بنیاد قم‌پژوهی (@qompajoohi)の最新投稿

بنیاد قم‌پژوهی のテレグラム投稿

بنیاد قم‌پژوهی
💠 کانال رسمی بنیاد قم‌پژوهی
🔸تاسیس: ۱۳۸۹
🔹ارتباط با مدیر کانال: @ghompajoohi

https://www.instagram.com/qompajoohi
♦️نشانی: قم: خیابان دورشهر - میدان رسالت - دانشگاه طلوع مهر - بنیاد قم‌پژوهی
🔹تلفکس: 02537831421
1,686 人の購読者
8,922 枚の写真
208 本の動画
最終更新日 12.03.2025 10:06

類似チャンネル

قطاف
3,057 人の購読者
آشیانه‌ی عنقاء
1,842 人の購読者

بنیاد قم‌پژوهی によってTelegramで共有された最新のコンテンツ

بنیاد قم‌پژوهی

28 Feb, 09:40

267

💢 تدارکات ماه رمضان در دستگرد قم؛ از خانه‌تکانی خانه‌ها تا خانه‌تکانی دل‌ها

مقدمه
ماه مبارک رمضان، علاوه بر جایگاه مذهبی، از نظر فرهنگی و اجتماعی نیز اهمیت ویژه‌ای در میان مردم دارد. در این ماه، سنت‌ها و آیین‌های گوناگونی در مناطق مختلف برگزار می‌شود که ریشه در تاریخ و فرهنگ مردمان آن دیار دارد. مردم روستای دستگرد نیز با آیین‌ها و سنت‌های خاصّ خود به استقبال این ماه مبارک می‌روند.

تدارکات برای ماه رمضان در دستگرد
با نزدیک شدن به ماه مبارک رمضون (مامبارک)، مردم دستگرد برای تأمین نیازهای خود برنامه‌ریزی می‌کردند. یکی از مهم‌ترین تدارکات، تهیه نان بود. زنان گندم را پاک کرده («پیش می‌چیدند») و مردان آن را به آسیاب می‌بردند. سپس زنان پختن نان‌ را بر عهده داشتند.

پخت نان در ماه رمضان
زنان از نانوایان محلی نوبت می‌گرفتند و در روز مشخص، آرد و هیمِه را آماده کرده و خمیر می‌کردند. علاوه بر نان‌های معمولی مانند نازک و تفتون، نان‌های ویژه‌ای با کنجد، سیاهدانه و گل‌قَرْدَم پخته می‌شد و نان‌های «خشکوا» نیز برای استفاده طولانی‌تر تهیه می‌گردید.

افزایش پخت نان در ماه رمضان
در ماه رمضان، میزان پخت نان بیشتر از روزهای عادی بود؛ مثلاً به‌جای چهار مَن آرد، شش مَن خمیر تهیه می‌شد. زنان نانوا با عشق و مهارت، نان‌های ویژه‌ای می‌پختند. خدا رحمت کند بانوان نانوا  چون عم‌عصمت، زن ملاابراهیم، هاجرخانم، زن مش‌محمود، خال‌بتول و زن سیدمدی(زن آقا) و... که در این سنت نقش داشتند.

تهیه مواد غذایی
قبل از ماه رمضان، برخی مواد غذایی به‌طور خاص تهیه و ذخیره می‌شدند. زنان ابتدا گندم و جو را تمیز کرده، در جوی قنات شسته و سپس خشک می‌کردند. پس از آن، با استفاده از ابزار سنتی مانند «دسّاس»، آن را به‌صورت بلغور درآورده یا در «سِرکو» به شکل پوست‌کنده آماده می‌کردند.

همچنین، انواع حبوبات مانند لوبیاب، نخود، ماش و عدس را از قبل پاک کرده و تمیز می‌کنند. مقداری سبزی نیز که در فصول مختلف در دسترس بود، برای تهیه آش و دیگر غذاهای ماه رمضان، خشک می‌کردند. همچنین دیگر لوازم  که برای آش نیاز بود مثل چوغندر(چغندر) را نیز آماده می‌کردند.

