کانال اختصاصی رضا نصری

در روزنامه «ایران»:

ایران به تهدید و فشار پاسخ نمی‌دهد
رضا نصری: 

تفاوت فاحشی میان آنچه ترامپ به صورت شفاهی بیان کرد و آنچه در یادداشت امنیت ملی صادر کرده وجود دارد. در بیان، ترامپ مدعی است خواستار موفقیت ایران است و صرفاً قصد دارد اطمینان حاصل کند که ایران به دنبال سلاح هسته‌ای نیست. اما در متنی که صادر شده نه تنها دامنه توقعات او گسترده‌تر است بلکه ایران را عملاً متهم به تأمین مالی عملیات ۷ اکتبر می‌کند و مؤلفه‌های جدیدی به سیاست فشار حداکثری - که در سال ۲۰۱۸ آغاز کرد - به آن اضافه می‌کند. در چنین بستری، قابل انتظار بود با واکنش مثبتی از سوی ایران مواجه نشود. ایران هرگز به تهدید و فشار پاسخ نمی‌دهد و اگر ترامپ صادقانه اهل تعامل باشد، می‌بایست در اولین اقدام - به جای تشدید فشار بر ایران - یک گام عملی در جهت رفع تحریم‌ها بردارد. حتی اگر ترامپ به یک اقدام سیاسی معنادار - مانند خروج سپاه از فهرست سازمان‌های تروریستی وزارت امور خارجه - یا لغو تحریم‌های شخصیت‌های حقوقی سیاسی ایران مبادرت می‌کرد، ممکن بود شاهد واکنش متفاوتی از سوی ایران باشیم‌.

حقیقت این است که ترامپ در دوره اول ریاست‌ جمهوری خود، با خروج از برجام، اعتبار ایالات متحده را در حوزه انعقاد معاهدات بین‌المللی نابود کرد و امروز نمی‌تواند به راحتی - به صرف ایراد چند جمله - این اعتبار را بازسازی کند. آنچه در بیانات رهبری مشهود بود، این است که ایران در برابر آمریکا رفتار مشابه ‌و متقابل از خود نشان خواهد داد. پیش از این نیز کنش‌ها و واکنش‌های ایران بر همین اصل استوار بود. در واقع، تصور اینکه آمریکا بتواند فشارهایش را افزایش دهد و در عین حال انتظار داشته باشد که ایران واکنش مثبتی نشان دهد، کاملاً نادرست و بی‌اساس است. ادامه این تصور غلط در میان سیاستمداران آمریکایی، در آینده نیز منجر به سوءمحاسبه خواهد شد. اگر واشنگتن به‌دنبال مدیریت تنش با ایران است، باید رویکرد واقع‌بینانه‌تری اتخاذ کند.

Iran FM Aaraghchi's reaction to Donald Trump's statements:

"Regarding the statements made last night by the President of the United States, I believe that maximum pressure has been a failed experiment, and any attempt to reapply it will only lead to another failure.

If the main issue is ensuring that Iran does not pursue nuclear weapons, this is entirely achievable—it is not a difficult matter. Iran has been a committed member of the NPT. Iran's stance on this issue is completely clear. Moreover, the Supreme Leader’s fatwa [decree on the prohibition of acquiring nuclear weapons and WMDs] exists, which has provided clear guidance for all of us on this matter.

جواد ظریف در نشست رونمایی از «سیاست‌نامه» به کدام کتاب اشاره کرد؟

در نشست رونمایی از سیاست‌نامه راهبرد وفاق برای تأمین امنیت ملی، محمدجواد ظریف، معاون راهبردی ریاست‌جمهوری، در توضیح نقش «روایت» در روابط بین‌الملل، به کتاب ارتباط صهیونیستی اثر آلفرد لیلینتال اشاره کرد. او این کتاب را نمونه‌ای برجسته از آثاری دانست که به بررسی نحوه شکل‌گیری، تثبیت و تحمیل روایت‌های مسلط در نظام بین‌الملل می‌پردازند.

ارتباط صهیونیستی کتابی انتقادی است که به نقش و نفوذ صهیونیسم در سیاست جهانی می‌پردازد. لیلینتال در این اثر استدلال می‌کند که صهیونیسم، با استفاده از لابی‌های قدرتمند و شبکه‌های تأثیرگذاری، توانسته است سیاست‌های بین‌المللی را به نفع خود جهت‌دهی کند. او تأکید دارد که این نفوذ نه‌تنها بر دولت‌ها، بلکه بر رسانه‌ها، افکار عمومی و حتی نهادهای بین‌المللی تأثیر گذاشته و مانع از شکل‌گیری گفتمان‌های انتقادی درباره اسرائیل شده است.

ظریف با اشاره به این کتاب، بر ضرورت شناخت و مقابله با روایت‌های ساختگی که بر واقعیت ایران سایه افکنده‌اند تأکید کرد و این موضوع را در چارچوب راهبردی سیاست‌نامه مورد بحث قرار داد.

ترامپ در کنفرانس مطبوعاتی با نتانیاهو:

من می‌خواهم ایران صلح‌آمیز و موفق باشد. از انجام این کار متنفر بودم. یک بار قبلاً این کار را انجام دادم، و ما آن‌ها را به سطحی رساندیم که دیگر قادر به تأمین مالی نبودند. آن‌ها مجبور بودند برای بقای خودشان تلاش کنند و هیچ پولی نداشتند. آن‌ها عملاً ورشکسته شده بودند. و همان‌طور که گفتم، آن‌ها هیچ پولی برای حزب‌الله نداشتند، هیچ پولی برای حماس نداشتند، هیچ پولی برای هیچ نوع تروریسمی نداشتند، برای ۲۸ سایت تروریستی – اگر بخواهید آن را این‌گونه بنامید – هیچ پولی نداشتند. آن‌ها مجبور بودند تنها بر خودشان تمرکز کنند و به رفاه خودشان برسند. و آن زمان از انجامش متنفر بودم، و حالا هم به همان اندازه متنفرم.
و این را می‌گویم، و این را خطاب به ایران که با دقت گوش می‌دهد، می‌گویم: من دوست دارم بتوانیم یک توافق عالی داشته باشیم، توافقی که شما بتوانید به زندگی خود ادامه دهید و به شکوفایی برسید. شما به شکوفایی خواهید رسید. مردم ایران، مردمی شگفت‌انگیز، سخت‌کوش، زیبا، و واقعاً یک گروه باور نکردنی از مردم هستند. من آن‌ها را خوب می‌شناسم. دوستان زیادی از ایران دارم و بسیاری از دوستانم که آمریکایی هستند، اصالتاً ایرانی‌اند و به ایران بسیار افتخار می‌کنند. اما فقط برای اینکه متوجه شوید، من از انجام این کار متنفر بودم، و امیدوارم بتوانیم کاری انجام دهیم که این وضعیت به یک فاجعه تبدیل نشود. من نمی‌خواهم چنین اتفاقی بیفتد. من واقعاً خواهان صلح هستم و امیدوارم که بتوانیم به این هدف برسیم.
اما آن‌ها نباید سلاح هسته‌ای داشته باشند. این بسیار ساده است. من هیچ محدودیتی تعیین نمی‌کنم، اما یک چیز را نمی‌توانند داشته باشند: آن‌ها نباید سلاح هسته‌ای داشته باشند. و اگر فکر کنم که آن‌ها به سمت داشتن سلاح هسته‌ای می‌روند، با وجود تمام آنچه که گفتم، فکر می‌کنم این برایشان بسیار بد خواهد شد. اما از سوی دیگر، اگر بتوانند ما را متقاعد کنند که چنین قصدی ندارند – و امیدوارم که بتوانند – این کار بسیار آسان است، واقعاً کار بسیار آسانی است. در آن صورت، فکر می‌کنم آینده‌ای باورنکردنی در انتظارشان خواهد بود.

نتانیاهو – چوپان‌ دروغگوی نسل‌کش – در واشنگتن مشغول لابی‌گری است تا یک جنگ دیگر در خاورمیانه را به آمریکا بفروشد. استدلال‌های او:

- ایران آن‌قدر ضعیف است که توان پاسخگویی ندارد.

- ایران ناامید و به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای است.

- مردم ایران از فشار حداکثری و بمباران خارجی استقبال خواهند کرد.

- جنگ، تمیز، سریع و بدون پیامد است.

- دیپلماسی اتلاف وقت است.

- ایران تهدیدی برای موجودیت آمریکاست.

به این روایت دروغ در نشریه هیل پاسخ داده‌ام

🔸 واکنش ایران به شدت پرهزینه و زیان‌بار است /ترامپ با این اقدام مهم می‌تواند حسن نیت خود را به تهران نشان دهد


رضا نصری، استراتژیست و کارشناس سیاست خارجی در #خبرآنلاین:
▫️حضور دکتر ظریف در داووس ارتباطی با مذاکرات نداشت. ایشان به عنوان یک شخصیت شناخته‌شده در صحنه بین‌المللی به این فوروم دعوت شد و با هماهنگی کامل وزارت امور خارجه در آنجا حضور پیدا کرد. حضور ایشان پیام به کشورهای غربی نبود، اما برای خنثی‌سازی روایت و اتهامات خطرناکی که توسط لابی‌های متخاصم و جریان‌های جنگ‌طلب در دنیا علیه ایران مطرح می‌شود بسیار مهم و مفید بود.

▫️به‌عنوان مثال، طرح اتهام واهی «آپارتاید جنسیتی» زمینه‌ساز  کارزارهای حقوقی علیه کشور در سطح نهادهای بین‌المللی خواهد شد. در واقع، با طرح این اتهام تلاش می‌شود واژه «آپارتاید» - که تا امروز صرفاً در مورد رژیم إسرائیل به کار گرفته می‌شود – به ایران نیز نسبت داده شود تا ایران نیز تحت فشارهای تبلیغاتی و حقوقی مشابهی قرار گیرد. در همین راستا، نسبت دادن تأمین مالی و طراحی عملیات ۷ اکتبر به ایران، توجیهی برای توقف هرگونه روند لغو تحریم‌ها خواهد بود، چراکه ادعا می‌شود منابع مالی آزادشده در راستای اقدامات «بی‌ثبات‌کننده» هزینه خواهد شد.

▫️بازگشت به فصل هفتم برای ایران پیامدهای منفی خواهد داشت، اما واکنش ایران به این اقدام نیز می‌تواند برای طرف‌های غربی به‌شدت پرهزینه و زیان‌بار باشد. در نتیجه،‌ به نفع هر دو طرف است که از ورود به چرخه تصاعدی افزایش تنش – که ممکن است به رویارویی نظامی نیز منجر شود - جلوگیری کنند. در واقع، به نظرم ایران باید سیاست «پیش‌گیری اما آمادگی» - یا به اصطلاح مرسوم Prevent but prepare - را پیش بگیرد. یعنی اولویت را بر پیش‌گیری از تشدید تنش قرار دهد اما برای سناریوهای نامطلوب نیز آمادگی کامل داشته باشد.

📌 متن کامل این گفت‌وگو را در لینک زیر بخوانید:
khabaronline.ir/xn9WM


@KhabarOnline_ir | Khabaronline.ir

در گفت‌وگو با «خبرآنلاین»:
رضا نصری

✅ از زمان انتخابات تاکنون، ترامپ در قبال ایران دو نوع موضع‌گیری داشته است: یکی مواضعی که در سخنرانی‌های عمومی و همایش‌های انتخاباتی خود مطرح کرده و دیگری اظهاراتی که در پاسخ به پرسش‌های مستقیم درباره ایران بیان کرده است. در سخنرانی‌های عمومی، او بیشتر بر این موضوع تأکید کرده که در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش ایران را از منابع مالی محروم کرده و مانع از نفوذ منطقه‌ای آن شده است، در حالی که دولت بایدن را متهم می‌کند که با سیاست‌هایش موجب تقویت ایران شده است. اما در پاسخ به سؤالات مستقیم خبرنگاران، موضعی کاملاً متفاوت اتخاذ کرده و صرفاً گفته که هدفش این است که ایران به سلاح هسته‌ای دست پیدا نکند. تاکنون، نه درباره مسائل منطقه‌ای اظهار نظری داشته، نه خط قرمزی مشخص—مثلاً در زمینه غنی‌سازی—تعیین کرده و نه حتی درباره ساختار حکومت ایران موضع‌گیری منفی داشته است. حتی در برخی اظهارات خود گفته که مایل است ایران موفق شود! با این حال، باید دید که در عمل - و پس از  رایزنی با جریانات و محافل مختلف سیاسی در واشنگتن و اعلام سیاست رسمی‌اش - رویکرد او چگونه خواهد بود.

✅ گمان نمی‌کنم برکناری افرادی مانند پومپئو و بولتون صرفاً به دلیل تنبیه یا انتقام شخصی بوده باشد، چرا که چهره‌هایی مانند تالسی گابارد نیز در گذشته مواضع بسیار تندی علیه او اتخاذ کرده بودند، اما امروز به مناصب کلیدی منصوب شده‌اند. به نظر می‌رسد که برکناری این افراد بیشتر در راستای اجرای یک سیاست خارجی انزواگرایانه‌تر انجام شده باشد، ضمن اینکه به او اجازه می‌دهد تصویر مطلوب خود —یعنی «رئیس‌جمهوری صلح‌طلب که قصد دارد به جنگ‌ها پایان دهد»— را حفظ کند.

ترامپ در دوران انتخابات بارها به این موضوع اشاره کرد که در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش این افراد را به مناصب کلیدی منصوب کرد تا از آن‌ها به عنوان «اهرم مذاکراتی» بهره بگیرد. در این دوره، با انتصاب مارکو روبیو—که فردی تندرو اما مطیع است—هم ابزار فشار مورد نظرش در مذاکرات تأمین می‌شود و هم می‌تواند بدون مزاحمت، سیاست دلخواه خود را پیش ببرد.در هر حال، فارغ از انگیزه‌های او، حذف این افراد تندرو به نفع ایران است.

✅ به نظر می‌رسد که سازمان تروریستی رجوی در این دوره نفوذ کمتری در واشنگتن داشته باشد. این وضعیت در مورد سایر گروه‌های برانداز اپوزیسیون نیز - که کمک‌های مالی‌شان تعلیق شده - صدق می‌کند.

در خصوص سازمان مجاهدین خلق، یک موضوع نیاز به پیگیری دارد؛ در صورتی که نقش این گروه در ترور دو قاضی در تهران محرز شود، لازم است به‌طور علنی از همه دولت‌ها درخواست شود که این سازمان مجدداً در فهرست گروه‌های تروریستی قرار گیرد. در واقع، یکی از استدلال‌های حقوقی اصلی این گروه برای خروج از فهرست‌های اروپا و آمریکا، ادعای کنار گذاشتن «خشونت» بود. بنابراین، اگر مشارکت آن‌ها در این ترور اثبات شود، لازم است این موضوع به‌طور جدی از سوی دستگاه دیپلماسی پیگیری شود. به‌ نظرم، اگر ترامپ همین حالا این گروه را – که با صدام حسین همکاری داشته، مرتکب جنایت جنگی شده و رفتار تروریستی خود را نیز حفظ کرده – در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار دهد، می‌تواند اقدامی عملی برای نشان دادن حُسن‌نیت خود پیش از مذاکرات باشد.

✅ حضور دکتر ظریف در داووس ارتباطی با مذاکرات نداشت. ایشان به عنوان یک شخصیت شناخته‌شده در صحنه بین‌المللی به این فوروم دعوت شد و با هماهنگی کامل وزارت امور خارجه در آنجا حضور پیدا کرد. حضور ایشان پیام به کشورهای غربی نبود، اما برای خنثی‌سازی روایت و اتهامات خطرناکی که توسط لابی‌های متخاصم و جریان‌های جنگ‌طلب در دنیا علیه ایران مطرح می‌شود بسیار مهم و مفید بود.
توجه داشته باشید که طی ماه‌های اخیر، جریان گسترده‌ای از اتهامات سنگین علیه ایران در محافل سیاسی و رسانه‌ای غرب، به‌ویژه در ایالات متحده، شکل گرفته است. این روایت، که با حمایت لابی‌های اسرائیل، اندیشکده‌های تأثیرگذار، رسانه‌های جریان اصلی و گروه‌های اپوزیسیون تقویت می‌شود، هدفی فراتر از یک جنگ تبلیغاتی صرف دارد و در تلاش است تا سیاست‌های دولت جدید آمریکا و متحدانش را علیه ایران جهت‌دهی کند.
از جمله محورهای اصلی این فضاسازی، می‌توان به اتهام «آپارتاید جنسیتی»، تلاش برای نمایش ایران به‌عنوان کشوری ضعیف و ناگزیر از دستیابی به سلاح هسته‌ای، متهم‌کردن ایران به دست داشتن در طراحی و تأمین مالی عملیات ۷ اکتبر ۲۰۲۳، و ادعای بی‌ثباتی داخلی در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی اشاره کرد. این اتهامات که به‌گونه‌ای هماهنگ مطرح می‌شوند، در کنار یکدیگر چارچوبی را تشکیل می‌دهند که می‌تواند به اعمال فشارهای جدید و یا احیای سیاست‌های خصمانه علیه ایران منجر شود.

✅ به‌عنوان مثال، طرح اتهام واهی «آپارتاید جنسیتی» زمینه‌ساز  کارزارهای حقوقی علیه کشور در سطح نهادهای بین‌المللی خواهد شد. در واقع، با طرح این اتهام تلاش می‌شود واژه «آپارتاید» - که تا امروز صرفاً در مورد ٰرژیم إسرائیل به کار گرفته می‌شود – به ایران نیز نسبت داده شود تا ایران نیز تحت فشارهای تبلیغاتی و حقوقی مشابهی قرار گیرد. در همین راستا، نسبت دادن تأمین مالی و طراحی عملیات ۷ اکتبر به ایران، توجیهی برای توقف هرگونه روند لغو تحریم‌ها خواهد بود، چراکه ادعا می‌شود منابع مالی آزادشده در راستای اقدامات «بی‌ثبات‌کننده» هزینه خواهد شد. همچنین، ارائه تصویری از ایران به‌عنوان کشوری ضعیف، می‌تواند این تصور را ایجاد کند که هرگونه اقدام نظامی علیه آن کم‌هزینه خواهد بود. در کنار این موارد، القای بی‌ثباتی سیاسی و تعمیق شکاف میان مردم و حاکمیت نیز به‌عنوان راهی برای مشروعیت‌بخشی به فشارهای خارجی دنبال می‌شود. 

در این فضای تبلیغاتی، ضرورت داشت که با ارائه استدلال‌های مستند به مقابله با این روایت‌ها و اتهامات پرداخته شود، و دکتر ظریف—با وجود آگاهی از فضاسازی‌ها و فشارهایی که پس از سفر در داخل کشور توسط یک جناح خاص با آن‌ها مواجه خواهد شد—این مسئولیت را بر عهده گرفت.

✅ اول اینکه باید یادآوری کنم که آغاز و تکمیل روند اجرای مکانیسم موسوم به «ماشه» دو ماه به طول می‌انجامد. یعنی عملاً تا اوت ۲۰۲۵ برای حل‌وفصل این مسئله از طریق دیپلماسی فرصت وجود دارد، نه تا اکتبر ۲۰۲۵.

دوم اینکه هرچند بازگشت به فصل هفتم برای ایران پیامدهای منفی خواهد داشت، اما واکنش ایران به این اقدام نیز می‌تواند برای طرف‌های غربی به‌شدت پرهزینه و زیان‌بار باشد. در نتیجه،‌ به نفع هر دو طرف است که از ورود به چرخه تصاعدی افزایش تنش – که ممکن است به رویارویی نظامی نیز منجر شود - جلوگیری کنند. در واقع، به نظرم ایران باید سیاست «پیش‌گیری اما آمادگی» - یا به اصطلاح مرسوم Prevent but prepare - را پیش بگیرد. یعنی اولویت را بر پیش‌گیری از تشدید تنش قرار دهد اما برای سناریوهای نامطلوب نیز آمادگی کامل داشته باشد.

سوم اینکه احیای قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت لزوماً به معنای پایان دیپلماسی و آغاز جنگ نیست، اما روند مذاکرات را به‌شدت پیچیده خواهد کرد. یکی از سناریوهای محتمل این است که ایران در واکنش به بازگشت این قطعنامه‌ها از پیمان ان.پی.تی خارج شود، که این خود با واکنش جدیدی از سوی طرف مقابل مواجه خواهد شد. در پاسخ به آن، ایران نیز اقدامات متقابل دیگری انجام خواهد داد و این چرخه تنش‌آفرینی ادامه پیدا خواهد کرد. در چنین شرایطی، که به‌جای کاهش تنش، هر دو طرف در مسیر تشدید آن حرکت می‌کنند، دستیابی به یک توافق دیپلماتیک به‌مراتب دشوارتر خواهد شد.

✅ میدان همواره بستر مناسبی برای پیشبرد دیپلماسی فراهم می‌کند و دیپلماسی نیز از طریق کاهش و مدیریت تنش هزینه‌ها و مخاطرات میدان را به حداقل می‌رساند. از این رو، میان میدان و دیپلماسی رابطه‌ای دوسویه و مکمل وجود دارد. در واقع، هرگونه موفقیت در عرصه دیپلماسی به کاهش فشارها و هزینه‌های انسانی و مالی در میدان منجر می‌شود. جالب اینکه کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه اسبق آمریکا، در کتاب خاطرات خود به همین موضوع اشاره می‌کند. او توضیح می‌دهد که نظامیان آمریکایی در پنتاگون از افزایش بودجه وزارت خارجه در کنگره حمایت می‌کردند چون معتقد بودند که تقویت دستگاه دیپلماسی می‌تواند از میزان هزینه‌ها و فشارهای نظامی بکاهد. در ایران نیز—مانند بسیاری از کشورها—همین رابطه میان میدان و دیپلماسی برقرار است. در واقع، هر دو در راستای سیاست «پیش‌گیری و آمادگی» -  Prevent but prepare - - ایفای نقش می‌کنند.

https://www.khabaronline.ir/news/2019082/%D9%88%D8%A7%DA%A9%D9%86%D8%B4-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%87-%D8%B4%D8%AF%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D9%87%D8%B2%DB%8C%D9%86%D9%87-%D9%88-%D8%B2%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D9%85%D9%BE-%D8%A8%D8%A7-%D8%A7%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D9%82%D8%AF%D8%A7%D9%85

ظریف در داووس چه کرد؟
رضا نصری

طی ماه‌های اخیر، روایتی مخرب و اتهاماتی سنگین علیه ایران در محافل سیاسی و علمی کشورهای غربی—به‌ویژه در ایالات متحده—شکل گرفته است. این فضاسازی، با پشتوانه لابی‌های اسرائیل، اندیشکده‌ها، رسانه‌های جریان اصلی و اپوزیسیون برانداز، به‌شدت در حال تبلیغ است و هدف آن تأثیرگذاری بر سیاست‌های دولت جدید آمریکا و متحدانش در قبال ایران است. از جمله این اتهامات می‌توان به القای «آپارتاید جنسیتی»، ترسیم ایران به‌عنوان کشوری ضعیف و ناگزیر به ساخت سلاح هسته‌ای، متهم‌کردن ایران به طراحی و تأمین مالی عملیات ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و ادعای بی‌ثباتی سیاسی در ساختار جمهوری اسلامی اشاره کرد.

