නිසදැස් මන්දිරය...💔(nisadas _)

....අයි මිස් යූ නයනා...

"මම ඒ මල කඩන්නද"
කියෙව්වට හරි ලස්සනට,
එදා බර වෙච්ච හිත සෙල්ලමට.,
හිතෙනවා අද,
ඇත්තටම ඒ දෙන්නා මල් කැඩුවද...!?

එදා වචනෙන් වචනෙ සරලව,
සබඳකම තිබුනට...,
හිතෙනවා තියෙන්නැති කතාවක්,
සල් ගහේ මල්වල...,
කාලයක් යනකොට වයසට ගියේ,
මල්ද සල් ගහද...
අමරත් හිතෙන්නැති කාලයක් යනකොට,
මටත් නයනව මිස් වුනාද.....!?


Methdinu....!!

_අයිස්වුනු ගිනි,
සීතලද උණුසුම්ද..
දැවෙන සිත්
දැන ගන්නෙ කොහොමද...!?_

පැනය නම්,,,
දැනෙන සීතලෙන්,
කෙසේ නම් උපන් ගිනි නිවන්නද...!?
   එසේ නම්,
_වරද පන්හිඳෙහිද.....?_

               Methdinu....!!

ඇති වෙන්න
ඇති වෙන,
රොනුත් හැලෙයි නම් දවසක,
බඹර තුඩු කුමටද......!?

Methdinu....!!

පහන් සිත
පවන් සැලි සැලි,
විරාජමානයි, අරාජිකවම,,
සිනහවක්.....!!

Methdinu..

ඔයා...
මගේ ජිවිතේට ආපු පලමු කෙනාත් නෙවෙයි ..
මම පලමුවටම ආදරේ කරපු කෙනාත් නෙවෙයි ...
මම පලමුවට ආදරෙන් වැදලද ගත් පුද්ගලයත් නෙවෙයි ...
ඔයා තමා මට මේ ලෝකයේ වැඩි පුරම රිද්දපු මනුෂ්‍යයා...

එ නිසාම ද මන්ද..මට ඔයාව අතහැරලා යන්න බැරි... 💔

The Harmony of Differences

White, pink, and red, in silent bloom,
Each petal unfolds, dispelling gloom.
They stand distinct, yet side by side,
Bound by roots they cannot hide.

The white whispers peace, soft and still,
A calm that waits, a quiet will.
The pink brings warmth, a gentle grace,
A tender touch, a warm embrace.

And bold red stands, a fire inside,
Unyielding strength, a fearless stride.
Together they grow, each one complete,
In colors that blend, in rhythms that meet.

So may we live, as flowers do,
In colors unique, yet bound as true.
For in our differences, beauty is sown,
In harmony’s light, we find our own.

Written by : Chiran Geethanjana

The Day of November

November dawns with a tender, quiet grace,
A slow-moving morning, soft as lace.
The sky, veiled in a pale, wistful gray,
Whispers of memories almost tucked away.

Leaves drift like words left unsaid,
Golden and crimson, where footsteps tread.
Each breeze carries a touch of old light,
Fragile as dreams fading out of sight.

The air holds a weight, not quite sorrow,
But a gentle nudge toward tomorrow.
A reminder of warmth, both near and far,
Flickering like a late autumn star.

It’s a month that speaks in softened tones,
Of fleeting moments, forgotten homes.
A time to pause, to feel, to remember,
The quiet embrace of each lost November.

Written - by Chiran Geethanjana

සමහර පිරිමි ඉන්නවා

කොච්චර වැඩ තිබ්බත් තමන්ගේ කෙල්ල ගැන හොයලා බලන

ඒත් මන් මගේ ඇස් දෙකෙම්ම දැක්ක සමහර පිරිමි ඉන්නවා

තමන්ගේ කෙල්ලට එක මැසේජ් එකක් දාන්න බෑ පට්ට බිසීලු

හැබැයි ............