آماده‌سازی  ادویه‌جات
در گذشته، ادویه‌هایی مانند زردچوبه، فلفل و حتی نمک را به‌صورت نسابیده تهیه می‌کردند. سپس زنان در خانه با استفاده از سرکو (هاون سنگی) آن‌ها را می‌کوفتند، اَلک می‌کردند و مورد استفاده قرار می‌دادند. حتی نخودچی را نیز می‌کوبیدند تا آرد نخودچی تهیه کنند.
این کارها پیش از ماه رمضان انجام می‌شد تا مواد آماده باشند و گرد و غبار آسیاب آنها روزه را باطل نکند.

ماسّوندن ماست و پنیر!
از دیگر کارهای زنان در استقبال از ماه رمضان، تهیه کشک برای آش، و آماده‌سازی محصولات لبنی مانند ماست و پنیر  و در اصطلاح محلی «ماسّوندن» ماست و پنیر محلی بود.

نظافت و حمام رفتن
یکی از آداب مردم روستا در آستانه ماه رمضان، توجه به نظافت شخصی و رفتن به حمام است. در روزهای پایانی ماه شعبان، مردم برای پاکیزگی و آمادگی بیشتر به حمام می‌رفتند تا با طهارت و آراستگی به استقبال این ماه مبارک بروند.

خانه‌تکانی خانه‌ها و دل‌ها
خانه‌تکانی از رسوم مهم پیش از رمضان است که با همکاری فامیل و همسایگان انجام می‌شود. اگر در زمستان باشد، کرسی‌ها مرتب و آماده شده و اگر بهار باشد جمع‌آوری می‌شوند. این سنت، علاوه بر پاکیزگی، نمادی از استقبال ماه میهمانی خداست. مردم همچنین با بخشش و آشتی، دل‌های خود را از کینه پاک کرده و با نیتی خالص به استقبال این ماه مبارک می‌روند.

آشتی‌کنان قبل از ماه رمضان
در باور مردم، کدورت و اختلاف مانع قبولی عبادات است؛ ازاین‌رو، یکی از سنت‌های مهم پیش از ماه رمضان، آشتی‌کنان بود. در این رسم، ریش‌سفیدان یا گیس‌سفیدان با برگزاری ضیافتی ساده، مانند صرف چای، دو طرف اختلاف را گرد هم می‌آوردند و میان آن‌ها صلح برقرار می‌کردند. این مراسم با بوسیدن یکدیگر و طلب عفو پایان می‌یافت.

آماده‌سازی اماکن مذهبی و عمومی
آماده‌سازی اماکن مذهبی و عمومی هم از کارهای مهم قبل از رمضان بود که با مشارکت همه مردم انجام می‌شد مثل نظافت، گردگیری، شستشوی فرش‌ها و وسایل مسجد، پاکسازی زیارتگاه و محوطه قبرستون، تعمیر و تعویض وسایل مصرفی مثل فتیله و شیشه چراغ‌ها، و نظافت حمام عمومی همراه با تعویض کامل آب خزینه و حوضچه‌ها بود که در گذشته با همکاری حمامی و مردم انجام می‌شد.

نتیجه‌گیری

آیین‌های سنتی مردم دستگرد در ماه رمضان، پیوند عمیق فرهنگ و مذهب را نشان می‌دهد. تدارک غذا، پخت نان، نظافت و خانه‌تکانی، علاوه بر آمادگی برای روزه‌داری، حس همبستگی را تقویت می‌کند. آشتی و کنار گذاشتن کینه‌ها نیز موجب استحکام روابط اجتماعی و تقویت روحیه معنوی می‌شود.