در واقع، این مجموعه اتهامات همچون قطعات پازلی هستند که هریک برای وارد کردن فشاری معین بر ایران طراحی شده‌اند و در کنار هم، زمینه‌ساز اجرای نسخه‌ای نوین از سیاست فشار حداکثری خواهند بود. به‌عنوان نمونه، اتهام «آپارتاید جنسیتی» می‌تواند زمینه‌ساز کارزارهای تبلیغاتی و حقوقی بی‌سابقه شود؛ به‌ویژه آنکه مقدمات چنین اقداماتی در شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در حال شکل‌گیری است. همچنین نسبت‌دادن طراحی و تأمین مالی عملیات ۷ اکتبر به ایران می‌تواند دستاویزی برای توقف روند لغو تحریم‌ها باشد؛ چراکه مدعی‌اند درآمدهای احتمالی حاصل از رفع تحریم، در فعالیت‌های به‌اصطلاح «بی‌ثبات‌کننده» ایران هزینه خواهد شد. از سوی دیگر، نمایش ایران به‌عنوان کشوری ضعیف تلاشی است برای القای این تصور که هرگونه حمله نظامی علیه ایران، هزینه چندانی نخواهد داشت. در نهایت، طرح اتهام تلاش ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای نیز می‌تواند به فعال‌شدن زودهنگام مکانیسم حل اختلاف برجام (موسوم به مکانیسم ماشه) و اجماع بین‌المللی علیه ایران منجر شود.

جواد ظریف در مصاحبه خود با فرید زکریا، با ارائه روایتی دقیق، مستدل و مبتنی بر واقعیت، کوشید تمامی این فضاسازی‌ها را خنثی کند. موضع‌گیری‌های او نه‌تنها با مواضع رسمی جمهوری اسلامی ایران در تضاد نبود، بلکه دقیقاً در راستای واقعیت‌های صحنه، سیاست‌های کلان کشور و منافع ملی قرار داشت. با این حال، شماری از محافل سیاسی و رسانه‌های مخالف، با تحریف سخنان ظریف، تلاش کردند او را به عقب‌نشینی از مواضع رسمی یا ارسال سیگنال ضعف متهم کنند؛ در حالی که وقتی روایت «ضعف ایران» همین حالا در فضای رسانه‌ای و اندیشکده‌ای غرب غالب است، اساساً از چه «سیگنال ضعفی» سخن می‌گویند؟ آنچه ظریف انجام داد، در حقیقت خنثی‌سازی این روایت با تأکید بر شکست‌ناپذیری مقاومت، رد ادعای تخریب سامانه‌های پدافندی و تصریح بر توان ذاتی و ماهوی کشور بود.

در این میان، برخی نیز مدعی‌اند ظریف مسائل داخلی را در محافل بین‌المللی مطرح کرده است. اما آیا در روزگاری که حتی سخنان یک روحانی در منبر مسجدی دورافتاده می‌تواند تیتر رسانه‌های جهانی شود، مرزی میان داخل و خارج باقی مانده است؟ مگر ندیدند همین فرید زکریا، با تسلط بر شکایات حقوقی جریان «پایداری» علیه ظریف، خود این بحث داخلی را پیش کشید و پاسخ گرفت؟ می‌گویند از وضعیت حجاب صحبت کرده است! از خود بپرسید: کدام‌یک بیشتر به عزت و دینداری مردم لطمه می‌زند—سخنان ظریف، یا ادعای نماینده‌ای که از تریبون رسمی مجلس فریاد می‌زند اگر قانون حجاب اجرا نشود، زنان ایرانی برهنه به خیابان می‌آیند؟

واقعاً مایهٔ تأسف است که عده‌ای از نمایندگان، در شرایط حساس امروز کشور، برای یک مصاحبه، دوباره همهٔ کمیسیون‌های مجلس و سه قوه را درگیر درخواست عزل جواد ظریف کرده‌اند.

One app for all your Word, Excel, PowerPoint and PDF needs. Get the Microsoft 365 app: https://aka.ms/GetM365

ایران با مساحتی حدود ۱.۶ میلیون کیلومتر مربع و هم‌مرزی با ۱۳ کشور، تنگه‌ی هرمز را نیز در اختیار دارد که حدود ۲۰ درصد نفت جهان از آن عبور می‌کند. تهران برای حفاظت از این آبراه حیاتی، شبکه‌ای منسجم از سامانه‌های دریایی، موشکی و پدافند هوایی ایجاد کرده است.
برخلاف ادعاهای گروه‌های مخالف دولت در خارج از ایران—که عملکردشان یادآور تاکتیک‌های احمد چلبی پیش از حمله‌ی ۲۰۰۳ به عراق است—مردم ایران در رویارویی با تهدیدهای خارجی همواره حول دفاع از حاکمیت ملی خود متحد شده‌اند. این انسجام جمعی که ریشه در غرور ملی و پیشینه‌ی تاب‌آوری دارد، قدرت بازدارندگی ایران را دوچندان می‌کند.
گروه‌های مخالفی که بر وجود شکاف میان ملت و دولت ایران اصرار دارند، اغلب برای افزایش تنش میان واشنگتن و تهران به روایت‌های جعلی متوسل می‌شوند. نمونه‌ی بارز آن، ادعای این گروه‌ها درباره‌ی شادی و پایکوبی ایرانیان پس از ترور سردار قاسم سلیمانی در رسانه‌های آمریکایی بود؛ در حالی که در واقع، میلیون‌ها نفر در مراسم سوگواری و تشییع او حضور داشتند؛ حضوری که از همبستگی عمیق ملی در برابر تهدیدهای خارجی حکایت داشت—همبستگی‌ای که فراتر از هرگونه اختلاف سیاسی و نارضایتی نمایان شد.
با توجه به اینکه دولت ترامپ در پی تعریف مجدد سیاست آمریکا در برابر ایران است، لازم است از تجربیات پرهزینه‌ی تاریخی درس بگیرد و از تکرار اشتباهات فاجعه‌باری که به جنگ عراق انجامید، بپرهیزد. آن تصمیم، مبتنی بر فرضیات و اطلاعات نادرست و تحلیل‌های ساده‌انگارانه، به مثابه هشداری همیشگی باقی مانده که یادآور تبعات جبران‌ناپذیر یک اشتباه محاسباتی است.
روایتی که ایران را ضعیف، منزوی و در آستانه‌ی فروپاشی جلوه می‌دهد، نه‌تنها واقعیات مربوط به تاب‌آوری داخلی، نفوذ راهبردی و جایگاه ژئوپلیتیک ایران را واژگونه نشان می‌دهد، بلکه فوق‌العاده خطرناک است. جنگ عراق که برپایه‌ی فرضیه‌ی وجود سلاح‌های کشتار جمعی، سهولت تغییر رژیم و امکان برپایی یک دولت دموکراتیک شکل گرفت، در نهایت به فاجعه‌ای راهبردی انجامید و رنج انسانی گسترده، بی‌ثباتی منطقه‌ای و پیامدهای جهانی سنگینی بر جای گذاشت. سیاست‌گذاران امروز باید از تکرار آن اعتمادبه‌نفس کاذب پرهیز کنند.
دولت فعلی می‌بایست رویکردی عمیق‌تر و حساب‌شده‌تر را جایگزین ساده‌انگاری و پیش‌داوری کند؛ رویکردی که بر ارزیابی دقیق روایت‌های مرسوم، گوش سپردن به طیف متنوعی از صداها و درک اهمیت دیپلماسی و گفت‌وگو تکیه داشته باشد. مواجهه با ایران مستلزم پذیرش پیچیدگی‌های موجود، به چالش کشیدن پیش‌فرض‌ها و اولویت دادن به احتیاط راهبردی در برابر اقدامات شتاب‌زده است.
دولت ترامپ باید در برابر وسوسه درگیری بر پایهٔ تصورات غلط و ترغیب به براندازی مقاومت کند و در عوض، سیاستی واقع‌گرایانه، سنجیده و متعهد به حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلافات در پیش بگیرد. تنها از این طریق می‌تواند از تکرار خطاهای گذشته جلوگیری کند و به ثبات و امنیت بیشتر در خاورمیانه یاری رساند.

ترجمه مقاله در نشریه «The Hill» آمریکا:

ایران در حال فروپاشی نیست!
رضا نصری
حقوقدان بین‌المللی و تحلیل‌گر سیاست خارجی

در فضای سیاست‌گذاری واشنگتن، روایت‌های غالب اغلب جایگزین تحلیل‌های دقیق می‌شوند، به‌ویژه وقتی پای ایران در میان است. با روی کار آمدن مجدد رئیس‌جمهور ترامپ، سه برداشت نادرست در فضای سیاسی آمریکا بر سر زبان‌ها افتاده است: نخست آنکه ایران به‌خاطر عقب‌نشینی‌های حزب‌الله آن‌قدر تضعیف شده که دیگر اهمیتی ندارد؛ دوم اینکه ایران چنان درمانده است که ممکن است به‌عنوان آخرین راه، به‌دنبال سلاح هسته‌ای برود؛ و سوم اینکه دولت ایران در آستانه‌ی فروپاشی است.

این ادعاها—که عمدتاً از منابع اسرائیلی نشئت می‌گیرند که سال‌هاست به دنبال مواجهه‌ی نظامی میان ایران و آمریکا هستند —واقعیت را تحریف کرده و ممکن است دولت جدید ایالات متحده را به خطاهای محاسباتی خطرناکی سوق دهند. چنین برداشت‌های اشتباهی می‌تواند سیاست‌گذاران را به دست‌کم گرفتن هزینه‌های واقعی جنگ، ایجاد احساس فوریت کاذب برای اقدام پیش‌دستانه و برآورد نادرست از تاب‌آوری و ثبات سیاسی ایران وادارد و در نهایت، سیاست‌ها را به سوی «رژیم چنج» سوق دهد.
متأسفانه این تصویر تحریف‌شده تنها در میان تندروترین چهره‌های سیاست خارجی آمریکا محدود نمانده است. «ریچارد هاس» در مقاله‌ای با عنوان «فرصت ایران» در فارن افرز می‌نویسد: «ایران ضعیف‌تر و آسیب‌پذیرتر از هر زمان دیگری در چند دهه‌ی اخیر است.» همچنین، «دنیس راس» در واشنگتن پست ادعا می‌کند که اسرائیل در شب ۲۶ اکتبر ۲۰۲۴ «۹۰ درصد توانایی تولید موشک‌های بالستیک ایران» را از بین برده است. هر دوی این نظرات، برای توجیه امکان‌پذیر بودن اقدام نظامی علیه ایران مطرح می‌شوند.
شگفت‌آورتر، موضع وزیر خارجه، «مارکو روبیو» در جلسه‌ی تأیید صلاحیت اوست؛ جایی که وی بر ادعای وجود فاصله‌ی میان مردم و دولت ایران تأکید کرد و کاهش یارانه‌های انرژی را نشانگر تضعیف تهران دانست. این در حالی است که بحث اصلاحات یارانه‌ای در ایران بیش از سه دهه است که جریان دارد و عمدتاً بازتاب‌دهنده‌ی برنامه‌ریزی اقتصادی بلندمدت است، نه نشانه‌ی شکنندگی سیاسی.
فقدان روابط رسمی دیپلماتیک بین واشنگتن و تهران، این سوءتفاهم‌ها را تشدید می‌کند. ایران از سال ۱۹۸۰ تاکنون در آمریکا نمایندگی مستقیم ندارد و برای معدود امور کنسولی به سفارت پاکستان متکی است. هم‌زمان، نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد در نیویورک با محدودیت‌های جدی مواجه است که دامنه‌ی تحرکات دیپلمات‌های ایرانی و تعامل آن‌ها با سیاست‌گذاران آمریکایی، رسانه‌ها و اندیشکده‌ها را به‌شدت محدود می‌سازد.
برخلاف کشورهایی که در واشنگتن سفارت و شبکه‌های لابی دارند، ایران عملاً از ابزار چندانی برای مقابله با اطلاعات نادرست یا بیان روایت‌های خود برخوردار نیست. این وضعیت زمانی وخیم‌تر می‌شود که تحلیلگران و صاحب‌نظرانی که از رویکردهای دیپلماتیک یا متوازن در سیاست ایران-آمریکا حمایت می‌کنند، غالباً زیر فشار گروه‌های اپوزیسیون جمهوری اسلامی در خارج از ایران قرار می‌گیرند؛ گروه‌هایی که، با داشتن مواضع به‌شدت ضدحکومتی، گفتمان مرتبط با ایران را برای پیشبرد اهداف سیاسی مغرضانه خود هدایت می‌کنند.
سیاست‌گذاران آمریکایی که به‌دنبال تعیین راهبرد در قبال ایران هستند، باید به این خلأ اطلاعاتی توجه داشته باشند. برخلاف ادعای تضعیف ایران، این کشور همچنان بازیگری قدرتمند با ظرفیت‌های دفاعی گسترده و نفوذ ژئوپلیتیک چشمگیر است. جمعیت نزدیک به ۹۰ میلیون نفر، فناوری نظامی پیشرفته و کنترل بر تنگه‌های راهبردی سبب شده که ایران بتواند بر پایه‌ی منابع داخلی و جغرافیای راهبردی خود اتکا کند.
در واقع، توانمندی دفاعی و بازدارندگی ایران هیچ‌گاه منحصر به اتکا بر بازیگران غیر دولتی نظیر حزب‌الله نبوده است. ایران به‌عنوان یک قدرت منطقه‌ای دارای حاکمیت، می‌تواند با تمام ابزارهای یک دولت مستقل وارد عمل شود و هرگونه درگیری نظامی با آن، ریسک بالایی برای ثبات منطقه و پیامدهای اقتصادی جهانی در پی خواهد داشت.
ایران کشوری کهن است که طی قرن‌ها در برابر دگرگونی‌های ژئوپلیتیک و فشارهای خارجی ایستادگی کرده و به سطح چشمگیری از تاب‌آوری دست یافته است. در چهار دهه‌ی گذشته، ایران در یک محیط امنیتی پرتنش با انواع تهدیدها دست‌وپنجه نرم کرده است: از حضور گسترده‌ی نیروهای آمریکایی در خلیج فارس و جنگ هشت‌ساله با عراق گرفته تا عملیات‌های مخفی، تحریم‌های اقتصادی، ترور مقامات ارشد، جنگ روانی و کارزار «فشار حداکثری» دولت اول ترامپ. واکنش ایران به تهاجم آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳، تسریع تلاش‌های دفاعی و سرمایه‌گذاری وسیع در توسعه‌ی موشک‌ها، پهپادها و زیرساخت‌های مستحکم بوده است؛ اقداماتی که قدرت حفظ حاکمیت ایران را تقویت کرده‌اند.

مقاله‌ام در نشریه هیل:

https://thehill.com/opinion/international/5108071-the-iranian-regime-is-not-on-the-verge-of-collapse/

https://www.khabaronline.ir/news/2015594

‏لابی‌های اسرائیل و اپوزیسیون برانداز به شدت تلاش می‌کنند ایران را متهم به آپارتاید جنسیتی کنند؛ آن را کشوری تضعیف‌شده جلوه دهند که از سر استیصال به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای است؛ ایران را طراح و تأمین‌کننده مالی عملیات ۷ اکتبر معرفی کنند و نظام سیاسی کشور را ناپایدار جلوه دهند و اینگونه القا کنند که انتخابات در ایران صرفاً یک نمایش است که در آن اراده مردم هیچ تأثیری ندارد. تمام این اتهامات و روایت‌سازی‌ها برای این است که تحریم و سیاست فشار حداکثری را تبلیغ کنند، کارزارهای حقوقی به اتهام آپارتاید علیه ایران راه‌اندازی کنند، حمله نظامی به ایران را کم‌هزینه و ضروری جلوه دهند و در نهایت، اجماعی جهانی - هم در سطح افکار عمومی و هم در سطح دولت‌ها - علیه کشور ایجاد کنند.

جواد ظریف در مصاحبه خود با فرید زکریا به تمام این اتهامات پاسخ داد و روایتی متفاوت از ایران ارائه کرد. مواضع او نیز هیچ تناقضی با مواضع رسمی کشور نداشت.

حالا افرادی که در داخل با رفتار و عملکرد و اظهارات‌شان زمینه این اتهامات را فراهم می‌کنند، می‌خواهند شورای عالی امنیت ملی با او برخورد کند!

البته حق دارند. آموزش ندیده‌اند!

https://x.com/RezaNasri1/status/1883094840281559279?s=19

با لغو محافظت امنیتی از جان بولتون، این احتمال وجود دارد که گروه تروریستی مجاهدین خلق، که ارتباط نزدیکی با او دارند، از این شرایط بهره‌برداری کند و با انجام حمله‌ای علیه او، ایران را مقصر جلوه دهد. حذف نام این سازمان از فهرست سازمان‌های تروریستی توسط هیلاری کلینتون یک اشتباه بزرگ بود.

دونالد ترامپ باید بار دیگر سازمان مجاهدین خلق را در فهرست سازمان‌های تروریستی قرار دهد تا از خرابکاری‌های احتمالی این گروه در سیاست‌های خود در قبال ایران جلوگیری کند و حسن نیت خود را نسبت به مردم ایران، عراق، کُرد و آمریکا - که دست این گروه به خون‌شان آلوده است - به نمایش بگذارد.

در گفت‌وگو با تجات‌نیوز:
رضا نصری


✅ نگاه جبرگرایانه در روابط بین‌الملل باور ندارم. معتقدم می‌شود با کنش‌گری و هوشمندی به رفتارها و سیاست‌های طرف مقابل جهت داد و بر محاسبات آن اثر گذاشت. حداقل، ایران امروز در جایگاهی است که می‌تواند چنین نقشی ایفا کند.

اما در عین حال، معتقدم باید از شرایط و اهرم‌هایی که امروز در دسترس است بدون فوت وقت استفاده کرد. ممکن است یک سال دیگر شرایط منطقه و جهان به‌گونه‌ای متحول شده باشد که اهرم‌ها وابزارهایی که امروز در اختیار داریم، سال آینده کارکردی نداشته باشند.

✅ اینکه آمریکا قصد دارد توجهش را به شرق آسیا معطوف کند نکته درستی است. اما آنچه مهم است این است که چگونه و با چه کیفیتی قرار است آمریکا حضورش را در منطقه ما کمرنگ کند؟ آیا ایران باید منفعلانه صبر کند تا مناسبات و نظم جدید منطقه بر پایه «پیمان‌های ابراهیم» شکل بگیرد و سپس آمریکا از منطقه خارج شود؛ یا اینکه خود عاملانه در فرایند شکل‌دهی به مناسبات و نظم جدید مشارکت کند تا اطمینان حاصل کند که در نظم جدید منافع امنیتی و اقتصادی‌اش تأمین خواهد شد؟

✅ جریان‌هایی در دولت ترامپ – که اتفاقا در مناصب کلیدی سیاست خارجی قرار گرفته‌اند – سال‌هاست قائل به حمله نظامی به تاسیسات هسته‌ای ایران هستند. جریانی هم در حلقه نزدیک ترامپ وجود دارد که مداخله‌گری آمریکا را نمی‌پسندد و قائل به نوعی انزواگرایی است. این دو جریان در واشنگتن برای تعیین رویکرد ترامپ نسبت به ایران رقابت خواهند کرد.

✅ ویژگی بارز ترامپ «تاجر مسلک» بودن او نیست. ویژگی بارز او این است که قصد دارد در دور آخر ریاست‌جمهوری‌اش یک یا چند میراث و دستاورد تاریخی به اسم خودش ثبت کند.

✅ ترامپ خود را رئیس‌جمهوری معرفی می‌کند که توانایی انجام کارهایی را دارد که سایر روسای‌جمهور آمریکا در آن ناکام بوده‌اند.

در نتیجه، ممکن است به حل‌وفصل اختلافات تاریخی میان ایران و آمریکا نیز – که از ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ شکل گرفت و از انقلاب تاکنون به صورت فزاینده‌ای تشدید شده - از همین منظر نگاه کند. در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش نسبت به کره شمالی نیز چنین رویکردی داشت. برای او آنچه اهمیت داشت این بود که گفته شود نخستین رئیس‌جمهور آمریکاست که پا به خاک کره شمالی گذاشته است! ممکن است در مورد ایران نیز به دنبال این باشد که در آینده بگویند او توانست در دوره خود مشکلی را که در ده دوره ریاست‌جمهوری قبل لاینحل مانده بود، حل‌وفصل کند.

✅ میدان همواره زمینه را برای پیشبرد دیپلماسی فراهم می‌کند، اما دیپلماسی نیز با کاهش و مدیریت تنش می‌تواند هزینه‌ها و مخاطرات میدان را کاهش دهد. به بیان دیگر، موفقیت دیپلماسی به معنای کاهش فشارها و هزینه‌های انسانی و مالی میدان است. بنابراین، میدان و دیپلماسی رابطه‌ای متقابل و مکمل دارند که هر یک می‌تواند زمینه‌ساز تقویت دیگری باشد.