අනික් හැමදේටම Free

ඔයාට එයාගේ ජීවිතේට වටිනාකමක් දෙන්න බැරි නම්

ඒ සම්බන්ධෙ තියන් ඉදලා තේරුමක් නෑ

හිතාමතා කෙනෙක්ව රිද්දන එක ඔයාට සතුටක් ඇති

හැබැයි ඒ විඳවන කෙනාගේ වේදනාව මහමෙරක්

මටත් තිබුණේ එහෙම ආදර කතාවක්

එයාට මන් වෙනුවෙන් වෙන්කරන්න පොඩිහරි වෙලාවක් තිබුණේ නෑ

මන් කිව්වෙත් නෑ

ඒත්.........

මන් හැමදාම බලන් හිටියෙ එයා වෙනස්වෙනකල්

මට එයාගෙන් බලෙන් මොකුත් ඕනිකරේ නෑ

එයාට මාව මතක් වුණාම එන කෝල් එක පොඩ් මැසේජ් එක

මන් බලාපොරොත්තු වුණේ හරි පොඩි දේවල්

එයාට මට කියලා කරන්න බැරි වුණෙත් ඒ දේවල්

අනික් අය ආදරේ කරනවා දකිද්දි මටත් දුකයි

මට කොල්ලෙක් ඉදලත් ඇයි එයාට මන් හිතන ඒ ආදරේ මට දෙන්න බැරි

මන් මගෙම්ම හැමදාම ඇහුවේ ඒක

ආදරේ කියලා කවුරුත් ලොකු ලොකු දේවල් බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ

දුකින් ඉන්න වෙලාවෙදි හිත හදන්න

වචනෙකින් දෙක්කින් ඔයාට ඕනිම දේකට මන් ඉන්නවනේ කියන දේ

ඇතුලේ ආදරේ මහ ගොඩක් තියෙනවා

ඒත් ළමයෝ............

මන් අදටත් ඔයාගෙන් අහනවා

මොකද්ද මගෙන් වුණ වැරැද්ද

මේ තරම් රිද්දන්න

මේ තරම් අඬවන්න

හේතුව මන් ආදරේ කරන එකද

ඔයාට පුලුවන් නම් ඒ දේවල් වලට හේතුව කියලා මගෙන් ඈත් වෙලා යන්න

මන් බලාපොරොත්තු වුණ කිසි දෙයක් ඔයාගෙන් නොලැබෙනකොට

ආදරේ කියන වචනේ පවා මට එපා වුණා

━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━━

මං මේ කියන්නේ ඔයාට...

හිත පිරෙන්න ආදරයක් හිතේ තියන්
මං මෙහෙම ඉන්නේ ආදරේ නැතුව නෙවෙයි මගේ හිතට ගොඩක් මහන්සී හින්දා...

හිතින් අල්ලගෙන ඔයා එක්කම හිටියට
අතින් අල්ල ගන්න මට බැරි හින්දා
මං හිතා මතාම නිහඩව හිටියා

නොකිව්වට ඉඳ හිටක ඔයාගෙන් පිට වෙච්ච එක වචනෙක මං ආදරේම දකින කොට
මං නොදැනුනා වගේ ම හිටියේ
කොහොම වුනත් ඔයා ඔයා කියන්නේ මට ගොඩක් දුර හීනයක් හින්දා...

මං කියනවා ඒ කොහොම වුනත්
අපි මුණගැහුන දවසේ ඉඳන් අද වෙනකල්ම,
හිතේ ඉන්නේ ඔයා විතරයි....

හිතේ ඉන්නේ ඔයා විතරක් උනාට
මට බයයි
මොකද අපිට අපි අයිති නෑ

මම දන්නවා අපිට අපිව හුඟාක් දැනුනා
එත්

අපිට බැරි වුනා ඒ බැදිමට නමක් දෙන්න

දවසක අපිට අපිව සදහටම නැතිවුනත්

දිග හුස්මක් හෙලලා මම හිතන්නම් අපි කවදාමහරි දවසක මුණගැහේවී කිය

🥺❤️‍🩹

වැහිදාට තැනුනු ඔරු
නැතුව වාරුව රුවලකට,
ලස්සනට පා වුනා
දිගු දුර බලා කෙටි දුරම,
නිසා වෙන්නැති
සිප ගත්ත හැම වැහි බිදුවම,
හයිය නැතුව ඇති
දිය වුනා නොදැනීම කඩදහිය.....!!

