آموزش رسمی زنان در ایران به شکل مدرن، از سال ۱۲۸۵ با بنیانگذاری نخستین دبستان دخترانه آغاز شد.
پس از آن که بیبیخانم استرآبادی «مدرسهی دوشیزگان» را بنیان گذاشت به سرعت با واکنش شیخفضلالله نوری (و چند تن دیگر) ، روبهرو شد که آن را همتراز با "اشاعه فاحشهخانهها" دانست و "افتتاح مدارس تربیت نسوان و دبستان دوشیزگان" را تقبیح کرد. (تاریخ مشروطه ایران. تهران. ۱۳۱۹. ص. ۱۸۳)
سیمین بهبهانی در رابطه با همین تعصب و جهالت افراطی میگوید:
درقدیم به زنان تنها خواندن یاد میدادند و نگران بودند که با فراگرفتن خط، به کسی نامه بنویسد! زن ناآگاه، اسیر و اجیر است. زنان ما به آگاهی نیاز دارند تا حقوق خود را بشناسند و قوانین با شناخت این حقوق میتوانند تغییر کنند.
✅ رسانهی مستقل دانشکدهی حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران
🔰 Instagram | 🔰 Telegram