اتفاقاً، خانم کاندالیسا رایس – وزیر امور خارجه اسبق آمریکا – در کتاب خاطرات خود به این موضوع اشاره دارد. او می‌گوید نظامیان آمریکا در پنتاگون از افزایش بودجه وزارت امور خارجه در کنگره حمایت می‌کردند چون معتقد بودند تقویت دستگاه دیپلماسی، زحمت و هزینه آن‌ها را کم‌تر خواهد کرد. در ایران نیز – مانند اغلب کشورها - میان میدان و دیپلماسی همین رابطه برقرار است.

https://tejaratnews.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC%DB%8C-17/962143-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B7%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D9%85%D9%86%D9%81%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D9%87-%D8%A8%D8%A7%D8%B4%DB%8C%D9%85-%D8%B9%D8%A7%D9%85%D9%84%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D9%81%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%AF-%D8%B4%DA%A9%D9%84-%D8%AF%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%B3%D8%A8%D8%A7%D8%AA-%D9%86%D8%B8%D9%85-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B4%D8%A7%D8%B1%DA%A9%D8%AA-%DA%A9%D9%86%DB%8C%D9%85

مجله امریکن کانسرواتیو نوشته منابع آگاه گفته‌اند دلیل برکناری برایان هوک این بوده که قبل از اینکه سیاست دولت ترامپ در قبال ایران تعیین شود، گفته سیاست دولت دوم او سیاست فشار حداکثری خواهد بود.

در گفت‌وگو با «انتخاب»:
رضا نصری

✅ بهترین شکل مذاکره میان ایران و آمریکا مذاکرات جامع است، البته با فرمول و طرحی که ایران ارائه می‌دهد. در واقع، طراحی مذاکرات میان ایران و آمریکا می‌تواند بر اساس تفکیک موضوعات اختلافی به سه دسته باشد: دسته اول، مسائلی که به دلیل تضاد‌های بنیادی دو نظام سیاسی غیرقابل مذاکره‌اند؛ دسته دوم، مسائلی که منافع مشترک کوتاه‌مدتی ایجاد می‌کنند و امکان همکاری بدون تبادل امتیاز وجود دارد؛ و دسته سوم، موضوعاتی که با تبادل امتیاز قابلیت توافق دارند. این طراحی می‌تواند به ایجاد یک چارچوب شفاف برای مدیریت تنش میان دو کشور کمک کند، به‌گونه‌ای که خطوط قرمز ایران نیز حفظ شود.

✅ دیپلماسی ابزاری برای کنترل و مدیریت تنش‌هاست، و در غیاب آن، گزینه‌ها به اقدامات تقابلی محدود می‌شوند. امروزه بسیاری از لابی‌ها و نیرو‌های ضدایرانی در آمریکا تلاش می‌کنند تا برخورد نظامی با ایران تنها گزینه باقی‌مانده روی میز تصمیم‌گیران واشنگتن باشد. به همین دلیل، روایتی را ساخته‌اند که ایران را کشوری تضعیف‌شده نشان می‌دهد که از سر استیصال به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای است. این روایت به‌طور هدفمند در فضای داخلی آمریکا ترویج می‌شود تا چنین القا کنند که حمله به ایران هزینه زیادی نخواهد داشت، اما از وقوع یک تهدید بزرگ جلوگیری خواهد کرد.

✅بسیاری از اندیشکده‌های متخاصم و نیرو‌های اپوزیسیون در آمریکا به این روایت ساختگی دامن می‌زنند تا دولت ترامپ را به اقدامات پیش‌دستانه علیه ایران ترغیب کنند. در نبود دیپلماسی سنتی و دیپلماسی عمومی، این روایت به تدریج در فضای سیاسی آمریکا غالب خواهد شد و ناگزیر زمینه را برای تشدید اقدامات خصمانه فراهم خواهد کرد.

✅ نیرو‌هایی که به این روایت دامن می‌زنند، به خوبی می‌دانند که فرایند تصمیم‌گیری در آمریکا الزاماً بر اساس محاسبه و عقل نیست، بلکه به شدت متأثر از روایتی است که بر فضای سیاسی و رسانه‌ای این کشور غالب شده است. معتقدم نباید در برابر این صحنه‌آرایی منفعل ماند. باید این فضا را شکست و منافع ملی کشور را از آن بیرون کشید.

✅ در آمریکا موانع متعددی علیه تعامل با ایران ایجاد شده است. لابی‌های اسرائیلی تأثیر قابل‌توجهی بر سیاست داخلی این کشور دارند و در برخی نهاد‌ها – مانند کنگره – نقشی برجسته در فرآیند تصمیم‌گیری و حتی تدوین برخی لوایح ایفا می‌کنند.

✅ در ایران، موانع بیشتر از جنس بدبینی تاریخی به آمریکاست. منتها این بدبینی به آمریکا به بدبینی به اصل «مذاکره» به عنوان یک ابزار سیاست خارجی سرایت کرده و موجب شده برخی حتی مذاکره با اروپا را مذموم بدانند. در واقع، این تصور رواج یافته که مذاکره به معنی تسلیم یا مشروعیت‌بخشی به طرف مقابل است و از این رو، آن را در برابر «مقاومت» قرار می‌دهند.

✅ خیلی وقت‌ها مذاکره می‌تواند، با مدیریت تنش و رفع برخی موانع، به عنوان ابزاری در خدمت سیاست‌های مقاومتی و اهداف بلندمدت آن – یعنی قوی شدن و توسعه کشور - به کار گرفته شود. برخلاف تصور عده‌ای، طرفداران مذاکره طرفدار برقراری رابطه با آمریکا یا آشتی با این کشور نیستند. آن‌ها صرفاً طرفدار استفاده از همه ابزار‌های موجود در جعبه ابزار سیاست خارجی برای رفع تهدیدات امنیتی و اقتصادی هستند.

https://www.entekhab.ir/003Y5E

در مقاله‌ای در روزنامه واشنگتن پست، دنیس راس ادعا می‌کند که اسرائیل "۹۰ درصد از ظرفیت تولید موشک‌های بالستیک ایران را در شب ۲۶ اکتبر ۲۰۲۴ نابود کرده است."

این ادعا نقل قول مستقیمی از ارزیابی مؤسسه «اسرائیل پالیسی فوروم» است!

در هفته‌های اخیر، منابع اسرائیلی به‌طور سیستماتیک اطلاعات تأییدنشده و روایت‌های جانبدارانه‌ای را به رسانه‌های آمریکایی ارائه داده‌اند که ایران را به‌عنوان کشوری به شدت تضعیف‌شده معرفی می‌کند، تا سیاست‌گذاران آمریکایی هزینه واقعی جنگ با ایران را دست‌کم بگیرند. این ادعاهای فریبنده و غیرمسئولانه می‌توانند دولت ترامپ را به سوءمحاسبات زیان‌باری سوق دهد.

رسانه‌های آمریکایی پر از مقالاتی شده که ادعا می‌کنند ایران به شدت ضعیف شده و اکنون ناگزیر به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای خواهد رفت. برخی از این مقالات دولت آینده آمریکا را تشویق می‌کنند تا از این فرصت استفاده کند و گزینه اقدام نظامی را به‌طور جدی در نظر بگیرد.

هیچ‌یک از این به اصطلاح "کارشناسان" که بر طبل جنگ می‌کوبند، اطلاعات واقعی از توانایی‌های نظامی ایران ندارند. ادعاهای آن‌ها صرفاً بر منابع مغرضانه اسرائیلی استوار است که به‌طور عمد طراحی شده‌اند تا دولت ترامپ را به سوء محاسبه بکشانند و هزینه‌های واقعی یک تقابل نظامی با ایران را دست‌کم بگیرد.

⭕️ مذاکره بدون عدول از اصول

ایران، یکی از مهم‌ترین موضوعات سیاست خارجی ایالات متحده است که با آغاز به کار «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور جمهوریخواه روی میز کار او قرار می‌گیرد. اینکه او سیاست «فشار حداکثری» را همچنان از سر خواهد گرفت یا سیاست تازه‌ای را در قبال تهران در پیش می‌گیرد، پرسش مهمی است که «ایران» در گفت‌وگو با رضا نصری، کارشناس مسائل بین‌الملل در میان گذاشته است. نصری از ضرورت مذاکرات جامع با امریکا بر اساس فرمول مورد نظر ایران می‌گوید.

🔻 متن این گفت‌وگو را اینجا بخوانید.

🇮🇷 @irannewspaper

در گفت‌وگو با «روزنامه ایران»:
رضا نصری

✅ من قائل به مذاکرات جامع هستم اما با فرمول و رویکردی که خود ایران تعریف می‌کند.

✅ ببینید، یک دسته‌ موضوعات اختلافی میان ایران و امریکا وجود دارد که هرگز دو کشور بر سر آنها توافق نخواهند کرد؛ چرا که این اختلافات به ماهیت و اصول بنیادین دو نظام سیاسی بازمی‌گردد؛ به عنوان مثال، ایران هرگز اسرائیل را به رسمیت نخواهد شناخت و متقابلاً، امریکا نیز هرگز دست از حمایت از اسرائیل برنخواهد داشت. بنابراین، در این دسته از موضوعات، اساساً زمینه‌ای برای تعامل یا مذاکره وجود ندارد. دسته دوم موضوعاتی هستند که ایران و امریکا در کوتاه‌مدت – ولو به دلایل متفاوت و متضاد – با یکدیگر منافع مشترک پیدا کرده‌اند؛ به عنوان مثال، ثبات در عراق و افغانستان برای هر دو کشور حائز اهمیت است. در این موارد دو کشور می‌توانند از طریق گفت‌وگو به نوعی هماهنگی دست یابیند تا از تنش‌های غیرضروری جلوگیری کنند، بدون آنکه نیازی به مبادله امتیاز باشد. دسته سوم شامل موضوعاتی است که دو کشور می‌توانند با تبادل امتیاز به اهداف تعریف‌شده خود برسند و همزمان از افزایش تنش جلوگیری کنند؛ برای مثال، در پرونده هسته‌ای، ایران می‌تواند در ازای لغو تحریم‌ها، نگرانی‌های امریکا در مورد فعالیت‌های هسته‌ای خود را در حد معقولی برطرف کند.

✅ اگر موضوعات را احصا و به این سه دسته تفکیک کنیم و در قالب یک بسته جامع ارائه دهیم، می‌توان بدون لطمه زدن به اصول، آرمان‌ها و اهداف راهبردی بلندمدت کشور، وارد مذاکره «جامع» با امریکا شد. معتقدم این فرمول کاملاً با سیاست «مدیریت تنش» یا «مدیریت تخاصم» که آقای دکتر پزشکیان در دوره انتخابات مطرح کرد، همخوانی دارد و می‌تواند از تشدید فشارها و تنش‌ها در حد ممکن جلوگیری کند.


https://irannewspaper.ir/8653/4/111260

اسرائیل به‌طور سیستماتیک این تحلیل غلط را به دولت آمریکا القا می‌کند که ایران تضعیف شده است و توانایی‌های دفاعی و بازدارندگی ایران را صرفاً به روابطش با حزب‌الله تقلیل می‌دهد.

نومحافظه‌کاران نیز روایتی را مطرح می‌کنند که ایران را در وضعیت استیصال نشان می‌دهد و ادعا دارند که تهران ناگزیر به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای خواهد رفت.

هم‌زمان، اپوزیسیون خارج از کشور واشنگتن را فریب می‌دهد و مدعی‌ است که جمهوری اسلامی در آستانه فروپاشی است.

هر سه پیش‌فرض - که توسط نیروهایی مطرح می‌شوند که سال‌هاست به دنبال جنگ با ایران هستند - نادرست‌اند. این ادعاهای هماهنگ، روایتی خطرناک می‌سازند که هدف آن کشاندن
دولت ترامپ به جنگی دیگر در خاورمیانه است.

پاسخ به سوال امام جمعه کرج:

به دنبال این هستند که از ظرفیت‌های موجود کشور استفاده کنند تا در فرایند شکل‌گیری نظم جدید منطقه‌ای و جهانی ایفای نقش کنند؛

می‌دانند صحنه منطقه و جهان سیال و در حال تحول است و ممکن است شرایط و اهرم‌هایی که امروز موجود است، سال دیگر در دسترس نباشد؛

به دنبال این هستند تا ایران «موضوع» مذاکرات دیگر بازیگران نباشد، بلکه خود فعالانه و کنشگرایانه در فرایند جانمایی خود در نظم جدید ایفای نقش کند؛

آن‌ها نمی‌خواهند مناسبات منطقه حول محور «پیمان‌های ابراهیم» شکل بگیرد و اعتقاد دارند ایران باید - به جای انفعال در صحنه دیپلماسی - نقشه راه خود را روی میز بگذارد.

به دنبال رفع موانعی هستند که اقتصاد و توسعه کشور را با چالش‌های جدی روبرو کرده و قدرت کنش‌گری شهروندان ایرانی در سطح جهان را از آن‌ها ستانده است؛

می‌دانند در دنیای امروز، قدرت یک کشور با قدرت شهروندان آن نسبت مستقیم دارد و کشوری که شهروندانش نمی‌توانند حتی یک حساب بانکی در خارج از کشور باز کنند، قابلیت رقابت نخواهد داشت؛

به دنبال این هستند تا تنش‌ها را مدیریت کنند  و کشور را از چرخه تنش‌های فزاینده خارج کنند؛

می‌دانند این تنش‌های فرسایشی منابع و نیروی انسانی کشور را به هدر می‌دهد و در بلندمدت موقعیت ایران را نسبت به سایر بازیگران منطقه تضعیف خواهد کرد.

می‌دانند یکی از اهداف اصلی رژیم اسرائیل و لابی‌های آن در چند دهه گذشته، ممانعت از ورود ایران به صحنه دیپلماسی و مذاکره بوده و می‌خواهند با این استراتژی اسرائیل مقابله کنند؛

به دنبال این هستند تا در عصر هوش مصنوعی، راه را برای تبادلات علمی و انتقال فن‌آوری هموار سازند تا ایران برای دنیای جدید مجهز باشد.

حالا، شما بفرمایید چرا می‌خواهید دستگاه سیاست خارجی را از یکی از مهم‌ترین اهرم‌های آن محروم کنید؟

https://x.com/RezaNasri1/status/1877679184396321132?s=19

https://www.irna.ir/xjSzdj

روایتی قدیمی از ایران می‌گوید مردی در صف طولانی نانوایی گیر کرده بود. برای خالی کردن صف فریاد زد که در کوچه‌ای نزدیک غذای رایگان می‌دهند. همه با عجله صف را ترک کردند، اما مرد با خود فکر کرد: «اگر راست باشد چه؟» و خودش هم به دنبال جمعیت رفت.

همین داستان در مورد ادعاهایی که ایران با حملات اسرائیل یا سقوط اسد تضعیف شده است، صدق می‌کند. این ادعاها برای پیشبرد یک هدف ساخته می‌شوند، بارها تکرار می‌شوند و در نهایت حتی توسط سازندگان آن‌ها نیز باور می‌شوند.

در گفت‌وگو با ایسنا:
رضا نصری


✅ امروز ایران در موقعیت مناسبی برای مبادرت به دیپلماسی، هم در سطح منطقه و هم در سطح بین‌المللی قرار دارد. دنیا به سرعت در حال تحول است و ممکن است شرایطی که ایران امروز برای مبادرت به دیپلماسی و ثبیت موقعیت خود در نظم نوین جهانی از آن برخوردار است، یک سال دیگر وجود نداشته باشد. چ

✅ در واقع، امروز ایران در موقعیتی قرار دارد که می‌تواند دستاوردهای چهل سال تلاش برای تقویت توان دفاعی و نظامی خود را در عرصه اقتصادی – از طریق مشارکت فعال در شکل‌دهی به نظم جدید منطقه - نهادینه کند. ممکن است سال آینده مناسبات بین‌المللی به‌گونه‌ای شکل بگیرد که این فرصت به کیفیت کنونی مهیا نباشد. در نتیجه، باید بدون تعلل از این موقعیت استفاده کرد. کیفیت بهره‌برداری از این فرصت تعیین خواهد کرد ایران در سال آینده در چه وضعیتی قرار دارد.

✅ در مورد تاثیرات تحولات منطقه بر سیاست خارجی ایران، دو دسته تحلیل وجود دارد. یک دسته تحلیل‌هایی است که مبتنی بر واقعیت است و یک دسته تحلیل‌های القایی است که هدف استراتژیک خاصی دنبال می‌کنند.

✅بررسی‌های مبتنی بر واقعیت‌های میدانی نشان می‌دهد که ایران، علی‌رغم تبلیغات منفی، در برابر تحولات منطقه‌ای به‌ویژه تحرکات اسرائیل، نه شتاب‌زده عمل می‌کند و نه با تعلل مواجه می‌شود. عملکر ایران در سال گذشته نشان داد که به طور جدی در پی برقراری آتش‌بس و ایجاد ثبات در منطقه است، اما در عین حال، در برابر هرگونه تعرض نظامی به منافع حیاتی یا تمامیت ارضی خود، با قاطعیت و در چارچوب دفاع مشروع واکنش نشان می‌دهد.


✅از سوی دیگر، تحلیل‌های جهت‌دار تلاش دارند اینگونه القا کنند که ایران به‌دلیل تحولات منطقه‌ای، از جمله ترور تعدادی از رهبران حزب‌الله لبنان و سقوط دولت بشار اسد، در موقعیتی تضعیف‌شده و آسیب‌پذیر قرار گرفته است. این روایت‌سازی‌ها، که عمدتاً از سوی لابی‌های رژیم اسرائیل در واشنگتن ترویج می‌شوند، با هدف تحریک دولت ترامپ به اتخاذ اقدامات خصمانه علیه ایران دنبال می‌شود. در این چارچوب، ایران را به‌طور همزمان «ضعیف» و «خطرناک» جلوه می‌دهند تا اینگونه وانمود کنند که برای جلوگیری از تهدید بالقوه ایران، لازم است از طریق اعمال فشار حداکثری و حتی اقدامات محدود نظامی علیه تأسیسات هسته‌ای کشور، پیش‌دستی شود.

طبیعتاً، معتقدم تاکید بر روایت واقعی و صحیح حائز اهمیت است تا از سوءمحاسبه در مواجه با ایران جلوگیری شود.

گفت‌وگو با خبرآنلاین:

تبیین «طرح مودت»:

https://www.khabaronline.ir/news/2001684/%D9%88%D9%81%D8%A7%D9%82-%D9%85%D9%84%DB%8C-%D9%81%D9%82%D8%B7-%DB%8C%DA%A9-%D8%B4%D8%B9%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D8%AD%D8%B3%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D9%88-%D8%B3%D8%A7%D9%86%D8%AA%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%A7%D9%84-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D8%B6%D8%B1%D9%88%D8%B1%D8%AA-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%B9%D8%B1%D8%A8%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86

لابی اسرائیل در واشنگتن باید تصمیم بگیرد: بالاخره ایران یک کشور ضعیف است یا یک تهدید جهانی؟

از یک سو، ایران را به‌عنوان کشوری ضعیف به تصویر می‌کشد تا افکار عمومی و تصمیم‌گیران آمریکایی را متقاعد کند که حمله به ایران پیامدهای جدی برای امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی، پایگاه‌های نظامی آمریکا، بازارهای انرژی، یا اقتصاد جهانی نخواهد داشت. از سوی دیگر، ایران را به‌عنوان یک تهدید جدی معرفی می‌کند تا ضرورت اقدام نظامی را القا کند.

واقعیت این است که ایران نه کشوری ضعیف است و نه تهدیدی ذاتی، اما در صورت تحریک، واکنشی قاطع و قدرتمند نشان خواهد داد که می‌تواند ثبات جهانی را به‌طور جدی به خطر بیندازد.

ایران همواره نه تنها به‌عنوان یک مانع ایدئولوژیک، بلکه به‌عنوان یک سد فیزیکی در برابر گروه‌های تکفیری که مسئول تمامی حملات تروریستی در اروپا هستند، عمل کرده است.

متاسفانه، دولت آلمان بی‌محابا از سیاست‌های اسرائیل که هدف آن‌ها تضعیف ایران است، حمایت می‌کند، که تبعات خطرناکی برای امنیت منطقه‌ای و جهانی به دنبال دارد.

اگر گروه‌های تکفیری کنترل سوریه را به‌دست بگیرند، حوادثی مانند حمله وحشتناک امروز در بازار کریسمس مگدبورگ به مراتب بیشتر خواهند شد. آنچه آلمان و سایر کشورهای اروپایی در سیاست‌های خارجی اسرائیل‌محور خود «پبروزی» جلوه می‌دهند، در واقع به‌طور جدی امنیت مردم خود آن‌ها را به خطر می‌اندازد.

آمریکا و سه کشور اروپایی نمی‌توانند از یک سو ایران را به گفت‌وگوی سازنده دعوت کنند و از سوی دیگر با تهدید به محکومیت، مکانیسم ماشه، تحریم و فشار حداکثری، فضا را تخریب کنند.

آن‌ها پس از سال‌ها مذاکره به توافقی با ایران رسیدند – توافقی که ایران به‌طور کامل به آن پایبند بود – اما سپس تصمیم گرفتند که این توافق "معامله بدی" بوده است!

در حالی که آمریکا به‌صورت یکجانبه از توافق خارج شد، سه کشور اروپایی نیز از اجرای تعهدات خود شانه خالی کردند و خساراتی به ارزش صدها میلیارد دلار به اقتصاد ایران وارد کردند. این همان کشورهایی هستند که با چند میلیارد دلار کسری در صندوق‌های بازنشستگی با بحران و حتی خطر فروپاشی روبه‌رو می‌شوند!

بهتر است به این تناقض‌گویی‌ها، تهدیدها، اتهامات بی‌پایه و رفتارهای تحقیرآمیز پایان دهید و با حسن نیت به میز مذاکره بازگردید.

افسانه‌هایی که اسرائیل برای سوق دادن دولت ترامپ به سمت جنگ با ایران طراحی کرده است:

۱- ایران تلاش کرده ترامپ را ترور کند.
۲- توان بازدارندگی ایران از بین رفته است.
۳- لغو تحریم‌ها باعث تشویق رفتارهای بی‌ثبات‌کننده خواهد شد.
۴- فشار حداکثری ایران را مجبور به مذاکره خواهد کرد.

ترجمه:

ادبیات رایج پیرامون ایران - به‌ویژه در روایت‌های غربی و برخی روایت‌های منطقه‌ای - به‌شدت تحت تأثیر اسرائیل قرار دارد و واقعیت وضعیت را تحریف می‌کند.

