موومان

عزیزم! third of December نزدیکه؛ از الان سویشرتت رو پست کن که تا اون موقع به دستم برسه.😉

افراد مسن برای من خیلی جالبن
میتونن ساعت ها کنار هم بشینن و با صدای بلند درباره گذشته ی خوبشون، بچه هاشون، سرمایه و ثروت از دست رفته یا به دست اوردشون صحبت کنن اونم در حالی که کنار خیابون روی نیکمت نشستن یا داخل پارک حین شطرنج بازی کردن باهمن.
یا به دور از چشم همه دارن ناپرهیزی میکنن حتی یادمه یه آقایی با ذوق وصف ناپذیری داشت یواشکی چیپس میخورد و حواسش بود کسی نبینتش
یا یه جوون رو پیدا میکنن و شروع میکنن به نصیحت کردن و درس زندگی دادن و یا ساکت تر میشن یه گوشه میشینن و از دور اتفاق های اطرافشون رو با دقت نگاه میکنن و اینکه همشون یه جور متفاوتی دارن زندگی رو میگذرونن واسم جالبه.

انقدر این مدت صب ها خواب موندم اسم آلارمم رو گذاشتم لعنت بهت بیدار شو یه چند روز دیگه ادامه دار بشه با خودم دست به یقه میشم.

باید یه روز پاشم برم بانک چون حس میکنم کارت بانکیم نشتی داره وگرنه این حجم بی پولی ته هر ماه طبیعی نیست.

اول هر ماه شبیه شاهزاده های عربی پول خرج میکنم آخر ماه ها فقط با گرفتن دستی از بقیه یا نیاز به یه پارتنر پولدار میتونم زندگی بگذرونم.

واقعا نیاز دارم یکی که مثل خودم بارون رو دوست داره یه روز بارونی بگه بریم بیرون و ساعت ها توی بارون یا حتی اون هوای سرد بارون و خیسی زمین بعد بارون راه بریم و حرف بزنیم و تا چند روز شارژ بشیم.

به یه آدم دیوونه نیاز دارم تا این ساعت شب باهاش برم زیر بارون، تا جون داریم راه بریم و ریه هامونو پر کنیم از هوای تازه و خاک بارون خورده و تا میشه به چیزی فکر نکنیم، تا میشه توی لحظه زندگی کنیم.

یه روزهایی رو بین روزهای عادی زندگیم نیاز دارم که فقط روز استراحت مطلق باشه ینی حتی هیچ کسی رو هم نبینم فقط توی اتاقم باشم و روزمو به هیچ کاری نکردن بگذرونم و اون روزها جز عمرم حساب نشه.

توی دوران مدرسه میگن زوده درستو بخون بعدش انجامش میدی، دوران کنکور میگن الان وقت اینکاراست؟ درستو بخون دانشگاه قبول بشو بعدش هرکاری میخوای بکن، دانشگاه قبول میشی میری میگن ۸ ترمه باید تموم شه وارد بازار کار شی دیر میشه الان خیلیا توی دوران دانشگاه هم شاغل هستن و همزمان هم درس میخونن هم براشون سابقه کار میشه، وارد بازار کار میشی تا چند سال اول چون تجربه نداری میگن کارای پر ریسک رو انجام نده، اینکارارو انجام بده اون کار رو چرا کردی؟ و برای هر کاری باید هزاربار بپرسی یا با کلی ترس و لرز خودت انجامش بدی و وقتی غرق کار میشی زمان انجام کار‌های موردعلاقت رو هم دیگه نداری و رسما توی یه دوره باطل افتادی که من واقعا این سیستماتیک و شبیه هم زندگی کردن رو دوست ندارم.

یعنی شما تصور کنین کلی پلن کلی برنامه میریزی و تنها فردی که اول توی ذهنت میاد اون فرده و تمام جاهارو که میخوای بری رو با اون آدم تصور میکنی رفتی ولی جایگاهت برای اون آدم در حد نیمکت ذخیره یا اولویت سوم چهارم باشه، خب من از این شرایط متنفرم.

من از این موقعیت که فکر میکنی با یکی صمیمی هستی ولی بعدش میفهمی تنها کسی که این رابطه رو جدی گرفته تویی متنفرم.

بعضی وقت‌ها هم هست آدم فکر می‌کنه به کسی نزدیکه. بعد یک رفتارهایی از طرف مقابل می‌بینه که باعث می‌شه بفهمی برای اون فرد مقابل این‌طور نیست.
یا رابطه شما اون ارزش و معنایی که برای تو داشت رو برای اون شخص نداره، یا تو اون جایگاهی رو در زندگی اون نداری که اون فرد در زندگی تو داره. یک حس ناامیدی خاصی پیش می‌اد که قابل وصف نیست. قابل درکه اما همچنان گیرت می‌اندازه.

-وقتی دیگه روی میز جا برای خودت هم نداری-

هر جارو نگاه کنین میتونین ببینین پر شده از ویدیوها وپادکستایی که همشون میگن مهارت در این کار در n روز یا تغییر لایف استایل در n روز و ... هممون هم منتظر اینیم بدونیم وقتی وارد یه حوزه میشیم کی تموم میشه؟ کی ماهر میشیم؟ کی میتونیم سری تو سرا دربیاریم؟ همش دنبال آخر ماجرا هستیم و این یادگیری هرچقدر تایمش کوتاه تر باشه علاقه ما برای کسب اون مهارت بیشتره. انگار هممون دنبال اینیم که یه شبه تغییر کنیم یه شبه به یه آدم دیگه یا یه آدم بهتری تبدیل شیم، نمیتونیم باور کنیم برای رسیدن به اون مهارت مسیر طولانی و سخته و نمیشه به راحتی به پایانش رسید.