Доктор хонасига чақирди:
- энди яширишни хожати йўқ, эрингни бошида ўсимта пайдо бўлган, буни рак дейишади.
- тузаладиларми, ахир сизни яхши шифокор дейишдику, тузатасиз а? Келинликда таққан тиллоларим бор, сотиб пулини бераман, фақат тузатиб беринг.
- ҳаракат қиламиз, шифо Аллоҳдан, пулинг керакмас, фақат дориларга кўп пул кетади, тузалмаса ҳам пулсиз, ҳам эрсиз қолишинг мумкин.
- бу нима деганингиз, эрим ўлмайди, у албатта тузалади, тузалади, эй Аллоҳим, эримга шифо бергин.
- эрнгни ота - онасига айт, ана ўшалар боласи учун дориларга пул топсин, Тошкенга даволанишга жўнатамиз, бизда апаратуралар эски, Тошкентдаги эса янги.
Яна қайнотамни чақирдим, холатни доктор тушинтириб айтди.
- чет элдаги ўғлим анчадан бери иши юрмай пул жўната олмаяпти, яна биттасини хотини ошхонада ишлаб аранг рўзғор қилаяпти, келин сан хозирча тиллаларингни сотиб ишлатиб тур, кейин бир йўлини қилармиз.
Доктор холатни тушунди шекилли:
- уч тўрт кун шу ерда ётсин, сизлар пулни ҳаракатини қилинглар, кейин Тошкентга жўнатамиз деди.
Уйга қайтиб тиллоларимни 750 доллорга сотдим, болаларимни ота уйимга олиб бориб қўйдим.
Икки кундан сўнг Тошкентга жўнадик. Ҳаётимда Намангандан ташқарига чиқмагандим, Тошкент катта шаҳар экан.
Шифохонага ётқаздик, текширувлар яна бошқатдан қилишди:
- операция қилиш керак, пулларинг етмайди, яхшиси порталга чиқ, мен йўл - йўриғини ўргатаман, зора омадинг келиб ёрдам беришса.
Доктор аёл ёрдамида порталга "чиқдим", Аллоҳ ишимни ўнглади, портал орқали бир сўм ҳам сарф қилдирмай операция қилдириб беришди.
Аммо шунда ҳам баъзи камёб дориларни аптекадан олишга тўғри келди.
Бир ой деганда уйга қайтдик, эримни холати яхши бўлгандек эди.
Аммо ўн кундан сўнг яна оғриқлар бошланиб энди эрим умуман қувватдан кетди. Энди у хатто ўтиришгаям қуввати қолмаганди.
Тушкунликка тушмадим, Аллоҳдан сўраб меҳр билан парвариш қилавердим.
Эримни ўртоқлари, узоқ яқин қариндошлар тез - тез хабар ола бошлашди.
- онаси, дадамни чақир, туғилиб ўсган уйимга олиб кетсин, жудаям уйга боргим келяпти.
Қайнотам ҳам қўнғироқ қилишим билан етиб келди.
- келин, сен ҳам чарчадинг, майли уйимизда бирор ҳафта турақолсин, бугунча сен дамингни олиб эртага бориб ўша ерда қарайверасан.
Мен рози бўлдим, чунки қаерда бўлса ҳам, нима бўлса ҳам эрим тузалиб қолса бўлди эди.
Эримни олиб кетишганидан сўнг хуфтонни ўқидимда чарчаганимдан дарровда уйқуга кетдим.
Қотиб ухлаб қолган эканман, телефонимни тинмай жиринглашидан чўчиб уйғондим, қарасам соат тунги 2 бўлган экан, овсиним экан.
- ҳа тинчликми, эрим тузуклами, нима бўлди.
- тез етиб келаркансиз, кийимларидан ҳам ола келинг.
Ё Аллоҳ, наҳотки....., йўқ, бўлиши мумкин эмас, мени эрим ўлмаслиги керак, ахир тўртта боламни бир ўзим қандай боқаман.
- алоо, кийим опкелиш эсиздан чиқмасин хопми?
Овсинимдан нима бўлганини аниғини сўролмай қолдим, у телефон гўшагини қўйиб бўлганди.
Болалар уйқуда бўлса, девори йўқ ховлидаман, қайнотамники уйимиздан 3 километрча нарида бўлса, уни устига ярим тунда қандай бораман деган ҳаёл зув этиб ўтдида қанақадир куч ўрнимдан туриб токчадаги эримни кийимларини олиб йўлга чиқишимга ундади.
Билган дуоларимни ўқиб дам югуриб, дам хансироқни босиш учун қадамимни секинлатиб қайнотамни уйига етиб бордим.
Қайнотамникига яқинлашганим сари юрагим хапқириб урар, ҳозир киришим билан мени қандай дахшатли холат кутиб олишини ўйлаб дарвозани таққиллатдим.
Овсиним дарвозани очдида:
- опа, мунча кеч қолдиз, ичкарида кутиб туришибди, тезроқ киринг дедида ўз хонаси томон кетди.
Овсинимни юзидаги хотиржамлик аломатини кўриб хавотирим бир оз тинчланди.
Келганимни билиб қайиним хонасидан чиқдида:
- шу акамни касаллигини билиб туриб бу ерга жўнатишиз шартмиди, боринг олдига киринг, ҳамма ёқни булғаб саситиб юборди, деди.
Қайнимни гапи менга малол келишди, ахир акангизку бу киши дегим келдию, унга жавоб ҳам бермадим, аммо бу таънаси менга умид бағишлади, хайрияте, тирик эканлаку, алхамдулиллах дея ичимда суюниб ичкарига кирдим.