واژه‌هایی همچون «رژیم» به‌جای «دولت»، «نیابتی‌ها» به‌جای «جنبش‌های آزادیبخش ملی» و «تروریست‌» یا «میلیشیا» به‌جای کسانی که در برابر اشغال مقاومت می‌کنند، برای انحراف سیاست‌ها در قبال ایران طراح شده‌اند.

اقدامات منطقه‌ای ایران به‌عنوان «مداخلات توسعه‌طلبانه» مطرح می‌شود، در حالی که اقدامات مشابه دیگران «اتحاد» تفسیر می‌شود؛ از برنامه هسته‌ای ایران به‌عنوان «تهدید هسته‌ای» یاد می‌کنند؛ و رهبری سیاسی ایران به «ملاها» یا «آیت‌الله‌ها» تقلیل می‌یابد تا پیچیدگی‌های سیاسی کشور نادیده گرفته شود.

این زبان مغرضانه که توسط اسرائیل هدایت می‌شود، نه تنها برای قالب‌بندی هدفمند ایران است، بلکه برای منحرف ساختن توجه از اقدامات غیرقانونی و اشغالگری اسرائیل طراحی شده است.

به‌عنوان مثال، با برچسب زدن به جنبش‌های آزادیبخش به‌عنوان «تروریست‌ها» یا «میلیشیا»، اسرائیل در عمل توجهات را از جایگاه خود به‌عنوان اشغالگر منحرف می‌کند. همچنین، با معرفی ایران به‌عنوان «عامل بی‌ثبات‌کننده»، بستر مناسبات واقعی از‌ تحلیل حذف می‌شود و توجه از فعالیت‌های دیگر بازیگران منطقه‌ای برداشته می‌شود.

کشورهای منطقه‌ای و کسانی که به‌طور واقعی به گفت‌وگو متعهد هستند باید از به‌کار بردن این ادبیات مغرضانه و گمراه‌کننده‌ پرهیز کنند.

استفاده از واژه‌های بی‌طرفانه‌ای مانند «دولت» «جنبش‌های آزادیبخش» و «برنامه هسته‌ای»، تصویر واقعی‌تری از ایران و مناسبات منطقه ارائه می‌دهد و حداقل فضایی برای دیپلماسی فراهم می‌سازد.

The language surrounding Iran, especially in Western and some regional narratives, is heavily influenced by Israel and distorts the reality of the situation.

Terms like “regime” instead of "government", “proxies” for grassroots "liberation movements", and “terrorists” or “militias” for those resisting occupation are used to misguide policies on Iran.

Iran’s regional actions are labeled as “expansionist ambitions,” while similar actions by others are seen as "alliances." Its nuclear program is often framed as a “nuclear threat.” Iran’s leadership is reduced to “mullas” or “Ayatollahs,” ignoring the complexity of Iran’s political scene.

This biased language, pushed by Israel, is not just designed to frame Iran but to divert attention from its own illegal actions and occupation. For example, by labeling liberation movements as "terrorists" or "militias," Israel shifts focus away from its role as an occupier. Similarly, by labeling Iran as a “destabilizing actor,” the true context is obscured, and attention is diverted from the activities of other regional players.

Regional countries and those genuinely committed to dialogue should avoid using this Israeli-manufactured terminology. Employing neutral terms like "government", "liberation movements", and "nuclear program" offers a more realistic perspective on Iran and the true dynamics of the region, opening up space for diplomacy.

https://x.com/RezaNasri1/status/1868658024199368886?s=19

هرگونه تعرض یا اهانت به حرم می‌تواند به التهاب شدید در منطقه و بروز درگیری‌های مذهبی منجر شود. از این‌ رو، چنین اقدامی مصداق «تهدید‌ علیه صلح و امنیت بین‌المللی» است و لازم است شورای امنیت - با هشدار جدی و مسئول خواندن حاکمان جدید سوریه - به این مسئله ورود پیدا کند.

‏سیاست لبنسراوم (Lebensraum) یا «فضای حیاتی» مفهومی ایدئولوژیک بود که در اوایل قرن بیستم توسط نازی‌های آلمان، به‌ویژه شخص آدولف هیتلر، برای توجیه توسعه‌طلبی و تجاوز به سرزمین‌های دیگر به‌کار گرفته شد.

این ایده بر این باور استوار بود که آلمان به سرزمین‌های بیشتری نیاز دارد تا جمعیت رو به رشد خود را اسکان دهد، منابع طبیعی بیشتری برای تداوم سیاست‌های توسعه‌طلبانه خود کسب کند، و امنیت غذایی خود را تضمین کند. هیتلر این سیاست را به گسترش قلمرو به شرق اروپا، به‌ویژه لهستان و اتحاد جماهیر شوروی، مرتبط کرد و آن را ضروری برای بقای "نژاد برتر آریایی" دانست.

اجرای لبنسراوم با پاکسازی قومی، اخراج یا نابودی جمعیت‌های غیرآلمانی، و اشغال سرزمین‌ها همراه بود که به جنایات جنگی، نسل‌کشی، و آغاز جنگ جهانی دوم منجر شد. این سیاست اکنون به‌عنوان نمادی از ایدئولوژی‌های توسعه‌طلبانه و خشونت‌آمیز شناخته می‌شود که پیامدهای فاجعه‌باری برای بشریت به همراه داشت.

سیاست لبنسراوم دقیقا مبنای اقداماتی است که رژیم صهیونسیتی انجام می‌دهد؛ و ضمیمه بلندی‌های جولان و ادعای ایجاد «منطقه حائل» در سوریه نیز در همین راستا قابل بررسی است.

تبیین اقدامات رژیم اسرائیل در این چارچوب - از جانب مقامات، روزنامه‌نگاران و تحلیلگران- به درک بهتر ماهیت این رژیم و تهدید آن برای صلح و امنیت بین‌المللی کمک خواهد کرد.

https://x.com/RezaNasri1/status/1866366341021634892?s=19

ابتدا هولوکاست در غزه، امروز «سیاست لبنسراوم» (فضای حیانی) در بلندی‌های جولان! اقدامات اسرائیل بیشتر و بیشتر یادآور سیاست‌های نازی‌هاست.

کارشناسان واشنگتن سال‌هاست که به اشتباه این پیش‌فرض را ترویج می‌دهند که قدرت ایران تنها به نفوذ آن در حزب‌اله و سوریه بستگی دارد. این دیدگاه محدود باعث شده که آنها به این نتیجه برسند که‌ امروز تحولات اخیر در لبنان و سوریه به‌طور "قابل توجهی" توانمندی‌های نظامی و بازدارندگی ایران را تضعیف کرده است.

این کارشناسان معمولاً به دیدگاه امنیتی اسرائیل‌محور پایبندند، دیدگاهی که تحت تأثیر تلاش‌های اسرائیل برای هدایت روایت‌ها به نفع خود شکل گرفته است. اما واقعیت این است که دکترین دفاعی ایران بر مبنای یک ارزیابی وسیع‌تر و جامع‌تر از چشم‌انداز امنیتی‌اش قرار دارد.

گزارش‌های کارشناسی که حزب‌الله را محور اصلی بازدارندگی ایران معرفی می‌کنند، این واقعیت را نادیده می‌گیرند که استراتژی دفاعی ایران از اوایل دهه ۲۰۰۰، بر ممانعت از حمله احتمالی «آمریکا» متمرکز بوده است.

Discussions on Iran in U.S. foreign policy circles are often shaped by narratives pushed by elements of the Iranian opposition, who aim to steer decision-making to serve their own agendas. These narratives are built on flawed assumptions that misrepresent the realities of Iran’s internal affairs and regional actions.

Some of these flawed assumptions were reasserted in the recent Council on Foreign Relations (@CFR_org) discussion:

1. Iran is constantly on the edge of unrest, and Western intervention could bring down its government.

This view oversimplifies the complexity of Iran's socio-political dynamics and the resilience of its political establishment. While protests and dissent occur—as in many countries—Iran’s institutions have remained remarkably stable over the years, even under severe external pressures like sanctions, isolation, targeted assassinations, cyberattacks and covert operations. Predicting an imminent collapse only leads to misguided and counterproductive policies.

2. The Iranian people welcome sanctions and the suffering they cause.

This claim is completely false and lacks both evidence and common sense. Sanctions have a devastating impact on ordinary Iranians, leading to inflation, unemployment, and shortages of essential goods, with the most vulnerable populations suffering the most. The idea that any nation would welcome such economic hardship is not only absurd but dehumanizing. Such assertions are often repeated by individuals who haven’t set foot in Iran in over forty years.

3. Iran’s actions in the region are driven by ideological motives.

This is yet another caricature that a Western audience may be prone to believe. Iran’s regional policies are primarily pragmatic, focused on security concerns. Its actions are often reactionary, aimed at countering perceived threats and constant external pressure. Iran's security policy is influenced by U.S. military bases on its borders, Takfiri terrorist groups to the East and West, and Israeli nuclear warheads pointed at it, all creating a tense and challenging security landscape. Reducing Iran's policies to mere ideology distorts Tehran's motivations and overlooks the broader geopolitical context.

4. Iran is an irrational actor that should not be treated as a 'normal' state.

Contrary to this claim, Iran operates as a rational actor, making calculated decisions to protect its national interests. Its engagement in the 2015 nuclear deal and ongoing regional diplomacy reflect pragmatism, not irrationality. Its recent normalization of relations with Saudi Arabia—once considered impossible by the same opposition—is another example. Portraying Iran as exceptional or irrational is a tactic to undermine its legitimate security concerns and exclude it from the international arena. It also conveniently fuels fear around Iran's nuclear program, making a balanced and fair diplomatic solution exceedingly difficult.

These flawed premises provide the Iranian opposition an opportunity to gain visibility on the political stage and encourage policies like "abandoning diplomacy" and "supporting civil society," which often serve as euphemisms for regime change.

But despite their assertions, this approach has been tried repeatedly over the past four decades and has consistently failed to meet any of the Western countries' stated objectives. Nevertheless, it continues to serve the narrow interests of the opposition.

This is why they also consistently work to silence alternative voices and "deny platforms" to those who may offer a more nuanced and realistic perspectives.


https://x.com/RezaNasri1/status/1865002862855512172?s=19

لابی‌های اسرائیل همواره تلاش کرده‌اند هرآنچه به‌حق به رژیم اسرائیل نسبت داده می‌شود، با طرح اتهاماتی مشابه، به ایران نیز منتسب کنند تا در نبرد افکار عمومی و روایت‌ها نوعی «تعادل» برقرار کنند.

اگر اسرائیل به آپارتاید متهم می‌شود، تلاش می‌کنند واژه «آپارتاید» را در قالب اتهام «آپارتاید جنسیتی» به ایران نیز نسبت دهند. اگر اسرائیل به اشغالگری متهم است، بحث اشغال جزایر سه‌گانه را علیه ایران مطرح می‌کنند؛ و اگر اسرائیل به‌دلیل نقض کنوانسیون نسل‌کشی در دیوان بین‌المللی دادگستری محاکمه می‌شود، ایران را نیز به نقض کنوانسیون منع تبعیض نژادی متهم می‌کنند.

ضروری است با اتهام اشغال جزایر سه‌گانه از طریق دیپلماسی عمومی و تداوم اقدامات رسانه‌ای به صورت جدی مقابله شود.

اقدامات و گفتمان سنجیده دکتر پزشکیان، از جمله انتصاب چهره‌های شایسته از اقوام و اقلیت‌ها در مناصب کلیدی مدیریتی، گامی مؤثر در مقابله با اتهامات تبعیض قومی و نژادی علیه ایران خواهد بود و لازم است این مسیر ادامه پیدا کند.

https://x.com/RezaNasri1/status/1864221075946479707?s=19

تصرف سوریه توسط تروریست‌ها پیامدهای ویرانگری برای تمام کشورهای منطقه خواهد داشت. مقابله با این تهدید می‌تواند اولین تجربه همکاری امنیتی منطقه‌ای میان ایران، ترکیه و کشورهای عربی‌ باشد‌ و احیانا راه را برای ایجاد یک رژیم امنیت بومی هموار سازد.

روایت اسرائیل و جریان‌های ایران‌ستیز از ایران و منطقه بر چند محور استوار است:

۱- ایران به دنبال ایجاد بی ثباتی در منطقه است.

۲- ایران حامی ترورسیم است‌.

۳- ماهیت نظامی سیاسی ایران به نحوی است که با کشورهای عرب در منطقه ذاتأ ناسازگار است.

۴- مخالفت ایران با اسرائیل و حمایت آن از محور مقاومت مبتنی بر یهودستیزی است، نه اصول اخلاقی، حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین و حقوق بین‌الملل.

۵- بهترین راه‌حل برای منطقه منزوی‌سازی ایران و گسترش پیمان‌های ابراهیم است.

۶- موضوع «فلسطین» حاشیه است، مقاومت شکست خورده؛ و «نظم پسا غزه» با محوریت آمریکا، اسرائیل و کشورهای عرب منطقه شکل خواهد گرفت.

۷- عامل تشدید بحران هسته‌ای ایران است، نه امریکا و غرب!

۸- ایران به تعهدات بین‌المللی خود هرگز پایبند نبوده.

۹- ایران در برابر فشار و زور کوتاه می‌آید.

۱۰- سیاست فشار حداکثری دولت اول ترامپ تجربه موفقی بوده.

۱۱- با تضعیف ایران می‌توان آن را - در موقعیت ضعف - به پای میز مذاکره کشاند.

مقاله دکتر ظریف در «فارین افرز» به تمام این انگاره‌ها می‌پردازد! انگاره‌هایی که با هدف همسوسازی افکار عمومی غرب با «پیمان‌های ابراهیم» و ایران‌هراسی طراحی شده‌اند.

این همه هجمه علیه او برای چیست؟

https://www.foreignaffairs.com/guest-pass/redeem/ZB4enNEDVNI

اروپا به‌زودی متوجه خواهد شد که ظهور «القاعده متحد با ترکیه» فراتر از توان کنترل آن است. به نظر می‌رسد نتانیاهو و اردوغان در حال ایجاد نسخه‌ای مدرن از جنگجویان الهام‌گرفته از امپراتوری عثمانی در سوریه هستند. هزاران اویغور و ترک‌های آسیای مرکزی - با برافراشتن پرچم داعش - در آنجا می‌جنگند تا سوریه را به یک لیبی دیگر تبدیل کنند. اتحادیه اروپا باید درک کند که این بی‌ثباتی به مرزهای سوریه محدود نخواهد ماند. حمایت آمریکا از برخی گروه‌ها در دهه ۱۹۹۰ برای مقابله با اتحاد جماهیر شوروی در نهایت به حوادث ۱۱ سپتامبر انجامید؛ اما این بار، تهدید بسیار نزدیک‌تر به اروپا است.

تمرکز وسواس‌گونه کشورهای غربی بر ایران باعث شده یک نقطه کور بزرگ را نادیده بگیرند.

در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا:
رضا نصری

✅ نشست با کشورهای اروپا از چند منظر حائز اهمیت است.اول اینکه این نشست‌ها اجازه می‌دهد ایران ارزیابی دقیق‌تری نسبت به اهداف، برنامه‌ها و نیات طرف اروپایی پیدا کند. مناسبات بین‌المللی در حال دگرگونی است، منطقه در حال تحول است، ترامپ مجدداً به کاخ سفید برگشته، جنگ اوکراین تشدید شده و کشورها به سرعت در حال جانمایی خود در این نظام جدید هستند. پس لازم است تصمیم‌گیران نظام نیز تصویر دقیق‌تری از نیات و اهداف بازیگران مختلف در این صحنه بدست بیاورند.

✅ دوم اینکه، نشست با اروپایی‌ها فرصتی فراهم می‌کند تا مواضع ایران نیز به‌طور دقیق برای آنان تشریح شود تا از بروز سوءمحاسبه جلوگیری شود. در بستر بحران و تنش، «سوءمحاسبه» می‌تواند پیامدهای سنگینی برای منطقه و صلح و امنیت جهانی به همراه داشته باشد. بنابراین، ضروری است که هم خطوط قرمز ایران به‌وضوح مشخص شود، هم زمینه‌های همکاری – آن‌جا که میسر است - مورد بررسی قرار گیرد و هم سازوکاری برای مدیریت تنش اندیشیده شود. در واقع،‌ در شرایطی که تنش‌ها هم در منطقه و هم در سطح جهان به سرعت در حال افزایش است، مسئولانه‌ترین رفتار این است که راه دیپلماسی و کنترل تنش بسته نماند.

✅ سوم اینکه چند پرونده سیاست خارجی ایران باید تعیین تکلیف شود. موضوعاتی مانند پرونده هسته‌ای، لغو تحریم‌ها، قطعنامه شورای حکام آژانس، جنگ اوکراین و بحران منطقه همگی موضوعاتی است که به حالت تعلیق درآمده و لازم است در مورد هریک از آن‌ها صحبت شود. اگر ایران به موضوعاتی که به صورت مستقیم با امنیت ملی و منافع آن در ارتباط است ورود پیدا نکند، دیگران در غیاب ایران تکلیف این موضوعات را مشخص خواهند کرد! در نتیجه، لازم است ایران حساسیت و عاملیت خود را نسبت به این موضوعات به نمایش بگذارد.

https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1563747

نتانیاهو اعلام کرده بعد از آتش‌بس در لبنان تمرکز اسرائیل بر «تهدید ایران» خواهد بود.

مایک والتز - مشاور امنیت ملی ترامپ - گفته سیاست دولت ترامپ در قبال ایران از سرگیری فشار حداکثری و توقف فروش نفت ایران به چین خواهد بود. از الان هم ترامپ وعده داده از روزهای نخست ورودش به کاخ سفید یک تعرفه ۲۵ درصدی بر کالاهای وارداتی چین اعمال خواهد کرد. یعنی از الان برای پیش‌برد سیاست‌هایش اهرم‌سازی می‌کند.

با اعلام آتش‌بس در لبنان، بایدن هم گفته از اسرائیل می‌خواهد «پیروزی‌های تاکتیکی‌اش را به یک استراتژی جامع علیه ایران تبدیل کند».

لابی‌های اسرائیل در آمریکا نیز از الان در حال عادی‌سازی بحث ارسال سلاح به «اپوزیسیون» داخل ایران هستند. یعنی پروژه لیبی‌سازی ایران را پیگیری خواهند کرد.

به احتمال زیاد، با ورود ترامپ به کاخ سفید و اعلام همزمان آتش‌بس در غزه، تمرکز همه این نیروها معطوف به جنگ ترکیبی و فشار اقتصادی بر ایران خواهد شد.

در چنین بستری، ابلاغ قانون حجاب‌ که موجب تشدید نارضایتی و افزایش تنش‌های اجتماعی و شکاف ملت و دولت خواهد شد - آن هم در آستانه سرمای زمستان - واقعاً چه توجیهی دارد؟

https://x.com/RezaNasri1/status/1862919430701015262?s=19

دولت‌های اروپایی باید بیش از همه نگران وضعیت در سوریه باشند. بی‌ثباتی در سوریه تنها به گروه‌هایی مانند داعش و القاعده یک سکوی پرتاب می‌دهد تا اروپا را هدف قرار دهند.

حملات باتاکلان، بمب‌گذاری‌های بروکسل، حمله کامیون در نیس، برلین، منچستر، بارسلونا—هیچ‌کدام از این حملات توسط ایران یا اسد صورت نگرفته‌‌ است. این حملات توسط همان گروه‌هایی انجام شده که ایران، سپاه پاسداران و دولت سوریه در حال مبارزه با آن‌ها هستند.

اما خوب، ادامه دهید و ایران را برای خوشایند اسرائیل مقصر جلوه دهید. ببینیم این سیاست شما را به کجا خواهد برد.

https://www.khabaronline.ir/news/1990097/%D9%86%D8%B5%D8%B1%DB%8C-%D8%AD%D8%B0%D9%81-%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%81-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D9%88%D9%84%D8%AA-%D9%82%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86-%DA%AF%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DB%8C%D8%A7-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A8%D9%86%D8%AF%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D8%B5%D9%88%D9%84-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82%DB%8C-%D9%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA

در بسیاری از موارد نقص یک قانون - نه روی کاغذ بلکه - در زمان اجرای آن مشخص می‌شود. این واقعیتی است که در بسیاری از نظام‌های حقوقی به رسمیت شناخته شده است و به همین خاطر، به مقامات اجرایی - و در برخی نظام‌ها حتی به شهروندان عادی ـ این اختیار داده شده تا قانون را پس از اجرا و پس از نمایان شدن ایرادات، در دیوان عالی یا بواسطه سازوکارهای مشابه به چالش بکشند و آن را ابطال نمایند.

در ایران چنین سازوکاری با چنین کیفیتی برقرار نیست. اما نبود یک سازوکار مشابه نافی این حقیقت نیست که نواقص یک قانون ممکن است پس از اجرایی شدن آن - یعنی در عرصه عمل - آشکار شود.

حال اگر فرض را بر این بگذاریم که «قانون تصدی مشاغل خاص» بدون هیچ انگیزه سیاسی نوشته شده است، امروز مشخص شده که در عمل، این قانون دارای ایراداتی است که باعث خواهد شد ده‌ها هزار شهروند ایرانی که فرزندانشان به‌دلیل تولد در یک کشور خارجی تابعیت قهری دریافت کرده‌اند، از خدمت به کشور خود محروم بمانند.

مقامات عالی‌رتبه نظام، دولت، کارشناسان و بسیاری از نمایندگان مجلس - از جمله رئیس مجلس، آقای دکتر قالیباف - نیز چنین نقصی را پذیرفته‌اند و معتقدند قانون مذکور نیازمند اصلاح است.

حال عده معدودی در مجلس - با اینکه حتی برخی از خود آن‌ها نیز به معیوب بودن قانون اذعان دارند - می‌خواهند از این نقص‌ استفاده کنند تا پیش از اصلاح آن، یکی از معاونین رییس‌جمهور (دکتر ظریف) را از دولت حذف کنند!