مصطفی جعفرزاده دستجردی
۱۴۰۳/۱۲/۱۰
#ماه_رمضان_در_دستگرد_قم
#بنیاد_قم_پژوهی
تلگرام | ایتا | سایت
بنیاد قم‌پژوهی

27 Feb, 18:45

289

💢 یادداشت‌چه‌هایی از قم
دوازده اصطلاح سوم کبوتربازان قمی

"۱.کله برنجی: کفتری که [سرش] یک خال سیاه دارد و یک خال سفید
۲. جا اومد: کفتر رفته دوباره آید.
۳.میون تاب: کفتری که نه پایین می‌پرد نه بالا
۴.بلند سنگین: کفتری که زیاد بالا است.
۵.تولک: پرریزان کفتر
۶.موش‌پا: کفتری که پر ریز در پا دارد.
۷.پَرپا: کفتری که پر درشت در پا دارد.
۸.چَش نوک سیا: بدنش سفید، چشم و نوکش سیاه
۹.لاحاف: لحاف، کفتری که قدرت پرواز ندارد و هر لحظه بر روی خانه‌ای بنشیند.
۱۰. یه کنی: یک کتی، یک کتش رنگی است.
۱۱. بند: کفتری که زیاد بازی می‌کند و معلق زیاد می‌زند ولی قدرت پرواز ندارد.
۱۲.نیلی کردن: ؟ (شنیده شده از آقای علیرضا دلشاد)"

توضیح
تمام این اصطلاحات به جز ردیف دوازده را از عمویم مرحوم‌ سیدجلال محسنی شنیدم. سینه‌‌‌‌اش آکنده از اصطلاحات مربوط به حیوانات بود. کوتاهی کردم و همه را ضبط نکردم. او یک بار  اصطلاح "سال اُوُر" را برای میشی که دولوجی (دوقلو) زاییده بود به کار برد. یعنی آنچه سال می‌آورد. چیزی که برخی سال‌ها می‌آورد. ممکن‌ است یک سال دوقلو بزاید و سال یا سال‌های دیگر نزاید. یا  یک سال زراعت خوب بار بدهد و سال یا سال‌های دیگر ندهد. آن سالی که خوب بار می‌دهد، می‌گویند: "سال‌اُوُره". این اصطلاح در مناطق مرکزی ایران به صورت‌های سال‌آور و سالبار و مانند آن رایج است. اما در دو کتاب مربوط به گویش قمی ضبط نشده است. به جز من و معدودی، بیشترخویشان پدری‌ام پرنده‌دار و پرنده‌باز بودند. در یادداشت جداگانه‌ای به نحوه پرنده‌داری و حیوان‌داری آن‌ها خواهم پرداخت.
این یادداشت را با گرامیداشت یاد مرحوم حاج سیدناصر محسنی دارنده مدال طلای مسابقات قناری بازان جهان در ایتالیا و از اهالی قدیم محله کوچه نو (محله آباء و اجدادی ما) که اخیرا درگذشت، خاتمه می‌دهم.

سیدمحسن محسنی
۱۴۰۳/۱۲/۰۹
#اصطلاحات_کبوتر_بازان_قمی
#بنیاد_قم_پژوهی
تلگرام | ایتا |   سایت
بنیاد قم‌پژوهی

27 Feb, 16:59

263

"بررسی نقش مدیریت فرهنگی در تحول اقتصاد صنعت گردشگری استان قم"، سید محمدحسین امامی، مجله مدیریت فرهنگی، سال هجدهم، شماره ۶۴ (تابستان ۱۴۰۳)، ص ۱ - ۱۸.
۱۴۰۳/۱۲/۰۹
#گردشگری_استان_قم
#بنیاد_قم_پژوهی
تلگرام | ایتا | سایت
بنیاد قم‌پژوهی

27 Feb, 15:44

264

💢 بازی‌های محلی روستای دستگرد (شهرستان کهک قم)

بازی « سرِدرخت میوه داره؛ پایِ درخت جیِّه داره!»
مقدمه

بازی‌های محلی یکی از مهم‌ترین عناصر فرهنگ عامه هستند که علاوه بر سرگرمی، نشان‌دهنده‌ی هوش، خلاقیت و تعاملات اجتماعی گذشتگان ما بوده‌اند. یکی از این بازی‌های جذاب که در فضای باز و میان نوجوانان و جوانان دستگرد اجرا می‌شده، بازی «سرِ درخت میوه داره؛ پایِ درخت جیّه داره!» در دستگرد قم است. البته در اصطلاح محلی، این بازی به نام «سر درخت جیِّه داره» بیشتر معروف بوده است.