Methdinu....¡¡
🤓🥴

මළානික තුඩ


විරල හීතල
වසා ගැහි ගැහි
මළානික තුඩ අද
සිනාසෙනවා...!

නීරසයි මට
දැනෙන රසයත්
වෙව්ලනවා හඬ
ඇහෙනවා තනිවම...!

අලංකාරයි
දිගු රක්ත පාවඩ
මතින් ඇති අඩි
ත්‍රිමානයි මට...!

පෙරෙන පින්නට
දෝත දුන්නට
උගුර තෙමුවා
සිහින් කඳුලක්....!!

දැනෙන විට
සීතලෙන් ගින්දර
හඬනවා ඉකිබිඳ
සිනා සූ මළානික තුඩ....!!

සීතලයි මට
දැනෙන ගින්නෙන්
උපන්නාදෝ......!!?


Methdinu...~

මද්දහනෙ රස්නෙට,
කකියනවා හිත..
අරුණැල්ලෙ හීතල,
මැකී ඇත යටගියාවට..

ගලනවා උණුහුමට,
අවසාන මංචකේ ළඟ...
හේතු කාරණා,
කෙසේ අමතක කරන්නද!?....

ලස්සනයි මතක,
දැන් මළානික වී ඇත...
මතකයි විශ්වාසයත්
නක්කලේටම මට කැස්ස බව....!!!


Methdinu...

ඉදහිටක හමු නොවී
හමුවෙලා මත් වෙන්න,
හමුවෙච්ච වෙලාවක
මතක හෙමිහිට පුච්චන්න,
සිත් ගත්ත දේ එක්ක
මත් වෙච්ච හිත මා එක්ක,
හිතක් ඇති යට
තනි වෙච්ච මගෙ හිත එක්ක,,,,!!


🤓🥴 Methdinu...!!

අහක බැලුවාට
බල බලා බඹරුන්,
හැමදාම නැතුවාට
පිපෙන්නට පිදු වරමක්,
කවි නොලිවුනාට
කිවිදුන්ගෙ සුරතින්,
නොදෙවෙනිය කෑල මල්
කැලෑ මල් අතරත්...!

Methdinu...!!

ලෝක ලමා දිනේ දවසෙ තායිලන්තයේ විනෝද චාරිකාවක් යන අතරතුර බස් රථයක් ගිනි ගැනීමෙන් සුරංගනා ලෝකෙට පියඹලා ගිය පුංචි පැටව් ටිකටයි , මහ ගිනි ජාලා මැදත් තමන්ගෙ ආදරණීය පොඩිත්තො ටික රැක ගන්න වෙහෙසුනු එක පොකුරට පුංචි පැටව් තම ඇකයෙ තුරුල් කරන් මියැදුනු ආදරණීය ගුරුතුමියටත් අනෙකුත් මියගිය සියලු දෙනාටත් RIP 😔🙏💔... Remember her name: Teacher Kanokwan Sripong. She was one of the teachers who tragically lost their lives in the bus fire in Thailand, which was carrying kindergarten students returning from an excursion. Along with her, two other teachers and 22 children perished in the accident. Until her last breath, she was protecting her students. She was found holding a child in her arms. If your children are blessed with a teacher who truly cares for them as their own, you are fortunate. Rest in peace, Teacher Kanokwan, to her co-teachers and to all the little angels. 🪽

Him : 🫶🤍

පුහුමන් නැති නුඹේ සිතට..

රැගුමන් බැදි නුඹේ ළයට..

සිතුමන් ඇදි නුඹේ හදට..

හැගුමන් වැඩි නුඹේ ගතට..


____

Her : 💐❤️

සිතට දැනුණි නුඹෙ ප්‍රේමේ ..

ළයට දැනුණු ඒ ඇල්මේ ..