اسم این کار هر چه هست «قانون‌گرایی» یا پایبندی به اصول حقوقی نیست. این اقدام استفاده ابزاری از قانون معیوبی است که در آستانه اصلاح قرار دارد. در هیچ کتاب حقوق نوشته نشده که راهکار اصولی مواجهه با یک قانون معیوب که در مسیر اصلاح قرار گرفته و همگی بر نقص آن اذعان دارند، ابتدا اجرای آن علیه یک رقیب سیاسی و سپس مبادرت به اصلاح آن است!

چنین راهکار - در کنار سایر تبعات و پیامدهایی که دارد - با اصل «حسن‌نیت» در اجرای قانون و شأن نهاد قانونگذار در تضاد است.

اگر واقعا مبنا را اصول حقوقی قرار دهیم، راه‌حل اصولی این است که اجرای قانون تا زمان اصلاح تعلیق شود و سپس - بعد از رفع نواقص - برای همه، از جمله دکتر ظریف، به اجرا درآید. 

در سایر کشورها، اسم چنین تدبیری اعمال Moratorium یا Inoperative ساختن قانون تا زمان اصلاح است. در نظام حقوقی ایران نیز این تدبیر با همکاری دولت و مجلس میسر است‌. همانطور که در گذشته، بعضاً در مورد اجرا یا ابلاغ برخی قوانین دیگر میسر بوده.

حال، اگر عده‌ای اصرار بر اجرای یک قانون معیوب علیه یک فرد خاص دارند، توصیه می‌شود دست‌کم اقدام خود را با توسل به مفاهیمی مثل «قانونگرایی» یا «پایبندی به اصول» توجیه نفرمایند! این توجیهات موجب بدعت‌گذاری خطرناکی در امر قانونگذاری می‌شود و در بلندمدت به سود و مصلحت کشور نخواهد بود!

France’s argument that Benjamin Netanyahu’s immunity as a sitting head of government somehow protects him from the ICC’s arrest warrant doesn’t hold up under international law.

The Rome Statute makes it clear in Article 27 that no one is above the law for crimes like genocide, war crimes, or crimes against humanity. The Statue applies "equally to all persons without any distinction based on official capacity." This means Netanyahu’s position as a sitting prime minister doesn’t give him immunity from prosecution.

As a member of the ICC, France has a legal obligation under Article 89 of the Rome Statute to cooperate with the Court and execute arrest warrants, regardless of the accused’s official position. The fact that Israel isn’t a member of the ICC is irrelevant. The Court can prosecute crimes committed on the territory of a member state, and Palestine—recognized as a State Party since 2015—falls under its jurisdiction.

Furthermore, despite France's claim, international law has also long established that there is no immunity for grave crimes. Cases like those of Sudan’s Omar al-Bashir and Liberia’s Charles Taylor have shown that even sitting leaders can be held accountable.

As for what France refers to "relevant ministers" (aka Gallant), France is conveniently ignored the fact that he's not even in government anymore!

France is simply using a distorted legal argument as a pretext to sidestep its responsibilities under international law. How far is it willing to go to protect a war criminal?

https://x.com/RezaNasri1/status/1861790693930491988?s=19

https://www.etemadnewspaper.ir/fa/main/detail/225812/%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D8%AA%D9%87%D8%A7%D9%85%D8%A7%D8%AA-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C

سال‌هاست دستگاه تبلیغاتی اسرائیل و آمریکا و شبکه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور هر کُنش و واکنش ایران در میدان را «ماجراجویی» و «فعالیت‌های بی‌ثیات‌کننده» می‌خوانند و هر توافق و تعامل در حوزه دیپلماسی را به «نوشیدن‌ جام زهر» تشبیه می‌کنند.

این ادبیات مغرضانه و هدفمند برای بدبین کردن افکار عمومی نسبت به نقش‌آفرینی ایران در مناسبات منطقه‌ای و بین‌المللی و ایجاد فشار روانی بر تصمیم‌گیران کشور طراحی شده است.

اما حقیقت این است که ایرانٍ امروز - پس از دو قرن مجاهدت و تلاش - اکنون از امنیت خود اطمینان پیدا کرده و وارد فاز توسعه اقتصادی شده است. در این راستا نیز از هر دو ابزار میدان و دیپلماسی برای تحقق اهداف راهبردی خود و شکل‌دهی به نظم جدید منطقه بهره می‌برد. امروز ایران همزمان به دنبال ایجاد ثبات در محیط پیرامونی خود و رفع موانع تجاری و اقتصادی است.

لازم است مردم و مسئولان با آگاهی از اهداف پشت پرده این فضاسازی‌ها، مسیر پیشرفت کشور را بدون تأثیرپذیری از این جنگ روانی دنبال کنند.

https://x.com/RezaNasri1/status/1861213306385547558?s=19

سناتور گیندزی گراهام قصد دارد با تصویب یک قانون جدید مانع از همکاری دولت‌های عضو «اساسنامه رم» با دیوان کیفری بین‌المللی جهت بازداشت نتانیاهو و گالانت شود. او مدعی است مقامات اسرائیلی به صورت قانونی انتخاب شده‌اند، اسرائیل و ایالات متحده آمریکا عضو اساسنامه رم نیستند و سیستم فضایی اسرائیل تنومند و مستقل است؛ و با چنین استدلال‌هایی می‌خواهد اقدام خود را توجیه می‌کند.

این متن در پاسخ به اوست:

۱- هیچ‌کس - چه در یک روند قانونی و چه به صورت غیرقانونی به قدرت رسیده باشد - از تعقیب برای ارتکاب جنایات جنگی معاف نیست.

۲- دادگاه کیفری بین‌المللی صلاحیت رسیدگی به جنایاتی را دارد که در قلمرو کشورهای عضو، از جمله سرزمین‌های فلسطینی، رخ می‌دهد. این صلاحیت به عضویت اسرائیل یا ایالات متحده در اساسنامه رم وابسته نیست.

۳- سیستم حقوقی به‌اصطلاح «تندومند» اسرائیل همواره از تعقیب مقامات این رژیم به دلیل جنایات جنگی در سرزمین‌های فلسطینی سر باز زده است. اصل صلاحیت تکمیلی به دادگاه کیفری بین‌المللی اجازه می‌دهد در مواردی که دادگاه‌های ملی قادر یا مایل به رسیدگی نیستند، مداخله کند.

۴- کشورهای عضو اساسنامه رم (در حال حاضر ۱۲۴ کشور) به موجب حقوق بین‌الملل موظف به همکاری با دادگاه کیفری بین‌المللی هستند. این دولت‌ها به عنوان دولت‌های مستقل، تابع قوانین داخلی ایالات متحده نیستند! قانون‌گذاری شما نقض حاکمیت آن‌هاست و عواقب نامطلوبی در پی خواهد داشت.

۵- این اقدامات، اکنون که روند قانونی آغاز شده است، دامن‌گیر شما خواهد شد.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1859637064872100255?s=19

لیندزی گراهام (سناتور آمریکایی) قصد دارد قانونی را پیشنهاد دهد که کشورهایی را که به تعهدات خود بر اساس اساسنامه رم عمل کرده و با دیوان کیفری بین‌المللی برای بازداشت نتانیاهو و گالانت همکاری می‌کنند، تحریم کند.

این اولین بار نیست که ایالات متحده کشورها را به دلیل پایبندی به قوانین بین‌المللی مجازات می‌کند. پیش‌تر نیز علیه کشورهایی که به برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت در رابطه با ایران متعهد بودند، تحریم‌های ثانویه اعمال کرده است.

اگر کشورها در برابر چنین زورگویی‌هایی در گذشته مقاومت کرده بودند، امروز شاهد چنین سطحی از نقض حاکمیت خود نبودند.

دیوان کیفری بین‌المللی بالاخره حکم جلب نتانیاهو را صادر کرد. این بهترین اتفاق حقوقی در سال‌های اخیر است که تاثیرات سیاسی و حیثیتی قابل ملاحظه‌ای برای رژیم اسرائیل دارد.

کم‌ترین آن اینکه از این پس اتحادیه اروپا هیچ بهانه‌ای برای لغو قرارداد مشارکت خود با اسرائیل (وفق ماده ۲ قرارداد) ندارد.

این رویداد می‌تواند بستر حقوقی لازم را برای انواع ابتکارات دیپلماتیک‌ و سیاسی آماده کند. جامعه مدنی و فعالان حقوق بشر و رسانه‌ای هم می‌توانند از این فرصت برای ایجاد «هزینه حیثیتی» برای شرکت‌های بین‌المللی که در اسرائیل سرمایه‌گذاری می‌کنند استفاده کنند و آن‌ها را به لغو فعالیت‌ها در آنجا وادار سازند. اگر از این فرصت با هوشمندی استفاده شود، دستاوردهای بی نظیری می‌توان حاصل کرد.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1859570566975393799?s=19

اینطور پیش رفت:

ایران به طور کامل به برجام پایبند بود --> آمریکا از توافق خارج شد و سه کشور اروپایی به تعهدات خود عمل نکردند --> ایران تعهدات خود را کاهش داد تا آنها را به اجرای تعهداتشان وادار کند --> آمریکا و سه کشور اروپایی، با این انتظار که ایران یک‌جانبه به طور کامل پایبند بماند، فشارها بر ایران را افزایش دادند --> ایران در پاسخ، تعهدات خود را بیشتر کاهش داد --> آمریکا و سه کشور اروپایی بار دیگر فشارها را افزایش دادند --> ایران تعهدات خود را باز هم کاهش داد --> آمریکا و سه کشور اروپایی یک بار دیگر فشارها را افزایش دادند --> ایران تعهدات خود را حتی بیشتر کاهش داد --> آمریکا و سه کشور اروپایی باز هم فشارها را افزایش دادند‌--> ایران تعهدات خود را باز هم بیشتر کاهش داد...

آیا وقت آن نرسیده است که آمریکا و سه کشور اروپایی بفهمند ایران در برابر فشار پاسخ نمی‌دهد؟

گفت‌وگو با ایسنا در مورد پیام ویدیویی دکتر ظریف:
رضا نصری

✅ سال‌هاست رژیم اسرائيل بر اساس یک روایت‌سازی دروغ جنایاتش را علیه مردم فلسطین و منطقه توجیه می‌کند. مبنای این روایت هم این است که محور مقاومت و ایران نه بخاطر اشغال و آپارتاید و جنایات جنگی اسرائيل، بلکه بخاطر «یهودستیزی» علیه این رژیم مبارزه می‌کنند. از سال گذشته نیز، مدعی شدند در خانه مردم عادی غزه و رهبران مقاومت نسخه‌هایی از کتاب هیتلر و نشانه‌هایی با صلیب شکسته نازی‌ها پیدا کرده‌اند. آن‌ها حتی مدعی شدند کودکان غزه از خردسالی با آموزش یهودستیزی پرورش پیدا می‌کنند و از این طریق به صورت ضمنی حتی قتل‌عام کودکان را هم توجیه می‌کنند. رژیم اسرائيل در سال‌های گذشته برنامه هسته‌ای ایران را هم به «یهودستیزی» نسبت داده و ادعا کرده ایران قصد دارد با ساختن سلاح هسته‌ای یک هولوکاست دوم برپا کند. این روایت‌سازی دروغ - که در واقع صهیونسم را با یهودیت برابر می‌کند - تا حدودی در افکار عمومی برخی کشورها هم تاثیر داشته است. در واقع، این روایت مبنای امنیتی‌سازی ایران و محور مقاومت است و وسیله‌ایست که با آن فلسفه مبارزه با رژیم اسرائيل را تحریف و هر صدای مخالفی را خفه می‌کنند. لابی‌های صهیونیست حتی لوایحی به کنگره آمریکا و برخی پارلمان‌های اروپایی ارائه داده‌اند که در آن هر نوع انتقاد از صهیویسم به مثابه «یهودسیتزی» تعبیر شود تا از طریق قانونی معترضان به جنایات و نسل‌کشی رژیم اسرائيل را سرکوب کنند. در چنین بستری، لازم بود یک صدا از ایران بلند شود و این روایت‌سازی دروغین را به چالش بکشد. دکتر ظریف هم چنین نقشی ایفا کرد. 


✅ رژیم اسرائيل هم در سطح بین‌المللی و هم در سطح داخلی نیازمند است نشان دهد که ایران و محور مقاومت به دنبال از بین بردن یهودیان هستند. در واقع، رژیم اسرائيل این اکوسیستم را برای خود ایجاد کرده تا حمایت بین‌اللمللی و انسجام داخلی خود را حفظ کند. در سطح بین‌المللی، مدام از یهودستیزی ایران و محور مقاومت می‌گوید و در سطح داخلی نیز فضایی ایجاد کرده که در آن مردها و زنان به ترتیب ۲.۵ سال و ۲ سال به خدمت سربازی اجباری می‌روند و تا حدود ۵۵ سالگی باید در نیروهای ذخیره بمانند و آموزش نظامی ببینند! یعنی «فضای امنیتی» و «تهدیدپنداری» - که مبنای آن ادعای یهودستیزی است - مبنای حفظ حمایت بین‌المللی، جلب حمایت افکار عمومی در غرب و انسجام داخلی رژيم اسرائيل است. منتها، متاسفانه تابحال، ایران - که طرف اصلی اتهام است - نتوانسته به صورت موثری این فضاسازی را بشکند و مانع از این شود که رژیم اسرائیل به این شستوشوی مغزی (Indoctrination) ادامه دهد. دکتر ظریف با انتشار این ویدئو اولین اقدام موثر در حوزه دیپلماسی عمومی را در این زمینه کلید زد و جا دارد تلاش‌های اینچینی ادامه پیدا کند. 


✅ لازم است این خط مشی هم در سطح دیپلماسی عمومی و هم در سطح دیپلماسی رسمی کشور ادامه پیدا کند. رژیم اسرائيل بر مبنای این روایت استوار است و ایران نمی‌تواند به عنوان طرف اصلی اتهام منفعل باقی بماند. تا کنون، بسیاری از یهودیانی که در غرب زندگی می‌کنند متاسفانه تحت تاثیر روایت‌سازی‌های دروغ رژیم اسرائيل قرار گرفته‌اند و لازم است برای آن‌ها روشن شود که دلیل مخالفت و مبارزه ایران و محور مقاومت با اسرائيل یهودستیزی نیست، بلکه اشغال، استعمار، آپارتاید، جنایات جنگی و نسل‌کشی است. در واقع، مخالفت ایران با رژیم اسرائيل هم مبنای اخلاقی و انسانی دارد و هم کاملاً مبتنی بر موازین حقوق بین‌الملل است. این نکته‌ایست که باید مدام به مردم جهان یادآوری کرد. در گذشته، قطعنامه‌ای در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسیده بود که در آن صهیونیسم را برابر با نژادپرستی خوانده بود. این قطعنامه چند سال بعد تحت فشار آمریکا ملغی شد و از آن پس مخالفت با صهیونیسم را در کشورهای غربی به یهودستیزی تعبیر کردند. در تداوم این حرکتی که دکتر ظریف آغاز کرد، دستگاه دیپلماسی می‌تواند به کمک کشورهای منطقه تلاش کند این قطعنامه را مجدداً احیا نماید.

https://www.isna.ir/news/1403083022152/%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%85%D8%AD%D9%88%D8%B1-%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%88%D9%85%D8%AA-%D8%A8%D8%A7-%DB%8C%D9%87%D9%88%D8%AF%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%DB%8C%D8%A7-%D8%B5%D9%87%DB%8C%D9%88%D9%86%DB%8C%D8%B3%D9%85

این ویدئو همان دلیلی است که وقتی دکتر ظریف استعفا داد، نتانیاهو با خوشحالی نوشت «از دستش راحت شدیم»!

او در یک ویدئو با پس‌زمینه پرچم ایران، با استدلال به یهودیان جهان می‌گوید که صهیونیسم با ده فرمان پیامبرشان در تناقض است، به عزت و هویت آن‌ها آسیب می‌زند و امنیتشان را تهدید می‌کند. او نشان می‌دهد اتهام یهودستیزی - که مهم‌ترین حربه سیاسی صهیونیست‌هاست - به ایران نمی‌چسبد.

حالا تماشا کنید چطور در روزهای آینده لابی‌ها و دستگاه تبلیغاتی اسرائیل، اندیشکده‌هایی مانند FDD و بنگاه‌های جنگ روانی فارسی‌زبان مثل ایران‌اینترنشنال به او هجمه خواهند برد.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1858586021384135160?t=gw5UtFFxexwUYVDMwlpoZw&s=19

آقای رسایی در کانال تلگرامی خود به مطلبی که در مورد تابعیت قهری در آمریکا نوشته بودم پاسخ داده‌اند. ایشان ضمن پذیرش اینکه متولدین خاک آمریکا مطابق متمم چهاردهم قانون اساسی ایالات متحده به صورت خودکار (و بی نیاز از درخواست والدین)، تابعیت آمریکایی دریافت می‌کنند، این بار استدلال آورده‌اند که:

«براساس همان متمم چهاردهم قانون اساسی ایالات متحده، فرزندان هیات‌های دیپلماتیک از این امر مستثنی هستند. چون تحت صلاحیت قضائی دولت آمریکا نیستند»؛ و سپس نتیجه گرفته‌اند که «بنابر این اگر آقای ظریف در سال‌های اقامتش در آمریکا از ایالات متحده درخواست تابعیت نمی‌کرد، فرزندان وی، مثل بسیاری از دیپلمات‌های دیگر که فرزندانشان در آن کشور به دنیا آمدند، تابعیت مضاعف آمریکا را نمی‌گرفتند.»

آقای رسایی در مورد مستثنی بودن دیپلمات‌ها در متمم چهاردهم قانون اساسی آمریکا درست می‌گویند، اما دو نکته را فراموش کرده‌اند:

اول اینکه فرزندان دکتر ظریف در زمان «دانشجویی» ایشان - یعنی زمانی که با ویزای تحصیلی در آمریکا اقامت داشتند - در آنجا متولد شدند و نه در زمان مأموریت او در کسوت «دیپلمات»! به عبارت دیگر، مانند صدها هزار ایرانی دیگر که در آمریکا با ویزای تحصیلی در آنجا درس خوانده‌اند، فرزندان ایشان هم به صورت قهری تابعیت آمریکایی دریافت کرده‌اند.

دوم اینکه آقای رسایی این نکته مهم را هم نادیده می‌گیرند که اصولاً دیپلمات‌ها نمی‌توانند برای فرزندان خود درخواست تابعیت کنند! یعنی حتی اگر دکتر ظریف - طبق ادعای آقای رسایی - در زمان مأموریت به عنوان «دیپلمات» برای فرزندان خود تقاضای تابعیت می‌کرد - به دلیل همان استثنایی که در متمم چهاردهم قانون اساسی این کشور آماده - درخواست ایشان مورد پذیرش قرار نمی‌گرفت.

نکته آخر اینکه آقای رسایی توجه داشته باشند که بیش از ۳۲ کشور جهان در حوزه تابعیت سرزمینی (قهری) قوانینی مشابه قانون آمریکا دارند. به عبارت دیگر، از آنجا که قانون فقط شامل حال یک نفر نمی‌شود، تفسیر ایشان از «قانون مشاغل حساس» موجب خواهد شد که صدها هزار ایرانی جوانی که برای تحصیل در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا به این کشورها رفته‌اند و در آنجا صاحب فرزند شده‌اند، هرگز نتوانند در سطوح کلان مدیریتی به کشور خدمت کنند!

یعنی دانشجویی که امروز در یکی از این کشورها در حال اخذ مدرک دکترای اقتصاد است و در محل تحصیل صاحب فرزند شده، از الان باید بداند که هرگز در ایران امکان تاثیرگذاری موثری در مناصب مدیریتی نخواهد یافت!

حال پرسش اینجاست که تفسیر و خوانش آقای رسایی از «قانون مشاغل حساس» چقدر با سیاست جذب حداکثری و بهره‌گیری از تمام ظرفیت‌های کشور سازگار است؟

آیا تفسیری از قانون که عملا دانشجویان ایرانی مقیم در ۳۲ کشور جهان را میان فرزندآوری و بازگشت برای خدمت به وطن مقید به انتخاب می‌کند، می‌تواند تفسیر درستی باشد؟ آیا قانونگذار واقعا چنین نیتی داشته؟

چقدر چنین تفسیری با اصول حقوق شهروندی مندرج در قانون اساسی کشور همخوانی دارد؟

لازم است مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه‌ای را با اقدامات تنبیهی جدی علیه اسرائیل تصویب کند، که در صورت عملی شدن قانون کنست علیه آنروا (UNRWA) در ماه ژانویه، به‌طور خودکار به اجرا درآید.

ترجمه:

قابل توجه روزنامه‌نگاران و کارگزاران دیپلماسی عمومی:

با انتخاب ترامپ، نئوکان‌ها، حامیان اسرائیل و اپوزیسیون طرفدار «رژیم چنج»، از الان بی‌وقفه اطلاعات مغرضانه و اخبار جعلی منتشر خواهند کرد تا از هرگونه فرصت برای مذاکره و کاهش تنش میان دو کشور جلوگیری کنند. آن‌ها سعی خواهند کرد:

- به آمریکایی‌ها القا کنند که «دیپلماسی» - که در واقع تنها راه مسالمت‌آمیز برای حل اختلافات است - به نحوی باعث «جنگ» خواهد شد!

- ترویج کنند که ایران باید تحت تحریم‌های اقتصادی دائمی باقی بماند؛ و «تعرض بی‌پایان به تأثیرگذارترین کشور منطقه» سیاستی معقول است!

- با نادیده گرفتن چهار دهه سیاست‌های ناموفق مبتنی بر فشار به ایران، این پیش‌فرض غلط را تقویت کنند که ایران فقط به «تهدیدات معتبر» و فشار واکنش مثبت نشان خواهد داد!

- از یک سو ادعا کنند که ایران تهدیدی وجودی برای ایالات متحده و اروپاست، و از سوی دیگر اسرائیل را به عنوان مدافع «تمدن بشری» در برابر آن معرفی می‌کنند

- القا کنند که در فرایند ایجاد یک نظم جدید و پایدار منطقه‌ای، می‌توان ایران را - کشوری با ۹۰ میلیون جمعیت - حذف کرد و منافع حیاتی و امنیتی آن را نادیده گرفت.

- ادعاها کنند ایران مروج یهودستیزی است و باعث تنش‌های اجتماعی در جوامع غربی شده است؛ و از این طریق توجه افکار عمومی را از سیاست‌های نسل‌کشی اسرائیل - که ریشه اصلی این تنش‌هاست - به سمت ایران منحرف کنند.

