یعنی اینکه خودمون جوری رفتار کنیم
که عملاً جلوی موفقیت یا پیشرفت خودمون رو بگیریم،
بدون اینکه حتی حواسمون باشه.
مثلاً گاهی وقتا کارای مهم رو هی عقب میندازیم،
یا وقتی یه فرصت خوب پیش میاد،
با خودمون میگیم:
«نه بابا من از پسش برنمیام» و کلاً بیخیالش میشیم.
این رفتار ممکنه از یه سری احساسات درونی بیاد،
مثل ترس از شکست، ترس از موفقیت (آره، موفقیت هم بعضی وقتا میترسونه!)
یا اینکه فکر کنیم لیاقتش رو نداریم.
مثال سادهش اینه که مثلاً نزدیک یه موفقیت بزرگیم،
بعد یهو خودمون یه جوری خرابش میکنیم،
انگار که میترسیم اوضاع عوض شه یا بهم بریزه.
چیزایی مثل عقب انداختن کارا،
زیادی از خود انتقاد کردن،
یا حتی انتخاب آدمها و موقعیتهایی
که میدونیم به نفعمون نیستن،
همشون یه جورایی شکلای مختلف خودتخریبی هستن.
ولی میشه این چرخه رو شکست.
اول از همه باید حواسمون باشه که این کارا رو داریم
با خودمون میکنیم.
بعدش کمکم میتونیم تمرین کنیم
به جای باورای منفی، فکرای مثبتتری داشته باشیم
یا از کسی کمک بگیریم.
تو هم حس میکنی بعضی وقتا اینجوری رفتار میکنی؟ دوست داری بیشتر راجع بهش حرف بزنیم؟
#خودتخریبی