نحوۀ اجرای بازی
این بازی به‌صورت گروهی و با حضور دو تیم انجام می‌شود. هر تیم شامل حداقل پنج نفر یا بیشتر است. در ابتدا، دو نفر به‌عنوان اوسّا (سرگروه) انتخاب می‌شوند. سپس اوسّاها از میان بازیکنان، افراد گروه خود را انتخاب می‌کنند. برای تعیین تیم شروع‌کننده، از روش‌های سنتی پِشک انداختن(قرعه کشی) مانند «شیر یا خط»، «تَر یا خشک» یا «پُر یا پوچ» استفاده می‌شود.

انتخاب یک میوه
پس از تعیین گروه آغازکننده، اوسّاها به‌صورت مخفیانه نام یک میوه محلی را انتخاب می‌کنند. سپس اوسّای گروه شروع‌کننده با استفاده از حرکات دست و گفتن عبارات خاص، مشخصات آن میوه را برای گروه دیگر توصیف می‌کند. مکالمه میان اوسّا و بازیکنان به این شکل انجام می‌شود:

پرسش‌های اوسّا و پاسخ یازیکنان
اوسّا: سرِ درخت میوه داره
بازیکنان: چِزِن قَزَه؟ (چقدر؟)
اوسّا: پای درخت جیِّه داره (جیِّه=صمغ و شیره درخت)
بازیکنان: چِزِن قَزَه؟
اوسّا: شکلی داره اِزِن قَزَه (این اندازه است)
بازیکنان: چِزِن قَزَه؟
اوسّا: بَلگی داره اِزِن قَزَه (بَلگ= برگ)
بازیکنان: چِزِن قَزَه؟
اوسّا: دُمبی داره اِزِن قَزَه (دُمب= دُم)
بازیکنان: چِزِن قَزَه؟
اوسّا: تَنده داره اِزِن قَزَه (تَنده= هسته)
بازیکنان: چِزِن قَزَه؟

پاسخ درست بازیکنان
وقتی مشخصات میوه موردنظر با اشاره‌ی دست و عبارات فوق اعلام شد، اوسّا کمربندی در دست دارد و یکی‌یکی به کف دست افراد گروه مقابل ضربه می‌زند. بازیکنان باید سریع حدس بزنند که میوه موردنظر چیست. هر کسی که پاسخ درست بدهد، اوسّا بلافاصله اعلام می‌کند:
کولی کولی... (مثلاً آلبالو)

کول شدن برندگان
در این لحظه، اعضای گروه بازنده باید هرکدام یکی از اعضای گروه برنده را کول بگیرند (روی دوش خود حمل کنند) و تا نقطه‌ی تعیین‌شده ببرند و برگردانند. اگر گروهی که پاسخ درست داده است، گروه اوسّای سؤال‌کننده باشد، در این صورت اعضای گروه مقابل باید آن‌ها را کول کنند. پس از انجام این مرحله، امتیاز شروع بازی به تیم برنده تعلق می‌گیرد. اگر پاسخ درست نباشد، اوسّا میوه‌ای دیگر انتخاب می‌کند و دوباره سؤال می‌پرسد. این روند تا زمانی ادامه می‌یابد که یکی از بازیکنان پاسخ درست بدهد.