- داستان‌های جعلی در مورد تلاش ایران برای ترور ترامپ منتشر کنند.

With @realDonaldTrump election, neocons, Israel-firsters, and Iranian opposition groups pushing for "regime change" will tirelessly spread false information and fake news to block any chances of U.S.-Iran negotiations. They will try to:

- Convince Americans that “diplomacy" - which is by definition the only peaceful way to resolve conflicts - will somehow lead to war!

- Promote the idea that Iran should remain under permanent economic sanctions and that "indefinitely antagonizing the most influential country in the region" is a sound policy!

- Push the false notion that Iran only responds to "credible threats" and pressure, conveniently ignoring four decades of failed policies based on pressuring Iran!

- Claim that Iran poses an existential threat to the U.S. and Europe, while casting Israel as the defender of “human civilization” against it!

- Claim that a sustainable new regional order can be achieved by isolating Iran - a county of 90 million - while disregarding its vital and security concerns.

- Spread false claims that Iran promotes anti-Semitism or fuels social tensions in Western societies, deflecting attention from Israel’s genocidal policies, which are the root-cause of these tensions.

- Fabricate stories about Iran trying to assassinate @realDonaldTrump!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1855513401901879608?t=jwb_7SgTJ_UPToOR8fHjSA&s=19

اسرائیل و موساد بر این باورند که می‌توانند ترامپ را از طریق تحریک احساساتش به انجام سیاست‌هایی که می‌خواهند سوق دهند. با ساختن دروغ‌هایی درباره قصد ایران برای ترور او، عملاً در حال پیش بردن یک عملیات روانی برای تاثیر بر تصمیمات سیاستی‌اش در مورد ایران هستند.

در پاسخ به مکرون که می‌گوید دنیا از گوشتخواران و علف‌خواران تشکیل شده و من قصد ندارم اروپا را در معرض خطر گوشتخواران قرار دهم:

نکته خوبی است آقای مکرون! ایران با شما موافق است. به همین خاطر هرگز به زیاده‌خواهی‌های شما تن نخواهد داد و برنامه موشکی‌اش را رها نخواهد کرد تا در برابر گوشتخواران آسیب‌پذیر شود!

After his term as Secretary of State, Mike Pompeo attended several MEK rallies in Europe, delivering paid speeches where he openly endorsed the formerly designated terrorist organization pushing for "regime change" in Iran.

His support for the MEK sharply contrasts with Trump’s claim that he is not seeking regime change.

If @realDonaldTrump is genuinely interested in negotiating with Iran, Pompeo shouldn't be found anywhere near his administration.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1854742043475521619?t=EU5dwNfvDad91qTcWJdpVw&s=19

الان بهترین زمان برای ارائه پیش‌نویس قطعنامه‌ای تحت فصل ۷ منشور به شورای امنیت در خصوص غزه و لبنان است که اسرائیل را ملزم به پذیرش آتش‌بس کند. با توجه به افشاگری‌های اخیر مبنی بر تلاش نتانیاهو برای خراب کردن توافق آتش‌بس و تبادل زندانیان، بایدن هیچ بهانه‌ای برای وتو کردن چنین قطعنامه‌ای نخواهد داشت. به عنوان رئیس‌جمهوری در آستانه خروج، او انعطاف سیاسی لازم را نیز دارد که حداقل دستور دهد هیئت نمایندگی آمریکا در صورت ارائه قطعنامه،‌ رای ممتنع دهد. الجزایر یا روسیه می‌توانند او را به آزمون بگذارند و سپس مسئول بدارند.

در مواجهه با ترامپ اتخاذ این رویکرد هفتگانه به نظر ضروری است:

۱- تقویت وفاق با مردم و افزایش رضایتمندی جهت تحکیم رابطه دولت-ملت؛

۲- پرهیز از هر سیاست اقتصادی که منجر به شوک و تضعیف قشر آسیب‌پذیر خواهد شد؛

۳- هم‌افزایی میان جناح‌های سیاسی و نهادهای حاکمیتی حول محور امنیت و منافع ملی؛

۴- ایجاد انضباط در موضع‌گیری‌ها در حوزه سیاست خارجی و ایجاد تک‌صدایی با محوریت دستگاه دیپلماسی؛

۵- استفاده هوشمندانه از همه ابزارها - از قدرت نظامی گرفته تا دیپلماسی عمومی تا مذاکرات شرافتمندانه - برای تامین امنیت کشور؛

۶- تقویت دیپلماسی منطقه‌ای برای مشارکت هر چه موثرتر ایران در فرآیند شکل‌دهی به نظم جدید منطقه؛

۷- تقویت روابط با چین و روسیه و بریکس؛

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1854177826288644512?t=-A1ndYnOB0etiqONneZRsQ&s=19

در پاسخ به دنیس راس:

تمام گزارش‌ها مبنی بر اینکه توانایی‌های بازدارندگی ایران بواسطه حمله اسرائیل کاهش یافته است منحصراً از اسرائیل می‌آید - یعنی منبعی که شهره به صدافتش نیست! این تصور که اسرائیل موفق شده بیست سال آمادگی نظامی ایران را در یک حمله سه ساعته از بین ببرد مضحک است. دست کم گرفتن ایران بر اساس اطلاعات گمراه‌کننده‌ای که اسرائیل به عمد منتشر می‌کند، راهی مطمئنی برای اشتباهات محاسباتی است.

جهت تحقق پیشنهاد خانم فرانچسکا آلبانیزه - گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در سرزمین‌های اشغالی فلسطین - مبنی بر خلع کُرسی اسرائیل در سازمان ملل متحد، باید یک قطعنامه توسط کشورهای عضو پیشنهاد شود که خواستار عدم پذیرش اعتبار هیئت نمایندگی اسرائیل به دلیل عدم رعایت نظر مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری در ۱۹ ژوئیه ۲۰۲۴، نقض‌های مداوم قطعنامه‌های سازمان ملل متحد، زیر پا گذاشتن مستمر اصول آمره بین‌المللی و اعمال تهاجم نظامی علیه کارکنان و مقرهای سازمان ملل متحد باشد. این قطعنامه تنها به اکثریت ساده آراء در مجمع عمومی نیاز دارد. اقدامات مشابهی در دوران آپارتاید علیه آفریقای جنوبی اجرا شد، زمانی که مجمع عمومی عتبارنامه نمایندگان آن را رد کرد. این اقدام، حداقل کاری است که جامعه بین‌المللی می‌تواند برای حفظ جایگاه سازمان ملل متحد و حمایت از حقوق بین‌الملل و منشور در برابر یک رژیم ذاتا متخلف که تحت حمایت وتوهای مکرر ایالات متحده قرار دارد، انجام دهد.

https://x.com/RezaNasri1/status/1852418629402591444?s=19

ترجمه توییت:

اتحادیه اروپا در پی یافتن راه‌های قانونی است تا سپاه پاسداران را به‌عنوان یک سازمان تروریستی معرفی کند. این بدان معناست که به جای اتکا به شواهد روشن یا معیارهای عینی، در جست‌وجوی خلاء‌های قانونی است تا به نیروهای مسلح رسمی یک کشور مستقل برچسب تروریستی بزنند.

آلمان این تلاش را رهبری می‌کند، نه به دلیل این که واقعاً سپاه را یک سازمان تروریستی می‌داند، بلکه برای اینکه به حمایت خود از اقدامات تجاوزکارانه اسرائیل علیه ایران «جامه قانون» بپوشاند و آن را توجیه کند.

آلمان پس از حمایت از نسل‌کشی و جنایات جنگی اسرائیل در غزه و لبنان، تأمین تسلیحات برای آن، محکوم کردن ایران برای دفاع مشروع از خود و حمایت از عملیات تروریستی گسترده در ایران با توسل به "حمایت دیپلماتیک" از عامل آن، اکنون در تلاش است برای حمله احتمالی اسرائیل به ایران مشروعیت ایجاد کند.

آلمان، تحت رهبری شولز و بربوک، هر ذره اعتباری را که پس از جنگ جهانی دوم به زحمت به دست آورده بود، از دست داده است.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1852290653545177566?t=dA5SuW2M6x4_eQ6ucNPbqg&s=19

🔴 نصری، حقوقدان بین الملل: ادعای رسایی مبنی بر اینکه ‌در آمریکا «چیزی به اسم تابعیت قهری نداریم» کاملا خلاف واقع است

🔴 ترک تابعیت به این آسانی نیست/ حتی به فرض اینکه فرزندان بزرگسال دکتر ظریف بپذیرند مراحل را در یک سفارتخانه آمریکایی طی کنند، آیا مصلحت است یک مقام آمریکایی برای ماندن یا رفتن دکتر ظریف از معاونت تعیین تکلیف کند؟

✍️به گزارش جماران؛ رضا نصری، حقوقدان بین الملل در خصوص اظهارات حمید رسایی نماینده مجلس در رابطه با دوتابعیتی بودن فرزندان محمدجواد ظریف و تلاش برای برکناری وی از معاونت راهبردی رییس جمهور نوشت:

👈 ادعای آقای رسایی مبنی بر اینکه ‌در آمریکا «چیزی به اسم تابعیت قهری نداریم» و «تابعیت‌ قهری من درآوردی است» و اگر والدین درخواست کنند به فرزندی که در آمریکا به دنیا آمده تابعیت می‌دهند، کاملا خلاف واقع است.

👈در آمریکا، مطابق اصل تابعیت سرزمینی (Jus soli) - که در متمم چهاردهم قانون اساسی این کشور آمده - هر انسان به صرف تولد در خاک آمریکا به صورت خودکار تابعیت آمریکایی کسب می‌کند. این موضوع را دیوان عالی آمریکا در سال ۱۸۹۸ تایید کرده و از آن به بعد هم هیچ تردیدی بر آن وارد نشده است.

👈اینکه تابعیت متولدین آمریکا «سرزمینی» و «قهری» است - و نیاز به درخواست از سوی والدین ندارد - در قضیه Hamdi Vs Rumsfled در سال ۲۰۰۴ به بارزترین شکل نشان داده شد.

🔹یاسر عصام حمدی در سال ۱۹۸۰ در ایالت لوئیزیانای آمریکا از والدینی سعودی که به‌طور موقت در ایالات متحده زندگی می‌کردند، متولد شد. مدت کوتاهی پس از تولد، پدر و مادرش به عربستان سعودی بازگشتند و او در آنجا بزرگ شد. حمدی در نوجوانی با القاعده ارتباط گرفت و در سال ۲۰۰۱، در جریان حمله آمریکا به افغانستان، توسط نیروهای ائتلاف شمال دستگیر شد و به ارتش آمریکا تحویل داده شد.

🔹با وجود اینکه حمدی هرگز در آمریکا سکونت نداشت، هرگز والدینش برای او درخواست تابعیت نکرده بودند و با وجود اینکه همراه با القاعده و طالبان‌ علیه آمریکا جنگیده بود، در روند دادرسی - بر اساس متمم ۱۴ قانون اساسی آمریکا - تبعه ایالات متحده تشخیص داده شد؛ و همین موضوع مباحث حقوقی فراوانی پیرامون موضوع تابعیت قهری در آمریکا به جریان انداخت.

👈 اگر آقای رسایی حداقل این مباحث را دنبال کرده بود، هرگز مدعی نمی‌شد بحث تابعیت قهری در آمریکا یک بحث «من درآوردی» است!

❗️دوستان می‌گویند فرزندان دکتر ظریف می‌توانستند با پُر کردن یک فرم تابعیت قهری خود را باطل کنند.

☑️ ترک تابعیت به این آسانی نیست. شخص متقاضی ابتدا باید در یکی از سفارتخانه‌های آمریکا‌حضور پیدا کند و - ضمن پرداخت مبلغی حدوداً معادل ۱۵۰ میلیون تومان - رسماً تقاضای سلب تابعیت کند. در مرحله بعد‌ باید در تاریخی که برای او تعیین می‌شود برای مصاحبه مجدداً حاضر شود و دلایل خود را برای تقاضای سلب تابعیت بیان کند. در مرحله بعد دلایل او بررسی می‌شود و اگر تازه تشخیص داده شد که از نظر قانون تمام شرایط و معیارها برای پذیرش تقاضای او برآورده شده، کنسول، سفیر - یا مقامات بالاتر دولت آمریکا - اختیار دارد مطابق اصل «علم قاضی» درخواست متقاضی را رد کند!

☑️ جدا از اینکه فرزندان بزرگسال و مستقل مقامات کشور به هیچ عنوان مکلف به طی کردن چنین فرایندی برای حفظ شغل پدر یا مادر نیستند، از خود بپرسید این چه قانونی است که حضور یا عدم حضور یک مقام عالیرتبه سیاسی در یک پُست حساس در دولت جمهوری اسلامی را منوط به تصمیم‌ یک سفیر یا یک کنسول آمریکایی می‌کند؟

☑️ یعنی حتی به فرض اینکه فرزندان بزرگسال دکتر ظریف بپذیرند این مراحل را در یک سفارتخانه آمریکایی طی کنند، آیا آنوقت به مصلحت است یک مقام آمریکایی برای ماندن یا رفتن دکتر ظریف از معاونت راهبردی ریاست جمهوری تعیین تکلیف کند؟

☑️ اگر آن سفیر یا مقام آمریکایی تصمیم گرفت برای آزار دکتر ظریف - یا هر فرد دیگری در شرایط مشابه - تقاضای سلب تابعیت فرزند او را بپذیرد، همین حضرات که این قانون معیوب را تصویب کرده‌اند نخواهند گفت ظریف با حمایت سفیر آمریکا در معاونت رییس‌جمهور ابقا شد؟

✅ اصلاح قانونی چنین معیوب و غیر اصولی که عملاً به مقامات آمریکایی چنین اختیاری برای مداخله در امور داخلی کشور می‌دهد، قطعا باید اصلاح شود.

🕌 @jamarannews

دوستان می‌گویند فرزندان دکتر ظریف می‌توانستند با پُر کردن یک فرم تابعیت قهری خود را باطل کنند.

ترک تابعیت به این آسانی نیست. شخص متقاضی ابتدا باید در یکی از سفارتخانه‌های آمریکا‌حضور پیدا کند و - ضمن پرداخت مبلغی حدوداً معادل ۱۵۰ میلیون تومان - رسماً تقاضای سلب تابعیت کند. در مرحله بعد‌ باید در تاریخی که برای او تعیین می‌شود برای مصاحبه مجدداً حاضر شود و دلایل خود را برای تقاضای سلب تابعیت بیان کند. در مرحله بعد دلایل او بررسی می‌شود و اگر تازه تشخیص داده شد که از نظر قانون تمام شرایط و معیارها برای پذیرش تقاضای او برآورده شده، کنسول، سفیر - یا مقامات بالاتر دولت آمریکا - اختیار دارد مطابق اصل «علم قاضی» درخواست متقاضی را رد کند!

جدا از اینکه فرزندان بزرگسال و مستقل مقامات کشور به هیچ عنوان مکلف به طی کردن چنین فرایندی برای حفظ شغل پدر یا مادر نیستند، از خود بپرسید این چه قانونی است که حضور یا عدم حضور یک مقام عالیرتبه سیاسی در یک پُست حساس در دولت جمهوری اسلامی را منوط به تصمیم‌ یک سفیر یا یک کنسول آمریکایی می‌کند؟

یعنی حتی به فرض اینکه فرزندان بزرگسال دکتر ظریف بپذیرند این مراحل را در یک سفارتخانه آمریکایی طی کنند، آیا آنوقت به مصلحت است یک مقام آمریکایی برای ماندن یا رفتن دکتر ظریف از معاونت حقوقی تعیین تکلیف کند؟

اگر آن سفیر یا مقام آمریکایی تصمیم گرفت برای آزار دکتر ظریف - یا هر فرد دیگری در شرایط مشابه - تقاضای سلب تابعیت فرزند او را بپذیرد، همین حضرات که این قانون معیوب را تصویب کرده‌اند نخواهند گفت ظریف با حمایت سفیر آمریکا در معاونت رییس‌جمهور ابقا شد؟

اصلاح قانونی چنین معیوب و غیر اصولی که عملاً به مقامات آمریکایی چنین اختیاری برای مداخله در امور داخلی کشور می‌دهد، قطعا باید اصلاح شود.

ادعای آقای رسایی مبنی بر اینکه ‌در آمریکا «چیزی به اسم تابعیت قهری نداریم» و «تابعیت‌ قهری من درآوردی است» و اگر والدین درخواست کنند به فرزندی که در آمریکا به دنیا آمده تابعیت می‌دهند، کاملا خلاف واقع است.

در آمریکا، مطابق اصل تابعیت سرزمینی (Jus soli) - که در متمم چهاردهم قانون اساسی این کشور آمده - هر انسان به صرف تولد در خاک آمریکا به صورت خودکار تابعیت آمریکایی کسب می‌کند. این موضوع را دیوان عالی آمریکا در سال ۱۸۹۸ تایید کرده و از آن به بعد هم هیچ تردیدی بر آن وارد نشده است.

اینکه تابعیت متولدین آمریکا «سرزمینی» و «قهری» است - و نیاز به درخواست از سوی والدین ندارد - در قضیه Hamdi Vs Rumsfled در سال ۲۰۰۴ به بارزترین شکل نشان داده شد.

یاسر عصام حمدی در سال ۱۹۸۰ در ایالت لوئیزیانای آمریکا از والدینی سعودی که به‌طور موقت در ایالات متحده زندگی می‌کردند، متولد شد. مدت کوتاهی پس از تولد، پدر و مادرش به عربستان سعودی بازگشتند و او در آنجا بزرگ شد. حمدی در نوجوانی با القاعده ارتباط گرفت و در سال ۲۰۰۱، در جریان حمله آمریکا به افغانستان، توسط نیروهای ائتلاف شمال دستگیر شد و به ارتش آمریکا تحویل داده شد.

با وجود اینکه حمدی هرگز در آمریکا سکونت نداشت، هرگز والدینش برای او درخواست تابعیت نکرده بودند و با وجود اینکه همراه با القاعده و طالبان‌ علیه آمریکا جنگیده بود، در روند دادرسی - بر اساس متمم ۱۴ قانون اساسی آمریکا - تبعه ایالات متحده تشخیص داده شد؛ و همین موضوع مباحث حقوقی فراوانی پیرامون موضوع تابعیت قهری در آمریکا به جریان انداخت.

اگر آقای رسایی حداقل این مباحث را دنبال کرده بود، هرگز مدعی نمی‌شد بحث تابعیت قهری در آمریکا یک بحث «من درآوردی» است!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1851708589762588915?t=SREwFz7pHYDHTov-SLvTng&s=19

مردم آلمان ۵۰ سال زحمت تا نام «آلمان» را از نسل‌کشی‌ای که هیتلر مرتکب شد جدا کنند. اما در عرض تنها یک سال، آنالنا بربوک دوباره آن را با نسل‌کشی‌ای که نتانیاهو انجام داد مرتبط کرد.

عجب وزیر خارجه‌ای!

‏در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد:
رضا نصری

✅ ابتدا باید تأکید کرد که ایران حق دارد – طبق ماده ۵۱ منشور سازمان ملل متحد – به تجاوز نظامی رژیم اسرائیل پاسخ دهد. در این صورت، پاسخ ایران «تلافی‌جویانه» نیست، بلکه در چارچوب و قاموس حقوق بین‌الملل «دفاع مشروع» تلقی می‌شود. ضمن اینکه حمله تجاوزگرانه اسرائیل – فارغ از اینکه نقض حاکمیت ایران بوده – منجر به شهادت چند افسر نظامی ایران شده و این موضوعی نیست که تهران به سادگی از آن چشم‌پوشی کند. بنابراین، باید اصل را بر این قرار داد که ایران مجاز است از حق دفاع مشروع خود استفاده کند. حال، اگر هدف ایالات متحده آمریکا و سایر حامیان اسرائیل این است که مانع پاسخ ایران شوند، باید بتوانند ایران را قانع کنند که از حق خود صرف‌نظر کند. این هدف نیز با تهدید زورگویی محقق نخواهد شد. ایران تنها زمانی از این حق خود صرف‌نظر خواهد کرد که امنیت و منافع آن از راهی غیر از پاسخ نظامی تأمین شود.

✅ بی تردید، ایران پیش از آنکه به حق دفاع مشروع خود متوسل شود، تمامی جوانب را به دقت مدنظر خواهد گرفت. اما تقابل نظامی اخیر میان ایران و رژیم اسرائیل باید یک حقیقت را نیز برای اسرائیل و حامیانش روشن کرده باشد؛ و آن اینکه ایران نه تنها از نظر نظامی توانایی دفاع از خود را دارد، بلکه قدرت هدف‌گیری و ضربه زدن به اسرائیل را نیز داراست و در صورت نیاز، اراده لازم برای استفاده از نیروی نظامی خود را نیز خواهد داشت.

✅ ایران امروز نه ایران دوران قاجار است که نسبت به حاکمیت و تمامیت ارضی خود بی‌تفاوت باشد و نه ایران دوران پهلوی که عزت و جایگاه خود را در تأمین منافع آمریکا در منطقه تعریف کند.

✅ ایران امروز کشوری است که برای دفاع از شأن و جایگاه خود، هم هشت سال با قدرتمندترین ارتش منطقه جنگیده و یک وجب از خاک خود را از دست نداده است، هم با گروه‌های مسلح تروریستی مانند داعش جنگیده و از تعرض آن‌ها به خاک خود جلوگیری کرده، هم تنها کشوری است که در نیم قرن اخیر به یک پایگاه نظامی آمریکا حمله کرده، و هم سامانه گنبد آهنین اسرائیل را - با وجود حمایت‌های گسترده آمریکا و کشورهای غربی و مجهر بودن رژیم اسرائيل به سلاح هسته‌ای - خنثی کرده و صدها موشک به خاک آن شلیک کرده است. در نتیجه، جدا از اینکه چه کسی رئيس‌جمهور آمریکا شود، یک ماجراجویی دیگر از سوی اسرائيل تنها به مثابه نادیده گرفتن تغییر ماهیت و توان ایران و به تبع، یک خطای محاسباتی خواهد بود.