හදේ බැදුණි මා රහසේ ..

ගතේ රැදුනෙ ඇයි රාගේ ..




Lil_girl " 🤍

දන්නවද ළමයෝ ,
මම හරි බයයි ගොඩක් සතුටු වෙන්න.
මොකද දන්නවද ?
ඒ සතුටෙන් පස්සෙ එන්නෙ ලොකු දුකක් කියල දන්න නිසා.
ඒත් හැමදාම දුකෙන් ඉන්නවට වඩා සතුටු වෙන්න් තියෙන මොහොතෙ සතුටු වෙන්න මම ආසයි.
දන්නවද හැමෝටම ලැබෙන්නෙ නෑ පුන්චි දේටත් මහ ගොඩක් කලබල වෙන ආදරණීයයන්...
එහෙම ආදරණීයයන් ලබන අය හරි පිංවන්තයි...
ඒත් ළමයෝ මම නම් එහෙම කෙනෙක් නෙවේ...
සතුටු වෙන මොහොතෙ දාහක් ඉදියත් ,
දුකක් දැනෙනකොට මට මම විතරමයි කියල ආයෙ ආයෙම ඔප්පු වෙන්ව.
ඒත් කමක් නෑ නේද ළමයෝ...
මට මම හරි ඉන්නව නේ...
මට මාවත් අහිමි කරන්න නම් එපා ළමයෝ ...
මොකද ,
මම හරි ආදරෙයි ඔයාට...
පුන්චි වෙනසෙනුත් ඇස් තෙමාගන්න තරම්ම,
පුන්චි වචනෙත් ලොකුවට හිතන තරම්ම,
ඔයා මට ගොඩක්ම ලං වෙලා ළමයෝ...
මට මාවත් අහිමි කරන්න එපා ළමයෝ ...

https://telegra.ph/%E0%B6%86%E0%B6%AF%E0%B6%BB%E0%B6%B1-%E0%B7%80%E0%B6%AF%E0%B7%80%E0%B6%B4-%E0%B6%91%E0%B6%BA%E0%B6%9C-%E0%B6%85%E0%B6%B1%E0%B6%AD%E0%B6%B8-%E0%B6%9A%E0%B6%B8%E0%B6%AD%E0%B6%AD-08-22

කාට හරි ආදරෙයි නොකියා ආදරේ කරන්න පුලුවන්ද.. ඒක විදින්න පුලුවන් ද..

මොකද බැරි..

කාලයක් මටත් තිබ්බා ආදරයක් මගේම කියලා..
තාමත් ඒ ආදරේ එහෙම්මමයි ඒකපාර්ශ්විකව..

තාමත් මං ආසයි ඈත ඉඳන් ඒ හීනි දිගැටි ඇස් වලින් හිනාවෙන දිහා බලන් ඉන්න..
පොඩි ළමයෙක් වගේ එයා කරන පිස්සු වැඩ දිහා බලන් ඉන්න..
කොටින්ම කිව්වොත්.. මන් තාමත් ආස මන් ආදරේ කරන ඒ ගෑනු ළමයා දිහා බලන් ඉන්නැද්දී මාව වෙනම ලොකෙකට අරන් යනවට..

ඒත් ඔය රෝස කම්මුල් රතු වෙනකම් ඉබින්න..
ලගට අරන් වෙනද වගේ හුරතල් කරන්න..
දැන් මට බැරි උනත් ..
එදා ඔයා මගෙන් ඈතට යන විත්තිය දැන ගත්තු වෙලාවේ තදින් ඇස් පියගෙන ඒ ගත්තු ඔයාගෙ රෝස මල් සුවඳ..මාව තාමත් ජීවත් කරවන්න හේතුවක් උනා..

ඒ ඒකපාර්ශ්වික ආදරේටත් මන් ඇබ්බැහි වෙලා ළමයෝ.. කොහොම කියල නම් අමතක කරන්නද ඔයා මගේ පළවෙනි ආදරේ වෙද්දී වගේම හිතට දැනුනුම ආදරේ වෙද්දී..

Piyuu..