نقش بازی در فرهنگ محلی
بازی «سر درخت جیِّه داره» علاوه بر ایجاد نشاط و هیجان، نشان‌دهنده‌ دانش محلی درباره‌ میوه‌ها، مهارت در توصیف و حدس‌زدن، و همچنین توانایی بدنی بازیکنان بوده است. چنین بازی‌هایی بخشی از میراث شفاهی و فرهنگی روستاها هستند که حفظ و ثبت آن‌ها می‌تواند به شناخت بهتر سبک زندگی، سرگرمی‌ها و تعاملات اجتماعی نسل‌های گذشته کمک کند.

سخن آخر
این بازی، مانند بسیاری از سنت‌های کهن، امروزه کمتر اجرا می‌شود، اما خاطره‌ این بازی و گروه‌های بازیکنان، اوساها، کول کردن‌ها و شادی‌ها و لحظات پرانرژی آن هنوز در ذهن‌ها باقی مانده است.

مصطفی جعفرزاده دستجردی
۱۴۰۳/۱۲/۰۹
#بازی_های_محلی_دستگرد_قم
#بازی_سر_درخت_میوه_داره
#بنیاد_قم_پژوهی
تلگرام | ایتا | سایت
بنیاد قم‌پژوهی

27 Feb, 07:16

272

💢 خوشنویسِ کتیبه‌های ایوان علی بن جعفر مشهور به درب بهشت

کاتب یا خوشنویس کتیبه‌های ایوان امام‌زاده علی بن جعفر مشهور به درب بهشت، هدایت‌الله الحسینی است. کتیبه‌ها به خط ثلث قاجاری و نستعلیق می‌باشد. این خوشنویس نام خود را به صورت تخلص در شعر زیر آورده است و از خداوند طلب بخشش و مغفرت کرده است:
"یا رب به بخش جرم همه بانیان جَبر
در روز حشر، بی‌سبب ای خالق اُمَم
یا رب بحق ذات صفات مُعظّمت
می بخش جرم کاتب این کاشی از هِمَم
خواهم که رو سفید شوم نزد خاص و عام
در روز حشر در بَرِ آن سید اُمَم
دارد هدایت از تو تمنای یک کَرَم
ای خالق خلایق و ای رهبر اُمَم"
اَرقَمَهُ هدایت الله الحسینی
فی سنه ۱۲۶۹

بازخوانی کتیبه: زهرا ثاراللهی
کارشناسی ارشد مرمت آثار فرهنگی و تاریخی
۱۴۰۳/۱۲/۰۹
#خوشنویسِی
#کتیبه_های_ایوان_علی_بن_جعفر
#بنیاد_قم_پژوهی
تلگرام | ایتا | سایت
بنیاد قم‌پژوهی

27 Feb, 03:32

292

💢 ‌‌‌قلعه مزرعه کهک

این قلعه که تنها سه برج آن باقی مانده است از جاذبه‌های تاریخی بخش مرکزی شهرستان جعفرآباد می‌باشد که در مجاورت مزرعه کهک روستای دولت‌آباد بالا قرار دارد.
‌‌
قلعه مزرعه کهک از مصالحی چون خشت و گل ساخته شده و مساحتی حدود سه هزار و پانصد متر مربع داشته است. این قلعه در فهرست آثار ملی ایران ثبت نشده و اطلاعات دقیقی درباره پیشینه و کاربری آن در دست نیست.

اوژن فلاندن، شرق‌شناس فرانسوی قرن نوزدهم، در سفرنامه‌ خود به ایران می‌نویسد: «شب را در طغرود خوابیدم که حصاری بلند و بروج مرتفع دارد». او همچنین تصویری از طغرود نقاشی کرده است که مشخص نیست این نقاشی و توصیفاتش به کدام یک از قلعه‌های این منطقه اشاره دارد.