✅ آمریکا، دولت‌های غربی و کشورهای عرب منطقه باید به این درک برسند که ایران پس از چهل سال تلاش به بلوغ رسیده، از نظر امنیتی احساس اطمینان می‌کند و به دنبال ثبات در منطقه است تا بتواند به رشد و توسعه اقتصادی خود بپردازد. رسیدن به چنین درکی، از اشتباهات محاسباتی آن‌ها جلوگیری خواهد کرد.

✅ برقراری یک آتش‌بس دائمی در غزه و لبنان می‌تواند عاملی باشد که ایران را از پاسخ نظامی به اسرائیل منصرف کند. منتها، این آتش‌بس باید با درک این واقعیت همراه باشد که دیگر نمی‌توان ملاحظات امنیتی، جایگاه ایران در نظم جدید منطقه و منافع ملی آن را نادیده گرفت.

✅ اسرائیل – برخلاف ادعاهای تبلیغاتی خود – در دستیابی به اهدافش در غزه و لبنان ناکام بوده است. در یک سال گذشته، نه موفق شده حماس را از میان بردارد و نه توانسته حزب‌الله لبنان را به‌طور موثر و جبران‌ناپذیر تضعیف کند. آنچه اسرائیل طی این یک سال به دست آورده، انزوای بین‌المللی، توقف روند عادی‌سازی روابط با عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی، و از بین رفتن روایت و تصویری است که تلاش کرده طی چند دهه گذشته در افکار عمومی جهان – به‌ویژه در غرب – برای خود ایجاد کند. علاوه بر این، روند مهاجرت به اسرائیل در این مدت متوقف شده، اقتصاد آن آسیب دیده و با مشکلات داخلی فراوانی روبرو شده است. به همین دلیل، دیر یا زود مجبور به پذیرش آتش‌بس خواهد شد.

✅ هرچقدر آتش‌بس دیرتر برقرار شود، دامنه و عمق مشکلاتی که به آن‌ها اشاره شده بیشتر خواهد شد. در حقیقت، نتانیاهو اسرائیل را در شرایطی قرار داده که از آن هیچ پیروزی واقعی و پایداری به دست نخواهد آمد. به همین دلیل، حتی در میان دیگر سیاستمداران اسرائیلی و در جامعه نیز با انتقادات شدیدی مواجه شده است. سرمایه سیاسی او برای تداوم جنگ نیز در حال اتمام است.

✅ آمریکا در فصل انتخابات قرار دارد و عملاً در وضعیت «بی‌دولتی» به سر می‌برد. آقای بایدن به پایان عمر سیاسی خود نزدیک شده و نفوذ و اعتبار لازم برای تاثیرگذاری بر تصمیمات اسرائیل را ندارد. از این رو، لابی‌های اسرائیلی و شخص نتانیاهو عملاً هدایت سیاست خارجی آمریکا را تا حدود زیادی در دست گرفته‌اند. این شرایط با روی کار آمدن دولت جدید در واشنگتن تغییر خواهد کرد.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1851003974339490176?t=S1XWv4jiDqF92CXpYD29xw&s=19

آقای دکتر عراقچی در نامه‌اش به رئیس شورای امنیت سازمان ملل متحد، در ابتکاری بی سابقه و معنادار، به اسم از افسرانی که در حمله اخیر رژیم اسرائیل شهید شدند یاد کرده است. این ابتکار حاوی یک پیام صریح و قوی به متجاوز، حامیان آن و جامعه بین‌المللی است.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1850751254219067467?t=wjBhOH0hcpjFHsSvm3VK9g&s=19

حمایت بی‌قید و شرط دولت‌های غربی از اسرائیل به بروز بحران‌های انسانی در غزه و لبنان منجر شده، قوانین بین‌المللی را تضعیف کرده، نهادهای بین‌المللی را ناتوان ساخته، اعتبار اروپا در موضوع حقوق بشر را نابود کرده، شکاف‌های داخلی در جوامع غربی را تشدید کرده، آزادی بیان در غرب را محدود کرده و احساسات ضدغربی در سراسر جهان را تقویت کرده است— که این خود برای آن‌ها خطرات امنیتی بلندمدتی را در پی خواهد داشت.

امروز نیز - که اسرائیل در حال تدارک یک عمل متجاوزنه دیگر به ایران است - همین رویکرد غرب کل منطقه را در آستانه یک جنگ فاجعه‌بار قرار داده است. جنگی که پیامدهای مخربی برای اقتصاد جهانی، امنیت انرژی، آزادی کشتیرانی و رژیم عدم گسترش خواهد داشت.

آیا حمایت از یک رژیم آپارتاید و نسل‌کش با وجود این هزینه‌های هنگفت - و در مواردی غیرقابل جبران - واقعاً ارزشش را دارد؟

‏حساسیتی که در فضای رسانه‌ای ایران نسبت به «زبان بدن» مقامات و دیپلمات‌ها در سفرهای خارجی وجود دارد، تنها زمانی منطقی بود که همتایان خارجی نیز تفسیری مشابه از آن داشتند. اما نه مقامات خارجی، نه افکار عمومی، و نه رسانه‌های آن‌ها به «زبان بدن» چنین اهمیتی نمی‌دهند. برای ارزیابی موفقیت یک سفر، باید به سطح دیدارها، محتوای مذاکرات، توافقات حاصل‌شده و متن بیانیه‌های مشترک توجه کرد. تمرکز بر اینکه چه کسی پا روی پا انداخت یا در عکس چه ژستی گرفت، عمدتاً نتیجه فضای سیاست‌زده رسانه‌ای ایران است و تنها اتلاف وقت و انرژی است. علاوه بر این، کسانی که چنین انتقاداتی می‌کنند، اغلب کمتر با پروتکل‌ها آشنا هستند و بیش‌تر برداشت‌های شخصی خود را از آداب و رسوم دیپلماتیک بیان می‌کنند. این بازی‌های جناحی – که در همه جناح‌ها دیده می‌شود – به یکی از آفت‌های سیاست خارجی کشور تبدیل شده است.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1849340383001530479?t=24AphEjq1vrCYLh3fnLDfA&s=19

مطلبی به اسم ««دریای خون، تاوان دست‌اندازی به جزایر» در سایت‌های مختلف با اسم و عکس من منتشر شده که نوشته‌ی من نیست. از مسئولان سایت‌ها و روزنامه‌نگاران عزیز تقاضا دارم مطالب را حذف کنند.

رضا نصری

گفت‌وگو با «تجارت‌نیوز»:
رضا نصری

✅ اول اینکه موضوعاتی مثل تمامیت ارضی، امنیت و شیرازه اقتصادی کشور مربوط به موجودیتی به نام ایران است. برخی رسانه‌های وابسته به رژیم اسرائیل در خارج از کشور، تلاش می‌کنند اینگونه القا کنند که «جمهوری اسلامی» و «ایران» تفاوت دارند تا بخشی از قشر معترض را با برنامه‌های خصومت‌آمیز اسرائیل همراه کنند. دست‌کم تلاش برخی کشورها برای تعرض به حاکمیت ایران بر جزایر سه‌گانه باید به این قشر نشان داده باشد که نیروهای ایران‌ستیز چشم طمع به عناصر تشکیل‌دهنده ایران دوخته‌اند و نه فقط به دولت و حکومت ایران! در نتیجه، لازم است تا یک دیالوگ و تعامل سازنده با قشر ناراضی برقرار شود تا تبلیغات زیان‌بار و جنگ روانی این رسانه‌ها خنثی شود.

✅ دوم اینکه برنامه «وفاق ملی» دکتر پزشکیان فقط یک شعار انتخاباتی نبود. طرح بحث وفاق ملی محصول یک تحلیل دقیق از وضعیت منطقه و یک پیش‌بینی درست در مورد سیر تحولات و حوادث بود که امروز با تشدید تنش میان ایران و رژیم اسرائیل نمود پیدا کرده است. در نتیجه، تحقق این وفاق - چه میان دولت و قشر ناراضی مردم و چه میان جناح‌ها و جریان‌های سیاسی - یک ضرورت امنیتی است. در این راستا، هر اقدامی که موجب تشدید نارضایتی عمومی شود یا هر اقدامی که در صفوف مقامات و مسئولان سیاسی کشور تفرقه بیندازد، مغایر با امنیت و مصلحت ملی است. در شرایط جنگی، مهم‌ترین ضامن بقا و امنیت کشور، وحدت و همبستگی ملی است. در غیر این صورت، نیروهای متخاصم می‌توانند از شکاف‌ها، نارضایتی‌ها و اختلافات میان تصمیم‌گیران سیاسی برای لطمه زدن به کیان کشور بهره‌برداری کنند.

✅ سوم اینکه لازم است در زمان بحران‌های خارجی، اعتماد عمومی به توانایی‌های کشور و قابلیت مسئولان در بهره‌برداری بهینه و به موقع از این توانایی‌ها برقرار باشد. ایران هم‌چنان قدرتمندترین، قدیمی‌ترین و مقاوم‌ترین کشور در غرب آسیاست و اهرم‌ها و ابزارهای متعددی برای ایجاد بازدارندگی و دفاع از منافع خود در اختیار دارد. در نتیجه، مهم است این موضوع نیز برای افکار عمومی تبیین شود.

✅ لازم است ایران به رژیم اسرائیل، حامیان آن و کشورهای منطقه این پیام را برساند که «همه گزینه‌ها روی میز است»! ایران برای دفاع از منافع حیاتی خود - از دیپلماسی گرفته تا توسل به زور تا خروج از ان‌پی‌تی و تغییر رویکرد خود نسبت به ثبات منطقه و بازار انرژی - استفاده خواهد کرد. ضمن اینکه در هیچ شرایطی به نظم جدیدی که در آن ملاحظات راهبردی، امنیتی و اقتصادی آن نادیده گرفته شود تن نخواهد داد.

✅ایران در شرایط فعلی خواستار صلح و ثبات در منطقه، ایجاد همکاری‌های راهبردی با همسایگان، تامین امنیت کشتیرانی و امنیت انرژی و پایبندی کشور‌ها به رژیم عدم اشاعه است. اما چنانچه منافع حیاتی آن مورد تهدید قرار گیرد، مترصد است رویکردش‌ را نسبت به همه این موارد، متناسب با شرایط جدید، تغییر دهد.

✅ لازم است در هر شرایطی، کانال‌های دیپلماتیک و ارتباطی - بدون واسطه - با قدرت‌های جهانی برقرار و حفظ شود. این کانال‌ها ابزاری برای مدیریت تنش و برقراری ثبات هستند و به مثابه سازوکاری برای تعدیل فضا و برقراری ثبات نسبی در اوج درگیری و بحران عمل می‌کنند. این نگاه که با تشدید بحران مسیر دیپلماسی نیز باید بسته شود، نگاهی غیر اصولی و متعصبانه است. اتفاقا ایجاد سازوکارهای کاهش تنش در مواقع بحران از هر زمانی ضروری‌تر است.

https://tejaratnews.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC%DB%8C-17/943274-%D8%B1%D8%A7%D9%87%D8%A8%D8%B1%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D9%82%D8%A8%D8%A7%D9%84-%D8%AA%D9%87%D8%AF%DB%8C%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%81%D8%B9%D9%84%DB%8C

شورای امنیت سازمان ملل متحد، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، سازمان جهانی بهداشت، اتحادیه اروپا، شورای همکاری خلیج فارس، سازمان همکاری اسلامی و تمامی دولت‌ها، به‌ویژه کشورهای عرب منطقه، این فرصت را دارند که به اسرائیل هشدار دهند تا از هرگونه حمله به زیرساخت‌های هسته‌ای و نفت و گاز ایران خودداری کند، چرا که این اقدام ممکن است واکنش شدید ایران را در پی‌ داشته باشد.

به‌ویژه شورای امنیت، که وظیفه اصلی آن حفظ صلح و امنیت بین‌المللی است، باید امروز وارد عمل شود تا از یک تشدید تنش، با عواقب غیرقابل پیش‌بینی، جلوگیری کند.

این نهادها وظیفه دارند که از بروز احتمالی یک فاجعه انسانی، زیست‌محیطی و اقتصادی جلوگیری کنند. در غیر این صورت، باید مسئولیت پیامدهای آن را بر عهده بگیرند.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1848172149753643388?t=BE2lKUWlvIIOz56ZonhaUg&s=19

Try to imagine walking in the shoes of an Iranian policymaker.

In the early 1990s, Iran was instrumental in securing the release of American hostages in Lebanon, only to face betrayal. Later, during the Yugoslav wars, Iran aided U.S. efforts to arm Bosnian forces, but once again, was betrayed. This pattern repeated in the early 2000s when Iran helped the U.S. defeat Al-Qaeda and the Taliban in Afghanistan, only to be let down yet again.

In 2015, Iran signed the nuclear deal with the P5+1, aiming for better relations and regional stability. But once more, Iran was betrayed. It wasn’t just U.S. politics that derailed progress—Arab neighbors and Israel worked in concert to block diplomatic success.

In 2019, Iran proposed the Hormuz Peace Endeavour (HOPE) to promote regional cooperation, but the initiative was met with silence.

Even after normalizing ties with Saudi Arabia and the Persian Gulf states, and even as Iran's new president recently offered a new package of cooperation to Iran's neighbors, these nations seem eager to join the Abraham Accords—a partnership with Israel that undermines Iran’s security.

Over the past year, Iran stood alone in defending the Palestinian cause, bearing the costs while Arab nations remained "neutral." When Israel attacked Iran’s embassy in Syria, targeted its diplomats, officials, territory and interests, Arab neighbors offered only tepid responses.

Now, Israel, backed by U.S. military support, threatens a large-scale assault on Iran. Meanwhile, European nations impose sanctions on Iran for defending itself, as Arab countries remain passive and silent.

After all these experiences and observations, many in Iran have come to conclude that the country's very existence is the target of a coordinated plot and are calling to respond accordingly to any Israeli aggression.

A new sentiment is emerging in Iran: You are either with us, or with genocidal Israel.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1848080642413662681?t=MHovQSmik3ibkPhdaIQ4WA&s=19

گذار از «درگیری شدید» به «درگیری مفید»
رضا نصری


دکتر پزشکیان «وفاق ملی» را برنامه محوری دولت خود قرار داده است. این پروژهٔ مهم و ارزشمند فقط یک نیاز اجتماعی نیست، بلکه در شرایط بحرانی منطقه به یک ضرورت امنیتی تبدیل شده است. کاهش تنش اجتماعی، در کنار تحکیم رابطه «دولت-ملت»، بنیان یک کشور منسجم و متحد را تشکل می‌دهد.

در ماه‌های اخیر، عده‌ای خواسته یا ناخواسته به فرایند ایجاد این وفاق لطمه زده‌اند. برخی نیز با اقدامات متمرکز و بعضاً خصومت‌آمیز علیه بعضی شخصیت‌های ملی اجازه نمی‌دهد فضای سیاسی و اجتماعی کشور از مرحله «درگیری شدید» عبور کند و دست‌کم وارد مرحله جدیدی شود که به آن «درگیری مفید» می‌گویند.

آمندا ربپلی، در کتاب High Conflict: Why We Get Trapped and How We Get Out ،‌ تفاوت این دو جنس «درگیری» را اینطور بیان می‌کند:

- درگیری شدید با چرخه‌ای از خشم، سرخوردگی و تشدید اختلافات همراه است که معمولاً به یک بازی مجموع صفر تبدیل می‌شود، جایی که هر دو طرف یکدیگر را دشمن می‌پندارند. این نوع درگیری از نظر عاطفی فرسایشی است و به ندرت به نتیجه‌ای مثبت منجر می‌شود. ریپلی توضیح می‌دهد که وقتی افراد درگیر چنین وضعیتی می‌شوند، دیدگاه‌هایشان بیشتر از پیش خشک و تغییرناپذیر می‌گردد و توانایی درک دیدگاه‌های دیگر را از دست می‌دهند. ریپلی با استفاده از مطالعات موردی از سیاست، جامعه و روابط شخصی، نشان می‌دهد که چگونه افراد، جوامع و حتی ملت‌ها به دام این نوع درگیری‌ها می‌افتند. او توضیح می‌دهد که درگیری‌های شدید معمولاً از نوعی «چرخه تکراری» پیروی می‌کنند که شامل تحقیر، بی‌اعتمادی و قطبی شدن است.

- درگیری مفید اما، به افراد اجازه می‌دهد اختلاف‌نظر داشته باشند، ولی با رویکردی همراه با کنجکاوی، انعطاف و تمایل به گفتگوهای معنادار. این نوع درگیری به جای نیاز به توافق فوری، به درک متقابل کمک می‌کند. هدف اصلی یافتن راهی برای پیشرفت است، حتی اگر هر دو طرف نتوانند به‌طور کامل مسئله را حل کنند.

آماندا ریپلی در کتاب خود چندین تکنیک و استراتژی عملی را برای خروج از «درگیری شدید» معرفی می‌کند. این تکنیک‌ها به افراد و جوامع کمک می‌کنند تا از درگیری‌های شدید فاصله بگیرند و راه‌هایی برای حل مسئله و همکاری پیدا کنند. هدف ریپلی این است که نشان دهد با تغییر رویکرد و نگرش، می‌توان درگیری‌هایی را که به نظر غیرقابل‌حل می‌آیند مدیریت و حل نمود.

برخی از این تکنیک‌ها شامل موارد زیر هستند:

۱- کنجکاوی درباره طرف مقابل: ریپلی تأکید می‌کند که یکی از مهم‌ترین گام‌ها در خروج از درگیری شدید، به جای تمرکز بر نفرت یا تحقیر طرف مقابل، کنجکاو شدن درباره انگیزه‌ها و دیدگاه‌های آن‌ها است. او اشاره می‌کند که وقتی افراد شروع به پرسیدن سوال‌های باز می‌کنند و به دقت به پاسخ‌ها گوش می‌دهند، اغلب به پیچیدگی و انسانی بودن طرف مقابل پی می‌برند و این می‌تواند به کاهش تنش‌ها کمک کند.

۲- ایجاد فضا برای گفتگو: یکی از روش‌های مؤثر برای کاهش درگیری شدید، ایجاد فضاهایی برای گفتگوی سازنده است. ریپلی توضیح می‌دهد که این فضاها باید به گونه‌ای طراحی شوند که افراد بتوانند بدون ترس از حمله، دیدگاه‌های خود را بیان کنند. این امر به آرام کردن اوضاع و ایجاد محیطی برای گفتگوهای معنادار کمک می‌کند.

۳- شناخت دینامیک درگیری: درک الگوهای معمول درگیری، یکی از کلیدهای اصلی برای خروج از آن است. ریپلی اشاره می‌کند که درگیری‌های شدید معمولاً به دلیل قطبی شدن و دینامیک‌های تکراری ادامه می‌یابند. بنابراین، شناخت این دینامیک‌ها و تلاش برای شکستن آن‌ها ازطریق تغییر رفتار یا رویکرد می‌تواند به کاهش شدت درگیری کمک کند.

۳- تمرکز بر مسائل مشترک و اهداف بزرگ‌تر: ریپلی پیشنهاد می‌دهد که به جای تمرکز بر اختلافات، افراد به دنبال اهداف و منافع مشترکی باشند که ممکن است در میان دو طرف وجود داشته باشد. این کار باعث می‌شود که به جای دشمنی و رقابت، همکاری و تعامل برای رسیدن به اهداف بزرگ‌تر اولویت پیدا کند.

۴- دور شدن از درگیری برای بازنگری: یکی دیگر از تکنیک‌های مهمی که ریپلی معرفی می‌کند، این است که افراد زمانی که درگیری شدید می‌شود، به‌طور موقت از آن فاصله بگیرند تا بتوانند وضعیت را از زاویه‌ای جدید و بدون فشار احساسی ارزیابی کنند. این فاصله‌گیری به بازنگری موقعیت و اتخاذ رویکردی بهتر کمک می‌کند.

۵- کم کردن نقش «آتش‌افروزان»: ریپلی توضیح می‌دهد که در هر درگیری شدیدی، «آتش‌افروزانی» وجود دارند که به تشدید وضعیت کمک می‌کنند، چه در رسانه‌ها، چه در سیاست و چه در زندگی شخصی. یکی از راه‌های کاهش درگیری، شناسایی این افراد و کاهش تأثیر آن‌هاست.

این تکنیک‌ها در حوزه مذاکرات و دیپلماسی کاربرد دارد. اما به نظر می‌رسید پیش از هر اقدامی نیاز است آن‌ها را سرلوحه رویکردهای خود قرار دهیم و در فضای داخلی پیاده کنیم. همانطور که ذکر شد، امروز «وفاق ملی» یک ضرورت امنیتی است.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1847535851238011310?t=M3fqjKYjEfW2uZBPoMYg2g&s=19

کشورهای شورای همکاری خلیج فارس باید درک کنند که ایران برای همیشه همسایه آن‌ها خواهد بود! شرکای خارجی ممکن است بیایند و بروند، اما ایران در منطقه باقی خواهد ماند! هر تلاشی برای ساختن یک نظم منطقه‌ای بدون در نظر گرفتن منافع اساسی و نگرانی‌های امنیتی ایران پایدار نخواهد بود. ثبات بلندمدت آن‌ها به همکاری با ایران وابسته است، نه برون‌سپاری امنیت خود به قدرت‌های خارجی یا عادی‌سازی روابط با اسرائیل برخلاف منافع ایران و افکار عمومی خودشان!

اسرائیل سابقه‌ای طولانی در هدف قرار دادن پایگاه‌های سازمان ملل متحد دارد. در سال ۱۹۹۶، در جریان کشتار قانا، نیروهای اسرائیلی یک مجتمع سازمان ملل متحد در لبنان را که غیرنظامیان در آن پناه گرفته بودند، بمباران کردند و ۱۰۶ نفر از جمله پرسنل این سازمان را کشتند. برخلاف ادعای اسرائیل مبنی بر خطای هدف‌گیری، تحقیقات سازمان ملل متحد نشان داد که این حمله به صورت عمدی انجام شده است. اسرائیل شایستگی حفظ عضویت خود در سازمان ملل متحد را ندارد.

سیاستمداران غربی به‌راحتی از حمله به پالایشگاه‌های نفتی و تأسیسات هسته‌ای ایران صحبت می‌کنند و بدون هیچ ملاحظه‌ای حمله نظامی به ایران را امری طبیعی و معمول جلوه می‌دهند. ایرانیان مقیم خارج وظیفه دارند اجازه ندهند تابوی حمله نظامی به ایران شکسته شود.

