامَةَ فِي الدِّينِ)؛
و کسی که می خواهد در دینش سالم بداند و از لحاظ اعتقادیات و اخلاق و برنامه های عملی آسیب پذیر نباشد و از
هجمه ی انحرافات مذهبی صدمه ای نبیند.
آری کسی که میخواهد این سه صفت بسیار عالی انسانی را به دست آورد :
( فَلْيَتَضَرَّعُ إِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فِي مَسْأَلَتِهِ بِأَنْ يُكَمِّلَ عَقْلَهُ):
باید در مقام تقاضا و خواهش از خدا و دعا، تضرّع به درگاه خدا برده و با جدّ تمام از خدا بخواهد که عقلش را کامل گرداند.
(فَمَنْ عَقَلَ قَنِعَ بِمَا يَكْفِيهِ وَ مَنْ قَنِعَ بِمَا يَكْفِيهِ اسْتَغْنَى وَ مَنْ لَمْ يَقْنَعْ بِمَا يَكْفِيهِ لَمْ يُدْرِكِ الْغِنَى أَبَداً) [۱]
پس کسی که عقل در وجودش حاکم شد، به آنچه از وسایل زندگی که کفایتش میکند قانع میشود و کسی که به آنچه دارد و کفایتش میکند قانع شد مستغنی و بی نیاز از دیگران می گردد و کسی که به آنچه دارد و کفایتش میکند قانع نشد، هرگز روی استغناء و بی نیازی را نخواهد دید.
زیرا به هر مقدار از مال و ثروت که برسد، باز ثروتمندتر از خود را می بیند و هوس به دست آوردن آن مقدار زیادتر در دلش پیدا می شود و قهرا برای همیشه خود را نیازمند می بیند و احساس دلت در پیش دیگران می کند.
.........
۱-کافی جلد۱ صفحه ۱۸
📚صفیر سعادت شماره ۰۰۲۴ [سلسله مباحث معارفی]آیت الله سید محمد ضیاءآبادی
https://t.me/safirehedayaat