جواد بخشی
۱۴۰۳/۱۲/۰۹
#طغرود
#قلعه_مزرعه_کهک
#بنیاد_قم_پژوهی
تلگرام | ایتا | سایت
بنیاد قم‌پژوهی

26 Feb, 20:14

266

💢 نی حریف هر که از یاری برید
در رثای استاد حسین نوروزیان

"به نام خدای زیبایی‌ها"
استاد نوروزیان همه شش جلسه گفت‌وگویش در مرکز اسناد انقلاب اسلامی را با این جمله آغاز کرد.

در روزگاری که اصرار و ابرام بر گفتن تلخی‌ها و زشتی‌ها است، در روزگاری که بازار ناله کردن و بهانه‌جویی گرم است و سکه فخرفروشی رونق دارد حسین نوروزیان علی‌رغم بیماری و کسالتی که داشت با کمال تواضع و فروتنی آمد و روایت کرد.

روایت و ماادراک روایت!
تجربه دو سال و اندی و بیش‌از هزار ساعت ثبت و ضبط تاریخ شفاهی هنر قم، به‌خوبی نشان داد که هنر و فرهنگ این شهر تا چه اندازه بی‌روایت باقی مانده است. پس چه شکایت از آن‌ها که قم را با چشم تحقیر و تنقيص می‌نگرند. یگانه غصه استاد حسین نوروزیان که بارها و بارها از آن سخن گفت هم، همین بود. قصه قدرناشناسی هنر و هنرمند در قم. و چه قدرناشناسی بالاتر از ناشناخته ماندن هنرمند و هنر او.

استاد نوروزیان از این دردها بسیار گفت؛ مثل نی از جفاهایی که به هنر و هنرمند در این شهر رفته نالید اما با این همه پس از درد و دل‌های فراوان باز به نقطه اول باز می‌گشت که: "چاره نیست باید تلاش کرد." او سخن امام ره را بیش از بسیاری از متولیان فرهنگی قم با گوشت و پوست خود حس کرده بود که "هنر باید در خدمت اسلام باشد." برای همین هم خون‌دل فراوانی خورد تا شعله هنر در خاستگاه انقلاب خاموش نشود.

همه تلاش ما این بود که کتاب خاطرات استاد را به شب بزرگداشت ایشان در بنیاد قم‌پژوهی برسانیم؛ حتی طرح جلد هم آماده شده بود. اما تعجیل درست نبود. ترجیح این بود که اصل خاطرات با نکات شاگردان و دوستان به غنای بیشتر و بهتری برسد. اوزالیت اولیه همراه با عکس‌ها و نمونه کارهای ایشان به حدود دویست صفحه رسید. به نظر می‌رسد محصول نهایی پربرگ‌تر از این‌ها باشد.

استاد نوروزیان بزرگ‌تر از نام‌اش بود؛ خیلی بزرگ‌تر. برای همین مکتوب خاطراتش حق مطلب را ادا نمی‌کند. شنیدن این روایت‌ها از زبان خودش لطف دیگری دارد. امیدوارم این کتاب مقدمه‌ای بر تولید یک مستند در شأن و مقام او باشد.

از دوستان بنیاد قم‌پژوهی و علاقه‌مندان به استاد نوروزیان که در کویر اهتمام متولیان فرهنگی قم چنین مجلس باشکوهی را ترتیب دادند کمال قدردانی را دارم.

آتش است این بانگ نای و نیست باد
هر که این آتش ندارد نیست باد
در نیابد حال پخته هیچ خام
پس سخن کوتاه باید والسلام

محمدحسین فروغی
۱۴۰۳/۱۲/۰۸
#حسین_نوروزیان
#بنیاد_قم_پژوهی
تلگرام | ایتا | سایت
بنیاد قم‌پژوهی

26 Feb, 20:05

246

آشنایی با چهل و چهارمین اثر تاریخی شهر قم
"خانه تاریخی آیت‌الله فیض"

خانه تاریخی آیت‌الله میرزا مهدی فیض در محله اسحاقیه (باجک فعلی) کوچه آقا سید اسماعیل (آسد اسماعیل) قرار دارد که دسترسی به آن از کوچه پشت مسجد آسید اسماعیل امکان پذیر است. از داخل بازار از کوچه تکیه یزدی‌ها و از خیایان عمار یاسر محله عربستان نیز راه دسترسی دارد.
این خانه به صورت موروثی از پدر (آیت‌الله میرزا محمد فیض) به ارث رسیده و هم‌اکنون با درگذشت آقا میرزا مهدی، در اختیار ورثه ایشان قرار گرفته که مذاکراتی در خصوص واگذاری خانه به شهرداری در جریان است.