موضع ملی ربطی به دیدگاه‌های سیاسی ندارد. ایرانیان ساکن این کشورها می‌توانند با برگزاری تظاهرات، راه‌اندازی کمپین‌های اعتراضی، تماس با نمایندگان پارلمان‌ها و مشارکت فعال در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی مانع عادی‌سازی حمله به خاک ایران شوند.

همه کسانی که دیروز تحریم‌ها را امری عادی و مفید برای آینده ایران جلوه می‌دادند و خود را به دروغ مخالف جنگ می‌خواندند، امروز تلاش می‌کنند تا حمله نظامی را به عنوان یک سیاست معقول و منطقی در افکار عمومی جا بیندازند. اجازه ندهید گروه کوچکی از ویرانی‌طلبان به نام شما مسیر جنگ را هموار کنند. هر سیاستمدار غربی که علیه امنیت و تمامیت ارضی ایران سخن بگوید‌ باید هزینه سیاسی و حیثیتی آن را بپردازد.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1844466512444195279?t=Bzlc9a1ePereEw0mI5SBiw&s=19

پس از پاره کردن منشور سازمان ملل متحد در مجمع عمومی، کشتن کارکنان سازمان ملل متحد در غزه، متهم کردن مقامات این سازمان به «یهودی‌ستیزی و همدردی با تروریست‌ها»، تمسخر دادگاه بین‌المللی دادگستری، نادیده گرفتن درخواست‌های جهانی برای آتش‌بس، بی‌اثر کردن شورای امنیت، و اعلام دبیرکل سازمان ملل متحد به عنوان «عنصر نامطلوب»، اکنون اسرائیل به نیروهای صلح‌بان یونیفل با تانک حمله می‌کند.

اسرائیل چه کار دیگری باید انجام دهد تا عنوانِ "کشور صلح‌دوست" از آن سلب شود و از سازمانی که به وضوح از آن متنفر است اخراج گردد؟

در صورت حمله اسرائیل به پالایشگاه‌های نفت، مراکز اقتصادی یا تأسیسات هسته‌ای ایران، یک بدعت بسیار خطرناک پایه‌گذاری می‌شود که اهداف غیرنظامی را مشروع جلوه می‌دهد و راه را برای نوع جدیدی از جنگ باز می‌کند. با عبور از این مرز، هیچ محدودیتی باقی نخواهد ماند. اسرائیل به طور مستمر در حال نابود کردن رژیم‌های حقوقی است که روابط بین‌المللی را مدیریت می‌کنند.

رئیس بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها از هم‌اکنون مدعی است حکومت ایران سلاح‌ها و رزمندگان خود را در تونل‌های زیرزمینی مخفی می‌کند و قصد دارد از مردم ایران برای حفاظت از آن‌ها به عنوان «سپری انسانی» استفاده کند. به زودی کارشناسان ایران‌اینترنشنال و چهره‌های شاخص اپوزسیون وابسته به اسرائیل هم همین ادعا را به زبان فارسی مطرح خواهند کرد.

این اراجیف بخشی از «جنگ روانی» است. اما کسانی که در خیال خود فکر می‌کنند می‌توانند با این ترفندهای سخیف ایران را به غزه تبدیل کنند، یادشان نیست چند میلیون ایرانی وطن‌پرست و جوان غیرتمند ایرانی در آمریکا و کانادا و اروپا زندگی می‌کنند که اجازه نخواهند داد خانواده و هموطنان‌شان در کشور به راحتی به "هدف مشروع نظامی" تبدیل شوند!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1842892121964949626?s=19

ترامپ گفته بایدن می‌بایست به اسرائیل می‌گفت ابتدا به تأسیسات هسته‌ای ایران حمله کند و "بعداً نگران بقیه‌اش باشد."

"بقیه‌اش" شامل ضربه قدرتمند ایران به زیرساخت‌های اسرائیل، جنگ منطقه‌ای تمام‌عیار، اختلال در تأمین انرژی جهانی، خروج ایران از معاهده عدم اشاعه (NPT) و بالتبع فروپاشی رژیم عدم اشاعه خواهد بود. این "راه‌حل" از سوی کسی است که وعده می‌دهد در صورت انتخاب مجدد، صلح را در جهان برقرار خواهد کرد!

پرسشی از سفیر فرانسه در سازمان ملل متحد،

فرانسه می‌دانست سیدحسن نصرالله قبل از آغاز عملیات نظامی اسرائیل در لبنان با آتش‌بس موافقت کرده بود. چرا این موضوع در سخنرانی شما در نشست شورای امنیت مطرح نشد؟

Israel has occupied other nations' lands for decades, not Iran.

Israel enforces a racist apartheid regime in occupied Palestine and has trapped 2 million people in a cage in Gaza, not Iran.

Israel has administered contraceptives to its own non-white [Ethiopian] minorities without consent to ethnically cleanse them, not Iran.

Israel runs a covert nuclear weapons program under the guise of "deliberate ambiguity", not Iran.

Israel has refused to ratify the NPT and all other international conventions regarding the possession and use of WMDs, including chemical and biological weapons, not Iran.

Israel interferes in U.S. and Western domestic and foreign politics through its lobbies, not Iran.

Israel faces formal accusations of genocide at the ICJ, not Iran.

Israel's leaders are wanted for war crimes by courts in Europe and the International Criminal Court, not Iran.

Israel assassinates foreign leaders and officials abroad, not Iran.

Israel silences critics in the Western world by weaponizing charges of antisemitism, not Iran.

Israel's army operates torture camps where prisoners of war are raped and murdered, not Iran.

Israel deliberately targets civilians, hospitals, and "safe zones" during conflicts, not Iran.

Israel has rigged ordinary communication devices with explosives and detonated them in crowded areas, not Iran.

Israel's ambassador to the UN has shred the UN Charter on camera, not Iran's.

Israel has killed UN personnel and declared the UN Secretary-General persona non grata, not Iran.

And the list goes on!

Yet, Iran is labeled as a threat to international peace and security and demonized in Western media!

Question to Americans and Europeans: What exactly are your "shared values" with Israel?

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1841499456761426194?t=kY8Jac1omCKfYdQoAwyb0w&s=19

در گذشته، هواپیماهای اسرائیلی قبل از عملیات نظامی، در شهرها تراکت‌هایی به زبان مردم محلی پخش می‌کردند تا آن‌ها را بترسانند و از نظر روانی خرد کنند. امروز شبکه ایران‌اینترنشنال این وظیفه را بر عهده گرفته و علیه مردم ایران یک جنگ‌روانی تمام عیار به راه انداخته است. رفتار مسئولانه این است که ایران‌اینترنشنال را خاموش کنیم و اجازه ندهیم ذهن‌های خود و عزیزان‌مان را آلوده کند.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1841423512323437010?t=PFT4N8HxEjIOLA9X59-ZCg&s=19

چند نکته در مورد نسبت فضای سیاسی داخل کشور و جنگ:

۱- پیوند میان ایران و حزب‌الله لبنان یک پیوند معنوی است. برخلاف ادعای بعضی‌ها، سلاح و پول ایران این رابطه را شکل نداده است! آنچه این پیوند را مستحکم نگه می‌دارد قدرت معنایی ایران و اعتماد متقابل است.

۲- صحبت‌های اخیر مبنی بر اینکه عدم واکنش نظامی ایران به ترور شهید هنیه موجب ترور سیدحسن نصرالله شده - ضمن اینکه پایه و اساس محکمی ندارد - در نهایت موجب مقصر جلوه دادن ایران و سست شدن این اعتماد در بدنه حزب‌الله، سایر گروه‌های مقاومت و جهان عرب خواهد شد. کمااینکه این تحلیل‌ها از هم‌اکنون از داخل ایران به افکار عمومی شیعیان لبنان سرایت کرده و تاثیری بسیار منفی بر جای گذاشته است.

۳- استفاده ابزاری و جناحی از شهادت سیدحسن نصرالله برای مقصر جلوه دادن دولت پزشکیان نه تنها خلاف انصاف و اخلاق است، بلکه تاثیر بسیار سوئی بر رابطه ایران و حزب‌الله لبنان و محور مقاومت خواهد گذاشت. این ادعا که دولت پزشکیان مانع واکنش نظامی به ترور آقای هنیه شده، یا این ادعا که دولت پزشکیان "سیگنال ضعف" فرستاده، یا این دروغ زشت‌ که دولت پزشکیان برای رسیدن به توافق با غرب، حزب‌الله را معامله کرده است، همگی اظهاراتی خلاف امنیت ملی است.

اول اینکه دولت پزشکیان بیست روز پس از روز تحلیف (روز ترور آقای هنیه) تشکیل شد و در حدفاصل این بیست روز حضور موثری در شو ای عالی امنیت ملی نداشته است. هیچ‌یک از اعضای آن نیز در فرایند تصمیم‌سازی در باره واکنش ایران به این ترور نقشی نداشته‌ و آقای دکتر ظریف هم طرف مشورت نبوده است. پس بهره‌برداری جناحی از این تصمیم هیچ اساس و موضوعیتی ندارد و تنها تاثیر آن بدبین کردن مقاومت نسبت به ایران است. هر تصمیمی در آن مقطع گرفته شده، به هر دلیل، محصول محاسباتی است که ترکیب متفاوتی از شورای عالی امنیت ملی بر آن مهر تایید زده است. ارزیابی درست یا غلط بودن آن محاسبات هم بدون دسترسی به داده‌ها و ملاحظات دقیق محرمانه و میدانی میسر نخواهد بود. آنچه می‌ماند اعتماد به تجربه و دانش نیروهای مسلح و تصمیمی است که در آن مقطع گرفته شده است. ایران در مورد "آتش‌بس" فریب نخورده است. بحث آتش‌بس تنها یکی از عناصر محاسباتی بوده است. طرح این موضوع در این برهه، یعنی مقصر جلوه دادن آمریکا در قبال هرآنچه در پیش است و کارکرد سیاسی دارد.

دوم، این ادعا که دولت پزشکیان در نیویورک "سیگنال ضعف" فرستاده هم ادعای غلطی است. دانیل پلتکا - عضو موسسه آمریکن انستیتوت و از چهره‌های سرشناس نومحافظه‌کار در آمریکا - در گزارشی گلایه‌آمیز و عصبی که از دیدار اصحاب‌ رسانه و اندیشکده‌های آمریکایی با هیأت ایرانی در نیویورک نوشته - ضمن برشمردن تیتر مقالاتی که پس از این دیدار در رسانه‌های اصلی آمریکا منتشر شده - با زبانی تمسخرآمیز پرسیده "اینجا چه خبر است" که ایران توانسته خود را خواهان صلح و آرامش و اسرائیل را جنگ‌طلب جلوه دهد!

پس آنچه دولت پزشکیان انجام داده "ارسال سیگنال ضعف" نبوده، بلکه برهم زدن تصویر برساخته‌ای بود که لابی اسرائیل و نومحافظه‌کاران آمریکا تلاش دارند از ایران نشان دهند. این تلاش در صورت وقوع جنگ، یعنی همراه‌سازی افکار عمومی با ایران و به تبع، تحت فشار قرار گرفتن سیاستمداران غربی که جانب "جنگ‌طلب" ایستاده‌اند. به همین خاطر عملکرد پزشکیان در نیویورک صدای لابی اسرائیل را درآورده و این موج تبلیغات منفی عظیم را علیه او و دیگر اعضای هیأت همراه به راه انداخته است.

ادعای سوم - اینکه دولت پزشکیان حزب‌الله را در ازای توافق معامله کرده است - آنقدر مضحک و زشت است که نیاز به پاسخ ندارد. اما کسانی که این دروغ را ترویج داده‌اند بروند و در شبکه‌های اجتماعی عرب‌زبان ببینند با این ادعا چه بر سر اعتبار کلیت نظام آورده‌‌اند و چگونه افکار عمومی مردم لبنان را متاثر از تئوری‌های توطئه و عواطف ضد ایرانی ساخته‌اند!

اگر قصدشان این است که با این دروغ دولت مستقر را در وسط بحران جنگ ساقط کنند، یا به این بهانه دستگاه دیپلماسی را خلع سلاح کنند تا به مقاصد خود در زمینه رفع تحریم‌ها دست نیابد، بدانند که این دقيقا همان اهدافی است که رژیم اسرائیل دنبال می‌کند.

۴- زمان جنگ، زمان اتحاد و همبستگی است. تلاش برای ایجاد تفرقه در میان مسئولین یا تلاش برای ایجاد شکاف میان مردم بر اساس دسته‌بندی‌های سیاسی یعنی آسیب زدن به شیرازه امنیت ملی! در آستانه جنگ، "سلیقه سیاسی" هیچ معنایی ندارد. ایران‌اینترنشنال را خاموش کنیم و در کنار هم باشیم!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1841138191094415675?t=L_9lPZy_-iXUHUzO0-8B0w&s=19

https://www.etemadonline.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C-9/676772-%D9%85%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AF%DB%8C%D9%BE%D9%84%D9%85%D8%A7%D8%B3%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%84-%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87

کسانی که از عدم پاسخگویی ایران به اسرائیل پس از ترور شهید هنیه به دنبال بهره‌برداری جناحی هستند و آن را به فریب خوردن ظریف و عراقچی نسبت می‌دهند، توجه داشته باشند آقای عراقچی بیست روز پس از روز تحلیف (روز ترور شهید هنیه)‌ تازه وزیر امور خارجه شدند و آقای ظریف هم در آن زمان هیچ سمتی نداشتند. در آن بیست روز سرپرستِ وقت وزارت امور خارجه در جلسات شورای عالی امنیت ملی نشسته بود و آقای ظریف هم در تصمیم‌سازی در مورد واکنش به ترور شهید هنیه حتی مورد مشورت قرار نگرفته بود. اگر پیامی از سوی آمریکا و غرب با وعده آتش‌بس به ایران منتقل شده، وزارت امور خارجه و دولت آن پیام را به مراجع عالی منتقل کرده و تصمیم‌گیری نهایی با اجماع نهادهای بالادستی صورت گرفته است.

تلاش برای ماهی گرفتن از آب گل‌‌آلودِ جنگ به شدت غیرمسئولانه است و بازتاب بسیار بدی در افکار عمومی منطقه خواهد داشت.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1840712206645686773?t=TQXnAEZDNVbKeuIP7Sr68g&s=19

آقای دکتر عراقچی تندترین مواضع را - با القابی که تا کنون در مجامع رسمی بکار گرفته نشده بود - در شورای امنیت علیه اسرائیل و سردمداران و حامیان آن بیان کردند.

آقای دکتر ظریف - جدا از اینکه همین الان در کتابی با بعضی از سرشناس‌ترین حقوقدانان بین‌المللی و سیاستمداران برجسته جنوب جهانی، یک مقاله در مورد همدستی آمریکا در نسل‌کشی اسراییل در غزه به زبان انگلیسی در دست چاپ دارند - در همین سفر نیویورک در چندین مصاحبه جنبش مقاومت را به عنوان یک جنبش اصیل آزادی‌بخش - مانند جنبش ضد آپارتابد آفریقای جنوبی - معرفی کردند و با زبانی که مخاطب غربی درک می‌کند از آن جانانه دفاع کردند.‌

آقای دکتر پزشکیان در هر دو سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، به تمام انگاره‌ها و ترفندهای اسرائیل برای حفظ بقای خود و توجیه جنایاتش پرداختند و از تداوم حمایت ایران از مقاومت سخن راندند. حتی سخنرانی نتانیاهو را هم بی پاسخ نگذاشتند و با استفاده از «حق پاسخ»، دیپلمات جوان ایرانی به او پاسخ جانانه‌ای داد که کم‌تر در رسانه‌های داخلی منعکس شد.

حال، یک عده در داخل کشور دولت پزشکیان را پس از بازگشت از نیویورک مقصر ترور شهید نصرالله می‌خوانند و آن را به تلویح و تصریح به خیانت به جنبش مقاومت متهم می‌کنند.

این فضای مسمومی که عده‌ای در رسانه ملی و شبکه‌های اجتماعی علیه دولت به راه انداخته‌اند نه تنها خلاف اخلاق و انصاف است، بلکه به زبان عربی برگردانده می‌شود و طرفداران مقاومت در منطقه را نسبت به ایران بدبین می‌سازد. کمی حس مسئولیت داشته باشید!

مخاطب منطقه پیش خود فکر می‌کند وقتی خود ایرانی‌ها در مورد دولت‌شان چنین می‌گویند، پس حتما حقیقت دارد. نمی‌دانند عده‌ای در ایران حاضرند بخاطر منافع جناحی حتی اسرائیل را سفیدشوبی کنند و خودی را متهم سازند!

نمی‌دانند یک نماینده مجلس در ایران حاضر است برای منافع جناحی، یک طیف بزرگ و اصیل سیاسی در کشور را نفوذی و کارگزار اسرائیل و آمریکا در ایران بخواند و عملا به تئوری‌های توطئه - که جهان عرب مستعد پذیرش آن است - دامن بزند!

حداقل در این موضوع خاص بازی‌های جناحی را کنار بگذارید تا بیش از این به منافع کشور لطمه نزنید.

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1840654465243759083?t=XhynEa1l65nZycpN7QlK5A&s=19

پاسخ به جرد کوشنر:

The argument you've made is filled with inaccuracies, oversimplifications, and dangerous assumptions. Contrary to your claim, Israel’s attempt to neutralize Hezbollah will not bring about regional peace, as you define it.

First, Hezbollah cannot be neutralized. It is a grassroots movement that will only re-emerge with more resolve. It’s absurd to think you can physically destroy a liberation movement that is deeply rooted in a spirit of resistance. The more people you kill, injure, or humiliate, the more you will drive new recruits to Hezbollah and similar liberation movements.

Second, the claim that Iranian “proxies” are the ones threatening Christians, Muslims, and Jews in the region is not supported by historical facts. Under Qassem Soleimani’s leadership, Iran saved millions of Yazidis, Kurds, and Christians from the grip of ISIS in Iraq. Likewise, Hezbollah played a major role in stabilizing Syria and preventing ISIS and similar groups from turning it into a slaughterhouse for religious minorities. Without Iran and Hezbollah, Takfiri extremists would have carried out widespread ethnic cleansing in the region. This is why millions of people in West Asia and beyond mourned General Soleimani when your father-in-law assassinated him.

Third, claiming that Hezbollah is the backbone of Iran’s deterrence against Israel oversimplifies Iran’s capabilities and overlooks its strategic depth. Iran is the oldest civilization in the region, with a population of over 88 million people united by strong patriotism and national pride. It didn’t survive for centuries in this volatile region by relying on Hezbollah. The idea that Iran has "never won a war" is also historically inaccurate. Previous U.S. administrations recognized Iran’s importance and sought its assistance in times of desperation! George H. W. Bush sought Iran's help in Lebanon; Clinton asked for Iran's support in the Bosnian war to restore the balance of power on the battlefield, leading to the Dayton Accord; and George W. Bush relied on Iran’s military assistance and strategic knowledge to defeat the Taliban and Al-Qaeda in Afghanistan in the early 2000s. Iran’s military and soft power extend far beyond Hezbollah. Do not mistake Iran's current restraint as a sign of weakness.

Iran has many tools at its disposal. For example, an attack on Iran, based on your misguided assumptions, would likely destroy the non-proliferation regime and leave Israel facing an even more precarious security landscape.

Fourth, the idea that “Iran is stuck in the old Middle East while the GCC is sprinting toward the future" is also flawed. While the GCC countries have modernized, their development depends heavily on regional stability, which cannot be achieved by undermining Iran. In fact, trying to exclude Iran from the new regional order or ignoring its legitimate security and economic interests will only backfire, at the expense of everyone in the entire region. Arab nations surrounding Iran seem to have learned through experience that they can no longer ignore Iran’s reality or outsource their security to Western powers, let alone to Israel. They need to come to terms with Iran as a strong neighbor that is here to stay.

You cannot sit in the U.S. and engineer a new regional order by disregarding the vital interests of the most influential country in the region or by trying to isolate and contain a nation of 88 million people. This strategy has failed before, and it will fail again. Encouraging Israel to attack Iran's nuclear facilities based on the assumption that “Iran is exposed” is a dangerous miscalculation.

Iran has outlined a plan to build a "strong region" in collaboration with its Arab neighbors, which could lead to the creation of an economic zone and a local regional security regime. This offers the best chance for lasting stability and security in the region. Maybe the last one!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1840392602312425673?t=whAPmYSecl9igRe2mkzqtg&s=19

نه آقای بورل!

اروپا هیچ‌گونه فشار دیپلماتیک برای توقف نتانیاهو اعمال نکرد.

نه تحریمی وضع شد، نه توافق همکاری اتحادیه اروپا و اسرائیل تعلیق شد، نه سفرا فراخوانده شدند، نه دیپلمات‌های اسرائیلی اخراج شدند، نه پروازهای اسرائیلی به حال تعلیق درآمدند، نه هیچ ابتکاری در شورای امنیت یا مجمع عمومی صورت گرفت—حتی هیچ تهدید جدی به توسل به چنین اقداماتی صورت نگرفت.

در نهایت، اروپا فقط از «همه طرف‌ها» خواست تا خویشتنداری کنند و همان ذکر همیشگی را بر زبان راند که «اسرائیل حق دارد از خود دفاع کند»!

https://twitter.com/RezaNasri1/status/1839954701804097835?t=MyXlFCw0Ytz6C365RPnl7Q&s=19

کمی پس از سخنرانی نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ارتش اسرائیل یک محله مسکونی در بیروت را به‌طور گسترده بمباران کرد و احتمالاً صدها غیرنظامی را به کام مرگ فرستاد. ادعای نتانیاهو مبنی بر اینکه در «هر آشپزخانه» در لبنان موشک مخفی شده است، زمینه‌ساز این جنایت جنگی بود. نخست‌وزیر رژیم اسرائیل بی‌شرمانه از تریبون سازمان ملل متحد برای آماده‌سازی یک جنایت هولناک دیگر سوءاستفاده کرد. اسرائیل باید از سازمان ملل متحد اخراج شود و دادگاه بین‌المللی کیفری باید با نهایت فوریت حکم جلب نتانیاهو را صادر کند.