(آیت‌الله میرزا مهدی فیض (مالک خانه) فرزند آمیرزا محمد فیض (متوفی ۱۳۷۰ ق) از علمای دوره پهلوی اول و هم عصر آشیخ عبدالکریم حائری (متوفی ۱۳۱۵ش)  و از بنیانگذاران حوزه علمیه قم و نوه آمیرزا علی اکبر فیض (متوفی ۱۳۱۲ق) صاحب کتاب دو جلدی و ارزشمند گنجینه آثار قم و از نوادگان ملامحسن فیض کاشانی (متوفی ۱۰۹۰ق) از علمای دوره صفوی بوده است.)

قدمت خانه آیت‌الله فیض به دوران قاجار می‌رسد؛ به‌گونه‌ای که بیش از صد سال است این خانه در اختیار خاندان فیض قرار گرفته است. اما از تاریخ ساخت آن اطلاع دقیق در دست نیست. قبل از واگذاری این خانه متعلق به یکی از تجار سرشناس شهر بوده است.

این خانه  به لحاظ فرم معماری منحصر به‌فرد است. خانه دارای دو حیاط کاملا مجزا است که حیاط اول عمومی یا بیرونی، محل درس و مراجعات، جلسات دعا و عزاداری بوده و حیاط دوم که از راهرو بلندی می‌گذرد،   خصوصی و دارای باغچه بزرگی است که  در انتها حمام و آب.انبار و آشپزخانه و .‌‌.. قرار داشته‌ است.
در دو طرف این راهرو اتاق‌های متعدد و تودر‌تو قرار دارد که محل نشیمن و زندگی  افراد خانواده بوده است.
یک ورودی با سر در تزیین شده آجری و فضای هشتی که از یک راهرو با پیچ سنتی وارد حیاط می‌شود. در وسط حیاط اول یک حوض آب با رنگ آبی و شکل هندسی چند ضلعی، جلوه‌گری می‌کند.

وسعت این خانه حدود ۱۴۰۰ متر است که به شماره ۳۳۴۱۱ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
#تمدن_هفت_هزار_ساله_قم
#یکصد_جاذبه_گردشگری_قم
#خانه_تاریخی
#خانه_آیت‌الله_فیض
#قم_گشت
اطلاعات تکمیلی را دررکانال #قم_گشت پیگیری کنید:
https://t.me/Qomghasht
بنیاد قم‌پژوهی

09 Feb, 11:15

263

💢 روزهای منتهی به پیروزی انقلاب در قم

عکاس: مرحوم استاد محمدحسین رحمتی
(منبع: "قم در انقلاب اسلامی ۱۳۵۷")

ارسال: امیرحسین میرقیصری
۱۴۰۳/۱۱/۲۱
#عکس
#انقلاب_اسلامی
#بنیاد_قم_پژوهی
تلگرام | ایتا | سایت
بنیاد قم‌پژوهی

09 Feb, 09:58

520

💢 میدان شهید مطهری قم در روزهای منتهی به پیروزی انقلاب

عکاس: مرحوم استاد محمدحسین رحمتی
(منبع: "قم در انقلاب اسلامی ۱۳۵۷")

ارسال: امیرحسین میرقیصری
۱۴۰۳/۱۱/۲۱
#عکس
#انقلاب_اسلامی
#بنیاد_قم_پژوهی
تلگرام | ایتا | سایت